Τῷ αὐτῷ μηνὶ ΙΖ΄, μνήμη τῶν Ἁγίων τριῶν Παίδων Ἀνανίου, Ἀζαρίου, Μισαήλ, καὶ Δανιὴλ τοῦ Προφήτου (1).
Εἰς τὸν Δανιήλ.
Ὕπαρ Θεὲ βλέπει σε νῦν ἐπὶ θρόνου,
Τμηθεὶς Δανιὴλ οὐκ ὄναρ καθὼς πάλαι.
Εἰς τοὺς τρεῖς Παῖδας.
Εἰ μὴ θανεῖν τρεῖς Παῖδες ἤρων ἐκτόπως,
Ὡς τοῦ πυρὸς πρίν, ἦρχον ἂν καὶ τοῦ ξίφους.
Ἑβδομάτῃ δεκάτῃ Δανιὴλ τάμον, ὃν βλέπει μέλλον.
Το πρώτο όνειρο του Ναβουχοδονόσορ ΕΔΩ
Οὗτος ὁ μακάριος Δανιὴλ ὁ Προφήτης ἦτον ἀπὸ τὴν βασιλικὴν φυλὴν τοῦ Ἰούδα, καταγόμενος ἀπὸ γένος τὸ ὁποῖον εὑρίσκετο εἰς τὴν βασιλικὴν δούλευσιν. Ἐγεννήθη δὲ εἰς τὴν Βηθαρᾶν τὴν ἀνωτέραν. Εἰς καιρὸν δὲ ὁποῦ ἦτον ἀκόμη νήπιον, ἐφέρθη σκλάβος ἀπὸ τὴν Ἰουδαίαν εἰς τὴν Βαβυλῶνα. Καὶ ἐκεῖ ἐπροφήτευσε χρόνους ἑβδομήκοντα. Προέλαβε δὲ τὴν Γέννησιν τοῦ Χριστοῦ χρόνους τετρακοσίους ἑξήκοντα. Ἦτον δὲ ἄνδρας τόσον σώφρων, ὥστε ὁποῦ οἱ Ἰουδαῖοι ἐνόμιζον, ὅτι εἶναι εὐνοῦχος. Πολλὰ δὲ ἐπένθησε διὰ τὴν σκλαβίαν τῶν ὁμοφύλων του Ἑβραίων. Καὶ ἐνήστευσεν ἀπὸ κάθε φαγητὸν ἐπιθυμητόν. Καὶ ἦτον ξηρὸς μὲν κατὰ τὸ εἶδος τοῦ σώματος, ἐφαίνετο ὅμως πολλὰ ὡραῖος μὲ τὴν χάριν τοῦ ὑψίστου Θεοῦ. Οἱ δὲ Ἅγιοι τρεῖς Παῖδες, ἦτον ἀπὸ τὴν ἁγίαν πόλιν Ἱερουσαλήμ, υἱοὶ πατρὸς μὲν Ἐζεκίου τοῦ βασιλέως, μητρὸς δὲ Καλλινίκης (2). Ὁ δὲ πατὴρ αὐτῶν Ἐζεκίας ἀσθενήσας καὶ εἰπὼν πρὸς Θεὸν μετὰ δακρύων, ὅτι ἐφύλαξε τὰ ἀρεστὰ ἐνώπιον αὐτοῦ, διὰ τοῦτο ἔλαβε προσθήκην τῆς ζωῆς δεκαπέντε χρόνους. Ὅταν δὲ ἡ πόλις τῶν Ἱεροσολύμων ἐσκλαβώθη ἀπὸ τὸν Ναβουχοδονόσορ, βασιλέα τῶν Βαβυλωνίων καὶ Ἀσσυρίων, ἐπῆγαν καὶ οἱ τρεῖς οὗτοι Παῖδες σκλάβοι εἰς τὴν Βαβυλῶνα, ὁμοῦ μὲ τὸν Προφήτην Δανιήλ. Ἐκεῖ δὲ κατεστάθησαν ἐπιστάται τῶν πραγμάτων τοῦ βασιλέως διὰ τὴν ἀρετήν τους καὶ φρονιμάδα. Καὶ μάλιστα διὰ τὴν μεσιτείαν τοῦ Δανιήλ (3). Ἐπειδὴ δὲ αὐτοὶ ἐκαταφρόνησαν τὴν χρυσῆν εἰκόνα τοῦ βασιλέως, τὴν ὁποίαν εἰς τὸν κάμπον Δεηρᾶ, ἐπρόσταξε νὰ προσκυνοῦν ὅλοι οἱ λαοί, διὰ τοῦτο ἐβάλθησαν εἰς τὴν κάμινον, τὴν ἑπταπλασίως καιομένην. Μέσα εἰς τὴν ὁποίαν δροσιζόμενοι ἀπὸ τὴν κατάβασιν τοῦ θείου Ἀγγέλου, ἔψαλλον τὸν παγκόσμιον ὕμνον, συγκαλοῦντες ὅλα τὰ κτίσματα εἰς δοξολογίαν Θεοῦ. Τότε βλέπων ὁ βασιλεὺς τὸ παράδοξον αὐτὸ θαῦμα, ὡμολόγησεν ὅτι εἶναι μέγας Θεὸς ὁ ὑπ’ αὐτῶν προσκυνούμενος.