101. Ἡ ἐξουδένωση προξενεῖ τήν ταπείνωση Γ΄, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 28-11-2018
http://hristospanagia3.blogspot.com, http://www.hristospanagia.gr/ καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com, Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.com/2...
Διαβάστε Online http://www.hristospanagia.gr/?p=61046 http://www.hristospanagia.gr/wp-conte... http://online.pubhtml5.com/lowz/fxek
ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ
ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ
ΟΙ ΟΜΙΛΙΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΚΑΤΕΒΑΣΜΑ ΣΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΣΑΣ
ΟΔΗΓΙΕΣ: ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΥΝΔΕΣΜΟ:
Δίπλα από το όνομα Κύριος Ιησούς Χριστός που υπάρχει ένα μικρό βελάκι , πατάμε εκεί και μας βγάζει διάφορες επιλογές από τις οποίες πατάμε το Download .
Και γίνεται η εκκίνηση να κατέβουν όλες οι ομιλίες.
Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2018
Κυριακή Ι Λουκᾶ, Ἁγίου Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας, Ἐξήγησις ὑπομνηματική εἰς τό κατά Λουκάν Εὐαγγέλιον, κεφ.ιγ΄(ἡ θεραπεία τῆς συγκύπτουσας)
Αγίου Κυρίλλου, αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας, Ἐξήγησις ὑπομνηματική εἰς τό κατά Λουκάν Εὐαγγέλιον, κεφ.ιγ΄(η θεραπεία της συγκύπτουσας)
«καὶ ἰδοὺ γυνὴ ἦν πνεῦμα ἔχουσα ἀσθενείας ἔτη δέκα καὶ ὀκτώ(:και να, εκεί υπήρχε μία γυναίκα που είχε πνεύμα ασθένειας επί δέκα οκτώ χρόνια)»[Λουκ.13,11].
Υπήρχε στη Συναγωγή μία γυναίκα που εξαιτίας της ασθένειάς της επί δέκα οκτώ χρόνια ήταν διαρκώς σκυμμένη προς το έδαφος. Και αυτό ωφελεί όχι και λίγο εκείνους που σκέπτονται σωστά. Γιατί πρέπει εμείς να συλλέγουμε από παντού αυτό που είναι χρήσιμο. Μπορούμε λοιπόν και από αυτό να δούμε και ότι ο Σατανάς δέχεται πολλές φορές την εξουσία ενάντια σε κάποιους, οι οποίοι προφανώς αμαρτάνουν και αντί των αγώνων της ευσέβειας προτιμούν τη ραθυμία, τους οποίους όταν τους κυριεύσει, τους προκαλεί πολλές φορές τέτοιες σωματικές ασθένειες, επειδή είναι τιμωρός και πολύ σκληρός. Και του επιτρέπει αυτό κατά πολύ μεγάλη οικονομία ο παντεπόπτης Θεός, με σκοπό, καταπονημένοι από το βάρος της δυστυχίας τους, να προτιμήσουν να μεταπηδήσουν προς τα καλύτερα. Και πράγματι ο σοφότατος Παύλος κάποιον στην Κόρινθο, που είχε κατηγορηθεί για πορνεία, τον παρέδωσε στον Σατανά προς καταστροφή της σάρκας του, ώστε να σωθεί το πνεύμα του. Και η συγκύπτουσα λοιπόν γυναίκα λέγεται ότι το έπαθε αυτό από διαβολική αγριότητα. Δηλαδή, όπως είπα, περιφρονημένη από τον Θεό εξαιτίας των αμαρτημάτων της, δηλαδή γενικά και αποκλειστικά για τον λόγο αυτό, γιατί αίτιος των ασθενειών στα ανθρώπινα σώματα έγινε ο πανούργος Σατανάς, αφού και μέσω αυτού λέμε ότι επιτελέστηκε η παράβαση του Αδάμ, με την οποία τα ανθρώπινα σώματα οδηγήθηκαν στην ασθένεια και στο θάνατο.
Ωστόσο, ενώ οι άνθρωποι βρίσκονταν σ’ αυτά, δεν μας περιφρόνησε ο Θεός, όντας από τη φύση Του αγαθός, και ενώ οι ασθενείς ήταν τιμωρημένοι με μακρά και ανυπόφορη ασθένεια, τους απάλλαξε από τα δεσμά, καθιστώντας κατά άριστο τρόπο απαλλακτική των ανθρωπίνων παθών την παρουσία και ανάδειξή Του σ’ αυτόν τον κόσμο· γιατί ήρθε για να αναμορφώσει τη ζωή μας όπως ήταν στην αρχή.
Μαρτυρίες γιά τόν Γέροντα Διονύσιο τῆς Κολιτσοῦ
Μοναχός Δαμασκηνός Γρηγοριάτης
Ο νέος καθηγούμενος της Ιεράς Μονής τού Οσίου Γρηγορίου αρχιμανδρίτης π. Χριστοφόρος είχε μεταβεί στο παρελθόν αρκετές φορές στον σεβαστό Γέροντα Διονύσιο και τον συμβουλευόταν για πολλά καλογερικά θέματα. Πρόσφατα μας διηγήθηκε το εξής θαυμαστό γεγονός που αποδεικνύει το διορατικό χάρισμα του Γέροντα.
Ένας συγγενής του από την Κύπρο έδωσε το όνομα της κορούλας του, ηλικίας τότε πέντε ετών, σε πολλούς Αγιορείτες για να προσευχηθούν για την υγεία της, διότι ήταν σε κωματώδη κατάσταση. Με υπόδειξη του αγίου Καθηγουμένου τηλεφώνησε και στον Γέροντα Διονύσιο ζητώντες τις θερμές προσευχές του, αλλά ο Γέροντας, χωρίς χρονοτριβή, διότιτον φώτισε άμεσα το Άγιο Πνεύμα, του είπε ευθέως: «Δεν θα ζήσει. Θα πεθάνει το κορίτσι σου. Γι’ αυτό να ετοιμάσεις όλα τα απαραίτητα για την κηδεία του. Αυτή την εντολή έχω μέσα μου να σου πω από το Άγιο Πνεύμα». Και πράγματι το κορίτσι του πέθανε σε λίγες ημέρες. Ο πατέρας του κοριτσιού ήλθε αργότερα στο Άγιον Όρος. Έχοντας συνοδό του τον τότε ιερομόναχο π. Χριστοφόρο μετέβησαν μαζί να ευχαριστήσουν τον Γέροντα γι’ αυτή την πληροφορία. Άσχετα αν ήταν θλιβερή, όμως ήταν αποκαλυπτική τού θελήματος του Θεού. Ευχαρίστησαν τον Γέροντα, άφησαν και τα δώρα τους και επέστρεψαν ειρηνικοί.
Ο Κωνσταντίνος Βλαντ από χωριό έξω από την Σουτσεάβα, εργάτης σε κελλιά της Σκήτης Λάκκου, μας είπε για τον Γέροντα: «Πήγα να εξομολογηθώ. Έγραψα τα πταίσματά μου σε χαρτί. Στάθηκα μπροστά του χωρίς να ξέρω ότι είναι τυφλός. Πριν αρχίσω να διαβάζω, μου τα είπε όλα ο ίδιος. Κι αυτά που είχα ξεχάσει να σημειώσω, μου τα απεκάλυψε. Είχε πολλή αγάπη για όλους. Φιλοξενούσε όλους όσοι πήγαιναν στο Κελλί τους. Με εντυπωσίασε το φωτεινό και ειρηνικό του πρόσωπο, ενώ το αθώο παιδικό του χαμόγελο μου έδειξε την αγιοσύνη που κρυβόταν στην ταπεινή του καρδιά».
Τό ὅραμα τῆς ἄλλης ζωῆς τῆς ὁσίας Ἀθανασίας, μαθήτριας τοῦ Ὁσίου Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ. (1809-1863)
Η Αναστασία αποφάσισε νά πάει στό Μούρομ. Ήθελε νά προσκυνήσει τ’ άγια λείψανα που βρίσκονταν εκεί και νά συναντήσει τό φημισμένο γέροντα Αντώνιο.
Ό γέροντας Αντώνιος ήταν πασίγνωστος σ’ όλη τή Ρωσία γιά τό μεγάλο του προορατικό χάρισμα. Στά νιάτα του ήταν στενός φίλος του όσιου Σεραφείμ. Κι οί δυό τους αγωνίστηκαν μαζί στά δάση του Σάρωφ.
Κάποτε ο όσιος Σεραφείμ, πού πρόβλεπε πώς ο φίλος του είχε κλίση πρός μιά ιδιαίτερη ασκητική ζωή, τόν έστειλε στό Βορονέζ, σ’ έναν άλλο άγιο άνθρωπο, τόν επίσκοπο Αντώνιο. Ό Αντώνιος αυτός θέλησε νά δοκιμάσει τήν υπακοή του και του είπε νά κάνει ένα προσκυνηματικό ταξίδι ίσαμε τά σπήλαια του Κιέβου, φορώντας στό κεφάλι του ένα σιδερένιο κλόμπα (μοναχικό σκούφο), πού ζύγιζε περίπου επτά κιλά. Ό σκούφος αυτός ήταν παλιότερα του αγιου Πιπρίμ του Ταμπώφ.
Μετά από τό εξαντλητικό κι εξαιρετικά δύσκολο αυτό ταξίδι, τά οπτικά του νεύρα καταστράφηκαν. Τυφλώθηκε τελείως. Τήν ίδια στιγμή όμως άνοιξαν τά μάτια της ψυχής του. Ό Θεός τού ’δωσε τό χάρισμα της διορατικότητας. Έβλεπε τά παρελθόντα, τά παρόντα και τά μέλλοντα τών ανθρώπων μέ κάθε λεπτομέρεια κι ακρίβεια. Σ’ αυτούς πού διψούσαν γιά τήν ψυχική σωτηρία τους έγινε πνευματικός καθοδηγητής.
Λίγο πρίν από τήν κοίμησή του ζούσε στό Μούρομ. Εκεί τόν συνάντησε και η Αναστασία. Στά τελευταία του έγινε μεγαλόσχημος μοναχός και μετονομάστηκε Αρσένιος. Κοιμήθηκε τήν ημέρα της αγαπημένης του γιορτής, της Κοίμησης της Θεοτόκου, τό 1851.
Κατά τή διάρκεια τού ταξιδιού της πρός τό Μούρομ και λίγο πρίν φτάσει στό χωριό Σαβασλέικα, η Αναστασία αρρώστησε βαριά. Ήταν τελείως εξαντλημένη. Οι άνθρωποι τού σπιτιού πού έμεινε γιά νά περάσει τή νύχτα έστειλαν νά φωνάξουν τόν παπά της κοντινότερης ενορίας. Φαινόταν ετοιμοθάνατη κι ήθελαν νά της διαβάσει τίς ευχές «εις ψυχορραγούντα». Λίγο πρίν έρθει ο παπάς φαινόταν σάν νεκρή. Ό παπάς είδε τή «νεκρή» Αναστασία κι είπε:
Πρωτοπρ. Γεώργιος Μεταλληνός, Γιά νά μή κακοποιεῖται τό ἐκκλησιαστικό αὐτοκέφαλο
ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΚΑΚΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΤΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙKO ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟ
π. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός
Στά τελευταῖα χρόνια προέκυψαν δύο διεκδικήσεις αὐτοκεφαλίας ἀπό Ἐκκλησίες, πού ἐνδιαφέρουν ἂμεσα ἢ ἒμμεσα τήν Ἑλληνική ἢ καί τήν Ἑλληνόφωνη Ὀρθοδοξία. Πρόκειται γιά τήν Ἑλληνική Ἐκκλησία τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν τῆς Ἀμερικῆς, πού ἀνήκει στήν δικαιοδοσία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί τήν Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας, πού περιέχεται στήν Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας, ὃπως δηλώνεται στά ἐν χρήσει «Δίπτυχα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος» (2018).
Ὃπως ἡ πρώτη περίπτωση εἶναι ἐσωτερική ὑπόθεση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἒτσι καί ἡ δεύτερη ἀφορᾶ ἂμεσα τήν Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας. Καί γιά τίς δύο αὐτές περιπτώσεις, καί ἰδιαίτερα γιά τή δεύτερη, γράφονται πολλά καί διατυπώνονται διάφορες ἀπόψεις ἀπό πολλές πλευρές. Δέν θέλουμε νά προσθέσουμε μία ἀκόμη ἂποψη, πόσῳ μᾶλλον πού τά ἀφορῶντα καί τόν ἐκκλησιαστικό χῶρο, καί μάλιστα τόν ὀρθόδοξο, ἐμπλέκονται στή διεθνή πολιτική καί τούς ἀνταγωνισμούς τῶν Ἰσχυρῶν τῆς ἐποχῆς μας, καί στούς σχεδιασμούς τῆς «Νέας Τάξης» για παγκόσμια ἐπιβολή καί κυριαρχία. Πρόκειται δηλαδή γιά πολιτικό θέμα μέ ἒνδυμα θρησκευτικό. Θά ἐπιχειρήσουμε ὃμως νά δώσουμε μέσω τοῦ Ἑλλαδικοῦ Αὐτοκεφάλου (1850) μίαν ἒμμεση ἀπάντηση στό πρόβλημα, ἡ ὁποία ὃμως προσδιορίζει τίς ἐκκλησιαστικοκανονικές συνιστῶσες τῆς αὐτοκεφαλίας, καθορίζοντας συνάμα, μέ τρόπο αὐθεντικό, τή διαδικασία γιά τή χορήγησή της, ὃπως τή βιώνει στούς αἰῶνες τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο.
- Ὁ ἐκκλησιαστικοκανονικός ὃρος «αὐτοκέφαλο», πού ἀπαντᾶ σπανιότερα καί ὡς «αὐτοκεφαλία», ἐμφανίζεται τόν 4ο-5ο αἰ. Σημαίνει τήν κανονική (σύμφωνη δηλαδή μέ τούς ἱ. Κανόνες) ὓπαρξη μιᾶς Τοπικῆς Ἐκκλησίας (ἐπαρχιακῆς), μέ λειτουργία ἀνεξάρτητη ἀπό κάθε ἂλλη διοίκηση, μέσα στό πνεῦμα τῆς ἑνὀτητας σύνολης τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Αὐτοκέφαλη (μέ δική της κεφαλή) εἶναι μία τοπική Σύνοδος Ἐπισκόπων μιᾶς περιοχῆς, πού καθορίζει ἀνεπηρέαστα τήν ἐσωτερική λειτουργία της, μέ βάση τόν συνοδικό θεσμό. Ὁ σκοπός τῆς χορηγήσεως αὐτοκεφάλου εἶναι ἡ διευκόλυνση μιᾶς ἐπαρχιακῆς Ἐκκλησίας νά ἀσκεῖ ἀπρόσκοπτα καί ἀνεπηρέαστα τό ἒργο της. Τό πρῶτο ἱστορικά αὐτοκέφαλο χορηγήθηκε σ’αὐτό τό πλαίσιο ἀπό τήν Γ΄ Οἰκουμενική Σύνοδο (Ἒφεσος, 431) στήν Ἐκκλησία τῆς Κύπρου. Τό 1589 ἡ ἐμπερίστατη, λόγῳ τῆς δουλείας Ἐκκλησία Κωνσταντινουπόλεως ἀναγνώρισε τήν αὐτοκεφαλία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας. Συγκεκριμένα: Ὁ Πατριάρχης Ἱερεμίας Β΄, ὁ Τρανός (1586-1595, γ΄Πατριαρχία), εὑρισκόμενος τό 1586 στή Ρωσία, δέχθηκε τό αἲτημα τοῦ τσάρου γιά τήν ἳδρυση τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας, καί τό 1589 ἐχειροτόνησε τόν Μητροπολίτη Μόσχας Ἰώβ πρῶτο Πατριάρχη Ρωσίας. Τό πρᾶγμα ὃμως ἒπρεπε νά κυρωθεῖ συνοδικά. Αὐτό ἒγινε μέ τήν ἐν Κωνσταντινουπόλει Σύνοδο τοῦ 1593, πού ἐπιβεβαιώνει ἰστορικά τήν χορήγηση τοῦ Αὐτοκεφάλου μόνο ἀπό τή Σύνοδο καί ὂχι αὐθαίρετα ἀπό ἓνα Πατριάρχη, ἒστω καί ἂν εἶναι τοῦ ὓψους τοῦ Ἱερεμίου Β΄. Τά αὐτοκέφαλα ὃμως δέν πρέπει ποτέ νά διασποῦν τήν ἑνότητα τῶν κατά τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, πού διακρατεῖται μέ τήν μία Πίστη, τήν ἲδια Λατρεία καί τήν ἲδια Κανονική Τάξη.
ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ΛΟΥΚΑ: ἀποστολική περικοπή Πρός Γαλάτας, κεφ.4, χωρία 21-31 Ἑρμηνεία τοῦ ἁγίου Ἰωάννου, ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως τοῦ Χρυσοστόμου στήν ἀποστολική περικοπή τῆς Κυριακῆς Ι΄Λουκᾶ (πρός τιμήν τῆς ἑορτής τῆς συλλήψεως τῆς Ἁγίας Ἅννης)
ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ΛΟΥΚΑ: ἀποστολική περικοπή Πρός Γαλάτας, κεφ.4, χωρία 21-31
Ἑρμηνεία τοῦ ἁγίου Ἰωάννου, ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως τοῦ Χρυσοστόμου στήν ἀποστολική περικοπή τῆς Κυριακῆς Ι΄Λουκᾶ (πρός τιμήν τῆς ἑορτής τῆς συλλήψεως τῆς Ἁγίας Ἅννης)
«Λέγετέ μοι οἱ ὑπὸ νόμον θέλοντες εἶναι· τὸν νόμον οὐκ ἀκούετε;(: Και αν τα δάκρυά μου δε σας πείθουν, προσέξτε στα λογικά μου επιχειρήματα: πείτε μου εσείς, οι οποίοι θέλετε να είστε υπό τον νόμο, δεν ακούτε τι λέγει ο νόμος;)»[Προς Γαλ.4,21].
Καλώς είπε «εσείς οι οποίοι θέλετε»· διότι η κατάσταση αυτή δημιουργούνταν, όχι από τη συνέπεια των πραγμάτων, αλλά από τη φιλονικία εκείνη στην οποία είχαν περιέλθει. «Νόμο» επίσης εννοεί εδώ το βιβλίο της Δημιουργίας, πράγμα το οποίο κάνει πολλές φορές, ονομάζοντας έτσι ολόκληρη την Παλαιά Διαθήκη.
«Γέγραπται γὰρ ὅτι ᾿Αβραὰμ δύο υἱοὺς ἔσχεν, ἕνα ἐκ τῆς παιδίσκης καὶ ἕνα ἐκ τῆς ἐλευθέρας(:.Σας κάνω την ερώτηση αυτή, διότι έχει γραφτεί στον νόμο ότι ο Αβραάμ απέκτησε δύο υιούς, ένα υιό από την δούλη Άγαρ και ένα υιό από την ελεύθερη Σάρα)». Πάλι στον Αβραάμ επιστρέφει, όχι για να πει τα ίδια, αλλά επειδή ήταν μεγάλη η δόξα του πατριάρχη Αβραάμ στους Ιουδαίους, αποδεικνύει ότι από εκεί έλαβαν την αρχή τους τα σημεία και ότι τα παρόντα προτυπώθηκαν σε αυτόν. Και πρώτον, αφού έδειξε ότι είναι υιοί του Αβραάμ, επειδή δεν ήσαν της ίδιας αξίας οι υιοί του πατριάρχη, αλλά ο ένας, ο Ισμαήλ, γεννήθηκε από τη δούλη Άγαρ, ενώ ο άλλος, ο Ισαάκ, γεννήθηκε από την ελεύθερη Σάρα, δείχνει λοιπόν ότι όχι μόνο υιοί του Αβραάμ ήταν αυτοί στους οποίους απευθυνόταν με την επιστολή του, αλλά και με τέτοιο τρόπο υιοί, όπως ο ελεύθερος και ο ευγενής. Τόση είναι η δύναμη της πίστεως.
«ἀλλ' ὁ μὲν ἐκ τῆς παιδίσκης κατὰ σάρκα γεγέννηται, ὁ δὲ ἐκ τῆς ἐλευθέρας διὰ τῆς ἐπαγγελίας(:Ο ένας όμως υιός που γεννήθηκε από τη δούλη, γεννήθηκε με φυσικό τρόπο, σύμφωνα με τον νόμο της σάρκας, ο άλλος όμως υιός, που γεννήθηκε από την ελεύθερη, γεννήθηκε ως εκπλήρωση μιας υπόσχεσης που έδωσε ο Θεός στον Αβραάμ)».Τι σημαίνει «κατά σάρκα»;
Ἐνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο http:// hristospanagia3.blogspot.gr γιά τίς 1-12-2018 ἕως 6-12-2018
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ Πατέρες καί ἀδελφοί
Δόξα τῇ Ἁγίᾳ καί ὁμουσίῳ καί ζωοποιῷ καί ἀδιαιρέτῳ Τριάδι πάντοτε νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων
Εἴθε ὁ Πανάγιος Τριαδικός Θεός μας, ὁ Πατήρ, ὁ Υἱός καί τό Ἅγιον Πνεῦμα, νά εὐλογεῖ τήν ζωή μας.
Εἴθε καί ἐμεῖς νά δεχόμαστε τήν εὐλογία Του ζώντας μέ μετάνοια, ταπείνωση, ἀγάπη, ἀδιάλειπτη προσευχή, κατά Χριστόν ἄσκηση καί τακτική συμμετοχή στά Ἅγια Μυστήρια.
Τά Εὐαγγέλια τά δέχεσαι ἤ πλήρως ἤ καθόλου!
Οσίου Ἰσιδώρου Πηλουσιώτου
Ἀξιάκουστη ἀντίθεση πρός Ἕλληνα, γιά τήν ἀνάσταση τοῦ Σωτήρα.
Γνώρισα κάποτε ἕναν εἰδωλολάτρη μέ φοβερή ἱκανότητα στό λόγο, πού εἶχε πολύ μεγάλη φήμη γιά τή δύναμη αὐτή τοῦ λόγου του μεταξύ τῶν πολλῶν, τόν ὁποῖο ἀποστόμωσα μέ λίγα λόγια. Ὅταν δηλαδή ἐκεῖνος πρόβαλε τά πάθη καί τόν σταυρό, προκαλώντας πλατειά γέλια, τοῦ ἀπάντησα ἐγώ μέ ἠρεμία:
“Από ποῦ μπορεῖς νά ἀποδείξεις ὅτι σταυρώθηκε;”
Καθώς λοιπόν ὅλοι οἱ ἀκροατές ἐξεπλάγησαν καί σκέφτονταν, τί ἄραγε ἤθελα νά ἐπιτύχω λέγοντας τό αὐτό, ἐκεῖνος ἀπάντησε, σίγουρος ὅτι θά κερδίσει τή νίκη χωρίς κόπο,
“Είναι γραμμένο στά Εὐαγγέλια”.
Σ’ αὐτόν ἀμέσως ἀνταπάντησα:
“Ασφαλώς σ’ αὐτά εἶναι γραμμένο καί ὅτι ἀναστήθηκε καί ἀνέβηκε στούς οὐρανούς. Ἐφόσον λοιπόν πιστεύεις στά Εὐαγγέλια, τά ὁποῖα ἀναφέρουν καί αὐτό καί ἐκεῖνο, πίστεψε τά καί τά δύο. Ἄν πάλι ὄχι, τότε κάνεις μεγάλο ἀτόπημα, ἐγκρίνοντας τό ἕνα καί ἀπορρίπτοντας τό ἄλλο.
Ἁγίου Νικολάου Ἀχρίδος. Ὁ Ἅγιος Προφήτης Σοφονίας
ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΧΡΙΔΟΣ.Ό άγιος Προφήτης Σοφονίας
Ό Σοφονίας ήταν αυτόχθων από το όρος Σαράβαθα (ή Σαβάραθα), από τή φυλή του Συμεών. Έζησε και προφήτευε τον έβδομο προ Χριστού αιώνα, τον καιρό που επικεφαλής στο βασίλειο του Ιούδα ήταν ο θεοσεβής Ίωσίας.
Ό Σοφονίας ήταν σύγχρονος του προφήτου Ιερεμία. Χάρις στή μεγάλη ταπείνωσή του και τον καθαρό, προσηλωμένο στον Θεό, νου του αξιώθηκε του χαρίσματος να βλέπει τα μέλλοντα. Προφήτευσε ότι πλησιάζει η Ημέρα Κυρίου, η φοβερή της οργής του Θεού και της τιμωρίας των πόλεων: Γάζα, Άσκάλων,’Άζωτος, Άκκαρών, Νινευΐ, Ιερουσαλήμ, αλλα και της Αιθιοπίας και Ασσυρίας. Είδε τήν Ιερουσαλήμ ως πόλη διεφθαρμένη: ...απολελυτρωμένη οι άρχοντες αυτής έν αύτη ως λέοντες ωρυόμενοι οι κριται αυτής ως λύκοι της Αραβίας, ουχ υπελίποντο εις το πρωί- οι προφήται αυτής πνευματοφόροι, άνδρες καταφρονηταν ιερείς αυτής βεβηλούσι τα άγια καί ασεβούσι νόμον. (Σοφονίας 3, 1-4).
Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος καί ἡ Παναγία Βρεφοκρατοῦσα
Ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος και η Παναγία Βρεφοκρατούσα(Μονή Παντοκράτορος)
https://proskynitis.blogspot.com/2018/11/blog-post_729.html
8 Δεκεμβρίου Συναξαριστής. Παταπίου ὁσίου, τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων Σωσθένη, Κήφα, Ἀπόλλω, Τυχικού, Καίσαρα καὶ Ἐπαφρόδιτου, Σωφρονίου καὶ Δαμιανοῦ Ἐπισκόπων, Ἀέρου Ἀρχιεπισκόπου.
Ὁ Ὅσιος Πατάπιος
Γεννήθηκε
στὴν Αἴγυπτο καὶ ἀπὸ μικρὸ παιδὶ εἶχε «πνεῦμα ἀγάπης καὶ σωφρονισμοῦ».
Δηλαδή, πνεῦμα ἀγάπης καὶ πνεῦμα ποὺ σωφρονίζει, ὥστε φρόνιμα καὶ συνετὰ
νὰ κυβερνᾶ τὸν ἑαυτό του, ἀποφεύγοντας κάθε ἠθικὴ παρεκτροπή,
διατηρώντας τὴν ἁγνότητα, ἀλλὰ συγχρόνως παραδειγμάτιζε καὶ τοὺς
συνανθρώπους του.
Καὶ αὐτὸ τὸ ἀπέδειξε ἀκόμα περισσότερο, ὅταν μεγάλωσε. Ἀφοῦ διαμοίρασε τὴν κληρονομιά του στοὺς φτωχούς, ἀποσύρθηκε στὴν ἔρημο. Ἐκεῖ γέμιζε τὸν χρόνο του μὲ προσευχή, μελέτη καὶ ἀγαθοεργίες. Σὲ κάθε κουρασμένο ὁδοιπόρο ποὺ περνοῦσε ἀπὸ τὸ κελί του, πρόσφερε ἀνάπαυση καὶ φιλοξενία. Ἀλλὰ ἐκμεταλλευόμενος τὴν εὐκαιρία του παρεῖχε μὲ διάκριση καὶ πνευματικὲς ὁδηγίες καὶ συμβουλές, χρήσιμες γιὰ τὴν σωτηρία τῆς ψυχῆς του. Ἔτσι, ἡ φήμη τοῦ Παταπίου ἐξαπλώθηκε γρήγορα καὶ κάθε μέρα πολλοὶ ἔφθαναν στὸ κελί του γιὰ νὰ ἀκούσουν ἀπὸ τὰ χείλη του ἐπωφελὴ διδασκαλία.
Καὶ αὐτὸ τὸ ἀπέδειξε ἀκόμα περισσότερο, ὅταν μεγάλωσε. Ἀφοῦ διαμοίρασε τὴν κληρονομιά του στοὺς φτωχούς, ἀποσύρθηκε στὴν ἔρημο. Ἐκεῖ γέμιζε τὸν χρόνο του μὲ προσευχή, μελέτη καὶ ἀγαθοεργίες. Σὲ κάθε κουρασμένο ὁδοιπόρο ποὺ περνοῦσε ἀπὸ τὸ κελί του, πρόσφερε ἀνάπαυση καὶ φιλοξενία. Ἀλλὰ ἐκμεταλλευόμενος τὴν εὐκαιρία του παρεῖχε μὲ διάκριση καὶ πνευματικὲς ὁδηγίες καὶ συμβουλές, χρήσιμες γιὰ τὴν σωτηρία τῆς ψυχῆς του. Ἔτσι, ἡ φήμη τοῦ Παταπίου ἐξαπλώθηκε γρήγορα καὶ κάθε μέρα πολλοὶ ἔφθαναν στὸ κελί του γιὰ νὰ ἀκούσουν ἀπὸ τὰ χείλη του ἐπωφελὴ διδασκαλία.
8 Δεκεμβρίου. Προεόρτια τῆς συλλήψεως τῆς ἁγίας Ἂννης. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Ἡμέρας. Σαβ. κη΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Ἐφεσ. α΄ 16-23).
Εφ. 1,16 οὐ παύομαι εὐχαριστῶν
ὑπὲρ ὑμῶν μνείαν ὑμῶν ποιούμενος ἐπὶ
τῶν προσευχῶν μου,
Εφ. 1,16 δεν παύω να ευχαριστώ τον Θεόν δια σας και να
σας ενθυμούμαι πάντοτε εις τας προσευχάς μου.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
