Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Παρασκευής 06-07-12.

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανό. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2011. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Ρωμαίους κεφ. ιστ΄ 1 - 16

ιστ΄ 1 -  16

Ευαγγέλιον: Κατά Ιωάννην Κεφ. Ιγ΄ 1 - 13

Ιγ΄ 1 - 13 
                                                          
Εὐχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστός Θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

http://hristospanagia1.wordpress.com/

http://www.hristospanagia.gr/

Καθαρισμός τῆς καρδίας. Γέρων Ἰωσήφ Βατοπαιδινός

 Καθαρισμός της καρδίας Διδαχές από τον Άθωνα

Γέρων Ιωσήφ Βατοπαιδινός

Το κέντρο της ζωής μας είναι η απασχόλησί μας με τον πνευματικό νόμο. Αυτός είναι και ο λόγος πού αρνηθήκαμε τον κόσμο και εγκαταλείψαμε τον οικογενειακό βίο, ο οποίος δεν είναι αμαρτωλός. Τον εγκαταλείψαμε, επειδή θελήσαμε να εκφράσωμε με ένα ιδιαίτερο τρόπο την αγάπη μας προς τον Θεό, τηρούντες έτσι με ακρίβεια την πρώτη εντολή. Κληθέντες από τον Θεό, ακολουθήσαμε την φωνή Του για να εφαρμόσωμε αυτή την εντολή.

Και για να εύρωμε τον κατάλληλο χρόνο, τον απερίσπαστο μάλλον, εβγήκαμε έξω από την κοινωνία και αρνηθήκαμε τους οικογενείς μας, ασχολούμενοι λεπτομερώς με την εσωστρέφεια, ελέγχοντες τα νοήματα των πραγμάτων. Και αυτό τον τρόπο, να ημπορέσωμε να νικήσωμε όχι μόνο την πρακτική μορφή της αμαρτίας, αλλά να την αφανίσωμε από την γέννησί της. 

Όχι μόνο να μην αμαρτάνωμε πρακτικά, αλλά ούτε κατά διάνοια να έχωμε συνεργασία με το κακό. Και με αυτό τον τρόπο φθάναμε στον μακαρισμό του Κυρίου: «Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται». Ο Ιησούς μάς ανέφερε ότι: «Τα έξωθεν εισερχόμενα ου κοινούσι τον άνθρωπο», δηλαδή δεν τον μολύνουν.

Ἡ ἀρχαιολατρεία ὡς ἀτραπός τῆς Νέας Ἐποχής

Η ΑΡΧΑΙΟΛΑΤΡΕΙΑ

ΩΣ ΑΤΡΑΠΟΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ

π. Κυριακού Τσουρού, Δ/ρος Θεολογίας,

 Γραμματέως της Συνοδικής Επιτροπής επί των αιρέσεων.

   Το φαινόμενο της νεο-ειδωλολατρίας ή του νεο-παγανισμού ή της αρχαιολατρίας δεν είναι μόνον Ελλαδικό, αλλά παγκόσμιο. Η Ελλάδα όμως έχει ιδιάζουσες συνθήκες ως προς το θέμα αυτό, ένεκα του αρχαιοελληνικού θαυμαστού παρελθόντος της, το οποίο εντέχνως συνδυάζεται από τους οπαδούς της νέας αυτής τάσεως με την ειδωλολατρία. Η διαφοροποίηση του προβλήματος για την ελληνική πραγματικότητα, σύμφωνα με την γνώμη και ξένων ειδικών, έγκειται στο γεγονός ότι το ρεύμα του νεο-παγανισμού (δηλ. η νεο-ειδωλολατρία) στην Ευρώπη και στην Αμερική κηρύσσει την επιστροφή σε Θεούς ξένους προς την ιστορία και την ταυτότητα των σημερινών λαών των χωρών αυτών. Στην Ελλάδα, αντιθέτως, το σύνθημα είναι επιστροφή στις ρίζες, επαναφορά και επανάνθιση του πατρομήτριου Ελληνικού Πολιτισμού (περιοδικό Διιπετές, Ποιοί είμαστε), με συνθήματα όπως

«Οι Έλληνες μεγαλούργησαν σίγουρα όταν ήταν ειδωλολάτρες» (εφημ. Ειδωλολάτρες). «Για να ξαναγίνει (και θα γίνει) η Ελλάς παγκόσμιο πνευματικό κέντρο, πρέπει να λατρευτούν οι θεοί της. Δεν γίνεται αλλιώς. Είναι συμπαντική ανάγκη» (αυτόθι). Έλληνες! τα πάντα γύρω μας καταρρέουν! Μόνο τα είδωλα σώζουν! - Ελάτε στην ξεχασμένη πάτρια ελληνική θρησκεία μας. Έλληνες ειδωλολάτρες». (φέιγ-βολάν).

Πῶς θά σωθοῦμε! β' μέρος

• 
  

   

  «Πατρικές Συμβουλές Γέροντος ΦιλοθέουΖερβάκου»

  Ἀπό τό ἡμερολόγιο τοῦ ἐκδοτικοῦ οἴκου «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»

  ἔτους 2010

   Δεῖτε ἐδῶ:α' μέρος
   Πῶς θά σωθοῦμε!
  Γιά νά φθάσετε μέ ἀσφάλεια στήν αἰώνια ζωή ὀφείλετε νά ἀποβάλετε κάθε ἀμέλεια καί ραθυμία καί νά βαδίσετε μέ προθυμία τήν στενή καί τεθλιμμένη ὁδό τῆς ὁποίας ὁ κόπος εἶναι λίγος, ἀλλά ἡ ἀνάπαυση αἰώνια...

Μέ τήν προθυμία καί ἐπιμέλεια νά διώκετε τήν ἀμέλεια, μέ τήν ταπείνωση τήν ὑπερηφάνεια, μέ τήν ἐλπίδα τήν ἀπελπισία, μέ τήν χαρά τήν λύπη, μέ τήν πραότητα τόν θυμό, μέ τήν εἰρήνη τήν ὀργή, μέ τήν σιωπή τήν πολυλογία, μέ τό πένθος τόν γέλωτα, μέ τήν ἐγκράτεια καί νηστεία τήν ἀκρασία καί γαστριμαργία, μέ τήν πίστη καί εὐλάβεια τήν ἀπιστία καί ἀσέβεια καί τήν προσήλωση πρός τά φθαρτά· καί τέλος μέ τήν ὁλόψυχο ἀγάπη πρός τόν Θεό καί τόν πλησίον νά ἀποδιώκετε κάθε ἁμαρτία, κάθε δόλο, πονηρία καί ἐπιβουλή τοῦ ἀντικειμένου.

Πῶς σκέφτεται ἕνας ἅγιος στίς δύσκολες στιγμές

Από επιστολή του Μεγάλου Βασιλείου σε ένα φίλο του μοναχό

«… Μα έλα εδώ κι ας σου είναι δύσκολο, για να με παρηγορήσεις ή για να με συμβουλεύσεις ή και για να είσαι κοντά, έτσι κι αλλιώς θα μου κάνει καλό και μόνο να σε δω. Και το σημαντικότερο; Να προσεύχεσαι, όσο μπορείς να προσεύχεσαι, για να μην βουλιάξουν και οι σκέψεις μου μέσα στην τρικυμία που με δέρνει. Να διατηρήσω σε κάθε περίσταση την διάθεση της ευχαριστίας προς τον Θεό. Να μην συναριθμηθώ με τους κακούς δούλους του Ευαγγελίου, που όταν ο Θεός τους φέρνει τα πράγματα καλά τον δοξολογούν κι όταν τους παιδαγωγεί με δυσκολίες δεν συμφωνούν. Αντίθετα, να ωφεληθώ κι από τις ίδιες τις δυσκολίες πιστεύοντας ακόμα περισσότερο σε Εκείνον, τώρα που το έχω μεγαλύτερη ανάγκη.».

katafigi.gr/

http://synodoiporia.blogspot.gr/2012/06/blog-post_9398.html

Ἀββᾶς Ἰσαάκ ὁ Σύρος: Ὁ Θεός δέν ἀκούει ἀμέσως τίς ἰκεσίες τῶν ἀμελῶν καί ἀνώριμων

ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Ό Θεός δεν ακούει αμέσως τις ικεσίες των αμελών και ανώριμων

Όταν είσαι άρρωστος, να πεις: Μακάριος είναι οποίος αξιώθηκε από το Θεό να υποστεί άγιες δοκιμασίες, με τις όποιες κληρονομούμε την αιώνια ζωή. Διότι ό Θεός επιφέρει τις αρρώστιες για να αποκτήσει ή ψυχή υγεία. Ένας άγιος είπε ότι ό μοναχός πού δεν υπηρετεί τον Κύριο θεαρέστως, και πού δεν αγωνίζεται με ζήλο για τη σωτηρία της ψυχής του, αλλά είναι αμελής στην άσκηση των αρετών, εξάπαντος, με την παραχώρηση του Θεού, πέφτει στις θλίψεις, για να μη μείνει αργός και πέσει, από την πολλή αργία, στα χειρότερα πάθη. Γι' αυτό ό Θεός επιφέρει τους πόνους στους ράθυμους και αμελείς, για να μελετούν σ' αυτούς τη σοφία του, και να μην πηγαίνει το μυαλό τους στα μάταια.

Ἀββᾶς Δανιήλ - Περί διορατικῶν

Ο αββάς Δανιήλ είπε: Μας διηγήθηκε ο αββάς Αρσένιος -τάχα για κάποιον άλλον, ενώ ο ίδιος ήταν- τα εξής:

Ένας Γέροντας καθώς καθόταν στο κελί του, άκουσε φωνή που έλεγε:

«Έλα, θα σου δείξω τα έργα των ανθρώπων».

Σηκώθηκε και βγήκε. Τον έφερε σε κάποιο τόπο και του έδειξε έναν Αιθίοπα να κόβει ξύλα και να κάνει απ΄αυτά ένα μεγάλο φορτίο, που προσπαθούσε να το φορτωθεί, αλλά δεν μπορούσε. Και αντί να αφαιρέσει ξύλα από αυτό, έκοβε κι άλλα και τα στοίβαζε στο φορτίο. Αυτό το έκαμνε για πολλή ώρα.

Ὁ Κύριος εἶναι τό Α καί τό Ω, τό θεμέλιο καί ὁ ἑνοποιός.

 

   

   ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ  ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΤΗ ΖΗΣΟΥΜΕ

Ὁ Κύριος εἶναι τό Α καί τό Ω, τό θεμέλιο καί ὁ ἑνοποιός.

Δέν μποροῦμε νά ἔχουμε ἀληθινή ἀγάπη πρός τόν πλησίον, ἐάν δέν ἔχουμε ἀληθινή ἀγάπη πρός τόν Κύριο.

«Ὅποιος στήν φιλία μέ τόν πλησίον βάζει πρῶτα θεμέλιο Ἐμένα, θά βρίσκομαι μαζί του». Γιά νά εἴμαστε συνοδοιπόροι μέ τόν Χριστό θά πρέπει κάθε ἀγάπη πρός ὁποιονδήποτε ἄνθρωπο, νά τήν ἔχουμε θεμελιωμένη πάνω στήν μεγαλύτερη καί πρώτη μας ἀγάπη: τήν ἀγάπη πρός τόν Κύριο. Τότε ὁ Κύριος θά εἶναι συνοδοιπόρος μας.

 Ὁ Κύριος εἶναι τό Α καί τό Ω, ἡ ἀρχή καί τό τέλος κάθε καλοῦ. Ὅταν ἐνεργοῦμε μέ θεμέλιο, αἰτία, σκοπό ἀλλά καί τέλος τόν Κύριο, τότε συνοδεύουμε, συνοδοιποροῦμε, ἑνωνόμαστε μαζί Του, ἀλλά καί μέ ὅλους, ὅσους εἶναι ἑνωμένοι μαζί Του. Στήν Θ. Λειτουργία γινόμαστε ἀληθινά ἕνα μέ ὅλους ὅταν ὅλοι ἔχουμε αὐτήν τήν πρώτη καί μεγάλη, τήν μοναδική ἀγάπη-θεμέλιο: τήν ἀγάπη πρός τό πρόσωπο τοῦ Κυρίου Ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ὁ Παπά Ματθαῖος ὁ Καρακαλληνός

 

       ΜΙΛΑ   Ο ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΑΡΤΕΜΙΟΣ ΤΟΥ ΚΕΛΙΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΤΟΥ "ΨΑΡΑ"

 Μ.Μ.: Γέροντα, απ' όσο ξέρω, γνωρίζετε την αξιοθαύμαστη περίπτωση του πάπα-Ματθαίου του Καρακαλληνού. Θα μας μιλήσετε γι' αυτόν;   

Ίερομ. Άρτ.: Ευχαρίστως. Ο παπά- Ματθαίος ήταν άνθρωπος πυρακτωμένης προσευχής. Ασκήθηκε στην Μονή Καρακάλλου επί εβδομήντα ολόκληρα χρόνια! Για να ξεφύγει από τους επαίνους των ανθρώπων που τον γνώριζαν και αναγνώριζαν την ανθοδέσμη των αρετών του, προσποιείτο τον σαλό ή και τον... μεθυσμένο, ακόμη!

Κάποτε όμως, παρ' όλες τις από μέρους του προσπάθειες αποκρύψεως της αρετής, η φήμη του ξεπέρασε τα όρια του Όρους κι έφθασε παντού, σε σημείο να λαμβάνει καθημερινώς ένα τρουβά επιστολές με το άλφα και το βήτα πρόβλημα. Καθόταν υπομονετικά και απαντούσε -ένας αυτός σε τόσους πολλούς- σε σημείο να στέλνει και αυτός κάθε μέρα, ένα τρουβά γράμματα!

Τό Κήρυγμα

Ποῖον κήρυγμα; Τὸ κήρυγμα ἐκεῖνο, εἰς τὸ ὁποῖον ὁ ἱεροκῆρυξ προσπαθεῖ νὰ θαμπώσῃ τοὺς ἀκροατὰς μὲ ῥητορικὰ σχήματα-πυροτεχνήματα; Ποῖον κήρυγμα; Τὸ κήρυγμα ἐκεῖνο, κατὰ τὸ ὁποῖον ὁ ἱεροκῆρυξ ὁμιλεῖ εἰς γλῶσσαν ὑψηλήν, ἀπρόσιτον καὶ ἀκατάληπτον ἀπὸ τὸν πολὺν λαόν; Ποῖον κήρυγμα; Τὸ κήρυγμα, τὸ ὁποῖον διαρκῶς κοινωνιολογεῖ καὶ οὐδέποτε ἀσχολεῖται μὲ τὸ κυριώτερον τῶν θεμάτων, τὴν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν; Ὄχι. Τὸ κήρυγμα τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ εἶχε τὴν σφραγῖδα τοῦ γνησίου ἀποστολικοῦ κηρύγματος. Ἐν πρώτοις ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος δι᾿ ἑαυτὸν καὶ τοὺς λοιποὺς Ἀποστόλους: ἐπίστευσα, διὸ ἐλάλησα. (Β´ Κορ. 4, 13), εἶχε τὴν πλήρη ἐφαρμογήν του εἰς τὸν ἅγιον τοῦτον ἄνδρα.

Ὁ Κοσμᾶς ἐπίστευεν εἰς ὅλας τὰς σωτηριώδεις ἀληθείας τῆς Ὀρθοδόξου. Ἐπίστευεν ἀκραδάντως. Ἐγὼ -ἐκήρυττεν- ἐδιάβασα πολλὰ περὶ Ἑβραίων, ἀσεβῶν, αἱρετικῶν καὶ ἀθέων. Τὰ βάθη τῆς σοφίας ἠρεύνησα. Ὅλες οἱ πίστες εἶνε ψεύτικες. Τοῦτο ἐκατάλαβα ἀληθινά· μόνον ἡ πίστις τῶν Ὀρθοδόξων εἶνε καλὴ καὶ ἁγία, τὸ νὰ πιστεύωμεν καὶ νὰ βαπτιζώμεθα εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρός, καὶ τοῦ Υἱοῦ, καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Πρωτοπρ. Βασίλειος Α. Γεωργόπουλος, Ἡ κίνηση Γκουρτζίεφ

Η  ΚΙΝΗΣΙΣ  ΓΚΟΥΡΤΖΙΕΦ

Τοῦ Πρωτ. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ

Ὁ ἱδρυτής τῆς κίνησης ὑπῆρξε ὁ Γεώργιος Ἰβάνοβιτς, πού εἶχε γεννηθεῖ ἀπό Ἕλληνα πατέρα καί Ἀρμένισσα μητέρα στό Γκούμριν τῆς Ἀρμενίας τό 1866. Τό ἐπώνυμο Γκουρτζίεφ ἦταν ἡ ρωσική ἐκδοχή τοῦ ἑλληνικοῦ ἐπώνυμου Γεωργιάδης. Ἀπό μικρός ἀσχολήθηκε μέ τόν ἀποκρυφισμό, στόν χῶρο τοῦ ὁποίου τόν εἰσήγαγε ὁ πατέρας του.

Ταξίδεψε σέ πολλά μέρη τοῦ κόσμου, στήν Ἀφρική καί τήν Ἀσία, γιά νά γνωρίσει, πάντα κατά τούς ἰσχυρισμούς τῆς κίνησης, τή γνώση πού παραμένει ἔξω ἀπό τά αὐστηρά ἀκαδημαϊκά πλαίσια, τά ὑπερβαίνει, καί εἶναι καλά φυλαγμένη. Ἡ περίοδος αὐτή τῆς ζωῆς του καλύπτεται ἀπό τόν ἴδιο μέ ἕνα μεγάλο πέπλο σιωπῆς. Καρπός αὐτῶν τῶν ταξιδίων του ἦταν τελικά τό ὅτι  «σέ κάποιο ταξίδι του στήν Κεντρική Ἀσία ὁ Γκουρτζίεφ βρῆκε τά ἴχνη μιᾶς σπουδαίας σχολῆς ἐσωτερικῆς γνώσης, στήν ὁποία ἔγινε δεκτός καί μαθήτευσε γιά κάποια χρόνια» 1.

"Φιλονικία" μοναχῶν!

Ο υποτακτικός κάποιου Γέροντα έμενε σε μια καλύβα δέκα μίλια μακριά από τη σκήτη. Μια μέρα θέλησε να τον ειδοποιήσει ο Γέροντας να έλθει να πάρει το ψωμί του. Ύστερα όμως σκέφθηκε:
Για λίγα ψωμιά να κάνω τον Αδελφό να περπατήσει δέκα μίλια; Ας του τα πάω μόνος.

Έβαλε το ταγάρι στον ώμο και ξεκίνησε.

Πηγαίνοντας, σκόνταψε σε μια πέτρα κι έκανε τέτοια πληγή στο πόδι, που ήταν αδύνατον να σταματήσει το αίμα. Από τον υπερβολικό πόνο που ένιωσε άρχισε να κλαίει.

- Γιατί κλαίς, Αββά; Άκουσε πίσω του μια γλυκειά φωνή να τον ρωτά.

Ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς Σεραφείμ γιά τό σωματίδιο "Θεός"

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ & ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ
Ἀκτὴ Θεμιστοκλέους 190, 185 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ, Τηλ. +30 210 4514833 (19), Fax +30 210 4528332 e-mail: impireos@hotmail.com

᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 4ῃ Ἰουλίου 2012
Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Ἡ ρῆσις πού διϊστορικά πλέον ἔχει καταστῆ παγκόσμιο κτῆμα τῆς φιλοσοφίας ἀλλά καί τοῦ πρακτικοῦ βίου: «Πᾶσά τε ἐπιστήμη, χωριζομένη δικαιοσύνης καὶ πάσης ἄλλης ἀρετῆς, πανουργία, οὐ σοφία φαίνεται» (Πλάτων, Μενέξενος, 247a), ἐπιβεβαιώνεται κατά τρόπον ἀπόλυτον στήν σύγχρονη Βαβέλ τοῦ πειράματος Cern πού διοργανώνει τό Εὐρωπαϊκό Κέντρο Ἐρευνῶν στήν Γενεύη τῆς Ἑλβετίας.

Σήμερα σέ συνέντευξη Τύπου θά παρουσιαστοῦν τά ἀποτελέσματα τῶν πολυμήνων ἐρευνῶν στόν Μεγάλο Ἐπιταχυντή Ἀνδρονίων καί θά διακηρυχθῆ ὅπως διεδόθη, ὅτι ἀνεκαλύφθη «ἐπί τέλους» τό Μποζόνιο τοῦ Χίγκς, γνωστότερο καί ὡς σωματίδιο «Θεός» καί ὄχι ὅπως ἐσφαλμένα λέγεται «σωματίδιο τοῦ Θεοῦ».

Ὁ Γέροντας Ἐφραίμ γιά τήν κατάκριση

Διηγείτο ο πολυσέβαστος ιερομόναχος ΕΦΡΑΙΜ, ερημίτης των Κατουνακίων. 

Κάποιος αδελφός μου είπε για την κατάκριση. «κατακρίνω πολύ, πώς να αποφύγω την κατάκριση;» Και του είπα. Όταν πρόκειται να μιλήσεις για ένα πρόσωπο, λέγε. Τώρα είναι παρών. Πάρε παράδειγμα εσένα π.χ. όταν είσαι παρών, δεν σε κατακρίνει ο άλλος, όταν είσαι απών, σε κοπανάει στο κεφάλι σε κατακρίνει.
Θυμάμαι ότι όταν ζούσε ο Γέροντας, τον κατέκρινε σε κάτι. Πήγα το βράδυ να κάνω προσευχή. Βλέπω ντουβάρι, δεν μπορώ να προχωρήσω την ευχή. Κύριε Ιησού…..Κύριε Ιησού …….δεν προχωρά κάπου έχω σφάλει σκέπτομαι, κάπου έχω αμαρτήσει.
Λοιπόν; Την προηγούμενη μέρα που πήγα, τι έκανα, τι μίλησα, τι έπραξα; Το βρήκα είχα κατακρίνει τον Γέροντα μου. Η άλλη μέρα ήταν Κυριακή και έπρεπε να λειτουργήσω. Ο παπάς εδώ τάχη δογματικά. Πρέπει να λειτουργήσει. Εκτός αν έχει κώλυμα. Τώρα τι να κάνω; Προσευχή. Θεέ μου, συγχώρεσε με. Θεέ μου έσφαλα.

5 Ιουλίου Συναξαριστής. Αθανάσιου Αθωνίτου, Λαμπαδού Οσίου, Στέφανου Μητροπολίτου, Κυπριανού Νέου Οσιομάρτυρα, Εύρεσις Λεψάνων Οσίου Σεργίου,Αθανασίου Αθωνίτου, Λαμπαδού Οσίου, Στεφάνου Μητροπολίτου, Κυπριανού Νέου Οσιομάρτρα,Εύρεσις Λειψάνων Οσίου Στεργίου, Modwena, Palladius, Μνήμη εγκαινιών ναού Αγίου Ιουλιανού.

Ο Όσιος Αθανάσιος ο Αθωνίτης

Ὁ Ὅσιος Ἀθανάσιος, ὁ ὁποῖος καταγόταν ἀπὸ τὴν Τραπεζοῦντα, προέρχονταν ἀπὸ πολὺ εὐσεβῆ καὶ εὔπορη οἰκογένεια. Ἡ οἰκογένειά του, τοῦ προσέφερε ὅλα τὰ ἀπαραίτητα ἐφόδια γιὰ τὶς σπουδές του, τὶς ὁποῖες τὶς ὁλοκλήρωσε στὴν Κωνσταντινούπολη.

Ἐκεῖ τοῦ γεννήθηκε μέσα στὴν ψυχή του ἡ ἐπιθυμία νὰ γίνει μοναχὸς καὶ νὰ φθάσει στὰ ἄκρα τῆς ἀσκητικῆς ζωῆς. Γὶ αὐτὸ ἀκριβῶς τὸν λόγο, πῆγε στὸ ὅρος Κυμινᾶς τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, ὅπου βρισκόταν ἕνα μοναστῆρι τοῦ ὁποίου ἡγούμενος ἦταν ὁ Μιχαήλ, ὁ ἐπονομαζόμενος Μαλεῖνος. Ἔτσι ἀνάμεσα στοὺς μοναχούς, συγκαταριθμήθηκε καὶ ὁ Ἀθανάσιος.

Στὸ λίγο χρονικὸ διάστημα ποὺ ἦταν στὸ Μοναστῆρι, διακρίθηκε γιὰ τὶς ἀρετὲς καὶ γιὰ τὴν ἀσκητική του ζωή.

Ἐπειδὴ ὅμως ἔφθασε σὲ ὕψιστα σημεῖα ἀρετῆς καὶ τὸν τιμοῦσαν ὅλοι, ἀποφάσισε νὰ φύγει καὶ πῆγε στὸν Ἄθωνα κοντὰ σὲ ἕνα γέρο ἀσκητὴ ὑπακούοντας σὲ αὐτὸν μὲ μεγάλη ταπεινοφροσύνη.

Ἐν συνεχείᾳ μετὰ ἀπὸ Θεία ἀποκάλυψη, ἔφυγε ἀπὸ ἐκεῖ καὶ πῆγε στὰ ἐνδότερά του Ἁγίου Ὄρους.