8. Ὑπερηφάνεια, Πνευματικό Ἀλφάβητο, Ἁγ. Δημητρίου Ροστώβ, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

8. Ὑπερηφάνεια, Πνευματικό Ἀλφάβητο, Ἁγ. Δημητρίου Ροστώβ, 12-2-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου ζωντανή μετάδοση_ Καλή Σκύδρας http://hristospanagia3.blogspot.gr_ht... καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...

Κυριακή Τελώνου καί Φαρισαίου (Λουκ. 18, 9-14), Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ (Λουκ. 18, 9-14)

           Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου: Φαρισαίος και Τελώνης

 «...Έχεις όμως και τρίτο δρόμο που φέρνει στη μετάνοια. Και σου παρουσίασα  πολλές οδούς μετάνοιας, για να σου κάνω με την ποικιλία τους εύκολη τη σωτηρία. Όμως ποια είναι αυτή η τρίτη οδός;  Η ταπεινοφροσύνη. Έχε ταπεινό φρόνημα και εξάλειψες το πλήθος των αμαρτιών σου. Και έχεις και γι᾽ αυτό απόδειξη από την Αγία Γραφή, από την ανάγνωση της παραβολής του Τελώνη και του Φαρισαίου (Λουκα 18, 10-14 ).   

   «Ἄνθρωποι δύο ἀνέβησαν εἰς τὸ ἱερὸν προσεύξασθαι, ὁ εἷς Φαρισαῖος καὶ ὁ ἕτερος τελώνης(:Δύο άνθρωποι ανέβηκαν στο ιερό για να προσευχηθούν˙  ο ένας ήταν Φαρισαίος και ο άλλος τελώνης)», λέγει, και άρχισε ο Φαρισαίος να απαριθμεί τις αρετές του: ‘’ ὁ Θεός, εὐχαριστῶ σοι ὅτι οὐκ εἰμὶ ὥσπερ οἱ λοιποὶ τῶν ἀνθρώπων, ἅρπαγες, ἄδικοι, μοιχοί, ἢ καὶ ὡς οὗτος ὁ τελώνης(:Σ’ ευχαριστώ, Θεέ μου, διότι δεν είμαι σαν τους άλλους ανθρώπους, που είναι άρπαγες, άδικοι, μοιχοί, ή και σαν αυτόν εκεί τον τελώνη. Ενώ δηλαδή όλοι οι άλλοι είναι ένοχοι και αξιοκατάκριτοι, εγώ είμαι ο μόνος ανένοχος. Σ’ ευχαριστώ λοιπόν, διότι δεν βλέπω στον εαυτό μου τις τόσες κακίες που έχουν οι άλλοι. Έχω όμως και αρετές: Δεν είμαι εγώ όπως όλος ο κόσμος, ούτε όπως αυτός ο Τελώνης)». Άθλια και ταλαίπωρη ψυχή, όλη την οικουμένη την καταδίκασες, γιατί λύπησες και τον πλησίον σου; Δεν σου άρκεσε η οικουμένη, κι έφτασες να καταδικάσεις και τον Τελώνη; Όλους λοιπόν τους κατηγόρησες και δεν λυπήθηκες ούτε τον ένα αυτόν άνθρωπο; ‘’Δεν είμαι εγώ όπως όλος ο κόσμος, ούτε όπως αυτός ο Τελώνης’’.  «Νηστεύω δὶς τοῦ σαββάτου, ἀποδεκατῶ πάντα ὅσα κτῶμαι(:Νηστεύω δύο φορές την εβδομάδα, δίνω το δέκατο από τα υπάρχοντά μου στους φτωχούς)». Είπε δηλαδή λόγια αλαζονικά. Άθλιε άνθρωπε, καλά όλη την οικουμένη την καταδίκασες, γιατί κατηγόρησες και τον πλησίον σου Τελώνη; Δεν χόρτασες με την κατηγορία της οικουμένης, αλλά κατέκρινες κι εκείνον που ήταν μαζί σου;

     Τι έκαμε λοιπόν ο Τελώνης; Όταν τα άκουσε αυτά δεν είπε: «Εσύ ποιος είσαι που λες αυτά εναντίον μου; Από πού γνωρίζεις τον βίο μου; Δε με συναναστράφηκες. Δεν έμεινες μαζί μου. Δεν ζήσαμε μαζί. Γιατί υπερηφανεύεσαι τόσο πολύ; Ποιος είναι μάρτυρας των δικών σου αγαθοεργιών; Γιατί παινεύεις τον εαυτό σου; Γιατί κάνεις χάρη στον εαυτό σου;» Όμως τίποτε απ' αυτά δεν είπε ο Τελώνης, αλλά, αφού έσκυψε, προσκύνησε τον Θεό και είπε: «Θεέ μου, συγχώρεσέ με τον αμαρτωλό», και με την ταπεινοφροσύνη που έδειξε ο Τελώνης, δικαιώθηκε. Αντίθετα ο Φαρισαίος κατέβηκε από το ναό στερημένος τη δικαίωση, ενώ ο Τελώνης κατέβηκε πετυχαίνοντας τη δικαίωση. Κι έτσι τα λόγια νίκησαν τα έργα. Γιατί ο ένας έχασε τη δικαίωση από τα έργα, ενώ ο άλλος με τον ταπεινό λόγο και λογισμό πέτυχε τη δικαίωση.

Ὁ ἅγιος μάρτυρας Νικηφόρος

 

 

 

9 Φεβρουαρίου

Κάποιος ιερέας που λεγόταν Σαπρίκιος είχε στενό φίλο του τον μακάριο Νικηφόρο που ήταν λαϊκός. Τόση αγάπη είχαν μεταξύ τους, ώστε ο ένας νόμιζε ότι ζει στην ψυχή του άλλου. Από φθόνο όμως του εχθρού συνέβη κάτι που διέλυσε όλη εκείνη τη φιλία και τους έφερε σε φανερή έχθρα. Και μάλιστα τόσο πολύ, ώστε ο ένας δεν μπορούσε να δει στα μάτια του τον άλλον, αλλά όταν τον συναντούσε, γύριζε το πρόσωπο και σιχαινόταν ακόμη και να τον κοιτάξει. Γιατί συνήθως οι μεγάλες φιλίες, όταν μετατραπούν σε έχθρα, εκδηλώνουν εξίσου μεγάλο μίσος.

Ωστόσο ο μακάριος Νικηφόρος, η καλοκάγαθη και πονετική αυτή ψυχή, γρήγορα συνήλθε από το πάθος, κατάλαβε ποιος ήταν ο αίτιος –ο εχθρός δηλαδή– και προσπαθούσε με θέρμη και προθυμία να επαναφέρει την αγάπη. Στην αρχή έβαλε κάποιους γνωστούς να μιλήσουν στον φίλο, ρίχνοντας στον εαυτό του το σφάλμα και παρακαλώντας θερμά να συγχωρηθεί. Εκείνος όμως ήταν αμετάπειστος και αμείλικτος και διόλου δεν έπαυε την έχθρα, και μάλιστα ενώ ήταν και ιερέας και λειτουργός και μαθητής του ειρηνικού και πράου και αμνησίκακου Χριστού, και μαζί με τα άλλα δίδασκε πάντοτε και για την αμνησικακία το ποίμνιό του. Ο μειλίχιος Νικηφόρος πήγε τότε ο ίδιος σε κατάλληλο καιρό στον Σαπρίκιο, έπεσε στα πόδια του και με θερμά δάκρυα τον ικέτευε να αφήσει την έχθρα και να επανέλθει στην προηγούμενη φιλία. Ο Σαπρίκιος όμως, χωρίς να συγκινηθεί καθόλου ή να λιγοστέψει την οργή του, αν και αυτός ήταν που έφταιγε για την παρεξήγηση, τον έσπρωξε αμέσως και απομακρύνθηκε, δίχως να μιλήσει ή να χαιρετίσει τον φίλο ή έστω να τον κοιτάξει.

* * *

Ενώ λοιπόν τέτοια ήταν η μεταξύ τους κατάσταση, ο ένας να προσπαθεί με κάθε τρόπο να επαναφέρει την προηγούμενη φιλία, και ο άλλος να μην παύει το μίσος, ξεσηκώθηκε πάλι διωγμός κατά των χριστιανών. Καθώς δηλαδή έγινε βασιλιάς ο Ουαλεριανός, πρόσταξε, όσοι από τους χριστιανούς υπηκόους του δεν αρνούνται την ευσέβεια, να υποβάλλονται σε φοβερές τιμωρίες και να θανατώνονται.

Όταν το πρόσταγμα αυτό έφτασε και στην πόλη όπου κατοικούσαν ο Νικηφόρος και ο Σαπρίκιος, ο δεύτερος συνελήφθη αμέσως, επειδή ήταν πιο επιφανής λόγω του αξιώματος της ιεροσύνης. Καθώς δικαζόταν από τον ηγεμόνα, πιεζόταν να αρνηθεί την ευσέβεια, αυτός όμως αντιστεκόταν γενναία και καθόλου δεν πειθόταν να προσχωρήσει στην ασέβεια. Ο ηγεμόνας, αφού έχασε κάθε ελπίδα πως θα τον πείσει, προχώρησε στα βασανιστήρια.

Εἰς τήν Κυριακή τοῦ Τελώνου καί τοῦ Φαρισαίου († Ἀρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ἱ. Μ. Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους)

Ομιλία του γέροντα στην τράπεζα της Μονής το 2012.

Audio Player

00:00

00:00

Use Up/Down Arrow keys to increase or decrease volume.

 https://alopsis.gr/%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%84%CE%B5%CE%BB%CF%8E%CE%BD%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%86%CE%B1%CF%81/

(Πηγή: koinoniaorthodoxias.org)

Οἰκουμενισμός καί οἱ πικροί καρποί του...!

Προσφάτως, γίναμε αὐτόπτες μάρτυρες μιᾶς δημόσιας ἀντιπαραθέσεως στό διαδίκτυο, μέ ἀνακοινώσεις, κείμενα καί ἀπαντητικές ἐπιστολές, μεταξύ κληρικῶν τῆς Μητροπόλεως Πειραιῶς καί τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀλβανίας. Συγκεκριμένα, τό ἀντιαιρετικό γραφεῖο τῆς Μητρ. Πειραιῶς[1] (καί ἔπειτα κληρικός τῆς ἴδιας Μητροπόλεως), ἄσκησε κριτική στήν θεολογική σκέψη τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀναστασίου, ἀποδεικνύοντας μέ τά λεχθέντα καί τά πραχθέντα τοῦ κ. Ἀναστασίου, ὅτι ἀποκλίνει τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, καί ταυτίζεται μέ τήν οἰκουμενιστική.

     Ἀπ’ ὅτι φαίνεται, ὅμως, ἡ Ἀρχιεπισκοπή Τιράνων, ὄχι μόνο δέν δέχεται κριτική, ἀλλά ἀντιδρᾶ ἐπιθετικά, θεωρῶντας ἴσως, ὅτι βρίσκεται στό ἀπυρόβλητο, καί ὅτι μπορεῖ νά δρᾶ ὡς αὐθεντία καί ὡς ἐξουσίαν ἔχουσα, χωρίς νά ἀκολουθεῖ τά βήματα τοῦ ὄντως τήν ἐξουσίαν ἔχοντος, Βασιλέως Χριστοῦ. Ἔτσι, θεώρησε«πρωτάκουστη πρωτοτυπία στά ἐκκλησιαστικά χρονικά, ἕνα Γραφεῖο μιᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως τῆς Ἑλλάδος νά ἐπιτίθεται προσβλητικά σέ Προκαθήμενο μιᾶς γειτονικῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας»[2]. Ἐκεῖνο πού μᾶς προκαλεῖ ἐρωτηματικά, εἶναι: α) γιατί θεωρεῖ τήν Θεολογική κριτική πρωτάκουστη πρωτοτυπία,  καί β) τί ἀκριβῶς θεωροῦν ὡς προσβολή, τό ὅτι ὑπάρχει ξεκάθαρα ἕνα προσανατολισμός, πού ἀποκαλεῖται Οἰκουμενιστικός; Ἤ τό ὅτι γίνονται ὅλοι οἱ μετέχοντες «στούς ἀτελέσφορους καί ἐπιζήμιους Διαθρησκειακούς Διαλόγους ἑκόντες ἄκοντες, ὄργανα τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων γιά τήν προώθηση τῆς δαιμονικῆς πανθρησκείας»; (Μήπως ἐνοχλεῖ ὁ αὐτονόητος ἐπιθετικός προσδιορισμός «δαιμονικῆς»;)

     Ὄντως, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος κ. Ἀναστάσιος, εἶναι προικισμένος μέ πολλά χαρίσματα ἀπό τόν Ἅγιο Τριαδικό Θεό μας, ἔχει πλούσιο βιογραφικό προσφορᾶς στήν Ἱεραποστολή καί τόν θαυμάζουμε εἰλικρινῶς γι’ αὐτό. Ἐπίσης, βρίσκεται, θά λέγαμε, σ’ ἕνα ἐχθρικό περιβάλλον. Ἔχει ὅμως, ἀξιωθεῖ ἀπό τόν δωρεοδότη Χριστό τήν Ἀρχιερωσύνη, καί ὡς διάδοχος τῶν Ἀποστόλων, ἀπεστάλη «ὡς πρόβατο ἐν μέσῳ λύκων»! (Ματθ. 10,16). Πέραν τούτων, χρέος ὅλων ἡμῶν εἶναι νά ἀσκοῦμε καλοπροαίρετη κριτική, μέ ὅση ἀγάπη διαθέτουμε, καί φυσικά, χωρίς ἐμπάθεια.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ: Πρός Τιμόθεον Β΄3,10-15, Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος, Μέρος Δεύτερο

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ: Πρός Τιμόθεον Β΄3,10-15

         

          Ερμηνεία του Ιερού Χρυσοστόμου στην αποστολική περικοπή

         από την Β΄«Προς Τιμόθεον» επιστολή του αποστόλου Παύλου,

                          κεφάλαιο 3,εδάφια 10-15.

[ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ:Ο Ιερός Χρυσόστομος για τους απατεώνες που επιχειρούν να προβλέπουν το μέλλον και για όσους καταφεύγουν σε αυτούς]

    «Πονηροὶ δὲ ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι(: Άνθρωποι κακοί, που καταδιώκουν και βασανίζουν τους ευσεβείς, αλλά και απατεώνες, θα  προχωρούν από το κακό στο χειρότερο· θα πλανούν και θα εξαπατούν τους άλλους, αλλά και αυτοί οι ίδιοι θα πλανώνται και θα εξαπατώνται)» [Β΄Τιμ. 3,13]. Ας μην πιστεύουμε σε παράλογα πράγματα· όλα εκείνα είναι μαγικά πράγματα. «Γιατί τότε», θα αναρωτηθεί ίσως κάποιος, «μερικές φορές πραγματοποιείται αυτό που λέγουν;». Επειδή εσύ πιστεύεις, εφόσον βέβαια γίνεται. Σε αιχμαλώτισε, είναι κύριος πλέον της ζωής σου ο αντικείμενος, τη ρυθμίζει όπως θέλει αυτός. Πες μου, αν κάποιος λήσταρχος, που έχει στα χέρια και στην εξουσία του τον γιο του βασιλιά, που κατέφυγε σε αυτόν και επιθύμησε την ερημιά και τη συντροφιά εκείνου, θα μπορέσει να του πει αν είναι πεθαμένος ή αν ζει; Και βέβαια θα μπορέσει. Γιατί άραγε; Όχι επειδή προείδε το μέλλον, αλλά επειδή είναι κύριος και των δύο, κα του να σκοτώσει, και του να σώσει το παιδί, εφόσον εκείνο κατέστησε κύριό του τον λήσταρχο. Καθόσον και να το σκοτώσει θα μπορέσει αν θελήσει· γιατί βρίσκεται στην εξουσία εκείνου. Αν πει ότι θα είσαι πλούσιος ή φτωχός, και των δύο αυτός είναι κύριος. Οι περισσότεροι άνθρωποι του κόσμου παρέδωσαν τους εαυτούς τους στα χέρια του διαβόλου.

    Και εξάλλου όταν συνηθίσει ο άνθρωπος να πιστεύει, και αυτό πολύ βοηθάει εκείνους τους απατεώνες· γιατί κανένας δεν προσέχει τις αποτυχίες στις προβλέψεις τους, αλλά μόνο αν κάπου συνέβηκε να επιτύχουν. Αν έχουν κάποια προγνωστική δύναμη, οδήγησέ τους σε μένα, τον πιστό. Δεν το λέγω καυχώμενος· γιατί το να απαλλαγείς από αυτούς δεν είναι θέμα καυχήσεως. Γιατί είμαι γεμάτος από αμαρτήματα· εξαιτίας αυτών δε θα ήταν δυνατόν να φανώ ταπεινόφρονας· όλους αυτούς τους μάντεις και τους μάγους τους περιγελώ με τη χάρη του Θεού. Οδήγησε σε μένα τον άνδρα τον μάγο, αν έχει κάποια δύναμη προγνωστική, και ας μου πει τι θα μου συμβεί, ας μου πει αύριο τι θα μου έρθει. Αλλά δε θα πει· γιατί είμαι υπό την εξουσία του Βασιλιά και δεν έχει την εξουσία μου ούτε την υποταγή· βρίσκομαι μακριά από τα κρησφύγετά του και τα σπήλαιά του, είμαι στρατευμένος στην υπηρεσία του Βασιλιά.

     «Αλλά ο τάδε έκλεψε», λέγει ίσως κάποιος, «και ο τάδε τον μήνυσε». Μα αυτό προπάντων δεν είναι αληθές παντού, αλλά είναι γελοίο και ψέμα· γιατί δε γνωρίζουν τίποτε· αν γνωρίζουν κάτι, όφειλαν πολύ περισσότερο τα δικά τους να πουν, πώς έκλεψαν τα πολλά αφιερώματα των ειδώλων, πώς χάθηκε ο πολύς χρυσός. Γιατί δεν το προείπαν στους ιερείς τους. Ώστε τίποτα δεν γνωρίζουν. Ούτε για τα χρήματα μπορούσαν να πουν, όταν οι ειδωλολατρικοί ναοί τους καίγονταν και πολλοί χάνονταν μαζί. Γιατί δεν ενδιαφέρονται για τη σωτηρία τους; Αλλά επιτυχία τους θεωρείται μόνο το πράγμα, εφόσον κάπου, σε κάποια μονάχα περίπτωση, προείπαν κάτι. Υπάρχουν προφήτες σε μας που ποτέ δεν αποτυγχάνουν· δεν προλέγουν το ένα, ενώ στο άλλο διαψεύδονται, αλλά αποδεικνύονται αληθινοί σε όλα· αυτό είναι πραγματική πρόγνωση.

Μποροῦν νά κοινωνοῦν ὅσοι καί ὅσες ἔχουν προγαμιαῖες σχέσεις ;

  Ἕνας, λοιπόν νεαρός, ἔχει σήμερα προγαμιαῖες «σχέσεις».  Κάνει μερικές μέρες ἀποχή, νηστεύει, ἐξομολογεῖται, καί ζητεῖ νά κοινωνήσει.

Καί μετά, τι ;  Ἔχοντας  ὡς «ἐφόδιο» τήν Θ. Κοινωνία (!)  θά  συνεχίσει τό «ἔργο» του.  Μπορεῖ, λοιπόν, ὁ Ἱερέας νά τοῦ ἐπιτρέψει τήν Θ. Κοινωνία;

     Ὁ συγκεκριμένος νεαρός δέν πῆγε ἐν μετανοίᾳ στήν Ἐξομολόγηση, ἀλλά πῆγε ἁπλά νά πάρει τήν ἄδεια γιά νά κοινωνήσει. Ὅμως, ἡ Ἐξομολόγηση προϋποθέτει μετάνοια, καί μετάνοια σημαίνει ἀποκοπή ἀπό τήν ἁμαρτία, διαφορετικά ( χωρίς αποκοπή ) δέν ὑπάρχει  μετάνοια. 

Ἀλλά χωρίς μετάνοια κανονικά δέν πρέπει νά δίνεται ἄφεση ἁμαρτιῶν,  επομένως έτσι δέν ὑπάρχει καί πραγματική Ἐξομολόγηση! Πῶς, λοιπόν νά  κοινωνήσει αὐτός ὁ νεαρός, τή στιγμή πού δέν ἔχει συγχωρηθεῖ ἡ ἁμαρτία του;   

++++++++++++++++++++++++++

Ἄν κοινωνήσει, μιμεῖται τόν προδότη Ἰούδα...! Εἶχε (ὁ Ἰούδας) στό μυαλό του στήν ἁμαρτία, στήν προδοσία τοῦ Χριστοῦ, κοινώνησε,  καί στή συνέχεια πήγε καί ἔκανε πράξη αὐτό  πού εἶχε στό μυαλό του.

Εμείς τί λέμε; «Οὐ φίλημά σοι δώσω καθάπερ ὁ Ἰούδας» ! Αυτό ακριβώς ὑποσχόμαστε στόν Χριστό ἐν ὥρᾳ Θ.  Κοινωνίας.  

Οἱ  νεοφώτιστοι χριστιανοί τῆς Κορίνθου κοινωνοῦσαν ὅπως-- ὅπως, μέ ἀποτέλεσμα νά τό «πληρώνουν» αυτό ἀκριβά.  

Ὁ  Απόστολος Παῦλος τούς ἔγραψε:  

«Ὅποιος  τρώει τόν  Ἄρτο καί πίνει τό Ποτήριο τοῦ Κυρίου μέ τρόπο ἀνάξιο γίνεται ἔνοχος ἁμαρτήματος ἀπέναντι στό Σῶμα καί στό Αἶμα τοῦ Κυρίου. Γι’αὐτό πρέπει νά ἐξετάζει κανείς προσεκτικά τόν ἑαυτό του, καί τότε νά τρώει ἀπό τόν Ἄρτο, καί νά πίνει ἀπό τό Ποτήριο. Γιατί ὅποιος τρώει τόν Ἄρτο καί πίνει τόν Οἶνο μέ τρόπο ἀνάξιο, χωρίς νά ἀναγνωρίζει  σ’ αὐτά τό Σῶμα τοῦ Κυρίου, αὐτό πού τρώει κι αὐτό πού πίνει φέρνουν πάνω του καταδίκη.

Ἡ ἀντίσταση ἐνάντια στή Ν. Εποχή συνεχίζεται στην Ιερουσαλήμ του Αιγαίου. Γονείς επιστρέφουν κι εφέτος τα βιβλία τῶν Θρησκευτικῶν στό Ὑπουργεῖο.

YΠΟΜΝΗΜΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ

Ως Πάτμιοι γονείς και συγγενείς μαθητών όλων των βαθμίδων εκπαίδευσης, αισθανόμενοι τη μεγάλη μας ευθύνη απέναντι στα παιδιά μας και στις μελλοντικές γενεές και σεβόμενοι την βαρειά κληρονομιά που μας παρέδωσαν οι πρόγονοί μας με τη συμβολή τους στον πολιτισμό και την εν γένει πορεία του Έθνους, τόσο μέσω της Πατμιαδος του Γένους Σχολής που αποτελεί ένα από τα αρχαιότερα σχολεία της Ευρώπης όσο και από την παρουσία στο νησί μας μορφών των Αγίων Κολλυβάδων Πατέρων όπως ο Άγιος Μακάριος Κορίνθου ως και μορφών της Επαναστάσεως του ’21 όπως οι Εμμανουήλ Ξάνθος, ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόφιλος Παγκώστας και ο Δημήτριος Θέμελης, επικοινωνούμε μαζί σας σχετικά με ένα πολύ ευαίσθητο θέμα.

Ὡς γνωστὸν στὴν Ἑλλάδα τὸ Σύνταγμα στὸ ἄρθρο 3 ἀναγνωρίζει ὡς ἐπικρατοῦσα θρησκεία τὴν Ὀρθόδοξο Χριστιανική, ἀναφέρεται δὲ ἐν συνεχείᾳ στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, τῆς ὁποίας καὶ προσδιορίζει τὴν ὀργάνωσή της, τὴν ὑπαγωγή της εἰς τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο καὶ τοὺς κανόνες ποὺ τηρεῖ. Εἰς δὲ τὸ ἄρθρον 16 παρ. 2 ἐπιβάλλει μεταξὺ ἄλλων τὴν διὰ τῆς παιδείας ἀνάπτυξη τῆς «θρησκευτικῆς συνειδήσεως» τῶν μαθητῶν. Ὡς γνωστὸν καὶ ὡς γίνεται παγίως δεκτόν, ἡ τοιαύτη ἀνάπτυξη πραγματοποιεῖται διὰ τῆς διδασκαλίας τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν⁽¹⁾

Οι πρόσφατες δικαστικές αποφάσεις 660/2018 και 926/2018 της Ολομέλειας του ΣτΕ ακυρώνουν ισάριθμες αποφάσεις του Υπουργού Παιδείας, οι οποίες εισήγαγαν στα σχολεία μάθημα Θρησκευτικών όχι αμιγώς της Ορθοδόξου χριστιανικής θρησκείας, αλλά πολυθρησκειακής κατεύθυνσης.

Ἦταν σκληρή καί δύσκολη ἡ ζωή μου,ἀλλά οὐδέποτε προσευχήθηκα στόν Θεό νά γίνει εὔκολη (Ἅγ.Λουκᾶς Κριμαίας)

  Προς όλους τους Χριστιανούς, αλλά σε σας, τα παιδιά μου, μπορώ να πω: Μιμηθείτε έμενα, όπως και εγώ τον Απ. Παύλο.Ήταν σκληρή και δύσκολη η ζωή μου, αλλά ουδέποτε προσευχήθηκα στον Θεό να γίνει εύκολη. 

16 Φεβρουαρίου. Παμφίλου μάρτυρος καί τῶν σύν αὐτῷ. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Ἡμέρας. Σαβ. λγ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Β΄ Τιμ. β΄ 11-19).

Β Τιμ. 2,11         Πιστὸς ὁ λόγος· εἰ γὰρ συναπεθάνομεν, καὶ συζήσομεν·

Β Τιμ. 2,11                Αξιόπιστος είναι αυτός ο λόγος· διότι εάν απεθάναμεν, δια του βαπτίσματος, μαζή με τον Χριστόν, μαζή του και θα ζήσωμεν αιωνίως και εις την μέλλουσαν ζωήν.