146. α)Ἐνυπνιασμός, β) Πένθος καί δάκρυα Α΄, 4-1-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

146. α)Ἐνυπνιασμός, β) Πένθος καί δάκρυα Α΄, Εὐεργετινός (Β΄ τόμος, Ὑπόθεσις ΛΑ΄-ΛΒ΄), 4-1-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου Ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

Ἡ ἐμπιστοσύνη στό λογισμό μας, 3-1-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ ἐμπιστοσύνη στό λογισμό μας, Ἁγίου Παϊσίου-Πνευματικός ἀγώνας, 3-1-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, Λευκάδια Ναούσης http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

Διδαχές Ὁσίας Συγκλητικῆς

Διδαχές Ὁσίας Συγκλητικῆς

Παιδιά μου, ὅλοι ξέρομε, πῶς θά σωθοῦμε, ἀλλά χάνομε τήν σωτηρία μας ἀπό τήν πνευματική μας ἀμέλεια. Πρέπει λοιπόν, ἀρχικά, νά τηροῦμε μέ ἀκρίβεια τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, «ἀγαπήσεις Κύριον τόν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου» «καί τόν πλησίον σου ὡς σεαυτόν» (Ματθ. 22, 37-39). Αὐτή εἶναι ἡ ἀρχή τοῦ νόμου καί τό πλήρωμα τῆς χάριτος. Λίγα λόγια, ἀλλά μέ πολλή καί μεγάλη δύναμι. Ὅλες οἱ ἀρετές ἐξαρτῶνται ἀπ᾽ αὐτή, γι᾽ αὐτό καί ὁ Ἀπ. Παῦλος ὀνομάζει τήν ἀ γ ά π η τέλος τοῦ νόμου. Αὐτή εἶναι ἑπομένως ἡ σωτηρία μας, ἡ διπλῆ ἀγάπη, ἡ ἀρχή καί τό τέλος κάθε καλοῦ ἔργου τῶν ἀνθρώπων.

Ὑπάρχει λύπη ὠφέλιμη καί λύπη καταστρεπτική. Γνωρίσματα τῆς καλῆς λύπης εἶναι ἡ θλῖψι γιά τά δικά μας ἁμαρτήματα, ἡ λύπη γιά τήν ἄγνοια, πού ἔχουν οἱ ἀδελφοί μας καί ὁ φόβος μήπως χάσουμε τήν ἀγαθή προαίρεσι καί δέν φθάσουμε στόν σκοπό τῆς σωτηρίας. Ἐνῶ τῆς ἄλλης, πού δημιουργεῖ ὁ ἐχθρός, εἶναι ἡ παράλογη καί ὑπερβολική θλῖψι, πού οἱ πατέρες τήν ὀνομάζουν ἀκηδία. Τό πνεῦμα αὐτό τῆς ἀκηδίας καί τῆς λύπης, πρέπει νά τό διώχνουμε μέ τήν προσευχή καί τήν ψαλμωδία.

Ἄς προσέχῃ, λοιπόν, ὅποιος νομίζει πώς στέκεται, γιά νά μή πέσῃ. Γιατί αὐτός πού ἔπεσε, ἔχει μία μόνο φροντίδα, νά σηκωθῆ, ἐκεῖνος ὅμως, πού στέκεται, ἄς προσέχῃ νά μή πέσῃ, γιατί οἱ πτώσεις εἶναι διάφορες. Αὐτοί πού ἔπεσαν ἔχουν στερηθῆ τή θεία χάρι κι ὅταν σηκώθηκαν, ἡ ζημιά τους δέν ἦταν μικρή. Αὐτός πού στέκεται, ἄς μήν ἐξευτελίζη τόν ἄλλον πού ἔπεσε, μήπως πάθῃ κι αὐτός τά ἴδια καί βρεθῆ σέ χειρότερο βάραθρο. Εἶναι πολύ φυσικό, ἡ φωνή πού ἔρχεται ἀπό βαθύ πηγάδι καί καλεῖ σέ βοήθεια, νά μήν ἀκουσθῆ, ὅπως λέει καί ὁ ψαλμωδός: «Μή καταπιέτω με βυθός, μηδέ συσχέτω ἐπ᾽ ἐμέ φρέαρ τό στόμα αὐτοῦ» (Ψαλμ. 68,16). Ὁ πρῶτος πού ἔπεσε, ἔμεινε (μέσα στό πηγάδι), σύ ὅμως πρόσεχε τόν ἑαυτό σου, μήπως, ὅταν πέσῃς, δέν μπορέσης νά σηκωθῆς καί γίνης τροφή στά θηρία. Ἐκεῖνος, πού πέφτει δέν μπορεῖ νά κλείσῃ τήν πόρτα στόν πονηρό. Ἀλλά σύ μή νυστάξῃς καθόλου καί ψάλλε πάντοτε τό θεῖο ρητό: «Φώτισον τούς ὀφθαλμούς μου, μήποτε ὑπνώσω εἰς θάνατον» (Ψαλμ. 22,4). Τέλος νά ἀγρυπνῆς συνέχεια, γιατί ὁ διάβολος σάν λέοντας ὠρύεται κοντά σου.

Τό πόσο καλή καί σωστική εἶναι ἡ ταπεινοφροσύνη, φαίνεται καί ἀπό τό ὅτι ὁ ἴδιος ὁ Κύριος τήν ἐνδύθηκε γιά νά οἰκονομήση τούς ἀνθρώπους, ἀφοῦ μάλιστα εἶπε: «Μάθετε ἀπ᾽ ἐμοῦ ὅτι πρᾶός εἰμι καί ταπεινός τῇ καρδίᾳ» (Ματθ. 11,29). Πρόσεχε ποιός εἶναι αὐτός, πού μιλεῖ καί γίνε τέλειος μαθητής Του. Ἡ ἀρχή καί τό τέλος στά καλά ἔργα ἄς εἶναι ἡ ταπεινοφροσύνη, ἐννοῶ τό ταπεινό φρόνημα καί ὄχι μόνο τά σχήματα λόγου. Ὅταν ἡ ψυχή σκέπτεται ταπεινά, ταπεινές θά εἶναι καί οἱ ἐξωτερικές ἐκδηλώσεις. Ἔχεις ἐφαρμόσει ὅλες τίς ἀρετές; Ὁ Κύριος τό ξέρει, ἀλλά ὁ Ἴδιος μᾶς λέει, ν᾽ ἀρχίζουμε πάλι ἀπό τήν ταπείνωση, λέγοντας, «ὅταν πάντα ποήσητε, εἴπατε. Δοῦλοι ἀχρεῖοί ἐσμεν» (Λουκ. 17,10).

Θρησκευτικά – Ὁ προσηλυτισμός συνεχίζεται

Η «Σύναξη για την Ορθοδοξία» και η «Εστία Πατερικών Μελετών», πραγματοποιούν το Σάββατο 11 Ιανουαρίου 2020 στις 17:30 στο δημαρχείο Αμαρουσίου (Βασ. Σοφίας 9 & Δ. Μόσχα) Ημερίδα με θέμα »ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ-Ο ΠΡΟΣΗΛΥΤΙΣΜΟΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ».

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΉΣ ΗΜΕΡΙΔΑΣ: Χάρης Άνδραλης, δικηγόρος

5.30-6.00 μμ: Προσευχή – Έναρξη -Χαιρετισμοί

6.00-6.25 μμ: Παναγιώτης Τσαγκάρης, Υποψήφιος Διδάκτωρ Θεολογίας και Γεν. Γραμματέας Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων (ΠΕΘ)

Ο Κύριος, οι «κύριοι» και η Κυριοφόρος παιδεία.

Μαρτυρία Συνταγματάρχη γιά θαῦμα τῆς Παναγίας Γοργοεπηκόου στό γιό του

Πριν από λίγες ημέρες πραγματοποιήθηκε με λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια ο εορτασμός της Παναγίας Γοργοϋπηκόου στην Ι.Μ. Δοχειαρίου Αγίου Όρους. Πρόκειται για μια θαυματουργή εικόνα της Παναγίας η οποία τιμάται κάθε χρόνο τον μήνα Οκτώβριο. 

Αρκετοί προσκυνητές μεταβαίνουν για την πανήρυρη στη Ιερά Μονή πολλοί από τους οποίους είναι ένστολοι τόσο από τις Ένοπλες Δυνάμεις καθώς και από τα Σώματα Ασφαλείας οι οποίοι ευλαβούνται ιδιαίτερα την Παναγία Γοργοϋπήκοο, που με τον δικό της θαυμαστό τρόπο όπως θα δούμε και παρακάτω επεμβαίνει Γοργά και Σωτήρια σε όσους με πίστη την επικαλούνται.

Φέτος και συγκεκριμένα πριν από μια εβδομάδα περίπου κατά την παραμονή της εορτής στο Άγιον Όρος την ώρα της απογευματινής τράπεζας, διαβάστηκε επιστολή από διακονιτή της Παναγίας προς τον Άγιο Καθηγούμενο της Μονής κ.κ Γρηγόριο για όσα θαυμαστά συνέβησαν κατά τη φετινή χρονιά.

Συγκεκριμένα η επιστολή αφορούσε το διάστημα από 8 έως 14 Σεπτεμβρίου 2015, ημερομηνία κατά την οποία η εικόνα της Παναγίας μεταφέρεται κάθε χρόνο και για μια εβδομάδα στο Γυναικείο Αγιορείτικο Μετόχι του Δοχειρίου, την Ιερά Μονή Θεοσκεπάστου Σοχού Θεσσαλονίκης. Εκεί όπου καθημερινά τελούνται αγρυπνίες μεταβαίνουν χιλιάδες προσκυνητών από όλη την Ελλάδα και το Εξωτερικό και κυρίως οι γυναίκες για να προσκυνήσουν και να λάβουν την χάρη της Γοργός Υπακοούσης σε όλα τα αιτήματα των πιστών. 

Φέτος ο διακονητής της εικόνος (αυτός που βρίσκεται συνεχώς δίπλα στην εικόνα και φροντίζει για τη σειρά του κόσμου κλπ) κατά την περιγραφή των γεγονότων προς τον Γέροντα Γρηγόριο στάθηκε μεταξύ άλλων, σε ένα περιστατικό που αφορά σε εν ενεργεία Συνταγματάρχη.

''Απογευματινές ώρες και με την προσέλευση του κόσμου να είναι μεγάλη βλέπω στην είσοδο της Εκκλησίας να προσέρχεται ένας ένστολος με μια γυναίκα και ένα νεαρό παιδί ηλικίας γύρω στα 20 έτη. Την ώρα εκείνη στην εικόνα βρισκόταν και προσκυνούσε μία κυρία από μακριά η οποία από ευγνωμοσύνη προς την Παναγία είχε καθυστερήσει το προσκύνημά της με αποτέλεσμα η σειρά προς την εικόνα να μεγαλώνει όλο και περισσότερο.

Ἡ ὁλοζώντανη παρουσία τοῦ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ στούς δύσκολους καιρούς μας.Ἀρκεῖ ἡ ΠΙΣΤΗ καί ἡ ΜΕΤΑΝΟΙΑ τοῦ Ἔθνους μας γιά νά δεῖ θαύματα.

Να ξεκινήσουμε με αυτό που βλέπουμε, σεβόμαστε και ασπαζόμαστε. Την Σιαγόνα του ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ και Βαπτιστού του ΚΥΡΙΟΥ μας που είναι τεθησαυρισμένη στην Ιερά Μονή της ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ που βρίσκεται στο Ροδολείβος Σερρών( φώτο). Η αγία Σιαγόνα έφθασε στην Ελλάδα με την ανταλλαγή του πληθυσμού μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας το 1922 από την Τραπεζούντα του Πόντου, όπου την μετέφεραν 6 μοναχές και έκτοτε φυλάσσεται στην ως άνω Ιερά Μονή.

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Στο μεθόριο της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης βρίσκεται το επισφράγισμα όλων των προφητών και ο μέγιστος αυτών, ο Τίμιος Πρόδρομος. Αυτό το επιβεβαίωσε ο ίδιος ο Κύριος όταν είπε ότι «ουκ εγήγερται μείζων εν γεννητοίς γυναικών του Ιωάννου του βαπτιστού» δηλ. δεν γεννήθηκε φυσιολογικός άνθρωπος σπουδαιότερος από τον Ιωάννη τον βαπτιστή.

Ονομάστηκε Πρόδρομος, διότι είχε ως αποστολή να προετοιμάσει τους συμπατριώτες του για να δεχθούν τον Ιησού Χριστό. https://www.dogma.gr

2006 ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΣΤΟ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙ ΤΗΣ ΘΕΡΜΗΣ ΤΗΣ ΛΕΣΒΟΥ- λίγο πριν εισέλθει η Ελλάδα στις περιπέτειες της ( βλ. μνημόνια, προσφυγικό  και ελληνοτουρκικά)

Το Κυπαρίσσι της Θερμής είναι ένα τοπωνύμιο μιας πανέμορφης  ελαιόφυτης περιοχής κάτω από τον αγιασμένο λόφο των Καρυών , όπου εμαρτύρησαν οι Νεοφανείς ΑΓΙΟΙ ΡΑΦΑΗΛ, ΝΙΚΟΛΑΟΣ και ΕΙΡΗΝΗ.

Στο συγκεκριμένο μέρος υπάρχει μια βυζαντινή ερημοκλησιά του ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ του Βαπτιστή που διασώζεται μόνο η ΑΓΙΑ ΤΡΑΠΕΖΑ της και ένα εικονοστάσι.

Ακριβώς δίπλα υπάρχουν πηγές με ιαματικό νερό και στα χρόνια πριν την Γερμανική κατοχή υπήρχε ένα κυπαρίσσι τόσο υψηλό που φαινόταν από τα απέναντι μικρασιατικά παράλια. Η ιστορία και οι θρύλοι αυτού του μέρους είναι καταγεγραμμένα στην τοπική  ιστορική παράδοση.

Λίγο πριν μπούνε οι Γερμανοί ναζιστές  στην Ελλάδα το τεράστιο αυτό Κυπαρίσσι των τόσων αιώνων και θρύλων κατέπεσε . Οι ντόπιοι το θεώρησαν άσχημο σημάδι και ο λογισμός τους επαληθεύτηκε με την είσοδο και την κατάληψη της νήσου Λέσβου από τα Γερμανικά στρατεύματα κατοχής.

 Τα χρόνια πέρασαν και φυσικά τίποτε δεν προμήνυε το 2006  ότι η Ελλάδα θα έμπαινε στην κατοχή των μνημονίων και στα άλλα που ήρθαν βλ. προσφυγικό που ταλαιπωρεί το νησί καθώς και τα ελληνοτουρκικά.

Πάμε λοιπόν στο θέμα μας . Τι έγινε το 2006 στο Κυπαρίσσι της Θερμής Λέσβου;

 Μας  διηγήθηκαν εκείνη την χρονιά γνωστοί μας  μια συγκλονιστική ιστορία- μαρτυρία .

Που να γνωρίζαμε ότι σε λίγο καιρό θα εισερχόταν  η πατρίδα μας σε μεγάλες περιπέτειες.

Την παραθέσαμε στο fb   το 2017 και αναρτήθηκε από κάποια ιστολόγια.

Την παραθέτουμε, όπως την καταθέσαμε τότε με κεφαλαία γράμματα:

π. Γεώργιος Μεταλληνός: Ἡ Ὀρθοδοξία σώζει τόν Ἑλληνισμό καί ὄχι ὁ Ἑλληνισμός τήν Ὀρθοδοξία

Έφυγε από τη ζωή την Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου σε ηλικία 79 ετών ο ομότιμος καθηγητής Θεολογίας και συγγραφέας περισσότερων από 40 θεολογικών και ιστορικών βιβλίων, απ' όλους λατρεμένος, πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Μεταλληνός.

Αναμφίβολα και δικαίως, ο Κερκυραίος πατήρ Γεώργιος Μεταλληνός κατέχει τον τίτλο ενός εκ των συγχρόνων σπουδαιοτέρων πνευματικών ανθρώπων και θεολόγων του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας. Το έργο του θα μείνει στην Ιστορία. Ειρήνη αντανακλούσαν τα μάτια του και όλα του τα χαρακτηριστικά υπέρτατη γαλήνη, καλοσύνη, ταπεινότητα, πραότητα που άγγιζε την αγιότητα.

Ο π. Γεώργιος Μεταλληνός ήταν βαθύς κι απέραντος, μοίραζε απλόχερα αγάπη, αποδεκτός και σεβαστός από τον επιστημονικό κόσμο παγκοσμίως για τη σοφία, την κατάρτισή του και το περισπούδαστο έργο του. Η αγάπη του πιστού λαού προς το πρόσωπό του, απέραντη, εξαιτίας της πιστότητάς του προς την Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας και την απλότητα του χαρακτήρα του. Οι λόγοι του πλήρεις εκ της υψηλής Θεολογίας των Αγίων Πατέρων και συγχρόνως ανεπιτήδευτοι, ώστε να γίνονται αντιληπτοί από όλους και όχι μόνο από τους μελετητές του.

Σταχυολογώ μερικά από τα σπουδαία διδάγματα που μας κληροδότησε: Εκκλησία, στρατός, παιδεία και οικογένεια είναι αυτά που μας ενώνουν, έλεγε. Κοινότητα και ενορίες κράτησαν τον Ελληνισμό ζωντανό παρά τους αιώνες της σκλαβιάς. Η ιστορία της άλωσης ξεκίνησε από το 1204 (πρώτη Άλωση) και συνεχίσθηκε το 1453 (δεύτερη άλωση). Μοναδική αντίσταση σε όλα αυτά ήταν τα Μοναστήρια. Η Ορθόδοξη Εκκλησία και τα Μοναστήρια διέσωσαν το υπόδουλο στους Οθωμανούς Ελληνικό Γένος, όπως είχαν δοξάσει τον Ελληνισμό και μετά την Άλωση της Πόλης από τους Φράγκους της τέταρτης Σταυροφορίας, τον Απρίλιο του 1204. Γι΄ αυτό και σε όλα τα ελληνικά μέρη έχουμε τόσα πολλά Μοναστήρια. Στην αγκαλιά της Εκκλησίας σώθηκε ο Ελληνισμός. Και μαζί σώθηκε το γένος των Ορθοδόξων. Μέσα στη ρωμαίικη εθνότητα μπορέσαμε να επιβιώσουμε.

Δρόμος:Προοπτική καί ἀρχή τῆς ζωῆς

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία

τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου,

ἀπό τήν ἱστοσελίδα floga.gr, ἐπάνω στό χωρίο τοῦ κατά Μᾶρκον Εὐαγγελίου, κεφάλαιο 1ο, στίχοι 1 ἕως 8, στά πλαίσια τῆς ἑρμηνείας πού ἔγινε στό κήρυγμα τῆς Κυριακῆς 2-1-2005.

Ἡ περικοπή πού ἀκούσαμε πρίν ἀπό λίγο εἶναι ἡ ἔναρξη, ἡ ἀρχή τοῦ κατά Μᾶρκον Εὐαγγελίου καί, ἀπ᾿ ὅ,τι φαίνεται, ὁ Εὐαγγελιστής Μᾶρκος ἐπέλεξε ἕναν πρωτότυπο τρόπο γιά νά δώσει στήν ἀρχή πολύ συνοπτικά (ἐξάλλου τό Εὐαγγέλιό του εἶναι τό μικρότερο, εἶναι πολύ λιτός ὁ Εὐαγγελιστής Μᾶρκος). Διάλεξε λοιπόν αὐτή τήν ἀρχή τοῦ Εὐαγγελίου -ὁ ἴδιος τό λέει «ἀρχή τοῦ Εὐαγγελίου»- νά τήν ὁρίσει στίς πρῶτες γραμμές μέ ἕναν τρόπο πού καθορίζει τό τί σημαίνει νά ζοῦμε κοντά στόν Χριστό. ῞Ολο του τό Εὐαγγέλιο εἶναι περιεκτικό σέ νοήματα, ἀλλά ἐδῶ ὁ Μᾶρκος εἶναι πραγματικά λιτός καί πολύ βαθιά περιεκτικός, καί ἐπέλεξε τή διήγηση αὐτή πού ἀφορᾶ τόν Ἰωάννη τόν Πρόδρομο γιά νά κάνει αὐτό τό γεγονός. Οἱ ἄλλοι Ἀπόστολοι ἄλλες μεθόδους ἐπέλεξαν γιά τήν ἔναρξη τοῦ Εὐαγγελίου τους.

Νά δοῦμε λοιπόν τί χαράσσει μέ αὐτόν τόν λιτό καί ἁπλό τρόπο, σέ λίγες γραμμές μέσα, στήν καρδιά μας ὁ Εὐαγγελιστής Μᾶρκος καί χαράσσει οὐσιαστικά τό πῶς θά λειτουργήσει πάνω μας -προσέξτε, πάνω μας- προσωπικά τό Εὐαγγέλιο. Γι᾿ αὐτό, λίγο νά ξεφύγετε ἀπό τή διήγηση πού ἀφορᾶ τόν Πρόδρομο καί τή Βάπτιση, χωρίς νά φύγετε ἀπό αὐτήν, καί νά μπεῖτε σέ ἕνα ἀνθρωπολογικό περιεχόμενο: Τί σημαίνει γιά μᾶς, πέρα ἀπό τό ἱστορικό καί σωτηριολογικό γεγονός. Κοιτάξτε τά κείμενα πόσο λιτά ἔρχονται καί ἔρχονται μάλιστα μέ ἕναν τρόπο βομβαρδιστικό. Λέει: (χρησιμοποιώντας μιά προφητεία) «εὐθείας ποιεῖτε τὰς τρίβους αὐτοῦ». Οὐσιαστικά σημαίνει ἀνοῖξτε δρόμο στόν Θεό. Θά ᾿λεγε κάποιος:«τί σημαίνει αὐτό;», «πῶς θά ἀνοίξω δρόμο στόν Θεό;». Μάλιστα ὁ Χριστός εἶχε πεῖ: «ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς». Καί μόνο πού τό εἶπε ὁ Χριστός, ἐφόσον εἶναι ἡ ὁδός Ἐκεῖνος, ὅλοι ἐμεῖς κατά χάρη ἀποκτοῦμε τά χαρίσματά Του. Νά λοιπόν, γινόμαστε ἕνας δρόμος. Ἐκεῖνος εἶναι δρόμος καί ἐμεῖς, μετέχοντας στή ζωή Του, γινόμαστε δρόμοι.

Τί σημαίνει νά ἀνοίξουμε δρόμο στόν Θεό; Αὐτό σημαίνει νά ἀφήσουμε νά λειτουργήσει πάνω μας Ἐκεῖνος καί νά ἀφήσουμε δρόμο στούς ἄλλους νά ζήσουν γιά νά πᾶνε στόν Θεό.

Ἱερά Μονή Ἁγίου Στεφάνου: Τό ξακουστό μοναστήρι τῶν Μετεώρων

Η Μονή του Αγίου Στεφάνου, την οποία παλαιά παράδοση συνδέει με τον γυναικείο μοναχισμό, λειτουργεί από το 1961 ως γυναικείο μοναστήρι με πολυμελή και δραστήρια αδελφότητα, η οποία, 

παράλληλα με το πλούσιο και υψηλής στάθμης πνευματικό και πολυσχιδές φιλανθρωπικό της έργο, έχει να επιδείξει και αξιοθαύμαστο ανακαινιστικό και οικοδομικό έργο, με απόλυτο σεβασμό πάντοτε προς τους παραδοσιακούς αρχικούς αρχιτεκτονικούς ρυθμούς των κτισμάτων της.

Η Μο­νή του Α­γί­ου Στε­φά­νου βρί­σκε­ται στο νο­τι­ο­α­να­το­λι­κό ά­κρο της συ­στά­δας των με­τε­ω­ρι­κών βρά­χων, α­κρι­βώς πά­νω α­πό την Κα­λαμ­πά­κα, και εί­ναι το μό­νο μο­να­στή­ρι που ε­πι­σκέ­πτε­ται κα­νείς χω­ρίς να α­νε­βεί σκα­λιά, για­τί η προ­σπέ­λα­ση σ’ αυ­τό γί­νε­ται με μι­κρή γέ­φυ­ρα.

Η θέ­α α­πό τον ε­ξώ­στη της μο­νής εί­ναι μα­γευ­τι­κή. Στα πό­δια του βρά­χου α­πλώ­νε­ται η πό­λη της Κα­λαμ­πά­κας, με τον πο­τα­μό Πη­νει­ό πιο πέ­ρα στο βά­θος.

Η ιστορία των πρώτων χρόνων του μοναστηριού χάνεται στα βάθη των αιώνων και καλύπτεται από παραδόσεις. Οι πρώτες μαρτυρίες ανάγουν την ίδρυσή του στο τέλος του 12ου αι., γύρω στα 1191-1192. Πιθανότατα ο πρώτος όσιος ερημίτης που κατοίκησε σε κάποια σπηλιά του βράχου λεγόταν Ιερεμίας. Εξακριβωμένες όμως μαρτυρίες υπάρχουν από τον 14ο αι. και μετά, στις οποίες ο ‘Aγιος Στέφανος μνημονεύεται ως οργανωμένο κοινόβιο. Έτσι βέβαιοι κτίτορες του μοναστηριού αναφέρονται: πρώτος ο αρχιμανδρίτης όσιος Αντώνιος (πρώτο μισό του 15ου αι.), γιος Σέρβου ηγεμόνα και συγγενής από μητέρα με τη βυζαντινή οικογένεια των Καντακουζηνών, και δεύτερος ο ιερομόναχος όσιος Φιλόθεος από το Ρίζωμα Τρικάλων (μέσα του16ου αι.).

Ο όσιος Φιλόθεος γύρω στα 1545 ξανάκτισε το παλιό μικρό καθολικό της μονής, τον ναό του Αγίου Στεφάνου. Έκτισε επίσης κελιά για τους μοναχούς και άλλα χρήσιμα οικοδομήματα. Στη διαδρομή της ιστορίας του το μοναστήρι δέχθηκε την υψηλή προστασία και τη βοήθεια ευγενών του Βυζαντίου, των Παραδουνάβιων Ηγεμονιών και του Οικουμενικού Πατριαρχείου της Κων/πολης. Στα 1798 κτίστηκε το σημερινό επιβλητικό καθολικό προς τιμήν του Αγίου Χαραλάμπους, επί ηγουμένου της μονής Αμβροσίου. Όμως δυσμενή γεγονότα των πρώτων 50 χρόνων του 20ουαι. οδήγησαν το μοναστήρι σε οριστική σχεδόν διάλυση. Από το 1961 έγινε γυναικείο και άρχισε έτσι μια νέα λαμπρή περίοδος γι’ αυτό.

10 Ἰανουαρίου. Γρηγορίου ἐπισκόπου Νύσσης. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. Μεθέορτον. Τετ. ε΄ ἑβδ. Πράξ. (Πρξ. ιγ΄ 13 - 24).

Πραξ. 13,13       Ἀναχθέντες δὲ ἀπὸ τῆς Πάφου οἱ περὶ τὸν Παῦλον ἦλθον εἰς Πέργην τῆς Παμφυλίας· Ἰωάννης δὲ ἀποχωρήσας ἀπ᾿ αὐτῶν ὑπέστρεψεν εἰς Ἱεροσόλυμα.

Πραξ. 13,13              Αφού δε απέπλευσαν από την Παφον ο Παύλος και οι συνοδοί του, ήλθαν εις την Περγην της Παμφυλίας. Ο Ιωάννης όμως απεχώρησε από αυτούς και επέστρεψε εις Ιεροσόλυμα.

Ἐπιστροφή τῆς ἱστοσελίδας μας, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

Οἱ ἑορτές πρέπει νά ἐπηρεάζουν τήν ζωή μας, νά ζωντανεύουν καί νά ἐνισχύουν τήν πίστη μας

Οι εορτές της Εκκλησίας μας φέρουν στη μνήμη κάποιο γεγονός της Θείας Οικονομίας ή κάποιο Άγιο πρόσωπο. Το γεγονός ή το πρόσωπο αυτό πρέπει να συγκεντρώνει την ευλαβική προσοχή μας, ώστε να φωτίζεται η ψυχή από την σημασία του και το πνευματικό του μεγαλείο. 

Έτσι, φέρνουμε μπροστά στα μάτια του εσωτερικού μας ανθρώπου τον Κύριο, την Μητέρα Του, τους Αγγέλους και του Αγίους. Αναλογιζόμαστε την σχέση καθενός απ’ αυτά τα πρόσωπα με τον Θεό και τι επίδραση έχουν σε όλη την Εκκλησία. 

Αὐτὴ εἶναι ἡ πίστη μας!

''Αὐτὴ εἶναι ἡ πίστη μας! Παίρνει τὸ κοράκι καὶ τὸ κάνει περιστέρι, παίρνει τὴ μοιχαλίδα καὶ τὴν κάνει ἀπόστολο, παίρνει τὸ λῃστὴ καὶ τὸν κάνει ἅγιο...

Μεγάλη ἡ δύναμις τῆς μετανοίας. Γι’ αὐτὸ δὲ θὰ μᾶς δικάσῃ ὁ Θεὸς ἐπειδὴ ἁμαρτάνουμε· θὰ μᾶς δικάσῃ ἐπειδὴ δὲν μετανοοῦμε...