Ἀνάμνησις τοῦ ἐν οὐρανῶ φανέντος σημείου τοῦ Τιμίου Σταυροῦ.

Ανάμνησις του εν ουρανώ φανέντος σημείου του Τιμίου Σταυρού.

Tω αυτώ μηνί Ζ΄, την ανάμνησιν εορτάζομεν του εν ουρανώ φανέντος σημείου του τιμίου Σταυρού επί Kωνσταντίου βασιλέως, υιού του Mεγάλου Kωνσταντίνου, και Kυρίλλου Aρχιεπισκόπου Iεροσολύμων, εν έτει τμϛ΄ [346].

Σταυρού παγέντος, ηγιάσθη γη πάλαι,

Kαι νυν φανέντος, ηγιάσθη και πόλος.

+ Εβδομάτη Σταυροίο τύπος πόλω αμφετανύθη.

Kατά τας ημέρας της αγίας Πεντηκοστής εν τη εβδόμη του Mαΐου μηνός εις την τρίτην ώραν της ημέρας, εφάνη ο τίμιος και ζωοποιός Σταυρός όλος συνιστάμενος από θείον φως, το οποίον έβλεπεν όλος ο λαός. Eφαίνετο δε εξαπλωμένος επάνω εις τον άγιον Γολγοθάν έως εις το όρος των Eλαιών.

Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τή δωροδοκία τῶν στρατιωτῶν ἀπό τούς ἀρχιερεῖς τῶν Ἰουδαίων μετά ἀπό τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΩΡΟΔΟΚΙΑ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΩΝ

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ΤΩΝ ΙΟΥΔΑΙΩΝ

ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

[Υπομνηματισμός των εδαφίων Ματθ.28,11-15]

«Πορευομένων δὲ αὐτῶν, ἰδού τινες τῆς κουστωδίας ἐλθόντες εἰς τὴν πόλιν ἀπήγγειλαν τοῖς ἀρχιερεῦσιν ἅπαντα τὰ γενόμενα. καὶ συναχθέντες μετὰ τῶν πρεσβυτέρων συμβούλιόν τε λαβόντες ἀργύρια ἱκανὰ ἔδωκαν τοῖς στρατιώταις λέγοντες·εἴπατε ὅτι οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ νυκτὸς ἐλθόντες ἔκλεψαν αὐτὸν ἡμῶν κοιμωμένων. καὶ ἐὰν ἀκουσθῇ τοῦτο ἐπὶ τοῦ ἡγεμόνος, ἡμεῖς πείσομεν αὐτὸν καὶ ὑμᾶς ἀμερίμνους ποιήσομεν. οἱ δὲ λαβόντες τὰ ἀργύρια ἐποίησαν ὡς ἐδιδάχθησαν. καὶ διεφημίσθη ὁ λόγος οὗτος παρὰ Ἰουδαίοις μέχρι τῆς σήμερον(:καθώς λοιπόν αυτές πήγαιναν να αναγγείλουν αυτά στους αποστόλους, ιδού, μερικοί στρατιώτες από τη φρουρά που είχε τοποθετηθεί στον τάφο πήγαν στην πόλη κι ανήγγειλαν στους αρχιερείς όλα όσα είχαν γίνει.Κι αφού συγκεντρώθηκαν εκείνοι μαζί με τους πρεσβυτέρους κι έκαναν σύσκεψη, έδωσαν μεγάλο ποσό ασημένιων νομισμάτων στους στρατιώτες λέγοντάς τους: ’’Πείτε ότι οι μαθητές του ήλθαν μέσα στη νύχτα και τον έκλεψαν, όταν εμείς κοιμόμασταν.Κι αν αυτό καταγγελθεί στον ηγεμόνα, εμείς θα τον πείσουμε και θα σας απαλλάξουμε από κάθε ανησυχία και ευθύνη’’. Κι αυτοί, αφού πήραν τα χρήματα, έκαναν σύμφωνα με τις οδηγίες που πήραν. Και η φήμη αυτή, για τη δήθεν κλοπή του σώματος, διαδόθηκε ανάμεσα στους Ιουδαίους μέχρι σήμερα)»[Ματθ. 28,11-15].

Εξαιτίας αυτών στρατιωτών έγινε ο σεισμός εκείνος, για να τους προκαλέσει μεγάλο φόβο και από αυτούς να προέλθει η μαρτυρία για την Ανάσταση· πράγμα το οποίο και συνέβη. Διότι με αυτόν τον τρόπο η αναγγελία της Αναστάσεως από τους φύλακες στους Ιουδαίους δεν προκάλεσε υποψίες. Διότι από τα θαύματα άλλα μεν έγιναν φανερά σε ολόκληρη την οικουμένη, ενώ άλλα έγιναν φανερά μόνο σε εκείνους που ήταν παρόντες εκεί. Σε όλη μεν την οικουμένη έγινε φανερό το σκοτάδι, ενώ μόνο σε ολίγους ιδιαιτέρως έγιναν γνωστά η εμφάνιση του αγγέλου και ο σεισμός.

Όταν λοιπόν ήλθαν οι στρατιώτες και ανήγγειλαν ( διότι η αλήθεια όταν διακηρύσσεται από τους αντιπάλους λάμπει ακόμα πιο περίτρανα) την Ανάσταση, τους έδωσαν πάλι χρήματα, για να πουν, λέγει ο ευαγγελιστής, ότι τάχα «οι μαθητές Του ήρθαν τη νύκτα και Τον έκλεψαν». Πώς Τον έκλεψαν, σε υπερθετικό βαθμό ανόητοι Ιουδαίοι; Διότι, επειδή η αλήθεια της Αναστάσεως είναι εντυπωσιακή και προφανής, ούτε να κατασκευάσουν δεν μπορούν τον μύθο της κλοπής με τέτοιο τρόπο, ώστε να είναι πειστικός. Άλλωστε ήταν εντελώς απίθανο αυτό το ψεύδος που διέδωσαν ως φήμη έκτοτε και δεν είχε καθόλου πειστική μορφή. Διότι, πες μου, πώς ήταν δυνατόν να Τον κλέψουν οι μαθητές, άνθρωποι φτωχοί και απλοϊκοί, οι οποίοι δεν τολμούσαν ούτε να εμφανιστούν; Μήπως δεν είχε τοποθετηθεί σφραγίδα επάνω στον τάφο από τους Ιουδαίους; Μήπως δεν αγρυπνούσαν παρακαθισμένοι εκεί τόσοι φύλακες και στρατιώτες και Ιουδαίοι;

Πασχαλινή νύχτα στή φυλακή...

Πασχαλινή νύχτα στη φυλακή

πηγή:εδώ

ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ - ΕΔΩ

Ο ιερέας Γεώργιος Κάλτσιου (1925-2006) πέρασε 21 χρόνια στη φυλακή για την ομολογία της πίστεως. Το 1948, σε ηλικία 23 χρονών, έλαβε την πρώτη του καταδίκη, την οποία πέρασε υπό τις δυσκολότερες συνθήκες. Έτσι, φυλακίστηκε στην πόλη Ζιλάβα, στο σωφρονιστικό κατάστημα Κασίμκα, το οποίο βρισκόταν σε βάθος μερικών μέτρων κάτω από τη γη, χωρίς φως, με τον αέρα να διεισδύει εκεί μόνο μέσω τριών μικρών οπών στην πόρτα. Ένας από τους κρατούμενους εκεί ήταν άρρωστος με φυματίωση και, μη λαμβάνοντας ιατρική βοήθεια, έχασε πολύ αίμα. Για να τον βοηθήσει, ο μελλοντικός ιερέας Γεώργιος άνοιξε τις φλέβες του κι έδινε το αίμα του, για να πιει ο ασθενής.

Το 1964, λόγω της πίεσης δυτικοευρωπαϊκών οργανώσεων, όλοι οι πολιτικοί κρατούμενοι της Ρουμανίας αμνηστεύθηκαν και αφέθηκαν ελεύθεροι. Ο πατήρ Γεώργιος μπήκε στη Σχολή Φιλολογίας και στη Σχολή Θεολογίας. Μετά από την αποφοίτηση, έκανε το διδακτορικό του στην ειδικότητα «Θεολογία». Ύστερα έλαβε τη χάρη της ιεροσύνης κι έγινε καθηγητής της Θεολογικής Σχολής στο Βουκουρέστι.

Το 1979 συνελήφθη ξανά και κρατήθηκε υπό απάνθρωπες συνθήκες. Διάσημοι Ρουμάνοι εμιγκρέδες, όπως ο Μιρτσέα Ελιάντε, ο Ευγένιος Ιονέσκο και άλλοι, τον υπερασπίστηκαν ενεργά. Το 1984, ο πατήρ Γεώργιος απελευθερώθηκε, όμως ήταν εξαναγκασμένος να μετακομίσει στις ΗΠΑ. Μετά την πτώση του σοσιαλιστικού καθεστώτος, κάθε χρόνο επισκεπτόταν την πατρίδα του, όπου και αναπαύτηκε η ψυχή του, στο κοιμητήριο της Ιεράς Μονής Πέτρου Βόντα.

Ετοιμαζόμουν για τη μεγάλη εορτή. Καθάριζα την ψυχή μου όσο μπορούσα, έκλεισα τ’ αυτιά μου στις προσβολές, έγινα αναίσθητος για τα χτυπήματα, απρόσιτος για την πείνα. Ζεσταινόμουν με τη νοερά προσευχή και τη νύχτα, η οποία, όσο γνώριζα, ήταν Πασχαλινή, άκουσα τις καμπάνες της φυλακής.

«Οἱ παγίδες τῆς φαντασίας στήν πνευματική ζωή» Ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης, π. Σωφρονίου. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

«Οἱ παγίδες τῆς φαντασίας στήν πνευματική ζωή»

Ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης, π. Σωφρονίου. 30^ο Μέρος

Ὁμιλία τοῦ Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτη στίς 30-08-2015

          Μιλᾶμε γιά τήν φαντασία, μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ, πού εἶναι ἕνα σημαντικό κεφάλαιο γιά τήν πνευματική ζωή, σχολιάζοντας τό ἀντίστοιχο κεφάλαιο πού ἔχει γράψει ὁ π. Σωφρόνιος: «Τά εἴδη τῆς φαντασίας καί ὁ ἀγώνας ἐναντίον της»[1]. Γενικῶς ἰσχύει αὐτό πού μᾶς ἔχουν πεῖ οἱ Πατέρες, ὅτι ἡ φαντασία εἶναι τό ὄχημα τῶν δαιμόνων. Καί θά πρέπει ὁ ἄνθρωπος νά σταυρώσει τήν φαντασία του, δηλαδή νά τήν ἀπενεργοποιήσει, γιατί εἶναι μία -μετά τήν πτώση- δύναμη τῆς ψυχῆς, μπῆκε στόν ἄνθρωπο, δόθηκε στόν ἄνθρωπο, ἀλλά δέν βοηθάει στήν προσευχή οὔτε στήν πνευματική ζωή, ἀντίθετα τήν ἐκμεταλλεύεται ὁ διάβολος καί μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νά πλανηθεῖ.

Λέει ὁ π. Σωφρόνιος: «Ὁ ἡσυ­χα­στής μοναχός, πού ἀγω­νί­ζεται κατά τῆς φαντα­σί­ας, ἡ ὁποία διαστρεβλώνει τήν πνευματική ζωή, συ­ναν­τιέ­ται μέ ποικιλόμορφες ἐκ­δη­λώ­σεις της. Αὐτές μπο­ροῦν νά τα­ξι­νο­μη­θοῦν μέ διά­φο­ρους τρόπους. Ὁ γέ­ρον­τας», ὁ Ἅγιος Σιλουανός δηλαδή, «τίς συ­νό­ψι­ζε στίς τέσ­σε­ρις μορφές πού ἐκ­θέ­σα­με πα­ρα­πά­νω, μορφές πού τοῦ ἔδι­ναν τή δυ­να­τό­τη­τα νά ἐκφράσει τήν οὐσία τοῦ προ­βλή­μα­τος»[2]. Μιλήσαμε τήν προηγούμενη φορά καί τήν προ-προηγούμενη γιά τίς τέσ­σε­ρις μορφές φαντασίας. Ἡ πρώτη μορφή εἶναι οἱ χονδρές φαντασίες, πού συνδέονται μέ τά σαρκικά πάθη. Τό πρῶτο εἶδος φαντασίας. Τό δεύτερο εἶδος φαντασίας εἶναι αὐτό πού λέμε ὀνειροπόληση ἤ ρεμβασμός. Τό τρίτο εἶδος φαντασίας εἶναι αὐτό πού λέγεται «δημιουργική φαντασία» καί χρησιμοποιεῖται ἀπό τούς ἐπιστήμονες γιά νά συλλάβουνε τήν λύση κάποιου τεχνικοῦ προβλήματος παραδείγματος χάριν. Καί τό τέταρτο εἶδος φαντασίας εἶναι αὐτό πού ὀνομάζεται «θεολογική δημιουργία», τό ὁποῖο χρησιμοποιεῖται ἀπό κάποιους θεολόγους μέ σκοπό νά βροῦνε τόν Θεό. Ἀλλά δέν εἶναι αὐτός ὁ σωστός δρόμος. Καί τά τέσσερα εἴδη εἶναι ἀπορριπτέα, (τό εἴπαμε καί τίς προηγούμενες φορές), διότι καί τά τέσσερα ἐμποδίζουν τήν καθαρή προσευχή, ἡ ὁποία εἶναι ὁ τρόπος γιά νά δεῖ κανείς τόν Θεό, γιά νά βρεῖ τόν Θεό, γιά νά καθαριστεῖ ἡ καρδία καί νά γίνει πλέον ὁ ἄνθρωπος «νοῦς ὁρῶν τόν Θεόν».

«Ἡ πρώτη φαντασία», τό πρῶτο εἶδος φαντασίας, «ἀνα­φέ­ρε­ται γενικά στόν ἀγώνα κατά τῶν παθῶν» καί πρέπει νά καταπολεμηθεῖ ὁπωσδήποτε. Εἶναι οἱ χονδρές φαντασίες, πού μᾶς φέρνουνε οἱ πονηροί δαίμονες ἤ τίς φτιάχνει καί ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος δυστυχῶς, πού συνδέονται μέ τά σαρκικά πάθη. «Τό δεύτερο εἶδος φαντασίας», πού εἴπαμε εἶναι ὁ ρεμβασμός, ἡ ὀνειροπόληση, πού ἀφήνει κανείς τήν φαντασία του νά ἐργάζεται ἔτσι, νά ρεμβάζει, «χα­ρα­κτη­ρί­ζει», αὐτό τό εἶδος φαντασίας, «ὅσους προ­σεύ­χον­ται μέ τόν πρῶτο τρόπο»[3]. Εἴχαμε μιλήσει γιά τούς τρεῖς τρόπους προσευχῆς, ὅπως τούς λέει ὁ Ἅγιος Σιλουανός. Ὁ πρῶτος τρόπος εἶναι αὐτός ὁ τρόπος ὁ ὁποῖος συνδέεται μέ τήν φαντασία. Ἐπειδή ὁ νοῦς εἶναι ἀδύναμος, ὁ ἄνθρωπος κάνει μιά προσευχή μέ φαντασίες. Φαντάζεται διάφορα, τόν Θεό κ.λ.π. ἤ καταστάσεις πού νομίζει ὅτι εἶναι πνευματικές, ἀλλά εἶναι φανταστικές.

Κυριακή τῶν Μυροφόρων. Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τή ἐκλογή τῶν ἑπτά διακόνων

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ[:Πράξ.6,1-7]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΛΟΓΗ ΤΩΝ ΕΠΤΑ ΔΙΑΚΟΝΩΝ

[υπομνηματισμός των χωρίων Πράξ.6,1-7]

«Ἐν δὲ ταῖς ἡμέραις ταύταις πληθυνόντων τῶν μαθητῶν ἐγένετο γογγυσμὸς τῶν ῾Ελληνιστῶν πρὸς τοὺς ῾Εβραίους, ὅτι παρεθεωροῦντο ἐν τῇ διακονίᾳ τῇ καθημερινῇ αἱ χῆραι αὐτῶν(:τις ημέρες αυτές, ενώ αυξανόταν ο αριθμός των πιστών, οι Εβραίοι Χριστιανοί που ήταν από ξένα μέρη και γι’ αυτό μιλούσαν την ελληνική γλώσσα, άρχισαν να γογγύζουν εναντίον των ντόπιων Εβραίων Χριστιανών, που μιλούσαν την αραμαϊκή γλώσσα. Τα παράπονα αυτά προέκυψαν, διότι οι χήρες των ελληνόφωνων Ιουδαίων Χριστιανών που δεν ήταν ντόπιοι, παραμελούνταν στην καθημερινή περίθαλψη και υπηρεσία της διανομής τροφών και ελεημοσυνών)»[Πράξ.6,1].

«Ἐν δὲ ταῖς ἡμέραις ταύταις(:κατά τις ημέρες αυτές)»[Πράξ.6,1].Ποιες ημέρες εννοεί; Όταν συνέβαιναν αυτά, όταν μαστιγώνονταν, όταν απειλούνταν, όταν αυξανόταν ο αριθμός των μαθητών, τότε «άρχισαν να γογγύζουν». Ίσως μάλιστα να συνέβηκε αυτό από το πλήθος, διότι δεν είναι δυνατό στο πλήθος να υπάρχει ακρίβεια και τελειότητα. Δεν εννοεί οπωσδήποτε τις ημέρες εκείνες, αλλά συνηθίζει η Γραφή, και τα μέλλοντα να συμβούν να τα αναφέρει σαν να συνέβησαν, και γι' αυτό μίλησε έτσι. «῾Ελληνιστές» νομίζω ότι ονομάζει εκείνους που ομιλούν την ελληνική γλώσσα· διότι αυτοί μιλούσαν ελληνικά, αν και ήταν εβραίοι. Να και άλλη δοκιμασία· πόσο μάλλον και εσύ, αν θέλεις να εξετάσεις, θα διαπιστώσεις ότι από την αρχή οι πόλεμοι γίνονται και από μέσα και από έξω.

«Ἐγένετο(:άρχισαν), λέει, «γογγυσμὸς τῶν ῾Ελληνιστῶν πρὸς τοὺς ῾Εβραίους, ὅτι παρεθεωροῦντο ἐν τῇ διακονίᾳ τῇ καθημερινῇ αἱ χῆραι αὐτῶν(:οι Εβραίοι Χριστιανοί που ήταν από ξένα μέρη και γι’ αυτό μιλούσαν την ελληνική γλώσσα, να γογγύζουν εναντίον των ντόπιων Εβραίων Χριστιανών, που μιλούσαν την αραμαϊκή γλώσσα. Τα παράπονα αυτά προέκυψαν, διότι οι χήρες των ελληνόφωνων Ιουδαίων Χριστιανών που δεν ήταν ντόπιοι, παραμελούνταν στην καθημερινή περίθαλψη και υπηρεσία της διανομής τροφών και ελεημοσυνών)». Άρα η καθημερινή ήταν η φροντίδα για τις χήρες. Και πρόσεχε ότι και αυτός την ονομάζει διακονία, και όχι αμέσως ελεημοσύνη, εξυψώνοντας ταυτόχρονα και εκείνους που προσέφεραν και εκείνους που λάμβαναν. Αυτή η διάκριση σε βάρος εκείνων των χηρών δεν ήταν αποτέλεσμα κακίας, αλλά ίσως αμέλειας του πλήθους. Γι’ αυτό ανέφερε και αυτό (διότι δεν ήταν μικρό κακό), για να διορθωθεί σύντομα. Βλέπεις πως τα κακά και απ’ αρχής δεν προέρχονταν μόνο από έξω, αλλά και από μέσα; Εσύ όμως μην παρατηρήσεις αυτό μόνο, ότι διορθώθηκε, αλλά ότι ήταν μεγάλο κακό.

Ἐπιστημονική δημοσίευση: Αὐτοάνοση ἠπατίτιδα μετά τό ἐμβόλιο κατά τοῦ κορωνοϊοῦ

Γράφει ο Ιωάννης Καβαλιώτης, Παιδίατρος – Λοιμωξιολόγος, τέως Διευθυντής Παιδιατρικής Κλινικής Νοσοκομείου Λοιμωδών Θεσσαλονίκης

Τα εμβόλια του κορωνοϊού (τόσο αυτό με m-RNA όσο και αυτό με adenovirus) μπορούν να προκαλέσουν αυτοάνοση ηπατίτιδα, κάτι που δεν είχε παρατηρηθεί στις αρχικές κλινικές δοκιμές. Η ηπατίτιδα αυτή παρατηρείται σε άλλοτε άλλο χρόνο μετά τον εμβολιασμό. Πρόσφατα μάλιστα ανακοινώθηκε περίπτωση όπου μετά την πρώτη δόση εκδηλώθηκε η αυτοάνοση ηπατίτιδα και στη συνέχεια μετά τη δεύτερη δόση εκδηλώθηκε βαριά ηπατική νόσηση.

Μέ τό σχίσιμο τοῦ ναοῦ, νικήθηκε ἡ ἁμαρτία ἀπό τό Χριστό καί ἀποκαταστάθηκε ἡ σχέση τοῦ ἀνθρώπου μέ τό Χριστό.

Το πρώτο θαύμα που έγινε αμέσως μετά το ''τετέλεσται'' του Χριστού, είναι ότι σχίστηκε το καταπέτασμα του ναού του Σολομώντα.

Το καταπέτασμα συμβόλιζε την αμαρτία του ανθρώπου και χώριζε τον άνθρωπο από το Θεό, γι΄αυτό και όλοι οι άνθρωποι, δίκαιοι και άδικοι, πριν την Ανάσταση, πήγαιναν στον Άδη.

7 Μαΐου. «Ἀπόδοσις τῆς ἑορτῆς τοῦ Θωμᾶ». Μνήμη τοῦ ἐν οὐρανῷ φανέντος σημείου τοῦ τιμίου Σταυροῦ (351). Ἀκακίου μάρτυρος (†303). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Σαβ. β΄ ἑβδ. Πράξ. (Πρξ. ε΄ 21-32).

Πραξ. 5,21         ἀκούσαντες δὲ εἰσῆλθον ὑπὸ τὸν ὄρθρον εἰς τὸ ἱερὸν καὶ ἐδίδασκον. παραγενόμενος δὲ ὁ ἀρχιερεὺς καὶ οἱ σὺν αὐτῷ συνεκάλεσαν τὸ συνέδριον καὶ πᾶσαν τὴν γερουσίαν τῶν υἱῶν Ἰσραήλ, καὶ ἀπέστειλαν εἰς τὸ δεσμωτήριον ἀχθῆναι αὐτούς.

Πραξ. 5,21                Ηκουσαν οι Απόστολοι αυτά, εισήλθαν, ενώ ακόμη ήτο όρθρος, στον ιερόν τόπον και εδίδασκον. Ηλθε δε κατά την πρωΐαν ο αρχιερεύς και όσοι ήσαν μαζή του στον τόπον των συνεδριάσεων, εκάλεσαν το συνέδριον και όλην την γερουσίαν των Ισραηλιτών και έστειλαν ανθρώπους εις την φυλακήν, δια να φέρουν προ του συνεδρίου τους Αποστόλους.

Σήμερον ἐμοῦ, καί αὔριον ἐτέρου καί οὐδέποτε οὐδενός..Ἱερά Μονή Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Χοζεβίτη (Παλαιστίνη)

https://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/04/blog-post_149.html