Η
ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ
ΚΑΙ
ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΣΤΟ ΘΕΟ
(ἀπομαγνητοφωνημένο
ἀπόσπασμα ἀπό ὁμιλία τοῦ Ἱερομονάχου
Σάββα Ἁγιορείτη)
Ὁ
φόβος τοῦ θανάτου ὑπάρχει στήν ψυχή
πού δέν γνώρισε τόν Κύριο .
«Ἡ
ἁμαρτωλή ψυχή, πού δέν γνωρίζει τόν
Κύριο, φοβᾶται τόν θάνατο. Καί νομίζει
πώς ὁ Κύριος δέν θά τῆς συγχωρέσει τίς
ἁμαρτίες της»1.
Αὐτή
εἶναι ἡ ἀπάτη τοῦ διαβόλου. Παρουσιάζει
τόν Θεό σάν ἕναν φοβερό, ἐκδικητικό,
θεό- ἀστυνομικό ὁ ὁποῖος εἶναι ἔτοιμος
νά μᾶς κόψει τό κεφάλι μέ
τήν ρομφαία του. Ὅμως δέν εἶναι ἔτσι.
Ὁ Θεός εἶναι ὅλος ἀγάπη καί συγχωρεῖ
ὅλες τίς ἁμαρτίες τοῦ ἀνθρώπου, πού
μετανοεῖ. Ὅταν ὅμως ὁ ἄνθρωπος
εἶναι ἀμετανόητος, δέν τό καταλαβαίνει
αὐτό, ἐνῶ ἀντίθετα ἀποδέχεται τίς
ὑποβολές τοῦ πονηροῦ (ὅτι ὁ Θεός εἶναι
κάτι σάν ἀστυνόμος πού ἐκδικεῖται).
«Γίνεται
αὐτό», παρατηρεῖ ὁ Ὅσιος
Σιλουανός, «ἐπειδή ἡ ψυχή
δέν γνωρίζει τόν Κύριο καί πόσο πολύ
μᾶς ἀγαπᾶ. Ἄν ὅμως τό γνώριζε αὐτό ὁ
κόσμος κανένας δέν θά ἀπελπιζόταν.
Γιατί ὁ Κύριος ὄχι μόνον συγχωρεῖ ἀλλά
καί χαίρεται πολύ γιά τήν ἐπιστροφή
τοῦ ἁμαρτωλοῦ. Ἀκόμη καί νά πλησίασε
ὁ θάνατος πίστευε ἀκράδαντα πώς, μόλις
παρακαλέσεις, θά λάβεις ἀμέσως τή
ἄφεση»2.