Ἑρμηνεία εἰς τό κατά Ἰωάννην εὐαγγέλιον τῆς Κυριακῆς τοῦ Ἀντιπάσχα (Ἀρχιεπίσκοπος Ἀστραχάν καί Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Ιωάν. 20, 19-31)

• Ποια ημέρα εμφανίστηκε ο Ιησούς, μετά την Ανάστασή του, στους μαθητές του; Γιατί βράδυ;
• Γιατί εισήλθε “των θυρών κεκλεισμένων”; Και πώς ενώ είχε ανθρώπινο σώμα διεπέρασε τις κλειστές θύρες;
• Γιατί στάθηκε στο μέσον και γιατί είπε “Ειρήνη υμίν”;
• Ποιος είναι ο πνευματικός λόγος που ο Ιησούς έδειξε στους μαθητές του τα χέρια του και την πλευρά του;
• Γιατί και προ του πάθους δύο φορές έδωσε την ειρήνη και μετά την ανάσταση ομοίως;
• Πώς και γιατί ο Πατήρ απέστειλε τον Υιόν; Και για ποιο σκοπό απέστηλε ο Ιησούς Χριστός τους μαθητές του στον κόσμον;
• Ποια χάριν έλαβαν οι απόστολοι από τον Κύριον;
• Αφού ο Ιούδας μετά την προδοσίαν εξέπεσε του αποστολικού αξιώματος, γιατί το ευαγγέλιο λέει πως έλειπε ένας από τους δώδεκα μαθητές και όχι ένας από τους έντεκα;

Ὁ Ἅγιος Γέροντας Παΐσιος γιά τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ

- Γέροντα, μου κάνει εντύπωση το θάρρος των Μυροφόρων.

- Οι Μυροφόρες είχαν μεγάλη εμπιστοσύνη στον Χριστό, είχαν πνευματική κατάσταση, γι’ αυτό δεν υπολόγισαν τίποτα…

 Γι’ αυτό και αξιώθηκαν να ακούσουν από τον Άγγελο το χαρμόσυνο μήνυμα της Αναστάσεως.

- Γέροντα, πώς θα μπορέσουμε να ζήσουμε την χαρά της Αναστάσεως;

- Να καλλιεργήσουμε το χαροποιόν πένθος, για να έρθει η πραγματική χαρά. Αν ζήσουμε με ευλάβεια και κατάνυξη την Μεγάλη Εβδομάδα, θα ζήσουμε με πνευματική αγαλλίαση και θεία ευφροσύνη την Αγία Ανάσταση.

Δέν θέλεις, Κύριε, νά κλαίω καί νά λυπᾶμαι...

Όποιος πέφτει στην αμαρτία για δεύτερη φορά, με την ελπίδα της κατοπινής μετάνοιας, αυτός πορεύεται με πανουργία ενώπιον του Θεού.

Τον άνθρωπο αυτόν τον βρίσκει απροσδόκητα ο θάνατος. Κι έτσι δεν φτάνει στον καιρό πού, σύμφωνα με την ελπίδα του, θα μετανοούσε.

Ένας αδελφός έκανε συνεχώς αυτή την προσευχή στο Θεό:

– Κύριε, δεν έχω φόβο Θεού!

Στείλε μου λοιπόν κεραυνό ή καμιάν άλλη τιμωρία ή αρρώστια ή δαιμόνιο, μήπως κι έτσι έρθει σε φόβο η πωρωμένη μου ψυχή.

Άλλοτε πάλι παρακαλούσε κι έλεγε:

Πασχάλιος Ποιμαντορική Ἐγκύκλιος Μητροπολίτου Πειραιῶς Σεραφείμ

ΠΑΣΧΑΛΙΟΣ ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 2016

 

  Ἀδελφοί προσφιλέστατοι καί τέκνα ἐν Κυρίῳ ἠγαπημένα,
 

Χριστός Ἀνέστη!

 

«Τόν Ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν καί φωτίσαντα πάντα δεῦτε προσκυνήσωμεν». 

Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἑορτή πλημμυρισμένη μέ ὁλόλαμπρο φῶς. Καί ἀκτινοβολεῖ κύματα φωτός πρός ὅλες τίς κατευθύνσεις τῆς οἰκουμένης. «Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καί γῆ καί τά καταχθόνια», ψάλλει ἡ Ἐκκλησία. Καί ὁ Ἅγ. Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός συμπληρώνει : «Αὐτή ἡ τῆς Ἁγίας Κυριακῆς Λαμπρά καί φαεσφόρος ἡμέρα, ἐν ἧ τό ἄκτιστον φῶς σωματικῶς, ἐκ τοῦ τάφου πρόεισιν (προβάλλει) ὡς νυμφίος ὡραῖος τῷ κάλλειτῆς ἀναστάσεως». 

Μέ τήν Ἀνάσταση, ὁλόκληρη ἡ κτίση ἀποκτᾶ τό νέο φῶς. Τό ἔρεβος τῆς ἁμαρτίας, τά σκότη τῆς ἀδικίας, τοῦ μίσους, τοῦ ψεύδους, τοῦ θανάτου ὑποχωροῦν ἐμπρός στόν θρίαμβο τοῦ Ἀναστάντος. Ὅπως συνοψίζει ἡ Θεία Λειτουργία τοῦ Μ. Βασιλείου : Ὁ Χριστός, «ἀναστάς τῇ τρίτῃ ἡμέρα, καί ὁδοποιήσας πάση σαρκί τήν ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασιν, καθότι οὐκ ἧν δυνατόν κρατεῖσθαι ὑπό τῆς φθορᾶς τόν ἀρχηγό τῆς ζωῆς, ἐγένετο ἀπαρχή τῶν κεκοιμημένων, πρωτότοκος ἐκ τῶν νεκρῶν, ἵνα ἧ αὐτός τά πάντα ἐν πᾶσι πρωτεῦων». Αὐτό τό μοναδικό γεγονός ἑορτάζουμε σήμερα. 

Ὑπῆρξαν πράγματι μασόνοι οἱ κληρικοὶ οἱ ἀναφερόμενοι κατὰ καιροὺς ὡς τοιοῦτοι εἰς τὰ τεκτονικὰ ἔντυπα; Γ’

ΔΙΑΤΙ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΕΧΟΥΝ ΔΙΑΤΑΧΘΗ

ΣΧΕΤΙΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑΙ ΑΝΑΚΡΙΣΕΙΣ;

Ὑπῆρξαν πράγματι μασόνοι οἱ κληρικοὶ οἱ ἀναφερόμενοι

κατὰ καιροὺς ὡς τοιοῦτοι εἰς τὰ τεκτονικὰ ἔντυπα

Γ’

    Πόσοι τελικῶς εἶναι κατὰ καιροὺς κληρικοί µας, οἱ ἀναφερόµενοι ἀπὸ τοὺς τέκτονες ὡς «ἀδελφοί» των, δηλαδὴ µασόνοι; Εἰλικρινῶς ἔχουµε χάσει τὸν ἀριθµό. ∆ιότι εἶναι ἀρκετοί, ὡς δὲν ἔπρεπε. Εἶναι δὲ τὰ βαρύτερα ἐκ τῶν ὀνοµάτων τῶν κατὰ καιροὺς ἀνωτάτων ἱεραρχῶν µας, χώρια οἱ ἄλλοι, κατὰ πὼς µᾶς τὰ λένε οἱ τέκτονες. Τί συµβαίνει λοιπόν; Λέγουν τὴν ἀλήθεια ἢ ψεύδονται οἱ µασόνοι; Τὴν πραγµατικότητα ἐνδεχοµένως νὰ ἀπεκάλυπταν οἱ σχετικὲς κανονικὲς ἐκκλησιαστικὲς ἀνακρίσεις…

 Ἂν ποτὲ διετάσσοντο! Νὰ µπεῖ ἔτσι κάθε κατεργάρης στὸν πάγκο του. ∆ιότι οἱ ἁπλὲς διαψεύσεις, τὶς ὁποῖες κατὰ καιροὺς διατυπώνουν οἱ «ἐγκαλούµενοι» κληρικοί µας διαψεύδονται συνήθως παρὰ τῶν µασόνων, χωρὶς ἡ ἀλήθεια νὰ φανερώνεται… Γιὰ νὰ καίγονται ἔτσι µαζὶ µὲ τὰ «ξερά», δυστυχῶς, καὶ αὐτὰ τὰ «χλωρά». Καὶ αὐτὸ εἶναι ἄδικο γιὰ τὸ µέγιστο µέρος τῶν ἀξίων ἱεραρχῶν µας. ∆ιαχρονικῶς.

Ἦταν λοιπὸν µασόνος καὶ ὁ ἀπὸ Νικαίας Οἰκουµενικὸς Πατριάρχης Βασίλειος ὁ Γ΄ (1925-1929);

Ὁ Ἑσπερινός τῆς Ἀναστάσεως (Δεύτερη Ἀνάσταση ἤ Ἑσπερινός τῆς Ἀγάπης) καί ἡ ἀνάγνωση τοῦ Εὐαγγελίου σέ διάφορες γλῶσσες καί διαλέκτους

Τι συμβολίζει ο Εσπερινός της Αγάπης και γιατί διαβάζεται το Ι. Ευαγγέλιο σε πολλές γλώσσες και διαλέκτους;

Το απόγευμα της Κυριακής (ή αλλού στις 11 το πρωί) τελείται ο «Εσπερινός της Αγάπης», όπου σε πολλές γλώσσες διαβάζεται το Ιερό Ευαγγέλιο και διατρανώνεται παγκοσμίως η εποχή της Αναστάσιμης ελπίδας.

Την Κυριακή του Πάσχα η Εκκλησία αφήνει πίσω τον πόνο, τη θλίψη των Παθών και της Σταύρωσης και διακηρύττει την αγαλλίαση και την ελπίδα που φέρνει η Ανάσταση.
Το απόγευμα της Κυριακής οι απανταχού Ορθόδοξοι τελούν τον «Εσπερινό της Αγάπης». Το Ιερό Ευαγγέλιο διαβάζεται σε δεκάδες ξένες γλώσσες για να διατρανωθεί παγκοσμίως η εποχή της Αναστάσιμης ελπίδας.

Ἡ τελευταῖα προσευχή τοῦ Ἁγίου Γεωργίου

Ο Μάρτυς του Χριστού Γεώργιος, όταν έφτασε πλέον στον τόπο της καταδίκης, παρακάλεσε τους δήμιους να του αφήσουν λίγο χρόνο. Αυτήν ακριβώς τη χάρη ζήτησε ο Άγιος από τους εχθρούς της Πίστεώς του.

Εκείνοι ικανοποίησαν το αίτημά του. Τότε ο Μεγαλομάρτυς συγκέντρωσε τον εαυτό του για προσευχή καί αφού ύψωσε το βλέμμα του προς τον ουρανό, αναφώνησε μέσα από τα βάθη της καρδιάς του: 

«Κύριε καί Θεέ μου, 

Εσύ, στον οποίο εκ γενετής ανήκω καί στον οποίο έχω στηρίξει τις ελπίδες μου, 

Εσύ που μου έδωσες θάρρος καί με ετοίμασες γι' αυτόν τον αγώνα, 

Εσύ που είσαι η γλυκιά μου ελπίδα, η αψευδής υπόσχεση, ο αναλλοίωτος έρωτας των ιερών ψυχών, 

Τό μήνυμα τῆς ἡμέρας

Η μετάνοια είναι μια εσωτερική κατάσταση φόβου Θεού, μνήμης θανάτου και κυρίως ταπεινώσεως, με την οποία ο άνθρωπος αναγνωρίζει με θλίψη την αναπηρία του, την αδυναμία του και τη μηδαμινότητά του μπροστά στον Θεό.

Στάρετς Σέργιος

http://epanosifi.blogspot.gr/2016/04/blog-post_103.html