Τό φάρμακο στίς θλίψεις, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (ἀπόσπασμα)

 ~Απόσπασμα από την ομιλία Ἡ ἀντιμετώπιση τῶν πειρασμῶν μέ ἀταραξία καί χαρά_Β΄, 8-5-2022, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

Τά ἁμαρτήματα πού λησμονήσαμε, Ἀββᾶ Μᾶρκου.Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Τα αμαρτήματα που λησμονήσαμε, Αββα Μάρκου-Τά 226 κεφάλαια περί αυτών που νομίζουν ότι από τα έργα τους δικαιώνονται, Φιλοκαλία τόμος Α', 12-5-2022, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 13-5-2022

https://youtu.be/1nuNgmfEjG4

Συν Θεω ζωντανή μετάδοση τώρα: ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 13-5-2022

Ὀ πολύαθλος και δίκαιος Ἰώβ

Ο ΠΟΛΥΑΘΛΟΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣ ΙΩΒ

ΠΗΓΗ:ΕΔΩ

Πολύ καιρό πριν από την έλευση του Χριστού και τις επαγγελίες της αιώνιας ζωής που Εκείνος διεκήρυξε, ζούσε στην Αυσίτιδα, στα όρια Ιδουμαίας και Αραβίας, ένας άνθρωπος «άμεμπτος, δίκαιος, θεοσεβής που απείχε από κάθε πονηρία» και που ονομαζόταν Ιώβ (1, 1). Ας σημειωθεί εν προκειμένω ότι, στη μετάφραση των Εβδομήκοντα, ο Ιώβ ταυτίζεται με τον Ιωβάβ (Γέν. 36, 33). Κατά το εβραϊκό όμως κείμενο, ο Ιώβ ζούσε στη χώρα Ουζ, πιθανώς νοτίως της Εδώμ ή σύμφωνα με άλλους στην Αυράν (Βασάν). Ήταν πάντως ο ευτυχέστερος των ανθρώπων της Ανατολής και διέθετε πολλά κοπάδια και υπηρέτες· έθετε, ωστόσο, τα πλούτη του στην υπηρεσία του Θεού.

Μία ημέρα, ο Σατανάς παρουσιάστηκε ενώπιον του Θεού, επιστρέφοντας από την περιπλάνησή του στη γη, όπου αναζητούσε ποιον θα καταβροχθίσει και θα παρασύρει στην απώλεια. Ο Θεός τού υπέδειξε τον Ιώβ, ως παράδειγμα δίκαιου και άμεμπτου δούλου Του, και ο διάβολος απάντησε τότε με κακεντρεχή ειρωνεία ότι ήταν εύκολο για τον πλούσιο αυτόν θνητό να παραμείνει πιστός στον Θεό. Αποκρινόμενος στην πρόκληση αυτή, ο Κύριος έθεσε όλα τα αγαθά του Ιώβ στην προσωρινή εξουσία του μισόκαλου. Δεν πέρασε πολύς καιρός και αγγελιαφόροι ήλθαν να αναγγείλουν στον πατριάρχη την απώλεια των κοπαδιών του και τον βίαιο θάνατο όλων των υιών και των θυγατέρων του. Ο Ιώβ διέρρηξε τα ιμάτιά του και ξύρισε την κεφαλή του σε ένδειξη πένθους, έπεσε ύστερα στη γη και προσκυνώντας πρόφερε τα αξιομνημόνευτα τούτα λόγια: «Γυμνός βγήκα από την κοιλιά της μητέρας μου, γυμνός και θα φύγω στη γη· ο Κύριος έδωσε, ο Κύριος πήρε πίσω· ας είναι το όνομα του Κυρίου ευλογημένο!» (1, 21).

Ο Θεός έδειξε στον Σατανά ότι ο δούλος Του Ιώβ είχε διαφυλάξει την πίστη του μέσα στη δυστυχία, αλλά ο διάβολος, ωστόσο, δεν αποδέχτηκε την ήττα του και είπε: «Κάνε, λοιπόν, πως αγγίζεις το ίδιο του το σώμα και θα δεις αν δεν Σε βλασφημήσει δημόσια!». Αν και ο Ίδιος ο Θεός δεν είναι ο δημιουργός του κακού και δεν επιθυμεί να υποφέρουν οι άνθρωποι, ο Θεός επέτρεψε τότε να γεμίσει ο δούλος Του πληγές, από την κορυφή ως τα νύχια, με σκοπό να δοκιμάσει την αρετή του.

Ὅταν ἡ Ὁσία Σοφία τῆς Κλεισούρας συνάντησε τήν Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου.

Όταν η Οσία Σοφία της Κλεισούρας συνάντησε την Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου.

ΠΗΓΗ:ΕΔΩ

ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΕΔΩ

Αναφέρει η γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου. Σεπτέμβριος 1983

- Μιά φορά πήγαμε σε μία άσκήτρια, στά μέρη τής Κλεισούρας, στήν Καστοριά. Είχε τό προορατικό χάρισμα. Δέν ξέρω, αν έχετε άκούσει γι’ αυτήν. Ήταν ψηλή γυναίκα καί συγκύπτουσα. Είχε άλουσία περίπου σαράντα χρόνια καί είχε μία πλεξούδα, δέν ξέρω πόσες οκάδες ζύγιζε! Πώς τήν σήκωνε αύτή τήν πλεξούδα! Εκανε κρύο, είχε παγωνιά καί τό νερό ήταν κρύο. Ρίγος σ’ έπιανε στο μέρος πού ζούσε - καί κοιμόταν μέσα σε ένα τζάκι.

Αναβε άπό τήν Χάρη τού Θεού πού είχε μέσα της. Είχε τέτοια φλόγα,τέτοιο έρωτα Χριστού στήν καρδιά της, πού δέν μπορώ νά σάς περιγράφω. Τά μαγουλάκια της ήταν κόκκινα,παρ’ όλο πού ήταν γερόντισσα. Είχε σφυγμό μικρού παιδιού· πήγαιναν οί γιατροί καί τήν έβλεπαν καί θαύμαζαν. Έτρωγε μόνο χόρτα ,τίποτε άλλο.

Μόλις πήγα, μου λέει :

-Έσύ έχεις Μοναστήρι, καί κοίταξε, θά δώσης λόγο, αν έρχονται οί άνθρωποι καί δέν τούς μιλάς, γιά νά γνωρίσουν τον Χριστό. Τά βλέπεις αύτά τά δένδρα;

Ήταν τό ένα όλο κισσό έπάνω, τ’ άλλο είχε ένα φύλλο εδώ καί ένα εκεί.

Τό ἦθος τῶν ἤχων

Το ήθος των ήχων

Στην Οκτώηχο, σώζονται οι παρακάτω στίχοι που εκφράζουν το ήθος του ήχου:

Ήχος Α΄

Τέχνη μελουργός σους αγασθείσα κρότους,

Πρώτην νέμοι σοι τάξιν ω της αξίας!

Ηχος ο πρώτος Μουσική κληθείς τέχνη,

Πρώτος παρ΄ ημών ευλογείσθω τοις λόγοις.

Τα πρώτα πρώτε των καλών λαχών φέρεις.

Πρωτεία νίκης πανταχού πάντων έχεις.

Η ερμηνεία των παραπάνω στίχων έχει ως εξής: Η τέχνη της μουσικής, επειδή θαύμασε τους ζωηρούς σου ήχους, σε τοποθετεί πρώτο στην τάξη των ήχων. Ω, πόση η αξία σου είναι! Ο ήχος που ονομάστηκε πρώτος στην τέχνη της μουσικής, ας επαινείται πρώτος από εμάς με τους λόγους μας. Σε σένα πρώτε, έλαχε η τιμή να παρουσιάζεις πρωτεύοντα ρόλο σε ωραιότατα μέλη. Και συ πανταχού απ΄ όλους τους ήχους κρατάς τα πρωτεία της νίκης.

Ήχος Β΄

Καν δευτέραν είληφας εν τάξει θέσιν,

αλλ΄ ηδονή πρώτη σοι τω μελιρρύτω.

Το σον μελιχρόν και γλυκύτατον μέλος

οστά πιαίνει, καρδίας τ΄ ενηδύνει.

Σειρήνες ήδον δευτέρου πάντως μέλη.

Ούτω πράως σοι ρει μελισταγές μέλος.

Δηλαδή: Αν και έλαβες τη δεύτερη θέση στην τάξη των ήχων, εντούτοις περισσότερη ηδονή υπάρχει σε σένα τον μελίρρυτον. Το μέλος σου, ως μέλι ευχάριστο και γλυκύτατο, μαλακώνει και τα οστά των ανθρώπων και τις καρδιές ευχαριστεί και τέρπει. Ασφαλώς οι Σειρήνες έψαλλαν μέλη του δεύτερου ήχου. Τόσο ήρεμα εκχύνεται το μέλος σου, όμοιο με μέλι που στάζει.

Ἑρμηνεία εἰς τόν Κανόνα ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ - Ὠδή ζ’

Του Οσίου πατρός ημών Νικοδήμου του Αγιορείτου

Ερμηνεία εις τον Κανόνα

ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ

ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ

Ήτοι της λαμπροφόρου Αναστάσεως του Κυρίου

Ποίημα όντα Ιωάννου του Δαμασκηνού

Ωδή ζ’. Ο Ειρμός.

Ο Παίδας εκ καμίνου ρυσάμενος, γενόμενος άνθρωπος, πάσχει ως θνητός, και δια πάθους το θνητόν, αφθαρσίας ενδύει ευρπέπειαν, ο μόνος ευλογητός των πατέρων, Θεός και υπερδένδοξος.

Ερμηνεία.

Ο Χριστός, λέγει, όστις καθό Θεός εσυγκατέβη το παλαιόν εις την Βαβυλωνίαν κάμινον εις είδος και μορφήν Αγγέλου, και διέσωσε τους τρεις Παίδας αβλαβείς από την φλόγα της καμίνου, ώστε δεν ηνώλησεν αυτούς το πυρ ουδέ μέχρι τριχός. «Ο δε Άγγελος, φησί, Κυριου συγκατέβη άμα τοις περί τον Αζαρίαν εις την κάμινον, και εξετίναξε την φλόγα του πυρός εκ της καμίνου, και εποίησε το μέσον της καμίνου ως πνεύμα δρόσου διασυρίζον, και ουχ ήψατο αυτών το καθόλου το πυρ, ουδέ ελύπησεν, ουδέ παρηνώχλησεν αυτούς» (Αιν. 25). Αυτός εκείνος, λέγω, ο τους τρεις Παίδας διασώσας, ύστερον γενόμενος άνθρωπος ως εγώ, και πτωχεύσας την ιδικήν του θνητότητα, πάσχει καθό θνητός. Πλην δια μέσου του ιδίου πάθους ενδύει ευπρέπειαν αφθαρσίας το θνητόν φύραμα του Αδάμ και το ιδικόν μας. επειδή όχι μόνον αυτός ενεδύθη μετά την ανάστασιν ευπρέπειαν και αφθαρσίαν καθό άνθρωπος, ως λέγει ο θείος Δαβίδ, «Ο Κύριος εβασίλευεν, ευπρέπειαν ενεδύσατο» (Ψαλ. ψβ’ 1), αλλά και ημάς τους φθαρέντας από την αμαρτίαν ενέδυσε την αφθαρσίαν δι’ υπερβολήν αγαθότητος, και δια την φυσικήν οικειότητα και συγγένειαν όπου είχε η παρ’ αυτού προσληφθείσα ανθρωπότης με την ιδικήν μας ανθρωπότητα.

Ότι δε ο εν μορφή Αγγέλου καταβάς εις την κάμινον και διαφυλάξας αφλέκτους τους τρεις Παίδας ήτον ο Μονογενής Υιός του Θεού, εμαρτύρησε καιαυτός ο βασιλεύς Νοαβουχοδονόσορ, λέγων. «Ως δε εγώ ορώ άνδρας τέσσαρας λελυμένους και περιπατούντας εν μέσω του πυρός, και διαφθορά ουκ έστιν εν αυτοίς και η όρασις του τετάρτου ομοία Υιώ Θεού» (Δαν. γ’ 25), και πολλοί δε Πατέρες τον καταβάντα Άγγελον εν τη καμίνω ενόησαν ότι είναι ο της μεγάλης βουλής του Πατρός Άγγελος, κατά τον Ησαΐαν. Όρα δε πως ο Μελωδός προσφυώς εσυνάρμοσε τον Ειρμόν τούτον και με την εβδόμην Ωδην των τριών Παίδων, και με την εορτήν της Αναστάσεως. καθώς γαρ οι τρεις Παίδες εφυλάχθησαν αβλαβείς και αδιάφθοροι από την φλόγα της καμίνου. ούτω και το φθαρτόν και θνητόν σώμα του Κυρίου όχι μόνον εν τω τάφω δεν έπαθε διαφθοράν (ήτοι διάλυσιν εις τα εξ ων συνετέθη στοιχεία), αλά και την αφθαρσίαν και αθανασνίαν προσέλαβεν.

13 Μαΐου. Γλυκερίας μάρτυρος (†177). Σεργίου ὁμολογητοῦ, Παυσικάκου ἐπισκόπου Συνάδων (ϛ ́ αἰ.). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Παρ. γ΄ ἑβδ. Πράξ. (Πρξ. η΄ 40 - θ΄ 18).

Πραξ. 8,40         Φίλιππος δὲ εὑρέθη εἰς Ἄζωτον, καὶ διερχόμενος εὐηγγελίζετο τὰς πόλεις πάσας ἕως τοῦ ἐλθεῖν αὐτὸν εἰς Καισάρειαν.

Πραξ. 8,40               Ο δε Φιλιππος ευρέθηκε, χωρίς να το καταλάβη πως, εις την Αζωτον· και καθώς επερνούσε από τα διάφορα μέρη, εκήρυττε το Ευαγγέλιον εις όλας τας πόλεις, έως ότου ήλθεν εις την Καισάρειαν.

Ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Πολύ συχνὰ γίνεται λόγος στοὺς χριστιανικοὺς κύκλους γιὰ τὴ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Τονίζεται ἀπ’ ὅλους ὅτι ἐκεῖ πρέπει νὰ στοχεύουμε καὶ ὄχι στὴ «Βασιλεία»τῆς γῆς. Ὅμως στὴν πράξη οἱ περισσότεροι ἔχουν στραμμένο τὸ νοῦ καὶ τὴν καρδιά τους στὴ δεύτερη καὶ γι’ αὐτὴ νυχθημερὸν ἐργάζονται, παρόλο ποὺ δὲν ἔχει καμιὰ ὁμοιότητα μὲ τὴν πρώτη. Ὅμως αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι ἡ παροῦσα ἐπίγεια ζωή δὲν ἔχει ἀξία καὶ πρέπει νὰ περιφρονεῖται. Καὶ ὑπάρχει σοβαρὸς λόγος γι’ αὐτό, ἀφοῦ ἐδῶ στὴν παροῦσα ζωή, τὴν ἐπώδυνη καὶ γεμάτη δυσάρεστες καταστάσεις, ἔχει τὴ δυνατότητα ὁ ἄνθρωπος νὰ ἐξασφαλίσει τὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Ὅταν ζεῖ μὲ ὁδηγὸ τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ ἀγάπη του πρὸς τὸ Θέο καὶ τὸν πλησίον εἶναι στὸ βαθμὸ ποὺ πρέπει, παράλληλα ἡ ζωή του μὲ... τὸν πνευματικὸ ἀγώνα ἐξαγιάζεται, τότε ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἐξασφαλίζεται γι’ αὐτόν. Προγεύεται μάλιστα καὶ τὴν ἀνέκφραστη μακαριότητά της κι ἂς ἀντιμετωπίζει πολλὰ προβλήματα.

Ἡ διαρκής ἐπιθυμία τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν φέρνει πολλὰ ἀγαθὰ καὶ στὴν ἐπίγεια ζωή. Ὁ ἄνθρωπος γίνεται ἐπίγειος πολίτης τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν. Καὶ αὐτὸ εἶναι τὸ μεγάλο κατόρθωμα.

Τὴ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν δὲν μποροῦμε νὰ τὴν περιγράψουμε. Ὡστόσο, ἔχουμε μερικὲς πληροφορίες. Οἱ πολίτες τῆς Βασιλείας θὰ ζοῦν μέσα στὴν ἀγαλλίαση, τὴ χαρά, τὴν εὐφροσύνη αἰωνίως, χωρὶς τέλος καὶ χωρὶς μεταβολές.

Σωτήριοι λόγοι τοῦ εὐλογημένου γέροντος Νικόλαου Γκουργιάνωφ

ΣΩΤΗΡΙΟΙ ΛΌΓΟΙ ΤΟΎ ΕΥΛΟΓΗΜΈΝΟΥ ΓΈΡΟΝΤΟΣ ΝΙΚΟΛΆΟΥ ΓΚΟΥΡΓΙΑΝΩΦ

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 13-5-2022

https://youtu.be/k65fCtD2oTw
Συν Θεω ζωντανή μετάδοση τώρα: ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 13-5-2022

Πῶς πρέπει νὰ εἶμαι στὸν τόπο ποῦ κατοικῶ;

Ἕνας ἀδελφὸς ρώτησε τὸν ἀββᾶ Ποιμένα: Πῶς πρέπει νὰ εἶμαι στὸν τόπο ποῦ κατοικῶ;

Ὅπου κι ἂν βρίσκεσαι, ἀποκρίθηκε, νὰ ἔχεις τὴ συναίσθηση πὼς εἶσαι πάροικος (δηλαδὴ ξένος, χωρὶς δικαιώματα). Ἔτσι δὲν θὰ ζητήσεις (ποτέ) νὰ ἐίναι πρῶτος ὁ λόγος σου, καὶ θὰ εἶσαι ἀναπαυμένος (ψυχικά).

https://wra9.blogspot.com/2022/05/blog-post_4.html