Εὐχή καί φωτισμός τοῦ νοῦ

ΕΥΧΗ ΚΑΙ ΦΩΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΝΟΥ

Ἐρώτησε κάποιος τόν Ἀββᾶ Φιλήμονα, μέ ποιό τρόπο μπορεῖ ἕνας χριστιανός, ποῦ ζῆ μέσα στόν κόσμο, ν᾿ ἀποκτήση καθαρό νοῦ, ὅπως ὁ ἴδιος, κι ἐκεῖνος ἀπήντησε: «Ὕπαγε, πόνησον. Κόπου γάρ χρεία καί πόνου καρδίας» (Ἀββᾶ Φιλήμονος, Λόγος περί τοῦ ἀββᾶ Φιλήμονος, Φιλοκαλία.., τ. Β΄, σελ. 320). Ἡ καθαρότης τοῦ νοῦ συνεπάγεται τήν ἐνοίκησι τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ ἐντός τῆς καρδιᾶς μας. Γιά τήν ἐπίτευξι ὅμως τῆς καθαρότητος, ἀπαιτεῖται πόνος, κόπος καί μόχθος πολύς. Ἄν γιά τήν ἀπόκτησι τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν καταβάλλεται τόση προσπάθεια καί ἀγωνία, πόσο μᾶλλον γιά τά πνευματικά;

Ἡ ἔναρξις τῆς πνευματικῆς προκοπῆς θά γίνη μέ τήν ἀπόταξιν τοῦ οἰκείου θελήματος καί τήν ἔνταξιν εἰς Γέροντα ἀπλανῆ, ὅστις θά ὁδηγήση αὐτόν εἰς τήν ὁδόν τῆς στενῆς διαγωγῆς, εἰς τήν τελείαν καθαρότητα τοῦ νοῦ, τόν φωτισμόν καί τήν τελειωσιν, ἤτοι, τήν θέωσιν.

Ἄρα, μετά τήν ὑπακοή στίς Εὐαγγελικές ἐντολές καί ἀποκοπή τοῦ ἁμαρτωλοῦ θελήματός μας, θά πρέπει, μέ τήν Χάρι τῆς Εὐχῆς, νά ἀποκτήσουμε τό πένθος, τήν μετάνοια, τήν συντριβή καί τό ταπεινό φρόνημα.

Νά εἴμαστε δυνατοί στούς πειρασμούς τῆς ζωῆς. (Ἅγ. Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος)

 

ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΥΝΑΤΟΙ ΣΤΟΥΣ ΠΕΙΡΑΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

“Ἄς μήν ἀνησυχοῦμε λοιπόν, ἄς μήν ἀδημονοῦμε ὅταν μᾶς ἔρχονται πειρασμοί. Γιατί, ἄν ὁ χρυσοχόος γνωρίζει πόσο χρόνο πρέπει ν’ ἀφήσει τό χρυσάφι στό καμίνι καί πότε νά τό βγάλει καί δέν τό ἀφήνει νά μένει στή φωτιά μέχρι νά καταστραφεῖ καί νά κατακαεῖ, πολύ περισσότερο τό ξέρει αὐτό ὁ Θεός καί, ὅταν δεῖ ὅτι γίναμε πιό καθαροί, μᾶς ἐλευθερώνει ἀπό τούς πειρασμούς, ὥστε νά μήν ἀνατραποῦμε καί πέσουμε ἀπό τό πλῆθος τῶν κακῶν. Ἄς μή δυσανασχετοῦμε λοιπόν, ἄς μή γινόμαστε μικρόψυχοι ὅταν μᾶς ἔρθει κάτι ἀπό τά ἀπροσδόκητα, ἀλλά ἄς ἀφήνουμε αὐτόν πού τά ξέρει καλά αὐτά νά δοκιμάζει στή φωτιά τήν ψυχή μας, ὅσο καιρό θέλει. Γιατί τό κάνει αὐτό γιά τό συμφέρον καί τό κέρδος ἐκείνων πού δοκιμάζονται.

Ἕνα παράδειγμα πνευματικῆς σοφίας. Γέροντος Κλεόπα Ἡλιέ

Ἕνα παράδειγμα πνευματικῆς σοφίας.

 Ἐκλεκτές διηγήσεις καί προσευχές γιά μικρά παιδιά

Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

Τό πνεῦμα τοῦ Θεοῦ εἶναι τό πανάγαθο, πανάγιο, παντοδύναμο, πάνσοφο καί πάμφωτο Πνεῦμα, τό ὁποῖον φωτίζει τόν ἄνθρωπο πού ἔρχεται στόν κόσμο. Εἶναι τό Πνεῦμα πού φέρει φῶς στόν νοῦ τοῦ κάθε ἀνθρώπου, πού βαπτίζεται στό Ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος.
Ἐμεῖς ἀπό τό ἱερό Βάπτισμα ἀνήκουμε στήν ζῶσα Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Δέν λέγει ἔτσι ὁ Ἀπόστολος Παῦλος; Ἐσεῖς εἶσθε ἡ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ τοῦ Ζῶντος καί τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ κατοικεῖ μέσα σας. Ὅταν ἔχουμε τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ μέσα μας, τότε ὁ νοῦς μας εἶναι φωτεινός καί ἔχουμε ἀγαθούς λογισμούς.
Ὄντως αὐτό τό Πνεῦμα τοῦ φωτός καί τῆς ἁγιωσύνης ἀπομακρύνεται ἀπό ἐμᾶς ὅταν τό στενοχωροῦμε. Μέ κάτι πού στενοχωρούμεθα ἐμεῖς, στενοχωροῦμε ταυτόχρονα καί τό Ἅγιο Πνεῦμα καί τό διώχνουμε ἀπό ἐπάνω μας.
Ἐμεῖς διώχνουμε τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ ἀπό ἐπάνω μας μέ τίς ἁμαρτίες μας. Μπορεῖ νά μείνη σ᾿ἕνα σκοτεινό τόπο τό φῶς; Ὄχι, βέβαια. Ἔτσι καί τό Ἅγιο Πνεῦμα δέν μπορεῖ νά μείνη ἐκεῖ ὅπου γίνονται τά ἔργα  τοῦ σκότους, διότι ὁ Χριστός εἶναι τό Πνεῦμα τοῦ φωτός.

Ο ΓΕΡΩΝ ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ. " «Ψάξε νά βρεῖς πού ἔχεις χαμένο τό πετραχήλι σου»"

Ζούσε στη Νέα Σκήτη ένας σοφός Γέρων, ο Γέρων Δημόκριτος, ο οποίος είχε ιατρικές γνώσεις και ήταν ωφέλιμος στην περιοχή και διακονούσε ως ιατρός. Τον επισκέφθηκε μια μέρα ένας Μοναχός ολίγον επιπόλαιος, ολίγον απρόσεκτος, και του είπε: 

«Γέροντα, έμαθες ότι στη Μονή των Ιβήρων κινείται η κανδήλα της Παναγίας καθημερινή ημέρα και μπορεί να συμβεί κανένα κακό;» Και ο Γέρων, με ωραίο τρόπο και σοφό, του απάντησε: «Εσύ την κουνάς την καντήλα». Εννοούσε ότι αν προμηνύεται από την Παναγία μας κάποιο κακό, υπεύθυνοι είμαστε μόνο εμείς και όχι ο αέρας.

Ένας άλλος είπε στον Γέροντα Δημόκριτο:

Προορατικό χάρισμα,μέρος β΄ (τελευταῖο)

Κεφ. 12ο: μέρος β΄ (τελευταῖο)

Ἐρωτᾶ κάπου ἡ Ἁγία Γραφή· «Τίς γάρ οἶδεν ἀνθρώπων τά τοῦ ἀνθρώπου;» (Α΄ Κορ. β΄: 11). Πράγματι. Ποιός ἄνθρωπος μπορεῖ νά γνωρίζη τίς μυστικές σκέψεις καί διαθέσεις τοῦ ἄλλου ἀνθρώπου; «Ἡ ψυχή τοῦ διπλανοῦ σου», εἶπε ἕνας Γέροντας, «ὁμοιάζει μέ σκοτεινό δάσος». Μόνο ὁ Θεός ἐρευνᾶ τά βάθη τῆς ἀνθρώπινης καρδιᾶς. Καί μόνο οἱ ἄνθρωποι πού εἶναι θεοφόροι μποροῦν νά ἔχουν τέτοια ἱκανότητα. 

Ὥρισμένοι ἐπισκέπτες ἤθελαν νά προσφέρουν κάποιο δῶρο στόν ἀγαπητό τους στάρετς. Κάποια κόρη πού τήν εἶχε ὁδηγήσει στήν Ὄπτινα μία συγγενής της μοναχή, ἐνῶ περίμενε νά βγῆ ὁ π. Ἀμβρόσιος γιά τήν κοινή εὐλογία βρέθηκε σ᾿ ἕνα δίλημμα. Κρατοῦσε στό χέρι της καραμέλλες καί σκεπτόταν νά τίς δώση στόν στάρετς. Δέν τίς εἶχε ὅμως τυλιγμένες ἤ τοποθετημένες σέ κουτί καί ντρεπόταν νά τίς προσφέρη ἔτσι. « Νά τίς δώσω ἤ νά μή τίς δώσω;» συλλογιζόταν. Τήν ἔβγαλε ὅμως ἀπό τήν δυσκολία ὁ ἴδιος ὁ στάρετς. Μόλις ἐμφανίσθηκε, γονάτισαν ὅλοι καί περίμεναν τήν εὐλογία του. Ἐκεῖνος πέρασε τότε καί ἀπό μπροστά της, στάθηκε λίγο καί χωρίς νά πῆ τίποτε πῆρε ἀπό τό χέρι της τίς καραμέλλες καί συνέχισε τόν δρόμο του. Ὁ καθένας μας φαντάζεται τόν θαυμασμό πού προκάλεσε σ᾿ αὐτήν ἡ ἐνέργειά του. «Οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ, μονολογοῦσε, ὅλα μποροῦν νά τά γνωρίσουν. Ἀκόμη καί τίς σκέψεις μας».

Οἱ πέντε ὁδοί μετανοίας. Ἀπό τίς προσωπικές σημειώσεις τοῦ γέροντα Γαβριήλ

ΟΙ ΠΕΝΤΕ ΟΔΟΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ. ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΓΑΒΡΙΗΛ......

Οδοί μετανοίας.

Πολλούς τρόπους μετανοίας μας χάρισε ο Θεός για να σωθούμε. Να επιδοθούμε περισσότερο σε όποιο τρόπο ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία μας και τις ικανότητές μας.

Πρώτος δρόμος μετανοίας είναι η αυτοκαταδίκη, η ομολογία των αμαρτιών μας. Καταδικάζεις τον εαυτό σου; Ομολογείς την αμαρτία σου; Ο Θεός σε απαλλάσσει από την αμαρτία. Εξομολογήθηκες με συναίσθηση την αμαρτία; εξάλειψες την αμαρτία.

Δεύτερος δρόμος μετανοίας είναι το πένθος και τα δάκρυα για τις αμαρτίες μας. Πένθησε και εξαλείφεις την αμαρτία. Αφορμή ζητά από σένα ο Θεός για να σου δώσει θησαυρό σωτηρίας. Στέναξε, όχι διότι αμάρτησες, αλλά διότι λύπησες τον Θεό σου.

Ἡ καθημερινή ζωή τῶν μοναχῶν

Χωρίζεται σε 3 μέρη: Οκτώ ώρες για μελέτη και ατομική προσευχή, οκτώ ώρες για εργασία και οκτώ για ανάπαυση.
Η προσευχή είναι δύο ειδών, η ατομική και η κοινή. Η ατομική προσευχή που λέει ο μοναχός από μέσα του είναι συνήθως η φράση «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού ελέησόν με» όπου την λέει παράλληλα με το κομποσκοίνι του.
Η Κοινή Προσευχή είναι οι Ακολουθίες του Μεσονυκτίου, του Όρθρου, της Θείας Λειτουργίας, των Ωρών, του Απόδειπνου και του Εσπερινού. Οι αγρυπνίες τις Κυριακές και τις ημέρες των εορτών διαρκούν περισσότερες ώρες ώστε οι ώρες προσευχής των μοναχών να αυξάνονται.

ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ ΤΡΙΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ (ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ) ) ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ." Ὁ Κύριος δέν ὁδηγεῖ τούς ἀνθρώπους στό σταυρό πρίν ἀπ’ Αὐτόν. Τούς καλεῖ νά τόν ἀκολουθήσουν, ἀφοῦ ἐκεῖνος πρῶτος κουβάλησε τόν σταυρό. "

Στο σημερινό ευαγγέλιο ο Κύριος, σ’ όλους εκείνους πού επιθυμούν να σωθούν από το θάνατο, προσφέρει το σταυρό, το πιο πικρό φάρμακο για τη θεραπεία τους.

Είπε ο Κύριος: «Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθήτω μοι» (Μάρκ. η'34). Όποιος θέλει να με ακολουθήσει, πρέπει ν’ απαρνηθεί τον παλιό και αμαρτωλό εαυτό του, να πάρει πάνω του το σταυρό των θλίψεων και των δοκιμασιών και τότε ας με ακολουθήσει.

Ο Κύριος δεν οδηγεί τούς ανθρώπους στο σταυρό πριν απ’ Αυτόν. Τούς καλεί να τον ακολουθήσουν, αφού  εκείνος πρώτος κουβάλησε τον σταυρό. Προτού κάνει την κλήση αυτή τούς είχε προειδοποιήσει για τα πάθη Του: «... δει τον υιόν του ανθρώπου πολλά παθείν ... και αποκτανθήναι, και μετά τρεις ημέρας αναστήναι» (Μάρκ. η'31). Αυτός είναι ο λόγος πού είπε πώς είναι «η οδός». Έγινε ο πρώτος στα πάθη κι ο πρώτος στη δόξα. Ήρθε για ν’ αποδείξει πώς ολ’ αυτά πού οι άνθρωποι ισχυρίζονται ότι είναι αδύνατα, είναι δυνατά. Και τα έκανε δυνατά.

Γέροντας Σεραφείμ ὁ Κυθήριος-Ἡγούμενος Λαύρας Ἁγ. Σάββα Παλαιστίνης

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ Ο ΚΥΘΗΡΙΟΣ-ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΛΑΥΡΑΣ ΑΓ.ΣΑΒΒΑ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ. (+1900-2003).

Σταχυολογήματα:

"...παιδί μου καλό, φεύγε μακριά από την κατάκριση διότι....σκοτώνει και

κολάζει τρεις ψυχές,.....αυτόν που κατακρίνει, αυτόν που ακούει ,και αυτόν που κατακρίνεται....", Για κάθε αργό και μάταιο λόγο θα δώσεις λόγο και απολογία στο Θεό, σε παρακαλώ πολύ....., κλείσε το στόμα σου",............

"άνοιξε και κάνε ανάγνωση των Θείων Γραφών, τους βίους των αγίων, μάθε απέξω τα συναξάρια ,που είναι σπουδαία τροφή της ψυχής.....",

"Διώξε την οργή, το θυμό, το μίσος, την μνησικακία.... σαν βρώμικο ρούχο, πέταξέ τα από πάνω σου.....,με ρωτάς πώς..;;;

Πῶς νά καταστρέψετε ἀποτελεσματικά τό παιδί σας.Ἱερομόναχος Σάββας ὁ Ἁγιορείτης

Π.ΣΑΒΒΑΣ-ΠΩΣ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΤΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΑΣ

Πηγή: Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

 

Μάθετε νά νικᾶτε τήν ὑπερηφάνεια (Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος)

ΜΑΘΕΤΕ ΝΑ ΝΙΚΑΤΕ ΤΗΝ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ

“Ἀρχή τῆς ἁμαρτίας εἶναι ἡ ὑπερηφάνεια, ἡ πρώτη προσβολή καί παρακίνηση πρός τό κακό, καί ὁπωσδήποτε εἶναι ἡ ρίζα καί τό ὑπόβαθρο τοῦ κακοῦ. Γιατί ἡ ἀρχή δηλώνει ἤ τήν πρώτη κίνηση πρός τό κακό ἤ τή σύσταση. Ὅπως θά μποροῦσε νά πεῖ κανείς, ἀρχή τῆς σωφροσύνης εἶναι ἡ ἀποχή ἀπό ἄτοπη θέα, δηλαδή ἡ πρώτη ὁρμή, ἄν ὅμως ποῦμε ὅτι ἀρχή τῆς σωφροσύνης εἶναι ἡ νηστεία, δηλαδή τό θεμέλιο καί ἡ συγκρότηση, ἔτσι καί ἡ ἀρχή τῆς ἁμαρτίας εἶναι ἡ ἀλαζονεία, γιατί ἀπό αὐτήν ἀρχίζει κάθε ἁμαρτία κι ἀπ’ αὐτήν συγκροτεῖται.

Τό ὅτι λοιπόν ὅσες καλές πράξεις κι ἄν κάνουμε, δέν τίς ἀφήνει ἡ κακία νά παραμείνουν καί νά μή διασαλευθοῦν, γίνεται φανερό ἀπό τό ἐξῆς· πρόσεχε πόσες καλές πράξεις ἔκαμε ὁ Φαρισαῖος, ἀλλά τίποτε δέν τόν ὠφέλησε, γιατί δέν ἔκοψε τή ρίζα τῆς ἀλαζονείας κι αὐτή κατέστρεψε τά πάντα. Ἀπό τήν ἀλαζονεία γεννιέται ἡ ὑπεροψία τῶν φτωχῶν, ἡ ἐπιθυμία γιά τά χρήματα, ἡ ἀγάπη γιά ἐξουσία, ὁ πόθος γιά δόξα. Αὐτοῦ τοῦ εἴδους ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἕτοιμος νά ἀποκρούσει κάθε ἐνόχληση.

Ὁμοφυλοφιλία, ἀτομικό δικαίωμα ἤ ἰδεολογία;

ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ ΑΤΟΜΙΚΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ Ή ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ;

Επισκόπου Καρπασίας Χριστοφόρου

    Δημοσιεύτηκε στόν Τύπο καί σέ ἄλλα Μέσα Ἐνημέρωσης ὅτι τόν Μάιο θά πραγματοποιηθεῖ στή Λευκωσία, ὑπό τήν αἰγίδα τοῦ Δημάρχου Λευκωσίας τό λεγόμενο «Φεστιβάλ Ὑπερηφάνειας», Ὁμοφυλοφίλων, Λεσβιῶν, Ἀμφισεξουαλικῶν, Τρανσέξουαλ κ.λπ.
     Γιά τό θέμα αὐτό, τῆς Ὁμοφυλοφιλίας, ἔχουν λεχθεῖ καί γραφεῖ πάρα πολλά. Ἐξ ἀφορμῆς τῆς πιό πάνω ἐκδήλωσης θά ἤθελα νά ἐκφράσω καί τίς δικές μου ἀπόψεις, συμβάλλοντας ἔτσι σ’ ἕνα ὑγιή διάλογο μέ σκοπό τό γενικό καλό.

     Τό πρῶτο τό ὁποῖο θά ἤθελα νά σημειώσω εἶναι ὅτι ὑπάρχει τό ἀναφαίρετο δικαίωμα τοῦ καθενός νά ζεῖ ὅπως θέλει. Τό δικαίωμα αὐτό δέν μπορεῖ νά τοῦ τό στερήσει κανείς. Ὁ ἴδιος ὁ Θεός, ὁ Ὁποῖος μᾶς ἐδημιούργησε ἐλεύθερους, μᾶς ἔδωσε τό δικαίωμα τῆς αὐτοδιαχείρησης. Συνεπῶς, μποροῦμε νά πᾶμε ἐνάντια στόν ἴδιο τόν Θεό, ἐνάντια στήν ἴδια τή φύση μας, στούς φυσικούς καί πνευματικούς νόμους, πιστεύοντας ὅτι ἔτσι αὐτοπραγματωνόμαστε καί ἐκπληρώνουμε τόν προορισμό μας ὡς ἄνθρωποι.

     Ταυτόχρονα μέ τό δικαίωμα τῆς ἐλεύθερης ἐπιλογῆς ἔχουμε καί τήν εὐθύνη, τήν προσωπική, γι’ αὐτή τήν ἐπιλογή ἀφοῦ εἴμαστε λογικά ὄντα καί ἐλεύθερα ἀποφασίζουμε νά ἀκολουθήσουμε μία συγκεκριμένη πορεία στή ζωή μας. 

Μεγάλη Τεσσαρακοστή, τρίτη Κυριακή (τῆς Σταυροπροσκυνήσεως), Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ ΤΡΙΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ (ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ) (Ευαγγέλιο: Μαρκ. η'34-38- θ' 1) ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ.

Mεγάλη η δύναμη της αλήθειας! Δεν υπάρχει τίποτα ικανό στον κόσμο πού να μπορεί να της αφαιρέσει τη δύναμη αυτή. Η θεραπευτική δύναμη της αλήθειας είναι πολύ μεγάλη! Δεν υπάρχει στον κόσμο αρρώστια ή νόσημα πού δεν μπορεί να θεραπευτεί από την αλήθεια.

Οι άρρωστοι πού υποφέρουν κι είναι αδύναμοι, αναζητούν γιατρό για να τούς δώσει την ανάλογη θεραπεία. Κανένας τους δεν ψάχνει για κάποιο γιατρό πού θα τούς χορηγήσει φάρμακο γλυκό και γευστικό. Όλοι τους θ' αναζητήσουν κάποιον πού θα τούς δώσει φάρμακο αποτελεσματικό, είτε γλυκό θα 'ναι αυτό είτε πικρό είτε κι εντελώς άγευστο. Όσο πιο πικρό είναι το φάρμακο πού σύστησε ο γιατρός κι όσο πιο περίπλοκη είναι η εξέλιξη της θεραπείας, τόσο μεγαλύτερη εμπιστοσύνη αποκτά ο γιατρός στα μάτια του άρρωστου.

Γιατί οι άνθρωποι απορρίπτουν το πικρό φάρμακο μόνο όταν το προσφέρει το χέρι του Θεού; Γιατί αναζητούν μόνο γλυκίσματα από το χέρι του Θεού;

Ὁ Ἅγιος Ὀνούφριος ὁ Μέγας. Γέροντος Κλεόπα Ἡλιέ

Ὁ Ἅγιος Ὀνούφριος ὁ Μέγας

  Ἐκλεκτές διηγήσεις καί προσευχές γιά μικρά παιδιά

Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

Ἦταν κάποτε ἕνας βασιλεύς τῆς Περσίας, γνωστός στούς ἱστορικούς Ναρσίτας, ὁ ὁποῖος ἔζησε, ὅταν στήν Ρώμη ἐβασίλευε ὁ εἰδωλολάτρης αὐτοκράτορας Διοκλητιανός. Αὐτός ὁ Ναρσίτας ἀπό τά ἔργα του γνωριζόταν ὅτι ἦταν εἴτε ἐξ ὁλοκλήρου χριστιανός, ἤ δέν ἦταν καί πολύ μακριά μέ τά ἔργα του ἀπό τόν Χριστιανισμό, διότι εἶναι γνωστό ἀπό τήν ἱστορία ὅτι μερικοί ἀπό τούς βασιλεῖς τῆς Περσίας ἦταν πλησιέστερα στήν πίστι τοῦ Χριστοῦ μέ τά ἔργα τους.
Ἔτσι αὐτός ὁ βασιλεύς ζώντας πολλά χρόνια μέ τήν βασίλισσά του καί μή ἔχοντας παιδιά ἐξ αἰτίας του, ἐπεθύμησε πάρα πολύ νά προσευχηθῆ ἀπό τά βάθη τῆς καρδιᾶς του στόν Θεό γιά νά τοῦ χαρίση ἕνα παιδί. Ἔτσι, ἀκούοντας ὁ Θεός τήν προσευχή του, μετά ἀπό πολλά χρόνια ἡ βασίλισσα ἔμεινε ἔγκυος στόν μακάριο Ὀνούφριο, τόν μεγάλο αὐτόν ἀσκητή τῆς ἐρήμου, φίλο καί ἐραστή τοῦ Θεοῦ.
Ἐπειδή ὁ διάβολος μισεῖ τό ἀνθρώπινο γένος, βλέποντας τά καλά τά
ὁποῖα ἐγένοντο καί θέλοντας νά τά ἐμποδίση, παρουσιάσθηκε μέ τήν μορφή ἑνός ξένου στόν βασιλέα καί τοῦ εἶπε:

Ἐπιστολή τοῦ Μακρυγιάννη πρός τούς Νέους: «… Ἡ ἐπανάσταση δέν ἔγινε μονάχα το '21... »

Αγαπητά μου Παιδιά,
Μαζί με πολλούς άλλους άξιους και γενναίους Έλληνες πολεμήσαμε και λευτερώσαμε τούτο τον τόπο που πατάτε εσείς, και να στοχάζεστε πως τον λευτερώσαμε για σας που γεννηθήκατε σε πατρίδα ελεύθερη, γιατί εμείς λίγο την απολάψαμε, ότι, μόλις εδιώξαμε τους Τούρκους, αρχίσαμε να τρώμε ο ένας τον άλλον κι έτσι μας βρήκαν διαιρεμένους οι Μπαυαροί και μας τζαλαπάτησαν.
Μα ο Θεός, το έλεός του μεγάλο, δεν συνερίστη τα κρίματά μας και στέριωσε το έθνος, όπου καταφανίστηκε τόσους χρόνους στη σκλαβιά και ήρθε ο καιρός πάλι να δικαιωθεί. Ότι το δίκιο μας μάς το ‘δινε ο  Θεός και το χαλούσαμε εμείς. Κι απ’ το λίγο που δεν προκάναμε να χαλάσουμε εστερεώθη το έθνος αυτό, που εγέννησε κι εσάς. Εσείς τώρα μάθατε και γράμματα, ότι σκολάσατε από τις αγγαρείες και τους κιντύνους και κατατρεγμούς οπού ‘χαμεν εμείς – εγώ εμεγάλωσα αγράμματος, με άσπρα τα μαλλιά, όψιμος έπιασα κοντύλι στο χέρι μου. Και τα γράμματα  που μάθατε σας δίδαξαν πως είστε Έλληνες και Χριστιανοί της Ορθόδοξης Ανατολικής Εκκλησίας. Αν ήθελ’ εμείς, για να γλυτώσουμε από την τυραγνία και τα βάσανα, να γίνουμε Τούρκοι, όπως έγιναν καμπόσοι τότε, θα σας είχαν γεννημένους χανούμισσες κι όχι Ρωμαίϊσσες Χριστιανές και με τούτο θα ήστενε κι εσείς Τούρκοι.

Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης, Οἱ φύλακες δὲν ἔχουν γνῶσιν!

Οἱ φύλακες δὲν ἔχουν γνῶσιν!

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Πόσοι χριστιανοὶ χαίρονται ποὺ εἶναι Ὀρθόδοξοι καὶ δοξολογοῦν γι᾽ αὐτὸ τὸ Θεό; Πόσοι ἔχουν γευθεῖ τοὺς πνευματικοὺς καρποὺς τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς; Πόσοι ἀρνοῦνται τὶς οἰκουμενιστικὲς θεωρίες τῶν μεγαλόσχημων κληρικῶν, οἱ ὁποῖοι νομίζουν ὅτι ἡ ὑπόθεση τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἀποκλειστικὰ δική τους καὶ οἱ πιστοί, τὸ ἀνώνυμο πλῆθος, πρέπει νὰ ὑπακούει, γιατὶ ἔχουν γνῶσιν οἱ φύλακες, ὅπως ψευδῶς ἰσχυρίζονται, τὴν ὥρα ποὺ τοὺς βλέπουμε νὰ ἔχουν νυστάξει στὴ βίγλα τους, ἐνῶ θὰ ἔπρεπε νὰ παρατηροῦν καὶ νὰ ἐλέγχουν τὶς κινήσεις τῶν ἐχθρῶν τῆς πίστεως, ποὺ δὲν εἶναι ἄλλοι ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ νὰ ἐνημερώνουν σχετικὰ τοὺς πιστούς;

Στὰ ἐρωτήματα ποὺ ἀνέφερα εὔκολα μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι δὲν εἶναι πολλοὶ οἱ ὄντως Ὀρθόδοξοι χριστιανοί, ἐννοῶ τοὺς ἄγρυπνους καὶ ἀγωνιζόμενους. Ὑπάρχει, ὡστόσο, καλὴ προαίρεση σὲ πολλούς, ἀρκεῖ νὰ ἐπισημανθεῖ ὁ μέγιστος κίνδυνος ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία νὰ θεωρηθεῖ μία ἀπὸ τὶς πολλὲς «ἐκκλησίες», ποὺ ὑπάρχουν καὶ τότε ἡ πτώση θὰ εἶναι μεγάλη.

Προορατικό χάρισμα,μέρος α΄

Κεφ. 12ο: μέρος α΄

Στήν συνείδησι τοῦ λαοῦ τά λόγια τοῦ στάρετς Ἀμβροσίου εἶχαν κῦρος προφητικό. Δέν ἦταν λόγια πού προέρχονταν ἀπό τήν σκέψι καί τήν κρίσι ἑνός κατά κόσμον σοφοῦ, ἀλλά ἑνός ἀνθρώπου φωτισμένου ἀπό τό Ἅγιον Πνεῦμα. Στήν Παλαιά Διαθήκη εἶναι γραμμένο: «Ἔγνωσαν πᾶς Ἰσραήλ ἀπό Δάν καί ἕως Βηρσαβεέ ὅτι πιστός Σαμουήλ εἰς προφήτην τῷ Κυρίῳ» (Α΄ Βασ. γ΄: 20). Θά μπορούσαμε ἀντίστοιχα νά λέγαμε, ὅτι ὅλος ὁ εὐσεβής ρωσικός λαός ἀπό τήν μία ἄκρη τῆς χώρας ἕως τήν ἄλλη ἀντελήφθη ὅτι ὁ π. Ἀμβρόσιος ἐμφορεῖτο ἀπό γνήσιο προφητικό πνεῦμα. Οἱ λόγοι του δέν ἔμοιαζαν μέ ἄχυρα, ἀλλά ἦταν γνήσιο σιτάρι μέ τό ὁποῖο οἱ Χριστιανοί μποροῦσαν νά παρασκευάσουν ἐκλεκτόν ἄρτο. Ἡ συνέχεια τοῦ λόγου θά πιστοποιήση κατά τόν καλύτερο τρόπο τά λεγόμενά μας.
Ὑπῆρχαν Χριστιανοί πού πρίν ἀρχίσουν κάποιο σοβαρό ἔργο ζητοῦσαν ἀπαραιτήτως τήν εὐλογία τοῦ στάρετς.

Π. Βασίλειος Γεωργόπουλος, Ἡ προσφώνησις «πάτερ» τῶν κληρικῶν

Ἡ προσφώνησις «πάτερ» τῶν κληρικῶν

Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΙΡΕΤΙΚΗΝ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΙΝ

Τοῦ πρωτ. π. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου,

Λέκτορος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ

Συζητώντας κάποιος μέ αἱρετικούς διαφόρων ἀποχρώσεων θά διαπιστώσει ὅτι πολλές φορές μέ μιά πρωτοφανῆ ἀλαζονεία, ἐγκαλοῦν τούς ὀρθόδοξους χριστιανούς καί κληρικούς γιά τή χρήση τοῦ ὅρου «Πάτερ» ὑποστηρίζοντας ὅτι αὐτή ἡ προσφώνηση εἶναι ἀντίθετη πρός τήν Ἁγία Γραφή, ἐπικαλούμενοι τό Ματθ. 23, 9.

Κατά τρόπο ἀνελαστικό ἀδυνατοῦν (;) νά καταλάβουν ὅτι ἡ χρήση προσφωνήσεως δηλωτικῶν τιμῆς, χρησιμοποιοῦνται μέ σχετική ἔννοια καί μέ ἀπόλυτη. Ἀναφερόμενοι στόν Τριαδικό Θεό, τόν ὁποῖον λατρεύουμε, τόν ἀποκαλοῦμε Πατέρα μέ ἔννοια ἀπόλυτη. Τό Ματθ. 23, 9, πού ἐπικαλοῦνται οἱ αἱρετικοί εἶναι ἡ κατ' ἐξοχήν ἀπόδειξη. Αὐτό ὅμως δέν σημαίνει ὅτι ἡ ἴδια προσφώνηση δέν μπορεῖ νά χρησιμοποιηθεῖ μέ σχετική ἔννοια, γεγονός πού τό βλέπουμε στήν ἴδια τήν Ἁγία Γραφή.

Ὁλόκληρο τό Βιβλίο "Κλίμαξ" τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου.

Διαβάστε παρακάτω όλο το ψυχωφελές βιβλίο "ΚΛΙΜΑΞ" του Αγίου Ιωάννου του Σιναΐτου.  Το βιβλίο είναι χωρισμένο σε κεφάλαια για την δική σας ευκολία.

1. Περί αποταγής
2. Περί απροσπαθείας
3. Περί ξενιτείας
4. Περί υπακοής
5. Περί μετανοίας
6. Περί μνήμηςθανάτου

Ὅποιος διαστρέφει μέ τήν αἵρεση τούς λόγους τοῦ Κυρίου, θα νιώσει: α) τήν ντροπή Του β) καί φόβο στήν Μέλλουσα Κρίση! Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

 Ὅποιος διαστρέφει μέ τήν αἵρεση τούς λόγους τοῦ Κυρίου,

θά νιώσει:

α) τήν ντροπή Του

β) καί φόβο

στήν Μέλλουσα Κρίση!

Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Λέγει ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς:

«Ος γαρ εάν επαισχυνθή με και τους εμούς λόγους εν τῃ γενεᾲ ταύτη τῃ μοιχαλίδι και αμαρτωλῲ, και ο υιός του ανθρώπου επαισχυνθήσεται αυτόν όταν έλθη εν τῃ δόξῃ του πατρός αυτού μετά των αγγέλων των αγίων» (Μάρκ. η' 38)

Γιατί είπε ο Χριστός εμέ και τους εμούς λόγους;

30 Μαρτίου Συναξαριστής. Ἰωάννου Κλίμακος, Ἰωὴλ Προφήτου, Ἰωάννου Ὁσίου, Ἰωάννου Πατριάρχου, Εὐβούλης Ὁσίας, Ζαχαρίου Ἱερομάρτυρος, Σωφρονίου Ἐπισκόπου

Ὁ Ὅσιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος

Ὁ Ὅσιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος γεννήθηκε περὶ τὸ ἔτος 525 μ.Χ. καὶ ἦταν υἱὸς εὐσεβοῦς καὶ εὔπορης οἰκογένειας. Ἔλαβε πλούσια μόρφωση, γι’ αὐτὸ καὶ τὸν ἀποκαλοῦσαν «σχολαστικό», ἀλλὰ σὲ ἡλικία δεκαέξι ἐτῶν, ἀφοῦ ἐγκατέλειψε τὸν κόσμο, παραδόθηκε στὴν πνευματικὴ καθοδήγηση τοῦ Γέροντος Μαρτυρίου, στὸ ὄρος Σινά, ὅπου ἔμεινε μέχρι τὸ θάνατό του.
Στὴν συνέχεια ἐπισκέφθηκε μοναχικὲς κοινότητες στὴ Σκήτη καὶ Ταβέννιση τῆς Αἰγύπτου, ἀργότερα δὲ ἐγκαταστάθηκε σὲ κελὶ τῆς ἐρήμου τοῦ Σινᾶ, ποὺ ἀπεῖχε δυὸ ὧρες ἀπὸ τὴ μονὴ τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης.
Ὁ βιογράφος τοῦ Ὁσίου Ἰωάννου, Δανιὴλ ὁ Ραϊθηνός, μᾶς δίνει μερικὲς πληροφορίες γιὰ τὸν βίο του, κυρίως ὅμως μᾶς παρουσιάζει τὸ πῶς ἀναδείχθηκε δεύτερος Μωυσῆς καθοδηγώντας τοὺς νέους Ἰσραηλῖτες ἀπὸ τὴν γῆ τῆς δουλείας στὴν γῆ τῆς ἐπαγγελίας. Μὲ τὴν λίγη τροφὴ νίκησε τὸ κέρας τοῦ τύφου τῆς οἰήσεως καὶ τῆς κενοδοξίας, πάθη πολὺ λεπτὰ καὶ δυσδιάκριτα γιὰ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἐμπλέκονται στὶς κοσμικὲς ἐνασχολήσεις. Μὲ τὴν ἡσυχία, νοερὰ καὶ σωματική, ἔσβησε τὴν φλόγα τῆς καμίνου τῆς σαρκικῆς ἐπιθυμίας.
 Μὲ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ τὸν δικό του ἀγῶνα ἐλευθερώθηκε ἀπὸ τὴν δουλεία στὰ εἴδωλα. Ἀνέστησε τὴν ψυχή του ἀπὸ τὸν θάνατο ποὺ τὴν ἀπειλοῦσε. Μὲ τὴν ἀπονέκρωση τῆς προσπάθειας καὶ μὲ τὴν αἴσθηση τῶν ἀΰλων καὶ οὐρανίων ἔκοψε τὰ δεσμὰ τῆς λύπης. Ὁ Ὅσιος Ἰωάννης ἔγινε ὁ κατεξοχὴν ἄνθρωπος, ὁ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ πλασμένος καὶ ὑπὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ἀνακαινισμένος.

Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Κυριακής 30-03-2014

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2014. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Εβραίους κεφ. σ΄ 13 - 20  

σ΄ 13 - 20

Ευαγγέλιον: Κατά Μάρκον κεφ. Θ΄ 17 - 31  

Θ΄ 17 - 31
 

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου σἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Λόγος εἰς τήν Δ’ Κυριακή τῶν Νηστειῶν: Περί τῆς τῶν παίδων ἀνατροφῆς, ὅτι ἀπό τούς γονεῖς κρέμαται καί ἡ ἀπώλεια καί ἡ σωτηρία τῶν τέκνων τους (Ἀρχιεπ. Ἀστραχάν & Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

 (Ευαγγέλιο: Μαρκ. θ' 17-32)
- Ο Ιησούς εθεράπευσε πολλούς ασθενείς αλλά ποτέ δεν ρώτησε πόσα χρόνια ήταν ο καθένας τους ασθενής. Γιατί σε αυτή την περίπτωση ρωτάει τον πατέρα του παιδιού; Μα ο Χριστός ως Θεός δεν γνώριζε;
- Αν η παιδική μας ηλικία είναι κρίσιμη για το ήθος που θα έχουμε ως ενήλικοι, δεν θα μπορούσε να πει κανείς ότι αυτό είναι άδικο; Η περίοδος όπου ο άνθρωπος δεν έχει διάκριση, γνώση και εμπειρία, να είναι τόσο κρίσιμη για την πορεία μας μετά; Ποιοί θα είναι υπεύθυνοι αν αυτή η πορεία δεν είναι καλή;
- Οι νέοι και οι νέες όμως δεν έχουν δική τους θέληση, αυτεξούσιον;

Νά μή μνησικακεῖτε (Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος)

ΝΑ ΜΗ ΜΝΗΣΙΚΑΚΕΙΤΕ

“Ἄς μή δεχόμαστε ποτέ νά μνησικακοῦμε σ’ ἐκείνους πού μᾶς λύπησαν ἤ κάπως διαφορετικά μᾶς ἀδίκησαν, οὔτε νά συμπεριφερόμαστε ἐχθρικά πρός αὐτούς, ἀλλά κατανοώντας πόσης εὐεργεσίας πρόξενο γίνεται αὐτό ἐκ μέρους τοῦ Κυρίου καί πρίν ἀπ’ ὅλα ὅτι ἡ συμφιλίωση πρός αὐτούς πού μᾶς λύπησαν γίνεται ἐξαγορά τῶν δικῶν μας ἁμαρτιῶν, ἄς σπεύδουμε καί ἄς βιαζόμαστε νά τό ἐφαρμόζουμε, καί σκεπτόμενοι τό κέρδος ἀπ’ αὐτό, ἄς ἐπιδείξουμε πρός αὐτούς πού μᾶς ἀδίκησαν τόση μεγάλη φροντίδα, σάν πρός ἀληθινούς εὐεργέτες. Γιατί, ἄν εἴμαστε νηφάλιοι, δέ θά μπορέσουν νά μᾶς ὠφελήσουν τόσο πολύ ἐκεῖνοι πού μᾶς φέρονται εὐγενικά καί προσπαθοῦν μέ κάθε τρόπο νά δείχνουν τή φροντίδα τους γιά μᾶς, ὅσο ἡ φροντίδα γι’ αὐτούς μᾶς καθιστᾶ ἄξιους τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ καί ἐλαφρύνει συγχρόνως καί τό φορτίο τῶν ἁμαρτημάτων μας.

Τί εἶναι εἰκόνα

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΙΚΟΝΑ

Άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός

     Εικόνα λοιπόν είναι ομοίωμα κάποιου και δείγμα και αποτύπωμα, που δείχνει στον εαυτό του το εικονιζόμενο, οπωσδήποτε όμως δεν μοιάζει εξ' ολοκλήρου η εικόνα με το πρωτότυπο, δηλαδή με το εικονιζόμενο-γιατί άλλο είναι η εικόνα και άλλο το εικονιζόμενο-, οπωσδήποτε όμως βλέπει κανείς σ' αυτά διαφορά, αν και δεν είναι άλλο τούτο και άλλο εκείνο. Για παράδειγμα λέω το εξής. Η εικόνα του ανθρώπου, αν και αποτυπώνει τη μορφή του σώματος του, όμως δεν  έχει τις ψυχικές δυνάμεις του, γιατί ούτε ζει ούτε σκέφτεται ούτε μιλάει ούτε αισθάνεται ούτε κουνάει κάποιο μέλος του. Και ο Υιός, ενώ είναι φυσική εικόνα του Πατρός, έχει κάποια διαφορά σε σχέση με Αυτόν' είναι Υιός και όχι Πατέρας.

 Για ποιό λόγο υπάρχει η εικόνα

 Κάθε εικόνα φανερώνει και δείχνει την κρυφή πραγματικότητα. Για παράδειγμα επειδή ο άνθρωπος δεν γνωρίζει καθαρά ούτε το αόρατο, αφού η ψυχή του καλύπτεται με σώμα, ούτε εκείνα που θα γίνουν μετά από αυτόν, ούτε εκείνα που είναι χωρισμένα και απομακρυσμένα τοπικά, αφού ο ίδιος είναι περιορισμένος τοπικά και χρονικά, γι' αυτό επινοήθηκε η εικόνα για να τον οδηγεί στη γνώση και να του φανερώνει και να του ανακοινώνει εκείνα που είναι κρυμμένα, και εκείνα βέβαια που είναι καλά να τα ποθούμε και να τα μιμούμαστε, ενώ τα αντίθετα, δηλαδή τα κακά, να τα αποστρεφόμαστε και να τα μισούμε.

Ἀσκητές μέσα στόν κόσμο: Ὀνειδισμός ἀνεξομολογήτου

Ο μπαρμπα-Θεόδωρος ζούσε σ’ ένα χωριό του Ξηρομέρου της Αιτωλοακαρνανίας. Ήταν περίπου 52 ετών και δεν είχε ποτέ εξομολογηθή. Πήγαινε όμως στην Εκκλησία και είχε καλή προαίρεση. Κάποτε, όταν βρέθηκε στον Αστακό, (κωμόπολη) για μία υπόθεση του, πήγε στον Ι. Ναό του αγίου Νικολάου, βρήκε τον εφημέριο π. Ιερόθεο, που ήταν και Πνευματικός, και εξωμολογήθηκε. Έκανε μια τυπική εξομολόγηση και τις βαρειές αμαρτίες δεν τις είπε. Εκείνος για να τον στηρίξη στην μετάνοια, του συνέστησε να επισκεφθή την ιερά Μονή του αγίου Γερασίμου στην Κεφαλληνία που πανηγυρίζει το καλοκαίρι στις 16 Αυγούστου.
Πράγματι, ο αείμνηστος μπαρμπα-Θεόδωρος, μετέβη με άλλους προσκυνητές στο μοναστήρι του αγίου Γερασίμου στις 15 Αυγούστου. Το απόγευμα της 15ης Αυγούστου μεταφέρουν την τιμία Λάρνακα του αγίου Γερασίμου στον μεγάλο ναό για την τελετή της πανηγύρεως.

Europol: τα Wi-Fi hotspots δέν εἶναι ἀσφαλή

Ενέχουν κινδύνους για την επικοινωνία και τα προσωπικά δεδομένα.
Τα ελεύθερα Wi-Fi hotspots ενέχουν κινδύνους για την ασφάλεια της επικοινωνίας μας και των προσωπικών μας δεδομένων, προειδοποιεί η Europol, η κεντρική ευρωπαϊκή αστυνομική υπηρεσία για την καταπολέμηση του εγκλήματος. Όπως τόνισε ο επικεφαλής του Τμήματος Κυβερνοασφαλείας της Europol, Τρόελς Ερτινγκ, τα «ευαίσθητα» δεδομένα και οι προσωπικές μας πληροφορίες δεν πρέπει να διακινούνται μέσω ελευθέρων δημοσίων Wi-Fi hotspots καθώς μπορεί άνετα να υποκλαπούν από χακερ.

«Μην μοιράζεστε πληροφορίες και ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα διαμέσου ελεύθερων και δημόσιων Wi-Fi hotspots», τονίζει στο BBC ο Ερντινγκ, λέγοντας πως αυτά πρέπει να στέλνονται μόνο με χρήση ασφαλών δικτύων και, ιδανικά, από τον προσωπικό υπολογιστή του καθενός στο σπίτι του.

Τά λόγια τῆς Χάριτος, μέρος β΄ (τελευταῖο)

Κεφ. 11ο: μέρος β΄ (τελευταῖο)

Ἀναρίθμητοι μοναχοί πλησίαζαν τόν στάρετς καί ζητοῦσαν τίς συμβουλές του καί τίς διδασκαλίες του γιά τήν μοναχική ζωή. Ἄς τόν παρακολουθήσουμε κι᾿ ἐμεῖς στίς σοφές του ἀσκητικές παραινέσεις, ἀρχίζοντας ἀπό ἐκεῖνες πού ἀπηύθυνε στήν  Ἡγουμένη τοῦ Σαμορντίνου Εὐφροσύνη.
«Πρίν πέσης νά κοιμηθῆς σταύρωσε τό κελλί σου καί τό κρεββάτι σου λέγοντας, «Ἀναστήτω ὁ Θεός καί διασκορπισθήτωσαν οἱ ἐχθροί αὐτοῦ...».
-- Μόλις ξυπνήσης τό πρωΐ ν᾿ ἀναφωνῆς, «Δόξα σοι ὁ Θεός!». Ἔτσι ἔκανε καί ὁ στάρετς Μακάριος. Καί νά μή φέρνης στόν νοῦ σου τά ὄνειρα πού εἶδες,
-- Τήν ὥρα πού ἐργάζεται ὁ μοναχός πρέπει νά προσεύχεται.
-- Νά μήν ἀφήνετε τόν κανόνα ἤ τίς Ἀκολουθίες χάριν τῆς ἐργασίας. Προσοχή στό σημεῖο αὐτό, γιά νά μή σᾶς τιμωρήση ὁ Θεός.

Ὁ στρατηγός Ἰ. Μακρυγιάννης καί ἡ ἑλληνορθοδοξία

Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ Ι. ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΙ Η ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

 Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ

  Κατά τήν ἐλεύθερη περίοδο τοῦ ἐθνικοῦ μας βίου, πού συμπίπτει μέ τήν ἵδρυση (±1830) καί πορεία τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους, γεννᾶται καί διαμορφώνεται ἡ καλλιεργούμενη, στούς κύκλους πολιτικῶν καί διανοουμένων κυρίως, (δῆθεν) ἀντίθεση Ἑλληνισμοῦ καί Ὀρθοδοξίας. Ὁ Στρατηγός Ἰωάννης Μακρυγιάννης προσφέρει σαφῆ μαρτυρία Ἑλληνορθοδόξου φρονήματος.

 * * *

 1. Οἱ ἐπιχειρούμενες συνήθως προσεγγίσεις τοῦ προσώπου καὶ τοῦ ἔργου τοῦ Στρατηγοῦ Μακρυγιάννη ἀπὸ τοὺς κάθε εἴδους ἐρευνητές του (ἱστορικούς, πολιτειολόγους, κοινωνιολόγους, φιλοσόφους κ.λπ.) διακρίνονται γιὰ τὴν ἀντιφατικότητά τους. Γιατί ποικίλλουν οἱ ἀφετηριακὲς ἰδεολογικὲς τοποθετήσεις τῶν ἐρευνητῶν καὶ κάθε φορὰ ὁ Μακρυγιάννης θεωρεῖται μέσα ἀπὸ διαφορετικὸ ἰδεολογικὸ πρίσμα. Καὶ εἶναι γεγονὸς ὅτι ἔχει ἐπανειλημμένα δεινοπαθήσει, διότι δὲν εἶναι λίγοι ἐκεῖνοι ποὺ ἐπιχειροῦν νὰ «χρησιμοποιήσουν» τὰ κείμενα τοῦ Μακρυγιάννη, γιὰ νὰ στηρίξουν –καὶ σ’ αὐτόν– τὸ ἰδεολογικό τους «πιστεύω». Τὸ φοβερότερο σ’ αὐτὲς τὶς περιπτώσεις εἶναι ὁ τεμαχισμὸς τοῦ Μακρυγιάννη, ὅταν λείπουν τὰ κατάλληλα κλειδιὰ ἑρμηνείας του, καὶ τὰ ὁποῖα πρέπει νὰ ἀναζητηθοῦν στὰ ἴδια τὰ κείμενά του.

Το αγιογραφικό ανάγνωσμα του Σαββάτου 29-03-2014

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2014. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Εβραίους κεφ. σ΄ 9 - 12  

σ΄ 9 - 12

Ευαγγέλιον: Κατά Μάρκον κεφ. Ζ΄ 31 - 37  

Ζ΄ 31 - 37
 

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου σἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Πρωτοπρ. Γεώργιος Μεταλληνός – Κων/νος Χολέβας, "Ἡ ἱστορική κακοποίηση τοῦ 1821"

Πρωτοπρ. Γεώργιος  Μεταλληνός – Κων/νος Χολέβας, "Η ιστορική κακοποίηση του 1821"

http://aktines.blogspot.gr/2014/03/1821_1993.html

Μητροπολίτης Πειραιῶς Σεραφείμ, Ὀρθόδοξος καί οἰκουμενική ἤ οἰκουμενιστική ἡ συγκληθησόμενη Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος τοῦ 2016;

Πειραιεύς 27 Μαρτίου 2014

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ Η΄ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ Η ΣΥΓΚΛΗΘΗΣΟΜΕΝΗ ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΟΥ 2016 ;

1.                 Οἱ ἀσφαλιστικές δικλείδες μιᾶς Ὀρθοδόξου καί ἀληθοῦς Συνόδου 

Ἐκφράζοντας τήν ἀλάνθαστη καί διαχρονική συνείδηση τοῦ πληρώματος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὁ ἅ­γιος Νι­κό­δη­μος ὁ Ἁ­γιο­ρεί­της γράφει γιά τά κριτήρια οἰκουμενικότητος μιᾶς Συνόδου καί τόν τρό­πο συ­γκλή­σε­ώς της. Ση­μει­ώ­νει ὅ­τι τέσ­σε­ρα εἶ­ναι τά γνω­ρί­σμα­τα τῶν Οἰκουμε­νι­κῶν Συνόδων : α) Τό πρῶ­το «ἰ­δί­ω­μα ὅ­λων τῶν οἰ­κου­με­νι­κῶν» Συ­νό­δων εἶ­ναι «τό νά συναθροίζω­νται διά προστα­γῶν, οὐ­χί τοῦ Πά­πα, ἤ τοῦ δεῖ­νος Πα­τριάρ­χου, ἀλ­λά διά προ­στα­γῶν Βασιλι­κῶν». Στήν ἐ­πο­χή μας, ὅ­μως, πού δέν ὑπάρ­χει Αὐ­το­κρά­το­ρας ἤ Βασιλεύς, γιά νά συ­γκα­λέ­σει Οἰκουμενική Σύ­νο­δο, μπο­ρεῖ αὐ­τό νά τό κά­νει ὁ Οἰκου­με­νι­κός Πα­τριάρ­χης, μέ τήν συναίνεση, βεβαίως, τῶν ἄλλων Προκαθημένων. β) Τό δεύ­τε­ρο ἰδί­ω­μα εἶναι «τό νά γί­νε­ται ζή­τη­σις πε­ρί πί­στε­ως, καί ἀκολούθως νά ἐκτίθεται ἀ­πό­φα­σις, καί ὅ­ρος δογματι­κός εἰς κά­θε μί­αν ἀ­πό τάς οἰ­κου­με­νι­κάς, ἀλ­λά καί τοῦ­το εἰς τι­νας το­πι­κάς ἠ­κο­λού­θη­σεν».  

γ) Τό τρί­το ἰ­δί­ω­μα εἶ­ναι «τό νά ἦ­ναι πά­ντα τά ἐ­κτι­θέ­με­να πα­ρ’ αὐ­τῶν δόγ­μα­τα καί οἱ Κα­νό­νες, ὀρ­θό­δο­ξα εὐ­σε­βῆ καί σύμ­φω­να ταῖς θείαις Γρα­φαῖς, ἤ καί ταῖς προλαβού­σαις Οἰκουμενικαῖς συνό­δοις». Στό σημεῖ­ο αὐ­τό ἰσχύ­ει ὁ λό­γος τοῦ ἁγί­ου Μα­ξί­μου τοῦ Ὁμο­λο­γη­τοῦ : «Τάς γε­νο­μέ­νας συ­νό­δους, ἡ εὐσε­βής πί­στις κυ­ροῖ, καί πά­λιν, ἡ τῶν δογ­μά­των ὀρ­θό­της κρί­νει τάς συνόδους» καί «Ἐκείνας οἶδεν ἁγίας καί ἐγκρίτους συνόδους ὁ εὐσεβής τῆς Ἐκκλησίας κανών, ἅς ὀρθότης δογμάτων ἔκρινεν»[1].

Δέν εἶναι ἐλευθερία ὅταν ποῦμε στούς ἀνθρώπους ὅτι ὅλα ἐπιτρέπονται

Δεν είναι ελευθερία όταν πούμε στους ανθρώπους ότι όλα επιτρέπονται. Αυτή είναι σκλαβιά. Για να προκόψη κανείς πρέπει να δυσκολευθή. (π. Παΐσιος)

 http://www.diakonima.gr

Νά ἔχετε πίστη ἀληθινή (Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος)

ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΠΙΣΤΗ ΑΛΗΘΙΝΗ

“Καί ὅπως τό πλοῖο πού κλυδωνίζεται ἀπό τό φύσημα τῶν ἀνέμων καί καταποντίζεται ἀπό τά ἀγριεμένα κύματα ἡ ἄγκυρα πού ρίχνεται τό κρατάει ἀπό παντοῦ καί τό σταθεροποιεῖ στή μέση τοῦ πελάγους, ἔτσι ἀκριβῶς καί τό δικό μας νοῦ, ὅταν τόν κλυδωνίζουν οἱ λογισμοί πού ἐπιτίθενται ἀπ’ ἔξω, ἔρχεται ἡ πίστη καί μέ μεγαλύτερη ἀσφάλεια ἀπό τήν ἄγκυρα τόν σώζει ἀπό τό ναυάγιο καί σάν σέ γαλήνιο λιμάνι ὁδηγεῖ τό σκάφος μέ τή βεβαιότητα πού παρέχει στή συνείδηση. Καί αὐτό πάλι φανερώνοντας ὁ Παῦλος ἔλεγε “διά τοῦτο ἔδωκεν ἀποστόλους ὁ θεός πρός καταρτισμόν τῶν ἁγίων, μέχρι καταντήσωμεν οἱ πάντες εἰς τήν ἑνότητα τῆς πίστεως καί τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ υἱοῦ τοῦ θεοῦ, ἵνα μηκέτι ὦμεν νήπιοι κλυδωνιζόμενοι καί περιφερόμενοι παντί ἀνέμῳ”

Ἐξήγηση τῆς ΣΤ' και Ζ΄ Ὠδῆς τοῦ Κανόνος τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου.Ἀνδρέα Θεοδώρου

   

 Ἀνδρέας Θεοδώρου

Ἐξήγηση τῆς ΣΤ΄ὠδῆς τοῦ Κανόνος τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου

«Την θείαν ταύτην και πάντιμον τελούντες εορτήν οι θεόφρονες, της Θεομήτορος, δεύτε τας χείρας κροτήσωμεν, τον εξ αυτής τεχθέντα, Θεόν δοξάζοντες».
(Την θεία αυτή και πάντιμη εορτή της Θεομήτορος τελούντες οι θεόφρονες, ελάτε να κροτήσουμε τα χέρια, δοξάζοντες αυτόν που γεννήθηκε απ’ αυτήν.)

Οι πιστοί νοιώθουν βαθιά την ανάγκη να γιορτάζουν την Παναγία τους. Με θεόφρονα λογισμό και με χαρά πανηγυρική κροτούν τα χέρια, για να δοξάσουν τον εξ αυτής τεχθέντα Θεό. Μητέρα και Υιός βρίσκονται αδιάσπαστα ενωμένοι στην ευσέβεια και τη λατρεία της Ορθοδοξίας. Όχι βέβαια ότι η Παναγία λατρεύεται όπως και ο άναρχος Θεός. Αυτό θ’ αποτελούσε ειδωλολατρεία. Η Παναγία, παρά τη μεγάλη χάρη της, παρά το σημαντικότατο μέρος που διαδραμάτισε στο θεανθρώπινο μυστήριο, δεν παύει να είναι άνθρωπος, πλάσμα Θεού όπως και τα υπόλοιπα ανθρώπινα πλάσματα.

Νά μή κρίνουμε ἀπό τὴν ἐξωτερική τους ζωὴ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους. Γέροντος Κλεόπα Ἡλιέ

Νά μή κρίνουμε ἀπό τὴν ἐξωτερική τους ζωὴ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους.

Ἐκλεκτές διηγήσεις καί προσευχές γιά μικρά παιδιά

Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

Τήν ἡμέρα ἐκείνη, κατά τήν ὁποίαν θά κρίνη ὁ Θεός τούς ἀνθρώπους δέν θά ἀναζητήση οὔτε βασιλικά στέμματα, οὔτε ὑψηλά ἀξιώματα. Θά ζητήση τίς καρδιές μας. Ὁ πιό ταπεινός χωριάτης, ὁ πιό «καραβοτσακισμένος» ἀπό τά βάσανα τῆς ζωῆς ἄνθρωπος, αὐτός πού φυλάγει κάποια στάνη μέ πρόβατα καί προσεύχεται μέ δάκρυα στόν Θεό ἤ εἶναι φυλακισμένος καί προσεύχεται ἤ εἶναι κάπου ξενητεμένος, ἤ ἀσθενής στό κρεββάτι, ἤ εἶναι μία δυστυχισμένη χήρα, στήν ὁποία δέν ἀνοίγει κανείς τήν πόρτα καί κάθεται μέ τά παιδιά της μέσα στήν δυστυχία καί τήν πτώχεια της, ἀλλά προσεύχεται στόν Θεό, ὅλοι αὐτοί τήν ἡμέρα τῆς κρίσεως θά εἶναι μεγαλύτεροι ἀπό τούς βασιλεῖς τοῦ κόσμου, τούς σημερινούς καί τούς αὐριανούς.
Ἦταν κάποτε ἕνας  ἔνδοξος καί μεγάλος βασιλεύς, πού ἔτρεχε στόν δρόμο μέ μία χρυσῆ ἅμαξα.

Πῶς συγχωροῦμε τούς ἄλλους

Ποίος είναι ό «χρυσούς κανών» Μορφωμένος άνθρωπος ό κ. Σταύρος. Με πτυχίο πανεπιστημίου και ξένες γλώσσες και πείρα ζωής. Δυσκολευόταν, όμως, στα πνευματικά. Δεν μπορούσε να καταλάβει και τα πιο απλά πράγματα. Όλα τα εξέταζε και τα πλησίαζε με αυστηρότητα. Ήταν σχολαστικά ηθικιστής. Δεν ήταν πρόθυμος να συγχώρηση εύκολα τους άλλους. Παντού έβλεπε αμαρτίες και αμαρτωλούς. Αυτό κάνουν όλοι οι ηθικιστές. Καθόταν τώρα απέναντι από τον Γέροντα Ίάκωβον, έναν ασκητικό ιερομόναχο, με ροζιασμένα χέρια και ένοιωθε σαν μαθητούδι μπροστά στον δάσκαλο. Ερωτήσεις πολλές. Αντιρρήσεις περισσότερες. ‘Αλλά και οι απαντήσεις σοφές και αποκαλυπτικές. 

Ρώτησε τον Γέροντα για το σοβαρό (το σοβαρώτερον;) θέμα της συγχωρήσεως των άλλων ανθρώπων, πού δυσκολεύονταν να το κατανόηση:  

Αφού βλέπω καθαρά και ολοφάνερα τον άλλον να αμαρτάνη, πως να τον συγχωρήσω; Δεν έχω δίκαιο;

Πρωτοπρ. Γεώργιος Μεταλληνός, Πολιτική Διακονία (2.2.2014)

Τά λόγια τῆς Χάριτος,μέρος α΄

Κεφ. 11ο: μέρος α'

Ὅταν ὁ στάρετς ἀπευθυνόταν στά πλήθη τῶν Χριστιανῶν πού σάν διψασμένα ἐλάφια ζητοῦσαν νά ξεδιψάσουν κοντά του, ἄφηνε νά βγαίνουν ἀπό τό στόμα του τά ρεῖθρα τῆς οὐρανίου σοφίας. «Πάτερ, πῶς πρέπει νά ζοῦμε; Πῶς θά ἐπιτύχουμε τήν σωτηρία μας;» ἐρωτοῦσε ὁ λαός. Κι᾿ ἐκεῖνος σάν τόν Βαπτιστή Ἰωάννη ἀπαντοῦσε: «Νά ζοῦμε χωρίς νά ἀπελπιζώμεθα, χωρίς νά κατακρίνουμε, χωρίς νά πικραίνουμε κανέναν καί ὅλους νά τούς τιμοῦμε».
«Πάτερ», ἔλεγε κάποιος, «εἶναι δυνατόν νά ζοῦμε μέσα στόν κόσμο καί νά σωθοῦμε;» «Βεβαίως, μποροῦμε», ἀπαντοῦσε, «ἐάν δέν ζοῦμε μέ τό τραλαλά, ἀλλά μέ τήν ἡσυχία καί τήν ταπείνωσι». Ἀλλές φορές ἡ ἀπάντησις στίς ἐρωτήσεις αὐτοῦ τοῦ εἴδους ἦταν: «Πρέπει νά ζοῦμε μέ εὐθύτητα, χωρίς ὑποκρισίες καί φαρισαϊσμούς». «Νά ὁμοιάζη ἡ πορεία τῆς ζωῆς μας μέ τήν πορεία τῆς ρόδας. Στήν ρόδα ἕνα σημεῖο ἐγγίζει στήν γῆ καί τό ὑπόλοιπο μέρος της βρίσκεται ἀνυψωμένο. Ἔτσι ἄς συμβαίνη καί στήν ζωή μας, καί ὄχι νά βυθιζώμεθα ὁλοσχερῶς στά γήϊνα». «Πρέπει νά θεωροῦμε τόν ἑαυτό μας χειρότερον ἀπ᾿ ὅλους».

Σῶστε...Κρῦψτε...ἀσφαλίστε σπόρους

ΣΩΣΤΕ… ΚΡΥΨΤΕ… ΑΣΦΑΛΙΣΤΕ ΣΠΟΡΟΥΣ

(«Μᾶς παίρνουν καὶ τὸν τελευταῖο ἔλεγχο στὴν ἴδια μας τὴν ζωὴ»)

.            Ἦταν ἁπλὰ θέμα χρόνου οἱ ἑλληνικὲς ντόπιες ποικιλίες σπόρων νὰ βρεθοῦν στὸ στόχαστρο τῆς ἐπίθεσης, ὅπως αὐτὴ ἐξαπολύεται μὲ τὴν μορφὴ τοῦ κλεισίματος τῆς Τράπεζας Διατήρησης Γενετικοῦ Ὑλικοῦ. .            Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι γενικὰ ἡ συγκυρία δὲν θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι χειρότερη γιὰ τὶς φυσικές, ντόπιες ποικιλίες σπόρων σὲ παγκόσμιο ἐπίπεδο, οἱ ὁποῖες μὲ κάθε τρόπο ἐπιχειρεῖται νὰ ἐξαφανιστοῦν καὶ νὰ κυριαρχήσουν ὄχι ἁπλὰ τὰ ὑβρίδια ἀλλὰ οἱ γενετικὰ τροποποιημένοι σπόροι. Μὲ τὸν ἴδιο τρόπο ποὺ μέσα σὲ μόλις 3-4 δεκαετίες οἱ φυσικὲς τροφὲς ξεχάστηκαν σχεδὸν ἐντελῶς καὶ μπῆκαν στὸ περιθώριο καὶ οἱ ἄνθρωποι πλέον τρέφονται μὲ ἐπεξεργασμένες τροφὲς γεμάτες κάθε εἴδους δηλητήρια, μὲ ἀντίστοιχο τρόπο προχωράει ραγδαία καὶ ἡ ἐξαφάνιση τῶν φυσικῶν σπόρων.

Ο ΓΕΡΟ ΤΡΥΦΩΝ. «Καί τά μουλαράκια μας ἐδῶ εἰς τό Ἅγιον Ὄρος ἠθικά εἶναι».

Μια μέρα ήταν συγκεντρωμένοι αρκετοί Μοναχοί εκεί στη Νέα Σκήτη και πέρασε ένας Αρχιμανδρίτης, αλλά δεν χαιρέτησε, δεν είπε «ευλογείτε», δεν είπε «καλημέρα» ή «χαίρεται».

Είπε τότε ένας Μοναχός: «Γέρο-Τρύφων, πολύ καλός και ηθικός άνθρωπος αυτός ο Αρχιμανδρίτης». Και απάντησε ο Γέρο-Τρύφων σ' αυτή τη φράση του Μοναχού: «Και τα μουλαράκια μας εδώ εις το Άγιον Όρος ηθικά είναι».