Εἶναι κακό νά ἀποθηκεύουμε χρήματα γιά μιά ὥρα ἀνάγκης; , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Τί προσευχή μποροῦμε νά κάνουμε γιά ἕναν ἄνθρωπο μέ δαιμονική ἐνέργεια , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ψαλμός 70, 1. «Ἐπί Σοί Κύριε ἤλπισα». Πότε εἰσακούεται ἡ προσευχή μας, Ἀρχ. Σάββας Ἁγiιορείτης

70 Ψαλμός , στίχος 1, «’Eπί Σοί Κύριε, ἤλπισα», Πότε εἰσακούεται ἡ Προσευχή μας (Ἁγίου Παϊσίου), Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης Ὁμιλία  τοῦ π. Σάββα  στίς 25-8-2017 (Κήρυγμα) 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

 http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Α. Ποιοί εἶναι οἱ Θεολόγοι τῆς Ἐκκλησίας, Β. Περί νοερᾶς προσευχῆς, Πατερική Θεολογία Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Α. Ποιοί εἶναι οἱ Θεολόγοι τῆς Ἐκκλησίας, Β. Περί νοερᾶς προσευχῆς, Πατερική Θεολογία, 21-09-2014

 

Περί τοῦ καιροῦ πού πρέπει νά βάλουμε γιά τήν γύμναση τῆς κάθε ἀρετῆς (Ἀόρατος Πόλεμος) Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Περί τοῦ καιροῦ πού πρέπει νά βάλουμε γιά τήν γύμναση τῆς κάθε ἀρετῆς (Ἀόρατος Πόλεμος), 01-01-2009

 

Ἡ βλασφημία Β'-Οἱ ὕβρεις κατά τῆς Ἐκκλησίας καί ἀντιμετώπιση, Ἁγίου Παϊσίου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ βλασφημία Β' και οι ύβρεις κατά τῆς Ἐκκλησίας- ἡ ἀντιμετώπιση τῶν ὑβριστῶν, Ἁγίου Παϊσίου - Ἡ Εὐθύνη τῆς Ἀγάπης καί τό Χρέος τῆς Ὁμολογίας, 2-7-2024, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης •

 Ένας άνθρωπος να υβρίσει τον πατέρα μου, την μητέρα μου, τον αδελφόν μου έχω χρέος σαν Χριστιανός να τον συγχωρήσω. Το να υβρίσει τον Χριστό μου και την Παναγία μου, δεν θέλω να τον βλέπω. (Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός) • 

Με τί στόμα ανόητε και πονηρέ άνθρωπε, αποτολμάς και βρίζεις το όνομα του Θεού και το παραδίδεις; Ομοίους και τους Αγίους; Δεν φοβάσαι τρισάθλιε, μήπως ανοίξει η γη και σε καταπιεί; Ο διάβολος δεν αποτολμά να υβρίζει το όνομα του Θεού, διότι φοβάται μήπως πέσει αστραπή και τον κατακαύσει και εσύ άγνωστε άνθρωπε, ανοίγεις αυτό το καταραμένο σου στόμα και παραδίδεις το όνομα του Θεού! Αλίμονο σε εκείνους που βρίζουν το όνομα του Θεού, διότι θα τους καίει πάντοτε, ο πύρινος ποταμός. (Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός) • 

Η βλασφημία γεννιέται από την κατάκριση και την οργή. (ΆγιοςΝήφων) • Η βλασφημία είναι ως επί το πλείστον, γέννημα της υπερηφανείας. Πολλές φορές γεννάται και από την εσωτερική κατάκριση ή και του ακαίρου φθόνου των δαιμόνων. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος) • 

Το πάθος της βλασφημίας είναι φοβερό και δυσκολονίκητο. Έχει την αρχή του από την υπερήφανη διάνοια του σατανά. Αυτό πειράζει όλους αυτούς που ζουν κατά Θεόν με αρετή, περισσότερο όμως εκείνους που προοδεύουν στην προσευχή και στη θεωρία των Θείων πραγμάτων. Γι' αυτό πρέπει με κάθε προσοχή, να φυλάγουμε τις αισθήσεις και να αντιμετωπίζουμε με ευλάβεια όλα τα φρικτά μυστήρια του Θεού και τα ιερά σύμβολα και τους λόγους και να προσέχουμε, μήπως κάνει έφοδο το Πνεύμα αυτό. Γιατί καιροφυλακτεί όταν προσευχόμαστε και ψάλλουμε και κάποτε ξεστομίζει, με τα δικά μας χείλη, όταν δεν προσέχουμε, κατάρες εναντίον μας και αλλόκοτες βλασφημίες κατά του Υψίστου Θεού, τις οποίες περνά κρυφά στους στίχους των ψαλμών και στα λόγια της προσευχής. Αλλά όταν κάτι τέτοιο φέρει στα χείλη μας ή σπείρει κρυφά στη διάνοιά μας, να στρέψουμε πάνω του το λόγο του Χριστού και να του πούμε: «Φύγε πίσω μου σατανά, που είσαι γεμάτος δυσωδία και υπόδικος για την αιώνια κόλαση. Η βλασφημία σου να πέσει στο κεφάλι σου». Και αμέσως ας απασχολήσουμε προσωρινά το νου αιχμαλωτίζοντάς τον σε άλλο πράγμα, Θείο ή ανθρώπινο, ή ακόμη, ας τον ανυψώσουμε με δάκρυα προς τους ουρανούς και το Θεό. Και έτσι, με τη βοήθεια του Θεού, θα απαλλαγούμε από το βάρος της βλασφημίας... (Άγιος Νικήτας ο Στηθάτος) • 

Είναι εντελώς ανάρμοστο, το να χρησιμοποιεί κάποιος Χριστιανός, το όνομα του Θεού, ''επί ματαίω'', σε τυχαίες συζητήσεις, λέγοντας εκφράσεις του τύπου: ''μα το Θεό'', ''προς Θεού'', ''μάρτυς μου είναι ο Θεός'', ''βλέπει ο Θεός'', ''για το όνομα του Χριστού'' κ.α. Πρόκειται για μια εφεύρεση του διαβόλου, με σκοπό να διασύρεται το όνομα του Θεού και να καταστρέφεται ο άνθρωπος. (Άγιος Τύχων του Ζαντόνσκ) • 

Καθένας ο οποίος βλασφημεί τον Θεό είναι παίγνιο του διαβόλου, καρπός της αμαρτίας και πιόνι του θανάτου. (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς) • 

Αν δεν πιστεύετε πως θα λάβετε από το Θεό αυτό που ζητάτε με την προσευχή σας, βλασφημείτε τον ίδιο τον Θεό. (ΆγιοςΙωάννηςτηςΚροστάνδης) •

 Ύβρις προς το Άγιο Πνεύμα ασυγχώρητη, η οποία οδηγεί στην καταστροφή, ονομάζεται η επίμονη απιστία και η άρνηση της ύπαρξης του Θεού, παρά τα συντελούμενα ενώπιόν μας θαύματα, παρά το πλήθος των γεγονότων, τα οποία αναντίρρητα αποδεικνύουν την ύπαρξη του Θεού. Η επίμονη άρνηση και η απιστία, αποτελούν βλασφημία έναντι του Αγίου Πνεύματος, η οποία δεν συγχωρείται, ούτε στον παρόντα αιώνα, ούτε στον μέλλοντα και άνθρωπος ο οποίος πεθαίνει αμετανόητος μέσα στην απιστία του, χάνεται. (Όσιος Βαρσανούφιος της Όπτινα) • 

Μην ανησυχείς ιδιαιτέρως για τις βλάσφημες σκέψεις, οι οποίες συχνά προέρχονται από τον φθόνο των εχθρών. Από την πλευρά του ανθρώπου, αφορμή γι' αυτές αποτελεί η αλαζονική υπερηφάνεια ή οι επικρίσεις στους άλλους. (Άγιος Αμβρόσιος της Όπτινα) •

 Δεν υπάρχει μεγαλύτερο έγκλημα και αμάρτημα πάνω στη γη από την βλασφημία! Όσα αμαρτήματα και να κάνει ο άνθρωπος, θα είναι είτε στον εαυτόν του, είτε στους άλλους. Αλλά η βλασφημία, είναι αμάρτημα που αναφέρεται κατευθείαν στο Χριστό μας ή στην Παναγία μας. Αν μπορούσε ο βλάσφημος να έβλεπε την ψυχή του, την ώρα που βλασφημούσε, θα τρόμαζε και θα διαπίστωνε, ότι διαφέρει και πολύ, από την μορφή του διαβόλου!!! 

(ΓέροταςΕφραίμτης Αριζόνας)

Περί προσευχῆς_2 (Ἀόρατος Πόλεμος), κεφ. 45ο, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Περί προσευχῆς_2 (Ἀόρατος Πόλεμος), κεφ. 45ο, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 12-02-2009

Πῶς μποροῦμε σέ διάφορες ἀφορμές νά μεταχειρισθοῦμε τήν γύμναση μιᾶς ἀρετῆς, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Πῶς μποροῦμε σέ διάφορες ἀφορμές νά μεταχειρισθοῦμε τήν γύμναση μιᾶς ἀρετῆς, π. Σάββα, 18-12-2008

 

Πρέπει ν' ἀγαποῦμε ὅλες τίς ἀφορμές πού προξενοῦν τήν ἀπόκτηση τῶν ἀρετῶν (Ἀόρατος Πόλεμος), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Πρέπει ν'  ἀγαποῦμε ὅλες τίς ἀφορμές πού προξενοῦν τήν ἀπόκτηση τῶν ἀρετῶν (Ἀόρατος Πόλεμος), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης 

http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Πρῶτα κοινωνεῖ ἡ ψυχὴ καὶ μετὰ τὸ σῶμα....

[...]Χωρίς Θεία Κοινωνία δεν μπορεί το σώμα μας να γίνει απαθές. Εάν κάποιος δεν Κοινωνεί συνεχώς και τακτικά, δεν μπορεί να νικήσει τους εχθρούς (Δαίμονες) και δεν θα μπορέσει να προοδεύσει πνευματικά.

- Ακούω μερικούς να λένε:

Να εγώ κοινώνησα και δεν αισθάνομαι τίποτα.... Οι αλλαγές που γίνονται μέσα μας,είναι αργές και μυστικές διότι η πίστη μας είναι μικρή. Ο πρώτος λογισμός που θα έχουμε, αμέσως μετά την Θεία Κοινωνία, θα φανερώσει τι Χάρη λάβαμε, και ποιος είναι ο καρπός του ποιο μεγάλου Δώρου, επί της γης.

Ἅγιοι νεομάρτυρες τῆς Σερβίας (Β’)

  15 Ιουνίου

Άγιοι νεομάρτυρες της Σερβίας (Β’)

Ο μητροπολίτης ΙΩΑΝΝΙΚΙΟΣ γεννήθηκε στο Στόλοβι, στην περιοχή του κόλπου του Κότορ, το 1880. Μετά τις σπουδές του στο Βελιγράδι, χειροτονήθηκε ιερέας το 1912 και άσκησε το λειτούργημά του κατ’ αρχάς στο Κότορ, εν συνεχεία δε σε μία ενορία του Λάστβα. Δίδαξε κατόπιν σε διάφορα σχολεία και όταν έμεινε χήρος χειροτονήθηκε βοηθός επίσκοπος στο Μπουντίμλιε, το 1940. Τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους, η Ιερά Σύνοδος της Σερβικής Εκκλησίας τον διόρισε μητροπολίτη Μαυροβουνίου και Παραλίων. Χρειάστηκε να αναλάβει το νέο αξίωμά του μέσα στις τραγικές συνθήκες του πολέμου, κατάφερε όμως να εξασφαλίσει την λειτουργία της Ιερατικής Σχολής του Τσέτινιε και συνέστησε στον κλήρο του να υποτάσσεται σε κάθε νόμιμη πολιτική Αρχή. Καθώς πολλοί ιερείς είχαν συλληφθεί από τους κομμουνιστές αντάρτες που ήσαν ήδη ενεργοί στην περιοχή, επιχείρησε να εγκαταλείψει την χώρα μαζί με δεκαεπτά ιερείς. Πιάστηκαν στο Ζιντάνι Μοστ και οι ιερείς τυφεκίσθηκαν επί τόπου, ενώ ο μητροπολίτης Ιωαννίκιος οδηγήθηκε στο Αραντέλοβατς, όπου οι κομμουνιστές τον βασάνισαν και τον εκτέλεσαν (1945). Το σώμα του τάφηκε σε άγνωστο μέρος.

Ἤνοιξεν ἐκ νέου ζήτημα χωρισμοῦ Ἐκκλησίας – Πολιτείας

Τὸ θέμα ἔθεσεν εἰς συνέδριον προεκλογικῶς ἡ «Νέα Ἀριστερά», ἡ ὁποία ἔπειτα καὶ ἀπὸ αὐτὸ ἐβυθίσθη ἐκλογικῶς, πρὸς γνῶσιν καὶ συμμόρφωσιν τῶν ὑπολοίπων κομματικῶν ἀντι-εκκλησιαστικῶν δυνάμεων. Τὸ ἐνδιαφέρον εἰς τὸ συνέδριον αὐτό, τὸ ὁποῖον ἐπραγματοποιήθη εἰς τὸ Παντεῖον Πανεπιστήμιον τὴν 30ὴν Μαΐου, εἶναι ἀφ’ ἑνὸς αἱ τοποθετήσεις τοῦ νομικοῦ συμβούλου τῆς Ἐκκλησίας, ὁ ὁποῖος παρεδέχθη ὅτι τὸ Κράτος ἐκμεταλλεύεται τὴν Ἐκκλησίαν, ἀφ’ ἑτέρου τῶν κ. Ν. Ἀλιβιζάτου καὶ Ν. Φίλη, μὲ τοὺς ὁποίους ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν εἶχεν ἀνοικτὴν ἀντιπαράθεσιν (διὰ τὸν πρῶτον ἀπήντησε μὲ βιβλίον, ἐνῷ ὁ δεύτερος ἀπώλεσε τὸν ὑπουργικὸν θῶ­κον). Συμφώνως πρὸς τὴν ἱστοσελίδα «naftemporiki.gr» τῆς 31ης Μαΐου 2024:

«Στὴν ἐκδήλωση παρενέβη μεταξὺ ἄλλων καὶ ὁ Θεόδωρος Παπαγεωργίου, εἰδικὸς Νομικὸς Σύμβουλος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καὶ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος Ἱερωνύμου.

Μνήμη τοῦ ὁσίου Παΐσιου τοῦ Μεγάλου

Μνήμη του οσίου Παΐσιου του Μεγάλου

Eγώ σε Παΐσιε Άγγελον λέγω,

Φύσει μεν ουχί, αλλά τω ξένω βίω.

Υστερότοκος μιας οικογένειας μe επτά παιδιά, ο όσιος Παΐσιος αφιερώθηκε στον Θεό απόo την μητέρα του μετά από το όραμα ενός αγγέλου. Όταν ενηλικιώθηκε, μετέβη στην έρημο της Νιτρίας, κοντά στον αββά Παμβώ ο οποίος τον έκειρε μοναχό. Υπάκουος στον πνευματικό πατέρα του, όπως θα ήταν απέναντι στον ίδιο τον Θεό, προόδευσε γρήγορα στην οδό της ασκήσεως. Ακολουθώντας την εντολή που του έδωσε ο αββάς Παμβώ για να τον δοκιμάσει, να κρατά πάντα σκυμμένο το κεφάλι δίχως να κοιτά κανέναν κατά πρόσωπο, ο Παΐσιος πέρασε τρία χρόνια με το βλέμμα καρφωμένο στην γη και με το πνεύμα βυθισμένο στην προσευχή, ύποτονθορύζοντας τα λόγια της Αγίας Γραφής που γίνονταν στο στόμα του γλυκύτερα από μέλι.

Μετά την κοίμηση του αββά Παμβώ έζησε με τον άγιο Ιωάννη τον Κολοβό [9 Νοεμ.] στο ίδιο κελί, συμμεριζόμενος την πνευματική κατάσταση του και την ασκητική πολιτεία του. Ωστόσο, μετά από λίγο καιρό, ο Παΐσιος, ανατείνοντας προς μια υψηλότερη τελειότητα, άρχισε να νηστεύει όλη την εβδομάδα, τρώγοντας μόνο το Σάββατο, ψωμί και αλάτι· κατόπιν επέκτεινε την νηστεία του σέ δύο εβδομάδες συνεχώς και κυριεύθηκε από την σφοδρή επιθυμία να αποσυρθεί μόνος μόνο το Θεώ. Ανταποκρινόμενος στην προσευχή του να μάθει αν η επιθυμία αυτή ήταν πραγματικά εκ Θεού, εμφανίστηκε άγγελος και έδωσε εντολή στον Ιωάννη να παραμείνει στον τόπο αυτό, για να οδηγεί στην οδό της αρετής όσους θα προσέρχονταν, και υπέδειξε στον Παΐσιο να αποσυρθεί στο δυτικό μέρος της ερήμου της Σκήτης. Φθάνοντας στον τόπο που του υπέδειξε ο άγγελος, ο Παΐσιος έσκαψε σπήλαιο σε έναν βράχο και εκεί αφιερώθηκε στην προσευχή με τέτοιο ζήλο, ώστε ο Χριστός του εμφανιζόταν συχνά δείχνοντας την εύνοιά Του και προλέγοντας ότι η έρημος εκείνη θα γέμιζε σύντομα με ασκητές που θα έρχονταν να μιμηθούν την βιωτή του. Του υποσχέθηκε εξάλλου ότι θα φρόντιζε για τις υλικές ανάγκες τους και θα τους προστάτευε από τις παγίδες των δαιμόνων. Ο Παΐσιος αντιστεκόταν με γενναιότητα στους πειρασμούς και όταν παρουσιάσθηκε ένας πλούσιος Αιγύπτιος για να του προσφέρει ένα σημαντικό χρηματικό ποσό, εκείνος τον απέπεμψε χωρίς δισταγμό διαβλέποντας ότι επρόκειτο για μια παγίδα πού έστησε ο διάβολος με σκοπό να απωλέσει την χάρη της ευαγγελικής πενίας.

Τὸ νέο «εὐαγγέλιον» τοῦ Ἀμερικῆς Ἐλπιδοφόρου!

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ Ἀμερικῆς διδάσκει δικό του «εὐαγγέλιο», ὅσον ἀφορᾶ τὰ ἐρωτικὰ πάθη (καὶ ὄχι μόνο), μὲ τὰ ὁποῖα ὁ διάβολος ὑποδουλώνει τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν καταστρέφει! Φτάνει μάλιστα στὴν κατάντια νὰ ἀρνεῖ­ται τὴν Ὀρθοδοξία, ποὺ τὰ στηλιτεύει καὶ νὰ λανσάρει «ἄλλη», ἡ ὁποία τὰ δέχεται καὶ τὰ θωπεύει! Δεῖτε τὰ ἀπίστευτα ἀφηγήματά του:

«… τὸ καινοφανὲς ἐπιχείρημα καὶ πραγματικὰ ἀπίστευτο κριτήριο ποὺ χρησιμοποιοῦν κάποιοι, ὅτι δηλαδὴ πρέπει νὰ διαχωρίζουμε τοὺς ἀνθρώπους μὲ βάση τὴν ἐρωτική τους ζωή, δὲν εἶναι Ὀρθοδοξία, δὲν λογίζεται κἄν ὡς μία ἀνθρώπινη στάση. Δὲν μποροῦμε νὰ ἀνάγουμε τὴ σεξουαλικὴ συμπεριφορὰ καὶ τὴν ἐρωτικὴ ζωὴ τοῦ καθενὸς στὸ μοναδικὸ κριτήριο εἴτε γιὰ νὰ τὸν ἀποδεχθοῦμε εἴτε γιὰ νὰ τὸν ἀπορρίψουμε. Αὐτὰ εἶναι πρωτόγνωρα πράγματα καὶ θὰ ἔλεγα... ὅτι στὴν Ἑλλάδα εἶναι ἀπόρροια ἑνὸς εἰσαγόμενου δυτικοῦ πουριτανισμοῦ. […] Ἔτσι φτάσαμε, καὶ στὴν Ἑλλάδα, σὲ αὐτὸ τὸ ἀκραῖο φαινόμενο, νὰ γίνεται ἡ σεξουαλικὴ συμπεριφορὰ ἑνὸς ἀνθρώπου κριτήριο γιὰ ὁποιαδήποτε διάκριση σὲ ἐπαγγελματικό, κοινωνικὸ ἢ πολιτικὸ χῶρο, ἀκόμα καὶ μέσα στὴν Ἐκκλησία. Εἶναι ἐντελῶς ἀντιχριστιανικὸ καὶ ποτὲ ὁ ἑλληνικὸς πολιτισμὸς δὲν ζύγισε κανένα ἄνθρωπο σύμφωνα μὲ τὴν ἐρωτική του συμπεριφορὰ» (Πηγή: lifo.gr/)!

Διαγράφει ὁ τραγικὸς ἐτοῦτος ἐπίσκοπος, μὲ μία μονοκονδυλιά, τὶς ἑκατοντάδες βιβλικὲς ἀναφορὲς στὶς ἐρωτικὲς παρεκτροπές, ὡς ἔσχατες πτωτικὲς καταστάσεις, τὴν καταστροφὴ τῶν Σοδόμων καὶ Γομόρρων, τὸν ἀπόστολο Παῦ­λο, ὁ ὁποῖος ἀναφέρει κατηγορηματικὰ ὅτι, οἱ ἀμετανόητοι ἀνώμαλοι, «Βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι» (Α΄ Κορ. 6,9)! Δὲν εἶναι μόνο ἀξιοκατάκριτος, ἀλλὰ καὶ ἀξιολύπητος!

ἐφημερίδα: orthodoxostypos

 

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2024/06/blog-post_21.html#more

3 Ἰουλίου. Ὑακίνθου μάρτυρος (†108). Ἀνατολίου Κωνσταντινουπόλεως (†458), Θεοδότης μάρτυρος (†712), Γερασίμου τοῦ νέου ὁσιομάρτυρος τοῦ ἐκ Μεγάλου Χωρίου Εὐρυτανίας (†1812). Ἁγιογραφικό ανάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Τετάρτης β΄ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Ῥωμ. δ΄ 13-25).

Ρωμ. 4,13          οὐ γὰρ διὰ νόμου ἡ ἐπαγγελία τῷ Ἀβραὰμ ἢ τῷ σπέρματι αὐτοῦ, τὸ κληρονόμον αὐτὸν εἶναι τοῦ κόσμου, ἀλλὰ διὰ δικαιοσύνης πίστεως.

Ρωμ. 4,13                  Διότι η υπόσχεσις, που εδόθη στον Αβραάμ, ότι με την πνευματικήν βασιλείαν του κατά σάρκα απογόνος του Ιησού Χριστού, θα γίνη αυτός κληρονόμος του κόσμου, δεν του εδόθη δια μέσου κανενός νόμου, αλλά δια μέσου της δικαιώσεως, που έλαβε από την πίστιν.

Οἱ ἐνορίες πρέπει νὰ μεταβληθοῦν σὲ ἀσκητικὰ κέντρα, ἀλλὰ αὐτὸ μπορεῖ νὰ τὸ ἐπιτύχει μονάχα ἕνας ἐφημέριος - ἀσκητής!

 Ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς

Οἱ ἀσκητὲς εἶναι οἱ μοναδικοὶ ἱεραπόστολοι τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ ὁ ἀσκητισμὸς εἶναι ἡ μόνη ἱεραποστολικὴ σχολὴ μέσα στὴν Ὀρθοδοξία. Ἡ ὀρθοδοξία εἶναι ἄσκηση καὶ ζωὴ γι᾿ αὐτὸ καὶ μονάχα διὰ τῆς ἀσκήσεως καὶ τῆς ζωῆς ἐπιτελεῖται τὸ κήρυγμα καὶ ἡ ἱεραποστολή. Ἡ ἀνάπτυξη τῆς ἀσκητικότητος -προσωπικὰ καὶ καθολικά- αὐτὴ πρέπει νὰ γίνει ἡ ἐσωτερικὴ ἀποστολὴ τῆς Ἐκκλησίας μας μέσα στὸν λαό.

Ὅσιος Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης ὁ Ὑμνογράφος

Ο Όσιος Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης ο Υμνογράφος με τον αείμνηστο παπα Διονύση τον Πνευματικό και τον μακαριστό Σπυρίδωνα εργαζόμενοι στη παλιά υπαίθρια κουζίνα στο Ασκηταριό τους στη Μικραγιάννα

 ΠΗΓΗ

 https://proskynitis.blogspot.com/2024/06/blog-post_486.html

Πῶς ἐπιτυγχάνεται ἡ ἀγάπη στόν Θεό, 1ο μέρος (Εὐεργετινός), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Πῶς ἐπιτυγχάνεται ἡ ἀγάπη στόν Θεό, 1ο μέρος (Εὐεργετινός), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 29-05-2010

 

69 Ψαλμός , στίχος 6,«’Eγὼ δὲ πτωχός εἰμι καὶ πένης· ὁ Θεός, βοήθησόν μοι. βοηθός μου καὶ ῥύστης μου εἶ σύ· Κύριε, μὴ χρονίσῃς», Ἀνιδιοτέλεια καί Ταπείνωση στήν Προσευχή (Ἁγίου Παϊσίου), Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

69 Ψαλμός , στίχος 6,«’Eγὼ δὲ πτωχός εἰμι καὶ πένης· ὁ Θεός, βοήθησόν μοι. βοηθός μου καὶ ῥύστης μου εἶ σύ· Κύριε, μὴ χρονίσῃς», Ἀνιδιοτέλεια καί Ταπείνωση στήν Προσευχή (Ἁγίου Παϊσίου), Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης  Ὁμιλία  τοῦ π. Σάββα  στίς 24-8-2017 (Κήρυγμα)

Περί διορθώσεως τῶν ἐξωτερικῶν αἰσθήσεων, 4ο μέρος (Ἀόρατος Πόλεμος), Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου

Περί διορθώσεως τῶν ἐξωτερικῶν αἰσθήσεων, 4ο μέρος (Ἀόρατος Πόλεμος), Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορ., 20-03-2008

 

Περί διορθώσεως τῶν ἐξωτερικῶν αἰσθήσεων, 3ο μέρος (Ἀόρατος Πόλεμος), π. Σάββα Ἁγιορείτου

Περί διορθώσεως τῶν ἐξωτερικῶν αἰσθήσεων, 3ο μέρος (Ἀόρατος Πόλεμος), π. Σάββα Ἁγιορείτου, 13-3-2008