Ἄραγε ὅλα τά κακά πού μᾶς προξενοῦν οἱ ἐχθροί γίνονται μέ ἐντολή τοῦ Θεοῦ; Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτη

Ἄραγε ὅλα τά κακά πού μᾶς προξενοῦν οἱ ἐχθροί γίνονται μέ ἐντολή τοῦ Θεοῦ; Ἁγ. Ἀναστασίου Σιναΐτου-Ἐρωταποκρίσεις (17η), 30-9-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, Ἀμπελειές (Ἱ.Ν. Ἁγ. Ἀθανασίου) Πέλλας

Ἀποδείξεις γιά τήν ὕπαρξη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στήν Καινή Διαθήκη. Ἁγίου Κυρίλλου, 17η κατήχηση, 4ο μέρος. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ__ΑΓ. ΚΥΡΙΛΛΟΥ_17η ΚΑΤΗΧΗΣΗ_4ο ΜΕΡΟΣ 27-10-2012 Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Κυριακή Β Λουκᾶ. Ὁ Ἰερός Χρυσόστομος γιά τήν ἐντολή τῆς ἀγάπης πρός τόν πλησίον. Μέρος Πρῶτο

ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ΛΟΥΚΑ [: Λουκ. 6,31-36] 

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΤΟΛΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΛΗΣΙΟΝ 

[Μέρος πρώτο: υπομνηματισμός των χωρίων Ματθ. 5,38-42] 

«Ἠκούσατε ὅτι ἐῤῥέθη, ὀφθαλμὸν ἀντὶ ὀφθαλμοῦ καὶ ὀδόντα ἀντὶ ὀδόντος·Ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν μὴ ἀντιστῆναι τῷ πονηρῷ· ἀλλ᾿ ὅστις σε ῥαπίσει ἐπὶ τὴν δεξιὰν σιαγόνα, στρέψον αὐτῷ καὶ τὴν ἄλλην·καὶ τῷ θέλοντί σοι κριθῆναι καὶ τὸν χιτῶνά σου λαβεῖν, ἄφες αὐτῷ καὶ τὸ ἱμάτιον(:Ακούσατε ότι έχει λεχθεί: ‘’Εκείνος που πλήγωσε και τραυμάτισε κάποιον πρέπει να δώσει ένα μάτι του για το μάτι που έβλαψε, και ένα δόντι του για το δόντι που έσπασε ή πέταξε έξω με το χτύπημά του’’. Εγώ όμως σας λέω να μην προβάλετε αντίσταση στον Πονηρό, που χρησιμοποιεί ως όργανό του, εκείνον που σας βλάπτει. Αλλά όποιος σε ραπίσει στο σαγόνι σου από το δεξιό μέρος, στρέψε σε αυτόν και το άλλο μέρος, για να το ραπίσει κι αυτό. Και σε εκείνον που θέλει να κάνει δίκη μαζί σου και να σου πάρει το πουκάμισο, άφησέ του και το πανωφόρι σου)»[Ματθ.5,38-40]. 

Βλέπεις ότι δεν εννοούσε τον ίδιο τον οφθαλμό μας προηγουμένως, όταν νομοθετούσε να βγάζουμε τον οφθαλμό που μας σκανδαλίζει[Ματθ. 5,29: «εἰ δὲ ὁ ὀφθαλμός σου ὁ δεξιὸς σκανδαλίζει σε, ἔξελε αὐτὸν καὶ βάλε ἀπὸ σοῦ· συμφέρει γάρ σοι ἵνα ἀπόληται ἓν τῶν μελῶν σου καὶ μὴ ὅλον τὸ σῶμα σου βληθῇ εἰς γέενναν(:Κι αν κάποιο πρόσωπο που είναι χρήσιμο, φιλικό και αγαπητό σε σένα σαν το δεξί σου μάτι σου γίνεται αφορμή εμπαθούς επιθυμίας και αμαρτίας, χωρίσου οριστικά απ’ αυτό και πέταξέ το μακριά από σένα˙ όπως θα έκανες και με το μάτι σου, εάν κινδύνευε να πάθει και να βλαφτεί απ’ αυτό όλο το σώμα σου· διότι σε συμφέρει να χαθεί ένα από τα μέλη σου και να μη ριχτεί όλο το σώμα σου στη φωτιά της κολάσεως. Σε συμφέρει να στερηθείς τη φιλία και τη χρησιμότητα του προσώπου αυτού και να μη ριχτείς μαζί με εκείνο στη φωτιά της κολάσεως)»], αλλά έκανε λόγο για εκείνους που μας βλάπτουν με τη φιλία τους και μας ρίπτουν στο βάραθρο της απώλειας. Πραγματικά, Αυτός που τονίζει εδώ με τόση έμφαση και δεν επιτρέπει να αφαιρεί ως ανταπόδοση κάποιος τον οφθαλμό ακόμα και εκείνου που του βγάζει τον δικό του, πώς είναι δυνατόν να νομοθέτησε να βγάζουμε τον δικό μας οφθαλμό; 

Καθολικὴ Ἐκκλησία ἀποφάνθηκε ὁ Θεὸς τῶν ὅλων, ὅτι εἶναι ἡ ὀρθὴ καὶ Σωτήρια ὁμολογία σ' Αὐτόν, μακαρίζοντας τὸν Πέτρο γιὰ τὴν καλὴ ὁμολογία ποὺ τοῦ ἔκανε.

Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ στὸν μοναχὸ Ἀναστάσιο (μστ΄)

Χτὲς δεκαοκτὼ τοῦ μηνὸς ποὺ ἦταν τῆς Ἁγίας Πεντηκοστῆς, ὁ Πατριάρχης μὲ ἐρώτησε καὶ μοῦ εἶπε: 

Ποιᾶς Ἐκκλησίας εἶσαι τοῦ Βυζαντίου; Τῆς Ρώμης; Τῆς Ἀντιόχειας; Τῆς Αλεξάνδρειας; Τῶν Ἱεροσολύμων; Νά, ὅλες ἑνώθηκαν μαζὶ μὲ τὶς ἐπαρχίες τους. Ἄν λοιπὸν εἶσαι τῆς καθολικῆς Ἐκκλησίας, νὰ ἑνωθεῖς, μήπως ἀνοίγοντας καὶ βαδίζοντας ἕνα νέο καὶ παράξενο δρόμος στὴ ζωῆς σου, πάθεις αὐτὸ ποὺ δὲν περιμένεις. 

Σὲ αὐτοὺς ἀπάντησα: 

Καθολικὴ Ἐκκλησία ἀποφάνθηκε ὁ Θεὸς τῶν ὅλων, ὅτι εἶναι ἡ ὀρθὴ καὶ Σωτήρια ὁμολογία σ' Αὐτόν, μακαρίζοντας τὸν Πέτρο γιὰ τὴν καλὴ ὁμολογία ποὺ τοῦ ἔκανε. Άς μάθω ὅμως τὴν ὁμολογία, μὲ βάση τὴν ὁποία ἔγινε ἡ ἕνωση ὅλων τῶν Ἐκκλησιῶν, καὶ δὲν χωρίζομαι ἀπὸ τὸ καλὸ ποὺ ἔγινε. 

Καὶ εἶπαν: 

Οἰ απροετοίμαστοι κληρικοί, που εμποδίσθηκαν ἀπὸ τον Θεό και δεν λειτούργησαν.

Ἁγίου Παϊσίου Ἁγιορείτου

«Ἁγιορείται Πατέρες καὶ Ἁγιορείτικα»

Κάποτε, στην Σπηλιὰ τοὺ Ἁγίου Ἀθανασίου ἤταν ἔνας Γέροντας μὲ δύο ὑποτακτικούς. Ο ένας ήταν Ιερομόναχος και ο άλλος Ιεροδιάκονος. Μια μέρα, λοιπόν, πήγαν οἲ ὑποτακτικοὶ τοὺ σ’ ἔνα ἐξωκκλήσι, για νὰ λειτουργήσουν. Ο Ἱερεύς ὄμως φθονοῦσε πολὺ τον Διάκο, γιατὶ τον ζήλευε, ἐπειδὴ ὂ Διάκος ἤταν πιο ἔξυπνος καὶ ἐπιτήδειος φυσικὰ σὲ ὅλα· ἀλλὰ καὶ ὂ Διάκος δεν βοηθοῦσε μὲ τον ἐγωιστικὸ τοὺ τρόπο. Ο Ἱερεύς εἶχε προετοιμασθὴ μεν ἐξωτερικά, διαβάζοντας την θεία Μετάληψη καὶ κάνοντας ὄλα τὰ σχετικὰ τυπικά, δυστυχώς ὅμως, τὸ κυριότερο, την ἐσωτερικὴ προετοιμασία, δεν το έκανε: το να εξομολογηθή ταπεινα, για να διώξη τον φθόνο και την ζήλεια απ’ την καρδιά του, τα οποία δεν φεύγουν με το να αλλάξουμε τα ρούχα μας και να λούσουμε το κεφάλι. 

Ἡ ἑορτὴ τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καί ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος. Ἱερὴ παρρησία καί ἀνίερη δουλοπρέπεια

  

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης

Ὁμότιμος Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.

Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

ΚΑΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

Ἱερὴ παρρησία καὶ ἀνίερη δουλοπρέπεια

1. Ὁ ὁμιλητικὸς πλοῦτος τῶν Ἁγίων Πατέρων

Ἀναζητήσαμε πατερικὲς ὁμιλίες γιά νά πλουτίσουμε τὸ λειτουργικὸ κήρυγμα κατὰ τὴν ἐφετινὴ ἑορτὴ τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Κατὰ τὴν ὑπερεικοσιπενταετῆ ἱερατική μας διακονία ἀναπτύξαμε ποικιλία θεμάτων, φροντίζοντας νὰ μὴν ἐπαναλαμβάνουμε κάθε χρόνο τὰ ἴδια. Στὴν Ἁγιογραφικὴ καὶ Πατερικὴ γραμματεία, ὅπως καὶ στὴν Ὑμνογραφία μας, μπορεῖ κανεὶς νὰ ἐντοπίσει πλοῦτο θεμάτων, ἱστορικούς, λειτουργικούς, δογματικούς, ἠθικούς, νηπτικούς καὶ ἄλλους θησαυρούς γιὰ νὰ ὠφελήσει τοὺς πιστούς, ποὺ διψοῦν νὰ ἀκούσουν πατερικὸ κήρυγμα καὶ ὄχι πολιτικοκοινωνικές, φιλοσοφικές, ψυχολογικὲς ἀναλύσεις καὶ προσωπικὲς ἀναφορὲς καὶ ἱστορίες. Θέλει δουλειά, ἔρευνα καὶ κόπο ἕνα καλὸ κήρυγμα.

Γιὰ τὸν Τίμιο Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ καὶ γιὰ τὴν ἑορτὴ τῆς Ὑψώσεως ἔχουν γραφῆ πολλὰ καὶ ἐξαιρετικὰ πατερικὰ κείμενα. Στὸν Ἅγιο Ἰωάννη τὸν Χρυσόστομο ἀποδίδονται πολλές, πάνω ἀπὸ δέκα, ὁμιλίες, οἱ περισσότερες τῶν ὁποίων ὅμως, σύμφωνα μὲ τὴν πατρολογικὴ ἔρευνα, εἶναι νόθες ἤ ἀμφιβαλλόμενες. Χρειάζεται γι᾽ αὐτὸ προσοχὴ καὶ γνώση κατὰ τὴν ἐπιλογὴ τῶν κειμένων, ὥστε ὅσα παρουσιάζει ὁ ὁμιλητὴς νὰ προέρχονται ἀπὸ γνήσια ἔργα τοῦ Χρυσοστόμου, νὰ εἶναι ἀναμφισβήτητη ἡ πατρότητά τους. Στὴν ἑορτὴ τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ δὲν ἔχει ἀφιερώσει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος κάποια ὁμιλία, οἱ παρατιθέμενες δὲ ὁμιλίες σὲ κάποιες συλλογὲς καὶ συναξάρια δὲν εἶναι γνήσιες. Ὑπάρχουν ὅμως σὲ ἄλλες του ὁμιλίες, γνήσιες, ἀξιοθαύμαστες καὶ μοναδικὲς ἀναφορὲς στὸν Τίμιο Σταυρό, ἀληθινὰ ὁμιλητικὰ καὶ πνευματικὰ διαμάντια, ποὺ θὰ παρουσιάσουμε σὲ ἄλλη εὐκαιρία.

Δύο σταθμοὶ πάντως τῆς πολυτάραχης σταυρικῆς καὶ μαρτυρικῆς του ζωῆς συνδέονται μὲ τὴν ἑορτὴ τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καὶ σ᾽ αὐτοὺς θὰ ἀναφερθοῦμε σύντομα. Ὁ ἕνας μάλιστα ἐξ αὐτῶν ἔχει σχέση μὲ τὴν θαρραλέα σύγκρουσή του μὲ τὴν αὐτοκράτειρα Εὐδοξία, ἡ ὁποία μαζὶ μὲ τὸν ραδιοῦργο πατριάρχη Ἀλεξανδρείας Θεόφιλο ἦσαν οἱ κύριοι παράγοντες τῶν ἐξοντωτικῶν διωγμῶν ἐναντίον του, μὲ τὴν σύμφωνη γνώμη τῆς πλειονότητας δειλῶν καὶ ἀναξίων ἐπισκόπων, ὅπως συνέβη καὶ συμβαίνει συχνὰ στὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία καὶ στοὺς καιρούς μας.

Συλλειτουργία μέ Ἁγίους - Θαύματα στή Θ. Λειτουργία, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (Κήρυγμα)

Συλλειτουργία μέ Ἁγίους - Θαύματα στή Θ. Λειτουργία, 2-10-2020 Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (Κήρυγμα)

Κυριακή Β Λουκᾶ. Ἑρμηνεία τῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο

ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ΛΟΥΚΑ[:Β΄Κορ. 6,16-7,1] 

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ 

Υπομνηματισμός των εδαφίων Β΄Κορ. 6,14-7,1 

«Μὴ γίνεσθε ἐτεροζυγοῦντες ἀπίστοις· τίς γὰρ μετοχὴ δικαιοσύνῃ καὶ ἀνομίᾳ; Τίς δὲ κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος; Τίς δὲ συμφώνησις Χριστῷ πρὸς Βελίαλ; Ἢ τίς μερὶς πιστῷ μετὰ ἀπίστου; (:Μη συνάπτετε στενό σύνδεσμο προς τους απίστους, με τους οποίους δεν μπορείτε να αποτελέσετε ταιριαστό ζευγάρι, ώστε να μπαίνετε στον ίδιο ζυγό μαζί τους· διότι ποια συνάφεια και ανάμειξη μπορεί να υπάρχει μεταξύ της δικαιοσύνης και της παρανομίας; Και ποια επικοινωνία μεταξύ φωτός και σκότους; Και ποια συμφωνία μπορεί να γίνει μεταξύ του Χριστού και του Σατανά; Ή ποιο μερίδιο δύναται να έχει ένας πιστός με έναν άπιστο;)»[Β΄Κορ.16,14-15]. 

Είδες πώς χρησιμοποιεί τις λέξεις αυτές καθ’ εαυτές και που είναι ικανές να αποτρέψουν από σφάλματα; Δεν είπε δηλαδή: «παρανομία», που είναι πιο έντονη, ούτε είπε: «με τους ανθρώπους του σκότους και τους ανθρώπους του φωτός», αλλά χρησιμοποιεί τις ακριβώς αντιφατικές έννοιες, το φως και το σκοτάδι. Ούτε είπε: «ανάμεσα στους ανθρώπους του Χριστού και στους ανθρώπους του διαβόλου», αλλά λέξεις που είναι πολύ πιο αντίθετες, «του Χριστού και του Βελίαρ», με την εβραϊκή αυτή λέξη ονομάζοντας τον αποστάτη. 

Ταυτότητα, προέλευση καί ἰδιότητες τῆς Ἐκκλησίας:Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὁ χῶρος τῆς ἀληθινῆς ἀγάπης καί ἑνότητος.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὁ χῶρος τῆς ἀληθινῆς ἀγάπης καί ἑνότητος 

Ἀνήκουμε στήν Ἐκκλησία, ὅταν γινόμαστε «ἕνα» μεταξύ μας[1], καθώς καί μέ τόν Κύριο, διά τῆς μετοχῆς μας στήν ἄκτιστη θεοποιό Θεία ἐνέργεια. Εἴμαστε μέλη τῆς Ἐκκλησίας, ὅταν ζοῦμε Ἁγιοτριαδικά, δηλ. ὅταν ἔχουμε: α) μία ψυχή, μία καρδιά[2], β) ἕνα φρόνημα (γιά τήν ἀκρίβεια: ταὐτό φρόνημα), γ) μία ἐνέργεια (γιά τήν ἀκρίβεια: ταὐτή ἐνέργεια). Τότε, ὄντες ἑνωμένοι διά τῆς ἐν Χριστῷ ἀγάπης, ὁμοιάζουμε στόν Χριστό καί εἰκονίζουμε τήν Ἁγία Τριάδα. Τό ὡραιότερο πρᾶγμα, πού μπορεῖ νά ζήσει κανείς, εἶναι νά βιώσει αὐτήν τήν καθολική ἑνότητα· νά νιώσει «ἕνα» μ’ ὅλους τούς ἀνθρώπους στή γῆ[3]. Ἄν καί οἱ ἄλλοι συμμερίζονται τό ἴδιο συναίσθημα, τό ἴδιο βίωμα, μ’ ἐμᾶς, τότε ἀκόμη πιό ἔντονα καί πραγματικά ζοῦμε ἀπό τώρα στόν Παράδεισο. Ὅμως, αὐτό, μόνο ἐντός τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι δυνατόν νά ἐπιτευχθεῖ[4]. Μόνον ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, μέ τά θεραπευτικά της μέσα, μεταμορφώνει τήν κοινωνία «ἀπὸ συγκροτήματα ἐγωϊστικῶν καὶ ἐγωκεντρικῶν ἀτόμων εἰς κοινωνίαν ἀνθρώπων μὲ ἀνιδιοτελῆ ἀγάπην, "ἥτις οὐ ζητεῖ τὰ ἑαυτῆς"»[5], παρατηρεῖ ὁ καθηγητής π. Ἰωάννης Ρωμανίδης. 

Πῶς μποροῦμε νά ἔχωμε τήν γνῶσι τοῦ Θεοῦ;Μέ τό σχῆμα: Πίστις – Βίωσις – Γνῶσις.

Πῶς μποροῦμε νά ἔχωμε τήν γνῶσι τοῦ Θεοῦ;

ΟΡΘΡΟΣ- Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ (ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΕΤΑΔΟΣΗ

ΣΑΒΒΑΤΟ 3-10-2020 https://youtu.be/ME7fLyGuFrI

ΟΡΘΡΟΣ- Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ (ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΕΤΑΔΟΣΗ) ΣΤΗΝ Ι.Μ. ΑΓ. ΤΡΙΑΔΟΣ     06.00-11.00  

Η ΠΥΛΗ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΑΝΟΙΧΤΗ ΑΠΟ 06.00- 09.00

ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΕΤΑΔΟΣΗ: https://www.youtube.com/channel/UCEtOr176QWbyqK_H3ZZoJJw (Πατῆστε ΕΓΓΡΑΦΗ καί μετά τό καμπανάκι καί τήν ἐπιλογή ΟΛΕΣ τίς εἰδοποιήσεις)

Κίνδυνος σχίσματος ἐν Ἑλλάδι, ἐάν δέν συγκληθῆ ἡ Ἱεραρχία

Ἐκπληρώνεται ἡ ἀπὸ ἑβδομάδων «προφητεία» τοῦ «O.Τ.»

περί ματαιώσεως τῆς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας;

Διεξάγεται πόλεμος κατὰ τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως!

Ὅσοι ἐπιλέξουν νὰ φυγομαχήσουν προδίδουν τὴν ἀποστολήν των

καὶ οἱ χριστιανοὶ δὲν θὰ τὸ «συγχωρήσουν», ἔχουν φθάσει εἰς τὰ ὅριά των!

«Τὰ γεγονότα προμηνύουν ὅτι ὁδεύομεν εἰς πιθανὴν ἀνάκλησιν τῆς συνελεύσεως τῶν Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν», ἔγραφεν ὁ «Ο.Τ.» ἤδη τὴν 4ην Σεπτεμβρίου 2020, διὰ νὰ ἐνημερώση τοὺς Ἱεράρχας καὶ νὰ προλάβη τὰ γεγονότα! Καὶ ἰδού! Κατέφθασεν εἰς χεῖρας μας ἐπίσημον ἔγγραφον τῆς 21ης Σεπτεμβρίου, εἰς τὸ ὁποῖον προτείνεται πρὸς τοὺς Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτας ἡ ΕΠ’ ΑΟΡΙΣΤΟΝ ἀναβολὴ τῆς συν­εδριάσεως τῆς Ἱεραρχίας.

Πρόκειται διὰ δαιμονικὸν πειρασμόν, ὁ ὁποῖος δὲν ἔχομεν καμίαν ἀμφιβολίαν ὅτι προῆλθεν -εὐθέως, πλαγίως, καθέτως, ὁριζοντίως- ἀπὸ τὸν ἀφωρισμένον ἐκκλησιομάχον Πρωθυπουργὸν κ. Κ. Μητσοτάκην. Ὑπουργοί του εἶναι οἱ «τεχνουργοὶ» τῆς ἀποτροπῆς τοῦ κόσμου ἀπὸ τὴν Θ. Κοινωνίαν. ΜΜΕ, ποὺ «ἐχορήγησε» μὲ 20.000.000 εὐρώ, εἶναι αὐτὰ ποὺ προωθοῦν τὸν κ. Δερμιτζάκην καὶ τοὺς ὁμοϊδεάτας του. Προσκείμενοι εἰς αὐτὸν εἶναι ἄνθρωποι ποὺ προεξοφλοῦν ὅτι θὰ ἀπαγορευθῆ ἡ Θ. Κοινωνία. Ἔχουν ἐξαπολύσει μὲ μένος καθημερινὴν ΑΝΗΛΕΗ ἐπίθεσιν κατὰ τοῦ μυστηρίου τῶν μυστηρίων!

Μήν αἰχμαλωτίζεσαι ἀπό ....

Μην αιχμαλωτίζεσαι από την πρόσκαιρη ομορφιά και μην παρασύρεσαι από την σαρκική επιθυμία. Γη και στάχτη καταντά η ομορφιά του ανθρώπου! Και το δικό σου κάλλος θα μαραθεί σαν άνθος και θα χαθεί σαν σκιά.

Άγιος Δημήτριος του Ροστώφ.

3 Ὀκτωβρίου. Τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Διονυσίου τοῦ Ἀρεοπαγίτου, Ἐπισκόπου καί πολιούχου Ἀθηνῶν. Τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ρουστικοῦ καί Ἐλευθερίου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τοῦ ἁγίου. Ὀκτωβρίου 3 (Πρξ. ιζ΄ 16-34).

ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΙΖ´ 16 - 34

¹⁶ Ἐν δὲ ταῖς Ἀθήναις ἐκδεχομένου αὐτοὺς τοῦ Παύλου, παρωξύνετο τὸ πνεῦμα αὐτοῦ ἐν αὐτῷ θεωροῦντι κατείδωλον οὖσαν τὴν πόλιν. ¹⁷ διελέγετο μὲν οὖν ἐν τῇ συναγωγῇ τοῖς Ἰουδαίοις καὶ τοῖς σεβομένοις καὶ ἐν τῇ ἀγορᾷ κατὰ πᾶσαν ἡμέραν πρὸς τοὺς παρατυγχάνοντας. ¹⁸ τινὲς δὲ καὶ τῶν Ἐπικουρείων καὶ Στωϊκῶν φιλοσόφων συνέβαλλον αὐτῷ, καί τινες ἔλεγον· Τί ἂν θέλοι ὁ σπερμολόγος οὗτος λέγειν; οἱ δέ· Ξένων δαιμονίων δοκεῖ καταγγελεὺς εἶναι· ὅτι τὸν Ἰησοῦν καὶ τὴν ἀνάστασιν εὐηγγελίζετο αὐτοῖς. ¹⁹ ἐπιλαβόμενοί τε αὐτοῦ ἐπὶ τὸν Ἄρειον Πάγον ἤγαγον, λέγοντες· Δυνάμεθα γνῶναι τίς ἡ καινὴ αὕτη ἡ ὑπὸ σοῦ λαλουμένη διδαχή; ²⁰ ξενίζοντα γάρ τινα εἰσφέρεις εἰς τὰς ἀκοὰς ἡμῶν· βουλόμεθα οὖν γνῶναι τί ἂν θέλοι ταῦτα εἶναι. ²¹ Ἀθηναῖοι δὲ πάντες καὶ οἱ ἐπιδημοῦντες ξένοι εἰς οὐδὲν ἕτερον εὐκαίρουν ἢ λέγειν τι ἢ ἀκούειν καινότερον. ²² Σταθεὶς δὲ ὁ Παῦλος ἐν μέσῳ τοῦ Ἀρείου Πάγου ἔφη· Ἄνδρες Ἀθηναῖοι, κατὰ πάντα ὡς δεισιδαιμονεστέρους ὑμᾶς θεωρῶ· ²³ διερχόμενος γὰρ καὶ ἀναθεωρῶν τὰ σεβάσματα ὑμῶν εὗρον καὶ βωμὸν ἐν ᾧ ἐπεγέγραπτο, Ἀγνώστῳ θεῷ. ὃν οὖν ἀγνοοῦντες εὐσεβεῖτε, τοῦτον ἐγὼ καταγγέλλω ὑμῖν. ²⁴ ὁ Θεὸς ὁ ποιήσας τὸν κόσμον καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτῷ, οὗτος οὐρανοῦ καὶ γῆς Κύριος ὑπάρχων οὐκ ἐν χειροποιήτοις ναοῖς κατοικεῖ ²⁵ οὐδὲ ὑπὸ χειρῶν ἀνθρώπων θεραπεύεται προσδεόμενός τινος, αὐτὸς διδοὺς πᾶσι ζωὴν καὶ πνοὴν καὶ τὰ πάντα· ²⁶ ἐποίησέ τε ἐξ ἑνὸς αἵματος πᾶν ἔθνος ἀνθρώπων κατοικεῖν ἐπὶ πᾶν τὸ πρόσωπον τῆς γῆς, ὁρίσας προστεταγμένους καιροὺς καὶ τὰς ὁροθεσίας τῆς κατοικίας αὐτῶν, ²⁷ ζητεῖν τὸν Κύριον εἰ ἄρα γε ψηλαφήσειαν αὐτὸν καὶ εὕροιεν, καί γε οὐ μακρὰν ἀπὸ ἑνὸς ἑκάστου ἡμῶν ὑπάρχοντα. ²⁸ Ἐν αὐτῷ γὰρ ζῶμεν καὶ κινούμεθα καὶ ἐσμέν, ὡς καί τινες τῶν καθ’ ὑμᾶς ποιητῶν εἰρήκασιν· τοῦ γὰρ καὶ γένος ἐσμέν. ²⁹ γένος οὖν ὑπάρχοντες τοῦ Θεοῦ οὐκ ὀφείλομεν νομίζειν χρυσῷ ἢ ἀργύρῳ ἢ λίθῳ, χαράγματι τέχνης καὶ ἐνθυμήσεως ἀνθρώπου, τὸ θεῖον εἶναι ὅμοιον. ³⁰ τοὺς μὲν οὖν χρόνους τῆς ἀγνοίας ὑπεριδὼν ὁ Θεὸς τὰ νῦν παραγγέλλει τοῖς ἀνθρώποις πᾶσι πανταχοῦ μετανοεῖν, ³¹ διότι ἔστησεν ἡμέραν ἐν ᾗ μέλλει κρίνειν τὴν οἰκουμένην ἐν δικαιοσύνῃ ἐν ἀνδρὶ ᾧ ὥρισε, πίστιν παρασχὼν πᾶσιν ἀναστήσας αὐτὸν ἐκ νεκρῶν. ³² Ἀκούσαντες δὲ ἀνάστασιν νεκρῶν οἱ μὲν ἐχλεύαζον, οἱ δὲ εἶπον· Ἀκουσόμεθά σου πάλιν περὶ τούτου. ³³ καί οὕτως ὁ Παῦλος ἐξῆλθεν ἐκ μέσου αὐτῶν. ³⁴ τινὲς δὲ ἄνδρες κολληθέντες αὐτῷ ἐπίστευσαν, ἐν οἷς καὶ Διονύσιος ὁ Ἀρεοπαγίτης καὶ γυνὴ ὀνόματι Δάμαρις καὶ ἕτεροι σὺν αὐτοῖς.