Ὁ ὅσιος Σίω ὁ σπηλαιώτης, Ἅγιοι τῆς Γεωργίας, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ὁ ὅσιος Σίω ὁ σπηλαιώτης, Ἅγιοι τῆς Γεωργίας, Ἔκδ. Ἱ. μ. Παρακλήτου, 26-8-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ὁ ὅσιος Ἰωάννης Ζενταζνέλι καί ὁ ὅσιος Σίω ὁ σπηλαιώτης, Ἅγιοι τῆς Γεωργίας, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

  Ὁ ὅσιος Ἰωάννης Ζενταζνέλι καί ὁ ὅσιος Σίω ὁ σπηλαιώτης, Ἅγιοι τῆς Γεωργίας, Ἔκδ. Ἱ. μ. Παρακλήτου, 26-8-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

.''ΠΙΣΤΕΥΩ ΕΙΣ ΕΝΑΝ ΘΕΟΝ'' _ΑΓ. ΚΥΡΙΛΛΟΥ_6η κατήχηση_1ο μέρος 06-08-2011 Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

''ΠΙΣΤΕΥΩ ΕΙΣ ΕΝΑΝ ΘΕΟΝ'' _ΑΓ. ΚΥΡΙΛΛΟΥ_6η κατήχηση_1ο μέρος 06-08-2011 Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τόν ἀποκεφαλισμό τοῦ Τιμίου Προδρόμου.Μέρος Πρῶτο

ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΑΠΟΤΟΜΗΣ ΤΗΣ ΤΙΜΙΑΣ ΚΕΦΑΛΗΣ 

ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΝΔΟΞΟΥ ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΚΑΙ ΒΑΠΤΙΣΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ [:Ματθ.14,1-12] 

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΣΜΟ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ 

[Μέρος πρώτο: υπομνηματισμός των εδαφίων Ματθ.14,1-9] 

«Ἐν ἐκείνῳ τῷ καιρῷ ἤκουσεν Ἡρῴδης ὁ τετράρχης τὴν ἀκοὴν Ἰησοῦ (:εκείνον τον καιρό άκουσε ο Ηρώδης Αντίπας, ο τετράρχης της Γαλιλαίας και της Περαίας, τη φήμη του Ιησού)»[Ματθ.14,1]· διότι ο βασιλιάς Ηρώδης, ο πατέρας του, που είχε φονεύσει τα νήπια της Βηθλεέμ και των περιχώρων της, είχε πεθάνει. 

Ο ευαγγελιστής δεν σημειώνει απλώς και χωρίς αιτία τον καιρό, αλλά για να πληροφορηθείς την αλαζονεία και την αδιαφορία του τυράννου· διότι δεν πληροφορήθηκε από νωρίς τα σχετικά με Αυτόν, αλλά μετά από πολύ χρόνο. Τέτοιοι δηλαδή είναι αυτοί που κυβερνούν και περιβάλλονται από πολύ μεγάλη υλική δύναμη. Τα πληροφορούνται αυτά πολύ αργά, επειδή δεν ασχολούνται και πολύ με αυτά. Εσύ όμως, σε παρακαλώ, πρόσεξε πόσο σπουδαίο πράγμα είναι η αρετή· διότι μολονότι είχε πλέον πεθάνει ο ενάρετος Ιωάννης, τον φοβάται, και από τον φόβο φιλοσοφεί και για την ανάσταση· διότι λέγει ο ευαγγελιστής παρακάτω: «καὶ εἶπε τοῖς παισὶν αὐτοῦ· οὗτός ἐστιν Ἰωάννης ὁ βαπτιστής· αὐτὸς ἠγέρθη ἀπὸ τῶν νεκρῶν, καὶ διὰ τοῦτο αἱ δυνάμεις ἐνεργοῦσιν ἐν αὐτῷ(:και είπε στους αυλικούς του: “Αυτός είναι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής˙ αυτός αναστήθηκε από τους νεκρούς με νέα αποστολή από τον Θεό. Και γι’ αυτό οι υπερφυσικές δυνάμεις ενεργούν μέσα απ’ αυτόν”)». 

Είδες την έκταση που έλαβε ο φόβος; Διότι ούτε και τότε τόλμησε να πει κάτι στον έξω κόσμο, αλλά και τότε το λέγει μόνο στους αυλικούς του. Και αυτή όμως η σκέψη του είναι στρατιωτική και παράλογη. Καθόσον και πολλοί άλλοι αναστήθηκαν από τους νεκρούς και κανείς δεν έκανε κανένα παρόμοιο θαυματουργικό σημείο. Εγώ νομίζω ότι τα λόγια αυτά περιέχουν και φιλοτιμία και φόβο· διότι παρόμοιο πράγμα παθαίνουν οι παράλογοι άνθρωποι, οι οποίοι δέχονται πολλές φορές μέσα τους αντίθετα πάθη. 

Ἅγιος Παΐσιος: «Οἱ ἄνθρωποι θά ἀναγκαστοῦν νά καταφύγουν στόν Θεό… θά ψάχνουν νά βροῦν πνευματικούς ἀνθρώπους»

«Τώρα χρειάζονται οι Άγιοι. Τι δεν θα έκαμνε, αν ζούσε ο Άγιος Αρσένιος σήμερα! Και πολλούς πολιτικούς θα τους »τακτοποιούσε» και αυτούς».

Πράγματι ο Γέροντας μας έλεγε, εμένα προσωπικά μου έλεγε, ότι θα ‘ρθούνε δύσκολα χρόνια, αλλά στις μέρες μας πέφτει ένα κόσκινο και οι άνθρωποι παίρνουνε τα άκρα. Και αυτοί που πιστεύουνε θα πιστεύουνε πολύ και θα πηγαίνουνε στην Εκκλησία, θα εξομολογούνται κτλ. και οι άλλοι θα απομακρυνθούνε από την Εκκλησία και θα είναι τελείως αδιάφοροι. Οι χλιαροί δηλαδή, αυτοί που βρίσκονταν στο μέσο, θα εξαφανιστούν. Στις μέρες μας, λέει, πέφτει μεγάλο κόσκινο. Είχε όμως αισιοδοξία γι’ αυτά τα πράγματα, γιατί έλεγε ότι μέσα στον Ελληνικό λαό υπάρχει ένα γερό λείμμα, μία γερή μαγιά, η οποία θα βοηθήσει να περάσουμε αυτά τα δύσκολα χρόνια αλλά και να μεγαλουργήσει η Ελλάδα.

…Με προειδοποιούσε και μου έλεγε, θα ‘ρθούνε δύσκολα χρόνια και πρέπει να προετοιμαζόμαστε και καλύτερη προετοιμασία θεωρούσε την πνευματική ζωή. Θα παρασυρθούν πολλοί. Μόνο αυτοί που είναι καλά δεμένοι με την Εκκλησία και τα Μυστήρια, μόνο αυτοί θ’ αντέξουν. Να κοινωνάς, να προσεύχεσαι, να ζεις πνευματικά. Αυτό το θεωρούσε το πάνω απ’ όλα. 

(Απόσπασμα ομιλίας του κ. Αθανασίου Ρακοβαλή)

Πατήρ Εὐμένιος: Καί αἰσθανόμαστε ὅτι εἴμαστε ἕνα μέ τόν Θεό!

Γέροντας, Αρχιμανδρίτης, πατήρ Ευμένιος Σαριδάκης (1931-1999).

Ερώτησι: Έχετε δει τον Θεό;

Πατήρ Ευμένιος [Σαριδάκης]: Τον Θεό; Δηλαδή πρέπει να δούμε τον Θεό;

Αφού αισθανόμαστε ότι είμαστε του Θεού, τι μεγαλύτερο πράγμα θέλουμε.

Αυτό δεν είναι απαραίτητο.

Απαραίτητο είναι να αγαπούμε τον Θεό. Όταν δεν αγαπούμε τον Θεό, και όλα να τα βλέπουμε, τίποτε δεν έχουμε. Το μεγάλο πρόβλημα είναι να αγαπούμε τον Θεό.

Αυτό είναι το πιο σημαντικό.

Βλέπουμε ό,τι επιτρέπει ο Θεός να δούμε. Αλλά να αγαπούμε τον Θεό, δεν υπάρχει άλλο μεγαλύτερο από αυτό.

«Μακάριοι οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες», δεν είπε ο Κύριος στον Απόστολο Θωμά;

Πρέπει να δούμε; Αφού είναι η Χάρι μέσα μας, τι άλλο πρέπει να δούμε μεγαλύτερο;

Όταν είμαστε στο θείο, είναι ολόκληρη η Χάρι του Θεού μέσα μας.

Και αισθανόμαστε σαν να κατοική ολόκληρος η θεότης μέσα μας.

Τι άλλο μεγαλύτερο πρέπει να δούμε, δηλαδή;

Ερώτησι: Πώς αισθάνεται ο άνθρωπος, που έχει την Χάρι τον Θεού;

Π. Ευμένιος: Αισθάνεται ότι είναι ένα με τον Θεό.

Θεώνεται ο άνθρωπος και γίνεται κατά Χάριν Θεός.

Παναγία, ἡ μάνα τῶν Ἁγιορειτῶν

~ Ήταν ένα γεροντάκι που μόλις άκουγε τ’ όνομα της Παναγίας έκλαιγε σαν μικρό παιδί.

Ήταν ένας Καυσοκαλυβίτης που όποτε γύριζε πλευρό τη νύχτα έψελνε το «Άξιον εστί».

Ήταν ένας Γρηγοριάτης ηγούμενος πού ΄χε «φάει» την εικόνα Της από τους πολλούς ασπασμούς.

Ήταν ένας Νεοσκητιώτης που παρακαλούσε όποιον έβλεπε να μιλήσει, να γράψει, να εκδώσει, ό,τι υπήρχε για την Παναγία.

Ήταν ένας μακαρίτης Ιβηρίτης που έπασχε από αγάπη προς την Πορταΐτισσα.

Ένας Φιλοθεΐτης έλεγε: «Έχομεν βεβαίας τας ελπίδας εις την Γλυκοφιλούσαν»

Παναγία• η μάνα των Αγιορειτών.

Η Παναγία. Πάνω απ’ όλες τις Αγίες. Μητέρα Θεού και ανθρώπων. Η καλύτερη παραμυθία. Η πιο σίγουρη πρέσβειρα των πιστών. Η πιο ταπεινή, η πιο καλή, η πιο σεμνή, η πιο υπάκουη, η πιο υπομονετική, η σιωπηλή, η γενναία, η πρώτη, η βασίλισσα, η Κυρία, η Έφορος, η Οικονόμισσα, η φωτοφόρος νεφέλη και μανναδόχος στάμνα.

Χαρά να την αντικρύσεις. Ευχαρίστηση να την επικαλείσαι. Ευλογία να σ’ επισκέπτεται. Ελπίδα βέβαιη να την παρακαλάς. Βοήθεια μεγάλη η σκέπη της.

Ὁ Κορωνοϊός καί ἡ Ὀρθόδοξη προσέγγιση

ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΜΟΡΦΟΥ: Ο covid-19 είτε ‘’φυσικός’’, είτε δημιουργημένος σε ‘’πονηρά’’ βιοτεχνολογικά εργαστήρια μάς αναγκάζει σαν ορθοδόξους χριστιανούς να τον αντιμετωπίσουμε Αγιοπνευματικά.

Μας οδηγεί σε καλοπροαίρετη θεοδικεία, δηλαδή αναρωτιόμαστε γιατί ο Χριστός μας επιτρέπει να βιώνουμε βάσανα και πειρασμούς κατά την επίγεια ζωή μας.

Ας είμαστε ειλικρινείς: το ίδιο προπατορικό αμάρτημα το επαναλαμβάνουμε σταθερότατα στην καθημερινή μας επίγεια ζωή. Η Αγία Τριάδα εδώ και 13,8 δις χρόνια συνέχει και συγκροτεί και εξελίσσει όλο το άλογο υλικό Συμπάν, άμεσα με την Άκτιστη Θεία Ενέργεια Της χωρίς Φυσικούς Νόμους. Έτσι τα λεγόμενα φυσικά φαινόμενα είναι θεϊκά ενεργήματα. Ο πατήρ δια του Λόγου (προ και μετά την σάρκωσή Του) εν Αγίω Πνεύματι, με την Αγιοτριαδική Άκτιστη Θεία Ενέργεια Του μέσα από σεισμούς, λοιμούς, καταποντισμούς, πυρκαγιές και λοιπά νομιζόμενα από μας ‘’φυσικά κακά’’ κινεί-λειτουργεί άμεσα την ‘’μηχανή’’ του αλόγου υλικού Σύμπαντος- δηλαδή το σύνολο όλων των υλικών quanta (=πακέτων ενεργείας) που το συγκροτούν (το άλογο υλικό σύμπαν).Όλοι μας ξέρουμε από την θεόπνευστη ζωή και θεολογία μας –σαν ορθόδοξοι χριστιανοί- ό,τι μεταπτωτικά –δηλαδή από τότε που αρχίσαμε συνειδητά να αρνιόμαστε στον Αγιοτριαδικό Θεό μας να μάς αγιοποιεί και σοφοποιεί πάσχουμε όλοι μας τις ίδιες ακριβώς ψυχοσωματικές συνέπειες αυτής της απόλυτα ευσυνείδητης ελεύθερης άρνησης.

Εξαίρεση αποτελούν μόνο τα λογικά Του κτίσματα Άγγελοι και Άνθρωποι. Ο Θεός συνέχει και συγκροτεί την ουσία των φύσεών μας –γιατί κάθε θείο κτίσμα λογικό ή όχι είναι υλικό σε σύγκριση με τον μόνο αυθύπαρκτο και άυλο Αγιοτριαδικό μας Θεό. Η εξαίρεση έγκειται ό,τι σαν λογικά θεία κτίσματα (πνεύματα οι Άγγελοι, ψυχοσωματικοί οι Άνθρωποι) έχουμε σχέση ελεύθερη με τον Θεό μας διαπροσωπική, θετική ή αρνητική. Θετική όταν τον αφήνουμε να μας αγιοποιεί και σοφοποιεί, αρνητική όταν του το αρνιόμαστε, πάντα συνειδητά και ελεύθερα.

Αν εμείς οι επίγειοι ψυχοσωματικοί, μεταπτωτικοί Άνθρωποι δεν αμαρτάναμε αμετανόητα –όπως προπεριγράψαμε τότε ο Θεός μας θα μάς φώτιζε και δόξαζε εξελίσσιμα, καθημερινά, αδιάκοπα. Μόνο τότε θα βιώναμε όλα τα θεία ενεργήματα –που ακροθιγώς αναφέραμε- χωρίς να υποφέρουμε ψυχοσωματικά από όσα τώρα μας φαίνονται κακά. Αυτό μάς το επιβεβαιώνουν στην πράξη όλοι οι επίγειοι Άγιοι μας όταν κατά την επίγεια ζωή τους ζούσαν ενίοτε εμπειρίες Θεοδωρήτου Δοξασμού. Αυτό συνέβαινε και πριν την σάρκωση του Λόγου (π.Χ.) και μετά την σάρκωση του Λόγου (μ.Χ.) Τρανά και ελαχιστότατα δειγματοληπτικά παραδείγματα: Τον 6ο π.Χ. αιώνα τα τρία εβραιόπουλα παρέμειναν άκαυστα ριγμένα από τον Ναβουχοδονώσορα μέσα σε φοβερότατο πυρ. Τον ίδιο αιώνα ο Δανιήλ παίζει με φοβερά λιοντάρια σαν με γατάκια μέσα στον λάκκο των λεόντων, που τον έριξε ‘’τιμωρητικά’’ ο Ναβουχοδοωώσορ.

Μετά Χριστόν από τον 1ο μ.Χ. αιώνα ως σήμερα τον 21ον μ.Χ. αιώνα οι ιερομάρτυρες και οσιομάρτυρες Ορθόδοξοι Άγιοι – δοξασμένοι από τον Χριστό μας, αντέχουν φρικτότατα ψυχοσωματικά μαρτύρια και θανάτους σωματικούς με υπομονή, συγχωρητικότητα, ταπείνωση, αγάπη όλα σε αγιοπνευματική αναμάρτητη ποιότητα.

Οἱ Χριστιανοί σήμερα ἔχουν φθάσει στό σημεῖο δύσκολα νά ξεχωρίζουν τούς πνευματικούς γιατρούς ἀπό τους κομπογιαννίτες

Πατρός Θεολόγου ΙΩΑΝΝΗ ΡΩΜΑΝΙΔΗ

Τώρα (το 1983), συμβαίνει να βρισκώμαστε σε μία καμπή στην ιστορία της Εκκλησίας, που ο ίδιος ο κομπογιαννίτης γιατρός (δηλαδή ο μη δυνάμενος να θεραπεύση ή να καθοδηγήση σωστά πνευματικός πατήρ) δεν έχει επίγνωσι ότι είναι κομπογιαννίτης.

Ο κομπογιαννίτης όμως είναι σε θέση να αναγνωρίση έναν πραγματικό γιατρό, όταν συναντηθή με αυτόν ή όχι; Η απάντησις είναι, ότι, αν έχη πορρωμένη συνείδησι, δεν θα τον αναγνωρίση.

Αυτό συνέβη με τον Ιούδα, ο οποίος εγνώρισε μεν τον Χριστόν, αλλά όχι όπως οι άλλοι Απόστολοι. Ο Ιούδας δεν κατάλαβε ποιος ήταν ο Χριστός.

Γιατί;

Διότι πνευματικά δεν ήταν εν τάξει. Δηλαδή ο Ιούδας απεδείχθη κομπογιαννίτης και ούτε τον εαυτό του μπόρεσε να σώση.

Ὅταν κοινωνοῦμε ἀραιά δέν ἐκπληρώνουμε σωστά τήν θεία ἐντολή,Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

  Ὅταν κοινωνοῦμε ἀραιά δέν ἐκπληρώνουμε σωστά τήν θεία ἐντολή, 22-8-20,Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ὁ Κύριος δέν βλέπει τί κάνεις, ἀλλά πῶς καί γιατί τό κάνεις

- Κ. Παναγόπουλε, ο Κύριος είπε, να μη κάνουμε το καλό ενώπιον των ανθρώπων: Μη γνώτω η αριστερά σου τί ποιεί η δεξιά σου (Ματθ. 6,3). Εάν όμως ένας φτωχός μας ζητεί ενώπιον πολλών ανθρώπων, τι πρέπει να κάνουμε; Να μη δώσουμε;

- Όλοι οι Νόμοι, ακόμα και ο Δεκάλογος έχει εξαιρέσεις. Π.χ. λέει ο Νόμος ''ου φονεύσεις'', αλλά έχει κάνει ο Κύριος και άλλο νόμο στο Δευτερονόμιο, που λέει να φονεύσεις υπό κάποιες προϋποθέσεις. Εξού και ο Προφήτης Ηλίας έσφαξε 450 με το χέρι του και είναι και Άγιος. 

Έτσι και σε αυτήν την περίπτωση της ελεημοσύνης, δεν θα κριθεί από τον Θεό, το τι έδωσες και που το έδωσες και ποιοί το είδαν, αλλά θα κριθεί πως το έδωσες. Ο Κύριος βλέπει, ότι δεν κάνεις επίδειξη της ελεημοσύνης σου και δέχεται αυτή σου την ελεημοσύνη. 

Αν όμως κάνεις ελεημοσύνη με επιδεικτικό τρόπο, ακόμα και κρυφά, θα χάσεις τον μισθό σου. Ο Κύριος δεν βλέπει τι κάνεις, αλλά πως και γιατί το κάνεις. 

Ο Μέγας Αθανάσιος στην προκειμένη περίπτωση λέει το εξής: τον λογισμό του ανθρώπου κρίνει ο Θεός και όχι πόσα δίνει και που τα δίνει, αλλά πως τα δίνει.

Χωρίς τήν χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος δέν εἶναι δυνατόν νά μήν ἁμαρτάνῃ τινάς, οὔτε νά ...

''Χωρίς τήν χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος δέν εἶναι δυνατόν νά μήν ἁμαρτάνῃ τινάς, οὔτε νά μεταχειρίζεται τάς ἱεράς ἐντολάς τοῦ Χριστοῦ, οὔτε νά ἀποδιώξῃ τήν δύναμιν, καί τήν ἐξουσίαν ὁποῦ ἔχουν οἱ δαίμονες κατεπάνω μας.''

~ Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος 

(Άπαντα τα ευρισκόμενα Λόγος 30, σελ. 151)

27 Αὐγούστου. Τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Ποιμένος καί τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Φανουρίου τοῦ νεοφανοῦς καί Ἀνθούσης. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας. Πέμ. ιβ´ ἑβδ. ἐπιστ. (Β´ Κορ. ζ´ 1-10).

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β' Ζ´ 1 - 10

¹ Ταύτας οὖν ἔχοντες τὰς ἐπαγγελίας, ἀγαπητοί, καθαρίσωμεν ἑαυτοὺς ἀπὸ παντὸς μολυσμοῦ σαρκὸς καὶ πνεύματος, ἐπιτελοῦντες ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ Θεοῦ. ² Χωρήσατε ἡμᾶς· οὐδένα ἠδικήσαμεν, οὐδένα ἐφθείραμεν, οὐδένα ἐπλεονεκτήσαμεν. ³ οὐ πρὸς κατάκρισιν λέγω· προείρηκα γὰρ ὅτι ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν ἐστε εἰς τὸ συναποθανεῖν καὶ συζῆν. ⁴ πολλή μοι παρρησία πρὸς ὑμᾶς, πολλή μοι καύχησις ὑπὲρ ὑμῶν· πεπλήρωμαι τῇ παρακλήσει, ὑπερπερισσεύομαι τῇ χαρᾷ ἐπὶ πάσῃ τῇ θλίψει ἡμῶν. ⁵ καὶ γὰρ ἐλθόντων ἡμῶν εἰς Μακεδονίαν οὐδεμίαν ἔσχηκεν ἄνεσιν ἡ σὰρξ ἡμῶν, ἀλλ’ ἐν παντὶ θλιβόμενοι· ἔξωθεν μάχαι, ἔσωθεν φόβοι. ⁶ ἀλλ’ ὁ παρακαλῶν τοὺς ταπεινοὺς παρεκάλεσεν ἡμᾶς ὁ Θεὸς ἐν τῇ παρουσίᾳ Τίτου· ⁷ οὐ μόνον δὲ ἐν τῇ παρουσίᾳ αὐτοῦ, ἀλλὰ καὶ ἐν τῇ παρακλήσει ᾗ παρεκλήθη ἐφ’ ὑμῖν, ἀναγγέλλων ἡμῖν τὴν ὑμῶν ἐπιπόθησιν, τὸν ὑμῶν ὀδυρμόν, τὸν ὑμῶν ζῆλον ὑπὲρ ἐμοῦ, ὥστε με μᾶλλον χαρῆναι, ⁸ ὅτι εἰ καὶ ἐλύπησα ὑμᾶς ἐν τῇ ἐπιστολῇ, οὐ μεταμέλομαι, εἰ καὶ μετεμελόμην· βλέπω γὰρ ὅτι ἡ ἐπιστολὴ ἐκείνη, εἰ καὶ πρὸς ὥραν, ἐλύπησεν ὑμᾶς. ⁹ νῦν χαίρω, οὐχ ὅτι ἐλυπήθητε, ἀλλ’ ὅτι ἐλυπήθητε εἰς μετάνοιαν· ἐλυπήθητε γὰρ κατὰ Θεόν, ἵνα ἐν μηδενὶ ζημιωθῆτε ἐξ ἡμῶν. ¹⁰ ἡ γὰρ κατὰ Θεὸν λύπη μετάνοιαν εἰς σωτηρίαν ἀμεταμέλητον κατεργάζεται· ἡ δὲ τοῦ κόσμου λύπη θάνατον κατεργάζεται.