Μέ πανήγυρη μοιάζει κάθε θλίψη. Ἐκεῖνος πού ξέρει νά ἐμπορεύεται, θά κερδίσει πολλά.Ἐκεῖνος πού δέν ξέρει ζημιώνεται, Ἀββᾶ Μᾶρκου-Φιλοκαλία. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

 ΚΗΡΥΓΜΑ_ Με πανήγυρη μοιάζει κάθε θλίψη. Εκείνος που ξέρει να εμπορεύεται, θα κερδίσει πολλά. Εκείνος που δεν ξέρει ζημιώνεται, Αββά Μαρκου-Τά 226 κεφάλαια περί αυτών που νομίζουν ότι από τα έργα τους δικαιώνονται, Φιλοκαλία τόμος Α', Αρχιμ. Σάββα Αγιορειτου, 1-7-2022

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Αποστολική περικοπή Κυριακῆς Γ Ματθαίου. Παναγιώτης Τρεμπέλας

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Γ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ:

Προς Ρωμαίους, κεφ. 5, εδάφια 1-10

1 Δικαιωθέντες οὖν ἐκ πίστεως εἰρήνην ἔχομεν πρὸς τὸν Θεὸν διὰ τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ 2 δι᾿ οὗ καὶ τὴν προσαγωγὴν ἐσχήκαμεν τῇ πίστει εἰς τὴν χάριν ταύτην ἐν ᾗ ἑστήκαμεν, καὶ καυχώμεθα ἐπ᾿ ἐλπίδι τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ. 3 Οὐ μόνον δέ, ἀλλὰ καὶ καυχώμεθα ἐν ταῖς θλίψεσιν, εἰδότες ὅτι ἡ θλῖψις ὑπομονὴν κατεργάζεται 4 ἡ δὲ ὑπομονὴ δοκιμήν, ἡ δὲ δοκιμὴ ἐλπίδα, 5 ἡ δὲ ἐλπὶς οὐ καταισχύνει, ὅτι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἐκκέχυται ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν διὰ Πνεύματος ῾Αγίου τοῦ δοθέντος ἡμῖν. 6 ῎Ετι γὰρ Χριστὸς ὄντων ἡμῶν ἀσθενῶν κατὰ καιρὸν ὑπὲρ ἀσεβῶν ἀπέθανε 7 μόλις γὰρ ὑπὲρ δικαίου τις ἀποθανεῖται· ὑπὲρ γὰρ τοῦ ἀγαθοῦ τάχα τις καὶ τολμᾷ ἀποθανεῖν 8 συνίστησι δὲ τὴν ἑαυτοῦ ἀγάπην εἰς ἡμᾶς ὁ Θεός, ὅτι ἔτι ἁμαρτωλῶν ὄντων ἡμῶν Χριστὸς ὑπὲρ ἡμῶν ἀπέθανε. 9 Πολλῷ οὖν μᾶλλον δικαιωθέντες νῦν ἐν τῷ αἵματι αὐτοῦ σωθησόμεθα δι᾿ αὐτοῦ ἀπὸ τῆς ὀργῆς. 10 Εἰ γὰρ ἐχθροὶ ὄντες κατηλλάγημεν τῷ Θεῷ διὰ τοῦ θανάτου τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, πολλῷ μᾶλλον καταλλαγέντες σωθησόμεθα ἐν τῇ ζωῇ αὐτοῦ.

Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα

1 Αφού λοιπόν γίναμε δίκαιοι μέσω της πίστεως, έχουμε ειρήνη με τον Θεό διαμέσου της μεσιτείας του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, 2 ο Οποίος με την πίστη μας προς Αυτόν μας έχει ήδη φέρει στην κατάσταση αυτή της χάριτος, στην οποία στεκόμαστε στερεά. Και δεν τρέμουμε τώρα την θεία οργή, αλλά καυχόμαστε ελπίζοντας ότι θα απολαύσουμε τη δόξα του Θεού 3 και δεν καυχόμαστε μόνο για τη δόξα που ελπίζουμε, αλλά καυχόμαστε και για τις θλίψεις· διότι γνωρίζουμε ότι η θλίψη παράγει σιγά-σιγά ως μόνιμο και τέλειο έργο την υπομονή, 4 η υπομονή παράγει αρετή δοκιμασμένη και τέλεια, και η δοκιμασμένη αρετή παράγει την ελπίδα στον Θεό.

Οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι Πέτρος καί Παῦλος (†Ἀρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ἱ. Μ. Γρηγορίου ἉγίουὌρους)

 

Ο μακαριστός Γέρων Γεώργιος Γρηγοριάτης μιλάει για την αγία αλλά και μαρτυρική ζωή των Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, που εκήρυξαν σε όλον τον κόσμο το Ευαγγέλιο του Χριστού, ελκύοντας πλήθη νέων πιστών στην Εκκλησία με την αγία ζωή και διδαχή τους.

 

(Πηγή: pemptousia.gr)

https://alopsis.gr/οι-άγιοι-απόστολοι-πέτρος-και-παύλος

Ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Πάριος

ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Ο ΠΑΡΙΟΣ

24 ΙΟΥΝΙΟΥ

Στίχ. Κλήσει, Ἀθανάσιε, ἀκολουθήσας,

ἀθανασίας τὸ γέρας ἐκομίσω.

Ἀθανασίοιο μέγα ἀείδω κλέος οἴμαις ἱραῖς.

Ο όσιος πατήρ ημών Αθανάσιος γεννήθηκε από ευσεβείς γονείς πιθανώς στο χωριό Κώστος της Πάρου το 1721. Το κοσμικό του όνομα ήταν Αθανάσιος Τούλιος· ο πατέρας του, ο Απόστολος Τούλιος, καταγόταν από τη Σίφνο, αλλά πήρε γυναίκα από την Πάρο, όπου και εγκαταστάθηκε οριστικά. Ο όσιος έλαβε τα πρώτα γράμματα στην πατρίδα του καθώς και σε διάφορα σχολεία που υπήρξαν στα νησιά. Διαπνεόμενος από διάπυρο ζήλο να εμβαθύνει στις γνώσεις του, γράφτηκε το 1745 στην περίφημη Ευαγγελική Σχολή (έτος ιδρύσεως: 1733) της Σμύρνης, όπου φοίτησε για έξι χρόνια πλάι στον λόγιο ιερομόναχο και ιεροκήρυκα Ιερόθεο Δενδρινό (1697-1780). Από εκεί, μετέβη στην Αθωνιάδα Ακαδημία που είχε ιδρυθεί στο Άγιον Όρος (έτος ιδρύσεως: 1749), με σκοπό να συνδέσει την εγκυκλοπαιδική διδασκαλία με την Ορθόδοξη παράδοση, όπως αυτή διασωζόταν ακέραια στο Αγιώνυμο Όρος. Χάρις στη διδασκαλία δύο μεγάλων σοφών της εποχής, οι οποίοι διετέλεσαν διαδοχικά διευθυντές του ιδρύματος αυτού, του Νεόφυτου Καυσοκαλυβίτη (1689-1784) και του Ευγένιου Βούλγαρη (1716-1806), ο Αθανάσιος ικανοποίησε την ακόρεστη δίψα του για γνώση. Αρίστευσε σε όλους τους τομείς, κυρίως όμως στη μελέτη των Γραφών και στο κήρυγμα. Έγινε καθηγητής (1757) και, καθώς η φήμη του σύντομα ξεπέρασε τα σύνορα του Άθω, του εμπιστεύθηκαν τη διεύθυνση της Σχολής της Θεσσαλονίκης. Στη θέση αυτή διέλαμψε τέσσερα χρόνια (1758-1762), όχι μόνο με τη διδασκαλία του, αλλά και με τις ομιλίες του που έπαλλαν από πηγαία πίστη και εμπιστοσύνη στον Θεό και με τις οποίες κέρδισε την αγάπη του λαού. Όταν η σχολή έκλεισε λόγω μιας επιδημίας πανώλης, μετέβη στην Κέρκυρα, όπου γύρισε ξανά στα θρανία με σκοπό να ολοκληρώσει τις γνώσεις του στη Φιλοσοφία, στη Φυσική και τη Ρητορική με διδάσκαλο τον Νικοφόρο Θεοτόκη (1731-1800), έναν από τους πλέον καλλιεργημένους ανθρώπους της Εκκλησίας στην εποχή του. Κλήθηκε κατόπιν στο Μεσολόγγι για να διδάξει στην Παλαμιαία Σχολή που ίδρυσε ο συμμαθητής και φίλος του Παναγιώτης Παλαμάς (1722-1802) και συνέβαλε στα μέγιστα στην ανάπτυξη και του ιδρύματος αυτού, που διέλαμψε μέχρι την Επανάσταση του 1821.

Το 1771 ορίστηκε διευθυντής της Αθωνιάδος Σχολής από το Πατριαρχείο και επί έξι χρόνια διαδέχθηκε τον Ευγένιο Βούλγαρη. Χειροτονήθηκε πρεσβύτερος, παρά τις αντιστάσεις που προέβαλε σθεναρά η γνήσια ταπεινοφροσύνη του, από τον άγιο Μακάριο Κορίνθου, τον Νοταρά [17 Απρ.] (1731-1805), ο οποίος διέμενε τότε στον Άθω, και συνεισέφερε από κοινού με τον άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη [14 Ιουλ.] (1749-1809) στην έκδοση των πηγών της Ορθόδοξης πνευματικότητας που προωθούσε ο άγιος ιεράρχης και η οποία δικαίως ονομάστηκε «Φιλοκαλική αναγέννηση».

Τό δωράκι τῆς φτωχῆς . Ἀπό τόν βίο τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων Κοσμᾶ καί Δαμιανοῦ ἐξ Ἀσίας

Εκείνη την εποχή ζούσε μια γυναίκα που την έλεγαν Παλλαδία. Η Παλλαδία υπέφερε από μια βαριά ασθένεια και βρισκόταν πολύ καιρό στο κρεβάτι. Οι Άγιοι Ανάργυροι, που όχι μόνο δέχονταν τους αρρώστους, αλλά τους αναζητούσαν κιόλας στα σπίτια τους, επισκέφθηκαν και αυτή την γυναίκα. Μόλις μπήκαν στο σπίτι της κι αφού εξήγησαν τον λόγο που βρίσκονταν εκεί, τη θεράπευσαν.

Η Παλλαδία, γεμάτη χαρά και ικανοποίηση για την παράδοξη θαυματουργία των Αγίων, θέλησε να τους ευχαριστήσει και να τους ανταμείψει. Δεν ήξερε όμως, με ποιο τρόπο θα το πετύχαινε αυτό. Γι’ αυτό, σαν ένα ελάχιστο δώρο της βαθιάς της ευχαριστίας κι ευγνωμοσύνης πρόσφερε στους Αγίους Αναργύρους τρία αυγά. Οι Άγιοι, όπως πάντα, δεν δέχτηκαν το δώρο αυτό, γιατί θα ήταν σαν να λάμβαναν μισθό.

Η γυναίκα, όμως, στεναχωρήθηκε πάρα πολύ. Γι’ αυτό «παραμόνευε» για να βρει μια ευκαιρία να τους τα δώσει κι έτσι μια μέρα ξεμονάχιασε το μικρότερο από τους δύο αδελφούς, τον Άγιο Δαμιανό, και με δάκρυα στα μάτια, του είπε : «Γιατί με περιφρονείτε; Γιατί δε δέχεσθε το δωράκι μου αυτό, σαν να ήταν σιχαμερό και βδελυκτό; Μήπως επειδή είμαι φτωχή και είναι μικρό; Σε παρακαλώ πολύ, να μη με πικράνεις άλλο, αλλά να δεχτείς το μικρό αυτό δώρο σαν να ήτανε μεγάλο.»

Με το που άκουσε αυτά τα λόγια ο Άγιος, ράγισε η καρδιά του, λυπήθηκε τη γυναίκα και πήρε τα τρία αυγά. Όταν, μετά από μερικές μέρες, ο Άγιος Δαμιανός ανέφερε το γεγονός στον μεγαλύτερο αδελφό του, τον Άγιο Κοσμά, εκείνος στεναχωρήθηκε πάρα πολύ και έκανε αυστηρές παρατηρήσεις στο μικρότερο αδελφό του, γιατί παρέβηκε την υπόσχεση που και οι δύο είχαν δώσει στον Θεό, ότι δηλαδή δε θα έπαιρναν χρήματα από καμία θεραπεία. Θύμωσε μάλιστα τόσο πολύ, που ζήτησε όταν πεθάνουν να μη τους θάψουν μαζί.

Μᾶς μετατρέπουν σέ ἀπρόσωπους ἀριθμούς αἰτήσεων σέ μιά πλατφόρμα - Ἤ ἀλλιῶς χωρίς «Pass» πουθενά δέν πᾶς!

Γράφει ὁ Ἐλευθέριος Ἀνδρώνης

Ὁ πολίτης γίνεται «ὅμηρος» σέ μιά ψηφιακή πλατφόρμα, ἀπρόσωπος ἀριθμός πού ἐκπαιδεύεται στήν ἐπαιτεία ἐπιδομάτων καί τήν «πιστοποίηση» τοῦ κράτους.

Ὁ πολίτης - «ὅμηρος» σέ μιά πλατφόρμα: Εἶναι καιρός νά ἀναλογιστοῦμε πώς ἡ «ἐκπαίδευση» τῆς ὑγειονομικῆς ὑστερίας, αὐτῆς τῆς μόνιμης κατάστασης «ἔκτακτης ἀνάγκης» πού ἰσχύει ἐδῶ καί δυόμιση ἔτη, δέν εἶναι τό μοναδικό ἐντατικό... «φροντιστήριο» πού γίνεται στούς πολῖτες.

Ὑπάρχει καί μιά ἄλλου τύπου «ἐκπαίδευση», ἐξίσου διαβρωτική, ἄν ὄχι καί πιό ἐπικίνδυνη. Καί αὐτή δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τήν ψηφιακή «ἐκπαίδευση» σέ ἄμεσο συνδυασμό μέ τήν ἐπιδοματική πολιτική.

Οἱ πολῖτες ἐκπαιδεύονται στή νοοτροπία τοῦ ψηφιακοῦ «pass», καί μαθαίνουν νά ἀπευθύνονται στό gov.gr γιά κάθε παροχή τοῦ κράτους. Μαθαίνουν νά ἀπέχουν ἀπό τήν διεκδίκηση τῆς ἐπαγγελματικῆς ἐπιτυχίας καί ἐκπαιδεύονται σέ μιά ζωή ἐπαιτείας ἐπιδομάτων, ἤ ὅπως «προφητεύει» τό Παγκόσμιο Οἰκονομικό Φόρουμ: «You'll own nothing. And you'll be happy» - «Δέν θά κατέχεις ἀπολύτως τίποτα, ἄλλα θά εἶσαι χαρούμενος»!

Τό ἐπίδομα σοῦ - τό «διαβατήριο» σοῦ

Ἄς θυμηθοῦμε πώς ἦρθαν τά «pass» στίς ζωές μας, πού μήν ξεχνᾶμε πώς δέν εἶναι παρά ἐξελιγμένοι «ἀπόγονοι» τοῦ κοινωνικοῦ μερίσματος, πού δόθηκε ἀπό τήν προηγούμενη κυβέρνηση.

Πρῶτο κατέφθασε τό περιβόητο «Covid Pass», δηλαδή τό πιστοποιητικό... ὑγειονομικῶν φρονημάτων πού ἔκοψε τήν συνοχή τῆς κοινωνίας στή μέση. Στή συνέχεια ἐμφανίστηκε τό «Freedom Pass», ἡ κάρτα γιά τούς νέους 18 - 25 ἐτῶν πού χάριζε «προνόμια» ὡς ἀνταμοιβή γιά τήν ἐπίδειξη... (καί πάλι) ὑγειονομικῶν φρονημάτων.

Ἅγιος Νικόλαος Καβάσιλας- ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ - Η ΠΡΟΣΚΟΜΙΔΗ

Ἅγιος Νικόλαος Καβάσιλας

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ

Ἀπὸ τὴ σειρὰ τῶν φυλλαδίων

«Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ»

τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου Ὠρωποῦ Ἀττικῆς.

Η ΠΡΟΣΚΟΜΙΔΗ

Τὰ τίμια δῶρα

Τὸ ψωμὶ καὶ τὸ κρασὶ ποὺ προσφέρουν οἱ πιστοὶ γιὰ τὴ λειτουργία, καὶ τὰ ὁποῖα συμβολίζουν τὸ σῶμα καὶ τὸ αἷμα τοῦ Κυρίου, δὲν τοποθετοῦνται ἀπὸ τὴν ἀρχὴ στὸ Θυσιαστήριο γιὰ τὴ θυσία, ἀλλὰ πρῶτα τοποθετοῦνται στὴν ἁγία Πρόθεση καὶ ἀφιερώνονται στὸ Θεὸ σὰν δῶρα τίμια - αὐτὴ εἶναι πλέον καὶ ἡ ὀνομασία τους.

Προσφέρουμε στὸ Θεὸ ψωμὶ καὶ κρασί, γιατὶ αὐτὰ ἀποτελοῦν τροφὴ ἀποκλειστικὰ ἀνθρώπινη, μὲ τὴν ὁποία συντηρεῖται καὶ ἐκδηλώνεται ἡ ζωή μας. Γιὰ αὐτὸ καὶ πιστεύεται πώς, ὅταν προσφέρει κανεὶς τροφή, εἶναι σὰν νὰ προσφέρει τὴν ἴδια τη ζωή. Ἐπειδὴ λοιπὸν μὲ τὰ μυστήρια ὁ Θεός μας χαρίζει τὴν ἀνθρώπινη ζωή, ἦταν φυσικὸ καὶ τὸ δικό μας δῶρο νὰ εἶναι κατὰ κάποιο τρόπο ζωή, γιὰ νὰ μὴν εἶναι ἀταίριαστη ἡ προσφορά μας μὲ τὴν ἀνταπόδοση τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ νὰ ἔχει κάτι συγγενικό. Ἄλλωστε ὁ Κύριος παρήγγειλε νὰ Τοῦ προσφέρουμε ψωμὶ καὶ κρασί, κι Αὐτὸς πάλι μᾶς ἀνταποδίδει «ἄρτον οὐράνιον» καὶ «ποτήριον ζωῆς». Θέλησε νὰ Τοῦ προσφέρουμε ἐμεῖς ἐφόδια τῆς πρόσκαιρης ζωῆς, κι Ἐκεῖνος νὰ μᾶς ἀντιπροσφέρει τὴν αἰώνια ζωή. Γιὰ νὰ φανοῦν ἔτσι ἡ χάρη Του σὰν ἀμοιβὴ καὶ τὸ ἀμέτρητο ἔλεός Του σὰν πράξη δικαιοσύνης.

Ἀνάμνηση τῆς σταυρικῆς θυσίας

Ὁ ἱερέας ἀφοῦ πάρει στὰ χέρια του τὸν ἄρτο, ἀπὸ τὸν ὁποῖο θὰ κόψει τὸ ἱερὸ τμῆμα ποὺ θὰ μεταβληθεῖ σὲ σῶμα Χριστοῦ, λέει: «Εἰς ἀνάμνησιν τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ». Τὰ λόγια αὐτὰ ἀναφέρονται σὲ ὅλη τη λειτουργία καὶ ἀνταποκρίνονται στὴν παραγγελία ποὺ ἄφησε ὁ Χριστὸς ὅταν παρέδωσε τὸ μυστήριό της Θείας Εὐχαριστίας: «Τοῦτο ποιεῖτε εἰς τὴν ἐμὴν ἀνάμνησιν» (Λουκ. 22:19).

Ἀλλὰ ποιὰ εἶναι αὐτὴ ἡ ἀνάμνηση; Πῶς θὰ θυμηθοῦμε τὸν Κύριο στὴ Λειτουργία καὶ τί θὰ διηγηθοῦμε γιὰ Αὐτόν; Μήπως ἐκεῖνα ποὺ Τὸν ἀπέδειξαν Θεὸ παντοδύναμο; Ὅτι δηλαδὴ ἀνέστησε νεκρούς, χάρισε τὸ φῶς σὲ τυφλούς, πρόσταξε τοὺς ἀνέμους νὰ κοπάσουν, χόρτασε χιλιάδες ἀνθρώπους μὲ λίγα ψωμιά; Ὄχι, ὁ Χριστὸς δὲν ζήτησε νὰ θυμόμαστε αὐτά, ἀλλὰ μᾶλλον ἐκεῖνα ποὺ φανερώνουν ἀδυναμία, δηλαδὴ τὴ σταύρωση, τὸ πάθος, τὸ θάνατο. Γιατὶ τὰ πάθη ἦταν πιὸ ἀναγκαῖα ἀπὸ τὰ θαύματα. Τὰ πάθη τοῦ Χριστοῦ μᾶς προξενοῦν τὴ σωτηρία καὶ τὴν ἀνάσταση, ἐνῷ τὰ θαύματά Του ἀποδεικνύουν μόνο ὅτι Αὐτὸς εἶναι ὁ ἀληθινὸς Σωτήρας.

Σύναξη τῶν Ἀγιορειτῶν Πατέρων

Σύναξη των Αγιορειτών Πατέρων

Ὄρη παρῆλθε πάντα, τοῦ Ἄθω Ὄρος.

Εὐρωπικῆς γῆς, τῇ ἁγιωνυμία·

Ἤνθησεν ἄνθη, ἀνθεοτρεφὴς Ἄθως,

Ὄντως νοητὰ, τούς δε θείους Πατέρας·

Χορὸν Θεουδῆ, τῶν ἐν Ἄθω Πατέρων,

Χορὸς γεραίρει, τῶν Μοναστῶν τοῦ Ἄθω.

Πληθὺς Ἀθωνιὰς, ἀμφὶ Θόωκον στῆκε Θεοῖο.

Το Άγιον Όρος παρουσιάζει ιστορία πολύπτυχη, αξιοθαύμαστη και αξιοσέβαστη. Μια από τις ωραιότερες πτυχές του, αναμφίβολα, είναι ο αγιολογικός πλούτος του. Η αθωνική αγιολογία δίκαια αποτελεί τη βασική δόξα και τον μεγαλύτερο έπαινο ενός υπερχιλιόχρονου μοναχισμού.

Οι άγιοι του Αγίου Όρους είναι οι φιλόστοργοι πατέρες των Αγιορειτών. Η αγάπη μας προς αυτούς προέρχεται από χρέος και ευγνωμοσύνη για τις δωρεές τους. Είναι αγάπη τέκνων προς κηδεμόνες, μαθητών προς διδασκάλους. Αυτοί μετέβαλαν την αγριότητα του Όρους σε ημερότητα, τον ακατοίκητο τόπο τον έκαναν κατοικήσιμο, την έρημο τη μετέτρεψαν σε πολιτεία. Έγιναν κτήτορες μονών και σύναξαν πλησίον τους πλήθη μοναχών. Όσο ζούσαν ήταν σύμβουλοι και μετά την τελευτή τους έγιναν πρεσβευτές για όλους. Μοναχοί από διαφόρους τόπους συγκεντρώθηκαν σ’ ένα τόπο και πήραν ένα όνομα. Ακόλουθοι του πρώτου ησυχαστή Πέτρου, που του είπε η Θεοτόκος τη χαροποιό επαγγελία, περί συνεχούς προστασίας του Όρους. Και έγινε πράγματι η Θεοτόκος μόνιμη σκέπη, φρουρός και ιατρός όχι μόνο των άγιων, αλλά και όλων των μοναχών.

Οι άγιοι του Αγίου Όρους δόθηκαν ολοκληρωτικά στον Θεό. Με πολυχρόνιους σκληρούς αγώνες καθάρισαν τον εαυτό τους και έγιναν δοχεία καθαρά να δεχθούν ουράνια χαρίσματα. Την προς τους αδελφούς τους αγάπη απέδειξαν με το ν’ αφήσουν τη φίλη τους ησυχία και κατόπιν θεοσημειών να πορευθούν προς ίδρυση μονών, σκητών και κελλιών. Με κόπους πολλούς, έξοδα και πειρασμούς έκτισαν οικήματα για να είναι, κατά τον άγιο Νικόδημο, «σχολεία πάσης αρετής, εντολών του Θεού φυλακτήρια, πόνων ασκητικών φροντιστήρια, αγγελικής πολιτείας εργαστήρια, παλαιών και αγίων Κοινοβίων μιμητήρια, των ξένων καταγώγια, των πτωχών καταφύγια, λιμένες σωτηριώδεις και ακύμαντοι».

Ὁ ἡσυχαστής Πετράκης

Τον ρώτησε κάποιος γέροντας αν κάνει κανόνα και ακολουθία , και απάντησε:

" Ούτε κανόνα ούτε ακολουθία κάνω. Μόλις δύσει ο ήλιος τρώγω , κάνω το απόδειπνο και κοιμάμαι δύο ώρες .

'Οταν ξυπνήσω , και όταν έχει ήδη νυχτώσει , αρχίζω τα κομποσχοίνια .

Πετᾶμε μακριά τό ἐλαφρότερο φορτίο, τήν παραδοχή τοῦ λάθους μας καί φορτωνόμαστε τό πιό βαρύ, τή δικαιολογία.

Τι ανόητοι που είμεθα εμείς οι άνθρωποι. Πετάμε μακριά το ελαφρότερο φορτίο, την παραδοχή του λάθους μας και το «συγχώρεσέ με», και φορτωνόμαστε το πιο βαρύ, τη δικαιολογία.

πηγή

https://proskynitis.blogspot.com/2022/06/blog-post_47.html

1 Ἰουλίου. † Κοσμᾶ καὶ Δαμιανοῦ τῶν ἀναργύρων τῶν ἐν ̔Ρώμῃ (†284). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τῶν ἁγίων, Νοεμ 1 (Α΄ Κορ. ιβ΄ 27 - ιγ΄ 8).

Α Κορ. 12,27      Ὑμεῖς δέ ἐστε σῶμα Χριστοῦ καὶ μέλη ἐκ μέρους.

Α Κορ. 12,27            Σεις, λοιπόν, οι Χριστιανοί είσθε σώμα Χριστού και ο καθένας σας είναι επί μέρους μέλος, που κατέχει την ταιριαστήν θέσιν δι' αυτόν και δι' ολον το σώμα.