Ὄχι σέ ἐμβόλια καί μάσκες! Ξεκάθαρη ἑρμηνεία τῆς προφητείας τοῦ Γέροντος Ἐφραίμ ἀπό τόν π. Στέφανο Ἀναγνωστόπουλο καί ἀνακοίνωση ἄρνησής του νά κάνει αὐτό τό ἐμβόλιο!

 

 Ακολουθεί μερική απομαγνητοφώνηση….

…Αρνούμαι εγώ και η πρεσβυτέρα μου να κάνουμε εμβόλια. Αν είναι να αρρωστήσουμε και να πεθάνουμε, «γενηθήτω το θέλημα Του».…

…Μια τρίτη διόρθωση που αφορά την προφητεία του Γέροντος Εφραίμ και που είναι πλέον οριστική. Ήρθα χθες σε επαφή με δικούς μας αγιορείτες ηγουμένους τηλεφωνικά και δύο άλλους μοναχούς που ομολόγησαν ότι έχουν ακούσει από το στόμα του γέροντος, την δεκαετία 2000-2010, στην Αριζόνα, την ίδια προφητεία, με διαφορετική όμως τοποθέτηση. Είπε δηλαδή ότι θα ‘ρθει καιρός που οι ιερείς θα λειτουργούν σαν κλόουν, και σαν κλόουν θα τελούν τη Θεία Λειτουργία, να μην πω δηλαδή ένα-ένα τα άλλα μυστήρια…

Και πρόσθεσε…

Ἠ προσευχή προφυλάσσει ἀπό τήν λύπη καί τήν ἀθυμία-κατάθλιψη Ἀρχ.Σάββα Ἁγιορείτου

  Ἠ προσευχή προφυλάσσει ἀπό τήν λύπη καί τήν ἀθυμία-κατάθλιψη, Γεροντικό-Ἀποφθέγματα Ἀββᾶ Μακαρίου τοῦ Πολιτικοῦ, Γεροντικό-Ἀποφθέγματα, 28-1-2021, Ἀρχ. Σάββα ἉγιορείτουἹ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.com​, http://hristospanagia.gr​ καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Κυριακή ΙΕ Λουκᾶ. Ὁμιλία ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου,«Εἰς τὸν Ζακχαῖον τὸν τελώνην»

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΕ΄ΛΟΥΚΑ [:Λουκ. 19,1-10] 

Ομιλία αγίου Ιωάννου, αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Χρυσοστόμου, 

«Εἰς τὸν Ζακχαῖον τὸν τελώνην» 

Όσοι ποθούν έντονα καθετί καλό, καθόλου δεν διαφέρουν από όσους αισθάνονται δίψα, αγαπητοί μου. Όσο πιο πολύ δεν βρίσκουν αυτό που η ψυχή τους επιζητεί, τόσο περισσότερο ανάβει η δίψα τους για αυτά που ποθούν· και τη νύχτα ονειρεύονται σαν διψασμένοι τις πηγές των όσων ποθούν να βρουν· και όταν ξημερώσει, περιερχόμενοι από τόπο σε τόπο, με αεικίνητα μάτια κοιτάζοντας ερευνητικά γύρω, αναζητούν αυτά που ποθεί η καρδιά τους· και είναι όπως ακριβώς οι οδοιπόροι που σε ώρα μεσημεριάτικου καύσωνα διασχίζουν την άνυδρη γη, πιεσμένοι από τη δίψα, και που εξετάζουν γύρω τους να βρουν πηγές να δροσιστούν και να ξεδιψάσουν και πολλές φορές θα τους δεις να ανεβαίνουν αυτοί ακόμη και βουνά, για να φτάσουν όπου υπάρχει κάποια πηγή· κι όταν από μακριά τη δουν, χαίρονται και σπεύδουν να συνεχίσουν και να ολοκληρώσουν την πορεία τους προς αυτήν· έπειτα φθάνουν στην πηγή και σβήνουν με το νερό τη δίψα τους· τέτοιοι είναι και οι άνθρωποι που είναι φίλοι του Χριστού. Την ημέρα αναζητούν τον ποθούμενό τους Χριστό με καλά έργα και τη νύχτα συνομιλούν μαζί Του με την προσευχή και όταν κοιμούνται βλέπουν στο όνειρό τους ότι περπατούν μαζί Του· όταν στα οράματά τους Τον δουν από μακριά, χαίρονται και αναγαλλιάζουν, όπως ακριβώς οι διψασμένοι, όταν βρουν τις πηγές που ποθούν· και πάλι όταν ξυπνήσουν, θέλουν να ξανακοιμηθούν, για να αντικρύσουν στον ύπνο τους την ίδια πάλι οπτασία. 

Τέτοιος άνθρωπος ήταν και ο Ζακχαίος που διαβάσαμε πριν από λίγο στο Ευαγγέλιο. Δες τον, σε παρακαλώ, που και τρέχει και από τον πόθο φλέγεται τον θείο και επάνω στο δέντρο σκαρφαλώνει και τον Ιησού ψάχνει ολόγυρα, για να δει τη ζωοδότρια πηγή. Κι όταν ο Ζακχαίος αντίκρισε τον Κύριο, την όρασή του βέβαια την ανάπαυσε, την καρδιά του όμως περισσότερο εξήψε ο πόθος να μείνει για πάντα κοντά Του. 

Διάλογοι τοῦ Χριστοῦ μέ Ἁγιορεῖτες μοναχούς...Νά μέ ἀγαπᾶς σάν Πατέρα καί νά μέ φοβᾶσαι σάν Θεό».

Ένα απόγευμα καθόταν στο μπαλκόνι κοιτάζοντας προς την θάλασσα ο Γέρο Γελάσιος. Είχε εκπλαγεί από την φανταστική ομορφιά της Δημιουργίας του Θεού και αναφωνούσε:

Τί ωραία είναι τα πάντα μπροστά μου, η θάλασσα, ο ουρανός, τα δάση, τα πουλιά, τα λουλούδια!! Γιατί Χριστέ μου έφτιαξες ένα τέτοιο θαυμαστό κόσμο;

Και άκουσε φωνή να του λέγει δυνατά; Για σ’ένα τα έφτιαξα Γέροντα.

Και αμέσως Ο παππούς τον ερώτησε: Και εγώ τι να κάνω για Σένα, Χριστέ μου;

Να με αγαπάς σαν Πατέρα και να μέ φοβάσαι σαν Θεό».

Ο Γέρο Αντώνιος έφθασε στα 87 και στενοχωριόταν διότι δέν μπορούσε να κάνει τον κανόνα της προσευχής του. Ένα βράδυ ξαπλωμένος και άρρωστος έκλαιγε με το πρόβλημά του.

Και τότε άκουσε από την οροφή μία δυνατή φωνή: «Δεν θέλω Γέροντα τώρα την προσευχή σου, αλλά την υπομονή σου».

Άλλος γέροντας πού τώρα κοιμήθηκε μου είπε: Σαν νέος μοναχός είχα πόθο να γίνω παππάς, όπως εγένοντο και άλλοι. Έκλαιγα γιατί πέρασε η σειρά μου και έγιναν νεώτεροι από μένα. Οπότε ένα μεσημέρι ακούω στα αυτιά μου μία βροντερή φωνή: «Εσύ δεν θα γίνης ιερεύς».

Ἔτσι ἔπαψαν ὅλοι νά ντρέπονται γιά τόν φτωχό Μιχαλάκη...

Από νωρίς άρχισε ο σταυρός του. Ο πατέρας του, που ήταν αρκετά μεγάλος, πέθανε γρήγορα. Τη μητέρα του, που ήταν μια πολύ απλοϊκή χωρική, την ξαναπάντρεψαν οι δικοί της με το ζόρι σε άλλο τόπο! 

Τον Μιχαλάκη και την αδελφή του τους έκλεισαν σ ἕνα ίδρυμα. Όταν μεγάλωσαν τα δύο παιδιά, το μεν κορίτσι το πήρε υπό την προστασία της κάποια πονόψυχη συγγενής, τον δε Μιχαλάκη τον έδιωξε το ίδρυμα, γιατί, λέει, μεγάλωσε! 

Ο Μιχαλάκης όμως δεν είχε μεγαλώσει και ούτε μπορούσε ποτέ να μεγαλώσει. Κι αυτό, γιατί είχε παιδική καρδιά και απλό μυαλό. Ήταν λογικός, αλλά απονήρευτος και ευκολόπιστος. Όλους τους θεωρούσε καλούς! 

Αυτή ήταν η «καθυστέρησή» του. Τον βοήθησε το ότι ήταν εργατικός. Τα αφεντικά όμως στα οποία πήγαινε για να βγάλει ένα κομμάτι ψωμί, οι περισσότεροι δεν άφηναν την ευκαιρία να πάει … χαμένη. 

Τον εκμεταλλεύονταν ασυνείδητα. Και αυτός ο φτωχός, μόλις το καταλάβαινε, προσπαθούσε να βρει άλλη δουλειά, αλλά και πάλι έπεφτε στα ίδια.

Εν τω μεταξύ η αδελφή του μορφώθηκε λιγάκι, βρήκε και μια δουλίτσα και ύστερα έναν σύζυγο. Ποτέ όμως δεν είπε σε κανέναν είτε συγγενή είτε ξένο πως είχε έναν λίγο «καθυστερημένο» αδελφό. 

Φοβόταν μη χαλάσει ο γάμος της και οι κοινωνικές σχέσεις της. Καμία επαφή, κανένα ενδιαφέρον. Τρόμος την έπιανε, μήπως και μαθευτεί το … τρομερό, κατά τη γνώμη της, μυστικό…

Ο καημένος ο Μιχαλάκης πληγωμένος, ώριμος νέος πλέον κατά την ηλικία, δεν έπαυε να την αγαπάει. 

Να την πλησιάσει όμως δεν τολμούσε. Ήξερε ότι δεν τον ήθελε. Του το είχαν πει κάποιοι συγγενείς από την πλευρά της μητέρας τους. 

Ὁ μάγος τῆς φυλῆς. Ἀνακομιδή Ἱερῶν Λειψάνων τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Ἰγνατίου τοῦ Θεοφόρου

Ο μάγος της φυλής

Ανακομιδή Ιερών Λειψάνων του Αγίου Ιερομάρτυρος Ιγνατίου του Θεοφόρου

Γράφει ο Γεώργιος Τζανάκης

Πολλοὶ ἀπὸ τοῦς συγχρόνους ἐπισκόπους, ἐνῷ οἱ ἴδιοι δὲν ὑπακούουν στὸν ἀρχιποίμενα Χριστό, ἀπαιτοῦν τυφλὴ ὑπακοὴ ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους προκειμένου νὰ ἐπιβάλλουν στὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ τὶς αὐθαιρεσίες τους. Γιὰ νὰ τὸ πετύχουν διαστρεβλώνουν τὴν διδασκαλία τῶν ἁγίων πατέρων καὶ ἰδιαιτέρως τὰ λόγια τοῦ ἁγίου Ἰγνατίου τοῦ Θεοφόρου.

Ἄν ζητοῦν τὴν ὑπακοὴ τὴν ἀγάπη καὶ τὴν στήριξι τοῦ λαοῦ πρὸς τοὺς ἐπισκόπους, ποὺ ζητᾶ ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος, ἄς ἀκολουθήσουν καὶ τὸ παράδειγμα τῶν τότε ἐπισκόπων ποὺ ἦταν ἕνα σῶμα μὲ τὸ ποίμνιό τους (ἐπίσκοπος, πρεσβύτεροι, διάκονοι, λαός) καὶ μάλιστα προαγωνιζόταν γι᾿ αὐτὸ καὶ θυσιαζόταν, ὅπως ὁ ἴδιος ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος. Ὅλα τὰ εἶχαν κοινὰ μὲ τὸν λαό, οὔτε πολυτέλειες, οὔτε ξιπασμὸς, οὔτε πολλὰ πολλὰ μὲ τοὺς ἀθέους ἄρχοντες… Ἦταν ποιμένες καὶ ὄχι μισθωτοί. Αὐτοὶ εἶχαν δικαίωμα νὰ ζητοῦν τὴν στήριξι καὶ τὴν ἐν Χριστῷ ὑπακοὴ τῶν πιστῶν γιατὶ ὑπήρχαν, ζοῦσαν καὶ θυσιαζόταν γιὰ τὸν λαὸ ἀπὸ ἀγάπη στὸν Χριστό. Αὐτοὶ ποὺ σήμερα λειτουργοῦν μοναχοί τους στὶς ἐκκλησίες, κεκλεισμένων τῶν θυρῶν, ἤ δὲν ἐπιτρέπουν στὸν λαὸ νὰ κοινωνήσει ὅταν λειτουργοῦν, ἤ παρουσιάζονται σὰν μαϊμοῦδες καὶ κλόουν καὶ κάνουν δημοσίως τὰ ἀμφιβόλου ἀποτελεσματικότητος ἐμβόλια τῶν διεθνῶν φαρμακεμπόρων (μόλις ἀκουσα ὅτι οἱ Γερμανοὶ ἀμφισβητοῦν τὴν ἀποτελεσματικότητα τοῦ ἐμβολίου τῆς ASTRA- ZENECA, ἐνῷ ἡ ἐταιρεία ἀμφισβητεῖ τὴν ἐγκυρότητα τῶν συμπερασμάτων τῶν Γερμανῶν ἐπιστημόνων), ὑπάρχουν γιὰ τὸν λαό τοῦ Θεοῦ; Πιστεύουν μέχρι θανάτου στὸν Χριστό; Δίνουν μαρτυρία τῆς πίστεως ἤ ἔχουν μεταβληθῇ σὲ ἐντὸς τῆς ἐκκλησίας διῶκτες τῶν πιστῶν καὶ προπαγανδιστὲς καὶ συνεργοὶ τῶν ἐκτὸς τῆς ἐκκλησίας διωκτῶν;

Θὰ ἔχετε, πιθανῶς, δεῖ στὶς ταινίες, ἀλλὰ καὶ σὲ ντοκυμαντέρ, τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο ὁ μάγος τῆς φυλῆς καλεῖ τὰ πνεύματα, ἀκούει τὸ θέλημα τῆς ἀνωτέρας δυνάμεως -τὴν ὁποία ἡ φυλὴ λατρεύει- καὶ μεταφέρει τὶς ἄνωθεν ἐντολὲς στὸ περιδεὴ λαό, ὁ ὁποῖος σπεύδει ἀσυζητητὶ καὶ δουλικὰ νὰ ὑποταχθῇ στὰ κελεύσματα τῶν θεῶν, ὅπως τὰ παρουσιάζει ὁ μάγος. Ἐδὼ δὲν χωροῦν συζητήσεις, ἀντιρρήσεις, ἀπορίες, ἀμφισβητήσεις. Ὅτι πεῖ ὁ μάγος πρέπει νὰ γίνει, διότι αὐτὸς εἶναι ὁ μόνος διαμεσολαβητὴς μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων καὶ τῶν κυριάρχων ἀνωτέρων δυνάμεων. Ἀπλῶς ἐκτελοῦν τὶς ἄνωθεν ἐντολές. Τὰ ἴδια θὰ διαπιστώσετε ἄν ἀναγνώσετε τὸ «ἱερὸν Κοράνιον», ὅπου ὁ προφήτης διαμεσολαβεῖ μεταξὺ τοῦ θεοῦ-᾿Αλλάχ καὶ τῶν ἀνθρώπων, στοὺς ὁποίους μεταφέρει τὸ θέλημά του (τοῦ Ἀλλάχ) ὅπως (δηλώνει ὅτι) τοῦ τὸ ἀποκάλυψε (ὁ Ἀλλάχ).

Ἡ εὐαγγελική περικοπή τῆς Κυριακῆς ΙΕ Λουκᾶ

Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΙΕ΄ΛΟΥΚΑ: 

Κατά Λουκάν, ΙΘ΄1-10 

1 Καί εἰσελθὼν διήρχετο τὴν ῾Ιεριχώ· 2 καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ ὀνόματι καλούμενος Ζακχαῖος, καὶ αὐτὸς ἦν ἀρχιτελώνης, καὶ οὗτος ἦν πλούσιος, 3 καὶ ἐζήτει ἰδεῖν τὸν ᾿Ιησοῦν τίς ἐστι, καὶ οὐκ ἠδύνατο ἀπὸ τοῦ ὄχλου, ὅτι τῇ ἡλικίᾳ μικρὸς ἦν. 4 καὶ προδραμὼν ἔμπροσθεν ἀνέβη ἐπὶ συκομορέαν, ἵνα ἴδῃ αὐτόν, ὅτι ἐκείνης ἤμελλε διέρχεσθαι. 5 καὶ ὡς ἦλθεν ἐπὶ τὸν τόπον, ἀναβλέψας ὁ ᾿Ιησοῦς εἶδεν αὐτὸν καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Ζακχαῖε, σπεύσας κατάβηθι· σήμερον γὰρ ἐν τῷ οἴκῳ σου δεῖ με μεῖναι. 6 καὶ σπεύσας κατέβη, καὶ ὑπεδέξατο αὐτὸν χαίρων. 7 καὶ ἰδόντες πάντες διεγόγγυζον λέγοντες ὅτι παρὰ ἁμαρτωλῷ ἀνδρὶ εἰσῆλθε καταλῦσαι. 

8 σταθεὶς δὲ Ζακχαῖος εἶπε πρὸς τὸν Κύριον· ἰδοὺ τὰ ἡμίση τῶν ὑπαρχόντων μου, Κύριε, δίδωμι τοῖς πτωχοῖς, καὶ εἴ τινός τι ἐσυκοφάντησα, ἀποδίδωμι τετραπλοῦν. 9 εἶπε δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ ᾿Ιησοῦς ὅτι σήμερον σωτηρία τῷ οἴκῳ τούτῳ ἐγένετο, καθότι καὶ αὐτὸς υἱὸς ᾿Αβραάμ ἐστιν. 10 ἦλθε γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ζητῆσαι καὶ σῶσαι τὸ ἀπολωλός. 

Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα 

1 Έπειτα από λίγο ο Ιησούς μπήκε στην Ιεριχώ, και περνούσε μέσα από την πόλη. 2 Εκεί υπήρχε ένας άνθρωπος που ονομαζόταν Ζακχαίος. Αυτός ήταν αρχιτελώνης και πολύ πλούσιος.

Ἅγιος Παΐσιος: Ἡ εὐλάβεια μέσα στὸν Ναό, στὸ Ἀντίδωρο καὶ τὶς Εἰκόνες!

Ἡ εὐλάβεια μέσα στὸν Ναό

Ὅταν ξεκινᾶς γιὰ τὸν Ναό, νὰ λὲς μὲ τὸν λογισμό σου: «Ποῦ πηγαίνω; Τώρα μπαίνω στὸν Οἶκο τοῦ Θεοῦ. Τί κάνω; Προσκυνῶ τὶς εἰκόνες, τὸν Θεό». Ἀπὸ τὸ κελλί σου ἢ ἀπὸ τὸ διακόνημά σου πηγαίνεις στὸν Ναό. Ἀπὸ τὸν Ναὸ νὰ πᾶς στὸν Οὐρανὸ καὶ πιὸ ἐκεῖ ἀκόμη, στὸν Θεό.

Ὁ Ναὸς εἶναι τὸ «σπίτι» τοῦ Θεοῦ. Καὶ τὸ δικό μας πραγματικὸ σπίτι εἶναι στὸν Παράδεισο. Ἐδῶ ψάλλουν οἱ ἀδελφές. Ἐκεῖ οἱ Ἄγγελοι, οἱ Ἅγιοι… Ἄν, ὅταν πηγαίνουμε σὲ ἕνα κοσμικὸ σπίτι, χτυπᾶμε τὴν πόρτα, σκουπίζουμε τὰ πόδια, καθώμαστε συνεσταλμένα, τότε μέσα στὸν Οἶκο τοῦ Θεοῦ, ὅπου θυσιάζεται ὁ Χριστός, τί πρέπει νὰ κάνουμε; Μὲ μία σταγόνα θεϊκοῦ Αἵματος μᾶς ἐξαγόρασε ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ στὴν συνέχεια μᾶς νοσηλεύει μὲ κιλὰ Αἵματος καὶ μᾶς τρέφει μὲ τὸ πανάγιο Σῶμα Του. Ὅλα λοιπὸν αὐτὰ τὰ φρικτὰ καὶ θεῖα γεγονότα, ὅταν τὰ φέρνουμε στὴν μνήμη μας, μᾶς βοηθοῦν νὰ κινούμαστε μὲ εὐλάβεια μέσα στὸν Ναό. Ἀλλὰ βλέπω στὴν Θεία Λειτουργία ἀκόμη καὶ ὅταν ὁ ἱερέας λέη «Ἄνω σχῶμεν τὰς καρδίας» καὶ λέμε «Ἔχομεν πρὸς τὸν Κύριον», λίγοι εἶναι αὐτοὶ ποὺ ἔχουν τὸν νοῦ τους πρὸς τὸν Κύριο! Γι᾿ αὐτὸ καλύτερα νὰ λέμε νοερῶς «νὰ ἔχουμε τὶς καρδιές μας πρὸς τὸν Κύριον», γιατὶ ὁ νοῦς μας καὶ ἡ καρδιά μας εἶναι ὅλο πρὸς τὰ κάτω. Λέμε καὶ ψέματα, γιατὶ λέμε «ἔχομεν», ἀλλὰ δὲν ἔχουμε ἐκεῖ τὸν νοῦ μας. Βέβαια, ἐὰν ἔχουμε τὴν καρδιά μας πρὸς τὰ «ἄνω», ὅλα θὰ πᾶνε πρὸς τὰ «ἄνω».

Ἡ εὐλάβεια στὸ Ἀντίδωρο

Ὅσο μποροῦμε, νὰ προσέχουμε σὲ ὅλα. Μετὰ τὴν Θεία Κοινωνία ἢ τὸ ἀντίδωρο ἢ τὸ Εὐχέλαιο, καλὸ εἶναι νὰ σκουπίζουμε τὰ χέρια μας μὲ λίγο βαμβάκι βρεγμένο μὲ οἰνόπνευμα καὶ νὰ καῖμε τὸ βαμβάκι.

29 Ἰανουαρίου. Ἀνακομιδή τῶν ἱερῶν Λειψάνων τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Ἰγνατίου τοῦ Θεοφόρου. Τῶν Ὁσίων Πατέρων ἡμῶν Ἰγνατίου καί Νικάνδρου τῶν Σιναϊτῶν. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Παραλειφθείς. Κυρ. ια΄ ἐπιστ. (Α΄ Κορ.  θ΄ 2-12).

Α Κορ. 9,2          εἰ ἄλλοις οὐκ εἰμὶ ἀπόστολος, ἀλλά γε ὑμῖν εἰμι· ἡ γὰρ σφραγὶς τῆς ἐμῆς ἀποστολῆς ὑμεῖς ἐστε ἐν Κυρίῳ.

Α Κορ. 9,2                Εάν, έστω, δι' άλλους ανθρώπους δεν είμαι Απόστολος, αλλά δια σας οπωσδήποτε είμαι. Μαρτυρία και απόδειξις και επίσημος σφραγίς του αποστολικού μου αξιώματος και έργου είσθε σεις με την χάριν του Κυρίου.

Τά γυμνά ὀστά πείθουν ὅσους τά βλέπουν ὄτι τίποτε ἀπό τά γήινα δέν εἶναι δικό μας....Ἀποφθέγματα τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου.

Ο Θεός από κάθε άνθρωπο που είναι βαφτισμένος, αυτά τα τρία ζητάει: Από την ψυχή ορθή πίστη (να πιστεύουμε και να εκτελούμε τα ιερά μας καθήκοντα όπως θέλει ο Κύριος), από τη γλώσσα την αλήθεια και από το σώμα τη σωφροσύνη. 

****

Τα γυμνά οστά πείθουν όσους τα βλέπουν ότι τίποτε από τα γήινα δεν είναι δικό μας.

*****

Ας κερδίζουμε τις ψυχές μας με τις ελεημοσύνες και ας δώσουμε από τα υπάρχοντά μας στους φτωχούς, για να γίνουμε πλούσιοι σε ουράνια αγαθά.

*****

Λάμπει περισσότερο από τα αστέρια ο ευσεβής βίος.

Ὁ Χριστὸς εἶναι τὸ πᾶν γιὰ μᾶς.

Ὁ Χριστὸς εἶναι τὸ πᾶν γιὰ μᾶς. Ἐπιθυμεῖς νὰ θεραπευτοῦν οἱ πληγὲς σου;
Εἶναι ὁ γιατρός.
Νὰ γαληνεύσει ὁ πυρετὸς σου;
Εἶναι τὸ ζωντανὸ νερό.
Νὰ τιμωρηθεῖ ἡ ἀδικία;

Ὁ ναός τοῦ Θεοῦ εἶναι...

Ο ναός του θεου ειναι ένα χωνευτήρι που λιώνουν οι αμαρτωλές φύσεις των ανθρώπων...

Ο ναός του θεου είναι ένα νοσοκομείο που εξαλείφεται η αρρώστια ψυχής και σώματος

Καθαγιάζονται ψυχές και σώμα 

Είναι ένα νοσοκομείο.. ...

Είναι ο παράδεισος στη γη.......

Ηγουμένη Τα•ι•σία...