Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Δευτέρας 23-07-12.

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανό. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2012. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Κορινθίους Α΄ κεφ. θ΄ 13 - 18

θ΄ 13 - 18

Ευαγγέλιον: Κατά Ματθαίον Κεφ. ΙΣτ΄ 1 - 6

ΙΣτ΄ 1 - 6 
                                                  
Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστός Θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

http://hristospanagia1.wordpress.com/


http://www.hristospanagia.gr/

Μητρ. Καρπασίας Χριστόφορος Τσιάκκας:Ὁ ἄνθρωπος φεύγει ἀπό τόν Ψυχολόγο ἀλύτρωτος, κουβαλώντας ὁλόκληρη τήν ἐνοχή πού τόν καταπιέζει καί τοῦ στερεῖ τήν «ἐν Χριστῷ Ἐλευθερία».

ΜΗΤΡ. ΚΑΡΠΑΣΙΑΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΤΣΙΑΚΚΑΣ: 

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΦΕΥΓΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΨΥΧΟΛΟΓΟ ΑΛΥΤΡΩΤΟΣ,

ΚΟΥΒΑΛΩΝΤΑΣ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΕΝΟΧΗ ΠΟΥ ΤΟΝ ΚΑΤΑΠΙΕΖΕΙ

ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΤΕΡΕΙ ΤΗΝ «ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»

[...] Θα πρέπει να σημειώσουμε εδώ κάτι πολύ ση­μαντικό, το οποίο διαφεύγει από τους πολλούς. Πριν από την καθιέρωση των αιρετικών αυτών ομάδων, όταν ακόμα οι συνταγές τους δεν είχαν γίνει γνωστές και δεν είχαν μεγάλη ζήτηση, οι άνθρωποι θέλοντας να απαλλαγούν από την δί­νη της τεχνολογικής επιστήμης, λάτρευσαν άλλα είδωλα. Ένα από αυτά ήταν και η ψυχολογία.

Τρεις τάσεις κυριάρχησαν σ' αυτή. Η πρώτη προ­ερχόταν από τον Freud και στηριζόταν πάνω στην αρχή της «θέλησης για ηδονή». Δηλ. είχαμε την απολυτοποίηση της ηδονής στην ζωή του ανθρώπου.

Ἀγνώστου συγγραφέως:Οἱ περιπέτειες ἑνός προσκυνητοῦ_11ο_mp3

Π. Σάββας 2012-07-05_ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΕΝΟΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΟΥ_ΙΑ΄ ΜΕΡΟΣ_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 05-07-2012 (Συνάξεις Νέων στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ι. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, ‘Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία)

Πρωτ. Ι.ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ:Ὑπάρχει δυνατότητα Θεογνωσίας στὰ ποικίλα θρησκεύματα; [4]

Πρωτ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

ΘΕΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΚΑΘΟΛΙΚΟΤΗΤΑ

Ή ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΚΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΤΗΤΑ

 Κριτικὲς τοποθετήσεις στὸ βιβλίο

«Παγκοσμιότητα καὶ Ὀρθοδοξία»

τοῦ Ἀρχιεπ. Ἀλβανίας κ. Ἀναστασίου

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ

Ἀπαραίτητη διασάφηση:

Φυσικὴ ἔξωθεν καὶ πνευματικὴ ἔσωθεν γνώση τοῦ Θεοῦ.

   Σ' αὐτὴ τὴν ἑνότητα κρίνουμε ἀπαραίτητο νὰ ἐξετάσουμε τὸ ἐρώτημα: Καθόλου μὰ καθόλου δὲν μπορεῖ νὰ γνωρίσει τὸν Θεὸ ὁ ἀβάπτιστος, ὁ ἀλλόθρησκος ἄνθρωπος;

Καταλυτικὴ γιὰ τὴν δυνατότητα ἢ ὄχι γνώσεως τοῦ Θεοῦ ὑπὸ τῶν ἐθνικῶν εἶναι ἡ διδασκαλία τοῦ Ἀποστόλου Παύλου στὴν πρὸς Ρωμαίους Ἐπιστολὴ (Ρώμ. 1, 18-32). Ὁμιλεῖ ὁ Ἀπόστολος περὶ τῶν εἰδωλολατρῶν «τῶν τὴν ἀλήθειαν ἐν ἀδικία κατεχόντων». Ἐξηγώντας τὸ ἐν λόγω χωρίο ὁ ἅγιος Νικόδημος λέγει ὅτι «ἡ ἀλήθεια, ἤτοι ἡ περὶ Θεοῦ γνῶσις, ἐνεσπάρη μέσα εἰς τοὺς ἀνθρώπους ἐξ ἀρχῆς. Αὐτὴν τὴν ἀλήθειαν καὶ γνῶσιν οἱ ἕλληνες ἐκράτησαν μὲ ἀδικίαν, ἤτοι ἀδίκησαν αὐτήν... μὲ τὸ νὰ ἀφιέρωσαν τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ εἰς τὰ ἄψυχα εἴδωλα, θεοποιήσαντες αὐτά⁸... Λέγει γὰρ ὁ θεῖος Δαμασκηνὸς "πάσιν ἡ γνῶσις τοῦ εἶναι Θεόν, ὑπ' αὐτοῦ φυσικῶς ἐγκατέσπαρται˙ καὶ αὐτὴ δὲ ἡ κτίσις καὶ ἡ ταύτης συνοχὴ καὶ κυβέρνησις, τὸ μεγαλεῖον της θείας ἀνακηρύττει φύσεως"»⁹.

Κανεὶς ποτὲ δὲν πρέπει ν᾿ἀπελπίζεται.α' μέρος

Κανεὶς ποτὲ δὲν πρέπει ν᾿ ἀπελπίζεται, ἔστω κι ἂν ἔκανε πολλὲς ἁμαρτίες, ἀλλὰ νὰ ἐλπίζει ὅτι θὰ σωθεῖ μὲ τὴ μετάνοια.

Τοῦ ἀββᾶ Μάρκου

Ἁμαρτία θανάσιμη εἶναι ἐκείνη γιὰ τὴν ὁποία ὁ ἄνθρωπος μένει ἀμετανόητος. Κανένας δὲν εἶναι τόσο ἀγαθὸς καὶ σπλαγχνικὸς ὅσο ὁ Θεός. Τὸν ἀμετανόητο ὅμως οὔτε Αὐτὸς τὸν συγχωρεῖ.
Πολὺ λυπόμαστε ὅταν κάνουμε ἁμαρτίες. Τὶς αἰτίες τους ὅμως μὲ εὐχαρίστηση τὶς δεχόμαστε».

Τοῦ ἀββᾶ Ἡσαΐα

Πρόσεχε, ἀδελφέ, τὸ πονηρὸ πνεῦμα, ποὺ φέρνει τὴ λύπη στὸν ἄνθρωπο. Γιατὶ εἶναι φοβερὴ ἡ καταδίωξη ποὺ σοῦ κάνει, μέχρι νὰ σὲ ρίξει κάτω.
Ἡ κατὰ Θεὸν λύπη, ἀντίθετα, εἶναι χαρὰ γιὰ σένα, γιατὶ βλέπεις τὸν ἑαυτό σου νὰ στέκεται στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ.
Ἐκεῖνος ποὺ σοῦ λέει: «Ποῦ θὰ πᾶς γιὰ νὰ ξεφύγεις; Μετάνοια δὲν ἔχεις!», αὐτὸς εἶναι ἐχθρός, ποὺ πασχίζει νὰ κάνει τὸν ἄνθρωπο νὰ ἐγκαταλείψει τὴν ἐγκράτεια. Γιατὶ ἡ κατὰ Θεὸν λύπη δὲν ἔρχεται στὸν ἄνθρωπο μὲ ἐπιθετικὴ ὁρμή, ἀλλὰ εἰρηνικά, καὶ τοῦ λέει:
«Μὴ φοβᾶσαι. Ἔλα πάλι». Γνωρίζει, βλέπεις, ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἀδύνατος, καὶ τὸν δυναμώνει.

Ἁγ. Ἰωάννου Χρυσοστόμου - Περί ἡμερομηνιῶν καί χρόνων καί περί σχισμάτων

Αγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου
(αποσπάσματα από τον Γ’ Λόγο Κατά Ιουδαίων)

§ 5. Και όπως τώρα προτιμάται να τα υπομένετε όλα, παρά να αλλάξετε τη συνήθεια, έτσι έπρεπε αυτή να την περιφρονείτε και να προτιμάτε να υποφέρετε τα πάντα και να κάμνετε το κάθε τι, ώστε να προσέρχεσθε χωρίς αμαρτήματα στη θεία ευχαριστία. Το ότι ο Θεός αδιαφορεί για τη διαφύλαξη ορισμένων ημερών, άκουσέ τον τι λέγει όταν κρίνει˙ πεινῶντα με εἴδετε καί ἐθρέψατε, διψῶντα καί ἐποτίσατε, γυμνόν καί περιεβάλετε˙ ενώ τους ευρισκομένους στα αριστερά του τούς κατηγορεί με τα αντίθετα από αυτά. Και πάλι προσάγοντας άλλον για την μνησικακία, τον κολάζει λέγοντας˙ πονηρέ δοῦλε, πᾶσαν τήν ὀφειλήν ἐκείνην ἀφῆκά σοι˙ ἔδει καί σε ἐλεῆσαι τόν συνδοῦλον σου, ὡς καί ἐγώ σε ἠλέησα.

Μορφές ἐμπειρίας της Χάριτος τοῦ Θεοῦ

 

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ  ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΤΗ ΖΗΣΟΥΜΕ 

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ:

 ΠΩΣ ΘΑ ΒΙΩΣΟΥΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

Μορφές ἐμπειρίας της Χάριτος τοῦ Θεοῦ

Ποιές εἶναι οἱ ἐμπειρίες τῆς Χάριτος, πού μπορεῖ νά λάβει ὁ χριστιανός, ὥστε ἡ πίστη καί ἡ χριστιανική ζωή (καί κατ’ ἐπέκταση ἡ συμμετοχή του στή Θεία  Λειτουργία) νά μήν εἶναι γι’ αὐτόν κάτι διανοητικό καί ἐξωτερικό, ἀλλά ἀληθινή, πνευματική αἴσθηση τοῦ Θεοῦ, κοινωνία μέ τόν Θεό, οἰκείωση τοῦ Θεοῦ, μετοχή «ἐν πάσει αἰσθήσει» στήν ἄκτιστη ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ;

Εἶναι πρῶτα-πρῶτα μία ἐσωτερική πληροφορία ὅτι διά τῆς πίστεως στόν Θεό - πού τήν ὁμολογεῖ καί τή βιώνει στή Θεία  Λειτουργία - βρίσκει ἡ ζωή του τό ἀληθινό της νόημα.

Αἰσθάνεται ὅτι ἡ πίστη του πρός τόν Χριστό εἶναι αὐτό, πού τόν ἀναπαύει ἐσωτερικά, πού δίνει νόημα στήν ζωή του καί τόν καθοδηγεῖ. Ἡ πίστη του αἰσθάνεται ὅτι εἶναι ἕνα δυνατό φῶς, πού τόν φωτίζει. Ὅταν αἰσθανθεῖ ἔτσι τήν χριστιανική πίστη μέσα του, ἔχει ἀρχίσει νά ζεῖ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεός τότε δέν εἶναι κάτι ἐξωτερικό γι’ αὐτόν.

Ἡ ὑπακοή ὡς ὁδός ἐλευθερίας

Η ΥΠΑΚΟΗ ΩΣ ΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Αρχιμανδρίτης Γεώργιος

Ηγούμενος Ι. Μονής Οσίου Γρηγορίου

     O Θεός εξ αρχής έπλασε τον άνθρωπο ελεύθερο. Ημπορούσε να δεχθή ή να αρνηθή την Αγάπη Του. Να κάμη καλή ή κακή χρήσι της ελευθερίας.

    H απαγόρευσις της βρώσεως από το δένδρο της γνώσεως τού καλού και τού κακού, πού ήταν φυτευμένο εν μέσω τού Παραδείσου, τού έδιδε αυτή την δυνατότητα. Κατά τον Άγιο Χρυσόστομο γνώσις τού ‘καλού' ήταν η υπακοή, γνώσις τού ‘κακού' η ανυπακοή. H τήρησις της εντολής, η υπακοή, θα εβοηθούσε τούς πρωτόπλαστους να ασκηθούν, να εθισθούν και να στερεωθούν στην καλή χρήσι της ελευθερίας. Να προσανατολίσουν μόνιμα την ελευθερία τους στον Θεό και να ταυτίσουν το θέλημά τους με το θέλημα τού Δημιουργού. Έτσι θα επετύγχαναν την ένωσί τους με τον Θεό, την θέωσι. Θα ημπορούσαν να φά­γουν και από το δένδρο της ζωής, δηλαδή να γίνουν κατά χάριν αθάνατοι.

Τό πατριαρχεῖο καί οἱ μονές ἐπί τουρκοκρατίας

ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ

ΚΑΙ ΟΙ ΜΟΝΕΣ ΕΠΙ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑΣ

Απόστολος Βακαλόπουλος

Ιστορία του Νέου Ελληνισμού, Β’ τομ., Θεσσαλονίκη 1976 

Η θέση, η δικαιοδοσία και η αποστολή το οικουμενικού πατριαρχείου

και των μητροπολιτών μέσα στον ορθόδοξο κόσμο

Ποια είναι τώρα η θέση και η δικαιοδοσία του Πατριάρχη και των άλλων εκκλησιαστικών αρχόντων ανάμεσα στους ορθοδόξους ραγιάδες της οθωμανικής αυτοκρατορίας;

Οι χριστιανικοί πληθυσμοί αποβλέπουν προς τον ανώτατο θρησκευτικό ηγέτη τους με εμπιστοσύνη, σεβασμό και δέος. Ντυμένος με το συνηθισμένο καλογερικό ράσο και φορώντας ένα μεγάλο κάλυμμα (σκιάδιο) από πίλημα, όπου ήταν ραμμένη μια φαρδιά χρυσή λωρίδα σε σχήμα σταυρού, ζει απλά και σεμνά μέσα στην περιοχή του πατριαρχείου με ετήσιο εισόδημα 200 δουκάτα (κατά τα μέσα του 16^ου αιώνα) για την ενδυμασία, την διατροφή και τα βιβλία του. Το ποσόν αυτό συνάγεται από της εκκλησίες που υπάγονται στην δικαιοδοσία του. Επί της πατριαρχείας του Μεθοδίου Γ’ (1668-1671), επειδή απαγόρεψαν στον Πατριάρχη και στους άλλους κληρικούς να φορούν σκιάδια, έβαλαν μικρά καλύμματα από κόκκινο βελούδο με κόκκινους σταυρούς. Τις εκκλησιαστικές του επαρχίες επισκέπτεται κάθε 5 χρόνια. Οι μοναχοί του πατριαρχικού οίκου μιλούν στον Πατριάρχη με σεβασμό, αλλά ελεύθερα και χωρίς φόβο, πράγμα που κάνει εντύπωση στους ξένους - χαρακτηριστικό σημάδι της φιλελεύθερης ουσίας της ορθόδοξης Εκκλησίας.

Μέλη Βυζαντινῆς Ἐκκλησιαστικῆς μουσικῆς

Ψάλλει ὁ Θρασυβούλος Στανίτσας (1910-1987)

Ἄρχων Πρωτοψάλτης τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας. Οἱ ἐν λόγῳ ἐγγραφὲς ἔχουν πραγματοποιηθεὶ ζωντανὰ μὲ ἁπλὸ μαγνητόφωνο τῆς εποχῆς κατὰ τὴν διάρκεια ἀκολουθιῶν στο Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως σποραδικά καί κατά τὴν δεκαετία τοῦ 1960.

Ἀπὸ τό ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΑΡΙΟΝ

· Ἀνέβη ὁ Ἰησοῦς εἰς Ἱεροσόλυμα, Ἦχος Πλάγιος Α΄

· Ἡ πηγὴ τῆς ζωαρχίας, Πλάγιος Β΄

· Κύριε τὸν Παράλυτον, Δοξαστικὸ Ἦχος Πλάγιος Δ΄

· Μεθ’ ἡμέρας ὀκτὼ, Ἦχος Πλάγιος Β΄

· Τὶς λαλήσει τάς δυναστείας Σου Χριστέ, Ἦχος Πλάγιος Δ΄

· Σωτῆρι Θεῶ, Ἦχος Πλάγιος Α΄

Διάφορα Μέλη

22 Ιουλίου Συναξαριστής. Μαρίας Μαγδαληνής, Μαρκέλλας Παρθενομάρτυρος, Πομπιανού, Μενελάου.

Ἡ Ἁγία Μαρία ἡ Μαγδαληνή ἡ μυροφόρος καὶ Ἰσαπόστολος

Ἡ Ἁγία μυροφόρος καὶ Ἰσαπόστολος Μαρία ἡ Μαγδαληνή, καταγόταν ἀπὸ τὰ Μάγδαλα.
Ὅταν πληροφορήθηκε γιὰ τὸν Χριστό, πῆγε κοντά του καὶ ἀπαλλάχθηκε ἀπὸ τὰ δαιμόνια ποὺ τὴν ἐνοχλοῦσαν καὶ στὴν συνέχεια ἔγινε μαθήτρια του. Ἡ Μαρία ἡ Μαγδαληνή, ἀκολούθησε τὸν Χριστὸ ἕως τὸ πάθος Του, ἔγινε μυροφόρος, εἶδε πρώτη τὴν Ἀνάσταση, ὅταν ἀργὰ τὴν νύχτα τοῦ Σαββάτου εἶδε τὸν ἄγγελο ποὺ κύλησε τὴν πέτρα ἀπὸ τὴν θύρα τοῦ μνημείου.
Ἐπίσης μόλις ξημέρωσε, ἐνῶ στέκονταν κοντὰ στὸ μνημεῖο, εἶδε δύο ἀγγέλους μὲ λευκὰ νὰ κάθονται στὸ μνημεῖο καὶ μετὰ εἶδε τὸν Χριστό, ὁ ὁποῖος μάλιστα ἐπειδὴ τὸν πέρασε γιὰ τὸν κηπουρό, τῆς εἶπε «Μή μου ἅπτου» (μὴν μὲ ἀγγίζεις).
Μετὰ τὴν ἀνάληψη τοῦ Κυρίου, ἡ Μαρία πῆγε στὴν Ἔφεσο στὸν ἀπόστολο καὶ εὐαγγελιστὴ Ἰωάννη.
Ἐκεῖ ἐκοιμήθη καὶ ἐνταφιάστηκε.