145. Ἡ ἑλληνική γλῶσσα εἶναι ἰσοδομική, 6-7-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

145. Ἡ ἑλληνική γλῶσσα εἶναι ἰσοδομική, Βίος καί Λόγοι-Ἀγ. Πορφυρίου, 6-7-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

Ἡ κάθαρση τοῦ νοῦ, Ἁγ. Νικολάου Ἀχρίδος, 7-7-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ κάθαρση τοῦ νοῦ, Ἁγ. Νικολάου Ἀχρίδος, 7-7-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

Κυριακή Ἁγίων Πατέρων Δ Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Ἑρμηνεία τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου στήν Ἀποστολική περικοπή ἀπό τήν «Πρός Τίτον» ἐπιστολή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, κεφ.3, ἐδάφια 8-15. Μέρος δεύτερο

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Δ΄ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΣΤΗΝ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ

    από την «Προς Τίτον» επιστολή του αποστόλου Παύλου, κεφ.3, εδάφια 8-15

[Μέρος δεύτερο: Ο Ιερός Χρυσόστομος για την αρετή της ελεημοσύνης και την υπομονή που πρέπει ο Χριστιανός να επιδεικνύει στις θλίψεις]  

    Παρόλο που η παρθενία, η νηστεία και το να κοιμάται κανείς στο χώμα απαιτούν πιο δύσκολο κόπο από αυτή, όμως τίποτε δεν είναι τόσο ισχυρό και δυνατό στο να σβήνει τη φωτιά των αμαρτημάτων μας, όσο η ελεημοσύνη. Αυτή είναι ανώτερη από όλα, στήνει τους εραστές της κοντά στον ίδιο τον βασιλιά. Και πολύ σωστά· γιατί η παρθενία, η νηστεία και το να κοιμάται κανείς στο χώμα σταματάει μόνο γύρω από αυτόν που την ασκεί και δεν έσωσε κανέναν άλλο· η ελεημοσύνη όμως απλώνεται σε όλους και αγκαλιάζει τα μέλη του Χριστού. Άλλωστε τα κατορθώματα εκείνα που απλώνονται σε πολλούς είναι πολύ μεγαλύτερα απ’ αυτά που σταματούν γύρω από έναν.

    Η ελεημοσύνη είναι η μητέρα της αγάπης, της αγάπης που χαρακτηρίζει τον Χριστιανισμό, που είναι μεγαλύτερη από όλα τα θαύματα, με την οποία φαίνονται οι μαθητές του Χριστού. Αυτή είναι φάρμακο για τα δικά μας αμαρτήματα, σαπούνι για την ακαθαρσία της ψυχής μας, σκάλα στηριγμένη στον ουρανό· αυτή συνδέει το σώμα του Χριστού. Θέλετε να μάθετε πόσο μεγάλο αγαθό είναι αυτή; Στην εποχή των αποστόλων όλοι πουλούσαν τα υπάρχοντά τους και έφερναν σε αυτούς τα χρήματα, τα οποία και μοιράζονταν ανάλογα με τις ανάγκες του καθενός. «Διεδίδετο δὲ ἑκάστῳ καθότι ἄν τις χρείαν εἶχεν(:τα χρήματα αυτά διαμοιράζονταν στον καθένα ανάλογα με τις ανάγκες που είχε)»[Πράξ.4,35], λέγει. Πες μου λοιπόν, και χωρίς να αναφέρω τα μελλοντικά (ας μην κάνουμε λόγο τώρα για τη βασιλεία των ουρανών, αλλά ας δούμε μόνο στο παρόν) ποιοι κερδίζουν, όσοι παίρνουν ή όσοι δίνουν; Γιατί αυτοί που έπαιρναν παραπονούνταν και διαπληκτίζονταν μεταξύ τους, ενώ αυτοί που έδιναν είχαν μία ψυχή.

Ἀσκητές μέσα στὸν κόσμο Α΄ - Κέτη Πατέρα

Ὁ Μι­χα­ήλ Πα­τέ­ρας καί ἡ σύ­ζυ­γός του Ἑ­λέ­νη, κά­τοι­κοι Κο­νί­τσης, τό ἔ­τος 1921 ἀ­πέ­κτη­σαν τό τε­λευ­ταῖ­ο τους παι­δί πού στήν βά­πτι­ση ὠ­νο­μά­σθη­κε Μα­ρί­να–Ἐρ­ρι­κέ­τη. Οἱ γο­νεῖς της ἦ­ταν πι­στοί, θε­ο­φο­βού­με­νοι καί ἀρ­κε­τά εὐ­κα­τά­στα­τοι, μέ σπί­τια, κτή­μα­τα πολ­λά καί χρή­μα­τα ἀ­πό τό ἐμ­πό­ριο πού ἔ­κα­νε ὁ πα­τέ­ρας της.

Ἡ μι­κρή Μα­ρί­να–Ἐρ­ρι­κέ­τη, πού ὅ­λοι τήν φώ­να­ζαν Κέ­τη, με­γά­λω­σε μέ ἄ­νε­ση καί τε­λεί­ω­σε τό Γυ­μνά­σιο. Δι­δά­χθη­κε ἀ­πό μι­κρή τήν πα­τρο­πα­ρά­δο­τη εὐ­λά­βεια, ἀλ­λά καί ἡ ἴ­δια εἶ­χε ἔμ­φυ­τη ἀ­γά­πη πρός τήν Ἐκ­κλη­σί­α. «Ἀ­πό μι­κρή πού ἔ­νι­ω­σα τόν κό­σμο», ἀ­νέ­φε­ρε ἡ ἴ­δια, «ἀ­γά­πη­σα πο­λύ τήν θεί­α Λει­τουρ­γία καί τίς ἀ­κο­λου­θί­ες τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας». Ὅ­ταν ἦταν στό Δη­μο­τι­κό, μιά μέ­ρα ἀ­πό μό­νη της ἔ­φυ­γε ἀ­πό τό σχο­λεῖ­ο, πῆ­γε στήν Ἐκ­κλη­σί­α στήν ἑ­ορ­τή τοῦ ἁ­γί­ου Θε­ο­δώ­ρου καί κοι­νώ­νη­σε. Ὅταν ἐ­πέ­στρε­ψε ὁ δά­σκα­λος τήν ρώ­τη­σε ποῦ ἦ­ταν καί τήν ἔ­δει­ρε. 

Ὅ­ταν με­τά τήν κα­τάρ­ρευ­ση τοῦ ἀλ­βα­νι­κοῦ Με­τώ­που ἦρ­θαν οἱ Ἰ­τα­λοί στήν Κό­νι­τσα, οἱ πε­ρισ­σό­τε­ροι Κο­νι­τσι­ῶ­τες κρύ­φτη­καν στά βου­νά. Ἡ Κέ­τη πα­ρέ­μει­νε κον­τά στούς φι­λά­σθε­νους γο­νεῖς της καί στήν ἡ­λι­κι­ω­μέ­νη για­γιά της. Αἰχ­μα­λω­τί­σθη­καν ἀπό τούς Ἰτα­λούς καί με­τα­φέρ­θη­καν στό Μπά­ρι τῆς Ἰτα­λί­ας. Ἡ Κέ­τη πῆ­ρε μα­ζί της σ᾿ ἕ­να κα­λα­θά­κι Με­γά­λο Ἁ­για­σμό, τήν Σύ­νο­ψη καί εἰ­κό­νες. Μέ­σα στό πλοῖ­ο τους πού ἔ­φθα­σε ἀ­σφα­λές στήν Ἰ­τα­λί­α, ἐ­νῶ πολ­λά εἶ­χαν τορ­πι­λιθῆ, ἡ Κέ­τη πα­ρα­κι­νοῦ­σε τούς συ­ναιχ­μα­λώ­τους νά προ­σεύ­χων­ται. Οἱ ἄλ­λοι τήν κο­ρό­ϊ­δευ­αν καί τήν εἰ­ρω­νεύ­ον­ταν ἀλ­λά με­τά ζη­τοῦ­σαν νά προ­σεύ­χε­ται γι᾿ αὐ­τούς. Μαζί τους ἦ­ταν μιά ἑ­τοι­μό­γεν­νη, ἀ­νή­συ­χη γιά τόν ἐ­πι­κεί­με­νο το­κε­τό της. Ἡ Κέ­τη τήν συμ­πό­νε­σε καί γιά νά τήν βο­η­θή­ση, ἔ­βα­λε μιά...

εἰ­κό­να σ᾿ ἕ­να τρα­πε­ζά­κι, πῆ­ρε ἕ­να κύ­πελ­λο, μιά φουρ­κέ­τα ἀ­πό τά μαλ­λιά της τήν ἔ­κα­νε κα­ντη­λή­θρα, ἔ­στρι­ψε λί­γο βαμ­βά­κι, τό ἔ­κα­νε φυ­τί­λι, ἄ­να­ψε κα­ντή­λι κά­νο­ντας με­τά­νοι­ες καί προ­σευ­χή­θη­κε. Ἡ γυ­ναῖ­κα γέν­νη­σε ἀλ­λά δέν εἶ­χε γά­λα. Ἡ Κέ­τη ἔ­δω­σε στό βρέ­φος ἁ­για­σμό, μέ τήν με­σο­λά­βη­σή της δέ τούς ἔ­δω­σαν τρο­φή καί τό παι­δί ἔ­ζη­σε. Ἕ­νας Ἰ­τα­λός Ἀ­ξι­ω­μα­τι­κός βλέ­πον­τας τό κα­ντή­λι ρώ­τη­σε: «Ποι­ός τό ἔ­κα­νε αὐ­τό;». «Ἐ­γώ», ἀ­πάν­τη­σε μέ θάρ­ρος ἡ Κέ­τη. Τῆς εἶ­πε νά τόν ἀ­κο­λου­θή­ση καί τήν ὡ­δή­γη­σε σέ μιά ἀ­πο­θή­κη. Εἶχε δο­χεῖ­α μέ λά­δι. «Ὅ­ταν χρει­ά­ζε­σαι λά­δι νἄρ­χε­σαι νά παίρ­νης ἀ­πό δῶ», τῆς εἶ­πε. Ἡ Κέ­τη ἦ­ταν νέ­α 22 ἐ­τῶν καί φο­βό­ταν γιά τήν ἠ­θι­κή της ἀ­κε­ραι­ό­τη­τα. Ἔ­λε­γε: «Ἄν ὑ­πο­ψι­α­ζό­μουν κά­τι θά ἔ­πε­φτα νά πνι­γῶ στήν θά­λασ­σα».

Ἦ­ταν Με­γά­λη Σα­ρα­κο­στή καί τούς ἔ­δι­ναν ἀρ­τύ­σι­μα φα­γη­τά, ἀλ­λά ἡ Κέ­τη δέν ἔ­τρω­γε τί­πο­τε πα­ρά μό­νο ψω­μί. Νή­στευ­ε γιά νά κοι­νω­νή­ση τοῦ Εὐ­αγ­γε­λι­σμοῦ. Οἱ ἄλ­λοι τήν εἰ­ρω­νεύ­ον­ταν. «Πῶς θά κοι­νω­νή­σεις τοῦ Εὐ­αγ­γε­λι­σμοῦ;» καί αὐ­τή μέ βε­βαι­ό­τη­τα τούς ἔ­λε­γε ὅ­τι μέ­χρι τοῦ Εὐ­αγ­γε­λι­σμοῦ θά γυ­ρί­σου­με στήν Ἑλ­λά­δα. Καί ὄν­τως ἔ­γι­νε ἀνταλ­λα­γή αἰχ­μα­λώ­των πρίν ἀπό τόν Εὐ­αγ­γε­λι­σμό καί ἡ Κέ­τη κοι­νώ­νη­σε τῶν Ἀ­χράν­των Μυ­στη­ρί­ων.

Ἐπι­στρέ­φο­ντας ἀ­πό τήν ὁ­μη­ρί­α της ἡ Κέ­τη ἐρ­γα­ζό­ταν στό Πρε­βαν­τό­ριο Κο­νί­τσης ἐ­θε­λον­τι­κά. Φι­λο­ξε­νοῦ­σαν τό­τε 200–250 παι­διά κα­το­χι­κά. Ἡ ἐν­τε­ταλ­μέ­νη τῆς βα­σί­λισ­σας Φρει­δε­ρί­κης, Ἀ­μα­λί­α Λυ­κου­ρέ­ζου, ζή­τη­σε ἀ­πό τόν Δή­μαρ­χο Κο­νί­τσης κο­ρί­τσια ἀ­πό κα­λές οἰ­κο­γέ­νει­ες γιά νά βο­η­θή­σουν. Ἀ­πό τίς πρῶ­τες ἦταν καί ἡ Κέ­τη. Ζή­τη­σε ἀ­πό τήν ὑ­πεύ­θυ­νη ὁ­ποι­α­δή­πο­τε ἐρ­γα­σί­α ἀρ­κεῖ τήν Κυ­ρια­κή νά εἶ­ναι ἐ­λεύ­θε­ρη νά πά­η στήν Ἐκ­κλη­σί­α. Τῆς ἔ­φε­ραν ἀντίρ­ρη­ση ἀλ­λά δέν ὑ­πά­κου­σε.

«Νά κοιτάξουμε νά διορθωθοῦμε, γιά νά δικαιοῦμαστε τήν θεία βοήθεια».

«Νά κοιτάξουμε νὰ διορθωθοῦμε, γιὰ νὰ δικαιοῦμαστε 

τὴν θεία βοήθεια».

ἂγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης

Σήμερα εἶναι καιρὸς νὰ ἑτοιμασθοῦν οἱ ψυχές, γιατί, ἂν συμβῆ κάτι, δὲν ξέρω τί θὰ γίνη. Εἴθε νὰ μὴν ἐπιτρέψη ὁ Θεὸς νὰ ἔρθουν δύσκολες μέρες, ἀλλὰ ἂν ἔρθουν, μὲ ἕναν μικρὸ  «σεισμό», μὲ ἕνα «τράνταγμα», θὰ σωριάσουν ὁλόκληρες πόλεις καί οἰκογένειες, γιατί ὁ καθένας θὰ πάη νὰ σώση τὸν ἑαυτό του καὶ θὰ τραβήξη τὴν πορεία του.

Χρειάζεται πολλὴ προσοχή, γιὰ νὰ μὴ μᾶς ἐγκατάλειψη ὁ Θεός. Οι ψυχὲς νὰ ἔχουν πνευματικό. Θά γίνη μεγάλο «τράνταγμα». Τόσα σᾶς λέω, τόσο σκληρὰ ἔχω μιλήσει!... 

Ἐμένα ἂν κάτι μοῦ ἔλεγαν, θὰ προβληματιζόμουν. Θὰ σκεφτόμουν γιατί μου τὸ εἶπαν, τί ἤθελαν. Γιὰ νὰ μὴν πῶ βράδυα, ἕνα βράδυ δὲν θὰ κοιμόμουν. Άν δὲν ἔβλεπα τὰ δύσκολα χρόνια πού ἔρχονται, δὲν θὰ ἀνησυχοῦσα τόσο. Αλλά αὐτὸ που βλέπω εἶναι ὅτι ἀργότερα θὰ δυσκολευθῆτε πολύ. Δὲν μὲ καταλαβαίνετε. Τότε θὰ μὲ καταλάβετε. 

- Ἂν βρεθῆ, Γέροντα, μόνος του κανείς σέ δύσκολα χρόνια, τί θά κάνη;... 

- Ἄρχισε τώρα νὰ κάνης πρῶτα ὑπακοή, νὰ ἀπόκτησης διάκριση, καὶ τότε θὰ δοῦμε. Γι' αὐτὸ εἴπαμε νὰ κόψουμε τὰ κουσούρια πρῶτα. Άν ἔχη κανεὶς κουσούρια, δὲν θὰ τὰ βγάλη πέρα. Ἂν τώρα γκρινιάζη γιὰ ὅλα καὶ νομίζη ὅτι αὐτὸς εἶναι λεβεντόπαιδο καὶ ὅλοι οι ἄλλοι εἶναι χάλια, τότε...; 

Πορίσματα ἡμερίδος μέ θέμα : «Ἡ Ὀρθοδοξία ἀπέναντι στή συγχρονη ἄρνηση».

Πορίσματα ἡμερίδος μέ θέμα : «Ἡ Ὀρθοδοξία ἀπέναντι στή συγχρονη ἄρνηση».

Ἡ «Σύναξη γιά τήν Ὀρθοδοξία», καί ἡ «Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν», ὑπό τήν αἰγίδα τῆς Ἱ.Μ.Πειραιῶς, διοργά­νωσαν καί πραγματοποίησαν τό Σάββατο 18 Μαΐου 2019 στό Στάδιο Εἰρήνης καί Φιλίας (Σ.Ε.Φ.) Ἡμερίδα μέ θέμα: «Ἡ Ὀρθοδοξία ἀπέναντι στή σύγχρονη ἄρνηση».

Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιῶς κήρυξε τήν ἔναρξη τῆς ἡμερίδας καί ἀνέπτυξε τό θέμα: «Ὑφίσταται ἀναγκαιότης ἀλλαγῆς τοῦ συνταγματικοῦ πλαισίου σχέσεων Ἐκκλησίας – Πολιτείας, ἰσχύοντος τοῦ ἄρθρου 13 περί θρησκευτικῆς ἐλευθερίας στήν Ἑλλάδα; Μῦθοι καί Παρανοήσεις».

Ὁ κ. Γεώργιος Ἀποστολάκης, Ἀρεοπαγίτης, ἀνέπτυξε τό θέμα: «Ἡ ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μέσα σέ μιά «θρησκευτικά οὐδέτερη» πολιτεία. Συνέπειες».

Ὁ κ. Γεώργιος Δ. Ποταμιάς, Σύμβουλος Ἐπικρατείας, ἀνέπτυξε τό θέμα: «Ο Γάμος καί ἡ Οἰκογένεια σύμφωνα μέ τό ἄρθρο 21 τοῦ Ἑλληνικοῦ Συντάγματος».

Ὁ Ἀρχιμ. π. Παῦλος Δημητρακόπουλος, θεολόγος - συγγραφέας, Δ/ντής Γραφείου Αἱρέσεων & παραθρησκειῶν Ἱ.Μ.Πειραιῶς, ἀνέπτυξε τό θέμα: «Οἰκουμενισμός: νεώτερες ἐξελίξεις ἀπό τή Σύνοδο τῆς Κρήτης μέχρι σήμερα».

Ὁ κ. Ἀνδρέας Μπλάνος, Ὑπ/γος (εα), πρώην Δ/ντής Διεθνῶν Σχέσεων ΓΕΕΘΑ καί δημοσιογράφος τοῦ Ἀχελῶος TV, ἀνέπτυξε τό θέμα: «Τό Μακεδονικό ζήτημα. Παρελθόν, παρόν καί μέλλον» καί

Ὁ κ. Λάμπρος Σκόντζος, θεολόγος - συγγραφέας ἀνέπτυξε τό θέμα: «Τό οὐκρανικό ζήτημα ὡς μεῖζον ἐκκλησιαστικό καί ἐκκλησιολογικό πρόβλημα. Προτάσεις».

Ἡ ἡμερίδα διεξήχθη ὑπό τήν προεδρία τοῦ ὁμοτίμου καθηγητοῦ τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶνπρωτοπρ. Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ καί κατέληξε στά παρακάτω Πορίσματα:

Ἡ Ὀρθοδοξία, δηλ. ἡ ὀρθόδοξη πίστη καί ζωή ὅπως βιώνεται στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί μάλιστα  στήν ἱστορική της σάρκα, τή ρωμαίϊκη, ἑλληνορθόδοξη παράδοση, στέκεται κριτικά ἀπέναντι στίς μεθοδευμένες ἐπιθέσεις τῆς Νέας Τάξεως πού ἀρνεῖται τήν ἰδιοπροσωπία τοῦ ἔθνους μας καί στοχεύει στήν εὐρύτερη ἀποδόμηση τῆς κανονικῆς δομῆς καί τῶν ὀρθοδόξων δογμάτων τῆς Ἐκκλησίας στά πλαίσια τῆς ἀντιχρίστου ἰσοπεδωτικῆς παγκοσμιοποιήσεως. Ἡ Ὀρθοδοξία μέ εἰλικρίνεια, χωρίς φόβο καί ὑπεκφυγές δίδει σαφεῖς καί διαυγεῖς ἀπαντήσεις σέ ὅσα τεκταίνονται μέ τήν καθοδήγηση τοῦ ξένου παράγοντα μέσα καί ἔξω ἀπό τήν πατρίδα μας, μέ σκοπό τήν ἀφύπνιση καί ἐγρήγορση τῶν ὀρθοδόξων. Ἔτσι :

Εἶναι ἀδικαιολόγητη ἡ ἐμμονή τῶν κρατούντων ὅλου τοῦ πολι­τικοῦ φάσματος γιά τροποποίηση τῶν σχέσεων κράτους - Ἐκκλησίας στά πλαίσια τῆς ἀναθεωρήσεως τοῦ Συντάγματος, ἀπό τή στιγμή πού εἶναι ἤδη διακριτοί οἱ ρόλοι Ἐκκλησίας - Πολιτείας καί τό κράτος νομοθε­τεῖ ἐρήμην ἤ καί ἐναντίον τοῦ δόγματος καί τοῦ ἤθους τῆς Ἐκκλησίας. Ἐξάλ­λου ἡ ἐλευθερία τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσεως πού προκύπτει ἀπό τήν ὀρθόδοξη πίστη καί τίς εὐαγγελικές ἀρχές τῆς θεοσδότου ἐλευθερίας τοῦ ἀνθρώπου, προστατεύεται ἀπό τό ἄρθρο 13. Πίσω ἀπό τόν λεγόμενο χωρισμό  Ἐκκλησίας- Πολιτείας ὑποκρύπτεται ἕνας «κρυφός διωγμός» πού στοχεύει στό μαρασμό τῆς Ἐκκλησίας. Ἀληθινή μεταρρύθμιση τοῦ κράτους δέν εἶναι ὁ χωρισμός κράτους ἐκκλησίας ἀλλά ἡ ἀντιμετώπιση τῆς γραφειοκρατίας, τῆς κομματοκρατίας καί τῆς ἠθικῆς διαφθορᾶς. 

Ὁ Παῦλος ὡς πρότυπο ποιμένα κατά τόν ἅγιο Ἰωάννη Χρυσόστομο.

Ο Παύλος ως πρότυπο ποιμένα

Στα συγγράμματα του ιερού Χρυσοστόμου και κυρίως στους Περί Ἱερωσύνης λόγους του, προβάλλεται ο Παύλος ως πρότυπο ποιμένα. Οι θέσεις του ιερού πατρός συμβαδίζουν και σε πολλά σημεία ταυτίζονται με εκείνες που συναντά κανείς στο απολογητικό Περί ἱερωσύνης σύγγραμμα του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου.

Ο Παύλος αποτελεί τον τελειότερο μετά τον Χριστό, ποιμένα που γνώρισε η Εκκλησία. Όντας σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής του ο τέλειος μιμητής του Χριστού, δεν μπορούσε παρά να καταστεί και ο καλύτερος ποιμένας αφού βάδισε πάνω στα βήματα του αρχιποιμένα Χριστού. Ο ίδιος ο Χριστός άλλωστε είχε δώσει μέσα από τη διδασκαλία του τα σαφή χαρακτηριστικά του ποιμένος και είχε διακηρύξει ότι είναι ο καλός ποιμένας που θυσιάζει ακόμα και την ψυχή του για τα πρόβατα. Αυτή η θυσιαστική αγάπη είναι που διασώζει το ποίμνιο από τον λύκο και το οδηγεί σε ασφαλές μέρος .

 Σε άλλο σημείο ο Χριστός παρουσιάζεται ως η θύρα των προβάτων δια της οποίας όποιος εισέλθει ¨σωθήσεται και εἰσελεύσεται καί ἐξελεύσεται καί νομήν εὑρήσει¨  Εξάλλου ο Χριστός – Ποιμήν δεν εργάζεται μόνο για τα πρόβατα του ποιμνίου του αλλά και για

όσα βρίσκονται ακόμη εκτός της αυλής και τα οποία αγωνίζεται να φέρει στο ποίμνιο ώστε ¨γενήσονται μία ποίμνη , εἷς ποιμήν¨

Αυτή η μέριμνα του ποιμένος Χριστού για τα πρόβατα προβάλλεται πιο έντονα και στην παραβολή του καλού ποιμένος στην οποία ο Χριστός αγωνιά να βρει και να σώσει και το ένα μόνο από τα εκατό πρόβατα του κοπαδιού του. Εγκαταλείπει τα υπόλοιπα και ¨πορεύεται ἐπί το ἀπολωλός, καί εὑρών ἐπιτίθησιν ἐπί τούς ὤμους αὐτοῦ χαίρων¨

Η παραβολή αυτή καταγράφηκε και κυριάρχησε τόσο έντονα στην χριστιανική σκέψη ώστε η εικόνα του καλού ποιμένος να συναντάται τόσο στην χριστιανική ζωγραφική τέχνη όσο και στην βυζαντινή υμνογραφία.

Ἔργα, κίνδυνοι, διωγμοί, ταλαιπωρίες, παθήματα τοῦ Ἀποστόλου Παύλου (Β΄ Κορ. ια΄21-33)

Η μετάφραση του κειμένου από τον κ. Νικόλαο Σωτηρόπουλο

Εθνικοί και θρησκευτικοί τίτλοι του Παύλου

Για ό,τι δε κανείς καυχάται, με αφροσύνη το λέγω, καυχώμαι και εγώ. 

22 Εβραίοι είναι; Και εγώ. Ισραηλίτες είναι; Και εγώ. Απόγονοι του Αβραάμ είναι; Και εγώ. 

23 Διάκονοι του Χριστού είναι; Ομιλώ σαν παράφρων, περισσότερο είμαι εγώ.

Έργα, κίνδυνοι, διωγμοί, ταλαιπωρίες, παθήματα του Παύλου

Με κόπους περισσότερο, με κτυπήματα υπερβολικά, με φυλακίσεις περισσότερο, με κινδύνους θανάτου πολλές φορές.

24. Από τους Ιουδαίους πέντες φορές μαστιγώθηκα με “τεσσαράκοντα παρά μίαν” μαστιγώσεις,

25 τρείς φορές ραβδίσθηκα, μιά φορά λιθοβολήθηκα, τρείς φορές ναυάγησα, ένα ημερονύκτιο πάλευα στο πέλαγος.

π.Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος: Ἄν ἕνας Πατριάρχης εἶναι αἱρετικός

Απόσπασμα ορθόδοξης χριστιανικής ομιλίας από τον μακαριστό (1927-2006) π.Αθανάσιο Μυτιληναίο.

Μία ἀληθινή συγκλονιστική ἱστορία. π. Γεώργιος Καψάνης

Ο Π. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΨΑΝΗΣ.
ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΤΗΣ Ι.Μ. ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

ΜΙΑ ΑΛΗΘΙΝΗ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Τό σύνολο τῆς ἐπίγειας ζωῆς...

Το σύνολο της επίγειας ζωής μας, από τη γέννηση μέχρι την τελευταία αναπνοή μας, τελικά θα μοιάσει με μια περιεκτική πράξη. Το περιεχόμενο και η ποιότητα της θα φανεί σαν μια λάμψη. Φανταστείτε ένα ποτήρι από το καθαρότερο κρύσταλλο γεμάτο νερό. Μια ματιά είναι αρκετή να μας πει αν το νερό είναι καθαρό ή όχι.

Ὁ τάφος τοῦ Γέροντος Ἰσαάκ καί ὁ Ναός τοῦ Ἁγίου Παϊσιου στή καψάλα τοῦ Ἁγίου ὄρους.

11 Ιουλίου. Εὐφημίας μεγαλομάρτυρος. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. Τῆς ἁγίας. Κυρ. ις´ ἐπιστ. (Β´ Κορ. ς´ 1-10).

Β Κορ. 6,1          Συνεργοῦντες δὲ καὶ παρακαλοῦμεν μὴ εἰς κενὸν τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ δέξασθαι ὑμᾶς 

Β Κορ. 6,1                 Συνεργαζόμενοι δε με τον Θεόν δια να συμφιλιωθή με αυτόν ο κόσμος, σας παρακαλούμεν να προσέξετε, μήπως ματαίως και ανωφελώς δεχθήτε την χάριν του Θεού.