Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Κυριακής 13-09-2015

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2015. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Γαλάτας κεφ. στ΄ 11 - 18

στ΄ 11 - 18



Ευαγγέλιον: Κατά Ιωάννην κεφ. Γ΄ 13 - 17

Γ΄ 13 - 17



Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

A savior on a daily basis Saint – John of Kronstadt

Sin wears away at people every day, so they need a savior on a daily basis.
This Savior is Jesus Christ. If you call upon Him in living and unshakable faith, He will save you.
» Saint John of Kronstadt
Source:  pemptousia.com

http://www.diakonima.gr/2015/05/26/a-savior-on-a-daily-basis-saint-john-of-kronstadt/

Κυριακή πρό τῆς Ὑψώσεως: Ὁμιλία περί τοῦ τίνες οἱ καρποί τῆς τῶν θείων πραγμάτων μελέτης (Ἀρχιεπίσκοπος Ἀστραχάν καί Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

Αρκεί η ορθή πίστις για να σωθούμε;
- Αν χωρίς την αγάπη δεν μπορεί να σωθεί κανείς, γιατί βλέπουμε τόσους λίγους Χριστιανούς να έχουν αγάπη;
- Με ποιο τρόπο όμως μπορεί κανείς να βάλει στην καρδιά του την αγάπη;
- Γίνεται κάποιος να έχει αγάπη στην καρδιά του και να καρποφορεί αμαρτίες και ανομίες;

Χαρακτήρας τοῦ ἀδίκου (κατά τή Σοφία Σολομώντος, κεφ. β') (Ἅγ. Νεκτάριος)

Ο χαρακτήρας του αδίκου στη Σοφία Σολομώντος περιγράφεται ως εξής: «Είπαν λοιπόν στον εαυτό τους, σκεπτόμενοι παράλογα, ότι η ζωή μας είναι λίγη και λυπηρή και ότι δεν υπάρχει γιατρειά για τον θάνατο του ανθρώπου και πως δεν έχει φανερωθεί ακόμη αυτός που γύρισε από τον Άδη. Ότι υπάρχουμε αυθύπαρκτοι και μετά απ' αυτήν τη ζωή θα είναι σαν να μην υπήρξαμε ποτέ. Ότι η πνοή μας σαν καπνός θα βγει από τα ρουθούνια μας και ότι ο λόγος μας είναι σπινθήρας που βγαίνει από την κίνηση της καρδιάς κι όταν αυτός σβήσει, στάχτη θα γίνει και το σώμα, αλλά και το πνεύμα θα διαλυθεί σαν κενός αέρας. Το όνομά μας θα ξεχαστεί με τον χρόνο και κανείς δεν θα θυμάται τα έργα μας. Η ζωή μας θα παρέλθει όπως τα σύννεφα και ή ομίχλη που διασκορπίζονται και χάνονται από τις ακτίνες και τη θερμότητα του ήλιου.

Ἑρμηνεία Παλαιᾶς Διαθήκης –Προφήτης Ἠσαΐας (25ον) – (Μητροπολίτου Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἱερεμία)

          IEΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ

Δημητσάνα, Δευτέρα 24 Αὐγούστου 2015

ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ ΣΕ ΣΥΝΕΧΕΙΕΣ

(Ἡ ἑρμηνεία παρά τήν συντομία της καί τήν ἁπλότητά της εἶναι ἐπιστημονική)

Ἡ ἐργασία αὐτή προσφέρεται στούς ἀναγνῶστες σέ συνέχειες ἑκάστη Δευτέρα καί Παρασκευή διά ἐξεύρεση λαθῶν ἐκ μέρους τους καί ἐνημέρωσή μας πρός διόρθωση, πρίν ἀπό τήν τελική δημοσίευση τοῦ ἔργου.

Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΣΑΪΑΣ

Τό πέρασμα τοῦ Κυρίου (26,20-27,1)

(Προλογικό σημείωμα τῆς περικοπῆς

1. Ἡ κοινότητα τῶν Ἰουδαίων πρέπει νά ὑπομείνει γιά λίγο, μέχρις ὅτου ὁ Θεός νά ἐπιφέρει τήν κρίση Του κατά τῶν κακῶν (στίχ. 20). Ὁπωσδήποτε θά ἔλθει ἡ ὀργή τοῦ Κυρίου κατά τῶν κακοποιῶν, οἱ ὁποῖοι διέπραξαν ἐγκλήματα, τά ὁποῖα ὅλα θά φανερωθοῦν κατά τήν ἡμέρα τοῦ ἐρχομοῦ τοῦ Κυρίου. Ἡ γῆ παριστάνεται ὅτι τότε θά βγάλει τά ἀθῶα αἵματα πού κατέπιε (στίχ. 21), γιά νά εἶναι αὐτά μάρτυρες γιά τήν τιμωρία τῶν φονέων.

«Περί πνευματικῆς ἀναισθησίας» μέρος στ΄

ΟΜΙΛΙΑ 1η

π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου

“Λόγοι Ἀφυπνίσεως”

Κατά τή θεία Λατρεία στέκονται πέτρινοι!

«Ἐν προσευχῇ παριστάμενοι, λιθώδεις ὅλοι καί σκληροί καί σκοτεινοί τυγχάνουσι.»¹, ἐνῶ παρίστανται στήν προσευχή, εἶναι ἐξ ὁλοκλήρου πετρώδεις καί σκληροί καί σκοτεινοί.

Τούς βλέπετε νά πᾶνε στήν ἐκκλησία ἤ νά στέκονται σέ μία ὁμήγυρι προσευχομένων ἀνθρώπων. Πῶς ὅμως μένουν; Λιθώδεις, πέτρινοι· οὐδεμία συγκίνηση, οὐδεμία κατάνυξη τῆς καρδιᾶς, τίποτα. Καμία αἴσθηση· τίποτε! Σκληροί, σκοτεινοί! Σκληρό μάτι! Σέ βλέπουν μέ ἕνα μάτι σκληρό, πού πολλές φορές γυαλίζει· ἕνα μάτι σκοτεινό, ἀβυσσῶδες, πού ἄν μποροῦσες νά σκύψεις στό χεῖλος αὐτῆς τῆς ἀβύσσου, θά τρόμαζες μέ τό τί ὑπάρχει στόν ἀπύθμενο πυθμένα αὐτῆς τῆς κολάσεως τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου τοῦ σκοτεινοῦ!

Ἀλλά ἄς ἔλθω καί στά ἠπιώτερα. Βλέπετε πῶς μπαίνουν στήν ἐκκλησία Χριστιανοί, ἄνθρωποι βαπτισμένοι. Δέν λέω γιά τούς τουρίστες, τούς ξένους, πού κι αὐτοί ὑποτίθεται ὅτι εἶναι Χριστιανοί, εἴτε Προτεστάντες εἶναι εἴτε ὅ,τι ἄλλο θέλετε, αἱρετικοί φυσικά. Δέν λέω γι᾿ αὐτούς· λέω γιά τούς Ἕλληνές μας, τούς Χριστιανούς μας, τούς Ὀρθοδόξους, τούς βαπτισμένους, πού ἀκοῦνε τήν καμπάνα καί πηγαίνουν στήν ἐκκλησία τῆς ἐνορίας τους ἤ τοῦ χωριοῦ τους. Τώρα πλέον μεγάλωσαν... πῆγαν στό Πανεπιστήμιο, διδάχθηκαν τήν ἀθεΐα. Ὄχι πώς τό Πανεπιστήμιο αὐτό καθ᾿ ἑαυτό διδάσκει ἀθεΐα· ἡ γνώση δέν ὁδηγεῖ στήν ἀθεΐα· ἡ ἀθεΐα εἶναι ἀρρώστια τῆς γνώσεως. Πῶς μπαίνουν στήν ἐκκλησία μέσα; Μέ τά χέρια στίς τσέπες... σάν νά πηγαίνουν στό καφενεῖο! Ἴσως κάποτε νά μποῦν μέσα στόν χῶρο τόν ἱερό καί μέ τσιγάρο! Προκειμένου νά φωτογραφίσουν τοιχογραφίες, γιατί μόνο γιά τήν τέχνη ἐνδιαφέρονται καί ἀσχολοῦνται, κι ὄχι γιά τόν εἰκονιζόμενο Ἅγιο –αὐτά πού λέω εἶναι πραγματικά- δέν διστάζουν νά πατήσουν ἐπάνω καί σ᾿ αὐτή τήν Ἁγία Τράπεζα! Ὁπουδήποτε εἶναι ἱκανοί νά πατήσουν, προκειμένου νά φθάσουν μία τοιχογραφία μέ τόν φακό τῆς μηχανῆς τους καί νά φωτογραφίσουν τήν εἰκόνα! Εἶναι πραγματικά αὐτά πού σᾶς λέω· δέν εἶναι φανταστικά. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί δέν ἔχουν συναίσθηση ποῦ βρισκονται;...

Ἀναισθητοῦν μπροστά στήν Ἁγία Τράπεζα!

Ἀλλά γιατί νά τά λέω ἐγώ; τά λέει ὁ ἱερός Πατήρ στή συνέχεια. «τήν ἱεράν τράπεζαν βλέποντες, ἀναισθητοῦσι»· βλέπουν τήν ἁγία Τράπεζα, καί μένουν ἀναίσθητοι.

Ἀκοῦστε. Ὅταν μεταφερόταν ἡ Κιβωτός τοῦ Θεοῦ ἀπό τή Βηθλεέμ στήν Ἱερουσαλήμ καί ἡ ἅμαξα πού τήν μετέφερε ἔγειρε σέ μιά λακκούβα καί κινδύνεψε ἡ κιβωτός νά ἀνατραπεῖ, ὁ Ὀζά, ἀπό εὐλάβεια, ἔσπευσε νά τήν κρατήσει γιά νά μήν πέσει· καί πέθανε ἀμέσως! Τιμωρήθηκε διότι δέν ἦταν Λευΐτης, καί δέν ἐπιτρεπόταν σέ μή Λευΐτη νά ἐγγίσει τήν Κιβωτό τοῦ Θεοῦ. Ἡ ὁποία -τί ἦταν;– ἦταν ἀπό ξύλο ἀκακίας, ἐπενδεδυμένη ἀπό μέσα κι ἀπ᾿ ἔξω μέ φύλλο χρυσοῦ, καί εἶχε μέσα τίς λίθινες πλάκες, πάνω στίς ὁποῖες πλάκες ἦταν γραμμένος ὁ Νόμος τοῦ Θεοῦ². Συγκρίνεται ὅμως ἡ Κιβωτός τῆς Διαθήκης μέ τήν ἁγία Τράπεζα, ὅπως λέγει ὁ ἱερός Χρυσόστομος;...³ Ἐκείνη ἡ Κιβωτός τί εἶχε; Πέτρινες πλάκες. Ἐδῶ τί ἔχει, παρακαλῶ, ἡ Τράπεζα ἡ Ἁγία τῆς Ἐκκλησίας; Ἔχει αὐτόν τόν ζῶντα Λόγον, τόν ἐνανθρωπήσαντα, ὑπό τά εἴδη τοῦ ἄρτου καί τοῦ οἴνου, πού βρίσκονται πάνω της! Κι ἐσύ ἐγγίζεις καί πατᾶς καί βλέπει ἀναιδῶς, καί δέν κατανύγεσαι καί δέν αἰσθάνεσαι ντροπή, ὅταν τά Χερουβείμ καί τά Σεραφείμ, πού κυκλώνουν τήν Ἁγία Τράπεζα κατά τή διάρκεια τῆς Θείας Λειτουργίας, κρύπτουν ἀπό συστολή τά πόδια τους μέ τίς δύο φτεροῦγες, καί τά πρόσωπά τους μέ τίς ἄλλες δύο φτεροῦγες, γιατί δέν μποροῦν νά βλέπουν τή Θεία δόξα;! Σύ μένεις ἀναίσθητος;!...

Ἀναισθητοοῦν μπροστά καί στά Τίμια Δῶρα!

Ἀλλά μόνον αὐτό; «τοῦ Δώρου μεταλαμβάνοντες, συνεχίζει ὁ ἅγιος Πατήρ, ὡς ἐπί γεύσι ψιλοῦ ἄρτου διάκεινται». Πραγματικά λιθώδεις ἄνθρωποι! πραγματικά πέτρινοι ἄνθρωποι! Πηγαίνουν καί κοινωνοῦν – γιατί;– γιατί ἔρχονται Χριστοῦγεννα... καί γιατί πρέπει νά κοινωνήσουν, ἐπειδή εἶναι Χριστούγεννα... Καί κλωτσῶντες καί κλωτσώμενοι, διαπληκτιζόμενοι, θυμώνοτες, ὑβρίζοντες ἐνίοτε καί σπρωχνώμενοι, ἔρχονται νά κοινωνήσουν!⁴ Τί κοινώνησαν; Κρασί καί ψωμί! Ἔτσι πιστεύουν· ψιλόν ἄρτο καί ψιλόν οἶνο –τό ψι μέ γιῶτα– δηλαδή σκέτο κρασί καί σκέτο ψωμί. Ἔτσι τό αἰσθάνονται. Τί πήρανε; Τίποτα· οὐδεμία αἴσθηση. Θά ᾿πρεπε ὅμως νά νοιώθουν ὅπως τότε οἱ Μαθητές, πού ἔβλεπαν τόν Κύριο καί ποῦ μποροῦσαν νά ἐγγίζουν καί νά ἅπτωνται τόν Λόγον τοῦ Θεοῦ! «καί αἱ χεῖρες ἡμῶν ἐψηλάφησαν, θά πεῖ ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης στήν ἐπιστολή του, περί τοῦ λόγου τῆς ζωῆς»⁵. Τότε οἱ Μαθητές δέν ψηλάφησαν τόν Ἰησοῦ· ψηλάφησαν τόν Θεῖο Λόγο!

Κι ἐσύ, ὅταν γεύεσαι αὐτό πού ἀντιλαμβάνονται οἱ αἰσθήσεις σου, τά μάτια σου κι ἡ γεύση σου καί τά λοιπά, δέν εἶναι κρασί καί ψωμί, ἀλλά εἶναι αὐτός ὁ Θεῖος Λόγος, αὐτός ὁ Θεῖος Λόγος ὁ ἐνανθρωπήσας! Κι ἐσύ τό θεωρεῖς ὅτι εἶναι τίποτα;! Τότε γιατί πᾶς καί κοινωνεῖς; Φῦγε μακρυά· τουλάχιστον δήλωσέ του ὅτι δέν εἶσαι Χριστιανός, ὅτι δέν θέλεις νά εἶσαι Χριστιανός. Δέν μπορεῖ νά ἐμφανίζεται κανείς, ἀγαπητοί μου, ὡς λιθώδης ἄνθρωπος, ἀναίσθητος, μπροστά στό ἁγιώτατο καί ἱερότερο Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας, πού ἀποτελεῖ τήν καρδιά, τόν νοῦ, τό ἄλφα καί τό ὠμέγα τῆς χριστιανικῆς μας Πίστεως, πού εἶναι αὐτός ὁ ἐνανθρωπήσας Θεός Λόγος.

Συνεχίζεται....

Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι

κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.

Ἐκδόσεις: «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»

Ἱ. Μ. Κομνηνείου «Κοιμήσεως Θεοτόκου» καί «Ἁγίου Δημητρίου»

400.07 Στόμιον Λαρίσης.

Τηλ. & Fax.: 24950.91220.

1Ἅγ. Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης, Κλῖμαξ, Λόγος ΙΖ΄, παρ. Ε΄, Ἔκδ. Ἱ. Μ. Παρακλήτου, Ὠρωπός Ἀττικῆς, 1978, σ. 225.

2Βλ. Β΄ Βασσ. Στ ΄ : 3-7.

3Βλ. Ἅγ. Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, Πρός Θεόδωρον ἐκπεσόντα καί περί μετανοίας λόγος α΄, 1, 21: «Αὕτη γάρ... πολλῷ τιμιωτέρα ἐκείνων σύμβολα εἰς τήν σήν ἐναπέκειτο ψυχήν· οὗτος ἁγιώτερος ἐκείνου ὁ ναός· οὐδέ γάρ χρυσῷ καί ἀργύρῳ, ἀλλά τῇ τοῦ Πνεύματος ἀπέστιλβε χάριτι· καί ἀντί τῶν Χερουβίμ καί τῆς κιβωτοῦ, τόν Χριστόν καί τόν τούτου Πατέρα καί τόν Παράκλητον εἶχεν ἱδρυμένον ἐν ἑαυτῷ. Εἰς τόν Ματθαῖον, Ὁμιλία ΛΒ΄, MPG 57, 384, 54-55: «Καί γάρ ἡ τράπεζα αὕτη πολλῷ τιμιωτέρα καί ἡδίων, καί ἡ λυχνία τῆς λυχνίας.».

4Πρβλ. Ἅγ. Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, Εἰς τήν γενέθλιον ἡμέραν τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, MPG 49, 360- 361: «Μέλλοντες προσιέναι τῇ φρικτῇ καί θείᾳ ταύτῃ τραπέζῃ καί ἱερᾷ μυσταγωγίᾳ, μετά φόβου καί τρόμου τοῦτο ποιεῖτε, μετά καθαροῦ συνειδότος, μετά νηστείας καί προσευχής, μή θορυβοῦντες, μηδέ λακτίζοντες, μηδέ ὠθοῦντες τούς πλησίον· ἐσχάτης γάρ τοῦτο παρανοίας, καί καταφρονήσεως οὐ τῆς τυχούσης. Διό καί πολλήν ἐπάγει τοῖς ταῦτα ποιοῦσι τήν κόλασιν καί τήν τιμωρίαν.». Εἰς τό ἅγιον καί σωτήριον βάπτισμα τοῦ Χριστοῦ, MPG 49, 369: «Οἶδα ὅτι πολλοί παρ᾿ ἡμῖν διά τήν τῆς ἑορτῆς συνήθειαν τῇ ἱερᾷ ταύτη προσδραμοῦνται τραπέζῃ. Ἔδει μέν οὖν μή ἑορτάς παρατηρεῖν, ἡνίκα ἄν δέοι κοινωνεῖν, ἀλλά τό συνειδός καθαίρειν, καί τότε τῆς ἱερᾶς ἅπτεσθαι θυσίας.».

5Α΄ Ἰωάν. Α΄ : 1.

Ἡ Ὕψωση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ – Ὁ Σταυρός, «Δύναμις Θεοῦ»

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: Α΄ Κορ. Α΄18-24

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ: Ιωάν. ΙΘ΄ 6-11, 13-20, 25-28 και 30

Ο ΣΤΑΥΡΟΣ, «ΔΥΝΑΜΙΣ ΘΕΟΥ»

1. Ἡ «μωρία» τοῦ Σταυροῦ

Ἑορτάζει σήμερα ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία τὴν «Παγκόσμιον Ὕψωσιν τοῦ Τιμίου καὶ Ζωοποιοῦ Σταυροῦ» καὶ μᾶς καλεῖ νὰ προσκυνήσουμε τὸ «τρισμακάριστον ξύλον», νὰ πάρουμε κλάδους βασιλικοῦ ποὺ τὸ στολίζουν καὶ νὰ λάβουμε χάρη καὶ εὐλογία. Δὲν ἀρκεῖ ὅμως μόνο αὐτό. Τὸ σημαντικότερο εἶναι νὰ πιστέψουμε στὴ δύναμη τοῦ Ἐσταυρωμένου καὶ μὲ προθυμία νὰ βαστάζουμε καθημερινὰ καὶ τὸν δικό μας σταυρό.

Βέβαια, κάτι τέτοιο εἶναι ἐντελῶς ἀντίθετο μὲ τὴ λογικὴ τοῦ κόσμου. «Ὁ λόγος ὁ τοῦ σταυροῦ τοῖς ἀπολλυμένοις μωρία ἐστί», λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὸ σχετικὸ ἀνάγνωσμα τῆς σημερινῆς ἑορτῆς· τὸ κήρυ­γμα γιὰ τὸν Σταυρὸ σ’ ἐκείνους ποὺ βαδίζουν τὸν δρόμο τῆς ἀπώλειας φαίνεται ἀνοησία. Πράγματι· ὁ κόσμος ποὺ εἶναι παραδομένος στὰ ἀχαλίνωτα πάθη καὶ τὶς ἁμαρτωλὲς ἐπιθυμίες δὲν μπορεῖ νὰ καταλάβει τί σημαίνει ἄσκηση καὶ ἐγκράτεια. Ὅποιος ἔχει μάθει νὰ κυνηγᾶ τὸν πλοῦτο καὶ τὴ δόξα δὲν μπορεῖ νὰ νιώσει τὴ χάρη ποὺ κρύβεται μέσα στὴν πτωχεία καὶ τὴν ταπείνωση. Ὅποιος δὲν ἔχει μάθει νὰ ἀντιμετωπίζει ἀποτυχίες καὶ θλίψεις καὶ πλησιάζει τὸν Θεὸ μὲ στόχο νὰ κερδίζει διαρκῶς προσωπικὰ ὀφέλη, ἀδυνατεῖ νὰ πιστέψει ὅτι ὁ Θεὸς πέθανε ὡς κατάδικος πάνω στὸ Σταυρό...

Ὄνειρα καί ὀράματα (Π.Εὐσέβιος Βίττης – βίντεο)

 

Κάποτε είχαν ρωτήσει τον Όσιο Παϊσιο περί ονείρων και ο Όσιος απάντησε:

-Γέροντα, από τα όνειρα μπορεί κανείς να προβλέψει κάτι που θα του συμβεί;

-Όχι, μη δίνετε σημασία στα όνειρα. Είτε ευχάριστα είναι τα όνειρα είτε  δυσάρεστα, δεν πρέπει να τα πιστεύει κανείς, γιατί υπάρχει κίνδυνος πλάνης. Τα ενενήντα πέντε τοις εκατό από τα όνειρα είναι  απατηλά. Γι’ αυτό οι Άγιοι Πατέρες λένε να μην τα δίνουμε σημασία…

Παρακάτω η πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση περί ονείρων και οραμάτων από τον μακαριστό Π.Ευσέβιο Βίττη.

ρήματα Ζωῆς: Ἡ νοοτροπία τῆς σημερινῆς κοινωνίας

 Η νοοτροπία της σημερινής κοινωνίας κάνει κακό στα παιδιά. Έχει άλλη ψυχολογία, άλλη παιδαγωγική, που απευθύνονται σε παιδιά αθέων. Η νοοτροπία αυτή οδηγεί στην ασυδοσία. Και βλέπετε τ’ αποτελέσματα στα παιδιά και στους νέους.

Όσιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης 

http://www.pemptousia.gr/rimata_zois/rimata-zois-i-nootropia-tis-simerinis-kinonias/

12 Σεπτεμβρίου Συναξαριστής. Αυτονόμου Ιερομάρτυρα, Κουρνούτου Ιερομάρτυρα, Θεοδώρου Επισκόπου, Ιουλιανού Πρεσβυτέρου, των Αγίων Μακεδονίου, Θεοδούλου και Τατιανού, Δανιήλ Θάσιου, Ωκεανού, Ανδρονίκου, των Αγίων Εθνοϊερομαρτύρων, Albeus.

Ὁ Ἅγιος Αὐτόνομος ὁ Ἱερομάρτυρας

Ὁ Ἅγιος Αὐτόνομος ἦταν ἐπίσκοπος στὴν Ἰταλία καὶ εἶχε στὴν ἐπισκοπὴ του πλούσια χριστιανικὴ δράση.
Ὅταν ἄρχισε ὁ διωγμὸς τοῦ Διοκλητιανοῦ ἐγκατέλειψε τὴν θέση του, καὶ πῆγε στοὺς Σώρεους τῆς Μ. Ἀσίας. Ἐκεῖ ἐγκαταστάθηκε στὸ σπίτι ἐνὸς χριστιανοῦ, τοῦ Κορνηλίου καὶ συνέχιζε νὰ διδάσκει τὸ Εὐαγγέλιο.
Στὴν συνέχεια μετέβη στὴν Λυκαονία καὶ στὴν Ἰσαυρία γιὰ νὰ συνεχίσει τὸ ἔργο του. Πρὶν ξεκινήσει τὸ ταξίδι του χειροτόνησε διάκονο τὸν Κορνήλιο.
Ὕστερα ἀπὸ καιρὸ ὅταν ἐπέστρεψε στοὺς Σωρεούς καὶ εἶδε τὸ πολὺ καλὸ ἔργο ποὺ εἶχε κάνει νὰ ἀσπαστοῦν τὸν χριστιανισμὸ πολλοὶ ἄνθρωποι, τὸν χειροτόνησε ἱερέα. Ἀφοῦ ἐπισκέπτεται πολλὲς περιοχὲς στὸν Εὔξεινο Πόντο ἐπιστρέφει πάλι κοντὰ στὸν Κορνήλιο καὶ τὸν χειροτονεῖ ἐπίσκοπο. Τὸ θεάρεστο ἔργο ποὺ ἔχει κάνει ὁ Ἅγιος Αὐτόνομος ἐνοχλεῖ τοὺς εἰδωλολάτρες καὶ τὸν σκοτώνουν μὲ λιθοβολισμὸ τὴν ὥρα ποὺ λειτουργοῦσε μέσα στὸ ναό.