Ἐγκώμιο στόν Ἅγιο Ἀπόστολο Παῦλο Δ' μέρος, Ἰ. Χρυσοστόμου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Εγκώμιο στόν Άγιο Απόστολο Παύλο- Λόγος Δ', Αγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου, 30-6-2022, Αρχιμ. Σάββα Αγιορειτου (δ' μέρος)

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Ἐγκώμιο στόν Ἅγιο Ἀπόστολο Παῦλο- Λόγος Δ', Ἁγ. Ἰωάννου Χρυσοστόμου Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (γ' μέρος)

 Εγκώμιο στόν Άγιο Απόστολο Παύλο- Λόγος Δ', Αγ. Ιωάννου Χρυσοστόμο 29-6-2022, Αρχιμ. Σάββα Αγιορειτου (γ' μέρος)

http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Ὑπομνηματισμός τοῦ ὕμνου τῆς ἀγάπης ἀπό τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο

ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΥΜΝΟΥ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

[:Α΄προς Κορινθίους,13,1-8]

Και πρόσεξε από πού αρχίζει· πρώτα από αυτό που θεωρούνταν από αυτούς θαυμαστό και μέγα, το χάρισμα των γλωσσών. Και αφού παρουσίασε το χάρισμα, δεν δείχνει τόσο όσο είχαν αυτοί, αλλά πολύ περισσότερο. Διότι δεν είπε: «Εάν ομιλώ γλώσσα», αλλά «Ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ (:εάν υποτεθεί ότι έχω τέτοια ικανότητα, ώστε να εννοώ και να ομιλώ τις γλώσσες των ανθρώπων)»[Α΄Κορ.13,1]. Τι σημαίνει «των ανθρώπων»; Όλων των εθνών της οικουμένης. Και ούτε σε αυτήν την υπερβολή αρκέστηκε, αλλά θέτει και άλλη πολύ μεγαλύτερη, καθώς συνεχίζει και λέγει: «καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον(:και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, έχω γίνει χαλκός που ηχολογάει ή κύμβαλο που αλαλάζει χωρίς να αναδίδει κανένα μουσικό φθόγγο)». Είδες πού ανύψωσε το χάρισμα και πού το γκρέμισε και το καταβίβασε; Διότι δεν είπε απλώς, ότι δεν είμαι τίποτε, αλλά ότι «έγινα χαλκός που ηχεί», κάτι αναίσθητο και άψυχο.

Πώς εννοεί δε το «χαλκὸς ἠχῶν»; Εννοεί χαλκό ο οποίος φωνάζει μεν, αλλά άσκοπα και μάταια και χωρίς να χρησιμεύει σε τίποτε. Διότι θα φανώ ότι σπεύδω για το τίποτε, αλλά και ενοχλώ και γίνομαι φορτικός και βαρετός στους πολλούς. Βλέπεις πως αυτός που δεν έχει αγάπη μοιάζει με άψυχο και αναίσθητο πράγμα; «Γλῶσσα ἀγγέλων» επίσης εδώ λέγει, όχι διότι θεωρεί ότι οι άγγελοι έχουν σώμα, αλλά αυτό που λέγει σημαίνει το εξής: «Και αν ομιλώ έτσι, όπως επικρατεί νόμος να ομιλούν μεταξύ τους οι άγγελοι, χωρίς την αγάπη δεν είμαι τίποτε, αλλά επιπλέον είμαι και φορτικός και βαρετός». Έτσι χρησιμοποιεί λοιπόν και αλλού τις λέξεις, όπως όταν λέγει ότι «ἵνα ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων(:και υπερύψωσε και ως άνθρωπο τον Ιησού ο Θεός Πατήρ για να καμφθεί στο όνομα του Ιησού κάθε γόνατο με ευλάβεια και σεβασμό και να προσκυνήσουν τον Ιησού οι επουράνιοι άγγελοι και αυτά ακόμη τα πονηρά πνεύματα, που είναι στα καταχθόνια, να υποταχθούν με φόβο και τρόμο ενώπιον της θείας Του δυνάμεως και δόξης)»[Φιλιπ.2,10],όχι διότι αποδίδει γόνατα και οστά στους αγγέλους, μη γένοιτο, αλλά με την ανθρώπινη αυτήν εικόνα θέλει να δείξει και να τονίσει την προσκύνηση. Έτσι και εδώ είπε «γλῶσσα», όχι για να δηλώσει το σαρκικό όργανο της γλώσσας, αλλά διότι θέλει να δείξει με τον γνωστό σε εμάς τρόπο την μεταξύ των αγγέλων συνομιλία.

Ακολούθως για να γίνει ο λόγος ευχαρίστως δεκτός, δεν σταματά στο χάρισμα των γλωσσών, αλλά προχωρεί και στα υπόλοιπα χαρίσματα, και κρίνοντας αυτά ως στερημένα κάθε αξίας χωρίς αυτήν, τότε παρουσιάζει την εικόνα της. Και επειδή θέλησε να αυξήσει προοδευτικά τον λόγο, αφού αρχίζει από τα κατώτερα ανεβαίνει προς τα ανώτερα. Αυτό δηλαδή το οποίο έθεσε τελευταίο, όταν παρουσίασε την τάξη των χαρισμάτων, δηλαδή το χάρισμα των γλωσσών, αυτό τώρα αριθμεί πρώτο, καθότι όπως είπα ανεβαίνει λίγο-λίγο. Διότι, αφού είπε για το χάρισμα των γλωσσών, αμέσως μεταβαίνει στο χάρισμα της προφητείας και λέγει:

Προσωπική μαρτυρία. Θά ἔρθει πείνα

Από τον τοίχο του αγαπητού αδελφού και Στρατηγού μας Δημήτρης Καραισκος ! Ας είμαστε σε εγρήγορση! Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν!

Αγαπητοί φίλοι μου καλησπέρα.

Προσωπική μαρτυρία.

Το 1995 ήμουν στο κελί Αναστάσεως του Κυρίου, στήν Καψαλα στόν Γέροντα Ισαάκ και την συνοδεία του.

Ήταν εκεί και ο μακαριστός Γέροντα Γρηγόριος Παπασωτηριου, από την Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου, στήν Μεταμόρφωση Χαλκιδικής.

Για όσους φίλους έχουν παει στο κελί, ήμασταν στο νέο κτίσμα, στήν ταράτσα (αποθηκη πλησταριο, εκεί ακριβώς, που εξομολογει τους θερινούς μήνες ο Γέροντας Ευθυμιος).

Αλλα κτίσματα τότε δεν υπήρχαν, μόνο το παλιο κελί.

Ο Γέροντας Ισαάκ σκεφτόταν να κτίσει εκεί στήν ταράτσα τρία μικρά κελιά.

Σηκώνει για μία στιγμή το χέρι ο Γέροντας Γρηγόριος λέει και δείχνει μέ τό χέρι του "Μία πτερυγα εκεί, μία πτερυγα εκεί και ένα εκκλησακι στην μέση, νά τό Μοναστήρι"

Φίλοι μου σέ δεκαενια χρόνια, κτίσθηκαν όπως ΑΚΡΙΒΩΣ!!!!!!προορατικα τά ειπε.

Τρία χρόνια, περιπου πριν κοιμηθεί ο Γέροντας Γρηγόριος πηγα στην Μεταμόρφωση, στο Μοναστήρι, προσκυνησα και όταν είδα τόν Γέροντα τον ρώτησα, Γέροντα πως είναι τα μάτια τής ψυχής;

Στή Γέννηση τοῦ Ἁγίου Προφήτου Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου

Στή Γέννηση τοῦ Ἁγίου Προφήτου Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου

ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΣΤΟΥΔΙΤΟΥ

πηγή:εδώ

α’. Ἀκόμα καί ἄν ἔμοιαζε ὁ λόγος μας μέ ἀνοιξιάτικο τραγούδι καλικέλαδου ἀηδονιοῦ, πολύ φτωχά θά κατάφερνε νά ὑμνήσει τή μεγάλη φωνή τῆς ἀλήθειας πού γεννιέται σήμερα. Τώρα ὅμως πού ἡ λαλιά μας εἶναι ἀσθενική καί πολύ κακοφωνή, πῶς νά ὑμνήσει τόν πιό δοξασμένο ἀπό ὅλους τούς Προφῆτες; Πῶς νά ψάλλει αὐτόν πού εἶναι ἡ τιμή καί ἡ δόξα τῶν Ἀποστόλων; Πῶς νά δοξολογήσει αὐτόν πού ἔχει μιά ξέχωρη τιμή ἀνάμεσα στούς μάρτυρες;

Ἐκεῖνο δέ πού μοῦ φαίνεται ἀξιοπρόσεχτο εἶναι τό ὅτι, ὅσον ἀφορᾶ τούς ἄλλους ἁγίους, πλέκει ὁ ἕνας τοῦ ἄλλου τά ἐγκώμια, ὁ πιό ἀξιοτίμητος τοῦ πιό ἀναγνωρισμένου καί ὁ λιγότερο γνωστός τοῦ λιγότερο φημισμένου. Αὐτόν ὅμως πού τώρα ἐμεῖς ἐξυμνοῦμε τόν ἐγκωμίασε, πρίν ἀπ’ ὅλους τούς ἄλλους ἐγκωμιαστές του, ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός καί Θεός, ἡ Ἀλήθεια, λέγοντας: «Δέν ἔχει μέχρι σήμερα γεννηθεῖ μεγαλύτερος προφήτης ἀπό τόν Ἰωάννη τό Βαπτιστή» (Ματθ. 11, II).

Ἀφοῦ λοιπόν τόσο πλούσια καί ἀνυπέρβλητα ἔχει ἐπαινεθεῖ καί ἔχει ἐγκωμιαστεῖ ὁ μέγας Πρόδρομος ἀπό τόν Ὑψιστο Θεό-Λόγο, ἔχει τάχα ἀνάγκη ἀπό τά φτωχά μας λόγια, ἀγαπητοί μου ἀκροατές; Ὄχι βέβαια, δέν ἔχει ἀνάγκη ἀπό τά φτωχά μας λόγια ὁ Τίμιος Πρόδρομος. Ἐμεῖς ὅμως ἀποτολμᾶμε νά ποῦμε δυό λόγια γι’ αὐτόν, γιατί εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νά τό κάνουμε ἀπό ὑπακοή στόν πατέρα καί ἡγούμενό μας, ἐκτελώντας ὁπωσδήποτε τήν ἐντολή πού μᾶς ἔδωσε. Συγχρόνως ὅμως θά λάβουμε ἁγιασμό καί Χάρη καί μόνο πού ὁ νοῦς μας θ’ ἀσχοληθεῖ μέ τόν Τίμιο Πρόδρομο.

β’. Ἐμπρός λοιπόν, ἄς γιορτάσουμε τήν ἡμέρα. Ἄς πανηγυρίσουμε τό γεγονός τῆς γεννήσεώς του, ὄχι μόνο ὅσοι κατοικοῦν στά περίχωρα, ἀλλά καί ὅλοι ὅσοι περιτριγυρίζουν τόν πνευματικό Ἰορδάνη.

Ἄς μποῦμε βαθιά στό νόημα αὐτοῦ τοῦ παράδοξου μυστηρίου. Ἄς γνωρίσουμε αὐτό πού τόσο ὑπερφυσικά γίνεται σήμερα. Ἄς ἐμβαθύνουμε στά ὅσα ἔχουν συμβεῖ γύρω ἀπό τό πρόσωπο τοῦ Ζαχαρία. Καί ἄς μήν παραλείψουμε νά ἀναφέρουμε ὅλα ἐκεῖνα πού διαδραματίστηκαν στό πρόσωπο τῆς Ἐλισάβετ. Πόσο μεγάλος ὑπῆρξε ὁ Πρόδρομος φαίνεται καί μόνο ἀπό τούς γονεῖς πού εἶχε, γιατί οἱ γονεῖς του δέν ὑπῆρξαν ἄσημοι ἀλλά πολύ περίδοξοι καί ἐπιφανεῖς.

Ὁ μέν Ζαχαρίας, σάν ἄλλος Ἀαρών καί στήν ἡλικία καί στό ἀξίωμα, ντυμένος τήν Ἀρχιερατική στολή —δηλαδή τό περιστήθιο, τήν ἐπωμίδα, τό χιτώνα πού ἔφτανε μέχρι τούς ἀστραγάλους καί τό χιτώνα τόν κροσσωτό, τό διακριτικό σκοῦφο τῆς ἱερωσύνης καί τή ζώνη, πού ἦταν ὅλα καταστόλιστα μέ χρυσάφι καί πολύτιμους λίθους καί ὑάκινθο καί βύσσο— εἰσῆλθε στά Ἅγια τῶν Ἁγίων νά ἱερουργήσει γιατί ἐφημέρευε.

Ἡ δέ Ἐλισάβετ ὑπῆρξε ἴδια στή δόξα μέ τή Σάρρα καί μᾶλλον πιό δοξασμένη ἀπ’αὐτήν, ὡς συγγενής τῆς Θεομήτορος. Αὐτή λοιπόν σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ χαριτώθηκε, ἄν καί ἦταν στείρα, νά γεννήσει ὄχι τόν Ἰσαάκ, πού ὀνομάστηκε δοῦλος τοῦ Θεοῦ (Γέν. 34, 14 καί Δαν. 3, 35), ἀλλά τόν Ἰωάννη πού ἔγινε γνήσιος φίλος τοῦ Χριστοῦ.

Ὤ ἄγονη μήτρα, πού κράτησες μέσα σου τέτοιο παιδί! Ὤ ἄκαρπη γῆ, πού βλάστησες τέτοιο καρπερό στάχυ!

Γι’ αὐτό δέν πρέπει νά διστάσουμε ν’ ἀναφωνήσουμε καί πάλι πρός αὐτήν, μέ καινούργιο τώρα νόημα τά λόγια τοῦ μεγαλόστομου Ἠσαῦ. «Γέμισε τήν καρδιά σου μ’ εὐφροσύνη στείρα, πού δέν ἀπόχτησες παιδιά. Φώναξε μ’ ὅλη σου τή δύναμη ἐσύ πού δέν δοκίμασες ὠδίνες τοκετοῦ» (Ἠσ. 54, 1), γιατί ἔκανες ν’ ἀνθίσει ἀπό τήν ἔρημη μήτρα σου ὁ Ἰωάννης, τό κρίνο τῆς ἁγνότητας, τό τριαντάφυλλο πού εὐωδιάζει ἀπό Ἅγιο Πνεῦμα, τό λιβάδι τῆς ἐγκράτειας, πού μᾶς γεμίζει μέ ἀγαθά, ἡ φωτοδότρα πηγή πού λάμπει κατά τή φανέρωση τοῦ Χριστοῦ πάνω στή γῆ, ὁ Ἰωάννης, ὁ στρατιώτης τοῦ οὐράνιου βασιλιᾶ, πού ὁ Ἴδιος τόν ξεχώρισε καί τόν ὑπέδειξε στό λαό Του, ὁ ἄριστος νυμφαγωγός τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ πρός τόν οὐράνιο Νυμφίο της Χριστό, ὁ ἀκούραστος διαλαλητής καί μάρτυρας τοῦ Χριστοῦ πού εἶναι ἡ μόνη Ἀλήθεια, ὁ Ἰωάννης, ὁ φλογερός κήρυκας τῆς μετάνοιας, ὁ σαρκωμένος ἄγγελος τοῦ Κυρίου, αὐτός πού φανέρωσε σέ ὅλους τόν Ἀμνό, πού θά σήκωνε πάνω του ὅλου τοῦ κόσμου τίς ἁμαρτίες.

Ὁ Χριστός εἶναι τό κατάλυμα τῶν ἀνθρώπινων ἐρώτων (Ἅγ. Νικόλαος Καβάσιλας)

“ψυχῆς δὲ ἐπιθυμία πρὸς τὸν Χριστὸν ἵεται μόνον·

καὶ τὸ κατάλυμα τοῦτό ἐστιν αὐτῇ,

ὅτι καὶ ἀγαθὸν καὶ ἀλήθεια

καὶ ὁτιοῦν ὧν ἐστιν ἔρως, μόνος ἐστί.”

***

Η αγάπη και η χαρά: οι καρποί πού προέρχονται από την αίσθηση του Θεού

Ο Θεός έβαλε στις ψυχές μας την επιθυμία να αναζητούμε το αγαθό, όταν χρειαζόμαστε κάτι, και την αλήθεια, όταν πρέπει να σκεφθούμε κάτι. Και βέβαια, ποθούμε να τα έχουμε καθαρά, το μεν αγαθό από το κακό, την δε αλήθεια από την πλάνη. Γιατί κανείς δεν χαίρεται, όταν εξαπατάται, και κανείς δεν είναι ευχα­ριστημένος, όταν πλανάται και συναντά κακό αντί κάλου. Ενώ όμως τα επιθυμούσαμε, ποτέ δεν μπορέσαμε να τα βρούμε, διότι το αγαθό και η αλήθεια στον κόσμο τούτο δεν είναι αυτά πού ονο­μάζονται έτσι, άλλα τα αντίθετα. Αφού λοιπόν δεν υπήρχαν αυτά πού έπρεπε να αγαπάμε και να χαιρόμαστε, ήταν αδύνατον να νιώσουμε πόση ήταν η δύναμη της αγάπης και της χαράς πού υπήρχε μέσα μας. Δεν γνωρίζαμε ούτε τα δεσμά του πόθου ούτε πόση ήταν η φλόγα του, διότι πουθενά δεν υπήρχε το ποθούμενο.

Όσοι όμως γεύθηκαν τον Σωτήρα, έχουν μπροστά τους αυτό το ίδιο το ποθούμενο, πού αποτέλεσε τον κανόνα και το μέ­τρο, για να δημιουργηθεί εξ αρχής ο ανθρώπινος έρωτας, σαν ένα θησαυροφυλάκιο τόσο μεγάλο και τόσο ευρύχωρο, ώστε να μπόρε­ση να υποδεχθεί τον Θεό. Γι' αυτό, κι αν ακόμη απολαμβάνουμε όλα τα τερπνά της ζωής αυτής, ποτέ δεν χορταίνουμε και τίποτε δεν καταπαύει την επιθυμία μας, αλλά συνέχεια διψούμε, σαν να μη βρήκαμε τίποτε από όσα ποθούσαμε. Γιατί, για την δίψα της ανθρώπινης ψυχής χρειάζεται κάποιο αστείρευτο νερό- πώς λοιπόν θα μπορούσε να την σβήσει ο πεπερασμένος αυτός κόσμος; Αυτό ακριβώς εννοούσε ο Κύριος, όταν είπε στην Σαμαρείτιδα: «πᾶς ὁ πίνων ἐκ τοῦ ὕδατος τούτου διψήσει πάλιν· ὃς δ' ἂν πίῃ ἐκ τοῦ ὕδατος οὗ ἐγὼ δώσω αὐτῷ, οὐ μὴ διψήσῃ εἰς τὸν αἰῶνα,» (Ιω. 4,13-14) . Αυτό είναι το ύδωρ, με το όποιο ξεδιψά ή επιθυμία της ανθρώπινης ψυχής. «χορτασθήσομαι ἐν τῷ ὀφθῆναι τὴν δόξαν σου » (Ψαλμ. 16, 15), λέει ό Ψαλμωδός.

Διά τόν Χριστόν καί τήν Ἐκκλησίαν του ἀπαξιοῦν τόν Σεβ. Κυθήρων;

Δια τον Χριστόν και την Εκκλησίαν του απαξιούν τον Σεβ. Κυθήρων;

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

Μετά την λοιδορία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Κυθήρων Σεραφείμ για τη θέση του στο Ουκρανικό Εκκλησιαστικό ζήτημα από θεολόγο άγνωστο στη Μητροπολιτική του περιφέρεια, γεγονός που μεθερμηνεύει πολλά, έχουν γραφεί απαξιωτικά με αφορμή και τη θέση του για Σύνοδο της Κρήτης. Και μόνο το ύφος της πολεμικής των καταδεικνύει πολλά. Όταν αντί τον Χριστό, άλλους θέλουν να ευαρεστήσουν, η αλήθεια καθίσταται δευτερεύουσα.

Δεν έχουν διερωτηθεί οι λοιδορούντες τον Σεβ. Κυθήρων αν στη Σύνοδο της Κρήτης έχει εκπροσωπηθεί η πλειοψηφία των Ορθοδόξων Επισκόπων; Δεν προβληματίστηκαν για το έλλειμα δημοκρατικότητας που παρατηρήθηκε αναφορικά με τις υπογραφές Επισκόπων που συμμετείχαν στη Σύνοδο, έστω και με άτυπη σημασία. Ούτε η άτυπη υπογραφή δεν έχει σεβαστεί για κάποιους Επισκόπους. Ας ψάξουν λιγάκι και θα αντιληφθούν τι έγινε. Αυτό θα γίνει αφορμή για να σωπάσουν. Τέτοιο έλλειμα δημοκρατικότητας δεν έχει παρατηρηθεί ποτέ στην Ιστορία της Εκκλησίας.

Γιατί λοιδορούν τον Σεβ. Κυθήρων; Υποχρέωση είχε και έχει ως Επίσκοπος της Εκκλησίας να ορθοτομεί τον λόγον της Αληθείας του Χριστού. Ήθελαν από τον Σεβ. Κυθήρων να συναινέσει στην κακόδοξη αντιεκκλησιαστική αναγνώριση στοιχείων της αληθούς εκκλησίας στις αιρετικές κοινότητες - μέλη του Π.Σ.Ε., όπως χαρακτηριστικά τονίζεται στη Δήλωση του Τορόντο;

Ήθελαν από τον Σεβ. Κυθήρων να συναινέσει στην απαράδεκτη προϋπόθεση περί δήθεν ‘’πνευματικών’’ σχέσεων με τις αιρετικές κοινότητες - μέλη του Π.Σ.Ε. προς οικοδομή του Σώματος του Χριστού, όπως χαρακτηριστικά τονίζεται στη Δήλωση του Τορόντο, και για ‘’να ανακαινισθεί η ζωή των εκκλησιών’’.

Ποιός ν᾽ ἀντέξει τὸ βάρος ἔστω μιᾶς μέρας; Σὲ ποιὸν ν᾽ ἀποταθῶ, μὲ τόσα δεινὰ φορτωμένος;

ΠΟΙΗΜΑ ΞΘ΄

[Δέησις πρὸς τὸν Χριστόν]

Δάσκαλε, μὲ περιζώνει τρικυμία φοβερή.

Πνίγεται -τρέξε!- ὁ μαθητής σου.

Μὲ μιά σου λέξη, θὰ πάψει ὁ χαλασμός.

Ποῦ εἶσαι; Ναί, θὰ σ᾽ τὸ πῶ: Μὴν μὲ πιέζεις,

θὰ συντριβῶ κάτω ἀπ᾽ τὸ βάρος τῆς πίκρας.

Ἐλέησες πολλούς, πολὺ χειρότερους

ἀπὸ μένα. Μὴν εἶσαι ἀκριβοδίκαιος μαζί μου.

Βγάλε μου κάτι στὴν ζυγαριά· βγάλε μου

κάτι - ἔστω λίγο. Ποιός ν᾽ ἀντέξει τὸ βάρος

ἔστω μιᾶς μέρας; Σὲ ποιὸν ν᾽ ἀποταθῶ,

μὲ τόσα δεινὰ φορτωμένος;

ΞΘ΄.

Δέησις πρὸς τὸν Χριστόν.

Σημερινή διαπίστωση

«Ποτέ μην ανησυχείτε για το τι θα πουν οι άνθρωποι που δεν έχουν χριστιανική νοοτροπία. Τώρα, ο Χριστιανισμός είναι άσχημος παντού, γιατί εμποδίζει πολλούς να ζήσουν όπως θέλουν, να αμαρτήσουν ανεμπόδιστα.

Η νέα γενιά διαλύεται, σαπίζει, σαπίζει ........

Θέλουν να ζήσουν χωρίς Θεό και οι συνέπειες είναι προφανείς».

Ο Άγιος Βαρσανούφιος από την Όπτινα

https://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/06/blog-post_591.html

30 Ἰουνίου. † Σύναξις τῶν ἁγίων ἐνδόξων 12 ἀποστόλων. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τῶν 12 ἀποστόλων, Κυρ. ι΄ ἐπιστ. (Α΄ Κορ.  δ΄ 9-16).

Α Κορ. 4,9          δοκῶ γάρ ὅτι ὁ Θεὸς ἡμᾶς τοὺς ἀποστόλους ἐσχάτους ἀπέδειξεν, ὡς ἐπιθανατίους, ὅτι θέατρον ἐγενήθημεν τῷ κόσμῳ, καὶ ἀγγέλοις καὶ ἀνθρώποις.

Α Κορ. 4,9                Αλλ' ημείς οι Απόστολοι κάθε άλλο παρά βασιλείαν και δόξαν έχομεν κερδήσει στον κόσμον αυτόν. Διότι νομίζω, ότι ο Θεός ημάς τους Αποστόλους μας έχει δείξει εις τα μάτια όλων των ανθρώπων σαν τους πιο τελευταίους, σαν καταδικασμένους εις θάνατον, που βαδίζουν στον τόπον της εκτελέσεως. Διότι εγίναμεν παράδοξον θέαμα εις όλον τον κόσμον, στους αγγέλους που θαυμάζουν, και στους ανθρώπους που χλευάζουν.