Στούς Ἁγιολογικούς Δέλτους τῆς Ἐκκλησίας ὁ ὅσιος Σωφρόνιος τοῦ Ἔσσεξ

Σύμφωνα με το ανακοινωθέν του Οικουμενικού Πατριαρχείου η Αγία και Ιερά Σύνοδος, αποδεχθείσα την εισήγηση της Κανονικής Επιτροπής ανέγραψε στο Αγιολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας τον εγνωσμένης οσιακής βιοτής και πολιτείας Σωφρόνιο του Έσσεξ.

Ο Όσιος Σωφρόνιος (Σαχάρωφ) γεννήθηκε το 1896 στη Μόσχα. Σπούδασε στην Κρατική Σχολή Καλών Τε­χνών της γενέτειρας του και επιδόθηκε στη ζωγραφική. Μετά μικρή περίοδο σπουδών στο Θεολογικό Ινστιτούτο του Άγιου Σεργίου στο Παρίσι, αναχώρησε το 1925 για το Άγιο Όρος και εγκαταβίωσε στην Ιερά Μονή του Αγίου Παντελεήμονος. Εκεί γνώρισε και συνδέθηκε στενά με τον άγιο Σιλουανό. Η συνάντηση του Γέροντος Σωφρονίου με τον Άγιο απο­τέλεσε βασικό σταθμό στην πνευματική του πορεία. Παρέμεινε κοντά στον Άγιο μέχρι την κοίμησή του και έπειτα, με την ευλογία του Ηγουμένου και των Γερόντων της Ι. Μονής, απσύρθηκε στην έρημο του Αγίου Όρους. Από εκεί διακόνησε ως πνευματικός στις Ιερές Μονές του Αγίου Παύλου, του Οσί­ου Γρηγορίου, του Οσίου Σίμωνος Πέτρας, του Οσίου Ξενο­φώντος, καθώς και σε πολλά άλλα Κελλιά και Σκήτες. Το 1948 εξέδωσε στη Γαλλία τα χειρόγραφα, που του πα­ρέδωσε ο άγιος Σιλουανός, επισυνάπτοντας εκτενή ανάλυση της διδασκαλίας του καθώς και μερικά βιογραφικά στοιχεία του Αγίου. Από το έτος 1959 εγκαταβίωσε στην Ιερά Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή Μονή του Τιμίου Προδρόμου στο Έσσεξ της Αγγλίας, της οποίας υπήρξε ιδρυτής, κτίτορας και πνευ­ματικός πατέρας. Κοιμήθηκε εν Κυρίω στις 11 Ιουλίου 1993. Τα συγγράμματά του τα όποια έγραφε πρωτοτύπως στη ρωσική, μεταφράσθηκαν στην αγγλική, αραβική, γαλλική, γερμανική, ιταλική, σερβική, σουηδική, φλαμανδική, ισπα­νική και αποσπασματικά σε πολλές άλλες γλώσσες.

Γράφει ο Αρχιμ. Ζαχαρίας για τις τελευταίες ημέρες της ζωής του:

Τέσσερις μέρες πριν πεθάνει έκλεισε τα μάτια του και δεν ήθελε να μας μιλήσει περαιτέρω. Το πρόσωπό του ήταν φωτεινό κι όχι θλιμμένο, αλλά γεμάτο ένταση. Είχε την ίδια έκφραση, όπως όταν θα τελούσε τη λειτουργία. Δεν άνοιγε τα μάτια του, ούτε πρόφερε λέξεις αλλά σήκωνε το χέρι του ευλογώντας μας. Μας ευλογούσε χωρίς λόγια κι εγώ κατάλαβαινα ότι θα έφευγε. Έτσι δεν ήθελα να τον απασχολώ. Προηγουμένως συνήθιζα να προσεύχομαι ώστε ο Θεός να επεκτείνει το γήρας του, όπως λέμε στη λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου «το γήρας περικράτησον». Αλλά κατά τη διάρκεια εκείνων των ημερών είδα ότι έφευγε κι έτσι άρχισα να λέγω: «Κύριε δώρισε στο δούλο σου πλουσίαν είσοδον στη βασιλεία σου». Προσευχόμουν χρησιμοποιώντας τα λόγια του αποστόλου Πέτρου, όπως διαβάζουμε στη Β’ Επιστολή του (Β’ Πέτρου α’ 11).

«Μεγάλη τιμή γιά σένα νά ὑπηρετῆς ἕναν ἄγγελο. Νά χαίρεστε, γιατί θά πᾶτε καί οἱ δύο στόν Παράδεισο».

Άγιος Παΐσιος: «Διακονία αρρώστων»

Χθες βράδυ, την ώρα που πήγαινα στον ναό για την αγρυπνία, είδα σε μια άκρη έναν πατέρα με ένα παιδάκι σε αναπηρικό καροτσάκι.

Πλησίασα, αγκάλιασα τον μικρό και τον φίλησα. «Είσαι ένας άγγελος, του είπα, το ξέρεις;».

Και στον πατέρα του είπα: «Μεγάλη τιμή για σένα να υπηρετής έναν άγγελο. Να χαίρεστε, γιατί θα πάτε και οι δύο στον Παράδεισο».Έλαμψαν από χαρά τα πρόσωπά τους, γιατί ένιωσαν την θεϊκή παρηγοριά. 

Αυτοί που διακονούν αρρώστους, αναπήρους κ.λπ. με αγάπη και υπομονή, αν έχουν αμαρτίες, σβήνουν τις αμαρτίες τους με την θυσία που κάνουν· αν δεν έχουν αμαρτίες, αγιάζονται.

Κάποτε μια γυναίκα μου διηγήθηκε μερικά γεγονότα από την ζωή της πολύ θαυμαστά. Απόρησα, γιατί ήταν καταστάσεις που συναντούμε στους βίους των Αγίων και αυτή ήταν μια απλή γυναίκα.

Όταν μου είπε πως είχε περάσει τα περισσότερα χρόνια της ζωής της, είδα ότι όλη η ζωή της ήταν μια θυσία. Από νέα ακόμη υπηρετούσε αρρώστους, γιατί στο πατρικό της σπίτι είχαν και τον παππού και την γιαγιά, που ήταν άρρωστοι.

Όταν παντρεύτηκε, έμενε με τον πεθερό και την πεθερά της, που ήταν επίσης άρρωστοι. Μετά αρρώστησε ο άνδρας της, έμεινε κατάκοιτος και τον υπηρετούσε. Όλη την ζωή της δηλαδή αυτή η γυναίκα την πέρασε διακονώντας αρρώστους.

Διψούσε όλα αυτά τα χρόνια να μελετήση, να πάη σε κάποια αγρυπνία, αλλά δεν είχε χρόνο. Επειδή όμως ήταν δικαιολογημένη, ο Θεός στο τέλος της έδωσε μαζεμένη την Χάρη Του.

– Γέροντα, μερικοί άνθρωποι, όταν αρρωσταίνουν, αποκτούν πολλές παραξενιές.

– Ναι, αυτό συμβαίνει, αλλά και οι υγιείς πρέπει να δικαιολογούν λίγο την ανησυχία, την γκρίνια ή την ιδιοτροπία των αρρώστων, γιατί αυτά είναι φυσικά στους αρρώστους. Ειδικά, όποιος δεν έχει αρρωστήσει, δεν μπορεί να καταλάβη τον άρρωστο, γιατί δεν έχει πονέσει και η καρδιά του είναι λίγο σκληρή.

Όσοι υπηρετούν έναν άρρωστο, έναν κατάκοιτο, χρειάζεται πολύ να προσέξουν να μην τον κάνουν να γογγύση. Μπορεί να τον υπηρετούν για χρόνια, αν όμως μια φορά στο τέλος τον κάνουν να γογγύση, τα χάνουν όλα.

Παναγία ''Ντινιούς''

‘‘ Ἡ ἱερή εἰκόνα εἶναι πολύ παλιά. Ἀκριβῶς στό μέτωπο τῆς Θεομήτορος ὑπάρχει μιά τρύπα, βαθιά. Ἡ παράδοση ἀναφέρει ὅτι κατά τήν περίοδο τῆς Τουρκοκρατίας, τότε πού ἡ πατρίδα μας στέναζε κάτω ἀπό τόν βαρύ κι ἀσήκωτο ζυγό τοῦ ἄπιστου κατακτητῆ, ἕναςΤοῦρκος κυνηγοῦσε στήν περιοχή αὐτή ἕναν Ἕλληνα, πιστό καί εὐσεβή χριστιανό, νά τόν σκοτώσει. Ποῦ ἀλλοῦ να καταφύγει ὁ δύστυχος; Ἀποκαμωμένος μπῆκε στό φτωχικό καί ταπεινό ἐκκλησάκι, γιά νά σωθεῖ. Γεμάτος ἀγωνία και συγκίνηση προχωρεῖ στό ἱερό καί κρύβεται πίσω ἀπό τήν ἱερή εἰκόνα τῆς Παναγίας στό τέμπλο. Σέ λίγο καταφθάνει καίὁ Τοῦρκος. Μπαίνει στόν ἱερό χῶρο τοῦ ναοῦ καί βλέπει τόνἝλληνα. Δέν συγκινεῖται ὁ ἄπιστος ἀπό τό περιβάλλον. Τά πρόσωπα τῶν Ἁγίων τόν ἀφήνουν ἀσυγκίνητο. Δέν εἶναι σέ θέση νά αἰσθανθεῖ τή χάρη τῆς Παναγίας. Αὐτός τό μίσος του σκέφτεται μόνο.

— Γιατί κρύφτηκες πίσω ἀπό τό ξύλινο παραπέτασμα, ἄθλιε ραγιά; Θαρρεῖς ὅτι τώρα δέν μπορῶ νά σέ σκοτώσω;

Γιῶργος Παπαθανασόπουλος, Στόν ἀπόηχο τῆς Ἱεραρχίας γιά τό Οὐκρανικό (Μέρος Ε΄). Ἀντιφάσεις καί ψευδαισθήσεις

Στον απόηχο της Ιεραρχίας για το Ουκρανικό

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Μέρος Ε΄

Αντιφάσεις και ψευδαισθήσεις

Στην Ιεραρχία του περασμένου Οκτωβρίου για το Ουκρανικό ετέθη και το ζήτημα της εκ μέρους του Πατριαρχείου της Μόσχας διακοπής της Κοινωνίας με το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Ο Σεβ. Γουμενίσσης ήταν πολύ αυστηρός με το Πατριαρχείο της Μόσχας. Τόνισε ότι τον ενοχλεί βαθύτατα και για αυτόν είναι ασυγχώρητη η εκ μέρους της Ρωσικής Εκκλησίας διακοπή της Θείας Κοινωνίας. Την χαρακτήρισε «βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος» και «ασυγχώρητο έγκλημα» και διερωτήθηκε: «Τι είναι η Θεία Κοινωνία; Ποιος διαφεντεύει; Ο Χριστός ή εμείς; Και εμείς εν ποία εξουσία και με ποια αρμοδιότητα;», για να προσθέσει ότι ουδείς Ορθόδοξος μπορεί να μην κοινωνεί με Ορθοδόξους χριστιανούς.

Υπενθυμίζεται ότι ο Σεβ. Γουμενίσσης ήταν Συνοδικός Μητροπολίτης όταν ο σημερινός Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος με μια μεσαιωνικού τύπου συνεδρίαση διευρυμένης Συνόδου εκ 42 Αρχιερέων του Θρόνου, που θύμισε την αλήστου μνήμης παπική ιερά εξέταση, διέκοψε πομπωδώς, την Κοινωνία με τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο. Ο Σεβ. Γουμενίσης ήταν τότε Συνοδικός Μητροπολίτης και δέχθηκε την ενέργεια του Πατριάρχου στην πράξη. Όταν ανακοινώθηκε η απόφαση του Φαναρίου, εκείνος ΔΕΝ ΠΡΟΣΗΛΘΕ στη συνεδρίαση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, δείχνοντας ότι ακολουθεί την απόφαση της διευρυμένης Πατριαρχικής Συνόδου. Και δεν ήταν ο μόνος Μητροπολίτης της Εκκλησίας της Ελλάδος που το έπραξε...

Σημειώνεται ότι ο μακαριστός Πρόεδρος της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος καταδικάστηκε αυθαιρέτως, χωρίς να απολογηθεί και χωρίς καμία ουσιαστική αιτιολογία. Ο κ. Βαρθολομαίος άλλαξε άποψη για τον Αρχιεπίσκοπο, όταν αυτός απεβίωσε. Στο τηλεγράφημά του προς τον τοποτηρητή, Μητροπολίτη Καρυστίας, τον περιέγραψε ως «εκκλησιαστικό άνδρα μεγάλου βεληνεκούς, πολλά προσενεγκόντος τη Αγιωτάτη Εκκλησία της Ελλάδος, τω ευλογημένω Ελληνικώ Λαώ και συνόλη τη Ορθοδοξία....» Και ευχήθηκε: «Κύριος αναπαύσαι την ψυχήν αυτού εν χώρα ζώντων και ανταποδώσαι τους πολλούς υπέρ της Εκκλησίας κόπους αυτού...».

Κυριακή ΙΔ Λουκᾶ. Ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας γιά τή θεραπεία τοῦ τυφλοῦ τῆς Ἰεριχοῦς

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ΄ΛΟΥΚΑ[:Λουκ. 18,35-43] 

Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ 

ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΙΧΟΥΣ 

«Ἰησοῦ υἱὲ Δαυΐδ, ἐλέησόν με (:Ιησού, υιέ του Δαβίδ, ελέησέ με)»[Λουκ.18,38]. 

Προσήλθε λοιπόν αυτός ο τυφλός με την πεποίθηση ότι προσερχόταν στον Θεό που είναι σε όλα ισχυρός· και αποκαλεί τον Ιησού «υἱόν Δαυΐδ», διότι έχοντας ανατραφεί μέσα στον ιουδαϊσμό και έχοντας γεννηθεί εκεί ως εντόπιος, δεν αγνόησε όσα είχαν ειπωθεί εκ των προτέρων γι’ Αυτόν μέσω του νόμου βέβαια και των αγίων προφητών και ότι κατά σάρκα προερχόταν από τη γενιά του Δαβίδ. Επομένως, επειδή ήδη είχε πιστέψει ότι, όντας Θεός ο Λόγος, υπέμεινε με τη θέλησή Του την κατά σάρκα γέννησή Του, εννοώ από την αγία Παρθένο, πλησιάζει τον Ιησού ως Θεό, λέγοντάς Του: «Ἰησοῦ υἱὲ Δαυΐδ, ἐλέησόν με». Πράγματι, μια πρόσθετη μαρτυρία ότι απηύθυνε αυτήν την ικεσία στον Κύριο, έχοντας αυτήν την πεποίθηση, αποτελούν τα ίδια τα λόγια του Χριστού: «ἡ πίστις σου σέσωκέ σε(:Η πίστη σου σε έχει σώσει)». 

Ας τον μιμηθούν, λοιπόν, αυτόν που ήταν ασθενής στους οφθαλμούς, όσοι διαιρούν στα δύο τον ένα Κύριο Ιησού Χριστό, καθώς ο τυφλός πλησιάζει τον Σωτήρα των πάντων Χριστό ως Θεό και Τον ονομάζει και Κύριο και υιό του Δαβίδ. Μαρτυρεί επίσης τη δόξα Του, με το να επιζητεί από Αυτόν μια ενέργεια που ταιριάζει απόλυτα στον Θεό.

Στήν Ἐκκλησία μεταμορφωνόμαστε !

Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου

... «Παρέλαβε η κιβωτός (του Νώε) άλογα ζώα και έσωσε άλογα ζώα· παραλαμβάνει η Εκκλησία παράλογους ανθρώπους και όχι μόνο τους σώζει, αλλά και τους μεταμορφώνει.

Παρέλαβε η κιβωτός κόρακα και έστειλε κόρακα· παραλαμβάνει η Εκκλησία ανθρώπους μαύρους από την αμαρτία, σαν τον κόρακα, και τους παραδίδει αθώους σαν τα περιστέρια· παραλαμβάνει ανθρώπους με άγρια αισθήματα, σαν το λύκο, και τους παραδίδει ήμερους σαν τα πρόβατα.

Γιατί, όταν μπει μέσα στην Εκκλησία άνθρωπος που αρπάζει, που είναι πλεονέκτης, και ακούσει τα θεία λόγια της χριστιανικής διδασκαλίας, αλλάζει νοοτροπία, και αντί για λύκος που ήταν γίνεται πρόβατο.

Και ο μεν λύκος αρπάζει και τα ξένα πρόβατα, ενώ το πρόβατο χαρίζει και το μαλλί του» (Εις πτωχόν Λάζαρον, Λόγος ΣΤ,7, ΕΠΕ 25,606)

«Δεν θα σφάλει κανείς, αν ονομάσει την Εκκλησία ανώτερη από την κιβωτό.

Ὀφείλεις νά κρίνεις γιά νά διακρίνεις, ὄχι γιά νά κατακρίνεις.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Όταν πολεμάς τον Διάβολο και πολεμήσαι από αυτόν, μαθαίνεις να ξεχωρίζεις το καλό από το κακό. Διακρίνεις την αρετή από την κακία. Γι' αυτό ο Θεός μας έδωσε την κρίση. Το "κρινειν". Άλλο κρίση και άλλο κατάκριση. Κρίνουμε για να διακρίνουμε, και όχι για να κατακρίνουμε. Σε αυτό μπερδευόμαστε οι Χριστιανοί. Και μας λένε και οι οικουμενιστές, μην κρίνετε την εκκλησία, και εννοούν τους δεσποτάδες, όπως και μερικοί λέγοντας εκκλησία εννοούν τους δεσποτάδες. Πρώτον, δεν κρίνουμε για να κατακρίνουμε, αλλά για να διακρίνουμε και οφείλουμε να διακρίνουμε! Αυτοί δεν θέλουν να κρίνουμε καθόλου! Να είναι στο απυρόβλητο, να κάνουν ότι θέλουν, να βγάζουν οτιδήποτε αιρετικές αποφάσεις, να κάνουν οτιδήποτε αιρετικές ενέργειες και αντικανονικές, και να μη τους κρίνει κανένας και να τους χειροκροτούμε. E, όχι! Ο Θεός έδωσε την κρίση, και είπε, Την δικαία κρίση, κρίνατε! Είναι εντολή να κρίνεις!

Πῶς θά ξέρουμε ὅτι ζοῦμε σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ ἤ ὄχι;

Αν είστε θλιμμένοι για οποιονδήποτε λόγο, αυτό σημαίνει ότι δεν έχετε δοθεί στον Θεό, έστω κι αν εξωτερικά έτσι μπορεί να φαίνεται. Όποιος ζει σύμφωνα με το θέλημα του Θεού δεν έχει σκοτούρες. Όταν χρειάζεται κάτι, απλά προσεύχεται γι’ αυτό. Αν δεν του δίδεται αυτό που ζητά , επιχαίρει σαν να του δόθηκε. Μια ψυχή που έχει δοθεί στον Θεό δεν φοβάται τίποτα, ούτε καν τους ληστές, την αρρώστια ή τον θάνατο. Μια τέτοια ψυχή, μπροστά σε ό,τι κι αν συμβεί ,αναφωνεί: «Ήταν θέλημα Θεού».

Εδώ στη γη μας έχει δοθεί η ευκαιρία να κατανικήσουμε κάθε κακό με ειρήνη και ησυχία. Μπορούμε να έχουμε ειρήνη όταν ζούμε σε περιβάλλον ήσυχο και ειρηνικό, αλλά αυτού του είδους η ειρήνη δεν είναι σταθερή και μόνιμη∙ είναι η ειρήνη που κερδίζεται σε συνθήκες χαοτικές.

Ἠχητικό Ἁγιολόγιο 01 Δεκεμβρίου

Ἀκοῦστε τό βίο τῶν Ἁγίων της Ὀρθοδοξίας πού ἑορτάζουν σήμερα 01 Δεκεμβρίου


Για να κατεβάσετε και να αποθηκεύσετε την ομιλία σε mp3 πατήστε ΕΔΩ (δεξί κλίκ αποθήκευση ως, ή αποθήκευση δεσμού ως)

Ἐπίγνωση πνευματική

Να έχουμε επίγνωση των μέτρων μας. Πολλοί το παθαίνουν αυτό. Βλέπουν σ’ έναν ασκητή ότι έκανε κάποια πολύ βαρειά, πολύ αυστηρή άσκηση: «Να την κάνω, και εγώ». 

Μα είναι στα μέτρα σου αυτή η άσκηση;

1 Δεκεμβρίου. ♰ ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΔ΄ (ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ). Ναούμ τοῦ προφήτου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. Κυρ. κδ΄ ἐπιστ. (Ἐφεσ. β΄ 14 - 22).

Εφ. 2,14            αὐτὸς γάρ ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν, ὁ ποιήσας τὰ ἀμφότερα ἓν καὶ τὸ μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ λύσας,

Εφ. 2,14                    Διότι αυτός είναι η ειρήνη όλων μας, ο οποίος τον Ιουδαϊσμόν και τον Εθνισμόν, τα δύο αυτά τα έκαμεν ένα, εκρήμνισε και διέλυσε το μεσότοιχον του Νομου, που σαν ανυπέρβλητος φραγμός εχώριζε τους δύο λαούς·