Κεφ.8. Περί ὑπομονῆς. Β΄ Μέρος. Γεροντικό. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Κεφ.8. Περί ὑπομονῆς. Β΄ Μέρος. Γεροντικό. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης 
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 13-11-2016 (Σύναξη στό Ἀρχονταρίκι) 
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
http://HristosPanagia3.blogspot.gr

Γέροντας Ἐφραίμ, Προηγούμενος Ἱ. Μονῆς Φιλοθέου - Χωρίς Ὀρθοδοξία οὐδείς περνάει στόν Οὐρανό

Βλέπουμε μέσα στο Άγιον Όρος, στα λεγόμενα Καρούλια, που στο παρελθόν είχε πολλούς Ρώσους ασκητές εκεί, οι σπηλιές τους είναι σαν φωλιές πουλιών στα απόκρημνα βράχια. Που λες, μα πώς μένουν εκεί και πώς κυκλοφορούν ο ένας στον άλλο.

Όλα αυτά κατορθώνονται μόνο με τη Χάρη του Θεού, με τίποτε άλλο. Ποιος μπορεί τώρα ν’ αφήσει γονείς, ν’ αφήσει νιάτα, τόσα και τόσα πράγματα που τα χαίρονται οι άνθρωποι στον κόσμο και να πάει να κλειστεί μέσα στο Όρος, μέσα στον κόπο, μέσα στον μόχθο;

Εγκαταλείποντας το θέλημά του, την ελευθερία, που είναι το βασίλειο του ανθρώπου; Να σκύψει το κεφάλι στην υποταγή και ν’ αγρυπνά τη νύχτα και να νηστεύει και να μοχθεί για όλη τη ζωή του; Γιατί τα κάνει όλα αυτά; Για ποιο λόγο; Για τον λόγο της σωτηρίας, ότι θέλει να υπηρετήσει τον Θεό, να φθάσει στην αγιότητα, να σώσει την ψυχή του, να σώσει τους γονείς του, να σώσει τους συγγενείς, να σώσει τον κόσμο.

Δεν θα το κατάφερνε κανείς αυτό αν δεν ήταν θέλημα του Θεού και δεν βοηθούσε η Χάρις του Κυρίου. Γι’ αυτό εμείς πιστεύουμε απόλυτα και αμετάκλητα ότι όχι με τη δική μας δύναμη, κάθε άλλο, αλλά μόνο με τη Χάρη του Θεού στεκόμεθα, όπως στεκόμεθα. Γι’ αυτό και δεν μας απασχολεί, Χάριτι Θεού, ο κόσμος. Εμείς κλεινόμαστε στο μοναστήρι, στο κελλί και είμαστε ευτυχείς. Κανείς δεν μπορεί να συλλάβει τη δική μας ευτυχία. Κι όταν μας επισκεφθεί η Χάρις του Θεού, όταν έρθει το Άγιο Πνεύμα και επιφοιτήσει, τότε ο άνθρωπος γίνεται εκτός εαυτού.

Κι ἐμένα μ’ ἀξίωσε ὁ Θεός, τήν ἁμαρτωλή, νά γνωρίσω κι αὐτές τίς ἅγιες ψυχές- δέν ἄξιζα. Ἀφοῦ, ὅταν καθόμασταν μέ τή Γερόντισσα Εὐπραξία τοῦ παππού Ἰωσήφ, πολλές φορές ἔβγαινε εὐωδία ἀπό τό στόμα της. ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ ΒΑΣΣΟΠΟΥΛΟΥ.

Τότε οι άνθρωποι είχαν πάρα πολλή βία στον εαυτό τους. Τά χρόνια εκείνα κάτι πού ακούγαμε, τό κάναμε καί πράξι. Καί τώρα ακούμε τόσες ομιλίες του Γέροντος, αλλα δέν σάς ικανοποιώ κι εγώ. Δέν έχω τήν ευφράδεια του λόγου να φωτίσω τά σπλάγχνα σας, νά συγκινήσω τήν καρδιά σας. Τά ταπεινά αυτά λογάκια πού λέω, τά λέω απ’ τήν καρδιά μου' πόση πνευματική τροφή θέλω νά σάς δώσω! Οι άνθρωποι μόνο πού ακούνε ότι είμαστε από τήν γενιά του παππού Ιωσήφ, τό εκτιμούν τόσο πολύ. Και πατέρες πού περνάνε τό λένε, καί άνθρωποι πνευματικοί: «είστε από τήν γενιά του παππού».

Διαβάζοντας τό βιβλίο του παππού, λένε: «πώ, πώ, θά πάμε στο Μοναστηράκι αυτό πού είναι από τή γενιά τού παππού». Κι αύτό είναι πολύ μεγάλο πράγμα, δέν είναι ως έτυχε, νά είμαστε πνευματικά εγγόνια τού παππού. Μόνο οι προσευχές πού μάς κάνει ο ίδιος στον ουρανό καί όσοι άδελφοί έχουν κοιμηθή, δηλαδή οι πνευματικοί συγγενείς μας! “Εχουμε μία μεγάλη συνοδία στον ουρανό, ένα τάγμα αγγέλων έχουμε. Σκεφθήτε τί γίνεται, μιά μεγάλη συνοδία!

Τὸ θαῦμα τοῦ Ἁγίου Γεωργίου μὲ τὸ θηρίο. Γέροντος Κλεόπα Ἡλιέ

Τὸ θαῦμα τοῦ Ἁγίου Γεωργίου μὲ τὸ θηρίο. 

Ἐκλεκτές διηγήσεις καί προσευχές γιά μικρά παιδιά

Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

Σήμερα, ἀγαπητά μου παιδιά, ἔχω νά σᾶς διηγηθῶ, γιά ἕνα μεγάλο καί φοβερό θαῦμα τοῦ ἁγίου Γεωργίου τοῦ Μεγαλομάρτυρος καί Τροπαιοφόρου καί Θαυματουργοῦ.
Ὄχι μακριά ἀπό τήν πόλι Λύδδα, ὅπου ἔχει ταφῆ τό πάνσεπτο σῶμα του, εἶναι μία πόλις πού λέγεται Βηρυττός, δίπλα στό ὄρος Λίβανος. Δίπλα στήν πόλι αὐτή ὑπῆρχε μία μεγάλη πηγή στήν ὁποία κατοικοῦσε ἕνα μεγάλο καί φοβερό ἑρπετό.
Κάθε φορά πού ἔβγαινε ἔξω ἀπό τήν φωλιά του, πού ἦταν δίπλα στήν πηγή, ἔπιανε ἀνθρώπους καί τούς ἔτρωγε. Πολλές φορές οἱ ἄνθρωποι ἁρματώθηκαν καί πλησίασαν ἐκεῖνο τό μέρος μέ τήν ψυχή στό στόμα ἀπό τόν φόβο τους γιά νά τό σκοτώσουν.
Ἀλλά, μόνο καί μόνο τό ἄκουσμα ὅτι τό θηρίο ἐξερχόταν, ἔτρεμαν ἀπό τόν φόβο τους καί ἔτρεχαν νά γλυτώσουν. Ἀρκετοί εἶχαν συληφθῆ ἀπό τό θηρίο αὐτό καί εἶχαν γίνη τροφή του.
Γιά τήν πόλι ἐκείνη ἡ παρουσία αὐτοῦ τοῦ θηρίου ἦταν μεγάλη πληγή, συμφορά καί δοκιμασία.
Ἔτσι μία ἡμέρα, φθάνοντας ἄνθρωποι στήν πόλι ἐκείνη, ἐπῆγαν στόν βασιλέα καί τοῦ εἶπαν:

Ἅγιος Νεομάρτυς Λάζαρος

Άγιος Νεομάρτυς Λάζαρος

Μαρτύρησε στις 23 Απριλίου 1802 στην Πέργαμο της Μ. Ασίας

Ο άγιος από την πόλη Κάμπροβα της Βουλαγαρίας και οι γονείς του ήσαν ορθόδοξοι Χριστιανοί. Είχε φύγει από την Βουλγαρία και ζούσε στην περιοχή της Περγάμου, σ’ ένα χωριό ονομαζόμενο Σώμα και ήταν βοσκός.

Κάποια μέρα που είχε τα πρόβατά του σ’ ένα υψηλό και έρημο βοσκοτόπι, την ώρα που κοιμόταν, πέρασε τυχαία από εκεί μια Τουρκάλα. Ο σκύλος του κοπαδιού της όρμησε με πολλή αγριότητα. Ο άγιος ξύπνησε, έτρεξε αμέσως και συγκράτησε τον σκύλο, έτσι η γυναίκα δεν έπαθε τίποτε εκτός από λίγο σκίσιμο στο φόρεμά της.

Η μοχθηρή εκείνη γυναίκα εκείνη τη στιγμή δεν έδειξε πως οργίστηκε, όταν όμως πήγε στον σύζυγό της συκοφάντησε τον Χριστιανό δεινά και θανάσιμα . Ότι ο άγιος την βίασε σε κείνη την ερημιά και ως απόδειξη έδειχνε το σκισμένο φόρεμά της. Ο σύζυγος άναψε από τον θυμό και έσπευσε να βρει τον δράστη για να τον σκοτώσει. Δεν βρήκε τον άγιο αλλά τον συνεργάτη του βοσκό, τον οποίο χτύπησε μη γνωρίζοντας τα χαρακτηριστικά του αγίου. Ευτυχώς το χτύπημα δεν ήταν καίριο και έτσι δεν θανατώθηκε ο βοσκός.

Όταν έμαθε ο δράστης από την σύζυγό του τα χαρακτηριστικά του αγίου, φοβήθηκε μήπως ο αναίτια πληγωμένος τον καταγγείλει στη δικαιοσύνη και τιμωρηθεί. Πήγε λοιπόν και ξεσήκωσε τους συγγενείς της συζύγου του να πάνε στο δικαστήριο την υπόθεση, μη τυχόν θεωρηθεί πως η γυναίκα του με τη θέλησή της μοιχεύτηκε. Ο άγιος τα έμαθε όλα αυτά αλλά δεν έφυγε ούτε κρύφτηκε, παρέμεινε στο κοπάδι του, μήπως θεωρηθεί η φυγή του ως επιβεβαίωση ενοχής.

Στήν Καινή Κυριακή καί στόν Ἀπόστολο Θωμᾶ

ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ 

Ἔρχομαι νά καταβάλλω χωρίς ἄλλο τήν ὀφειλή μου. Γιατί κι ἄν εἶμαι φτωχός ὅμως θέλω νά ἀποσπάσω βίαια τήν εὐγνωμοσύνη σας. ῎Εδωσα τήν ὑπόσχεση νά σᾶς φανερώσω τήν ἀπιστία τοῦ Θωμᾶ καί τώρα ἔρχομαι νά τήν ἐκπληρώσω. Τίς πρῶτες ὀφειλές πρῶτα βιάζομαι νά ἐξοφλῶ, γιά νά μή μέ πνίξουν οἱ τόκοι πού μαζεύονται. Συνεργαστῆτε καί σεῖς στήν καταβολή τοῦ χρέους μου καί ἱκετέψετε τό Θωμᾶ, νά βάλη στά χείλη μου τό ἅγιο χέρι του, πού ἄγγιξε τήν πλευρά τοῦ Κυρίου, νά νευρώση τή γλῶσσα μου, γιά νά σᾶς ἐξηγήση ὅσα ποθῆτε. Κι ἐγώ παίρνοντας θάρρος ἀπό τίς πρεσβεῖες τοῦ ἀποστόλου καί μάρτυρα Θωμᾶ διαλαλῶ τήν πρώτη του ἀπιστία καί τήν ὕστερη ὁμολογία, πού εἶναι τῆς ᾿Εκκλησίας κρηπῖδα καί θεμέλιο.

῞Οταν μπῆκε ὁ Χριστός στούς μαθητάς του, ἐνῶ οἱ πόρτες ἦσαν κλεισμένες καί βγῆκε πάλι μέ τόν ἴδιο τρόπο, ὁ Θωμᾶς ἔλειπε μονάχα. ῏Ηταν κι αὐτό ἔργο τῆς θείας οἰκονομίας.ἡ ἀπομάκρυνση τοῦ μαθητοῦ νά προξενήση περισσότερη ἀσφάλεια καί βεβαιότητα. Γιατί ἄν ἦταν μαζί ὁ Θωμᾶς, δέ θά εἶχε βέβαια ἀμφιβολία. κι ἄν δέν εἶχε ἀμφιβολία, δέν θά ζητοῦσε μ᾿ ἐπιμονή.καί ἄν δέν ζητοῦσε, δέ θά ψηλαφοῦσε.ἄν ὅμως δέν ψηλαφοῦσε, δέ θά ὡμολογοῦσε τόν Κύριο καί Θεό κι ἄν δέν ὡμολογοῦσε Κύριο καί Θεό, τό Χριστό, δέ θά εἴχαμε ἐμεῖς διδαχθῆ νά τόν δοξολογοῦμε μ᾿ αὐτόν τόν τρόπο.

Ἅγιος Ἰουστίνος (Πόποβιτς) - Θεανθρώπινος πολιτισμός

Ο σκοπός του θεανθρώπινου πολιτισμού είναι να μεταμορφώσει όχι μόνο τον άνθρωπο και την ανθρωπότητα, αλλά μέσω αυτών και όλη την κτίση. Αλλά πώς μπορεί να πραγματοποιηθεί ο σκοπός αυτός;

Μόνο με τα θεανθρώπινα μέσα. Και αυτά είναι οι ευαγγελικές αρετές: πίστη και αγάπη, ελπίδα και προσευχή, νηστεία και ταπείνωση, πραότητα και ευσπλαχνία, φιλοθεΐα και φιλανθρωπία. Όποιος ασκεί τις αρετές αυτές οικοδομεί την θεανθρώπινη ορθόδοξη κουλτούρα και τον πολιτισμό. Ο άνθρωπος που πράττει τις αρετές αυτές μεταβάλλει την ψυχή του από άσχημη σε όμορφη, από σκοτεινή σε φωτεινή, από αμαρτωλή και ζοφερή σε Χριστοειδή, ενώ το σώμα του το μεταβάλλει σε πλαίσιο το οποίο πλαισιώνει την Χριστοειδή ψυχή του.

Με την άσκηση των ευαγγελικών αρετών ο άνθρωπος αποκτά την εξουσία επάνω στον εαυτό του και επάνω στη φύση. Διώχνοντας την αμαρτία από μέσα του και από τον κόσμο που τον περιβάλλει, ο άνθρωπος εκδιώκει ταυτοχρόνως την άγρια και καταστρεπτική δύναμη, μεταμορφώνει ολότελα και τον εαυτό του και τον κόσμο, δαμάζει τη φύση και μέσα του και γύρω του. Τα καλύτερα παραδείγματα αυτού του γεγονότος είναι οι Άγιοι:

Ἡ Πρώτη Κυριακή μετά τό Πάσχα

Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Τὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο μᾶς προσφέρει μιὰ μεγαλειώδη ἀπόδειξη τῆς Ἀνάστασης τοῦ Χριστοῦ. Μιὰ ἀπόδειξη πού πιστοποιεῖται μὲ τὴν πίστη τοῦ ἀποστόλου Θωμᾶ, ἀλλά καὶ μὲ τὴν πίστη χιλιάδων ἄλλων χριστιανῶν ἀπὸ τὴν ἀρχή τῆς ἱστορίας τῆς σωτηρίας ἴσαμε σήμερα.

«Οὔσης οὖν ὀψίας τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ τῇ μιᾷ τῶν σαββάτων, καὶ τῶν θυρῶν κεκλεισμένων ὅπου ἦσαν οἱ μαθηταὶ συνηγμένοι διὰ τὸν φόβον τῶν ᾿Ιουδαίων, ἦλθεν ὁ ᾿Ιησοῦς καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον, καὶ λέγει αὐτοῖς· εἰρήνη ὑμῖν. (Ἰωάν. κ’19).

Ἡ πρώτη ἡμέρα τῆς ἑβδομάδας εἶναι ἡ ἑπόμενη τοῦ Σαββάτου. Αὐτὸ εἶναι σαφὲς ἀπὸ τὸ κατὰ Μάρκον εὐαγγέλιο, ὅπου ἀναφέρεται: «Καὶ διαγενομένου τοῦ σαββάτου… λίαν πρωΐ τῆς μίας σαββάτων» (Μάρκ. ιστ’ 1-2). Ἡ ἡμέρα αὐτὴ εἶναι ἡ Κυριακή, τότε πού ἀναστήθηκε ὁ Κύριος νωρὶς τὸ πρωί. Ἀργά τὸ βράδυ τῆς ἴδιας ἡμέρας λοιπόν, οἱ μαθητὲς εἶχαν μαζευτεῖ σ’ ἕνα σπίτι στὰ Ἱεροσόλυμα ὅλοι μαζί, ἐκτός ἀπὸ τὸν Θωμά.

Τί εὐτυχία ἡ Ἀνάσταση...

.."Ὁ Χριστός μέ τήν Ἀνάστασή Του μᾶς πέρασε ἀπέναντι ἀπό ἕνα χάος, ἀπό μία ἄβυσσο, πού ἦταν ἀδύνατο νά τήν περάσει ὁ ἄνθρωπος μόνος. Αἰῶνες περίμενε ὁ κόσμος αὐτό τό Πάσχα, αὐτό τό πέρασμα.Μίλαγε μέ ἐνθουσιασμό καί βεβαιότητα. 

Συγκινήθηκε.Σιώπησε…καί συνέχισε :

Ηχητικό Αγιολόγιο 23 Απριλίου

Ακούστε το βίο των Αγίων της Ορθοδοξίας που εορτάζουν σήμερα 23 Απριλίου


Για να κατεβάσετε και να αποθηκεύσετε την ομιλία σε mp3 πατήστε ΕΔΩ (δεξί κλίκ αποθήκευση ως, ή αποθήκευση δεσμού ως)