UNLOCKING THE MYSTERIES By St. NikoLaj (Velimirovic), Pascha, 1934; Ochrid, Yugoslavia.

UNLOCKING THE MYSTERIES By St. NikoLaj (Velimirovic), Pascha, 1934; Ochrid, Yugoslavia.
Each Christian feast raises hundreds of questions and gives hun¬dreds of answers. The questions are from men, the answers come from God through the feasts. This is especially true with the feast of Christ’s Resurrection. Here He opens for us, with His keys, hundreds of locked doors. For God has more answers than man has questions; He has more keys than man has mysteries. Let us, then, consider a few such questions. Here is a mystery: Why did Christ rise from the dead? The key: Because Life could not remain in the grave. A thousand years before, the Prophet foretold concerning Christ: ...nor wilt Thou suffer Thy Holy One to see corrup¬tion (Pss 15:10). Christ revealed the living God, the Father, to the world; He revealed the heavens, the living realm of angelic hosts; He revealed life after death and the eternal heavenly kingdom. Would, then, the Restorer of life remain in the darkness of the grave and the embrace of death? Christ raised Jairus’ daughter and the son of the widow of Nain and Lazarus of Bethany. Would He Who raised others not raise up Himself?

«Περί πνευματικῆς ἀναισθησίας» μέρος δ΄

ΟΜΙΛΙΑ 1η

π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου

“Λόγοι Ἀφυπνίσεως”

Οἱ δύο φάσεις τῆς ἀναισθησίας.

Ἡ ἀναισθησία, ἀγαπητοί μου, ἔχει δύο φάσεις· ἡ δεύτερη φάση λέγεται πώρωση. Σ᾿ αὐτή δέν ὑπάρχει οὐδεμία δυνατότητα πλέον διακρίσεως τοῦ καλοῦ ἀπό τό κακό. Ἐκεῖνος πού ἔχει πάθει πώρωση δέν ξεχωρίζει τί εἶναι καλό καί τί κακό· δηλαδή ἔχει παντελή ἔλλειψη αὐτογνωσίας. Μπορεῖ νά κάνει τό κακό, νά κάνει ἔγκλημα, καί νά γελᾶ! νά μήν αἰσθάνεται ἀπολύτως τίποτε. Ἀπολύτως! Ἔχουμε τό φαινόμενο τῆς πωρώσεως· εἶναι ἡ ἀναισθησία στό τελευταῖο της στάδιο. Ὁ ἄνθρωπος αὐτός πιά δέν ἔχει ἐλπίδα νά σωθεῖ· εἶναι νεκρός, πνευματικά νεκρός.

Ἀλλά ἡ πρῶτη φάση, ἡ πιό συνηθισμένη, εἶναι αὐτή πού τήν συναντᾶμε στούς Χριστιανούς μας, ὅπως θά δεῖτε στή συνέχεια τῆς ἀναλύσεως, σ᾿ ἕνα βαθμό ὑπερβολικά ἁπλωμένο καί βαθύ. Ἐμφανίζεται σέ αὐτή ἡ ἀναισθησία εἴτε ὡς πρακτική ἀμετανοησία εἴτε ὡς μή πρόοδος στήν πνευματική ζωή.

Τό Μυστήριο τοῦ Γάμου στήν Καινή Διαθήκη

Μετά την πτώση ο Γάμος φθείρεται

Ενώ όμως είναι ιερός και άγιος ο θεσμός του Γάμου προ της αμαρτίας, προ της πτώσεως των πρωτοπλάστων, με την είσοδο της αμαρτίας στη ζωή του ανθρώπου, όπως τόσοι άλλοι θεσμοί ιεροί διεστράφηκαν, έτσι και ο Γάμος.

Η αμαρτία διέστρεψε τα πάντα. Με την πάροδο δε του χρόνου και η ιερότητα του Γάμου ποδοπατήθηκε. Έπαψε να είναι θεσμός ιερός. Κατήντησε μέσο εκμετάλλευσης και απολαύσεων. Ο Θεός συνέστησε τον Γάμο και τον εστήριξε στον αλληλοσεβασμό και την αλληλοβοήθεια και την πλήρη ενότητα ψυχών και σκοπών. Αλλά η αμαρτία τα διέστρεψε και τα ποδοπάτησε αυτά.

Έτσι η γυναίκα κατήντησε δούλη του άνδρα. Δεν είχε κανένα δικαίωμα στον εαυτό της, στην οικογένειά της, στα παιδιά της. Θυσιαζόταν, σφαζόταν, διωκόταν, χωρίς ο άνδρας να δίνει λόγο σε κανένα. Το αυτό συνέβαινε και στον καρπό του Γάμου, τα παιδιά. Με αποτέλεσμα να εισέλθει η διαφθορά, η πολυγαμία, η ακολασία.

«Ἄραγε, ποιοί ἀπό αὐτούς τούς ἀνθρώπους προετοιμάστηκαν καταλλήλως γιά τό Μυστήριο αὐτό;»

Μιλοῦσα κάποτε μέ μία κυρία καί μέ ρωτοῦσε τί ἔπρεπε νά κάνει, στήν ἀδιαφορία πού ἔδειχνε ὁ ἄνδρας της, τήν εἶπα, νά προσέξει καί νά τόν βοηθήσει σιγά-σιγά, ὥστε μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ, νά καταλάβει τό ἔργο τοῦ Χριστοῦ στόν κόσμο καί τήν ἀναγκαιότητα τῶν μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας. Πάνω ἀπό ὅλα, τῆς εἶπα, εἶναι νά ξεκινήσει σωστά. Ἐκεῖ χώρισαν οἱ δρόμοι μας καί μετά ἀπό ἀρκετές μέρες, ξανασυναντηθήκαμε. Αὐτή μέ μιά χαρά, ἦρθε πάνω μου, νά μέ φιλήσει.

• Κύριε Παναγόπουλε, μέ εἶπε, πραγματοποιήθηκε αὐτό πού ἤθελα καί ὁ σύζυγός μου, Κοινώνησε!

• Τίς εὐχές μου, τῆς εἶπα. Πῆγε τελικά στόν ἱερέα πού σέ συνέστησα; τήν ρώτησα. Καί μέ ἔδωσε μία ἀπάντηση, πού μέ αἰφνιδίασε:
  

Ἑρμηνεία Παλαιᾶς Διαθήκης –Προφήτης Ἠσαΐας (23ον) – (Μητροπολίτου Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἱερεμία)

          IEΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ

Δημητσάνα, Δευτέρα 17 Αὐγούστου 2015

ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ

ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ ΣΕ ΣΥΝΕΧΕΙΕΣ

(Ἡ ἑρμηνεία παρά τήν συντομία της καί τήν ἁπλότητά της εἶναι ἐπιστημονική)

Ἡ ἐργασία αὐτή προσφέρεται στούς ἀναγνῶστες σέ συνέχειες ἑκάστη Δευτέρα καί Παρασκευή διά ἐξεύρεση λαθῶν ἐκ μέρους τους καί ἐνημέρωσή μας πρός διόρθωση, πρίν ἀπό τήν τελική δημοσίευση τοῦ ἔργου.

Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΣΑΪΑΣ

Εὐχαριστήριος ὕμνος (26,1-6)

(Προλογικό σημείωμα τῆς περικοπῆς)

1. Ἡ περικοπή εἶναι ἕνας ὕμνος τῶν Ἰουδαίων γιά κάποια τελική τους νίκη. Πιθανόν ὁ ὕμνος νά ἦταν ἕνα παλαιό λειτουργικό ἆσμα μέ τό ὁποῖο ὑμνοῦσαν τόν Θεό σέ κάθε νίκη τους (βλ. Ψαλμ. 23,7-10. 117,19-20). Ἤ, πιθανόν πάλι, ὁ ὕμνος νά ἦταν ἕνας λιτανευτικός ψαλμός, πού ψαλλόταν ὅταν ὁ λαός εἰσερχόταν στήν Ἱερουσαλήμ. Τιθέμενο τό ἆσμα στήν ἑνότητά μας ἐδῶ ἀκούεται ὡς ἕνας τελικός θρίαμβος τῆς δυνάμεως τοῦ Θεοῦ. Ἡ «πόλη ἡ ὀχυρά», γιά τήν ὁποία ὁμιλεῖ ἡ περικοπή μας (στίχ. 1), εἶναι ἡ Ἱερουσαλήμ.

Πότε ἀποκτᾶ ψυχή τό ἔμβρυο;

Τὰ τελευταῖα χρόνια μία ἀκόμη αἵρεση ἔχει σηκώσει κεφάλι, πολεμώντας τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Ἡ αἵρεση αὐτὴ διατείνεται ὅτι τὸ ἔμβρυο ἐμψυχοῦται κατὰ τὸν τρίτο μήνα τῆς κυήσεως. Υἱοθετώντας, ὁ μὴ γένοιτο, κάποιος τὴ θέση αὐτή, ταυτόχρονα, κατὰ συνέπεια, δέχεται ὅτι ἐπιτρέπονται οἱ ἐκτρώσεις μέχρι καὶ τὸν τρίτο μήνα τῆς κυήσεως. Τονίζεται μάλιστα ἐμφαντικὰ ὅτι, σύμφωνα μὲ τὴ διδασκαλία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἄλλο εἶναι τὸ ζῶν καὶ ἄλλο εἶναι τὸ ἔμψυχο ἔμβρυο. Ἔμψυχο, καθίσταται κατὰ τὸν τρίτο μήνα τῆς κυήσεως. Ἡ ἄποψη εἶναι θεολογικὰ καὶ ἐπιστημονικὰ τουλάχιστον ἀπαράδεκτη. Ἡ πάγια ἀκράδαντη θεολογικὴ τοποθέτηση εἶναι ὅτι τὸ ἔμβρυο ἐμψυχοῦται «ἐξ ἄκρας συλλήψεως», δηλαδὴ τὴ στιγμή, ποὺ ἑνώνεται τὸ ὠάριο μὲ τὸ σπερματοζωάριο. Ὑπενθυμίζουμε τὸ πατερικὸ «ἅμα σύλληψη, ἅμα ψυχή». Στὴ διδασκαλία τῶν Πατέρων (βλ. Διδαχὴ τῶν 12 Ἀποστόλων, ἐπιστολὴ Βαρνάβα, ἀπολογητὴ Ἀθηναγόρα κ.ἄ.) τὸ ἀνθρώπινο ἔμβρυο θεωρεῖται πάντοτε ὁλοκληρωμένος ἄνθρωπος.

Πῶς στή Βαβέλ ἀναφέρεται ὅτι δημιουργήθηκαν οἱ γλῶσσες;

Η ιστορία της Βαβέλ είναι και πραγματική αλλά και μεταφορική-συμβολική. Ο εγωισμός των ανθρώπων εκείνων έναντι του Θεού προξένησε και τη μεταξύ τους αντιπαράθεση. Όποιος δε σέβεται το Θεό και δε ζει με την αίσθηση ότι βρίσκεται κάτω από την Πρόνοιά Του, αυτός βλέπει και το συνάνθρωπό του ως αντίπαλο και εχθρό.

Χωρίς Θεό πατέρα δεν υπάρχει και αδελφός συνάνθρωπος. Η άρνηση του Θεού είχε ως συνέπεια το μεταξύ των ανθρώπων μίσος, το οποίο τους απομόνωσε και τους αποξένωσε μεταξύ τους.

Στούς πειρασμούς ὠριμάζει ὁ ἄνθρωπος

Στους πειρασμούς ωριμάζει ο άνθρωπος… και γίνεται πνευματικός· ενώ χωρίς πειρασμούς είναι άσοφος, άμορφος, άχρηστος, κούτσουρο!
Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας 

Πηγή: elderephraimarizona.blogspot.ca
http://www.diakonima.gr