Η αναγκαιότητα της ομολογιακής συμμετοχής μας στην ηλεκτρονική διαβούλευση.

 Πριν μερικές ημέρες αιφνιδιαστικά ανακοίνωσε η κυβέρνηση την έναρξη της ανοιχτής ηλεκτρονικής διαβούλευσης στο διαδίκτυο για το θέμα των ηλεκτρονικών καρτών.
Στο αιφνιδιασμό αυτό ανήκει και το ότι δεν υπάρχει συγκεκριμένη τοποθέτησή της και αλλάζει συνεχώς αποφάσεις όσον αφορά τα τεχνικά στοιχεία της κάρτας, το τι ακριβώς θα περιέχει, αν αυτά που περιέχει προσκρούουν ή όχι στα προσωπικά δεδομένα του πολίτη, αν είναι σύμφωνα με το Σύνταγμα της Ελλάδος, αν μπορεί να διασφαλιστεί η ασφάλεια δεδομένων από υποκλοπή, και ένα σωρό άλλα θέματα στα οποία δεν υπάρχει επίσημη θέση γιατί ακριβώς είναι από ρευστά μέχρι εντελώς αντισυνταγματικά και προσκρούουν στην καταπάτηση των  προσωπικών δεδομένων και με βάση την ελληνική Αρχή προστασίας των προσωπικών δεδομένων, αλλά και με βάση την Ευρωπαϊκή Αρχή προστασίας δεδομένων.

Λόγω της τελευταίας αναγκάστηκε σε λίγες μόνο ώρες η κυβέρνηση να αποσύρει την απόφασή της για την υποχρεωτική παραλαβή εκ μέρους μας ειδικής ηλεκτρονικής Φοροκάρτας, ή οποία και σαφέστατα θα λειτουργούσε με κωδικοποίηση τον ΕΑΝ13 και τον γραμμωτό κώδικα ο οποίος λειτουργεί εδώ και 20 χρόνια με βάση χρήσης το 666 για να «διαβάζει» τα προϊόντα.
Βέβαια δεν απέσυρε την υποχρεωτική παραλαβή της συγκεκριμένης φοροκάρτας λόγω του 666 αλλά λόγω της αντίθεσης της Ευρωπαίκής Αρχής προσωπικών δεδομένων.

Γιατί ἡ Κυβέρνηση ζητάει τή γνώμη μας γιά τήν Κάρτα τοῦ Πολίτη χωρίς νά μᾶς ἔχει ἐνημερώσει ὑπεύθυνα γιαυτήν;

  Πῶς γίνεται αὐτό;;;

Γιατί ἡ Κυβέρνηση ἐνῶ διαβεβαίωσε τήν Ἱερά Σύνοδο ὅτι ἡ διαβούλευση θά ἀρχίσει στίς ἀρχές τοῦ 2011 τήν ξεκίνησε ἤδη;

Ποῦ εἶναι ἡ ὑπεύθυνη ἐνημέρωση τῆς Κυβέρνησης γιά τήν Κάρτα τοῦ Πολίτη τήν ὁποία ὑποσχέθηκε;

Πῶς νά ἐκφέρουμε γνώμη γιά κάτι πού δέν γνωρίζουμε; 

Μήπως δέν τήν ἐνδιαφέρει ἡ γνώμη μας ἀφοῦ οἱ ἀποφάσεις ἔχουν ἤδη παρθεῖ;

Μήπως ζοῦμε μία νέα χούντα; 

Καλό εἶναι, νά εἴμαστε πάρα πολύ προσεχτικοί στίς μεθοδεύσεις διαμόρφωσης τῆς κοινῆς γνώμης καί  δημιουργίας ἐντυπώσεων πού ἀκολουθοῦν οἱ ταγοί τῆς Νεοταξικῆς Δικτατορίας, εἰς βάρος τῶν ἐλεύθερων πολιτῶν!

Ο Όσιος Ιερόθεος της Βατοπαιδινής Σκήτης του Αγίου Δημητρίου (1762 – 9 Απριλίου 1814)

Ιερά Βατοπαιδινή Σκήτη του Αγίου Δημητρίου

1. Συνοπτικό βιογραφικό σχεδίασμα[1]
Ο μακάριος γέρων Ιερόθεος «ήτον γέννημα και βλαστός της περίφημου Πελοποννήσου, ήτοι του Μωρέως, από την επαρχίαν του αγίου Κορίνθου, από ένα χωρίον καλούμενον Συλίβενα[2] (του ποταμού όπου συνορεύει με την επαρχίαν του αγίου Κυρνίτης)»[3].
Γεννήθηκε κατά το έτος 1762[4], από τον Γεώργιο και την Μαλάμω[5], γονείς «θεοσεβείς, φιλαδέλφους, φιλογείτονες, φιλόπτωχους και ελεήμονες»[6], ως δευτερότοκος υιός τους[7], και «αναγεννηθείς δια, του αγίου Βαπτίσματος, ωνομάσθη Ιωάννης»[8]. Ο βιογράφος του δεν μας παρέχει, δυστυχώς, περισσότερες πληροφορίες για την παιδική του ηλικία μνημονεύει, πάντως, πως «ήτον προς τους γονείς του κατά πάντα υπήκοος, εις όσα, δηλαδή, πρέπει να υποτάσσωνται τα τέκνα εις τους γονείς αυτών»[9], καθώς και ότι βασική του απασχόληση ήταν η διαποίμανση του κοπαδιού που διατηρούσαν οι κτηνοτρόφοι -προφανώς- και γεωργοί γονείς του[10].
Σε ηλικία εννέα μόλις ετών, κατά το έτος 1771[11], «απαρνείται τον κόσμον και τα εν κόσμω, γονείς, συγγενείς, φίλους, συνομηλίκους και πάσαν περιουσίαν και όλα τα χαρμόσυνα και ηδέα λεγόμενα του παρόντος και ματαίου αιώνος»[12]. Η μητέρα του Μαλάμω τον πηγαίνει στο μοναστήρι τοϋ αγίου Γεωργίου του Φονέως[13], όπου τον εμπιστεύεται στον θείό του και ηγούμενο της Μονής Μακάριο[14]. Αφορμή γι΄ αυτήν την «παιδιόθεν» αφιέρωση και προσαγωγή του μικρού Ιωάννου στην αγγελική πολιτεία υπήρξε ένα θαυμαστό περιστατικό που συνέβη κατά την περίοδο που αυτός έβοσκε το ποίμνιο των γονέων του. Συγκεκριμένα, η «θαυματουργικώ τω τρόπω» διάσωση του από πτώση που επέφερε βέβαιο θάνατο στον γκρεμνό Άββορο[15], συνεκλόνισε βαθύτατα την ψυχή της λίαν ευσεβούς εκείνης μητρός, η οποία υπεσχέθη τότε προς την Θεοτόκο και τον άγιο Γεώργιο: «Παναγία μου Θεοτόκε, βοήθησον και, άγιε μεγαλομάρτυς Γεώργιε, πρόφθασον και γλύτωσε το παιδίον μου να μην άποθάνη και να το φερω εις το μοναστήριον σου να γένη καλόγηρος»[16]· καθώς επίσης και: «Παναγία μου, βοήθησον [...] άγιέ μου Γεώργιε, βοήθησον και ιάτρευσον το παιδίον μου και να τελειώσω εκείνο όπου σου έταξα»[17].
Τούτο, λοιπόν, το ευλαβικό «τάμα» της «φιλοθέου άμα δε και φιλοτέκνου»[18] αυτής μητρός, η κλίση του νεαρού Ιωάννου προς το «μοναδικό επάγγελμα»[19] και κυρίως η κλήση που «παρά Θεού» είχε λάβει, τον οδήγησαν από την παιδική του ηλικία στο μοναστήρι για να ακολουθήσει την παράδοση της οικογενείας του, καθ΄ ότι ο πάππος του ήταν ιερεύς[20], αλλά και δύο ακόμη θείοί του ιερομόναχοι[21].

Μητροπολίτης Πειραιώς για κατάργηση τμήμ. Κοινωνικής Θεολογίας

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ & ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ
Ἀκτή Θεμιστοκλέους 190, 185 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ, Τηλ. +302104514833 (19), Fax +3102104528332

Ἐν Πειραιεῖ τῇ 24ῃ Nοεμβρίου 2010


ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ
Μέ ἀποτροπιασμό καί ὀργή γιά τούς γραικύλους διατάκτες τῆς «Νέας Ἐποχῆς» πού μέσα στήν φρικτή οἰκονομική κρίση τήν ὁποία ἐνορχήστρωσαν τά ἀφεντικά τους καί πού κάτω ἀπό τό βάρος της στενάζει ὁ λαός, βρῆκαν τήν εὐκαιρία μέ τό πρόσχημα τῆς δῆθεν κάθαρσης στό δημόσιο βίο, νά ἀρχίσουν τήν ὑλοποίηση τοῦ δολίου σχεδιασμοῦ τους γιά τήν ἀποδόμηση τῆς θρησκευτικῆς ἰδιοπροσωπείας τοῦ Νέου Ἑλληνισμοῦ. Ὁ πονηρός σχεδιασμός ξεκινᾶ μέ τό γκρέμισμα καί τήν περιθωριοποίηση τῶν Θεολογικῶν Πανεπιστημιακῶν Σχολῶν, πού ἰδιαίτερα στό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν, ἱστορικά ἔχουν τό πρωτεῖο ἵδρυσης.

Τό ἐπαίσχυντο ἔγγραφο τῆς Κυβέρνησης πρός τήν Σύγκλητο τοῦ Καποδιστριακοῦ Πανεπιστημίου γιά τήν κατάργηση τοῦ Τμήματος Κοινωνικῆς Θεολογίας καί τήν συγχώνευσή του μέ τό Τμῆμα Θεολογίας, μέ τό φαιδρό ἀνεπέρειστο καί ἕωλο πρόσχημα τῆς στηλίτευσης τοῦ δῆθεν παρατηρηθέντος νεποτισμοῦ, σάν νά μήν ὑφίστανται στό δικαιϊκό μας σύστημα νομικές διαδικασίες
διά τήν κατάγνωση, ἀνατροπή καί τιμωρία τέτοιων πρακτικῶν, μοναδικό στόχο ἔχει δυνάμει τῶν ἰσχυουσῶν διατάξεων τοῦ Νόμου πλαισίου, τήν κατάργηση τῆς αὐτοτέλειας τῶν Θεολογικῶν Σχολῶν, τήν ὑπαγωγή τους κατ’ ἀρχάς ὡς Τμημάτων καί μετά ταῦτα ὡς ἁπλῶν Προγραμμάτων Σπουδῶν στίς Φιλοσοφικές Σχολές μέ ὁλοκλήρωση τοῦ δολίου καί ἐλεεινοῦ σχεδιασμοῦ τήν κατάργηση τοῦ ὁμολογιακοῦ χαρακτῆρα τῶν Θεολογικῶν Σχολῶν στήν Ἑλλάδα καί τήν κατάπτωσή τους σέ Θρησκειολογικά Προγράμματα.

Δήλωσις Αγιοταφίτου Μοναχού Σεραφείμ υπέρ Αρτεμίου

ΔΗΛΩΣΙΣ
ὑπέρ τοῦ διωκομένου ὁμολογητοῦ
Μητροπολίτου Ράσκας καί Πριζρένης
κ. Ἀρτεμίου (Ραντοσλιάβλεβιτς)

ἐλαχίστου Μοναχοῦ Σεραφείμ Ἁγιοταφίτου
ἐκ τῆς Ἱερᾶς Λαύρας τοῦ Ἁγίου Σάββα παρ’ Ἰεροσολύμοις

Ἐχθές τό βράδυ ἔφθασε ὡς ἐμᾶς ἡ εἴδηση γιά τά ἑξῆς γεγονότα: (α) ὅτι διεδόθη στά Μ.Μ.Ε. τῆς Σερβίας ἡ πληροφορία, πώς οἱ Ἁγιοταφῖται τῆς Ἱερᾶς Λαύρας τοῦ Ἁγίου Σάββα συμπαρίστανται στόν ἀδίκως διωκόμενο Μητροπολίτη Ράσκας καί Πριζρένης τῆς Σερβίας κ. Ἀρτέμιο καί ὅτι προτίθενται νά ἀρνηθοῦν τήν ὑποδοχή στή Λαύρα ὁποιουδήποτε Ἐπισκόπου ἐκ Σερβίας ἔχει συνεργήσει στήν παράνομη δίωξη καί καθαίρεση τοῦ κ. Ἀρτεμίου καί (β) ὅτι ὁ Πανοσιολ. Ἀρχιμανδρίτης π. Μακάριος, Ἐπίτροπος τοῦ Πατριαρχείου μας στό Κάταρ, σερβομαθής καί ἐσπουδασμένος στή Σερβία, ἐδήλωσε μετά ταῦτα στά σερβικά Μ.Μ.Ε. ὅτι ὁ ὡς ἄνω ἰσχυρισμός εἶναι ψευδής καί ὅτι ὁ Πνευματικός τῆς Ἱερᾶς Λαύρας Ἀρχιμανδρίτης κ. Εὐδόκιμος καί οἱ ἐν αὐτῇ Πατέρες συντάσσονται μέ τήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας καί ὄχι μέ τόν  κ. Ἀρτέμιο.

Ἐπειδή τό προκείμενον ζήτημα εἶναι θέμα μοναχικῆς συνειδήσεως καί κατά τό μέγιστον μέρος θέμα Ὀρθοδόξου Πίστεως καί σεβασμοῦ στούς ἱερούς Κανόνες,

Εσωτερική αταξία και εξωτερική εμφάνιση

Γέροντος Παΐσιου του Αγιορείτου Λόγοι Α΄ Μέρος Γ΄ Κεφάλαιο 5ο «Σήμερα δεν διακρίνεις αν είναι άνδρας ή γυναίκα»

Λόγοι Α΄

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 

Κεφάλαιο 5ο   Εσωτερική αταξία και εξωτερική εμφάνιση

«Σήμερα δεν διακρίνεις αν είναι άνδρας ή γυναίκα»

Κάποτε, για να δοκιμάσουν τον σοφό Σολομώντα, του πήγαν μια ομάδα αγοριών και μια ομάδα κοριτσιών, όμοια ντυμένα κατά πάντα, για να τα ξεχωρίση. Εκείνος τα οδήγησε σε μια βρύση και τα έβαλε να πλυθούν. Από τον τρόπο που πλένονταν, τα ξεχώρισε· τα κορίτσια έρριχναν με προσοχή το νερό στα μάτια, συνεσταλμένα, ενώ τα αγόρια το πετούσαν στο πρόσωπό τους και έκαναν θόρυβο με τις παλάμες τους.

Σήμερα οι άνδρες έχουν μιμηθή τόσο πολύ τις γυναίκες που πολλές φορές δεν διακρίνονται. Την παλιά εποχή στα πεντακόσια μέτρα μπορούσες να διακρίνης αν είναι άνδρας ή γυναίκα. Τώρα ούτε από κοντά δεν μπορείς μερικές φορές να ξεχωρίσης τι είναι· δεν καταλαβαίνεις· γυναίκα είναι; άνδρας είναι; Γι΄ αυτό αναφέρει η προφητεία ότι θα έρθη εποχή που δεν θα διακρίνωνται οι άνθρωποι αν είναι άνδρας ή γυναίκα. Ο Γερο-Αρσένιος ο Σπηλαιώτης (2) είπε σε έναν νεαρό που είχε κάτι μαλλιά μέχρι κάτω: «Καλά, εσύ τι είσαι; Αγόρι είσαι ή κορίτσι;» Δεν διακρινόταν. Παλιά τους κούρευαν στο Άγιον Όρος. Τώρα έρχονται όπως νάναι… Εγώ τους κουρεύω με το ψαλίδι που κόβω το μαλλί, όταν πλέκω κομποσχοίνι. Πόσους έχω κουρέψει! Πίσω από το Ιερό τους κουρεύω. Όταν έρχωνται τέτοιοι, τους λέω: «Υποσχέθηκα σε κάποιους φαλακρούς να τους κολλήσω μαλλιά… Κάντε αγάπη να τα κόψουμε! Τι να κάνουμε τώρα; Τόχω υποσχεθή!».

25 Νοεμβρίου Συναξαριστής Αικατερίνης Μεγαλομάρτυρος, Μερκουρίου Μεγαλομάρτυρα, των Αγίων 150 Ρητόρων, Πορφυρίωνος και των συν αυτώ 200 Στρατιωτών, Πέτρου Ησυχαστή, των Αγίων 670 Μαρτύρων.

Ἡ Ἁγία Αἰκατερίνη ἡ Μεγαλομάρτυς

Ἡ Ἁγία Αἰκατερίνη καταγόταν ἀπὸ οἰκογένεια εὐγενῶν τῆς Ἀλεξάνδρειας καὶ μαρτύρησε στὶς ἀρχὲς τοῦ 4ου αἰώνα μ.Χ. Ἦταν εὐφυέστατη καὶ φιλομαθής. Ἤδη σὲ ἡλικία δέκα ὀκτὼ χρονῶν κατεῖχε τὶς γνώσεις τῆς ἑλληνικῆς φιλολογίας καὶ φιλοσοφίας, ἀλλὰ καὶ ἦταν ἄρτια καταρτισμένη καὶ στὰ δόγματα τῆς χριστιανικῆς πίστης.
Ὅταν ἐπὶ Μαξεντίου διεξαγόταν διωγμὸς ἐναντίον τῶν χριστιανῶν, ἡ Αἰκατερίνη δὲ φοβήθηκε, ἀλλὰ μὲ παρρησία διέδιδε πὼς ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι ὁ μόνος ἀληθινὸς Θεός. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ συνελήφθη ἀπὸ τὸν ἔπαρχο τῆς περιοχῆς, ὁ ὁποῖος προσπάθησε μὲ συζητήσεις νὰ τὴν πείσει νὰ ἀρνηθεῖ τὴν πίστη της. Ὅταν ὁ ἔπαρχος διαπίστωσε τὴν ἀνωτερότητα τῶν λόγων τῆς Αἰκατερίνης, συγκάλεσε δημόσια συζήτηση μὲ τοὺς πιὸ ἄξιους ρήτορες τῆς Ἀλεξάνδρειας, τοὺς ὁποίους ὅμως ἡ Αἰκατερίνη ἀποστόμωσε. Καὶ ὄχι μόνον αὐτό, ἀλλὰ κάποιοι ἀπὸ τοὺς συνομιλητές της πείσθηκαν γιὰ τοὺς λόγους της καὶ ἀσπάστηκαν τὴν Χριστιανικὴ Πίστη.
Μπροστὰ σὲ αὐτὴ τὴν κατάληξη, ὁ ἔπαρχος διέταξε νὰ τὴ βασανίσουν σκληρὰ μὲ τὴν ἐλπίδα πὼς ἡ Ἁγία θὰ λύγιζε καὶ θὰ ἀρνιόταν τὸν Χριστό. Ὅμως ἡ Αἰκατερίνη ἔμεινε ἀκλόνητη στὴν πίστη της.
Πέθανε στὸν τροχό, ὕστερα ἀπὸ διαταγὴ τοῦ ἔπαρχου.