Κρίση-κατάκριση, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, 26-11-2018

Κρίση-κατάκριση, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, 26-11-2018, Ὁμιλία στόν Ἱ.Ν. Θείας Ἀναλήψεως, Κατερίνη, http://hristospanagia3.blogspot.com, http://www.hristospanagia.gr/ καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com, Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.com/2... Διαβάστε Online http://www.hristospanagia.gr/?p=61046 http://www.hristospanagia.gr/wp-conte... http://online.pubhtml5.com/lowz/fxek

Ὁμιλία στήν μνήμη τοῦ Ἁγίου Σάββα (Ἁγ. Λουκᾶ Κριμαίας), Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ὁμιλία στήν μνήμη τοῦ Ἁγίου Σάββα (Ἁγ. Λουκᾶ Κριμαίας), Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, 5-12-2018, ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...

5 Δεκεμβρίου. ♰ Σάββα ὁσίου τοῦ ἡγιασμένου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Τοῦ ὁσίου. Σαβ. κζ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Γαλ. ε΄ 22 - ς΄ 2).

Γαλ. 5,22           ὁ δὲ καρπὸς τοῦ Πνεύματός ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις,

Γαλ. 5,22                  Ο καρπός όμως, τον οποίον το Αγιον Πνεύμα παράγει εις τας καλοπροαιρέτους και πιστάς καρδίας, είναι η αγάπη προς όλους, η χαρά από την λύτρωσιν που δίδει ο Χριστός, η ειρήνη που παρέχει η αγαθή συνείδησις, η μακροθυμία προς εκείνους που πταίουν απέναντι μας, η καλωσύνη και η διάθεσις να είμεθα εξυπηρετικοί προς τους άλλους, η αγαθότης της καρδίας, η αξιοπιστία στους λόγους και τας υποσχέσεις μας,

Πατρικαί Νουθεσίαι Γέροντος 'Ἐφραίμ Φιλοθεΐτου - «Περί θλίψεων, πόνων καί κόπων» [Ἐπιστολή 15η - 18η]

15) Επιστολή

Εύχομαι η γλυκειά μας Παναγία να σε κάνη καλά κατ’ άμφω, να μετριάζη το πνεύμα της λύπης σου, να σου το αντικαθιστά με το πνεύμα της παρακλήσεως δι’ Αγίου Πνεύματος. Όλα τα λυπηρά, μας αποστέλλονται, χωρίς πάσης αμφιβολίας, δια θεραπείαν της νοσούσης ψυχής μας, όπως δια των θλίψεων εμέση το φαρμάκι της ηδυπαθείας και παντός πάθους. Κυρίως δια των θλίψεων καταφαίνεται η αγάπη του ουρανίου Πατρός εις τα ιδικά Του παιδιά, όπως μεταλάβουν της αγιότητος Αυτού και προστεθή αιώνιον βάρος δόξης! Όσον και αν θλιβώμεν εις αυτόν τον εφήμερον κόσμον, μίαν ημέραν θα παύσουν τα θλίβοντα ημάς. Από τα θλιβερά εκείνα τα μετά θάνατον, την κόλασιν, κ.λ.π. να μας λυτρώση καθ’ ολοκληρίαν ο Χριστός μας και η Παναγία μας, να μη τα ίδουν τα μάτια μας, διότι, εάν μόνον η σκέψις της κολάσεως είναι κάτι τρομερόν, πόσον μάλλον, όταν κανείς καταδικασθή αιώνια να βιώση εν αυτή!

Ας παρακαλώμεν να μας λυπηθή ο Θεός, και ας μας αξιώση πάντα με ταπείνωσιν να ζητώμεν το θείον Του έλεος και την συγχώρησιν, διότι είπεν Αυτός δια του Αγίου Του Υιού: «Πάντα όσα εάν αιτήσητε εν τη προσευχή πιστεύοντες, λήψεσθε» ( Ματθ. 21,22 ) και «αιτείτε και δοθήσεται». Ναι, αιτούμεν κάθε ημέραν και στιγμήν Αυτόν, όπως μας ελεήση και παραβλέψη τα εν γνώσει και αγνοία πεπραγμένα μας και ελπίζομεν εις τους θείους Του λόγους ότι θα ποιήση έλεος μετά της ταπεινώσεως ημών. Αμήν.

 

16) Επιστολή

 

Δόξα τω μόνω σοφώ Θεώ, όπου γνωρίζει από το πικρόν να εξάγη γλυκύ και ούτω να πλουτίζη τας γνώσεις μας εκ της περί ημάς απεράντου αγάπης Του. Μας μαστίζει δια των θλίψεων και των πειρασμών, ίνα δυνηθή να μας ελκύση κοντά Του, διότι γνωρίζει ότι δια των θλιβερών της παρούσης ζωής ο άνθρωπος παραμένει κοντά Του και σώζεται.

Η άνετος ζωή λίαν επικίνδυνος δια την αιώνιον σωτηρίαν και εις τους εν ανέσει ζώντας ου το του Θεού Πνεύμα κατοικεί, αλλά το του διαβόλου, κατά την έκφρασιν των πατέρων.

Δια τούτο εις τα θλιβερά της ζωής αυτής χρειαζόμεθα να έχωμεν υπομονήν και ευχαριστίαν, διότι λίαν ευχαριστείται ο Θεός εις αμφοτέρας τας αρετάς ταύτας. Είθε ο Κύριος να μας δώση πολλήν υπομονήν εις τα θλιβερά της ζωής μας, δια να ευχαριστώμεν εις όλα τον αγαθοδότην Προνοητήν μας.

Ὁ ἀκτήμων γέρων Φιλάρετος Καρουλιώτης

  Ο ΑΚΤΗΜΩΝ ΓΕΡΩ-ΦΙΛΑΡΕΤΟΣ ΚΑΡΟΥΛΙΩΤΗΣ [Α']  («Ὤ τοῦ θαύματος! Τό πεντοκάρικο ἔφθασε καί περίσσεψε».)

Ἀπὸ τὸ βιβλίο:
«ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΚΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΗΣΥΧΑΣΤΙΚΗ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ»

Ἅγιον Ὄρος 2011, σελ. 54 – 63.
Σ τοιχειοθεσία «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ» 

.          Ὁ γερω-Φιλάρετος ὁ Καρουλιώτης γεννήθηκε τό 1889 στό Ρύσιον Κωνσταντινουπόλεως ἀπό τόν Ἀπόστολο Μπασματσίδη καί τή Μαρία. Στήν βάπτιση τοῦ δόθηκε τό ὄνομα Φώτιος. Φαίνεται ὅτι ἔλαβε καλές ἀρχές ἀπό τούς γονεῖς του καί ἔμαθε ἀρκετά γράμματα. Αἰσθάνθηκε πόθο γιά τήν μοναχική ζωή καί ἄφησε σέ ἡλικία 19 ἐτῶν γονεῖς καί πατρίδα καί ἦρθε στό Ἅγιον Ὄρος στήν Μονή Σταυρονικήτα στίς 17 Αὐγούστου  1908. Τό ἑπόμενο ἔτος ἔγινε μοναχός ὀνομασθείς Φιλήμων ἀπό τόν ἱεροδιάκονο Ἱερεμία. Στίς 10 Αὐγούστου 1918 ἐκάρη μεγαλόσχημος ἀπό τόν γέροντα Κύριλλον (ἀόμματον) μετονομασθείς Φιλάρετος. Στίς 8 Μαρτίου 1919 ἔγινε προϊστάμενος. Στήν ἀρχή εἶχε τό διακόνημα τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ καί στό κελλί του ἔκανε μεγάλους ἀγῶνες. Ἐπιθυμοῦσε νά ζήση στήν ἔρημο ὡς ἐρημίτης ἀσκητής καί βρῆκε τό ἰδιόρρυθμο ὡς κατάλληλο περιβάλλον γιά νά προετοιμασθῆ

Σηκωνόταν ὁ Ἅγιος Παΐσιος, σηκωνόταν κι ὁ βάτραχος, καί ἔκαμναν τίς μετάνοιες τους μπροστά στόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ !

 Σηκωνόταν ο Άγιος Παΐσιος, σηκωνόταν κι ο βάτραχος, και έκαμναν τις μετάνοιες τους μπροστά στον Σταυρό του Χριστού ! Εκεί,στον Σταυρό του παπά Τύχωνα !

(διηγείται ο Επίσκοπος Μαυροβουνίου και Παραθαλάσσιας κ. Αμφιλόχιος Ράντοβιτς -Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Βελιγραδίου).

....Όταν τελειώσαμε, ετοίμασε ο Γέρων

  Παΐσιος το φαγητό ρύζι, ντοματούλες που είχε στον κήπο του και ψωμί, το οποίο ξήραινε ο ίδιος. Γέμισε το δικό μου πιάτο, ενώ στο δικό του έβαλε πολύ λίγο φαγητό. Διαμαρτυρήθηκα, λέγοντας του ότι δεν ήταν σωστό αυτό εκείνος να φάει ως ασκητής κι εγώ ως καλοφαγάς. Μου είπε τότε:

-Δεν είσαι μοναχός; Θα κάνεις, λοιπόν, υπακοή. Τόσο ανυπάκουος Μαυροβούνιος είσαι; Εδώ ο Μπαγιούμ μου είναι πιο υπάκουος από εσένα.

Τον ρώτησα με έκπληξη ποιος ήταν ο Μπαγιούμ, διότι ήξερα ότι δεν είχε κανένα υποτακτικό. Μου έδειξε τότε μια τριανταφυλλιά, την οποία είχε φυτέψει εκεί. Πήγε, στάθηκε μπροστά στην τριανταφυλλιά και είπε:

-Έλα, Μπαγιούμ, να καταλάβει αυτός ο άπιστος ο Αμφιλόχιος τι είναι η πραγματική υπακοή !

Όπως ήταν νωπό το χώμα εκεί γύρω από την τριανταφυλλιά, άρχισε τότε να σηκώνεται και βγήκε έξω ένας βάτραχος. Σας λέω αυτό, που είδα με τα μάτια μου. Στη συνέχεια είπε στο βάτραχο:

Ἡ τοποθέτηση τοῦ λειψάνου τοῦ ὁσίου Σάββα τοῦ ἡγιασμένου εἰς νέαν λάρνακα

http://apantaortodoxias.blogspot.com/2018/10/blog-post_832.html?m=1

Ὅταν ἡ «Νέα Ἐποχὴ» παραμερίζει τὴν Χριστιανικὴ διδασκαλία

Ἱερὰ Μητρόπολις Πειραιῶς, γραφεῖο ἐπὶ τῶν αἱρέσεων καὶ τῶν παραθρησκειῶν

Ὅπως εἶναι γνωστὸ ἡ «Νέα Ὑδροχοϊκὴ Ἐποχή», στὴν ὁποία ζοῦμε, διαρκῶς ἐξαπλώνεται. Ἔχει κατορθώσει νὰ διαποτίσει μὲ τὴν ἀντίχριστη ἰδεολογία της μέγα μέρος τῆς ἀνθρωπότητος καὶ ἔχει διαμορφώσει νέα δεδομένα, καταστροφικὰ καὶ ὀλέθρια, γιὰ τὴν πνευματική της πορεία. Ἐδῶ καὶ αἰῶνες φρόντισαν τὰ σκοτεινὰ κέντρα της, ποὺ ρυθμίζουν τὶς τύχες τῆς ἀνθρωπότητος, νὰ εἰσαγάγουν σ’ αὐτὴν μία νέα πρωτόγνωρη «πνευματικότητα», ἡ ὁποία δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο παρὰ ὁ ἀντίποδας τῆς γνήσιας πνευματικότητος, ποὺ εἶναι καρπὸς τῆς Χάριτος τοῦ παναγίου Πνεύματος. Ἡ νέα αὐτὴ «πνευματικότητα» πηγάζει ἀπὸ τὸν σκοτεινὸ καὶ ἐρεβώδη κόσμο τοῦ ἀποκρυφισμοῦ, τῆς μαγείας καὶ τοῦ δαιμονισμοῦ.

Ὁ ὅρος «Νέα Ἐποχὴ» (New Age), εἶναι παρμένος ἀπὸ τὴν ἀστρολογία, σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία, κατὰ τὴν ἀντίληψη τῶν ἀποκρυφιστῶν καὶ θεοσοφιστῶν, ὁ ἥλιος γυρίζει γύρω...

ἀπὸ ἕνα κεντρικὸ ἄξονα καὶ ἡ περιστροφὴ του διαρκεῖ χιλιάδες χρόνια. 

Ἡ τροχιὰ του διαιρεῖται σὲ 12 μέρη καὶ ἀποτελεῖ τὸν ζωδιακὸ κύκλο. Γιὰ νὰ περάσει ἀπὸ τὸ ἕνα ζώδιο στὸ ἄλλο, χρειάζεται γύρω στὰ δύο χιλιάδες χρόνια. Αὐτὲς εἶναι οἱ ἐποχές. Σὲ κάθε ἐποχὴ κυριαρχεῖ ἕνας νέος διδάσκαλος, ἕνας «ἀβατὰρ» - Μεσσίας, ποὺ φέρνει νέες ἀλήθειες στὴ γῆ. Σύμφωνα μὲ τὴ θεωρία αὐτή, ἡ ἐποχὴ τοῦ Χριστιανισμοῦ, ἡ ἐποχὴ τῶν Ἰχθύων, πέρασε καὶ μπήκαμε σὲ μία νέα ἐποχή, τὴν ἐποχὴ τοῦ Ὑδροχόου. Ὁ Χριστιανισμὸς ὁ ὁποῖος κυριάρχησε στὴν ἐποχὴ τῶν ἰχθύων ἔχει πλέον χρεοκόπησει διότι κράτησε τὴν ἀνθρωπότητα στὸ πνευματικὸ «σκοτάδι» καὶ τὴν ὀπισθοδρόμιση. Τώρα μὲ τὴν ἔλευση τοῦ «φωτός», τῆς «Νέας Ἐποχῆς», ἡ ἀνθρωπότητα θὰ ὁδηγηθεῖ στὴν «πραγματικὴ ἀλήθεια», τὸ «φωτισμὸ» καὶ τὴν «εὐημερία»!

Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ: "Πῶς πρέπει ὅλοι ἀνεξαιρέτως οἱ χριστιανοί νά προσεύχονται ἀκατάπαυστα.

  "ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΙΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ (ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ) ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΥ

 

Πώς πρέπει όλοι ανεξαιρέτως οι χριστιανοί να προσεύχονται ακατάπαυστα

 

Ας μη θεωρήσει κανείς αγαπητοί μου χριστιανοί ότι οι ιερωμένοι και οι μοναχοί έχουν χρέος να προσεύχονται ακατάπαυστα και παντοτινά και όχι οι κοσμικοί.  Όχι, όχι.

 

Όλοι οι χριστιανοί από κοινού έχουμε χρέος πάντοτε να βρισκόμαστε σε προσευχή, διότι ο αγιώτατος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως γράφει στον βίο του Αγ. Γρηγορίου της Θεσσαλονίκης πως ο θείος Γρηγόριος είχε ένα φίλο αγαπημένο, ονομαζόμενο Ιώβ, απλούστατο άνθρωπο και ενάρετο πολύ, με τον οποίο συνομιλώντας μία φορά ο 'Αγιος μίλησε και περί προσευχής και πώς ο κάθε χριστιανός απλώς  πρέπει να αγωνίζεται πάντοτε στην προσευχή και να προσεύχεται ακατάπαυστα καθώς λέγει και ο προφήτης Δαυίδ παρόλο που ήταν βασιλιάς και είχε τις ευθύνες όλου του βασιλείου του "Προωρώμην τον Κύριον μου ενώπιόν μου δια παντός" δηλαδή βλέπω νοερά εν τω μέσω της προσευχής μπροστά μου τον Κύριον πάντοτε..

 

Και ο Θεολόγος Γρηγόριος διδάσκει όλους τους χριστιανούς πως περισσότερο πρέπει να θυμόμαστε το όνομα του Θεού παρά όσες φορές παίρνουμε την ανάσα μας. Και λέγοντας αυτά ο άγιος στον Ιώβ του έλεγε πως και εμείς πρέπει να κάνουμε υπακοή στις παραγγελίες των Αγίων και όχι μόνο να προσευχόμαστε παντοτινά αλλά να διδάσκουμε και τους άλλους όλους από κοινού και μοναχούς και λαϊκούς και σοφούς και ιδιώτες και άνδρες και γυναίκες και παιδιά και να τους παρακινούμε να προσεύχονται ακατάπαυστα.

Ὁ σύγχρονος ὑλισμός καί ἡ ἀνάγκη μετανοίας καί ἐπιστροφῆς στήν Ὀρθοδοξία

Ὁ σύγχρονος ὑλισμός καί ἡ ἀνάγκη μετανοίας

καί ἐπιστροφῆς στήν Ὀρθοδοξία

Ἄχ, ὁ κόσμος τώρα, πολύ προσπαθεῖ νά ριχτεῖ πρός τήν ὕλη. Νά περιφρονήσει τό πνεῦμα. Νά περιφρονήσει τίς ἀξίες. Ὅλες αὐτές τίς ἀξίες... Σιγά-σιγά μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ τίς ἔφτιαξε ὁ ἄνθρωπος. Τίς ἔφτιαξε ὁ ἄνθρωπος μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ. Τήν οἰκογένεια καί ὅλα αὐτά τά καλά καί ὡραῖα. Ἅμα τά περιφρονήσουμε, ἡ γῆ ἐδῶ, ἡ ζωή μας γίνεται χάος, γίνεται κόλαση. Μέ ναρκωτικά, μέ αὐτό, μέ ἐκεῖνο... Ἀρχίζει ὁ ἄνθρωπος νά κοιτάζει τήν ἡδονή, νά θέλει νά ἱκανοποιεῖται... ἔτσι. Δέν βλέπει τά παιδιά πού αὐτοκτονοῦν, πού τρελαίνονται. Δέν πᾶς στά ψυχιατρεῖα νά δεῖς παιδάκια... 15, 16, 20 ἐτῶν, 25, 30, πού βασανίζονται. Θά μοῦ πεῖς: «Γιατί δέν τά βλέπει ὁ Θεός;». Μά, αὐτά εἶναι. Τά βλέπει ὁ Θεός, ἀλλά δέν «μπορεῖ» νά ἐπέμβει. Μπορεῖ, ὅμως, μέ τό σχέδιο τοῦ Θεοῦ, νά ἔρθει, ὥστε οἱ ἄνθρωποι, νά ἀποκτήσουν μιά ἐπίγνωση, νά δοῦν τό χάος ὁλοζώντανο μπροστά τους. Νά ποῦν «Ἔ, πέφτουμε στό χάος, χανόμαστε». «Ὅλοι πίσω, ὅλοι πίσω. Γυρίστε πίσω.

Οἱ μοναδικές τοιχογραφίες τῆς Μονῆς τοῦ Βίσοκι Ντέτσανι

   Οι τοιχογραφίες της Μονής του Βίσοκι Ντέτσανι θεωρούνται οι πιο καλά διατηρημένες και πλουσιότερες τοιχογραφίες της σερβικής μεσαιωνικής ζωγραφικής και γενικότερα της βυζαντινής μεσαιωνικής εκκλησιαστικής ζωγραφικής. 

''Ἐγώ, παιδί, τά λέγω στό αὐτί τοῦ ἁγίου, καί αὐτός ἀνοίγει γραμμή μέ τόν Χριστό μας!''»

  Απο κατάθεση του Μητροπολίτου Μόρφου Νεόφυτου:

«Εντύπωση προκαλούσε η άμεση σχέση, που είχε με τον Όσιο Δαβίδ o άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης. 

Όταν κάποτε οι κάτοικοι του χωριού Λιβανάτες ήρθαν, για να πάρουν την κάρα του οσίου στο χωριό τους με σκοπό να βρέξει εκείνη την άνυδρη χρονιά, ο γέροντας πήγε μπροστά στην εικόνα του οσίου και του μίλησε, μάλλον τον διέταξε μετά παρρησίας: 

5 Δεκεμβρίου Συναξαριστής. Σάββα Ἠγιασμένου, Ἀναστασίου, Γράτου Ὁσίου, Διογένους, Ἀβερκίου, Νόννου Ὁσίου, Νεκταρίου Ἀθωνίτη, Φιλοθέου Καρεώτη, τῶν Ἁγίων Ὁσιομαρτύρων τοῦ Ἁγίου Ὅρους, Νιζερίου.

Ὁ Ἅγιος Σάββας

Ἔζησε τὴν ἐποχὴ τοῦ αὐτοκράτορα Θεοδοσίου τοῦ Β’ τοῦ Μικροῦ. Καταγόταν ἀπὸ τὴν Καππαδοκία καὶ ἦταν γόνος ἐπιφανοῦς καὶ εὐσεβοῦς οἰκογενείας. Ἀπὸ πολὺ νωρὶς γνώρισε τὶς θεῖες βουλὲς καὶ ἀποφάσισε νὰ ἀφιερωθεῖ στὸ μοναστικὸ βίο.
 Εἶχε τόση πίστη ποὺ κάποτε μπῆκε σὲ ἕνα κλίβανο πυρὸς ἀπὸ τὸν ὁποῖο βγῆκε ἀβλαβὴς μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ.
Ὅταν ἦταν δεκαοχτὼ ἐτῶν ἔφυγε ἀπὸ τὸ μοναστήρι τῶν Φλαβιανῶν καὶ πῆγε στὰ Ἱεροσόλυμα. Ἀπὸ ἐκεῖ κατευθύνθηκε πρὸς τὴν ἔρημο τῆς Ἀνατολῆς γιὰ νὰ συναντήσει τὸν Μέγα Εὐθύμιο.
Ὁ Εὐθύμιος τὸν ἔστειλε σὲ ἕνα κοινόβιο, τὸ ὁποῖο διηύθυνε ὁ Ὅσιος Θεόκτιστος. Ὁ Σάββας κατὰ τὴν παραμονή του στὸ κοινόβιο ἔλαμψε λόγω τοῦ χαρακτῆρά του καὶ τῶν ἀρετῶν του. Μάλιστα ἦταν τόσο σοβαρὸς καὶ ἠθικὸς – παρὰ τὸ νεαρὸν τῆς ἡλικίας – ποὺ προσαγορεύτηκε παιδαριογέροντας ἀπὸ τὸν Μ. Εὐθύμιο.