Περί κάθαρσης. Περί φθόνου, 1ο Μέρος. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Περί κάθαρσης. Περί φθόνου, 1ο Μέρος. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
Ὁμιλία στίς 29-06-2008 (Συνάξεις Κυριακῆς)

http://hristospanagia.gr

Γιά τόν Μεγάλο Ἁγιασμό

1.ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΑΓΙΑΣΜΟΥ ΠΟΥ ΤΕΛΕΙΤΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΩΝ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΕΛΕΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΑΣΜΟΥ ΠΟΥ ΤΕΛΕΙΤΑΙ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ;

2.ΓΙΑΤΙ ΝΗΣΤΕΥΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΩΝ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ;

Ο Μεγάλος Ἁγιασμός τελεῖται κάθε χρόνο τήν 5η καί 6η Ἰανουαρίου. Πολλοί εἶναι αὐτοί οἱ ὁποῖοι ρωτοῦν ἄν ὁ Ἁγιασμός αὐτός πίνεται, χρησιμοποιεῖται γιά ραντισμό, φυλάσσεται στά σπίτια καί ἄν ἀντικαθιστᾶ τή θεία Κοινωνία. Τό κείμενο πού ἀκολουθεῖ, μεταγλωττισμένο στή νεοελληνική, ἀποτελεῖ «εἰδική γνωμοδότηση περί τοῦ θέματος τοῦ Μεγάλου Ἁγιασμοῦ, δηλ. πῶς λαμβάνεται αὐτός παρά τῶν χριστιανῶν, ἐάν φυλάσσεται καί ἐάν ἀπ' αὐτόν μεταλαμβάνουν» οἱ πιστοί, συνταχθέν ὑπό τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Πατρῶν κυροῦ Νικοδήμου. Ἀρχικῶς αὐτή δημοσιεύθηκε στά ΔΙΠΤΥΧΑ τοῦ ἔτους 1999 (σσ. οη΄-π΄), πρός ἐνημέρωση τῶν εὐλαβέστατων Ἐφημερίων καί πληροφόρηση τῶν πιστῶν.
1. Ὑπάρχει διαφορά ἀνάμεσα στό Μεγάλο Ἁγιασμό πού τελεῖται τήν παραμονή τῶν Θεοφανείων καί ἐκεῖνον τῆς κύριας ἡμέρας τῆς ἑορτῆς;

Γιατί ὁ Θεός ἔγινε ἄνθρωπος; Τί εἶναι ὁ Παράδεισος καί τί ἡ Κόλαση; Τί εἶναι ἡ Ἐκκλησία;

Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς

Πράγματι η αγάπη του Θεού προς τους ανθρώπους δεν μπορούσε με τίποτα να καταδειχθεί καλύτερα παρά με τούτο: «απέσταλκεν ο Θεός εις τον κόσμον» (τον Θεό Λόγο), ώστε οι άνθρωποι να «ζήσωμεν δι’ αυτού».

Η ζωή του Θεού με την ενσάρκωση του Λόγου έγινε η δική μας, ανθρώπινη ζωή. Ο λόγος έγινε άνθρωπος, για μα δώσει στον άνθρωπο την ζωή του Θεού, να τον μάθει αυτήν την ζωή και να του δώσει τις δυνάμεις να μπορεί να πραγματώνει τούτη την ζωή και ανθρώπινες συνθήκες.

Ποια είναι η θεϊκή ζωή; Η ζωή του Ιησού Χριστού στην γη. Σε τι έγκειται τούτη η θεϊκή ζωή; Στο βίωμα της θείας Αλήθειας, της θείας Αγάπης, της θείας Δικαιοσύνης, της θείας Αγιοσύνης, και των υπολοίπων θείων ιδιοτήτων. Όλες αυτές τις θεϊκές ζωτικές δυνάμεις ο Θεάνθρωπος τις μετέφερε στο δικό μας ανθρώπινο κόσμο και τις μεταμόρφωσε στη δική μας ανθρώπινη ζωή. Εκείνος μπήκε στην ζωή μας, έφερε μέσα της τις δυνάμεις της θεϊκής ζωής κι έτσι μεταμόρφωσε τη δική μας ανθρώπινη ζωή σε θεοζωή.

ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ - "Τό βιβλίο τοῦ Θεοῦ"

ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ

"Το βιβλίο του Θεού"

Ένας μικρός σκαλίζοντας στο σπίτι του, βρήκε σε μία γωνία παραπεταμένο ένα καλοδεμένο μαύρο βιβλίο. Ήταν γεμάτο σκόνη. Με λαχτάρα έτρεξε να ρωτήσει και να μάθει τι βιβλίο ήταν αυτό. Η μητέρα έδωσε σύντομα την απάντηση: - Είναι παιδί μου, "το βιβλίο του Θεού" και να το αφήσεις εκεί που το βρήκες. Τότε ο μικρός γεμάτος απορία, γιατί το βιβλίο του Θεού ήταν τόσο περιφρονημένο, λέει στη μητέρα του:

Ἑρμηνεία τῶν Μακαρισμῶν ἀπό τόν Γέροντα Ἀθανάσιο Μυτιληναῖο. Μακαρισμός τέταρτος (Μέρος A΄)

Βρι­σκό­μα­στε, ἀ­γα­πη­τοί μου, μπρο­στά στόν τέ­ταρ­το μα­κα­ρι­σμό τοῦ Χρι­στοῦ μας, πού ἀ­να­φέ­ρε­ται στή με­γά­λη ἀ­ρε­τή τῆς δι­και­ο­σύ­νης. Λέ­ει: «μα­κά­ριοι οἱ πει­νῶν­τες καὶ δι­ψῶν­τες τὴν δι­και­ο­σύ­νην, ὅ­τι αὐ­τοὶ χορ­τα­σθή­σον­ται»^[1], δη­λα­δή εὐ­τυ­χι­σμέ­νοι εἶναι αὐ­τοί πού πει­νοῦν καί δι­ψοῦν γιά τή δι­και­ο­σύ­νη , για­τί αὐ­τοί θά χορ­τά­σουν.

Θά πρέ­πει ὅ­μως νά ντρε­πό­μα­στε ἐ­μεῖς οἱ ἄν­θρω­ποι ὅ­ταν μι­λᾶ­με γιά δι­και­ο­σύ­νη, δι­ό­τι, ἁ­πλού­στα­τα, δι­και­ο­σύ­νη ἐ­πά­νω στή γῆ δέν ὑ­πάρ­χει. Γι’ αὐ­τό ὁ Θε­ός συ­νι­στᾶ καί λέ­ει διά τοῦ προ­φή­του Ἡ­σα­ΐ­ου: «δι­και­ο­σύ­νην μά­θε­τε, οἱ ἐ­νοι­κοῦν­τες ἐ­πὶ τῆς γῆς»^[2], μά­θε­τε νά εἶ­στε δί­και­οι, ὅ­λοι ἐ­σεῖς πού κα­τοι­κεῖ­τε ἐ­πά­νω στή γῆ, ὄ­χι βέβαια μό­νο στή γῆ τοῦ Ἰσ­ρα­ήλ, ἀλ­λά σέ ὅ­λη τήν οἰ­κου­μέ­νη.

Ἐ­κεῖ­νο γιά τό ὁποῖο τό­σο πεί­να­σε καί δί­ψα­σε ἡ ἀν­θρω­πό­τη­τα εἶναι ἡ δικαιοσύνη, τόσο σέ μικρή κλί­μακα, ὅπως στίς σχέσεις ἀνάμεσα σέ δύο ἀνθρώ­πους, ὅ­σο καί σέ μεγαλύτερη κλίμακα, ὅπως στίς σχέσεις ἀνά­με­σα σέ δύ­ο ἤ καί περισ­σό­τε­ρους λα­ούς.

Σέ ποιόν χαρίζεται ἡ ἀλήθεια;

Σήμερα, μᾶς ἀναπαύει ἡ γλυκερὴ εἰκόνα τῆς φάτνης, ὅμως, ξεχνᾶμε ὅτι τὸ πραγματικὸ γεγονὸς δὲν ἔμοιαζε μὲ σχολικὴ γιορτή ἢ μὲ πάρτυ γεννεθλίων. Σκεφθεῖτε μιὰ πολὺ νεαρὴ κοπέλα, ἕτοιμη νὰ γεννήσει, νὰ περιφέρεται νύχτα μὲ τὸν μνηστήρα της, νὰ μὴ βρίσκει κατάλυμα λόγῳ τῆς κινητικότητας τῆς ἀπογραφῆς, καὶ νὰ ἀναγκάζεται νὰ γεννήσει μόνη της, μέσα σὲ ἕνα πρόχειρο σπήλαιο. Μεταφέρετε τὸ συμβὰν στὸ σήμερα, καὶ φανταστεῖτε ἕνα ἄστεγο κορίτσι 16 ἐτῶν νὰ καταφεύγει σὲ ἕνα μυχὸ βράχου, στὰ σύνορα μιᾶς μικρῆς καὶ ὄχι τόσο φιλόξενης κωμόπολης, γιὰ νὰ γεννήσει. Σὲ τέτοιες θλιβερὲς καὶ ἐπικίνδυνες συνθῆκες ἔλαβε χώρα ἡ γέννηση τοῦ Θεανθρώπου. Καὶ τί ἀκολούθησε; Χαρὲς καὶ πανηγύρια; Ὄχι.

Τό σύμπαν εἶναι δημιούργημα τύχης;

«Τέτοια θαυμαστή τάξη, ασύλληπτη αρμονία, καταπληκτική ακρίβεια μπορούν να είναι προϊόντα της τύχης…;»

Όταν ακούω κάποιους να μιλάνε με στόμφο για τυχαία γένεση του Σύμπαντος, έχω την εντύπωση πως αυτοί οι άνθρωποι ζούνε σ’ ένα κόσμο ολότελα ξένο από το δικό μας. Τους λυπάμαι πραγματικά. Γιατί ενώ έχουν μάτια – παριστάνουν άλλωστε τους ανοιχτομάτηδες∙ γιατί ενώ έχουνε νου – παριστάνουν άλλωστε τους προοδευτικούς∙ γιατί μιλάνε στ’ όνομα της επιστήμης, όσα υποστηρίζουν τους αποδεικνύουν τυφλούς, καθυστερημένους, ολότελα ακατατόπιστους στα θέματα της επιστήμης! Γι’ αυτό και δεν υπάρχει λόγος να κουραστεί κανείς ακολουθώντας βήμα προς βήμα τους παραλογισμούς τους.

Διαβάζοντας τελευταία σ’ ένα επιστημονικό περιοδικό ένα ωραίο άρθρο με τίτλο «Καινούργιες ιδέες από το Σύμπαν», έμεινα ν’ αποθαυμάζω ακόμα μια φορά τον απέραντο κόσμο τ’ ουρανού με τ’ αμέτρητα μυστήρια. Καθώς προβληματιζόμουνα πάνω σε τούτο το «Μυστηριώδες Σύμπαν» μέσα στο οποίο ζούμε, έπεσε στα χέρια μου μια άλλη, πιο απλουστευμένη μπροσούρα με το ίδιο θέμα.

Τό ράσο τοῦ Ἁγ. Λουκᾶ..: "Τί εἶπε σ΄ αὐτούς πού τόν βασάνισαν"

Έτσι απάντησε στους ανακριτές της ΝΙ.ΚΑ.ΒΕ.ΝΤΕ (σημερινής κα.κε.μπε), όταν του είπαν να βγάλει το ράσο. Γνώριζε πολύ καλά ο Άγιος Λουκάς ο ιατρός, ότι και μόνο η εμφάνιση του ράσου στα μάτια των ανθρώπων ήταν αρκετό να μην ξεχάσουν την ορθόδοξη πίστη. Γι αυτό και αρνήθηκε να βγάλει το ράσο.
Δείτε το βίντεο:

Κι ὅμως καί οἱ δικηγόροι μποροῦν νά ἁγιάσουν …

Τῃ 20ή Δεκεμβρίου μνήμη του ὁσίου πατρός ἡμῶν Φιλογονίου, επισκόπου Ἀντιοχείας, τοῦ ἀπό δικολόγων

                                     

Συναξάριον

Οὗτος ὁ μακάριος Φιλογόνιος ὁ γενόμενος ἀπό δικολόγου ἐπίσκοπος ᾿Αντιοχείας, οὗ τήν ἑορτήν ἄγομεν νῦν, τῇ μαθήσει τῶν θείων γραμμάτων ἐκδοθείς, ἀνάθημα τῷ Θεῷ ἐγένετο· διά πάσης γάρ διελθών παιδεύσεως ὡς μίαν ἁπάσας κατώρθωσεν· ὅθεν λαμπρόν ἐπεδείξατο βίον, καίτοι γυναῖκα ἔχων καί θυγατέρα, καί ἐν δικαστηρίοις στρεφόμενος, καί ἀνθρώποις ἀδικουμένοις συνηγορῶν καί χεῖρα βοηθείας ὀρέγων. Οὗτος ὑπέρ ἢλιον ἔλαμψεν, ὡς εὐθέως ἐκεῖθεν ταύτης ἄξιος φανῆναι τῆς ἀρχῆς, καί ἐκ μέσης τῆς ἀγορᾶς ἁρπασθείς ἀπό βήματος δικαστικοῦ ἐπί βῆμα ἤγετο ἱερόν. Καί πρῶτον μέν ἀνθρώποις συνηγόρει, τούς ἠδικημένους τῶν ἀδικούντων ἰσχυροτέρους ποιῶν, ἔπειτα δέ τό τοῦ Χριστοῦ ποίμνιον ἐνεχειρίσθη καί ἀπό τοῦ ἐπισκοπικοῦ θώκου ἀνθρώποις πάλιν συνηγόρει κατά δαιμόνων τῶν ἐπηρεαζόντων.

«Παρακαλῶ μήν κατακρίνετε ὁ ἕνας τόν ἄλλο»

Παρακαλώ μην κατακρίνετε ο ένας τον άλλο, διότι είναι πέρα για πέρα εγωισμός · ας δικαιολογεί ο αδελφός του αδελφού το σφάλμα, κι αυτό είναι μαρτυρία ταπεινώσεως και αγάπης. Αυτός ο αδελφός που το κάνει αυτό θα βρει πολλή τη χάρη του Θεού · εκείνος όμως που κρίνει και σκανδαλίζει τον πλησίον του, πρέπει να γνωρίζει ότι όχι χάρη δε θα βρει, αλλά και αν κάτι έχει θα το χάσει, για να μάθει το μάθημα της ταπείνωσης διά του παθήματος. 

Αρχιμανδρίτης Εφραίμ Φιλοθεΐτης

http://anastasiosk.blogspot.gr/