Ἡ κατάκριση πρός τόν Πνευματικό μας ὁδηγό Ἀρχιμ Σάββας Ἁγιορείτης

75 Ἡ κατάκριση πρός τόν Πνευματικό μας ὁδηγό Ἀρχιμ Σάββας Ἁγιορείτης 30 6 2018

147. Πένθος καί δάκρυα Α΄, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

147. Πένθος καί δάκρυα Α΄, Εὐεργετινός (Β΄ τόμος, Ὑπόθεσις ΛΒ΄), 11-1-2020,
Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου Ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

Κυριακή ΙΒ Λουκᾶ. Ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας γιά τή θεραπεία τῶν δέκα λεπρῶν

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ΄ΛΟΥΚΑ[:Λουκά 17,12-19] 

Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ 

ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΩΝ ΔΕΚΑ ΛΕΠΡΩΝ 

«Καὶ εἰσερχομένου αὐτοῦ εἰς τινα κώμην ἀπήντησαν αὐτῷ δέκα λεπροὶ ἄνδρες, οἳ ἔστησαν πόρρωθεν, καὶ αὐτοὶ ἦραν φωνὴν λέγοντες· ᾿Ιησοῦ ἐπιστάτα, ἐλέησον ἡμᾶς»(: και την ώρα που ο Ιησούς έμπαινε σε κάποιο χωριό, Τον συνάντησαν δέκα λεπροί άνδρες, οι οποίοι στάθηκαν από μακριά, επειδή, σύμφωνα με τον νόμο, κάθε λεπρός θεωρούνταν ακάθαρτος και δεν του επιτρεπόταν να πλησιάσει κανέναν. Και αυτοί άρχισαν να Του φωνάζουν δυνατά: ‘’Ιησού, Κύριε, σπλαχνίσου μας και θεράπευσέ μας’’)»[Λουκ.17,12-13]. 

Και πάλι μας φανερώνει τη δόξα Του ο Σωτήρας και με τη θεοπρεπή μεγαλουργία με την οποία έρχεται να αλιεύσει στην πίστη, τους άκαρδους και αγνώμονες Ισραηλίτες. Αλλά ήταν και αυτής της γενιάς οι Ισραηλίτες σκληροί και απείθαρχοι, όπως και οι περισσότεροι από τους προπάτορές τους. Ποιος λοιπόν λόγος θα τους βοηθήσει την ημέρα της κρίσεως, αφού δεν ανέχτηκαν να δεχτούν τη σωτηρία που τους πρόσφερε ο Κύριος Ιησούς Χριστός, και μάλιστα μολονότι άκουσαν με τα αυτιά τους τους λόγους Του και είδαν τις παράδοξες και τις πέρα από κάθε ανθρώπινη λογική θαυματουργικές ενέργειές Του; 

Και πράγματι ο Κύριος είπε γι΄αυτούς τα εξής: «Εἰ μὴ ἦλθον καὶ ἐλάλησα αὐτοῖς, ἁμαρτίαν οὐκ εἶχον· νῦν δὲ πρόφασιν οὐκ ἔχουσι περὶ τῆς ἁμαρτίας αὐτῶν(:εάν δεν είχα έλθει και δεν τους είχα μιλήσει αποδεικνύοντάς τους με τη διδασκαλία μου και με τα θαύματά μου ότι είμαι ο Μεσσίας, δεν θα είχαν αμαρτία για την απιστία που έδειξαν σε μένα. Τώρα όμως δεν έχουν καμία πρόφαση που να δικαιολογεί την αμαρτία τους. Και είναι βαριά και ασυγχώρητη η αμαρτία τους αυτή)» [Ιω.15,22]. Και πάλι: «εἰ τὰ ἔργα μὴ ἐποίησα ἐν αὐτοῖς ἃ οὐδεὶς ἄλλος πεποίηκεν, ἁμαρτίαν οὐκ εἶχον· νῦν δὲ καὶ ἑωράκασι καὶ μεμισήκασι καὶ ἐμὲ καὶ τὸν πατέρα μου(:Αν δεν είχα κάνει ανάμεσά σας τα καταπληκτικά και υπερφυσικά έργα, τα οποία κανείς άλλος από τους προφήτες και απεσταλμένους του Θεού στην Παλαιά Διαθήκη δεν έχει κάνει, δεν θα είχαν αμαρτία. Τώρα όμως η ενοχή για την απιστία τους είναι μεγάλη· διότι και τα θαύματά μου αυτά έχουν δει, και έχουν μισήσει και Εμένα, και στο δικό μου πρόσωπο και τον Πατέρα μου)»[Ιω.15,24]. 

Ἡ ἐμπιστοσύνη στόν Θεό εἶναι μία συνεχής προσευχή!

Άγιος Παΐσιος

-Όταν έχει ανομβρία (πνευματική) είμαι ευχαριστημένος αν δω στον ουρανό να στέλνει ο Θεός έστω να μικρό σύννεφο (παρηγοριάς).

-Ο Θεός μιλάει στον άνθρωπο την γλώσσα που μπορεί να καταλάβει. Π.χ. στην Π. Διαθήκη όταν οι Εβραίοι αποστατούσαν από τον Θεό, επέτρεπε εκείνος να τους σφάξουν οι Φιλισταίοι για να μετανοήσουν κι επιστρέψουν στον αληθινό Θεό.

-Η εμπιστοσύνη στο Θεό είναι μια συνεχής προσευχή.

-Αυτό το λίγο που μπορούμε να κάνουμε να το κάνουμε πρόθυμα (με φιλότιμο) και με ταπείνωση. Η ταπείνωση αναπληρώνει πολλά απ’ αυτά του δεν μπορούμε να κάνουμε.

-Όταν ζητάμε από το Θεό ταπείνωση μη νομίσουμε ότι θα μας τη στείλει με τη σέσουλα. Συμβαίνει να μας τη στέλνει αναπάντεχα μ’ έναν άνθρωπο που ήρθε να μας ταπεινώσει.

-Όταν δεν ταπεινωθεί κανείς εκούσια θα ταπεινωθεί ακούσια.

«Τό σπουργιτάκι τοῦ Θεοῦ» (Στέλλα Μιτσακίδου)

Την 3η Ιουνίου 2005 φονεύθηκε σε αυτοκινητικό δυστύχημα η αγαπητή μας Στέλλα, που είχε στοιχεία «κατά Χριστόν σαλότητος», με μια εσωτερική ζωή του πνεύματος.

Ήταν με την θέλησή της άστεγη, ζούσε στους δρόμους, κοιμόταν τα βράδυα, χειμώνα-καλοκαίρι, στα παγκάκια, στα υπόστεγα και τα σαλόνια των Νοσοκομείων, αλλά ήταν γεμάτη αγάπη προς τον Θεό, τους αγίους και τους δυστυχισμένους ανθρώπους. Τα ρούχα της ήταν πάντα καθαρά. Τις οικονομίες της τις διέθετε για αγαθοεργούς σκοπούς. Δεν ήθελε να την επαινεί κανείς, και όταν την επαινούσαν, έκανε την «χαζή».

Καταγόταν από την Κωνσταντινούπολη, είχε λάβει μια καλή παιδεία, χειριζόταν πολύ καλά την ελληνική γλώσσα, καθώς επίσης εγνώριζε την γαλλική γλώσσα και τελευταία προσπαθούσε να μάθη και ιταλικά.

Ο τρόπος εξόδου της από την ζωή αυτή έγινε όπως το ήθελε. Με μαρτυρικό θάνατο, άγνωστη εν μέσω αγνώστων. Κανείς δεν την ανεγνώρισε. Την ενταφίασαν χωρίς εξόδιο ακολουθία, γιατί δεν γνώριζαν τα στοιχεία της.

Όλα αυτά με θαυμαστό τρόπο έγιναν γνωστά μετά από έναν χρόνο. Τότε έγινε και η κηδεία της. Αξιώθηκα να της κάνω και το μνημόσυνό της. Μετά το μνημόσυνό της, στο αρχονταρίκι της Ιεράς Μονής Πελαγίας, η κ. Μηλίτσα Πισιμίση-Λουκίδου, νομικός, και η κ. Χρυσούλα Μαντά, οδοντίατρος, μας διηγήθηκαν τα σχετικά με την Στέλλα που ήταν πράγματι άνθρωπος του Θεού.

Στο τεύχος αυτό δημοσιεύουμε ένα κείμενο της κ. Μηλίτσας Πισιμίση-Λουκίδου, που γράφηκε με την συνεργασία και της κ. Χρυσούλας Μαντά και παρουσιάζει ένα τμήμα της ευλογημένης ζωής της, και στο επόμενο τεύχος θα δημοσιεύσουμε τις αναμνήσεις των Μοναχών της Ιεράς Μονής Πελαγίας για την Στέλλα, «το σπουργιτάκι του Θεού», την άγνωστη στον κόσμο, αλλά γνωστή στον Θεό, που έζησε «μόνη μόνω Θεώ». Νομίζω ότι η διήγηση αυτή θα βοηθήση τους ανθρώπους που ζουν με τον άκρατο ευδαιμονισμό, με αγχώδη νοοτροπία και διαρκώς παραπονούνται για πράγματα τα οποία θα ήθελαν να έχουν.

Ἡ φιλελεύθερη θεολογία τό μέσον γιά τήν ἀποδόμηση τῆς Πίστης τῶν Ἑλλήνων καί τήν πρόκληση ἐθνικοῦ διχασμοῦ

Στις 19 Απριλίου 2019, η σημαία των ομοφυλοφίλων κυματίζει μαζί με την αμερικανική

σημαία μπροστά από την εκκλησία Metbury του Asbury στο Prairie Village του Κάνσας

Το σχίσμα

Τον Μάιο του 2019, η Γενική Διάσκεψη των αντιπροσώπων των Μεθοδιστών που πραγματοποιήθηκε στο Σεντ Λούις των Ηνωμένων Πολιτειών κατέληξε σε αδιέξοδο. Κατά την ψηφοφορία που έγινε με αντικείμενο την ομοφυλοφιλία, οι αντιπρόσωποι με ψήφους 438 έναντι 384, πρόβαλαν την εναντίωσή τους στον γάμο των ομοφυλοφίλων και την ενσωμάτωση των ομοφυλόφιλων κληρικών. Ουσιαστικά το αποτέλεσμα αυτό αποτελεί το προοίμιο σχίσματος (διάσπασης) της εκκλησίας[1] των Μεθοδιστών, σε παγκόσμιο επίπεδο, σε δύο κλάδους έναν συντηρητικό και έναν φιλελεύθερο.

Υποθέτοντας ότι το σχίσμα θα λάβει τελικά χώρα, τι θα συμβεί σε αυτούς τους δύο κλάδους;

Η απάντηση είναι εύκολη και προκύπτει αβίαστα, με βάση την Ιστορία και την κοινή πνευματική αίσθηση. Η Ιστορία λέει ότι ο συντηρητικός κλάδος θα αναπτυχθεί και ο φιλελεύθερος κλάδος θα απομειωθεί. Η θέση αυτή είναι τεκμηριωμένη σε μία σπουδαία μελέτη [2] που χρονολογείται από το 1972, η οποία γράφτηκε από τον Dean M. Kelley με τίτλο: «Γιατί οι Συντηρητικές Εκκλησίες μεγαλώνουν: μια μελέτη στην κοινωνιολογία της θρησκείας.»

Όπως έγραψε ο Kelly πριν από περίπου 50 χρόνια, «εν μέσω της σημερινής παραμέλησης και της εχθρότητας προς την οργανωμένη θρησκεία εν γένει, οι συντηρητικές εκκλησίες, κρατώντας παραδοσιακή θεολογία (εκτός μόδας) και θεσπίζοντας αυστηρές απαιτήσεις στα μέλη τους, ξεπερνούσαν σε ποσοστό ανάπτυξης το αντίστοιχο ποσοστό αύξησης του πληθυσμού του έθνους».

Όσο για τις φιλελεύθερες(liberal) εκκλησίες, σημείωσε: «Οι εκκλησίες που γίνονται όλο και περισσότερο φιλελεύθερες θα εξακολουθήσουν να υφίστανται μειούμενες για μια δεκαετία, ίσως όμως και για αιώνες, και θα συνεχίσουν να προσφέρουν σε μερικούς ανθρώπους μια υδαρή πίστη, χωρίς πνευματικούς χυμούς και μη απαιτητική μορφή νοήματος ζωής που μπορεί και να είναι αυτό που επιθυμούν».

Κυριακή ΙΒ Λουκᾶ. Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς γιά τή θεραπεία τῶν δέκα λεπρῶν. Μέρος Δεύτερο

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ΄ΛΟΥΚΑ[:Λουκ.17,11-19] 

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΩΝ ΔΕΚΑ ΛΕΠΡΩΝ 

[Μέρος δεύτερο] 

Μοιάζουν βέβαια οι δέκα αυτοί λεπροί με ολόκληρο το γένος των ανθρώπων γιατί όλοι μας ήμασταν λεπρωμένοι, αφού όλοι υποπέσαμε στην αμαρτία, όπως λέγει ο θείος Παύλος, «πάντες γὰρ ἥμαρτον καὶ ὑστεροῦνται τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ,δικαιούμενοι δωρεὰν τῇ αὐτοῦ χάριτι διὰ τῆς ἀπολυτρώσεως τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ(: και δεν υπάρχει διάκριση, διότι όλοι ανεξαιρέτως αμάρτησαν και έχουν στερηθεί από τη δόξα, που έχει και μεταδίδει ο Θεός. Και συνεπώς γίνονται όλοι δίκαιοι και σώζονται δωρεάν με τη χάρη που δίνει σε μας τους καταδίκους ο Θεός ως πανάγαθος βασιλιάς. Μας απελευθέρωσε ο Θεός από την αμαρτία με την εξαγορά που έκανε ο Ιησούς Χριστός, με το λύτρο του αίματός Του)»[Ρωμ.3,23-24]. 

Όλοι λοιπόν ήμασταν έτσι πνευματικά λεπροί, αφού όμως κατέβηκε ο Κύριος από τους ουρανούς και έλαβε τη φύση μας, την ελευθέρωσε από την καταδίκη για την αμαρ­τία. Αλλά οι Ιουδαίοι βέβαια φάνηκαν αγνώμονες απέναντι σε αυτήν την ευεργεσία, όσοι όμως από τους εθνικούς επέστρεψαν από τον μάταιο δρόμο τους και από τα προηγούμενα πονηρά ήθη τους και πρόσφεραν δόξα στον Θεό, όχι ομολογώντας απλώς τη σωτηρία και ανακηρύσσοντας το μέγα έλεος Εκείνου που από το απέραντο πέλαγος φιλανθρωπίας κένωσε τον εαυτό Του μέχρι σε μας, αλλά και πείθονται στις εντολές Του και ζουν σύμφωνα με αυτές και με τη διαγωγή αυτή βαδίζουν προς ειρή­νη, δηλαδή ειρηνεύουν προς τους εαυτούς τους και μεταξύ τους και προς τον Θεό. 

Και ειρηνεύουμε προς τον Θεό, εκτελώντας τα ευάρεστα σε Αυτόν, ζώντας με σωφροσύνη, λέγοντας την αλήθεια, και πράττοντας τα δίκαια, «επιδιδόμενοι σε προσευχές και δεήσεις», και όπως προτρέπει ο απόστολος Παύλος: «λαλοῦντες ἑαυτοῖς ψαλμοῖς καὶ ὕμνοις καὶ ᾠδαῖς πνευματικαῖς, ᾄδοντες καὶ ψάλλοντες ἐν τῇ καρδίᾳ ὑμῶν τῷ Κυρίῳ(:λαλώντας μεταξύ σας με ψαλμούς και ύμνους και ωδές πνευματικές, άδοντας και ψάλλοντας στον Κύριο με όλη σας την καρδιά)»[Εφ.5,19], και όχι μόνο με τα χείλη. 

Προς τους εαυτούς μας ειρηνεύουμε, υποτάσ­σοντας τη σάρκα στο πνεύμα και ακολουθώντας τον τρόπο ζωής που μας υπαγορεύει ο έμφυτος νόμος της συνειδήσεώς μας και έχοντας τον εσωτερικό μας κόσμο των λογισμών κινούμενο με κοσμιότητα και ευγένεια· μεταξύ μας τέλος ειρηνεύουμε «ἀνεχόμενοι ἀλλήλων καὶ χαριζόμενοι ἑαυτοῖς ἐάν τις πρός τινα ἔχῃ μομφήν· καθὼς καὶ ὁ Χριστὸς ἐχαρίσατο ὑμῖν, οὕτω καὶ ὑμεῖς· (:Να ανέχεστε ο ένας τις αδυναμίες του άλλου και να συγχωρείτε ο ένας τον άλλο, εάν έχει κανείς παράπονο εναντίον του άλλου, Όπως κι ο Χριστός σας έκανε χάρη και σας συγχώρησε, έτσι και εσείς να συγχωρείτε ο ένας τον άλλο)»[Κολ.3,13]. 

Ἐμφανίζεται ὁ ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ σέ καθηγητή Πανεπιστημίου καί τοῦ λέει …

15 Ιανουαρίου 2020 

Ξημερώματα ίδιας ημέρας μνήμης του ΟΣΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ του Καλυβίτου από την Κωνσταντινούπολη. 

« - πολύ μου άρεσε που χθες το βράδυ διάβασες και συγκινήθηκες από τον βίο του ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ του  Καλυβίτου.

Με αυτό το συναξάρι έμαθα να διαβάζω τα γράμματα στο ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ.

Να διαβάζετε τώρα τους ΑΓΙΟΥΣ της Εκκλησίας, θα σας φωτίσουν τώρα στα δύσκολα που έρχονται.

Να ξέρεις ότι όλοι οι ΑΓΙΟΙ με πρώτη την ΠΑΝΑΓΙΑ μας, την ΜΗΤΕΡΑ του ΘΕΟΥ, επιστρατευθήκαμε για εσάς γιατί δεν υπάρχει κανένας άλλος  να σας βοηθήσει»

«ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΙΝΕΣ–ΑΣΕΛΓΕΙΣ» ΣΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΩΝ «ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ»π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΟΜΙΛΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟ (1927- 2006) π.ΑΘΑΝΑΣΙΟ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟ.Προφήτης Ἡσαΐας 64, 4 - 7 ἡμερομηνία πού διεξήχθη ἡ ὁμιλία 24-03-97

https://www.youtube.com/watch?v=GwnxO9CDRO8&feature=youtu.be

Ἡ Ἁγία Μελάνη μάχεται τούς αἱρετικούς

Διότι τότε δυστυχώς ήταν φυτρωμένη στο καλό σιτάρι η αίρεσης του δυσσεβούς Νεστορίου. Δυστυχώς σ’ αυτήν είχε παρασυρθεί πλήθος αμέτρητο.

Η Αγία έκαμε τέτοιο διάλογο με τους αιρετικούς, ώστε τους νίκησε με την σοφία των λόγων της. Διέλυσε τα σοφίσματά τους ή μάλλον τα φλυαρήματα τους, όπως διαλύεται ο ιστός πού υφαίνει η αράχνη.

Όθεν ο πονηρός διάβολος μη υποφέρων τέτοια αισχύνη, μετεμορφώθη σε άνθρωπο και εμφανίστηκε στην Μελανία και την φοβέρισε, ότι θα της κάμει όσα κακά μπορέσει.

Ξαναλογάριασε τόν χρόνο τῆς ζωῆς σου...

'Όταν βλέπεις ότι συμπληρώθηκε ο χρόνος, ευχαρίστησε τον Κύριο, διότι σε έβαλε σ’ αυτήν την περίοδο των ετών. Δημιούργησε κατάνυξη στην καρδιά σου, ξαναλογάριασε τον χρόνο της ζωής σου, πες στον εαυτό σου:

19 Ἰανουαρίου. ♰ ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ΄ ΛΟΥΚΑ. Μακαρίου ὁσίου τοῦ Αἰγυπτίου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. Κυρ. κθ΄ ἐπιστ. (Κλσ. γ΄ 4 - 11).

Κολ. 3,4             ὅταν ὁ Χριστὸς φανερωθῇ, ἡ ζωὴ ἡμῶν, τότε καὶ ὑμεῖς σὺν αὐτῷ φανερωθήσεσθε ἐν δόξῃ.

Κολ. 3,4                     Οταν δε ο Χριστός, που είναι η ζωή και η πηγή της ζωής μας, φανερωθή ένδοξος κατά την δευτέραν παρουσίαν, τότε και σεις μαζή με αυτόν θα φανερωθήτε και θα λάμψετε εν δόξη.