Ἡ Παραβολή τῶν Κακῶν Γεωργῶν (Νικηφόρου Θεοτόκη), Κυριακή ΙΓ΄ Ματθαίου, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἡ Παραβολή τῶν Κακῶν Γεωργῶν (Νικηφόρου Θεοτόκη), Κυριακή ΙΓ΄ Ματθαίου, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 3-9-2017 (Κήρυγμα) Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://www.HristosPanagia.gr

Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος: «Οἱ περισσότερες ἀπό τίς σωματικές ἀρρώστιες προέρχονται ἀπό ἁμαρτίες τῆς ψυχῆς»

 Πίστη και υγεία

Η πασίγνωστη παραβολή των δέκα λεπρών παρουσιάζεται στην σχετική Ευαγγελική διήγηση. Επρόκειτο για ανθρώπους που η τραγική ασθένεια τούς καθιστούσε ακάθαρτους και μιαρούς, γι’ αυτό και δοκίμαζαν την αποστροφή των συνανθρώπων τους και βίωναν την απόλυτη μοναξιά και απομόνωση. Ο Χριστός, όμως, δε στάθηκε απέναντί τους. Στάθηκε δίπλα τους. 

Άκουσε τις ικετήριες κραυγές τους, σπλαχνίστηκε το δράμα τους και τούς απάλλαξε από την οδύνη τους. Η συνέχεια, όμως, είναι απρόβλεπτη. Από τους δέκα, μόνον ο ένας νιώθει την ανάγκη να σπεύσει και να ευχαριστήσει τον σωτήρα του. Μόνον ο ένας, τελικά, καταφέρνει ν’ απαλλαγεί όχι απλά από την λέπρα του σώματος, αλλά και από την λέπρα της ψυχής. Σ’ αυτόν ο Κύριος απευθύνει ένα αποκαλυπτικό λόγο: «Πήγαινε. Η πίστη σου σε έσωσε»[1]

Ο Χριστός συνδέει άμεσα την σωματική ίαση με την πίστη στη δύναμη του Θεού. Από μια πρώτη ματιά η σχέση των δύο αυτών μεγεθών είναι δυσερμήνευτη. Ερμηνεύεται, όμως, αν συνειδητοποιήσουμε τη σχέση της αμαρτίας με την ασθένεια. Ο άνθρωπος είναι οντότητα ψυχοσωματική. Αυτό σημαίνει ότι η υγεία ή η ασθένεια της ψυχής επηρεάζει άμεσα και καταλυτικά την κατάσταση του σώματος και το αντίθετο. Η αμαρτία, που συνιστά ασθένεια της ψυχής, «είναι ανταρσία εναντίον της ίδιας της φύσεώς μας και επομένως, η διαστροφή της φύσεώς μας. Είναι η εωσφορική αποθέωση της φύσεώς μας ή ο εγκλεισμός μας σε μια απαγιασμένη φύση, που δε μπορεί πια να γεννά παρά πάθη και ασθένειες και θάνατο»[2]

Σεβασμός στήν Παράδοση (Ἅγιος Παΐσιος Ἁγιορείτης)

  

«Ἰησοῦς Χριστός χθές καί σήμερον ὁ αὐτός καί εἰς τούς αἰώνας»

Συχνά γίνεται λόγος γιά ἀνανέωση στήν Ἐκκλησία· λές καί ἡ Ἐκκλησία γηράσκει καί χρειάζεται ἀνανέωση. Προσπαθεῖ κανείς σήμερα νά κρατήσει λίγο τήν παράδοση, νά τηρεῖ τίς νηστεῖες, νά μή δουλεύει τίς γιορτές, να εἶναι εὐλαβής καί τόν λένε ἀναχρονιστικό καί ξεπερασμένο. Σέ ποιά ἐποχή ζεῖς; Αὐτά δέν γίνονται τώρα. Πᾶνε αὐτά τά πράγματα! Εἶναι μερικές ἀπό τίς ἐκφράσεις πού ἀκούει κανείς ἀπό τόν κόσμο. Δηλαδή, σιγά σιγά οἱ ἄνθρωποι ὅλα αὐτά τά παίρνουν γιά παραμύθια. Ἀκόμη και τίς ἀξίες τίς λένε κατεστημένο τώρα και πᾶνε νά ἀντικαταστήσουν τίς ἀξίες με ἀταξίες. Μεγάλη διαστροφή ὑπάρχει στόν κόσμο! Τήν ὀμορφιά τήν πνευματική τήν θεωροῦν ἀσχήμια. Ἡ πνευματική ὀμορφιά δηλαδή γιά τούς κοσμικούς εἶναι κοσμική ἀσχήμια. Δέν εἶναι λίγοι δέ αὐτοί πού μάχονται τήν Ἐκκλησία καί ἀγωνίζονται γιά την καταστροφή της. Καλά, νά ποῦμε, δέν πιστεύουν καί διδάσκουν τήν ἀθεΐα. Δεν ἀναγνωρίζουν, ὅμως, τό καλό πού προσφέρει ἡ Ἐκκλησία, ὅτι προστατεύει τά παιδιά, τά βοηθάει νά μή γίνουν ἀλητάκια, νά γίνουν καλοί ἄνθρωποι; Αὐτοί προωθοῦν τά παιδιά στό κακό· ἐπιτρέπουν τήν καταστροφή τῶν παιδιῶν ἐλεύθερα. Ἐνῶ ἡ Ἐκκλησία τί διδάσκει; «Να εἶναι ὁ νέος φρόνιμος, νά σέβεται τους ἄλλους, νά διατηρηθεῖ ἁγνός, γιά νά παρουσιασθεῖ στήν κοινωνία σωστός ἄνθρωπος».

Νά ἔχουμε ἐμπιστοσύνη στήν παράδοση καί σ’ αὐτά πού οἱ Ἅγιοι Πατέρες θέσπισαν. Οἱ Ἅγιοι Πατέρες ἦταν πιο ἔμπειροι, ἦταν ἐνάρετοι καί ἅγιοι. Σήμερα, δυστυχῶς, μπῆκε ἡ εὐρωπαϊκή εὐγένεια καί πᾶνε νά δείξουν τόν καλό. Θέλουν νά δείξουν ἀνωτερότητα καί τελικά πᾶνε νά προσκυνήσουν τόν διάβολο μέ τά δύο κέρατα. Τό εὐρωπαϊκό πνεῦμα νομίζει ὅτι καί τά πνευματικά θέματα μποροῦν νά μποῦν στην «κοινή ἀγορά». Μπαίνει αὐτό το εὐρωπαϊκό πνεῦμα καί σιγά-σιγά μᾶς παίρνει ὅλους σβάρνα. Ἐάν, ὅμως, ζούσαμε ὅλοι πατερικά, θά εἴχαμε και πνευματική ὑγεία.

Ἡ κοίμηση καί ὁ ἐνταφιασμὸς τοῦ ἁγίου Νεκταρίου

 Στὸ ἀπόμακρο γιὰ κεῖνο τὸν καιρὸ νοσοκομεῖο τῆς Ἀθήνας, τὸ Ἀρεταίειο, ἡ γραμματεία ἔπαιρνε ἀπ’ ἔξω ἐντολὴ καὶ ἔδινε μέσα ἐντολὴ νὰ κρατήσουν κάποιο κρεββάτι στὸν μικρὸ παθολογικὸ θάλαμο, γιὰ ἕναν γέροντα καλόγερο ἀπὸ τὴν Αἴγινα. 

Τὸν ἔφεραν κάποιο μεσημέρι δύο καλόγριες κι ἕνας μέτριος στὸ ἀνάστημα σαραντάρης, ποὺ ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ ποὺ μπῆκαν ἀνησυχοῦσε καὶ κρυφόκλαιγε. Ἔκαναν τὶς διατυπώσεις τῆς εἰσόδου καὶ παραμονῆς του στὸ θεραπευτήριο καὶ ἡ μία ἀπὸ τὶς δύο καλόγριες ἔφυγε.

 Στὸν θάλαμο ποὺ τὸν τοποθέτησαν ἦταν ἄλλα τέσσερα κρεββάτια, ὡστόσο μόνο τὰ δύο ἦταν πιασμένα. Στὸ διπλανὸ τοῦ γέροντα τῆς Αἴγινας ἀναπαυόταν ἕνας ἄντρας περίπου σαραντάρης ποὺ ἔπασχε ἀπὸ παράλυση τῶν κάτω ἄκρων. Ἦταν ἐπαρχιώτης οἰκογενειάρχης, εἶχε πέσει σ’ ἕνα γκρεμὸ ἀπὸ τὸ ζῶο του, χτύπησε κι ἀπὸ τότε τὸν ἔσερναν μὲ τὰ φορεῖα. Στὸ παρακάτω, ἔμενε κάποιος γέροντας συνταξιοῦχος δάσκαλος, μὲ οὐρολογικὴ κι αὐτὸς πάθηση.

«Τί νομίζεις γερόντισσα Εὐφημία, ἔκανε κάπου στὸν προθάλαμο σιγανασαίνοντας καὶ σκουπίζοντας τὰ δάκρυά του ὁ ἄντρας, θὰ κάνει τὴν ἐγχείρηση, θ’ ἀντέξει στὸ μαχαίρι;»

Ἐκείνη ἀπόμεινε συλλογισμένη.

«Τί θ’ ἀπογίνουμε δίχως τὴν εὐλογημένη του καθοδήγηση, πῶς θὰ ζήσουμε χωρὶς τὴν προσευχή του;», συνέχισε ὁ ἄντρας.

«Ἐλπίζω, κύριε Σακκόπουλε, ἀποκρίθηκε τέλος ἡ καλόγρια μισοταραγμένη. Ὁ καλὸς Θεὸς θὰ λυπηθεῖ τὴν ἀδελφότητα, δὲν θὰ ἐπιτρέψει ν’ ἀπομείνουμε εἴκοσι ὀκτὼ ψυχὲς ὀρφανές.»

«Ὦ ἀδελφὴ Εὐφημία, σ’ αὐτὸν ὀφείλω τὰ πάντα. Καὶ κυρίως τὸν θησαυρὸ τῆς ψυχῆς μου. Αὐτὸς μὲ εἰσήγαγε εἰς τὸ εὖρος, τὸ ὕψος καὶ τὸ κάλλος ποὺ ἔχει ὁ Κύριος. Ἀπὸ νωρὶς ἔχασα τὴν μητέρα μου καὶ τὸ ξεπέρασα, πρόπερσι ἀναπαύθηκε κι ὁ πατέρας μου, ἄνθρωπος ὅλο αὐταπάρνηση κι εὐγένεια καὶ τὸ κατάπια. Ἂν μᾶς ἐγκαταλείψει κι ὁ ἅγιος γέροντας, ὁ πνευματικὸς πατέρας καὶ ὁδηγὸς καὶ μεσίτης εἰς τὸν Θεόν, θὰ καταντήσω δυστυχής, θὰ παραμείνω δεντρὶ στὴν ἔρημο…»

Ἡ καλόγρια τὸν ἀνακοίταξε μὲ κάποια στοργὴ καὶ κούνησε τὸ κεφάλι.

Πέρασε ὁ πρῶτος μήνας, πέρασε κι ὁ δεύτερος.

Δὲν πρόλαβε νὰ κάνει ἐγχείρηση, δὲν πρόλαβε νὰ περάσει ἀπὸ μαχαίρι.

Ἡ Ἀθήνα συγκλονιζόταν ἀπὸ ἰαχὲς καὶ ἀλλαλαγμοὺς γιὰ τὴν ἐκλογικὴ ἥττα τοῦ Βενιζέλου, γιὰ τὶς ἀλλαγὲς στὴν Κυβέρνηση, γιὰ τὴν ἐπαναφορὰ τοῦ ἐξόριστου Βασιλιᾶ Κωνσταντίνου, οἱ ἐκκλησιαστικοὶ κύκλοι συζητοῦσαν, σχολίαζαν τὴν ἔκπτωση τοῦ Μελετίου καὶ τὴν ἐπανενθρόνιση τοῦ Θεοκλήτου, ὅταν ὁ χλωμὸς ἀσκητικὸς ἐκεῖνος γέροντας, ὁ καλόγερος τῆς Αἴγινας, ἔβλεπε ξαφνικὰ καταμπροστά του ἀνοιγμένους τοὺς οὐρανοὺς καὶ τοὺς ἀγγέλους κατὰ χιλιάδες νὰ τὸν ὑποδέχονται.

Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεος: Σχετικισμός στήν Ἐκκλησία καί τήν θεολογία

Σχετικισμός στήν Ἐκκλησία καί τήν θεολογία

Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου

Ἕνα σημαντικό καί χαρακτηριστικό ρεῦμα τῆς ἐποχῆς μας εἶναι ὁ λεγόμενος σχετικισμός ἤ σχετικοκρατία ἤ ρελατιβισμός (ἀγγλικό relativism). Τό θέμα αὐτό τό ἐξετάζω στό παρόν ἄρθρο ἀπό τήν πλευρά τῆς θεολογίας. Ὅμως, πρέπει νά δοῦμε καί τήν φιλοσοφική καί ἠθική ἄποψη τοῦ θέματος.

Ὁ ὅρος σχετικισμός προσδιορίζει τό ὅτι δέν ὑπάρχουν «κάποιες καθολικές ἀρχές» πού ἰσχύουν γιά ὅλους, ὅτι ἡ ἀνθρώπινη γνώση εἶναι «σχετική, συμβατική, ὑποκειμενική». Ὁ σχετικισμός προσδιορίζεται ἀκόμη μέ τόν σκεπτικισμό, τόν ἀγνωστικισμό, τόν φαινομενισμό, τόν ὑποκειμενισμό, τήν πιθανοκρατία κ.ἄ.

Ὑπάρχουν δύο τύποι τοῦ σχετικισμοῦ, ἤτοι ὁ γνωσιακός καί ὁ ἠθικός.

Ὁ γνωσιακός σχετικισμός ὑποστηρίζει ὅτι δέν ὑπάρχουν καθολικές ἀλήθειες στόν κόσμο, ἁπλῶς ὑπάρχουν μερικές ἑρμηνεῖες τοῦ κόσμου. Θεωρεῖται ὅτι ὁ φιλόσοφος Πρωταγόρας ἐξέφρασε πρῶτος τέτοιες ἀπόψεις μέ τό ἀξίωμα «πάντων χρημάτων μέτρον ἄνθρωπος». Στήν συνέχεια οἱ Σοφιστές ἦταν ἐκεῖνοι πού ὑποστήριξαν ὅτι ὑπάρχει ὁ ὑποκειμενισμός, σύμφωνα μέ τόν ὁποῖο ὑπάρχουν τόσες ἀλήθειες ὅσες καί τά ἄτομα. Ἐπίσης, συνέδεαν τήν ἀλήθεια ἤ τό ψέμα ἀνάλογα μέ τίς ὁμάδες τῶν ἀνθρώπων. Ἔτσι, ἡ ἀρρώστια γιά τούς ἀρρώστους εἶναι κακό, ἐνῶ ἀντίθετα γιά τούς γιατρούς εἶναι καλό.

Τί εἶναι εἰκόνα (Ἅγιος Ἰωάννης Δαμασκηνός)

  

Εικόνα λοιπόν είναι ομοίωμα κάποιου και δείγμα και αποτύπωμα, που δείχνει στον εαυτό του το εικονιζόμενο, οπωσδήποτε όμως δεν μοιάζει εξ’ ολοκλήρου η εικόνα με το πρωτότυπο, δηλαδή με το εικονιζόμενο-γιατί άλλο είναι η εικόνα και άλλο το εικονιζόμενο-, οπωσδήποτε όμως βλέπει κανείς σ’ αυτά διαφορά, αν και δεν είναι άλλο τούτο και άλλο εκείνο. Για παράδειγμα λέω το εξής. Η εικόνα του ανθρώπου, αν και αποτυπώνει τη μορφή του σώματος του, όμως δεν έχει τις ψυχικές δυνάμεις του, γιατί ούτε ζει ούτε σκέφτεται ούτε μιλάει ούτε αισθάνεται ούτε κουνάει κάποιο μέλος του. Και ο Υιός, ενώ είναι φυσική εικόνα του Πατρός, έχει κάποια διαφορά σε σχέση με Αυτόν· είναι Υιός και όχι Πατέρας.

Για ποιο λόγο υπάρχει η εικόνα

Κάθε εικόνα φανερώνει και δείχνει την κρυφή πραγματικότητα. Για παράδειγμα επειδή ο άνθρωπος δεν γνωρίζει καθαρά ούτε το αόρατο, αφού η ψυχή του καλύπτεται με σώμα, ούτε εκείνα που θα γίνουν μετά από αυτόν, ούτε εκείνα που είναι χωρισμένα και απομακρυσμένα τοπικά, αφού ο ίδιος είναι περιορισμένος τοπικά και χρονικά, γι’ αυτό επινοήθηκε η εικόνα για να τον οδηγεί στη γνώση και να του φανερώνει και να του ανακοινώνει εκείνα που είναι κρυμμένα, και εκείνα βέβαια που είναι καλά να τα ποθούμε και να τα μιμούμαστε, ενώ τα αντίθετα, δηλαδή τα κακά, να τα αποστρεφόμαστε και να τα μισούμε.

Γιά τούς ἀγγέλους. Ἅγιος Πορφύριος.

Είπε ο Γέροντας σε κάποιον:

— Νά μή στενοχωριέσαι. Θά κάνεις τις προσευχές σου, θά λες γλυκόλογα του Χριστού. Θά ζητάς ανυψώσεις μέσω των αγιων άγγέλων («τίς δώσει μοι πτέρυγας ωσεί περιστεράς και πετασθήσομαι καί καταπαύσω;» Ψαλμ. 54, 7).

Μεταφέρουν τον αγιασμό οι άγγελοι. Μόνο αυτοί μπορούν νά δοξάζουν τόσο τον Θεό.

Είναι ειδικά φώτα, του πρώτου φωτός δεύτερα, πού ανακλούν τό πρώτο φώς. Έχουν:

α'. ιδιότητα να υμνούν τον Θεό.

β’. ιδιότητα να υπηρετούν τούς ανθρώπους («ο ποιών τους άγγέλους αυτού πνεύματα καί τούς λειτουργούς αυτού πυρός φλόγα», Ψαλμός 103,4. «Ουχί πάντες εισί λειτουργικά πνεύματα εις διακονίαν αποστελλόμενα διά τούς μέλλοντας κληρονομειν σωτηρίαν;»,Έβρ. 1, 14»).

Αυτά να σκεφτείς καί να τά επικαλείσαι. Όταν τα καλείς θα έρχονται. Είναι η φύσις τους να μάς αγαπάνε.

Ἔξω ἀπό τή Χάρι τοῦ Θεοῦ ὁ ἄνθρωπος εἶναι “νεκρός !!!

 

Ἔξω ἀπό τή Χάρι τοῦ Θεοῦ ὁ ἄνθρωπος εἶναι “νεκρός !!!

«Κορόιδευε ένας άθεος έναν ἱεροκήρυκα μιά μέρα, λέγοντάς του:

—Μας μιλᾶτε κάθε τόσο γιά φορτίο ἁμαρτιῶν καί τά παρόμοια. Πιστέψτε με, ὅμως, ὅτι προσωπικά δέν νοιώθω κανένα τέτοιο βάρος. Ἀλήθεια, πόσο ζυγίζει ἡ ἁμαρτία;

Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ πολύ ψύχραιμα, ἀπάντησε τότε:

Ἠχητικό Ἁγιολόγιο 11 Σεπτεμβρίου

Ἀκοῦστε τό βίο τῶν Ἁγίων της Ὀρθοδοξίας πού ἑορτάζουν σήμερα 11 Σεπτεμβρίου


Για να κατεβάσετε και να αποθηκεύσετε την ομιλία σε mp3 πατήστε ΕΔΩ (δεξί κλίκ αποθήκευση ως, ή αποθήκευση δεσμού ως)

Χαίροις τῶν Φαράσων θεῖος βλαστός, Ἄθωνος τοῦ Ὄρους περιάκουστος ἀσκητής, χαίροις τῆς Ἑλλάδος ὁ φωτιστής ὁ νέος, Παΐσιε τῶν νέων μέγιστε σύμμαχε

 https://paraklisi.blogspot.gr/2017/08/blog-post_482.html