Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Κυριακής 19-06-2016

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανo. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2016. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Πράξεις Των Αποστόλων κεφ. β΄ 1 - 11

β΄ 1 - 11



Ευαγγέλιον: Κατά Ιωάννην κεφ. Ζ΄ 37 - 52 & Η΄ 12

Ζ΄ 37 - 52 & Η΄ 12




Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Τί πρέπει νά κάνουμε μετά τήν «Μεγάλη καί Ἁγία Σύνοδο». Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης.

Τί πρέπει νά κάνουμε μετά τήν «Μεγάλη καί Ἁγία Σύνοδο». Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης.
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 04-06-2016

(Σύναξη στό Ἀρχονταρίκι στήν Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης).
http://HristosPanagia3.blogspot.gr

Κυριακή τῆς Πεντηκοστῆς: Ὁμιλία περί παθῶν δεσποτείας (Ἀρχιεπίσκοπος Ἀστραχάν καί Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Ιωάν. ζ’ 37-52, η’ 12)

• Οι Φαρισαίοι μελετούσαν τις θείες γραφές και γνώριζαν τις προφητείες των προφητών για την έλευση του Μεσσία. Πώς λοιπόν ακούοντες τον Ιησούν Χριστόν κηρύττοντα, ότι αυτός είναι ο αποσταλμένος υπό του Θεού και βλέποντες την μεν ζωήν αυτού υπεραγία, τα δε θαύματα αυτού μεγάλα και πολλά, δεν επίστευσαν ότι αυτός είναι ο προσδοκώμενος;
• Πόση δύναμη μπορούν να ασκούν τα πάθη επάνω στον άνθρωπο;
• Τα πάθη προσβάλουν τους αμαθείς ανθρώπους ή και τους σοφούς;

Ἡγουμένη Μαρία.Ἀναμνήσεις ἑνός μαθητή. Ἡ περιπλάνηση της στήν Εὐρώπη. Αὐτοβιογραφία. Τοῦ Μητροπολίτου Γαβριήλ τοῦ Λόβτσανσκ. Ρώμη-Φλωρεντία

Ρώμη- Φλωρεντία

Όταν πια ταχτοποιήθηκαν τα χαρτιά μου, αναχώρησα για την Ρώμη, μετά την εορτή της Αναλήψεως του Σωτήρος. Το πλοίο μας πέρασε από την Νεάπολη όπου έμεινε τρεις ημέρες. Έτσι, μου δόθηκε η ευκαιρία να επισκεφτώ την Πομπηία, πριν φτάσω τελικώς στήν Ρώμη.

Εκεί συνάντησα την θεία μου, η οποία ήταν παντρεμένη με έναν Ιταλό, δημόσιο υπάλληλο υψηλού βαθμού. Αυτοί έχοντας οικονομική ευμάρεια ζούσαν μία εντελώς κοσμική ζωή. Μόλις έφτασα, βγήκαν να με υποδεχτούν δύο παιδιά ντυμένα και στολισμένα σαν πορσελάνινες κούκλες. Η θεία μου ξεσηκώθηκε με τον ερχομό μου. Αφού ξεκουράστηκα λίγο, προφασίστηκα ότι ξέχασα κάτι από τα πράγματά μου, και έφυγα, δίχως να επιστρέψω ξανά. 

Η ψυχή μου ήταν πια αφιερωμένη στον Χριστό και δεν άντεχε σε τέτοιο περιβάλλον.

Ὁ ὅσιος Ἰωάννης ὁ Ρῶσος, ὁ ὁμολογητής καί θαυματουργός († 27 Μαΐου)

Βαρυφορτωμένο ξεκίνησε το πρωί της 10^ης Σεπτεμβρίου 1924 το πλοίο «Βασίλειος Δεστούνης» από το λιμάνι της Μερσίνας της Μικράς Ασίας με προορισμό την Εύβοια.
Δεν μετέφερε μόνο 800 πονεμένους ρακένδυτους Μικρασιάτες πρόσφυγες. Στο αμπάρι του το πλοίο έκρυβε πολύτιμο θησαυρό. Ήταν ξύλινη (από κυπαρίσσι) λάρνακα με το τίμιο ιερό σκήνωμα του 40χρονου οσίου Ιωάννου του Ρώσου.
Οι τουρκικές αρχές είχαν απαγορεύσει αυστηρά στους Χριστιανούς τη μεταφορά του αγίου από το Προκόπιο. Είχαν μάλιστα σφραγίσει τον ομώνυμο περικαλλή ιερό Ναό του. Αλλά ο πιστός σιδηρουργός του Προκοπίου με άδεια του ευλαβεστάτου ιερέως π. Χαραλάμπους Αβερκιάδη τη νύχτα της 9^ης Σεπτεμβρίου τόλμησε και παραβίασε κρυφά τον ιερό Ναό. Και ο τολμηρός Έλληνας και πιστός Μικρασιάτης Παναγιώτης Παπαδόπουλος, που επρόκειτο την επομένη να ταξιδέψει για την Ελλάδα, ανέλαβε να περιτυλίξει με κιλίμια το ιερό Λείψανο. Και με κίνδυνο της ζωής του το πέρασε από το τουρκικό τελωνείο.

Τά βιβλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς. 3. ΤΟ ΛΕΥΪΤΙΚΟ (Μητροπολίτου Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἱερεμία)

        ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ

   ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ-ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΙΣ

Δημητσάνα - Μεγαλόπολη, Κυριακή 22 Μαΐου 2016

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ ΕΝΑ-ΕΝΑ

3. ΤΟ ΛΕΥΪΤΙΚΟ

1. Στήν σειρά τοῦ Κανόνος τῶν βιβλίων τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης τό τρίτο βιβλίο εἶναι τό «Λευϊτικό»! Τό βιβλίο λέγεται ἔτσι γιατί περιέχει νόμους σχετικά μέ τήν λατρεία, πού τήν τελοῦσαν οἱ ἱερεῖς, οἱ καταγόμενοι ἀπό τήν φυλή τοῦ Λευΐ.

Κατά πρῶτον τό βιβλίο αὐτό κάνει λόγο γιά τίς θυσίες (κεφ. 1-7). Ἀπό τήν ἀρχή οἱ ἄνθρωποι ἤθελαν νά προσφέρουν κάτι στόν Θεό ἀπό τά ὑπάρχοντά τους, γιά νά ἐπικοινωνήσουν μαζί Του, ἤ γιά νά Τόν εὐχαριστήσουν γιά κάποια εὐεργεσία ἤ πάλι γιά νά Τόν παρακαλέσουν νά τούς συγχωρήσει κάποιο ἁμάρτημά τους. Συνήθως πρόσφεραν στόν Θεό ἕνα ζῶο. Ἔτσι λοιπόν ἔχουμε τίς θυσίες, γιά τίς ὁποῖες μιλάει τό Λευϊτικό.

Τίς θυσίες ὅμως τίς τελοῦσαν οἱ ἱερεῖς. Ἔτσι, τό Λευϊτικό μιλάει ἔπειτα γιά τίς τελετές, πού ἔπρεπε νά γίνουν γιά τήν καθιέρωση τοῦ Ἀαρών στά ἀρχιερατικά του καθήκοντα καί τήν καθιέρωση πάλι τῶν παιδιῶν του ἱερέων στήν ἱερωσύνη (κεφ. 8-10).

«Ἡ προσευχή μέ τό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ» μέρος η΄

Πρωτ. Στεφάνου Ἀναγνωστόπουλου

Πολλοί ἀπό τούς χριστιανούς ρωτοῦν:

Πῶς νά προσευχώμεθα;

Ὑπάρχουν ἀμέτρητες προσευχές, πού γίνονται μέ διαφορετικό τρόπο ἡ κάθε μία καί πού ἐδόθησαν ἀπό τούς Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας. Ἔχουν δέ ὅλες τους πνεῦμα ἀληθείας καί πολλή τήν ὠφέλεια. Ἡ συντομότερη ὅμως καί δυνατώτερη προσευχή εἶναι τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με», ἡ ΕΥΧΟΥΛΑ δηλαδή, πού πρέπει νά τήν λέμε μέ πολλή ταπείνωσι, μέ πολλή πίστι καί μέ πολλή συντριβή, σάν νά εἶναι -καί εἶναι- παρών ὁ Θεός..., ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος μπροστά μας!

Καί ἄς μήν ξεχνᾶμε τήν διαβεβαίωσι, πού μᾶς δίδει ἡ Ἁγία Γραφή: «Τό γάρ τί προσευξόμεθα καθό δεῖ οὐκ οἴδαμεν, ἀλλ᾿ αὐτό τό Πνεῦμα (τό Ἅγιον) ὑπερεντυγχάνει ὑπέρ ἡμῶν στεναγμοῖς ἀλαλήτοις»¹.

«Ρώτησαν ἕναν Γέρονταν...»

Ρώτησαν ἕναν Γέρονταν τί ἀναπαύει τούς κεκοιμημένους;

Καί ἐκεῖνος ἀπάντησε:

“Ἡ ἐν Χριστῷ ζωή μας”

Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι

κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.

Λάμπρος Κ. Σκόντζος, Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς: Ὁ σύγχρονος μεγάλος πατέρας καί διδάσκαλος τῆς Ἐκκλησίας

ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ ΠΟΠΟΒΙΤΣ: Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

 

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου - Καθηγητού

 

              Η σερβική Ορθοδοξία έχει να επιδείξει μια σειρά μεγάλων αγίων, οι οποίοι λάμπρυναν την Εκκλησία του Αγίου Σάββα. Ένας από αυτούς υπήρξε ο νεοφανής άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς, μια όντως μεγάλη ασκητική και πατερική μορφή του περασμένου αιώνα.

       Γεννήθηκε την ημέρα του Ευαγγελισμού στα 1894, στην πόλη Βράνιε της νοτίου Σερβίας. Οι ευσεβείς γονείς του Σπυρίδων και Αναστασία του έδωσαν το όνομα Ευάγγελος. Καταγόταν από ιερατική οικογένεια και το επώνυμό του Πόποβιτς σημαίνει Παπαδόπουλος. Μεγάλωσε με ευσέβεια είχε την τύχη να δει να θεραπεύεται θαυματουργικά η μητέρα του στη Μονή Πτσίνσκι από τον άγιο Πρόχορο. Από μικρός συνήθιζε  να μελετά το Ευαγγέλιο και άλλα εκκλησιαστικά βιβλία. Ιδιαίτερα τον σαγήνευε η ανάγνωση συναξαρίων και πατερικών συγγραμμάτων. Θεωρούσε τους Πατέρες της Εκκλησίας ως τους αληθινούς σοφούς.

      Το 1905 ο μικρός Ευάγγελος γράφηκε στην Εκκλησιαστική Σχολή του Αγίου Σάββα στο Βελιγράδι, έχοντας ως δάσκαλό του τον φωτισμένο άγιο Νικόλαο Βελιμίροβιτς.

Τό ρωμαΐικον φιλότιμον ἒγινε δουλοπρέπεια!

Ἀπό τό βιβλίο «Ρωμῃοσύνη» τοῦ  π. Ἰωάννου Ρωμανίδου 

 

Τό ρωμαΐικον φιλότιμον μετετράπῃ εἰς γραικυλιστικήν ἀφέλειαν ἐξ αίτίας τῆς ἐσφαλμένης ὑψηλῆς ἐκτιμήσεως καί τῆς ἀβασίμου ἐμπιστοσύνης τοῦ Γραικοῦ εἰς τόν δυτικόν πολιτισμόν. Ὁ νεοέλληνας μέ τήν ἐμπιστοσύνην του εἰς τό ἀνύπαρκτον φιλότιμον τῶν ξένων ἔχει τήν πνευματική δομή τοῦ προδότου. Ἀρκεῖ νά τοῦ δοθῆ ἡ εὐκαιρία νά συνάψῃ φιλίαν μέ «φιλότιμον φιλέλληνα». Ἀπό πατριωτικόν ἐνθουσιασμόν θα θελήσῃ νά ὠφελήσῃ καί νά σώσῃ τήν Ἑλλαδίτσα του καί νά ἐξασφαλίσῃ τήν ὑποστήριξιν τοῦ φιλέλληνος τούτου, τοῦ τά λέγει ὅλα. Ἀλλά ἀντί νά ἀποκτήσῃ ὄργανον, γίνεται ὄργανον. Δέν ἀρκεῖ τούτου, ἀλλά καί πιστεύει ἀκραδάντως ὅτι ἡ προδοσία του αὐτή εἶναι ὁ ὑψιστός πατριωτισμός. Οἱ ἔχοντες σχέσεις μέ τούς Γραικύλους Εὐρωπαῖοι καί Ἀμερικάνοι βλέπουν σαφῶς τό φιλότιμον, ἀλλά δυστυχῶς στη δουλοπρεπῆ του μορφή, καί....

Νά σκέφτεσαι τήν προέλευση τοῦ ἀνθρώπου

Ν’ αγαπάς κάθε άνθρωπο αδιάκριτα. Μη λογαριάζεις αν είναι αδύναμος και αμαρτωλός. Μη σκέφτεσαι την αμαρτία, αλλά την προέλευση του ανθρώπου, που είναι η ίδια η εικόνα του Θεού.