Νά μήν λέμε ψέματα,ἀλλά τήν ἀλήθεια. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης.

Νά μήν λέμε ψέματα,ἀλλά τήν ἀλήθεια. Μικρός Εὐεργετινός. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης.Ὁμιλία στίς 06-06-2009

http://HristosPanagia3.blogspot.gr

«Περί φιλαυτίας - 2ο Μέρος», Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἀκοῦστε τήν ὁμιλία ἐδῶ:«Περί φιλαυτίας - 2ο Μέρος»

 

 Λέγαμε τήν περασμένη φορά γιά τή μητέρα ὅλων τῶν κακῶν, πού εἶναι ἡ φιλαυτία. Σήμερα πάλι μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ καί τίς εὐχές τοῦ Γέροντα, θά ἐμβαθύνουμε λίγο ἀκόμα σ’ αὐτό τό θέμα. Νά κάνουμε μία σύνδεση μέ τά προηγούμενα μέ βάση αὐτά πού λέει ὁ ἀββᾶς Ἡσαΐας καί ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής.

Λέει ὁ ἀββᾶς Ἡσαΐας «αὐτός πού φοβᾶται τήν ἀσθένεια τοῦ σώματος, δέν φτάνει στό μέτρο τῶν φυσικῶν του δυνατοτήτων, οὔτε μπορεῖ ν' ἀποκτήσει τίς ἀρετές».

Ὅπως λέγαμε, ἡ φιλαυτία ὁρίζεται ἀπό τούς Πατέρες σάν ἡ ἄλογη ἀγάπη πρός τό σῶμα. Ὁ ἄνθρωπος φροντίζει τό σῶμα του, ὄχι ὅμως μέ σωστό τρόπο. Ἀγαπάει τόν ἑαυτό του, ἐξ οὗ καί ἡ φιλαυτία: εἶναι φίλος τοῦ ἑαυτοῦ του.

Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυρας καί Ὁμολογητής Νικόλαος (1880-1938)

Ίερομάρτυς Νικόλαος (Κανταούρωφ)

ΚΟΖΑΚΟΣ στην καταγωγή, ο ιερομάρτυς Νικόλαος γεννήθηκε στις 21 Ιανουάριου του 1880 στο κοζάκικο χωριό Μπαρσουκόφσκι, στο Κουμπάν του Βορείου Καυκάσου. Ό πατέρας του Ανδρέας Κανταούρωφ, όπως και όλοι σχεδόν οι Κοζάκοι  πρόγονοί του, ήταν αξιωματικός του στρατού. Από τούς προγόνους της μητέρας του Άννας πολλοί ήταν ιερείς.

Ό Ανδρέας Κανταούρωφ ανδραγάθησε σε πολλούς πολέμους, παρασημοφορήθηκε επανειλημμένα και κατέλαβε υψηλές θέσεις στη στρατιωτική ιεραρχία. Μετά την αποστράτευση του, διορίστηκε επιθεωρητής λαϊκής μορφώσεως Βορείου Καυκάσου. Το 1898 δολοφονήθηκε από τρομοκράτες -ήταν εποχή πού διάφορα επαναστατικά κινήματα και κοινωνικές συγκρούσεις συντάραζαν απ’ άκρη σ’ άκρη την απέραντη Ρωσία.

Λίγο μετά τη δολοφονία του πατέρα του, ο Νικόλαος αποφάσισε να διακονήσει τον Θεό και τον λαό Του ως ιερέας. Η απόφαση του ήταν ενσυνείδητη. Ήθελε μέ τον τρόπο αυτό να εκδηλώσει έμπρακτα την αντίδραση του στο αθεϊστικό ρεύμα, το όποιο τά χρόνια εκείνα απλωνόταν ανεξέλεγκτα, υποσκάπτοντας όλες τις παραδοσιακές δομές της ορθόδοξης ρωσικής κοινωνίας.

Τά ξηλωμένα παπούτσια τοῦ γέροντος Χαραλάμπους Βασιλόπουλου

Ένα άλλο περιστατικό που φανερώνει την πλήρη αδιαφορία του Γέροντα ακόμα και για τα στοιχειώδη υλικά αγαθά μάς αφηγείται ο στενός συνεργάτης του Γέροντα από το 1951, ειδικός να δίνει λύσεις σε τεχνικά θέματα της Π.Ο.Ε., Κωνσταντίνος Κατσιάπης:

-          Είχα κλείσει κάποτε μια συνάντηση του Γέροντα μ’ αξιόλογα πρόσωπα στην Εκάλη για κάποιο σημαντικό θέμα. Στην καθορισμένη ώρα όλοι ήμασταν παρόντες. Τελευταίος στη συνάντηση εκείνη έφτασε ο πατήρ Χαράλαμπος. Έδειχνε σα να κουτσαίνει.

Ἁγιορειτῶν Πατέρων Ἔνστασις κατὰ τοῦ Συμφώνου Ἐλευθέρας Συμβιώσεως

Αγιορειτών Πατέρων Ένστασις κατὰ του Συμφώνου Ελευθέρας Συμβιώσεως

 

Άπαντες οι Πατέρες και Αδελφοί, οι αποτελούντες την Αγιορειτικήν Αδελφότητα και οι οποίοι διαβιώνουν ενασκούμενοι εν τοις Ιεροίς Κοινοβίοις, εν τοις Κελλίοις, και εν τοις όρεσιν, και σπηλαίοις, και εν «ταις οπαίς» της γης ευρισκόμενοι, αθεάτως και εν αφανεία, μετά βαθυτάτης θλίψεως και συν­οχής καρδίας, επληροφορήθησαν άλλο ένα δυσάρεστον, αδιανόητον και ανείπωτον γεγονός, του οποίου η είδησις και η αναγγελία και μόνον, είναι ικανή να προκαλέση όχι μόνον την αποστροφήν, την αηδίαν και την πλήρη απαξίωσιν, αλλά και τον πενθικόν κλαυθμόν και τα δάκρυα, όπου δια μίαν εισέτι φοράν λαμβάνει «χώρον» ένα ακόμη τραγικόν, δραματικόν, δυσάρεστον και σκανδαλώδες γεγονός, στον κατά τ᾽άλλα ευλογημένον, αγιασμένον και ιερόν τόπον της γλυκυτάτης Μητρός ημών Πατρίδος.

«Στόν Εὐαγγελισμό τῆς Θεοτόκου» Λουκ. Α΄ 24-38. μέρος στ΄ τελευταῖο

Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

«Πνεῦμα ἅγιον ἐπελεύσεται ἐπί σέ καί δύναμις ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι· διό καί τό γεννώμενον ἅγιον κληθήσεται υἱός Θεοῦ. καί ἰδοῦ Ἐλισάβετ ἡ συγγενής σου καί αὐτή συνειληφυῖα υἱόν ἐν γήρει αὐτῆς, καί οὗτος μήν ἕκτος ἐστίν αὐτῇ τῇ καλουμένῃ στείρᾳ· ὅτι οὐκ ἀδυνατίσει παρά τῷ Θεῷ πᾶν ρῆμα»¹.

Αὐτή εἶναι μιά πλήρης καί ἱκανοποιητική ἀπάντηση. Ὅπου Θεός βούλεται, νικᾶται φύσεως τάξις. Ὅταν ὁ ζῶν Θεός ἐφαρμόζει τό θέλημα Του γιά νά ἐργαστεῖ τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, ἡ φύση κι οἱ νόμοι της ἀτονοῦν, εἶναι σά νά μήν ὑπάρχουν. «Ἡ χάρη δέν ὑπόκειται στό νόμο τῆς φύσης», λέγει ὁ ἅγιος Γρηγόριος Νεοκαισαρείας. Ὁ ἴδιος ὁ ἀνακαινιστής τοῦ κόσμου ὁλόκληρου, ὁ Κύριος Ἰησοῦς, μαρτυρεῖ πώς «τό πνεῦμα ἐστί τό ζωοποιοῦν»².

Προβληματισμοί καί ἐρωτήματα γιά τήν Ὁμοιοπαθητική

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ

 

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

 

Κατά καιρούς γίνονται διάφορες υποστηρικτικές αναφορές για την Ομοιοπαθητική και από ανθρώπους της Εκκλησίας.  Για την Ομοιοπαθητική  υπάρχει η Ορθόδοξη στάση των Αγίων Πορφυρίου και Παϊσίου.  Αυτό δεν τους προβληματίζει; 

Ως γνωστό  ιδρυτής της Ομοιοπαθητικής είναι ο πλανεμένος  Hahnemann.   Είναι γνωστοί οι επαίνοι του πλανεμένου Hahnemann,  για τον επίσης πλανεμένο Κουμφούκιο.   Είναι γνωστό ότι ο  Hahnemann ήταν δεϊστής και ότι πλανεμένα πίστευε απλά στην  ύπαρξη μιας ανώτερης δύναμης.   Είναι γνωστό ότι πλανεμένος  Hahnemann  δεν πίστευε στην Αγία Τριάδα.  Είναι γνωστό ότι πλανεμένος  Hahnemann, υβριστικά καλούσε τον Χριστό ουτοπιστή και ονειροπόλο. 

Ὁ π. Γεώργιος Μεταλληνός καί ὁ π. Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης σέ ἐκδήλωση μέ θέμα: "Βαδίζοντας πρός τήν Πανορθόδοξο Σύνοδο"

Σχολή Γονέων Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κατερίνης

ΣΥΝΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ: Ένωση Θεολόγων Πιερίας.

Καθήλωσαν το πολυπληθές ακροατήριο με την ενημέρωση, τη θεολογική ορθόδοξη κατάρτιση και τη μαρτυρία τους σε ουσιαστικά θέματα της Εκκλησίας ο πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Μεταλληνός και ο μοναχός π. Αρσένιος Βλιαγκόφτης στην ομιλία της Σχολής Γονέων – Ανοικτού Πανεπιστημίου Κατερίνης «Βαδίζοντας προς την Πανορθόδοξο Σύνοδο» τη Δευτέρα 22/2/2016 στο Συνεδριακό Κέντρο του δήμου Κατερίνης.
Ο π. Γεώργιος αναφέρθηκε στις όψεις της προβληματικής του διαλόγου κατά τη Σύνοδο ξεκινώντας από την παραδοχή του διαλόγου, εφόσον ο τελευταίος ανήκει στην ουσία του Χριστιανισμού. Άλλωστε και ο Θεός διαλέγεται με τα πλάσματά του και η λατρεία και η προσευχή δημιουργούν τις προϋποθέσεις για το διάλογο Θεού και ανθρώπου. Ο σκοπός των Συνόδων είναι η επανένταξη των αιρετικών στην Εκκλησία, όχι η ένωση. Η επιστροφή στην πίστη και παράδοση της πρώτης Εκκλησίας. Κάποιες φορές υπεισέρχεται στις συνόδους ο παγκοσμιοποιημένος διεθνής πολιτικός χαρακτήρας ή κατά τον κ. Γιανναρά ισχύουν μέθοδοι πολιτικών επαφών και στους εκκλησιαστικούς διαλόγους.

 

http://aktines.blogspot.gr/2016/03/blog-post_75.html

«Ὅπως φροντίζει ἕνας πατέρας γιά τό παιδί του, ἔτσι φροντίζει καί ὁ Χριστός γιά τό σῶμα ἐκείνου πού....»

Τοῦ ἀββᾶ Ἰσαάκ

Ὅπως τό σύννεφο κρύβει τό φῶς τοῦ ἡλίου καί τῆς σελήνης, ἔτσι καί οἱ ἀναθυμιάσεις τῆς κοιλιᾶς κρύβουν τή σοφία τοῦ Θεοῦ ἀπό τήν ψυχή. Ὅπως φουντώνει ἡ φωτιά στά ξερά ξύλα, ἔτσι καί τό σῶμα ὅταν ἡ κοιλιά εἶναι γεμάτη.

Ὅπως ἡ συνεχής ρίψη ξύλων φουντώνει τίς φλόγες τῆς φωτιᾶς, ἔτσι καί ἡ ποικιλία τῶν τροφῶν τίς ὁρμές τοῦ σώματος.

Ἡ γνώση τοῦ Θεοῦ δέν κατοικεῖ σέ φιλήδονο σῶμα, καί ὅποιος ἀγαπᾶ τό σῶμα του, δέν θά ἀξιωθεῖ νά λάβει τή χάρη τοῦ Θεοῦ.

ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ ΕΙΝΑΙ......

 

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2016/03/blog-post_87.html