APOCALIPSIS INTERPRETACIÓN ORTODOXA DETALLADA Yérontas Atanasio Mitilineos, el nuevo Crisóstomo, el Profeta del siglo XX Segunda unidad

 APOCALIPSIS INTERPRETACIÓN ORTODOXA DETALLADA

Yérontas Atanasio Mitilineos, el nuevo Crisóstomo, el Profeta del siglo XX

Segunda unidad

Epígrafe introductorio y enseñanza de acercamiento al Apocalipsis

1,1 Ἀποκάλυψις apocálipsis-revelación de Jesús Cristo, que Dios le dio, para mostrar a sus siervos las cosas que es necesario o deben suceder pronto; y la declaró enviándola por medio de su ángel a su siervo Juan,

1,1 Ἀποκάλυψις apocálipsis-revelación de la divina voluntad y decisión sobre Jesús Cristo, la cual revelación el Dios ha dado a él como jefe de la Iglesia, para mostrar y manifestar a sus fieles siervos aquellas cosas que deberían ocurrir y realizarse en breves tiempos según la voluntad divina; y estas apocalipsis-revelaciones las hizo conocer a su siervo Juan a través del ángel que le envió;

Αποκ. 1,1 Ἀποκάλυψις Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἣν ἔδωκεν αὐτῷ ὁ Θεός, δεῖξαι τοῖς δούλοις αὐτοῦ ἃ δεῖ γενέσθαι ἐν τάχει, καὶ ἐσήμανεν ἀποστείλας διὰ τοῦ ἀγγέλου αὐτοῦ τῷ δούλῳ αὐτοῦ Ἰωάννῃ,

Αποκ. 1,1 Αποκάλυψις της θείας βουλής και αποφάσεως περί του Ιησού Χριστού και της Εκκλησίας του, την οποίαν αποκάλυψιν έδωκεν εις αυτόν ο Θεός ως προς αρχηγόν της Εκκλησίας, δια να δείξη και φανερώση στους πιστούς δούλους του εκείνα, τα οποία έπρεπε κατά την θείαν βουλήν να πραγματοποιηθούν συντόμως. Και κατέστησεν αυτά γνωστά στον Ιωάννην, τον δούλον αυτού, δια μέσου του αγγέλου, τον οποίον απέστειλε.

Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Πέμπτης 28-05-2015

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2015. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Πράξεις Των Αποστόλων κεφ. κε΄ 13 - 19

κε΄ 13 - 19



Ευαγγέλιον: Κατά Ιωάννην κεφ. ΙΣτ΄ 23 - 33

ΙΣτ΄ 23 - 33
 

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Οἱ προγαμιαῖες σχέσεις καί τά σαρκικά ἁμαρτήματα

 Δ. ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΗ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ

Οἱ προγαμιαῖες σχέσεις καί τά σαρκικά ἁμαρτήματα

Ὁ Ἅγιος Γέροντας Πορφύριος, ἀκολουθώντας τήν διδασκαλία τοῦ Κυρίου καί τῆς Ἐκκλησίας μας, ἦταν τελείως ἀντίθετος μέ τήν ἀνηθικότητα, τίς προγαμιαῖες σχέσεις καί τήν ὅποια σαρκική ἁμαρτία καί διαστροφή.

Ἀναφορικά μέ τίς προγαμιαῖες σχέσεις καί τήν σαρκική ἁμαρτία, ἔλεγε σέ μία μητέρα: «Νά προσέχεις καί νά προσεύχεσαι, τά παιδιά σου νά μή πέσουν στήν σαρκική ἁμαρτία. Βέβαια καί μέ τόν λογισμό ἁμαρτάνει κανείς, ἀλλά ἐλαφρότερα, ἐνῶ μέ τήν σαρκική συνεύρεση πολύ βαρύτερα, γιατί μ’ αὐτήν γίνονται βαθειές ἀλλαγές καί ζημιές στήν ψυχή»^[163].

Ὡς Πνευματικός ὁ Ἅγιος δέν ἦταν καθόλου χαλαρός, ἀλλά, ἀντίθετα, υἱοθετοῦσε καί δίδασκε ὡς ἐπιβεβλημένη τήν ἠθική καθαρότητα καί τήν ἀποχή ἀπό κάθε σαρκική ἁμαρτία πρίν ἀλλά καί μετά τόν Γάμο. Ἦταν πολύ ἀνεκτικός στόν ἁμαρτωλό, ἀλλά μέ σκοπό νά τόν ὁδηγήσει στή διόρθωση. Ἐπίσης, δέν δεχόταν καμμία μορφή ἀνωμαλίας, εἴτε ἐντός εἴτε ἐκτός τοῦ Γάμου^[164]. Συνιστοῦσε τήν ἄσκηση, τήν ἐγκράτεια καί τόν Θεῖο ἔρωτα.

Γαμός τῶν ἐν χηρείᾳ κληρικῶν. Ἐπιστολή π. Σαράντη Σαράντου πρός τόν Μακαριώτατο Πρόεδρο τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος κ. Σεραφείμ.

Πρός τόν Μακαριώτατο Πρόεδρο τῆς

Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος

κ. Σεραφείμ.

Μακαριώτατε,

Μέ τήν εὐλογία τοῦ πνευματικοῦ μου πατρός ἀναγκάζομαι, νά συντάξω αὐτό τό ὑπόμνημα καί μέ υἱκό σεβασμό νά τό στείλω σέ Σᾶς τόν πνευματικό «πατέρα καί ποιμένα» τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλη­σίας μας.  Παρακολουθῶ τόσο στόν ἡμερήσιο τύπο ὅσο καί σέ θρησκευτικά φύλλα κατά καιρούς νά γίνεται λόγος γιά δεύτερο γάμο στούς ἐν χηρείᾳ κληρικούς.  Πρόσωπα χωρίς ἄμεσο ἐνδια­φέρον ὡς πρός τό θέμα αὐτό, ποιός ξέρει ἀπό ποιές σκοπιμότητες κινούμενοι, κάνουν θεολογούμενα αὐτά πού ἡ κρυστάλλινη παραδοσιακή ἐκ­κλησιαστική ἀλήθεια ὀρθοτόμησε.

Μιά λοιπόν, πού ἀνήκω ἀπό παραχώρηση τοῦ Παντοκράτορος Θεοῦ στή μικρή χορεία τῶν ἐν χηρείᾳ κληρικῶν, ἄς μοῦ ἐπιτραποῦν μερικές σκέψεις.

Ὅλοι μας γνωρίζουμε πρόσωπα λαϊκά, ἄνδρες ἤ γυναῖκες συζύγους, τά ὁποῖα μετά τή χηρεία τους ζοῦν ἕνα διαρκές «κατά Θεόν» πένθος.  Ἡ συζυγική «ἐν Χριστῷ» ἀγάπη συνδέει βαθιά καί ὑπαρξιακά τά δύο πρόσωπα, ὥστε οὔτε μέ τόν θάνατο νά χωρίζουν πνευματικά.  Ὁ ἕνας σύζυγος πού βρίσκεται στήν παροῦσα ζωή αἰσθάνεται ἐπιτακτική τήν ἀνάγκη μαζί μέ τά παιδιά ὅσο μικρά καί νά εἶναι, νά ἐπισκέπτεται τακτικότατα τόν τάφο τοῦ μεταστάντος, νά τόν περιποιεῖται καί νά τροφοδοτεῖ μέσα του μιά πνευματική παρουσία καί ζωντανή τή μνήμη τοῦ ἐκλιπόντος.

Ἀπ᾿ ὅ,τι κάνει κανείς γιά τόν Θεό, τίποτε δέν πάει χαμένο

 Δεν γνωρίζω αν άλλη χριστιανική χώρα, όπως η Ελλάδα μας, έχη τόσα εξωκλήσια. Εξωκλήσια είναι τα εκκλησάκια που βρίσκονται έξω από πόλεις και χωριά.
Αυτά τα εκκλησάκια ήταν σημεία ευλαβικής αναφοράς και παρηγοριάς για τον ανθρώπου της υπαίθρου. Είχαν αγιάσματα με ιαματικά ύδατα. Είχαν άγιες εικόνες, που δάκρυζαν, χτυπούσαν, μιλούσαν, θαύματα ενεργούσαν.
 Ήταν αποκούμπια του πονεμένου και κουρασμένου ανθρώπου. Αυτά ήταν γι’ αυτούς τα νοσοκομεία, τα καταφύγια στον πόνο και τις στενοχώριες της πικρής ζωής. Ήταν κτισμένα έπειτα από κάποιο όνειρο, κάποια οπτασία ή κάποιο τάμα. Οικοδομήθηκαν από φτωχούς χειρώνακτες, τις περισσότερες φορές με τους δικούς τους κόπους. Αρχιτέκτων ήταν η βαθιά τους ευλάβεια, γι’ αυτό και ήσαν όμορφα, γουστόζικα. Η κάθε γωνιά και η κάθε πέτρα έχει τοποθετηθεί με μεράκι. Και οι άνθρωποι που τα συντηρούν και ανάβουν τα κανδηλάκια και τα ευτρεπίζουνε στο διάβα του χρόνου είναι όμορφοι, ευλαβείς, προσηνείς.

Ἔξω ἀπό τήν πόλη. Ὁ βίος τοῦ Ὁσίου Νήφωνος Ἐπισκόπου Κωνσταντιανῆς τῆς κατ’ Ἀλεξάνδρειαν

Πολλές φορές ὁ δίκαιος ἔφευγε μόνος του καί πήγαινε ἔξω ἀπό τήν πόλη, στίς βορεινές ἐρημικές περιοχές, ὅπου ἀφιερωνόταν στήν προσευχή καί τή μυστική συνομιλία μέ τό Θεό. Πάντα ἀγαποῦσε τήν ἡσυχία καί ἐπιζητοῦσε τή μόνωση. Κάποτε μοῦ εἶπε χαμογελώντας:

-Μεγάλη χάρη ἔχει ἡ ἡσυχία, παιδί μου. Καί πολλές πνευματικές ἡδονές προσφέρει. Μά νά, πού ἐμεῖς τήν ἀφήνουμε καί κατοικοῦμε μέσα στό στόμα τοῦ σατανᾶ, στερώντας ἔτσι τόν ἑαυτό μας ἀπό τόση ἀπόλαυση...

-Καλά, πάτερ, τοῦ ἀντέτεινα ἐγώ, κι ἐσύ πού, μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ, μεγάλωσες καί μένεις ὥς τώρα μέσα στή πόλη, τί κακό ἔπαθες;

-Ὁ Θεός μόνο ξέρει, παιδί μου, σέ πόσους πειρασμούς μ’ ἔβαλε ὁ σατανάς, σέ πόσα ἁμαρτήματα μ’ ἔριξε καί σέ πόσα πάθη μέ δούλωσε.... Σέ τόσα, πού στ’ ἀλήθεια –γιά νά μιλήσω μ’ ἀνθρώπινο τρόπο- σέ πολλούς κόπους μπῆκε ὁ Κύριος μας Ἰησοῦς Χριστός γιά νά μέ ξεκολλήσει ἀπό τήν κακή συνήθεια.... Ὑπῆρξαν στιγμές πολύ δύσκολες, πού φανερωνόταν ὁ Ἴδιος νά μέ διδάξει, νά μέ νουθετήσει καί νά μέ παρηγορήσει. Ἄλλοτε ἔστελνε τό Πνεῦμα Του, πού καθόταν στόν ὦμο μου σάν λευκό περιστέρι καί μέ γέμιζε μέ θεία δύναμη καί σύνεση. Καί ὅμως, ἡ πονηρή συνήθεια συνέχιζε νά μέ σπρώχνει στήν ἁμαρτία. Πολλές φορές ἐρχόταν ὁ μακάριος Παῦλος καί μοῦ ἔδινε συμβουλές, πῶς νά νικάω τά βρώμικα πάθη. Ἔτσι, λίγο-λίγο καί μέ πολλή δυσκολία, γλύτωσα ἀπ’ τά δόντια τοῦ νοητοῦ δράκοντα... Ποτέ νά μή δώσε ὁ παντοδύναμος Θεός, παιδί μου, νά γνωρίσεις τίς ἁμαρτίες πού ἔκανα, ὅταν ἤμουν νέος.

Θυμήθηκε τότε μιά ὀδυνηρή ἐμπειρία του, καί συνέχισε:

«Ὁ οἰκουμενισμὸς εἶναι μία ἀπὸ τὶς πιὸ ἐπικίνδυνες αἱρέσεις»

Ὁ Γέροντας Σωφρόνιος ἀναλύει τὴν ζωὴ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ποὺ τὴν κάνει νὰ ξεχωρίζη ἀπὸ κάθε ἄλλη θρησκεία καὶ Χριστιανικὴ Ὁμολογία. Μέσα στὴν Ἐκκλησία μπορεῖ κανεὶς νὰ ζήση τὸ μυστήριο του Σταυροὺ καὶ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ.

Ἡ θέα τοῦ ἀκτίστου Φωτός, ἡ αἴσθηση τῆς θείας Χάριτος κατὰ τὴν θεία Λειτουργία καὶ τὴν ἄσκηση, ἡ ἐσωτερικὴ εἰρήνη καὶ ἡ πληροφορία, ἡ ἱερὴ ἡσυχία καὶ ἡ προσευχὴ κ.ἂ., ὅλα αὐτὰ δείχνουν τὴν ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως, ποὺ ὑπάρχει πλούσια μέσα στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.

Γι' αὐτὸ καὶ σὲ ἐπιστολὴ του συνδέει στενά: δόγμα, Ἐκκλησία καὶ ἄσκηση. Ἀλλοῦ γράφει «ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία διακρίνεται ἀπὸ ὅλες τὶς ἄλλες ἐκκλησίες σὲ τρία ἐπίπεδα, γιατί: α) μόνη αὐτὴ ἀληθεύει πλήρως στὴν θεολογία της, β) μόνη αὐτὴ γνωρίζει τὸ μυστήριο τῆς χάριτος, τῆς ἁγίας ζωῆς, καὶ διαφυλάσσει στὴν πληρότητα τὴ θεία χάρη, καὶ γ) εἶναι ἡ ἀρχαιότερη, ἡ θεμελιώδης, ἡ βασική, ἀπὸ τὴν ὁποία ἀποσχίσθησαν κατὰ καιροὺς μεγαλύτερα ἡ μικρότερα τμήματα». 

«Εἶναι πολύ σπουδαία ἡ ἐργασία τοῦ πένθους. Πόσα εἶναι τά εἴδη τοῦ πένθους καί ποιά ἡ διαφορά τῶν δακρύων» * μέρος β΄

ΥΠΟΘΕΣΗ ΛΒ΄ (32)

Τοῦ ἀββᾶ Ἠσαΐα

Ἀδελφοί, ἄς ἀγωνιστοῦμε νά ἀποκτήσουμε τή Μάρθα καί τή Μαρία, δηλαδή τήν κακοπάθεια καί τό πένθος, οἱ ὁποῖες κλαῖνε μπροστά στόν Σωτήρα, γιά νά ἀναστήσει τόν Λάζαρο τόν δεμένο μέ πολές πάνινες ταινίες, δηλαδή τόν νοῦ τόν δεμένο μέ τά θελήματά του. Καί ὁ Σωτήρας βέβαια δείχνει εὐσπλαχνία καί τόν ἀνασταίνει γιά χάρη τους, σέ αὐτές ὡστόσο μένει νά τόν λύσουν καί νά τόν ἀφήσουν ἐλεύθερο¹. Καί ὅταν ἐλευθερωθεῖ ὁ Λάζαρος, τότε φαίνεται ἡ προθυμία τῆς Μαρίας καί τῆς Μάρθας· γιατί ὁ Λάζαρος ἀπό ἐκεῖ καί πέρα εἶναι ἀμέριμνος καί κάθεται μαζί μέ τόν Ἰησοῦ, ἐνῶ ἡ Μάρθα ἐκτελεῖ τήν ὑπηρεσία της² μέ προθυμία καί χαρά καί ἡ Μαρία φέρνει τό ἀλαβάστρινο δοχεῖο τοῦ μύρου καί ἀλείφει τά πόδια τοῦ Κυρίου³ –γιατί ὁ Κύριος δέχεται τό πένθος σάν μύρο. Ἡ κακοπάθεια πού γίνεται μέ γνώση ἐπανορθώνει τίς ἐκδηλώσεις τῆς ἀμέλειας πού προηγήθηκε, ἐνῶ τό πένθος τῶν αἰσθήσεων γιατρεύει τίς πληγές πού προξενοῦν οἱ μέσα μας ἐχθροί.

Τά ἔργα ἐκείνου πού πενθεῖ ἀληθινά εἶναι τά ἑξῆς:

Τί σημαίνει: Μαρία – Θεοτόκος – Παναγία

Μαρία

Ασφαλώς δεν είναι γνωστό σε πολύ κόσμο το τι σημαίνει το όνομα Μαρία, και το οποίο είναι το καθ’ αυτό όνομα που της δόθηκε αρχικά, και που αναφέρεται στην Καινή Διαθήκη και δεν της δόθηκε τυχαία.
«Το πανσεβάσμιον και κεχαριτωμένον όνομα της Μαρίας προσφυέστατα και αρμοδιώτατα εδόθη εις την αειπάρθενον Θεοτόκον κατά πρόγνωση και βουλή Θεού, παρά του οποίου παρά του οποίου ήταν ωρισμένη να γίνη Μητέρα Αυτού.

Σημαίνει δε το όνομα Μαρία: Παντοδυναμία, τουτέστιν εκείνη η οποία ήνωσε τα δύο άκρα αντικείμενα Θεό και  άνθρωπο.

Ακόμη σημαίνει Σοφία, η οποία βρήκε τον τρόπο δια να ενώση δύο φύσεις σε μια υπόσταση, χωρίς να συγχύση τα ιδιώματα των φύσεων.

Περί Θείας Κοινωνίας (Α). Π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

'ΠΕΡΙ ΘΕΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ (Α')' (ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ) ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΠΑΤΗΡ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ

 https://www.youtube.com/watch?v=4rq_Q80dEYE

Ἅγιος Ἰωαννης «Ἀρναουτογιάννης» ὁ δραγάτης ὁ Νεομάρτυρας (+1845)

Ο Αλβανικής καταγωγής στρατιώτης Ιωάννης, ο επονομαζόμενος «Αρναουτογιάννης» (οι Αλβανοί στα Τούρκικα, ονομάζονται Αρναούτ), βαπτίστηκε χριστιανός, με το όνομα Ιωάννης. Βρήκε κατοικία στο χωριό Άγιος Ιωάννης Φαιστού και ζούσε βίο ευσεβή και ευλαβικό, ασκώντας το επάγγελμα του δραγάτη (του αγροφύλακα), προκειμένου να εξασφαλίζει τα προς το ζην.
Κάποιοι επαναστάτες σκότωσαν δυο Τουρκόγυφτους. Οι οθωμανοί που μισούσαν τον Ιωάννη επειδή απαρνήθηκε τη θρησκεία τους, βρήκαν την ευκαιρία να τον εκδικηθούν. Τον κατήγγειλαν στην κοσμική εξουσία της περιοχής ότι αυτός ήταν ο φονιάς των δύο Τουρκόγυφτων, κατηγορώντας τον μάλιστα ότι μετά την αλλαγή του θρησκεύματός του είχε διάθεση εξόντωσης Μουσουλμάνων.

«Τό φιλανθρωπότατο ἱερό μυστήριο τῆς Μετανοίας ἤ Ἐξομολογήσεως ἀνέβλυσε ἀπό...»

Τό φιλανθρωπότατο ἱερό μυστήριο τῆς Μετανοίας ἤ Ἐξομολογήσεως ἀνέβλυσε ἀπό τήν ἐκούσια σταυρική θυσία τοῦ Χριστοῦ μας. Κάτω ἀπό τό πετραχήλι τοῦ ἱερέως ὁ ἄνθρωπος λαμβάνει τήν πλήρη καί οὐσιαστική συγχώρηση τῶν ὅποιων καί ὅσων ἁμαρτιῶν του.

27 Μαΐου Συναξαριστής. Ἑλλαδίου Ἱερομάρτυρος, Θεράποντος Ἱερομάρτυρος, Ρεστιτούτης Μάρτυρος και τῆς συνοδείας αὐτῆς, Ιουλίου τοῦ Στρατηλάτου, Εὐσεβιώτου Μάρτυρος, Ἀλυπίου Μάρτυρος, Ἰουλιανῆς Μάρτυρος, Εὐτροπίου Ὁσίου, Μελανίας Ὁσίας, Ρανούλφου Μάρτυρος, Βεδέα τοῦ Ὁμολογητοῦ, Βασιλείου Ὁσίου, Μιχαὴλ Ὁσίου, ἀνακομιδὴ ἱερῶν λειψάνων τῶν Ἁγίων Ἰωνᾶ, Φωτίου καὶ Κυπριανοῦ Μητροπολιτών, Φιλίππου Α’ Μητροπολίτου, ἀνακομιδὴ ἱερῶν λειψάνων Ὁσίου Νείλου, Λαζάρου Ὁσίου, Θεράποντος Ὁσίου τῆς Λευκῆς Λίμνης, Θεράποντος Ὁσίου Μόνζας, Ἠλία Ὁσίου, Ἰωάννου τοῦ Ρώσου, Ματθαίου Ὁσίου.

Ὁ Ἅγιος Ἑλλάδιος ὁ Ἱερομάρτυρας
 
Εἶναι ἄγνωστο ἀπὸ ποῦ καταγόταν καὶ πότε ἄθλησε ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Ἑλλάδιος. Ἀφοῦ διέπερεψε στὴν ἀρετὴ καὶ τὴν εὐσέβεια, μὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ κατέστη Ἐπίσκοπος.
Γιὰ τὴν ὑπὲρ τοῦ Χριστοῦ δράση του συνελήφθη, καὶ, ἀφοῦ ἀρνήθηκε νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα, ὑποβλήθηκε σὲ σειρὰ σκληρῶν βασανιστηρίων. Ρίχθηκε στὴν πυρά, ἀλλὰ μὲ τὴν Θεία Δύναμη ἐξῆλθε ἀβλαβής.
Μὲ τὰ θαυμάσια αὐτὰ γεγονότα ἔγινε πρόξενος, ὥστε πολλοὶ τῶν παρισταμένων εἰδωλολατρῶν νὰ προσέλθουν στὴν ἀληθινὴ πίστη τοῦ Χριστοῦ.
Τέλος, ἀφοῦ ἐδάρη σκληρὰ μὲ ράβδους καὶ γροθιές, παρέδωσε τὸ πνεῦμα καὶ περιεβλήθηκε τὸν ἀμαράντινο στέφανο τοῦ μαρτυρίου.

Ἀπολυτίκιο. Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Φερωνύμως ἐδέξω ὡς θεῖον ἔλαιον, ἱερουργίας τὴν χάριν, τῇ ἐπινεύσει Χριστοῦ, καὶ ἱέρευσας σοφῶς Πάτερ Ἑλλάδιε, καὶ Μαρτύρων κοινωνός, δι’ ἀγώνων ἱερῶν, γενόμενος Ἱεράρχα, καθικετεύεις ἀπαύστως, ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Πρόγραμμα Ραδιοφώνου-Τετάρτη και Πέμπτη 27/28-5-15

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟΥ

ΤΕΤΑΡΤΗ ΚΑΙ ΠΕΜΠΤΗ  27/28-5-2015 

*Αφιέρωμα στον Άγιο Ιωάννη τον Ρώσο*

  

Εκπομπές Ημερήσιου Προγράμματος του Ραδιοφώνου

«ΑΓΙΑ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ» 6:00 - 24:00

   Διεύθυνση ραδιοφώνου:   

http://agiatapeinosi.listen2myradio.com/

 6:00       Ευλογητός ει Χριστέ ο Θεός ημών

              Εθνικός Ύμνος

                Θεία Λειτουργία

                Θεία Ευχαριστία

  8:30       Αρχιμ. Σάββας Αγιορείτης__ Οι περιπέτειες ενός προσκυνητού_ῘΖ΄

  9:30       Άγιος Ιωάννης  ο Ρώσος_Αφιέρωμα

10:00       Γερ. Εφραίμ Αριζόνας_Πόνος και δάκρυ

10:30       Αρχ. Σάββας Αγιορείτης_Αντιμετώπιση της κατάθλιψης