Προσοχή στίς ποικίλες ἐκτροπές.Ἐκκοσμίκευση

ΤΑ ΑΣΚΗΤΙΚΑ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ

6.ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΙΣ ΠΟΙΚΙΛΕΣ ΕΚΤΡΟΠΕΣ

Δυστυχῶς οἱ ἐκτροπές ἀπό τήν ὀρθόδοξη ἀποστολοπαράδοτη ζωή καί λειτουργία τῆς Ἐνορίας καί τῶν ἐνοριτῶν σήμερα εἶναι πολλές καί μεγάλες. Θά περιοριστοῦμε σέ γενικές ἀναφορές. Πρέπει ἐξ ἀρχῆς νά τονισθεῖ ὅτι ὅσα γράφονται ἐδῶ δέν ἔχουν σκοπό κατακριτικό ἀλλά ἰαματικό. Δέν στοχεύουν νά θίξουν κανένα πρόσωπο ἀλλά μόνο τά κακῶς κείμενα πράγματα καί πρακτικές ἔτσι ὥστε νά προχωρήσουμε στήν διόρθωσή τους.

Ὁπωσδήποτε οἱ καταγραφόμενες ἐκτροπές δέν εἶναι καθολικές. Πάντα ὑπάρχουν -δόξα τῷ Θεῷ- οἱ πολλές ἐπαινετές ἐξαιρέσεις, τόσο στούς ποιμένες, ὅσο καί στό ποίμνιο. Ὡστόσο ἐδῶ ταπεινά, μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ θά ἐπισημάνουμε κάποιες ἀπό τίς παρατηρούμενες ἐκτροπές μέ (ἀπό) πολύ πόνο καί ἀγάπη γιά τήν Ἁγία μας Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί τά μέλη Της (μας).

Ἐκκοσμίκευση

Μία πρώτη ἐκτροπή εἶναι ἡ σέ μεγάλη ἔκταση καί σέ ἄλλοτε ἄλλο βαθμό ἐκκοσμίκευση τόσο τῶν ποιμένων, ὅσο καί τοῦ ποιμνίου.

<< Ἡ προσευχή τῆς μάνας γιά τό παιδί της εἶναι πιό δυνατή καί ἀπό τίς ἀνοιγμένες φτεροῦγες τοῦ ἀετοῦ.>> ΑΓΙΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ.

Μια φορά παρακάλεσαν τον Γέροντα να προσευχηθεί για κάτι.

—        Δεν είναι το θέλημα του Θεού, απάντησε αυστηρά.

—        Εσείς προσευχηθείτε, τον ξαναπαρακάλεσαν επιμένοντας.

—        Ο Μωυσής έβγαλε τον λαό του από τη δουλεία της Αιγύπτου-τι μπορούσε να κάνει ο ίδιος, αν δεν ήταν θέλημα του Κυρίου;

Όταν ένας κοντινός του π. Γαβριήλ τον ξέχασε στις προσευχές του, κάποια μέρα που πήγε στο κελί του, αφού τον ευλόγησε, του είπε καθώς έφευγε:

" Ἐκλήθην ἀπό τή Θεσσαλονίκη! "

Ἁγιοφάνειες ἔχουν γίνει καί σέ εὐσεβεῖς πιστούς λαϊκούς, πού εἶναι ἄνθρωποι Προσευχῆς καί εὐλαβείας. Ἰδιαίτερα συγκινητικό καί ἐντυπωσιακό εἶναι καί τό ἀκόλουθο περιστατικό:

Ὁ σύζυγος μιᾶς εὐσεβοῦς κυρίας ἀπ᾿ τήν Πάτρα, μέ βαρύτατη καρδιοπάθεια, πῆγε σέ μία μεγάλη κλινική του Λονδίνου γιά νά ἐγχειριστεῖ. Ἡ σύζυγός του, ἡ ὁποία διηγήθηκε τό συμβάν, ξένη μέσα σέ ξένο περιβάλλον, δυσκολευόταν πολύ. Μεταξύ τῶν ἄλλων, εἶπε καί τά ἑξῆς:
"Εἶχα μάθει δέκα λέξεις ἀγγλικές καί προσπαθοῦσα νά συνεννοηθῶ μ᾿ αὐτές. Γνώριζα πώς ἡ ἐγχείρηση ἦταν τόσο σοβαρή, ὥστε ὑπῆρχε τό ἐνδεχόμενο νά πεθάνει ὁ Δημήτρης...

Γιατί προσευχόμαστε στραμμένοι πρὸς ἀνατολὰς;

Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός

Α. Ἐπειδὴ ἔχουμε διπλὴ φύσι, προσφέρουμε διπλὴ προσκύνησι
Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός (1) μᾶς διδάσκει, ὅτι δὲν προσκυνοῦμε πρὸς ἀνατολὰς ἁπλῶς καὶ ὡς ἔτυχε, ἀλλὰ ἐπειδὴ ἡ φύσις μας εἶναι σύνθετος, δηλαδὴ ὁρατὴ καὶ ἀόρατος, νοητὴ καὶ αἰσθητή, προσφέρουμε στὸν Δημιουργὸ διπλὴ καὶ τὴν προσκύνησι: ἡ ψυχὴ εἶναι στραμμένη νοερὰ πρὸς τὸν Θεὸ καὶ ταυτόχρονα τὸ σῶμα προσκυνεῖ πρὸς ἀνατολάς.
Αὐτὸς ὁ διπλὸς τρόπος, νοητὸς καὶ αἰσθητός, τῆς ἀναφορᾶς μας πρὸς τὸν Κύριο φαίνεται καὶ σὲ ἄλλες περιπτώσεις: ψάλλουμε μὲ τὸν νοῦ μας, ἀλλὰ ταυτόχρονα καὶ μὲ τὰ σωματικὰ χείλη μας• βαπτιζόμεθα καὶ στὸ ὕδωρ καὶ στὸ Ἅγιο Πνεῦμα, δηλαδὴ ἐνούμεθα μὲ τὸν Κύριό μας μὲ δύο τρόπους: μετέχοντες στὰ Ἱερὰ Μυστήρια καὶ στὴν Χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Φθόνος-Τό σαράκι τῆς ψυχῆς (Δ΄ μέρος)-Ἐκδηλώσεις τοῦ φθόνου.

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΦΘΟΝΟΥ : ΣΗΜΕΙΑ ΚΑΙ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ

   1)     Ὁ φθονερός συγχρόνως ἐπαινεῖ καί κατηγορεῖ.

Λέγει ὁ ὅσιος Μᾶρκος: «Ἐκεῖνος πού συγχρόνως ἐπαινεῖ καί κατηγορεῖ τόν ἄλλον, αὐτός κατέχεται ἀπό κενοδοξία καί φθόνο. Mέ τούς ἐπαίνους προσπαθεῖ νά κρύψει τό φθόνο, ἐνῶ μέ τίς κατηγορίες συνιστᾶ τόν ἑαυτό του ὡς καλύτερο ἀπό ἐκεῖνον[1].

   2)     Ἡ ὑποκρισία (διπλῆ συμπεριφορά):Ἡ ὑποκρισία εἶναι ἡ νόσος τῶν Φαρισαίων. Αὐτοί ἀπό φθόνο σταύρωσαν τόν Κύριο.

Λέγει ὁ Μ. Βασίλειος: «Δέν βλέπεις πόσο μεγάλο κακό εἶναι ἡ ὑποκρισία. Καί αὐτή εἶναι καρπός τοῦ φθόνου. Διότι ἡ διπλῆ συμπεριφορά πρό πάντων ἀπό φθόνο δημιουργεῖται στούς ἀνθρώπους. Αὐτοί ἐνῶ στό βάθος ἔχουν τό μῖσος, ἐπιφανειακά  δείχνουν ἀγάπη. Μοιάζουν μέ τούς ὑφάλους, οἱ ὁποῖοι καθώς καλύπτονται ἀπό λίγο νερό προξενοῦν κακό ἀπρόβλεπτο στούς ἀπρόσεκτους. Ὁ θάνατος σέ ἐμᾶς ἀπό  τόν φθόνο σάν ἀπό πηγή προῆλθε. Ὁ φθόνος μᾶς προξένησε τό χάσιμο κάθε καλοῦ, τήν ἀλλοτρίωση ἀπό τόν Θεό, τήν σύγχυση τῶν θεσμῶν καί τήν ἀνατροπή ὅλων τῶν καλῶν τοῦ βίου. Γι' αὐτό ἄς πεισθοῦμε στόν Ἀπόστολο καί ἄς μή γινόμαστε κενόδοξοι, προκαλώντας ὁ ἕνας τόν ἄλλο, φθονοῦντες ὁ ἕνας τόν ἄλλο. Ἀλλά μᾶλλον ἄς γινόμαστε καλοί, εὔσπλαχνοι, συγχωρώντας ὁ ἕνας τόν ἄλλο , ὅπως καί ὁ Θεός μᾶς συγχώρησε, διά τοῦ Κυρίου Μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, »[2]

Κυριακή ΙΑ' Λουκᾶ (Λουκ.. ιδ' 16-24)_mp3

Π. Σάββας 2012-12-16_Ὁμιλία στήν Κυριακή τῶν Προπατόρων_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 16-12-2012 (Σύναξη στό Ἀρχονταρίκι).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, ‘Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία)

Ὁ Παντοδύναμος Θεὸς μᾶς κάλεσε στὸν οὐρανό, ἀλλὰ ἐμεῖς διαλέξαμε τὸν ἅδη!

Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος

Ὁ Θεὸς μᾶς κάλεσε στὸν οὐρανὸ , μὰ ἐμεῖς προτιμήσαμε τὸν ἅδη. Ἀποδειχθήκαμε ἀνάξιοί της τιμῆς ποὺ μᾶς ἔκανε. Ὓστερ' ἀπὸ τὶς τόσες εὐεργεσίες Του, φανήκαμε ἀχάριστοι ἀλλὰ καὶ ἀσύνετοι. Ἀφήσαμε τὸν διάβολο νὰ μᾶς γυμνώσει ἀπὸ' ὅλες τὶς θεϊκὲς δωρεές.

Κι ἔτσι, ἐμεῖς, ποὺ ἀξιωθήκαμε νὰ εἴμαστε παιδιὰ καὶ ἀδέλφια καὶ κληρονόμοι τοῦ Θεοῦ ,δὲν ξεχωρίζουμε καθόλου ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς Του, ποὺ χλευάζουν τὴ μεγαλοσύνη Του καὶ καταπατοῦν τὸν νόμο Του. «Ἀλίμονο, ψυχή μου!», ἀναφωνῶ μαζὶ μὲ τὸν προφήτη. «Χάθηκε ἡ εὐσέβεια ἀπὸ τὴ γῆ.

Οὒτ' ἕνας δὲν ὑπάρχει ποὺ νὰ κάνει τὸ καλὸ» ( Μιχ. 7:1-2 ) .

Ξέρω ὅτι πολλοὶ θεωροῦν τὰ λόγια μου ὑπερβολικὰ . Ἄλλοι ἴσως καὶ νὰ γελοῦν. Τόσο ἀνόητοι εἴμαστε , ποὺ γελᾶμε γιὰ ὅσα θὰ ἔπρεπε νὰ κλαῖμε. «Γιατί ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ φανερώνεται ἀπὸ τὸν οὐρανό, γιὰ νὰ τιμωρήσει κάθε ἀσέβεια καὶ ἀδικία τῶν ἀνθρώπων» ( Ρωμ. 1: 18 ).

Μέγας Βασίλειος:ὑπερηφάνεια

Καυχάσαι για τον πλούτο, καμαρώνεις για τους προγόνους, χαίρεσαι για την καταγωγή και την ομορφιά του σώματος και για τις τιμές που σουδίνουν όλοι; Πρόσεχε, διότι είσαι θνητός, αφού γη εἶ, και εἰς γῆν ἀπελεύση. Ρίξε μια ματιά σ' εκείνους που ήταν στην ίδια κατάσταση πριν από εσένα.

Τὰ εἴδη τῆς ἁμαρτίας

Ἅγιος Ἰσαὰκ ὁ Σύρος

Ἕνα εἶδος ἁμαρτίας ποὺ γίνεται, εἶναι ὅταν ὁ ἀγωνιστὴς φροντίζει γιὰ τὴν ἀρετὴ κὰ ἐπιμένει στὴν ἐργασία τῆς μέρα καὶ νύχτα, ἀλλὰ δὲν τὰ καταφέρνει καὶ πέφτει σὲ κάποια ἁμαρτία. Μπορεῖ δηλ. ἀπὸ ἄγνοια, ἢ ἀπὸ διάφορες αἰτίες, ἀντίθετες στὸ δρόμο τῆς ἀρετῆς, ἢ ἀπὸ τὰ κύματα τῶν παθῶν ποὺ ξεσηκώνονται στὰ μέλη τοῦ κάθε τόσο, ἢ ἀπὸ τὴν πνευματικὴ παράλυση ποὺ ἐνδέχεται νὰ τοῦ συμβεῖ γιὰ νὰ δοκιμασθεῖ ἡ ἐλεύθερη θέλησή του, νὰ γείρει λίγο ἡ ζυγαριὰ στὸν ἀριστερὸ ζυγό, ὁπότε ἕλκεται ἀπὸ τὴν ἀδυναμία τῆς σάρκας σὲ κάποια ἁμαρτία, καὶ λυπᾶται καὶ ἀνησυχεῖ κὰ στενάζει μὲ πόνο ψυχῆς γιὰ τὴν ταλαιπωρία τοῦ αὐτή.

Ποτέ δέν κρύφτηκες ἀπό κανένα ἀλλ' ἐμεῖς κρυβόμαστε πάντοτε ἀπό Σένα...

Σ' ευχαριστώ, που έγινες ένα πνεύμα μαζί μου ασυγχύτως, 

ατρέπτως κι αναλλοιώτως,Θεέ του παντός, 

κι' έγινες για χάρη μου τα πάντα σε όλα:
Τροφή ανεκλάλητη που ποτέ δεν τελειώνει,

που ξεχύνεται ακατάπαυστα από της ψυχής μου τα χείλη 

και πλούσια αναβλύζει απ' την πηγή της καρδιάς μου.
Ένδυμα, που αστράφτει και καταφλέγει τους δαίμονες.
Κάθαρση, που με πλένεις με τ' άφθαρτα κι' άγια δάκρυα
που η παρουσία σου χαρίζει σ' όσους επισκεφθείς.