«Ὑμεῖς ἐστέ τό φῶς τοῦ κόσμου». Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

«Ὑμεῖς ἐστέ τό φῶς τοῦ κόσμου». Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης. Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 14-07-2013 (Σύναξη στό Ἀρχονταρίκι) www.hristospanagia.gr Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube: http://hristospanagia3.blogspot.gr/2017/12/youtube.html

Πῶς νά προσευχόμαστε

ΑΠΟΣΤΑΓΜΑ ΠΑΤΕΡΙΚΗΣ ΣΟΦΙΑΣ 

Βασισμένα σέ κείμενα τοῦ ὁσίου Συμεών τοῦ Νέου Θεολόγου

Τρεῖς είναι οἱ τρόποι τῆς προσευχῆς, μέ τούς ὁποίους ἡ ψυχή ἤ ὑψώνεται ἤ γκρεμίζεται. Ὑψώνεται, ὅταν τούς μεταχειρίζεται ὅπως πρέπει καί στόν κατάλληλο καιρό. Γκρεμίζεται, ὅταν τούς κατέχει παράκαιρα καί ἀνόητα. Πρίν ἀναφερθοῦμε ὅμως ἀναλυτικά σ᾿ αὐτούς τούς τρόπους, πρέπει νά ποῦμε, πῶς ἡ προσευχή πρέπει νά είναι σφιχτοδεμένη μέ τήν προσοχή – αὐτή πού οἱ Πατέρες ὀνομάζουν νήψη – , ὅπως δεμένο καί ἀχώριστο είναι τό σῶμα μέ τήν ψυχή, ἄλλο τόσο καί ἡ προσευχή δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει χωρίς τήν προσοχή. Γιά νά ἔχει καρπό καί ἀποτέλεσμα ἡ προσευχή, πρέπει νά πηγαίνει μπροστά τῆς ἡ προσοχή. Αὐτή θά καταδιώκει τούς νοητούς ἐχθρούς καί θ᾿ ἀντιστέκεται στήν ἁμαρτία καί στούς κακούς λογισμούς, πού πολιορκοῦν τήν ψυχή. Τήν προσοχή θ᾿ ἀκολουθεῖ ἡ προσευχή, ἡ ὁποία θά θανατώνει ἀμέσως καί θ᾿ ἀφανίζει ὅλους τούς πονηρούς λογισμούς, πού ἐξουδετέρωσε πρωτύτερα ἡ προσοχή. Γιατί μόνη της ἡ προσοχή δέν μπορεῖ νά σκοτώσει τούς ἐχθρούς. Τούς σταματάει μονάχα, κι ἔπειτα ἔρχεται ἡ προσευχή καί τούς ἐξολοθρεύει.

Σ᾿ αὐτό τόν ἀγώνα τῆς προσοχῆς καί τῆς προσευχῆς κρέμεται ἡ ζωή καί ὁ θάνατος τῆς ψυχῆς. Ὅταν μέ τήν προσοχή φυλᾶμε καθαρή τήν προσευχή, τότε προοδεύουμε στήν ἀρετή. Ὅταν ὅμως δέν προσέχουμε καί μολύνουμε τήν προσευχή, τότε προχωρᾶμε στήν κακία.

Ἐπειδή λοιπόν, ὅπως εἴπαμε καί στήν ἀρχή, τρεῖς είναι οἱ τρόποι τῆς προσευχῆς, πρέπει νά ποῦμε καί τά ἰδιώματα τοῦ κάθε τρόπου, γιά νά βοηθηθεῖ καλύτερα ὅποιος θέλει νά ἐργαστεῖ πνευματικά καί νά σωθεῖ.

Τά χαρακτηριστικά σημεῖα τοῦ πρώτου τρόπου τῆς προσευχῆς είναι τά ἑξῆς:

Αὐτός πού θέλει νά προσευχηθεῖ, σηκώνει τά χέρια καί τά μάτια του στόν οὐρανό, καί φέρνει στό νοῦ του ὅλα τά θεϊκά νοήματα καί τά οὐράνια κάλλη καί τίς στρατιές τῶν ἀγγέλων καί τίς χορεῖες τῶν ἁγίων καί, μέ δυό λόγια, ὅλα ὅσα ἄκουσε ἤ διάβασε στίς ἅγιες Γραφές. Ὅλ᾿ αὐτά τά συλλογίζεται τήν ὥρα τῆς προσευχῆς καί παρακινεῖ τήν ψυχή του σέ θεῖο πόθο. Καί μερικές φορές χύνει καί δάκρυα ἀπό τά μάτια του.

Μνημονεύοντας ψυχές σέ ἕνα ταπεινό ἁγιορειτικό κελάκι…

Μνημονεύοντας ψυχές σε ένα ταπεινό αγιορειτικό κελάκι…
Πριν από πολλά χρόνια, βρέθηκα στο Άγιον Όρος παρακολουθώντας μια αξέχαστη Θεία Λειτουργία σε ένα ταπεινό κελλάκι, με λειτουργό, ευλαβή Ιερομόναχο, αγιασμένη ψυχή που πλέον αυλίζεται εις τόπους, ένθα των δικαίων τα πνεύματα αναπαύονται…
Νέος παπάς ο γράφων, άγευστος ακόμα της μεταμορφωτικής εμπειρίας του πολιού και σεβασμίου λειτουργού, που κρυμμένος σχεδόν μέσα στο μισοσκόταδο, στέκονταν ευθυτενής παρά το βάρος του χρόνου που αγόγγυστα στους ώμους του κουβαλούσε και τον έβλεπα να μνημονεύει ψυχές... με ένα χαμόγελο να διαγράφεται στα χείλη του που έτρεμαν προφέροντας σχεδόν μυστικά τα ονόματα των ανθρώπων…
Το μοναδικό κερί που είχε κοντά του, του προσέφερε μια οριακή ματιά σε αυτό που μπορούσε ο καθένας μας να δει όσο το φως του κεριού που τρεμόπαιζε, πολεμούσε να αποδιώξει το μεταμεσονύκτιο σκοτάδι.
Εκείνος, κυπαρίσσι που ο αγέρας της ζωής δεν κατάφερε να ρίξει στην γη, έστεκε κοιτώντας το δισκάριο και μνημόνευε για ώρες, διακόπτοντας μόνο όπου η ακολουθία επέβαλλε την διακοπή για τις εκφωνήσεις. Τον κοίταζα με προσοχή, να διαβάζει ατέλειωτα ονόματα και κάπου, κάπου έβλεπα δάκρυα να κυλούν από τα μάτια του. Πλησίασα αθόρυβα κοντά του, από την μια να καταστώ κοινωνός αυτής της δωρεάς του Θεού, μνημονεύοντας ονόματα δικά μου και από την άλλη να παρακολουθήσω αυτό που εκείνος, την στιγμή αυτή ζούσε. Με κοίταξε σε κάποια στιγμή και μου είπε:

Ὁμιλία γιά τήν προφητεία σχετικά μέ τόν ἐρημωμένο οἶκο. Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

ΟΜΙΛΙΑ  ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΕΡΗΜΩΜΕΝΟ ΟΙΚΟ.

ιδού αφίεται υμών ο οίκος υμών έρημος

(Ματθ. 23,38)

Γιατί  ο Κύριος, όταν κρινόταν ενώπιων των Εβραίων και του Πιλάτου, παρέμεινε σιωπηλός; Διότι πριν απ’ αυτό είχε πει τα πάντα, όσα ήταν αναγκαία να ειπωθούν. Προφήτευσε πώς οι Εβραίοι αρχιερείς θά Τον παρέδιδαν στους απίστους και πώς θά Τον σκότωναν. Πολλές φορές είχε προαναγγείλει τα όσα δεινά θά Τον έβρισκαν και οι απόστολοι πού Τον άκουγαν τα είχαν κρατήσει επιμελώς στη μνήμη τους. Προφήτευσε επίσης τη φοβερή τιμωρία πού θά επέσυραν στους εαυτούς τους οι μιαιφόνοι Εβραίοι, γιά τις φαύλες πράξεις τους εναντίον τού Υιού τού Θεού. Αυτά τα άκουσαν και οι Εβραίοι - και τα λησμόνησαν!

Ιδού αφίεται υμίν ο οίκος υμών έρημος. Ο Κύριος προφήτευσε αυτόν τον λόγο γιά τούς Εβραίους. Οι Εβραίοι τον άκουσαν και τον λησμόνησαν. Αλλά πολύ αργότερα, πολλοί θυμήθηκαν αυτούς τούς προφητικούς λόγους: πολλοί εκ των επιζώντων τού φοβερού κακού πού βρήκε την Ιερουσαλήμ, όταν οι Ρωμαίοι την κατέστρεψαν, λεηλάτησαν και έκαψαν, διώχνοντας τούς κατοίκους της, οι οποίοι διασκορπίστηκαν σε όλα τα μέρη του κόσμου. Πολλοί τότε αποκεφαλίστηκαν ή στραγγαλίστηκαν, πέθαναν από την πείνα ή σταυρώθηκαν.

Ναυπάκτου Ἱερόθεος: «Τῇ ἀγνώστῳ Ὀρθοδοξίᾳ»

«Τῇ ἀγνώστῳ Ὀρθοδοξίᾳ»

 

(Ἀπομαγνητοφωνημένο Κήρυγμα, κατά τήν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας, 25 Φεβρουαρίου 2018, στόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό τοῦ Ἁγίου Δημητρίου Ναυπάκτου.)

τοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱεροθέου

Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας σήμερα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, καί ἑορτάζει ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί ὡς θεολογία καί ὡς Ἐκκλησία καί ὡς ζωή. Δέν εἶναι, δηλαδή, μόνον ἡ ὀρθόδοξη πίστη, ἀλλά καί ἡ ὀρθόδοξη ζωή, εἶναι ἡ ὀρθο-δοξία καί ἡ ὀρθο-ζωΐα. 

Ὅπως εἶναι καθιερωμένο, σήμερα παντοῦ, σέ ὅλους τούς Ἱερούς Ναούς ὅπου γίνεται θεία Λειτουργία, θά ἀκουστοῦν κηρύγματα γύρω ἀπό τό θέμα τῆς Ὀρθοδοξίας καί θά μιλήσουν πολλοί Ἐπίσκοποι, Κληρικοί καί θεολόγοι γιά τήν Ὀρθοδοξία. Ὅλοι οἱ ὁμιλητές, ὀρθόδοξοι, νεορθόδοξοι, μετα-ορθόδοξοι, πατερικοί, μετα-πατερικοί, νεο-πατερικοί, μοντέρνοι καί μετα-μοντέρνοι θά ἀναφερθοῦν στήν Ὀρθοδοξία καί θά προσπαθήσουν νά παρουσιάσουν ἐκεῖνα πού οἱ ἴδιοι νομίζουν ὅτι εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἡ ὀρθόδοξη θεολογία καί ἡ Ὀρθόδοξη Παράδοση.

Τό ἐρώτημα ὅμως πού τίθεται εἶναι: Τί εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία; 

Εἶναι ἕνα ἐρώτημα, τό ὁποῖο πρέπει νά ἀπαντηθῆ. Καί φυσικά δέν ἀρκεῖ ἕνα σύντομο εὐχαριστιακό κήρυγμα γιά νά δώση κανείς μία τέτοια ἀπάντηση, γιά τό τί εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία. Ὡστόσο θά προσπαθήσω σήμερα Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας νά διατυπώσω μερικές ἀπόψεις μου. 

Σκεπτόμενος χθές τό βράδυ αὐτό τό ἐρώτημα –τί εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία– ἦρθε στόν νοῦ μου ἡ ὁμιλία τήν ὁποία ἔκανε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στόν Ἄρειο Πάγο. Μεταξύ τῶν ἄλλων τούς εἶπε ὅτι περιῆλθε τήν ἀγορά καί εἶδε τά ἀγάλματα πού ὑπῆρχαν ἐκεῖ, ὅλα τά ἀγάλματα τῶν θεῶν, καί μεταξύ αὐτῶν εἶδε καί ἕνα ἄγαλμα τό ὁποῖο ἦταν ἀφιερωμένο στόν «ἄγνωστο θεό», δηλαδή ἐπιγραφόταν: «Τῷ ἀγνώστῳ Θεῷ». 

Αὐτό τό περισταστικό μέ ὁδήγησε στό νά ἐπιλέξω τό θέμα μου γιά τήν σημερινή ἡμέρα. Σκέφθηκα ὅτι μᾶλλον αὐτό συμβαίνει καί μέ τήν Ὀρθοδοξία. Ὅλοι μιλοῦν γιά τήν Ὀρθοδοξία, ἀλλά τελικά ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἄγνωστη στούς πολλούς.

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος γράφει τά ἐξῆς , στηλιτεύοντας ὅσους προκαλοῦν ὄχληση στό ἐκκλησίασμα καί φεύγουν πρίν ἀπό τήν ὁλοκλήρωση τῶν Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν:

Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος γράφει τα εξης , στηλιτεύοντας όσους προκαλούν όχληση στο εκκλησίασμα και φεύγουν πριν από την ολοκλήρωση των Ιερών Ακολουθιών: «Ορισμένοι δεν προσεγγίζουν το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας με φόβο άλλα με ταραχή, διαγκωνιζόμενοι αλλήλους, παροργιζόμενοι, μαλώνοντας και σπρώχνοντας το διπλανό τους, γενόμενοι έξω φρένων. ’Έχω αναφερθεί πολλές φορές σ’ αυτό το θέμα και δεν θά σταματήσω να μιλώ.

Δεν βλέπετε πόση τάξη επικρατεί στους παγανιστικούς Ολυμπιακούς αγώνες, όταν ο τελετάρχης με στεφάνι στο κεφάλι του, διασχίζει την αρένα ενδεδυμένος με μακρύ χιτώνα, κρατώντας ραβδί στο χέρι του και ό τελάλης φωνάζει για να γίνει ησυχία και τάξη;

Ὁ ἐξορκισμός διά τοῦ κτυπήματος ἑνός ξύλου

Αν βρεθούμε στην άγρια ζούγκλα και εντρυφήσουμε στις θρησκευτικές παραδόσεις των ιθαγενών, θα διαπιστώσουμε, πως ένας από τους τρόπους που τελούν τα βουντού τους και τις μαγείες τους, πέρα από τον ιδιόμορφο χορό τους, είναι και το κτύπημα των τύμπανων και των κομμένων κορμών δένδρων, τα οποία χρησιμοποιούν ως τύμπανα.
Κτυπώντας λοιπόν, αυτά τα ξύλα, δημιουργώντας τον ανάλογο δυνατό θόρυβο, εξορκίζουν κατά την γνώμη τους το κακό πνεύμα, διώχνοντας την επήρεια του σκοτεινού πνεύματος και γενικά κάθε κακού, στους ωκεανούς και στις θάλασσες, στα βουνά και στα λαγκάδια και όπου αλλού νομίζει κανείς.
Τώρα στην κατά πάντα πολιτισμένη εποχή μας, υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι, που δεν είναι βέβαια ιθαγενείς μιας ζούγκλας, εξορκίζουν όμως το κακό, κτυπώντας κάποιο ξύλο.
«Να κτυπήσω ξύλο να μην πάθω το τάδε κακό» και άλλα τέτοια. Αυταπατώνται όμως αυτοί οι άνθρωποι, που νομίζουν ότι το «κακό» θα απομακρυνθεί με αυτό τον αστείο τρόπο, τόσο από τους ίδιους όσο και από τους οικείους τους. 
Ενώ γίνονται σοβαρές συζητήσεις για διάφορα θέματα, από μορφωμένους και μη ανθρώπους, μόλις αναφερθούν σε κάτι μη αρεστό, ψάχνουν να βρουν ξύλο, προκειμένου να το κτυπήσουν και έτσι να εξορκιστεί το «κακό». Να καλύψει δηλαδή ο ήχος του ξύλου τον κακό λόγο, και να μην φτάσει στα αυτιά των πονηρων πνευματων , μήπως και πραγματοποιηθεί. 

Στάρετς, εἶναι σὲ καλύτερη θέση αὐτοὶ ποὺ δὲν γνωρίζουν καὶ δὲν πιστεύουν;

- Στάρετς, εἶναι σὲ καλύτερη θέση αὐτοὶ ποὺ δὲν γνωρίζουν καὶ δὲν πιστεύουν; 

- Δὲν εἶν᾿ ἔτσι, γιατὶ ἁπλούστατα ὅλοι γνωρίζουμε τί θέλει ὁ Θεός. Κάνουμε ὅμως ὅτι δὲν ἀκοῦμε. Εἴμαστε ἡδονοθῆρες. Σκεπτόμαστε μόνο τὴν ἀπόλαυση, γι᾿ αὐτὸ καὶ δὲν μποροῦμε νὰ δικαιωθοῦμε. Ὁ σατανᾶς καραδοκεῖ δίπλα μας.

....ἐκεῖνος πού φυλάγεται ἀπό τήν ἁμαρτία...

Έξυπνος άνθρωπος δεν είναι ο καταφερτζής,δεν είναι αυτός που μπορεί να βάλει πολλούς στο χέρι του, όπως νομίζουν πολλοί.

Ηχητικό Αγιολόγιο 8 Μαρτίου

Ακούστε το βίο των Αγίων της Ορθοδοξίας που εορτάζουν σήμερα 8 Μαρτίου



Για να κατεβάσετε και να αποθηκεύσετε την ομιλία σε mp3 πατήστε ΕΔΩ (δεξί κλίκ αποθήκευση ως, ή αποθήκευση δεσμού ως)

8 Μαρτίου Συναξαριστής. Θεοφυλάκτου Ἐπισκόπου, Ἑρμοῦ Ἀποστόλου, Κυρίλλου Ἱερομάρτυρα, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Φηλικίτης, Ἐρενίας, Ρογάτου, Φήλικος, ἑτέρου Ρογάτου, Βεάτου, Οὐρβανοῦ, Σιλβανοῦ καὶ Μαμμίλου, Δίωνος Μάρτυρα, Δομετίου Ὁσίου, Παύλου Ὁμολογητοῦ, Λαζάρου καὶ Ἀθανασίου Ὁσίων, Σύναξη Ὑπεραγίας Θεοτόκου τοῦ Σημείου

Ὁ Ὅσιος Θεοφύλακτος Ἐπίσκοπος Νικομήδειας


Ὁ Ὅσιος Θεοφύλακτος καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἀνατολὴ καὶ ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Λέοντος τοῦ Δ’ (775-780 μ.Χ.). Λόγω τῆς μεγάλης του παιδείας καὶ πρὸς συνέχιση τῶν σπουδῶν του ᾖλθε στὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπου γρήγορα ἀπέκτησε φήμη σοφοῦ καὶ δημιούργησε φιλικὲς σχέσεις μὲ ἀνώτερους κρατικοὺς λειτουργοὺς καὶ ἀξιωματούχους, καθὼς καὶ μὲ τὸν μετέπειτα Πατριάρχη Ταράσιο, ποὺ ἦταν τότε πρωτοσηκρίτης.
‘Όταν τὸ ἔτος 784 μ.Χ. ἐξελέγη Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ὁ Ταράσιος, εἰς διαδοχὴ τοῦ Πατριάρχου Παύλου, ὁ Ὅσιος Θεοφύλακτος μαζὶ μέ τὸν Μιχαήλ, ποὺ ἀργότερα ἔγινε Ἐπίσκοπος Συνάδων, ἀπεστάλησαν ἀπὸ τὸν Ταράσιο σὲ κάποια μονὴ τοῦ Εὔξεινου Πόντου.
Λίγο ἀργότερα, πιθανὸν περὶ τὸ ἔτος 800 μ.Χ., ἐξελέγη Ἐπίσκοπος Νοκομήδειας. Ἀπὸ τὴ θέση αὐτὴ ὁ Ὅσιος Θεοφύλακτος διέπρεψε σὲ ἔργα ἐκκλησιαστικῆς φιλανθρωπίας καὶ κοινωνικῆς πρόνοιας. Ἀνήγειρε ναούς, τὸ μέγα νοσοκομεῖο τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων Κοσμᾶ καὶ Δαμιανοῦ, γηροκομεῖα, πτωχοκομεῖα καὶ δημιούργησε λογία γιὰ τὶς ἄπορες χῆρες καὶ τὰ ὀρφανά.
 Μάλιστα δὲ ὁ ἴδιος διακονοῦσε καὶ περιποιόταν τοὺς πάσχοντες ἀδελφούς του.