"Γιὰ τοὺς δαιμονισμένους", Ἁγ. Παϊσίου- Πνευματικὸς ἀγῶνας, 10-1-2024, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

"Γιὰ τοὺς δαιμονισμένους", Ἁγ. Παϊσίου- Πνευματικὸς ἀγῶνας, 10-1-2024, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ὅσοι ταπεινώνουν τόν ἑαυτό τους τούς δοξάξει ὁ Θεός. Εὐεργετινός. 2ο Μέρος. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ὅσοι ταπεινώνουν τόν ἑαυτό τους τούς δοξάξει ὁ Θεός. Εὐεργετινός. 2ο Μέρος. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης. Ὁμιλία  στίς 10-01-2009 στήν Θεσσαλονίκη.

 Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com

 

π. Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης: «Συνήθεις ἀπορίες γιὰ τὸν Μέγα Ἁγιασμό»

 

Ἐκπομπὴ μὲ τὸν ὁσιολογιώτατο Μοναχὸ Ἀρσένιο Βλιαγκόφτη, μὲ θέμα: «Συνήθεις ἀπορίες γιὰ τὸν Μέγα Ἁγιασμό», Κυριακή 07 Ἰανουαρίου 2023.
http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2024/01/blog-post_27.html

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ-ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ/ΑΓΙΑΣ ΘΕΟΔΩΡΑΣ ΤΗΣ ΕΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΓ. ΤΑΤΙΑΝΗΣ, 12-1-2024

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ-ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ/ΑΓΙΑΣ ΘΕΟΔΩΡΑΣ ΤΗΣ ΕΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΓ. ΤΑΤΙΑΝΗΣ, 12-1-2024

https://www.youtube.com/live/lUwoMbzx5_g?si=PV14REMhWbnXf0s4

Ἅγιος Σίμων ὁ μυροβλύτης,(†1257)

ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ

ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΦΟΡΟΥ

ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ

ΣΙΜΩΝΟΣ ΤΟΥ ΑΘΩΝΙΤΟΥ

Η ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΔΩ

Τοῦ ἐν τῇ πέτρᾳ ἀσκήσαντος καὶ μύρον ἀναβλύσαντος Ὅστις ἀνεπαύθη Τὸ ͵ασζ´ (1257) ἔτος ἀπὸ Χριστοῦ, Δεκεμβρίου κ´.

Συγγραφεὶς μὲν ὑπὸ Ἡσαΐου μοναχοῦ, μεταγραφεὶς δὲ ὑπὸ Νικηφόρου ἱερομονάχου Χίου.

Οὗτος ὁ ὅσιος καὶ θεοφόρος πατὴρ ἡμῶν Σίμων, ὅτι μὲν εἶναι ἅγιος καὶ θεοφόρος καὶ σημειοφόρος, τὸ ἠξεύρομεν βεβαιότατα ἀπὸ τοὺς ἀσκητικοὺς ἀγῶνας, ὁποῦ ἠγωνίσθη ἐπὶ γῆς, καὶ ἀπὸ τὰ θαύματα ὁποῦ ἐτέλεσε καὶ ζῶν καὶ μετὰ θάνατον, καὶ μάλιστα ἀπὸ τὸ ἐξαίρετον χάρισμα ὁποῦ τοῦ ἔδωκεν ὁ Θεὸς νὰ ἀναβλύζει μύρον ὁ τάφος του, καθώς ποτε καὶ τοῦ μεγαλομάρτυρας Δημητρίου τοῦ Μυροβλύτου· ὅτι μὲν εἶναι τοιοῦτος ὁ ὅσιος Σίμων, τὸ ἠξεύρομεν, λέγω, βεβαιότατα· ποία δὲ ἦτον ἡ πατρίς του, καὶ ποῖοι ἦσαν οἱ γονεῖς του, καὶ ποταπὴ ἐστάθη ἡ ἀνατροφή του καὶ ἡ παιδαγωγία του, δὲν μᾶς τὸ φανέρωσε καμία ἱστορία, οὐδὲ παράδοσις· πρὸς τούτοις οὐδὲ ποὺ πρῶτον ἔκαμεν ἀρχὴν τῶν ἀσκητικῶν του ἀγώνων.

Μακαρία ὑπακοή

Εἰς δὲ τὸ Ἅγιον Ὄρος τοῦ Ἄθωνος ἐλθών, πόσην προθυμία εἶχε εἰς τὴν ἀρετή, αὐτὰ τὰ πράγματα τὸ ἔδειξαν ὕστερον ὅτι ἐρχόμενος ἐδῶ, δὲν φρόντισε ἄλλο, παρὰ νὰ εὕρῃ πνευματικὸν γέροντα διὰ νὰ ὑποταχθεῖ, ἠξεύροντας τὴν συμβουλὴν τοῦ θείου ἐκείνου πατρὸς τὴν λέγουσα ὅτι χωρὶς ὑπακοῆς ἀδύνατόν ἐστι σωθῆναί τινα· τὸν δὲ γέροντα ὅπου ἐζήτει, τὸν ἤθελε ὄχι μόνον ἐνάρετον, ἀλλὰ καὶ αὐστηρὸ ἐνάρετον μέν, διὰ νὰ ἠξεύρῃ νὰ τὸν ὁδηγῇ εἰς τὴν σωτηρίαν του, αὐστηρὸ δὲ καὶ ἀκριβὴ εἰς τὴν ἄσκησιν, διὰ νὰ μὴ συγκαταβαίνη εὐκόλως εἰς τὴν ἀσθένειαν τοῦ ὑποτακτικοῦ του. Περιέρχεται λοιπὸν καὶ γυρίζει ὅλα τὰ πνευματικὰ φροντιστήρια τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἤγουν μοναστήρια καὶ ἀσκητήρια, ὡς ἡ διψῶσα ἔλαφος, διὰ νὰ εὕρῃ πηγὴ ὕδατος ζῶντος- ἀνταμώνει τοὺς πλέον ἐναρέτους, περιεργάζεται τοῦ κάθε ἑνὸς τὰς ἐξαίρετους ἀρετάς· τέλος πάντων εὑρίσκει τὸν ποθούμενον εὑρίσκει, λέγω, γέροντα, ἄνθρωπον εἰς μὲν τὴν ἡλικία καὶ τὴν χρηστοήθεια καὶ τὴν σεμνότητα, γέροντα, εἰς δὲ τὴν ἀνδρεία καὶ τὸν τόνο τῆς ψυχῆς, νεάζοντα.

Λοιπόν, ἀνακαλύπτει εἰς αὐτὸν τὸν σκοπό του, καὶ βάνοντας μετάνοιαν, μένει εἰς τὴν ὑποταγή του πλήν, τόσον καλῶς καὶ ἀκριβῶς ὑπετάχθη, ὥστε ὁποῦ ὅλα τὰ προστάγματα τοῦ γέροντος, ὡς Θεοῦ ἐντολὰς τὰ τελείωνε τὸ γρηγορότερο, χωρὶς καμία περιέργεια ὁ δὲ γέροντας ἡ διὰ τὴν αὐστηρίαν του ἢ καὶ διὰ δοκιμὴν καὶ γυμνασία καὶ προκοπὴ τοῦ Σίμωνος, ὄχι μόνον τὸν ὕβριζεν, ἀλλὰ καὶ τὸν ἔδερνε μερικὲς φορές, καὶ αὐτὸς ὁ μακάριος μετὰ πάσης χαρᾶς καὶ εὐχαριστίας τὰ ἐδέχετο καὶ τὰ ὑπέμενε ὅλα· μάλιστα δέ, καὶ ζημία του τὸ νόμιζε, ὅταν δὲν ἔπασχε τὰ τοιαῦτα- ὅθεν καὶ πλέον τὸν ἀγάπα, παρὰ ὁποῦ ἀγαποῦν οἱ παῖδες τοὺς φυσικοὺς γονεῖς τους.

Ἡ θαυματουργή εἰκόνα τῆς Παναγίας Παντάνασσας πού φέρει τό αἷμα τοῦ Κύπριου στρατιώτη πού τήν διέσωσε τό 1974

Η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Παντάνασσας στην ομώνυμη Ιερά Μονή στην μητροπολιτική περιφέρεια Ταμασού.

Την εικόνα αυτή την έφεραν από το χωριό Γερόλακκο στα σημερινά κατεχόμενα κατά την οπισθοχώρηση στον πόλεμο του 1974 δύο Κυπραίοι στρατιώτες.

Όταν συνειδητοποίησαν ότι δεν είχαν επαρκείς δυνάμεις και έπρεπε να γίνει απόσυρση πήγαν στην εκκλησία και να προσπάθησαν να σηκώσουν μια εικόνα από το τέμπλο αλλά ήταν πολύ βαριά και τελικά διέσωσαν αυτή την Παντάνασσα ένθρονη απεικόνιση της Παναγίας Βρεφοκρατούσας.

«Θὰ σὲ κάνω εὐτυχισμένη»!

«Θὰ σὲ κάνω εὐτυχισμένη»!

Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος

Εἶναι μία φράση ποὺ τὴν ἀκοῦμε πολὺ συχνά, καλοί μου φίλοι. Λέγεται ἰδιαίτερα μεταξὺ τῶν ἐρωτευμένων. Καὶ κυρίως ἀπὸ τοὺς ἄνδρες. Τὸ λένε μὲ ἔμφαση καὶ κάθε τόσο, εἴτε τὸ πιστεύουν εἴτε ὄχι. Καὶ ἡ ἄλλη πλευρὰ τὸ ἀκούει μὲ πολὺ μεγάλη εὐχαρίστηση, σὲ συνδυασμὸ καὶ μὲ τὰ ὄνειρα ποὺ πλάθει γιὰ τὸ αὔριο.

Ἀσφαλῶς γιὰ νὰ προχωρήσει ἡ σχέση τους, γιὰ νὰ συνάψουν γάμο, εἶναι ἀπαραίτητο νὰ ὑπάρχει ἡ βεβαιότητα ὅτι θὰ εἶναι εὐτυχισμένοι. Διαφορετικὰ δὲν ὑπάρχει λόγος οὔτε καὶ γιὰ νὰ βρίσκονται μαζί.

Τὰ κορίτσια μάλιστα, δίνουν μία ἰδιαίτερη βαρύτητα στὸ θέμα αὐτό. Θέλουν νὰ εἶναι εὐτυχισμένες μὲ τὸν ἄνδρα ποὺ ἀγαπᾶνε, μὲ αὐτὸν ποὺ θὰ ζήσουν μαζὶ ὅλη τους τὴ ζωή, μὲ αὐτὸν ποὺ θὰ δημιουργήσουν οἰκογένεια. Ὅλα καλὰ ὥς ἐδῶ.

Τὰ ἀγόρια ἀπὸ τὴν ἄλλη, βλέποντας καὶ τὴν εὐαισθησία αὐτὴ τῶν κοριτσιῶν, δὲν κάνουν τίποτε ἄλλο ἀπ’ τὸ νὰ τοὺς ὑπόσχονται εὐτυχία. Μπορεῖ αὐτὰ ὅλα νὰ τὰ πιστεύουν. Μπορεῖ ὅμως καὶ νὰ μὴ τὰ πιστεύουν, ὁπότε καὶ ἐκμεταλλεύονται πλήρως τὰ αἰσθήματα καὶ τὰ ὄνειρα τῶν κοριτσιῶν!

Ὁπότε τίθεται πλέον τὸ ἐρώτημα. Ἀκόμη κι ἂν εἶναι εἰλικρινεῖς αὐτοὶ ποὺ λένε τὸ «θὰ σὲ κάνω εὐτυχισμένη», μποροῦν πράγματι νὰ τὸ πραγματοποιήσουν; Καὶ πῶς; Ἢ μήπως εἶναι ὅλα αὐτὰ κάποια πολὺ ὡραῖα λόγια τῆς στιγμῆς; Γιατί εἶναι ἀλήθεια πὼς ἐκεῖ στὴν ἀρχὴ μίας σχέσης, τότε ποὺ τὸ ζευγάρι εἶναι ἐρωτευμένο, τὰ λόγια αὐτὰ ἀλλὰ καὶ οἱ ἀνάλογες ὑποσχέσεις δίνουν καὶ παίρνουν, πόσο ὅμως εἶναι καὶ ρεαλιστικές;

Ρήσεις καί Διηγήσεις Ἁγίου Παϊσίου (τα-τς). Ἀπό τήν Ἀσκητική καί Ἡσυχαστική Ἁγιορείτικη Παράδοση

τα’

Κάποιον μο­να­χό πού ἤ­θε­λε νά τη­ρῆ ἀ­λου­σί­α ὁ Γέροντας τοῦ εἶ­πε: «Οἱ πα­τέ­ρες πού τη­ροῦ­σαν ἀλου­σί­α ἦ­ταν μό­νοι τους στήν ἔ­ρη­μο, νή­στευ­αν καί δέν μύ­ρι­ζαν. Ἐ­σύ δέν εἶ­σαι μό­νος σου καί τρῶς. Τί χρω­στᾶν οἱ ἄν­θρω­ποι νά μυ­ρί­ζουν τίς ξυ­νί­λες σου;».

τβ’

Ἔ­λε­γε γιά τίς συ­νο­δεῖ­ες πού ἐ­πάν­δρω­σαν τά Ἰ­δι­όρ­ρυθ­μα: «Μέ τήν κα­λο­γε­ρι­κή θά βο­η­θή­σου­με τούς­ πα­τέ­ρες τῶν Ἰδι­ορ­ρύθ­μων νά ἀ­κο­λου­θή­σουν τήν σω­στή μο­να­χι­κή ζωή καί ὄ­χι μέ τά ἀ­να­και­νι­στι­κά ἔρ­γα καί τίς δρα­στη­ρι­ό­τη­τες».

τγ’

Σέ κά­ποι­ον δό­κι­μο πού δέν πρό­σε­χε τούς λο­γι­σμούς του καί ἔ­κα­νε συγ­κα­τα­θέ­σεις σέ σαρ­κι­κούς λο­γι­σμούς, τοῦ εἶ­πε ὅ­τι δέν κά­νει γιά μο­να­χός καί τόν ἔ­στει­λε στόν κό­σμο νά νυμ­φευ­θῆ.

τδ’

«Στό Σταυ­ρο­νι­κη­τια­νό Κελ­λί τῆς Ἁ­γί­ας Τριά­δος ὑ­πῆρ­χε ἕ­νας ἐ­νά­ρε­τος καί ἅ­γιος Πνευ­μα­τι­κός. Κά­πο­τε τόν κά­λε­σαν δύ­ο πα­τέ­ρες νά πά­η σέ κά­ποι­ο Κελ­λί στίς Κα­ρυ­ές, νά ἐ­ξο­μο­λο­γή­ση κά­ποι­ον μο­να­χό πού ἦ­ταν στά τε­λευ­ταῖ­α του. Ὁ Πνευ­μα­τι­κός τούς εἶ­πε νά προ­χω­ρή­σουν καί αὐ­τός θά ξε­κι­νή­σει. Ὅ­ταν οἱ δυ­ό πα­τέ­ρες ἔ­φτα­σαν στό Κελ­λί τοῦ μελ­λο­θά­να­του μο­να­χοῦ, βρῆ­καν ἐ­κεῖ τόν Πνευ­μα­τι­κό καί ἐξέστησαν»[1].

11 Ἰανουαρίου. Θεοδοσίου ὁσίου τοῦ κοινοβιάρχου (†529). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τοῦ ὁσίου, Κυριακῆς ιε΄ ἐπιστολῶν (Β΄ Κορ. δ΄ 6-15).

Β Κορ. 4,6          ὅτι ὁ Θεὸς ὁ εἰπὼν ἐκ σκότους φῶς λάμψαι, ὃς ἔλαμψεν ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν πρὸς φωτισμὸν τῆς γνώσεως τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ ἐν προσώπῳ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Β Κορ. 4,6                Και τούτο, διότι ο Θεός, ο οποίος κατά τους χρόνους της δημιουργίας διέταξε να λάμψη φως αντί του σκότους που υπήρχε τότε, αυτός έλαμψεν εις τας καρδίας μας και τας εφώτισεν, όχι μόνον δια να γνωρίσωμεν ημείς, αλλά δια να μεταδώσωμεν και στους άλλους φωτεινήν και καθαράν την γνώσιν της δόξης του Θεού, η οποία δόξα εφανερώθη δια του Ιησού Χριστού.

Ἀρχιμανδρίτης Ἀθανάσιος Γρηγοριάτης: Εἶναι γλυκὺ γλυκύτατον πρᾶος κανεὶς νὰ εἶναι!

Ἀρχιμανδρίτης Ἀθανάσιος Γρηγοριάτης, «Ὁ Γέροντάς μου»

Εὐχαριστῶ καὶ δοξάζω τὸν Θεὸν διότι ὅταν ἦλθα σὲ ἡλικία 23 ἐτῶν νὰ μονάσω εἰς τὴν Ἱερὰν Μονήν μας [Ἱερὰ Μονὴ Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὅρους] εὐτύχησα νὰ εὐρὼ ἅγιον Γέροντα, τὸν τότε καθηγούμενον π. Ἀθανάσιον, γνωστὸν καὶ ἀπὸ τὸ βιβλίον «Ἀθανάσιος Γρηγοριάτης» τῆς σειρᾶς «Ἁγιορειτικαὶ μορφαὶ» τοῦ Παρακλήτου [τῶν ἐκδόσεων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου].

Μόλις εἶδα τὸν μακαριστὸν Γέροντα μὲ συνεκλόνισε ἡ ἁγιότης τῆς μορφῆς του καὶ ἡ ἀκτινοβολοῦσα εἰς τὸ πρόσωπόν του θεῖα Χάρις. Καθὼς τὰ χρόνια περνοῦσαν τόσο καὶ περισσότερον μοῦ ἐδίδετο ἡ εὐκαιρία νὰ θαυμάζω τὴν ἀρετήν του καὶ τὰ χαρίσματα τοῦ Ἅγιου Πνεύματος, μὲ τὰ ὅποια ἦταν στολισμένος.

Ἦταν ὑποδειγματικὸς κοινοβιάτης καὶ κοινοβιάρχης καὶ συγχρόνως ὑποδειγματικὸς νηπτικὸς καὶ θεωρητικός.

Ζοῦσε μυστικὰ τὸν Χριστὸ στὴν σιωπὴ καὶ τὴν ἀδιάλειπτο νοερὰ προσευχὴ καὶ συγχρόνως μεριμνοῦσε πατρικὰ καὶ ἐνουθετοῦσε τοὺς ὑποτακτικούς του, ὅπως καὶ τοὺς πολλοὺς μοναχοὺς καὶ κοσμικοὺς ποὺ ἤρχοντο νὰ ἐξομολογηθοῦν.

Δὲν χρειαζόταν ἄλλως τε νὰ σοῦ εἰπῇ πολλὰ διότι καὶ μόνο θεώμενος μὲ τὴν ἱλαρὰ καὶ ἁγία μορφή του σὲ δίδασκε καὶ σὲ ἐπροσανατόλιζε στὸν οὐρανό...

Κοντὰ τοῦ νοιώθαμε χαρά, ἀνάπαυσι, εἰρήνη καὶ ἀσφάλεια πνευματική.

...τούτη ἡ θλίψη εἶναι πολύ περισσότερο κουραστική...

Δεν πρέπει να μαραζώνουμε για τίποτε. Όπως έλθουν... Δεν μπορεί να γίνονται πάντα όπως τα συγκόφκουμεν κι τ’ αξαμόνουμεν. Να μη θλιβόμαστε για τίποτε, γιατί τούτη η θλίψη είναι πολύ περισσότερο κουραστική, ακόμα και από τη σκληρότερη εργασία, γι’ αυτό μας εξαντλεί.

Να υπομένουμε. Το λάστιχο τεντώνεται, τεντώνεται, μα θα έλθει ώρα που θα επιστρέψει στη θέση του. Δεν μπορεί να είναι συνέχεια τεντωμένο. Εμείς τα θέλουμε όλα τέλεια, χωρίς καμία δυσκολία.

Ἅγιος Νεομάρτυς καί Παιδομάρτυς Ἰωάννης Μεδιολάνων (Μιλάνου) ὁ ἀποκαλούμενος «τό παιδίον»

Άγιος Νεομάρτυς και Παιδομάρτυς Ιωάννης Μεδιολάνων (Μιλάνου) ο αποκαλούμενος «το παιδίον».

28 Δεκεμβρίου.

Ο Άγιος Ιωάννης «το παιδίον», απεικονίζεται σε τοιχογραφία της Μονής Ξηροποτάμου στο Άγιον Όρος. Σε αυτό το μοναστήρι, διασώθηκε η μνήμη του σε μια συλλογή Νεομαρτύρων, την οποία συνέταξε ο διάσημος μοναχός και χρονογράφος Καισάριος Δαπόντες. Ο δεκαεπτάχρονος αυτός νεομάρτυρας καταγόταν από τα Μεδιόλανα, το σημερινό Μιλάνο και ήταν συγκρατούμενος στην φυλακή της Κωνσταντινούπολης μαζί με τον Καισάριο Δαπόντε, ο οποίος αφού τον ενθάρρυνε και τον ενίσχυσε ηθικά έγραψε το έμμετρο μαρτύριο του.