Διάβολος, ὁ διαχρονικός ἐχθρός τῆς Ρωμιοσύνης Δ΄, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 18-7-2019
http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr
ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ
ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ
ΟΙ ΟΜΙΛΙΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΚΑΤΕΒΑΣΜΑ ΣΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΣΑΣ
ΟΔΗΓΙΕΣ: ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΥΝΔΕΣΜΟ:
Δίπλα από το όνομα Κύριος Ιησούς Χριστός που υπάρχει ένα μικρό βελάκι , πατάμε εκεί και μας βγάζει διάφορες επιλογές από τις οποίες πατάμε το Download .
Και γίνεται η εκκίνηση να κατέβουν όλες οι ομιλίες.
Τρίτη 13 Αυγούστου 2019
Τό νόημα τῆς γνήσιας τέχνης κατά τόν Ἱερό Χρυσόστομο καί διαχρονικές παραινέσεις τοῦ Ἁγίου πρός τούς νέους κάθε ἐποχῆς
ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ
ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ
ΚΑΙ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΙΣ
ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ
ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΚΑΘΕ
ΕΠΟΧΗΣ
Εντελώς απαραίτητο για εμάς
τους ανθρώπους είναι με ζήλο να
επιδιώκουμε τα πνευματικά αγαθά και να ζητούμε τον Άρτο τον ουράνιο και
λαμβάνοντάς τον, να απαλλασσόμαστε από κάθε βιοτική φροντίδα. Συνεπώς ας
μην ασχολούμαστε με τα υλικά αγαθά, αλλά να θεωρούμε τελείως ασήμαντα και την
απόκτηση και την απώλειά τους. Όπως ακριβώς βέβαια και ο Ιώβ, ο οποίος ούτε
ήταν προσκολλημένος σε αυτά όταν τα είχε, ούτε τα ζητούσε όταν τα έχασε.
Καθόσον για τον λόγο αυτόν ονομάζονται «χρήματα»,
όχι για να τα παραχώσουμε στη γη, αλλά για
να τα χρησιμοποιήσουμε όπου είναι ανάγκη. Και όπως ακριβώς ο καθένας από
τους τεχνίτες έχει τη δική του τέχνη και γνώση, έτσι και αυτός που έχει πολλά
πλούτη δεν γνωρίζει να επεξεργάζεται τον χαλκό, ούτε να κατασκευάζει πλοία,
ούτε να υφαίνει, ούτε να κτίζει οικίες, ούτε τίποτε άλλο παρόμοιο με αυτά. Κατά
συνέπεια ας μάθει να χρησιμοποιεί τον
πλούτο εκεί όπου είναι ανάγκη και να ελεεί τους πτωχούς και θα γνωρίσει τότε
τέχνη πολύ ανώτερη από όλες αυτές που προαναφέρθηκαν.
Πράγματι
αυτή η τέχνη της ελεημοσύνης είναι ανώτερη από όλες εκείνες τις τέχνες. Το
εργαστήριο αυτής έχει κτιστεί στους ουρανούς. Τα εργαλεία της δεν είναι
κατασκευασμένα με σίδηρο και χαλκό, αλλά από
αγαθότητα και καλή διάθεση. Διδάσκαλος αυτής της τέχνης είναι ο Χριστός και
ο Πατήρ Αυτού.
Ὅταν ὑπερεκχυλίσει ἡ χάρις τότε ἐσύ τά χάνεις…
Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης
Η θεία χάρις μία είναι, αλλά κατά το μέτρον του καθενός εμφανίζεται, εργάζεται, οράται, ναι, οράται! Αχ, και πόσον σκιρτάει μέσα σου όταν βλέπεις, όταν αισθάνεσαι αυτήν την θεία χάρη! «Εγώ είπα, θεοί εστέ και υιοί Υψίστου πάντες» (Ψαλμ. 81,6)
Ω! χάρις, χάρις! Έλα και σε μας, έλα γρήγορα, έλα. Πόσον αλλάζει ο άνθρωπος, πώς μεταβάλλεται, πώς γίνεται ο ταλαίπωρος άνθρωπος όταν τον επισκιάσει η θεία χάρις! Αυτή η θεία χάρις έκανε τους μάρτυρας όχι μόνον να μην αισθάνονται τους πόνους του μαρτυρίου των, αλλά και να χαίρονται που μαρτυρούν διά τον Χριστόν. «Ένεκα Σου θανατούμεθα όλην την ημέραν, ελογίσθημεν ως πρόβατα σφαγής» (Ψαλμ. 43, 23). Άλλο να αισθάνεσαι και άλλο να διαβάζεις ή να ομιλείς περί θείας χάριτος.
Πού βρέθηκε τό ἱερό σκήνωμα τοῦ Ὁσίου Ἀντωνίου τοῦ Βεροιέως, καί πῶς ἔγινε ἡ ἐπιλογή τῆς θέσης τοῦ ἐνταφιασμοῦ του
.... Όταν κατάλαβε ότι εγγίζει το τέλος του, λίγο πριν από την εορτή των Χριστουγέννων, παρακάλεσε τους ευσεβείς χριστιανούς που τον επισκέπτονταν να τον αφήσουν μόνο του και ειδοποίησε έναν ιερέα, για να του μεταδώσει τα άχραντα μυστήρια για τελευταία φορά ως εφόδιο Ζωής Αιωνίου.
Την πρώτη Ιανουαρίου ξάπλωσε στο έδαφος και αφού έψαλε επίκαιρους ύμνους, σταύρωσε τα χέρια του και παρέδωσε το πνεύμα του στα χέρια του Θεού.
Δεκαέξι ημέρες παρέμεινε ο όσιος νεκρός μέσα στο σπήλαιο και μία υπερφυσική λυχνία έκαιε πάνω από το λείψανό του, μέχρις ότου ένας πλούσιος Βεροιεύς ανέβηκε με μεγάλη συνοδεία στο βουνό, όπου ήταν το σπήλαιο του οσίου Αντωνίου, για να κυνηγήσει. Οδηγούμενοι από τα γαυγίσματα των σκύλων και από ένα χέρι που φαινόταν επάνω από το σπήλαιο και τους καλούσε προς το μέρος του, ανακάλυψαν οι κυνηγοί τον όσιο πλημμυρισμένο από το θείο φως, αλώβητο και γεμάτο από ευωδία.
Ὁ ἅγιος Δαλμάτος, κατατροπώνει τὴν αἵρεση τοῦ Νεστοριανισμοῦ
Γράφει ὁ Σάββας Ἠλιάδης, δάσκαλος - Κιλκίς
Ἀλήθεια, πόσο πιὸ ἐπίκαιρος θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι ὁ βίος καὶ ἡ πολιτεία τοῦ ἑορταζόμενου σήμερα ἁγίου τῆς Ἐκκλησίας μας, τοῦ ἁγίου Δαλμάτου καὶ τῶν σὺν αὐτῶ Ἰσαὰκ καὶ Φαύστου; Σήμερα, ποὺ ἡ παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ ἐργάζεται μὲ ἄμετρη πονηρία, ἔχοντας συνεργοὺς καὶ ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας, γιὰ τὴν κατάλυση τῆς ἀλήθειας καὶ τὴν ἑδραίωση τῆς νεοεποχίτικης δικτατορίας. Γι΄ αὐτὸ ἐπιβάλλεται νὰ σκύψουμε εὐλαβῶς στὴν μνήμη του καὶ νὰ ἀφουγκραστοῦμε τὰ ἔργα καὶ τοὺς ἄθλους τοῦ ἁγίου κατὰ τῶν αἱρέσεων καὶ τῶν αἱρετικῶν καὶ δὴ τοῦ Θεοτοκομάχου Νεστορίου.
Ὁ ἅγιος Δαλμάτος ἦταν ἔγγαμος καὶ στρατιωτικὸς στὴν αὐτοκρατορικὴ φρουρά, ἀπὸ τὴ νεότητά του. Ὅταν γνώρισε τὸν ἅγιο Ἰσαὰκ (30 Μαΐου), ἀπαρνήθηκε τὸν κόσμο καί, ἀφοῦ...
παρέδωσε τὰ ὑπάρχοντά του ὅλα στὴν γυναίκα του, πῆρε τὸν γιὸ του τὸν Φαῦστο καὶ ἔγινε μαθητὴς τοῦ ἁγίου.
Ὅταν κοιμήθηκε ὁ ἅγιος Ἰσαὰκ (406), τὸν διαδέχτηκε αὐτός, κατόπιν ἐπιθυμίας καὶ ὁμόφωνης γνώμης τῶν μοναχῶν. Παρέμενε διαρκῶς ἔγκλειστος, γιὰ νὰ γίνει ἄξιος τοῦ λειτουργήματος.
Ἡ ἁγιότητά του διέλαμψε πρὸς θρίαμβο τῆς ἀλήθειας πρωτίστως κατὰ τὴν νεστοριανὴ αἵρεση. Ὅταν ὁ Νεστόριος, κρύβοντας ἀκόμη τὴν ἀπάτη του, ἐξελέγη ἀρχιεπίσκοπος, πῆγε νὰ ἐπισκεφθεῖ τὸν ὅσιο ἔγκλειστο. Ἀλλὰ ὁ Δαλμάτος τὸν ἀποχαιρέτισε λέγοντας: «Διόρθωσε πρῶτα αὐτὸ ποὺ κρύβεις στὴν καρδιά σου καὶ τότε θὰ μπορέσεις νὰ μπεῖς στὸ κελί μου». Μόλις ἔφυγε ὁ Νεστόριος, ὁ Δαλμάτος εἶπε στοὺς μοναχοὺς καὶ λαϊκούς, ποὺ ἦταν παρόντες: «Προσέξτε, γιατί ἕνα κακὸ θηρίο μπῆκε στὴν πόλη αὐτὴ καὶ θὰ πληγώσει πολὺν κόσμο».
Ὅταν ὁ Νεστόριος φανέρωσε τὰ δόλια σχέδιά του καὶ τὴν αἱρετική του γνώμη σὲ σχέση μὲ τὴν Θεοτόκο, συγκλήθηκε ἡ Τρίτη ἁγία Οἰκουμενικὴ Σύνοδος τῆς Ἐφέσου (9 Ἰουνίου). Χάρις στὴν ἐνεργητικότητα τοῦ ἁγίου Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας, ἡ αἵρεση καταδικάστηκε σύντομα ἀπὸ τοὺς ἐπισκόπους. Οἱ ὀπαδοὶ τοῦ Νεστορίου ὅμως, ἰσχυροί, λόγω τῆς ἐπιρροῆς ποὺ ἀσκοῦσαν στὸν αὐτοκράτορα καὶ τὴν αὐλή, ἤλπιζαν ἀκόμα στὸ ναυάγιο τῆς Συνόδου, ἐμποδίζοντας κάθε ἐπικοινωνία μὲ τὴν Βασιλεύουσα.
Ὁ ἅγιος Κύριλλος ὡστόσο κατόρθωσε νὰ ἀποστείλει στὸν ὅσιο Δαλμάτο μία ἐπιστολὴ μὲ τὴν μεσολάβηση ἑνὸς ἀνθρώπου μεταμφιεσμένου σὲ ζητιάνο, ποὺ εἶχε κρύψει τὸ γράμμα μέσα σὲ ἕνα κούφιο ραβδί. Μαθαίνοντας ἀπὸ τὴν ἀνάγνωση τῆς ἐπιστολῆς αὐτῆς ὅτι οἱ Πατέρες τῆς Συνόδου ἀπειλοῦνταν ἀπὸ αὐτοκρατορικὰ στρατεύματα, ὁ Δαλμάτος προσευχήθηκε καὶ ἔλαβε ἀπὸ μία οὐράνια φωνὴ τὴν ἐντολὴ νὰ βγεῖ ἀπὸ τὸ μοναστήρι του, γιὰ πρώτη φορὰ μετὰ ἀπὸ σαράντα ὀκτὼ χρόνια, προκειμένου νὰ σώσει τὴν κινδυνεύουσα Ἐκκλησία.
Ἀκολουθούμενος ἀπὸ ὅλους τούς μοναχούς του, στοὺς ὁποίους προστέθηκαν καθ΄ ὁδὸν πλῆθος ἄλλων κληρικῶν καὶ λαϊκῶν, κρατώντας στὸ χέρι κεριὰ καὶ ψάλλοντας, ὁ ὅσιος ἔγινε δεκτὸς ἀπὸ τὸν αὐτοκράτορα Θεοδόσιο, ποὺ ἔμεινε κατάπληκτος βλέποντας μπροστά του ἐκεῖνον, ποὺ εἶχε τόσες φορὲς καλέσει ματαίως. Ὁ Δαλμάτος τοῦ διάβασε τὴν ἐπιστολὴ τῆς Συνόδου καὶ ἱκέτευσε τὸν ἡγεμόνα νὰ ἐλευθερώσει τοὺς ἐπισκόπους καὶ νὰ ἐργασθεῖ γιὰ τὸν θρίαμβο τῆς ἀλήθειας. Πληροφορούμενος τί ἀκριβῶς εἶχε συμβεῖ καὶ μαθαίνοντας ἀπὸ τὸν ὅσιο τὶς ραδιουργίες τοῦ Νεστορίου, ὁ αὐτοκράτορας ἔστειλε διάταγμα στὴν Ἔφεσο, ποὺ διέταζε τὴν συμμόρφωση στὶς ἀποφάσεις τῆς Συνόδου, ὅσον ἀφορᾶ τὴν καθαίρεση τοῦ Νεστορίου καὶ ἐπέβαλε σ΄ ἐκεῖνον νὰ ἀποσυρθεῖ στὴν μονή του, στὴν περιοχὴ τῆς Ἀντιόχειας.
Βγαίνοντας ἀπὸ τὸ παλάτι ὁ Δαλμάτος γνωστοποίησε στὸν λαὸ ἀπὸ τὸν ἄμβωνα τοῦ ναοῦ τοῦ ἁγίου Μωκίου τὸ περιεχόμενο τῆς ἐπιστολῆς τῆς Συνόδου καὶ ἀνέφερε τὴν συνομιλία του μὲ τὸν αὐτοκράτορα, κατόπιν δὲ ἔγραψε στὸν ἅγιο Κύριλλο, ἐξ ὀνόματος τῶν ἡγουμένων τῶν μοναστηριῶν καὶ τῶν προεστώτων τῆς Βασιλεύουσας, γιὰ νὰ τὸν διαβεβαιώσει γιὰ τὴν ὑποστήριξή τους. Μετὰ τὰ γεγονότα αὐτά, ποὺ ἀποτέλεσαν καμπὴ στὸν δρόμο γιὰ τὴν νίκη τῆς Ὀρθοδοξίας, ὁ ὅσιος Δαλμάτος ὀνομάστηκε ἀρχιμανδρίτης ἀπὸ τὴν Σύνοδο καὶ ἔξαρχος ὅλων τῶν μονῶν τῆς Βασιλεύουσας, τίτλος ποὺ μεταβιβάστηκε στοὺς διαδόχους του καὶ κατέστησε τὴν Μονὴ τῶν Δαλμάτων τὸ πρῶτο μεταξὺ τῶν μοναστηριῶν τῆς Πόλης καὶ ὀχυρό τῆς Ὀρθοδοξίας.
Ὁ ὅσιος Δαλμάτος ἐκοιμήθη ἐν εἰρήνη σὲ ἡλικία ὀγδόντα πέντε ἐτῶν ἐπὶ ἐπισκοπίας τοῦ ἁγίου Πρόκλου (20 Νοεμ.), πού ἀνέλαβε καθήκοντα μετὰ τὴν σύντομη ἀρχιεπισκοπεία τοῦ ἁγίου Μαξιμιανοῦ (21 Ἀπρ.). Μόλις διαδόθηκε ἡ εἴδηση τῆς τελευτῆς του, ὁλόκληρη ἡ πόλη ἔσπευσε στὸ μοναστήρι, νέοι, γέροι, κληρικοὶ καὶ λαϊκοί, κρατώντας στὸ χέρι κεριά. Ἡ κηδεία του τελέστηκε ἀπὸ τὸν ἅγιο Πρόκλο στὴν Μεγάλη Ἐκκλησία καὶ κατόπιν τὸ σκήνωμά του μεταφέρθηκε πάλι στὴν μονή του. Τρία χρόνια ἀργότερα ἡ σαρκοφάγος ὅπου εἶχε κατατεθεῖ τὸ σῶμα του ἄρχισε νὰ δακρύζει ἕνα εὐῶδες βάλσαμο καὶ πολλοὶ ἦταν ἐκεῖνοι ποὺ ἀλειφόμενοι μὲ αὐτὸ γιατρεύτηκαν ἀπὸ τὰ πάθη τους…
(Κύρια πηγή: ΝΕΟΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΙΝΔΙΚΤΟΣ»)
Σάββας Ἠλιάδης
Δάσκαλος
Κιλκίς, 3-8-2019
http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2019/08/blog-post_3.html#more
Ἐνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο http:// hristospanagia3.blogspot.gr γιά τίς 10-8-2019 ἕως 12-8-2019.
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ Πατέρες καί ἀδελφοί
Δόξα τῇ Ἁγίᾳ καί ὁμουσίῳ καί ζωοποιῷ καί ἀδιαιρέτῳ Τριάδι πάντοτε νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων
Εἴθε ὁ Πανάγιος Τριαδικός Θεός μας, ὁ Πατήρ, ὁ Υἱός καί τό Ἅγιον Πνεῦμα, νά εὐλογεῖ τήν ζωή μας.
Εἴθε καί ἐμεῖς νά δεχόμαστε τήν εὐλογία Του ζώντας μέ μετάνοια, ταπείνωση, ἀγάπη, ἀδιάλειπτη προσευχή, κατά Χριστόν ἄσκηση καί τακτική συμμετοχή στά Ἅγια Μυστήρια.
ΛΟΓΟΣ ΣΤΗ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ Ἀρχιμ. Σωφρονίου Σαχάρωφ ΤΟ ΘΑΒΩΡΙΟ ΦΩΣ
ΤΟ ΘΑΒΩΡΙΟ ΦΩΣ ΦΑΙΝΕΙ ΠΑΣΙ και η χαριτόβρυτος ψυχή του Γέροντα Σωφρονίου του Έσσεξ αναπηδά από Χάρη και καλεί εμάς στην χαρά του ΦΩΤΟΣ της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος.
«Ἰδοὺ νεφέλη φωτεινὴ ἐπεσκίασεν αὐτούς, καὶ ἰδοὺ φωνὴ ἐκ τῆς νεφέλης λέγουσα· οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα· αὐτοῦ ἀκούετε» (Ματθ. ιζ’ 5, Μάρκ. θ’ 7, Λουκ. θ’ 35).
Σήμερα, μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς μεγάλης πανηγύρεως τῆς Ἐκκλησίας, πανηγύρεως ἡ ὁποία ἀνάλογα μὲ τὸν βαθμὸ τῆς προσέγγισής μας ὅσο πλησιάζουμε τὸ τέλος τῆς ἐπίγειας ζωῆς μας ὄχι μόνο δὲν ἐλαττώνεται, ἀλλ’ ἀκατάπαυστα αὐξάνει σὲ δύναμη καὶ σπουδαιότητα μέσα μας, ξεχνώντας κατὰ κάποιον τρόπο τὴν ἀδυναμία μας, τολμοῦμε νὰ ὁμιλήσουμε γιὰ τὸ ἀπρόσιτο καὶ ἀνέσπερο Φῶς πού ἐξέλαμψε στὸ Θαβώρ.
Σᾶς παρακαλῶ, παραβλέψτε κατὰ τὴν ὥρα αὐτὴ τὴ μηδαμινότητά μου- κλεῖστε τὰ μάτια σας στὴν ἀμάθεια καὶ στὸ ἄκομψο τοῦ λόγου μου, μᾶλλον δέ, ἂν εἶναι δυνατόν, θεωρῆστε με σὰν ἕναν ἀπὸ τοὺς φύλακες τοῦ ὄρους Ἐφραίμ, πού ἀναβοοῦσαν: «Ἐγερθῆτε, καὶ ἀναβῶμεν εἰς τὴν Σιών πρὸς Κύριον τὸν Θεὸν ἡμῶν».
Καὶ νά, παρ’ ὅλα αὐτά, εἴμαστε πτωχοὶ τῷ πνεύματι. Μέσα στὰ ὅρια τῆς γῆς ὑπάρχει ἀκόρεστη πείνα καὶ ἄσβεστη δίψα Θεογνωσίας, διότι ὁ ἀγώνας μας εἶναι νὰ φθάσουμε τὸν Ἄφθαστο, νὰ δοῦμε τὸν Ἀόρατο, νὰ γνωρίσουμε Αὐτὸν πού βρίσκεται πέρα ἀπὸ κάθε γνώση.
ΟΙ ΕΥΕΡΓΕΣΙΕΣ ποὺ μᾶς ΠΑΡΕΧΟΥΝ ΟΙ ΠΑΡΑΚΛΗΣΕΙΣ στὴν ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ
Γράφει γιὰ τὴν «ΧΡΙΣΤ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.» ὁ Δρ Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας, Μέγας Ὑμνογράφος τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας..
Ὁ Αὔγουστος εἶναι ὁ μήνας τῆς Παναγίας μας, τῆς μεγάλης μας μητέρας, τῆς ἄγρυπνης μεσίτριάς μας πρὸς τὸν γλυκύτατο Υἱό της καὶ Θεό μας, τὸν Κύριό μας Ἰησοῦ. Ἀπὸ τὴν Πρωταυγουστιὰ μέχρι τὸν Δεκαπενταύγουστο κάθε ἀπόγευμα ἐναλλὰξ ψάλλουμε τὸν Μικρὸ καὶ τὸν Μεγάλο Παρακλητικὸ Κανόνα μὲ μεγάλη κατάνυξη καὶ μὲ μοναδικὴ προσέλευση πιστῶν. Οἱ Παρακλητικοὶ αὐτοὶ Κανόνες ἀποτελοῦν τὶς προσφιλέστερες ἀκολουθίες τῆς Ἐκκλησίας μας.Ἡ Μικρὴ Παράκληση εἶναι σύνθεση ἀνωνύμου μοναχοῦ, ἴσως τοῦ Θεοστηρίκτου, ἴσως τοῦ Θεοφάνους. Πιθανὸν νὰ πρόκειται καὶ περὶ τοῦ ἰδίου προσώπου μετονομασθένος κατὰ τὴν μοναχικὴ κουρά. Ἡ Μεγάλη Παράκληση ἀποτελεῖ ποίημα τοῦ Δούκα Θεοδώρου τοῦ Β΄ τοῦ Λασκάρεως, Βασιλέως τῆς Νικαίας, ὁ ὁποῖος ἔζησε στὰ μέσα τοῦ 13ου αἰῶνος. Τὸ περιεχόμενο καὶ τῶν δύο Παρακλήσεων εἶναι ἱκετευτικό, μᾶς συγκινεῖ ἀφάνταστα, μᾶς διδάσκει καὶ μᾶς προτρέπει σὲ καθε δυσκολία τῆς ζωῆς μας νὰ καταφεύγουμε μὲ θάρρος καὶ ἐμπιστοσύνη στὴν Παναγιά μας, γιὰ νὰ βρίσκουμε κοντά της παρηγοριὰ καὶ νὰ παίρνουμε δύναμη γιὰ τὴν ἀνηφορικὴ πορεία τῆς ζωῆς μας. Ἄπειρες εἶναι οἱ εὐεργεσίες ποὺ δεχόμαστε ἀπὸ τὶς Παρακλήσεις αὐτές. Εὐεργεσίες πνευματικὲς καὶ σωματικές. Διατηρούμαστε σὲ πνευματικὴ ἐγρήγορση μὲ τὴν ἐπίγνωση τῆς ἁμαρτωλότητός μας καὶ προσπαθοῦμε μὲ τὴν βοήθεια τῆς Παναγίας μας νὰ ξεφύγουμε ἀπὸ τὶς παγίδες τοῦ πονηροῦ, ἰδίως αὐτὸ τὸ διάστημα τοῦ θέρους, ὅπου ὅλοι κάνουμε διακοπές, ἀλλὰ ἐκεῖνος δὲν κάνει καὶ εἶναι ἑτοιμοπόλεμος, ἔχει τὴν φαρέτρα του γεμάτη γιὰ νὰ μᾶς τρώσει μὲ τὰ φαρμακερά του βέλη, καὶ νὰ μᾶς θανατώσει. Γι’ αὐτὸ καὶ δὲν παρακαλοῦμε τὴν Παναγιά μας μόνο γιὰ σωματικὴ ρώμη καὶ ὑγεία, ἀλλά, καὶ τὸ κυριότερο γιὰ ἀποφυγὴ πειρασμῶν, πτώσεων πνευματικῶν καὶ γιὰ ὑπόδειξη τοῦ δρόμου ποὺ πρέπει νὰ ἀκολουθήσουμε, γιὰ νὰ ὁδηγηθοῦμε στὴν σωτηρία. Καὶ ἡ παράκληση δὲν μένει χωρὶς εὐχαριστία. «Ἐν παντὶ εὐχαριστεῖτε» (Α΄ Θεσ. ε΄ 18) μᾶς λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Τὴν ἀχαριστία τὴν μισεῖ καὶ ὁ Θεός. Αὐτὴ μᾶς πληγώνει, ὅπως πλήγωσε καὶ τὸν θεραπευτὴ Κύριό μας ἡ ἀχαριστία τῶν ἐννέα λεπρῶν ἀπὸ τοὺς δέκα ποὺ καθάρισε, γι’ αὐτὸ καὶ ρώτησε μὲ ἐπιδεικτικὴ ἀπορία: «Οὐχὶ οἱ δέκα ἐκαθαρίσθησαν, οἱ δὲ ἐννέα ποῦ;» (Λουκ. ιζ΄ 17).. Σὲ ἕνα ὄμορφο τροπάριο τοῦ Μεγάλου Παρακλητικοῦ Κανόνος ψάλλουμε: «Τί σοὶ δῶρον προσάξω, τῆς εὐχαριστίας ἀνθ᾽ ὧνπερ ἀπήλαυσα, τῶν σῶν δωρημάτων, καί τῆς σῆς ἀμέτρητου χρηστότητος;
Εἶπε μοναχός. Ἔνα ἔχω νά πῶ
'Ενα έχω να πω : αν ήμουν εγώ θεός , θα έκαιγα σχεδόν όλο τον πλανήτη και θα άφηνα να ζήσουν μόνο οι αγνοί άνθρωποι με σκοπό να επανεκκινηθεί η ανθρωπότητα μέσα από την αγάπη...
5 Αὐγούστου 1991!
5 Αυγούστου 1991! Λιτανεία του πανηγυρικού Εσπερινού της Εορτής της Μεταμορφώσεως στο Μοναστήρι του Οσίου Δαβίδ, με τον Οσιο Ιάκωβο, τον μακαριστό άγιο Γέροντα Κύριλλο και δεξιά του Οσίου , τον νυν Επίσκοπο Τανάγρας κ.Πολύκαρπο, τότε Πρωτοσύγκελλο της Ι.Μ.Χαλκίδος.( Από το βιβλίο της Μονής για τον Οσιο Ιάκωβο).
http://apantaortodoxias.blogspot.com/2019/08/5-1991.html
13 Αὐγούστου. Ἀπόδοσις τῆς ἑορτῆς τῆς Μεταμορφώσεως. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. Ἡμέρας. Τρ. θ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Α΄ Κορ. ιβ΄ 12 - 26).
Α Κορ. 12,12 Καθάπερ γὰρ τὸ σῶμα ἕν ἐστι καὶ μέλη ἔχει πολλά, πάντα δὲ τὰ μέλη τοῦ σώματος τοῦ ἑνός, πολλὰ ὄντα, ἕν ἐστι σῶμα, οὕτω καὶ ὁ Χριστός·
Α Κορ. 12,12 Διότι όπως ακριβώς το σώμα ένα είναι και έχει πολλά μέλη, όλα δε τα μέλη του ενός σώματος, καίτοι είναι πολλά, αποτελούν ένα σώμα, έτσι και ο Χριστός μαζή με όλους τους πιστούς, ανεξαρτήτως των χαρισμάτων και δωρεών που έχουν, αποτελεί ένα πνευματικόν σώμα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
