"Τό μυστήριο τῆς ἐκκλησίας κατά τόν Ἅγιο Πορφύριο" μέ βίντεο γιά τόν Ἅγιο, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Ο ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ "ΚΥΡΙΑΚΗ" ΚΑΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ἉΓΙΟΣ ΦΩΤΙΟΣ" ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΑΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΤΙΣ 13/11/2013 ΣΤΗΝ ΚΑΤΕΡΙΝΗ ΜΕ ΘΕΜΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟ. ΠΡΟΒΛΗΘΗΚΕ ΒΙΝΤΕΟ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΒΙΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΙΔΑΧΕΣ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ KAI ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ π. ΣΑΒΒΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗ ΜΕ ΤΙΤΛΟ "ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΠΟΡΦΥΡΙΟ".

Ἡ κοίμησις τῆς Ἁγίας Ἄννης. Ἑρμηνεία τῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο

Η ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΗΣ[:Γαλ. 4,22-27]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

«Γέγραπται γὰρ ὅτι ᾿Αβραὰμ δύο υἱοὺς ἔσχεν, ἕνα ἐκ τῆς παιδίσκης καὶ ἕνα ἐκ τῆς ἐλευθέρας(:.Σας κάνω την ερώτηση αυτή, διότι έχει γραφτεί στον νόμο ότι ο Αβραάμ απέκτησε δύο υιούς, ένα υιό από την δούλη Άγαρ και ένα υιό από την ελεύθερη Σάρα)». Πάλι στον Αβραάμ επιστρέφει, όχι για να πει τα ίδια, αλλά επειδή ήταν μεγάλη η δόξα του πατριάρχη Αβραάμ στους Ιουδαίους, αποδεικνύει ότι από εκεί έλαβαν την αρχή τους τα σημεία και ότι τα παρόντα προτυπώθηκαν σε αυτόν. Και πρώτον, αφού έδειξε ότι είναι υιοί του Αβραάμ, επειδή δεν ήσαν της ίδιας αξίας οι υιοί του πατριάρχη, αλλά ο ένας, ο Ισμαήλ, γεννήθηκε από τη δούλη Άγαρ, ενώ ο άλλος, ο Ισαάκ, γεννήθηκε από την ελεύθερη Σάρα, δείχνει λοιπόν ότι όχι μόνο υιοί του Αβραάμ ήταν αυτοί στους οποίους απευθυνόταν με την επιστολή του, αλλά και με τέτοιο τρόπο υιοί, όπως ο ελεύθερος και ο ευγενής. Τόση είναι η δύναμη της πίστεως.

«ἀλλ' ὁ μὲν ἐκ τῆς παιδίσκης κατὰ σάρκα γεγέννηται, ὁ δὲ ἐκ τῆς ἐλευθέρας διὰ τῆς ἐπαγγελίας(:Ο ένας όμως υιός που γεννήθηκε από τη δούλη, γεννήθηκε με φυσικό τρόπο, σύμφωνα με τον νόμο της σάρκας, ο άλλος όμως υιός, που γεννήθηκε από την ελεύθερη, γεννήθηκε ως εκπλήρωση μιας υπόσχεσης που έδωσε ο Θεός στον Αβραάμ)».Τι σημαίνει «κατά σάρκα»; Επειδή έλεγε ότι «η πίστη μάς συνδέει με τον Αβραάμ» και φαινόταν σε όσους άκουγαν ότι είναι απίθανο το να είναι, όπως λέγει, υιοί εκείνου όσοι δεν γεννήθηκαν από εκείνον, δείχνει ότι αυτό το παράδοξο έγινε με θεϊκή παρέμβαση και ευλογία· διότι ο Ισαάκ, ενώ δε γεννήθηκε κατά τον φυσικό νόμο, ούτε κατά τον νόμο του γάμου, ούτε από τη δύναμη της σάκας, και υιός και γνήσιος ήταν, αν και γεννήθηκε από νεκρά σώματα και νεκρή μήτρα· διότι ούτε η σάρκα την κύηση, ούτε το σπέρμα τη γέννηση απεργάστηκαν, αφού ήταν νεκρή η μήτρα, και εξαιτίας της ηλικίας και εξαιτίας της φυσικής βλάβης[:της στείρωσης]· αλλά έπλασε αυτόν ο Λόγος του Θεού. Στον δούλο όμως, τον Ισμαήλ, δεν έγινε έτσι, αλλά εκείνος γεννήθηκε σύμφωνα με τους νόμους της φύσεως και τη συνήθεια του γάμου. Αλλά εκείνος ο οποίος δεν γεννήθηκε κατά τον φυσικό νόμο, ήταν πολυτιμότερος από αυτόν που γεννήθηκε κατά τον φυσικό νόμο.

Ἠ ἀποστολική περικοπή τῆς κοιμήσεως τῆς Ἁγίας Ἄννης.Παναγιώτης Τρεμπέλας

Η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΗΣ

Προς Γαλάτας, κεφάλαιο Δ΄, εδάφια 22-27

22 Γέγραπται γὰρ ὅτι ᾿Αβραὰμ δύο υἱοὺς ἔσχεν, ἕνα ἐκ τῆς παιδίσκης καὶ ἕνα ἐκ τῆς ἐλευθέρας. 23 Ἀλλ' ὁ μὲν ἐκ τῆς παιδίσκης κατὰ σάρκα γεγέννηται, ὁ δὲ ἐκ τῆς ἐλευθέρας διὰ τῆς ἐπαγγελίας. 24 Ἃτινά ἐστιν ἀλληγορούμενα. Αὗται γάρ εἰσι δύο διαθῆκαι, μία μὲν ἀπὸ ὄρους Σινᾶ, εἰς δουλείαν γεννῶσα, ἥτις ἐστὶν ῎Αγαρ· 25 τὸ γὰρ ῎Αγαρ Σινᾶ ὄρος ἐστὶν ἐν τῇ ᾿Αραβίᾳ, συστοιχεῖ δὲ τῇ νῦν ῾Ιερουσαλήμ, δουλεύει δὲ μετὰ τῶν τέκνων αὐτῆς· 26 ἡ δὲ ἄνω ῾Ιερουσαλὴμ ἐλευθέρα ἐστίν, ἥτις ἐστὶ μήτηρ πάντων ἡμῶν. 27 γέγραπται γάρ· εὐφράνθητι στεῖρα ἡ οὐ τίκτουσα, ρῆξον καὶ βόησον ἡ οὐκ ὠδίνουσα· ὅτι πολλὰ τὰ τέκνα τῆς ἐρήμου μᾶλλον ἢ τῆς ἐχούσης τὸν ἄνδρα.

Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παναγιώτη Τρεμπέλα

22 Σας κάνω την ερώτηση αυτή, διότι έχει γραφεί στον νόμο ότι ο Αβραάμ απέκτησε δύο γιους, ένα γιο από τη δούλη Άγαρ και έναν από την ελεύθερη Σάρρα. 23 Αλλά ο γιος που γεννήθηκε από τη δούλη, γεννήθηκε με φυσικό τρόπο, σύμφωνα με τον νόμο της σάρκας, ενώ ο γιος που γεννήθηκε από την ελεύθερη, γεννήθηκε με τη δύναμη της υποσχέσεως που έδωσε ο Θεός στον Αβραάμ.

Ἡ Ἁγία Μακρίνα

Η ΑΓΙΑ ΜΑΚΡΙΝΑ

ΠΗΓΗ:ΤΟ ΕΙΛΗΤΑΡΙΟΝ

19 ΙΟΥΛΙΟΥ

Αδελφή του Μεγάλου Βασιλείου [1 Ιαν.] και του αγίου Γρηγορίου Νύσσης [10 Ιαν.], η οσία Μακρίνα ήταν η πρωτότοκη από τα δέκα τέκνα αυτής της οικογένειας αγίων. Τη στιγμή της γέννησής της (327) ένα μυστηριώδες πρόσωπο εμφανίσθηκε τρεις φορές στη μητέρα της, προστάζοντάς την να δώσει στο παιδί το όνομα της αγίας Θέκλας [24 Σεπτ.], αυτής της Πρωτομάρτυρος και προτύπου των χριστιανών παρθένων. Εκείνη, ωστόσο, κράτησε μυστικό το όνομα αυτό και το παιδί έλαβε τελικά το όνομα της γιαγιάς της, της Μακρίνης της Πρεσβυτέρας, η οποία υπήρξε μαθήτρια του αγίου Γρηγορίου του Θαυματουργού [17 Νοεμ.] και είχε ζήσει μέσα στα δάση του Πόντου κατά τους χρόνους του Μεγάλου Διωγμού.

Η μητέρα της, η αγία Εμμέλεια [Β΄ Κυρ. Ιαν. και (στη Δύση) 30 Μαΐ.], ανέλαβε να την καταρτίσει, όχι στη θύραθεν παιδεία και στα ανάξια λόγου πράγματα που συνηθίζονταν στους ανθρώπους της σειράς της, αλλά σε όλα εκείνα που μέσα στη θεόπνευστη Γραφή άρμοζαν στην ηλικία της και στην ηθική διάπλασή της, συγκεκριμένα το βιβλίο της «Σοφίας Σειράχ» και τις «Παροιμίες». Οι Ψαλμοί του Δαβίδ τη συντρόφευαν σε όλες τις δραστηριότητές της: όταν ξυπνούσε, όταν εργαζόταν, όταν τελείωνε την εργασία της, στην αρχή και το πέρας του γεύματος, πριν πλαγιάσει και όταν εγειρόταν τη νύκτα για να προσευχηθεί. Όταν ήταν δώδεκα ετών και η ομορφιά της δεν μπορούσε να παραμείνει κρυμμένη, ο πατέρας της την αρραβώνιασε με έναν νέο χρηστών ηθών, από καλή οικογένεια, που μόλις είχε τελειώσει τις σπουδές του, και ο οποίος υποσχέθηκε να περιμένει μέχρι η Μακρίνα να φθάσει σε ηλικία γάμου. Ο Θεός όμως πήρε τον νέο πριν την ένωσή τους, γεγονός που επέτρεψε στην οσία να εκπληρώσει τον κρυφό πόθο της: να ζήσει εν αγνεία αναζητώντας ειλικρινά και από το βάθος της ψυχής της τον Θεό. Πολλοί μνηστήρες παρουσιάσθηκαν τότε, αλλά η Μακρίνα προτιμούσε να λογίζεται ως χήρα, δίχως καν να έχει γευθεί τις χαρές του συζυγικού βίου. Έχοντας την ελπίδα της στην Ανάσταση, θεωρούσε στην πραγματικότητα ότι ο μνηστήρας της είχε αναχωρήσει για ένα μακρινό ταξίδι.

Ὁ Ὅσιος Παΐσιος γιὰ τὴν χήρα ποὺ φιλοξένησε τὸν Προφήτη Ἠλία

Ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Πάθη καὶ Ἀρετὲς», Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, Λόγοι Ε΄,

ἔκδοσις Ἡσυχαστήριον «Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Σουρωτὴ Θεσσαλονίκης

Εἴμαστε παιδιὰ τοῦ Θεοῦ καὶ εἶναι καθῆκον μας νὰ κάνουμε τὸ καλό, γιατί ὁ Θεὸς εἶναι ὅλος ἀγάπη. Εἶδες ἡ χήρα πού φιλοξένησε τὸν προφήτη Ἠλία; Εἰδωλολάτρης ἦταν, ἀλλὰ τί ἀγάπη εἶχε μέσα της! Ὅταν ὁ Προφήτης πῆγε καὶ τῆς ζήτησε ψωμί, τοῦ εἶπε: «Ἔχουμε λίγο λάδι καὶ ἀλεύρι· αὐτὸ θὰ φάω μὲ τὰ παιδιά μου καὶ μετὰ θὰ πεθάνουμε». Δὲν τοῦ εἶπε: «Δὲν ἔχουμε νὰ σοῦ δώσουμε». Καὶ ὅταν ὁ Προφήτης, γιὰ νὰ δοκιμάσει τὴν προαίρεσή της, τῆς εἶπε...νὰ φτιάξη ψωμὶ πρῶτα γιὰ ἐκεῖνον καὶ μετὰ γιὰ τὰ παιδιά της, ἡ καημένη ἀμέσως τοῦ ἒφτιαξε.

Ἂν δὲν εἶχε μέσα της ἀγάπη, θὰ ἔβαζε λογισμούς. «Δὲν φτάνει ποὺ τοῦ λέω ὅτι ἔχουμε λίγο, θὰ ἔλεγε, ζητάει νὰ φτιάξω πρῶτα γιὰ ἐκεῖνον!».

Φάνηκε ἡ προαίρεσή της, γιὰ νὰ ἔχουμε ἐμεῖς παραδείγματα. Ἀλλὰ ἐμεῖς διαβάζουμε Ἁγία Γραφή, διαβάζουμε τόσα καὶ τόσα, καὶ τί κάνουμε;

Κυριακή Στ Ματθαίου:«Ὄχλος καί ἄρχοτντες».π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ[: Ματθ.9,1-8]

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

με θέμα:

«Ὂχλος καί ἂρχοντες»

[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 26-7-1992]

(Β265)

Σήμερα, αγαπητοί μου, ο Ευαγγελιστής Ματθαίος μάς διηγείται το θαύμα της θεραπείας ενός παραλυτικού. Είδε ο Κύριος την πίστιν εκείνων που μετέφεραν τον παράλυτο και είπε σε αυτόν: «Θάρσει, τέκνον(:Πάρε θάρρος, παιδί μου)· ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου. (:Σου συγχωρούνται οι αμαρτίες σου)».

Εκεί πλάι, όπως συνήθως πάντοτε, ευρίσκοντο μερικοί Γραμματείς, που όταν άκουσαν ότι συγχωρούνται οι αμαρτίες του παραλύτου, είπε ο καθένας από μέσα του: «Οὗτος βλασφημεῖ. Καὶ ἰδὼν ὁ Ἰησοῦς τὰς ἐνθυμήσεις αὐτῶν εἶπεν· ἵνα τί ὑμεῖς ἐνθυμεῖσθε πονηρὰ ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν; (:’’Αυτός βλασφημεί. Ποιος έχει δικαίωμα να συγχωρεί αμαρτίες;’’. Ο Κύριος γνωρίζοντας τι εσκέφθησαν, τους λέγει: ‘’Γιατί εσείς σκέπτεσθε πονηρά πράγματα;’’)». Και τι λέγει ο Κύριος; «Τί γάρ ἐστιν εὐκοπώτερον, εἰπεῖν(: «Γιατί», λέγει, «τι είναι ευκολότερο να ειπεί κανείς»), ἀφέωνταί σου αἱ ἁμαρτίαι, ἢ εἰπεῖν, ἔγειρε καὶ περιπάτει;(:Δεν είναι ευκολότερο πράγμα να θεραπεύσεις κάποιον από του να του αφήσεις αμαρτίες;)». Διότι επιτέλους, μία θεραπεία, βέβαια με τη δύναμη του Θεού, πλην όμως, μια θεραπεία κάνει και η Ιατρική. Αλλά αυτό βεβαίως δεν είναι ευκολότερον; Παρά του να πει κανείς σε κάποιον: «Σου συγχωρούνται αἱ ἁμαρτίαι», κάτι που προσωπικά ανήκει στον Θεό;- «ἵνα δὲ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ τῆς γῆς ἀφιέναι ἁμαρτίας(:Για να δείτε ότι έχει εξουσία ο υιός του ανθρώπου επάνω στη γη να συγχωρεί αμαρτίες)». Και ευθύς λέγει εις τον παράλυτον να σηκωθεί, να πάρει το κρεβάτι του και να πάει στο σπίτι του.

Μία μικρή παρένθεση. Πώς μπορεί να ξέρομε ότι συγχωρήθηκαν οι αμαρτίες αυτού του ανθρώπου; Θα ερωτήσετε. Διότι δεν είναι ένα σκοτεινό πράγμα; Πάμε στην εξομολόγηση και δεχόμεθα την άφεση των αμαρτιών μας. Πούθε ξέρομε ότι συγχωρούνται οι αμαρτίες μας; Εδώ λοιπόν πώς μπορούσε να γνωρίζει κανείς ότι συγχωρήθηκαν οι αμαρτίες εκείνου του παραλύτου; Από το ακολουθούν θαύμα. Διότι Εκείνος που είπε με τόσην ευκολία «Σήκω και περπάτα», προφανώς κατέχει και το άλλο. Κι Εκείνος που είπε: «Ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς», δηλαδή στο μυστήριο πια της Εξομολογήσεως, ο ίδιος είναι Εκείνος που συγχωρεί τις αμαρτίες.

24 Ἰουλίου. † ΚΥΡΙΑΚΗ Ϛ ́ ΜΑΤΘΑΙΟΥ. Χριστίνης μεγαλομάρτυρος (†300). Ἀθηναγόρου τοῦ ἀπολογητοῦ, Θεοφίλου νεομάρτυρος (†1635). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Κυρ. ς΄ ἐπιστ. (Ῥωμ. ιβ´ 6-14).

Ρωμ. 12,6          ἔχοντες δὲ χαρίσματα κατὰ τὴν χάριν τὴν δοθεῖσαν ἡμῖν διάφορα, εἴτε προφητείαν, κατὰ τὴν ἀναλογίαν τῆς πίστεως,

Ρωμ. 12,6                  Εφ' όσον δε έχομεν διάφορα χαρίσματα σύμφωνα με την χάριν, που μας έχει δοθή από το Αγιον Πνεύμα, ας επαναπαυώμεθα εις αυτά και ας εργαζώμεθα πνευματικώς δι' αυτών. Είτε δηλαδή έχομεν προφητικόν χάρισμα, ας διδάσκωμεν την αλήθειαν ανάλογα με το χάρισμα αυτό.

Κυριακή ΣΤ Ματθαίου. Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τή θεραπεία τοῦ Παραλυτικοῦ τῆς Καπερναούμ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ [:Ματθ.9,1-8]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΙΚΟΥ ΤΗΣ ΚΑΠΕΡΝΑΟΥΜ

«Καὶ ἐμβὰς εἰς πλοῖον διεπέρασε καὶ ἦλθεν εἰς τὴν ἰδίαν πόλιν. Καὶ ἰδοὺ προσέφερον αὐτῷ παραλυτικὸν ἐπὶ κλίνης βεβλημένον· καὶ ἰδὼν ὁ Ἰησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν εἶπε τῷ παραλυτικῷ· θάρσει, τέκνον· ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου(:και αφού μπήκε σε ένα πλοίο, πέρασε στην απέναντι όχθη της λίμνης, και ήλθε στη δική Του πόλη, την Καπερναούμ. Τότε Του έφεραν έναν παράλυτο, που τον είχαν βάλει πάνω σε ένα κρεβάτι. Και καθώς ο Ιησούς είδε την πίστη που είχε και ο παράλυτος κι εκείνοι που τον μετέφεραν, είπε στον παράλυτο, ο οποίος ανησυχούσε και φοβόταν μήπως οι αμαρτίες του γίνουν εμπόδιο στη θεραπεία του: “Έχε θάρρος, παιδί μου˙ έχουν συγχωρηθεί οι αμαρτίες σου”)» [Ματθ. 9,1-2].

«Δική Του πόλη» ονομάζει εδώ την Καπερναούμ· διότι άλλη μεν Τον έφερε στον κόσμο, η Βηθλεέμ, άλλη Τον ανέθρεψε, η Ναζαρέτ και άλλη Τον είχε διαρκώς κάτοικό της, η Καπερναούμ [πρβλ. Ματθ. 4,12-16: «Ἀκούσας δὲ ὁ Ἰησοῦς ὅτι Ἰωάννης παρεδόθη, ἀνεχώρησεν εἰς τὴν Γαλιλαίαν. καὶ καταλιπὼν τὴν Ναζαρὲτ ἐλθὼν κατῴκησεν εἰς Καπερναοὺμ τὴν παραθαλασσίαν ἐν ὁρίοις Ζαβουλὼν καὶ Νεφθαλείμ, ἵνα πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν διὰ Ἡσαΐου τοῦ προφήτου λέγοντος· γῆ Ζαβουλὼν καὶ γῆ Νεφθαλείμ, ὁδὸν θαλάσσης, πέραν τοῦ Ἰορδάνου, Γαλιλαία τῶν ἐθνῶν, ὁ λαὸς ὁ καθήμενος ἐν σκότει εἶδε φῶς μέγα καὶ τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου φῶς ἀνέτειλεν αὐτοῖς (:όταν άκουσε ο Ιησούς ότι ο Ιωάννης παραδόθηκε στη φυλακή απ’ τον βασιλιά Αντίπα, αναχώρησε και πήγε στη Γαλιλαία. Κaι αφού άφησε τη Ναζαρέτ, πήγε και κατοίκησε στην Καπερναούμ, η οποία ήταν κτισμένη κοντά στη λίμνη της Γαλιλαίας, στα σύνορα των φυλών Ζαβουλών και Νεφθαλείμ. Έτσι επαληθεύθηκε και πραγματοποιήθηκε εκείνο που είπε ο Θεός μέσω του προφήτου Ησαΐα: “Η χώρα της φυλής Ζαβουλών και η χώρα της φυλής Νεφθαλείμ, που εκτείνονται κοντά στη θάλασσα και πέρα από τον Ιορδάνη ποταμό, στα ανατολικά του, η Γαλιλαία, στην οποία κατοικούν πολλοί εθνικοί. Ο λαός που κάθεται καθηλωμένος κι ακίνητος στο πνευματικό σκοτάδι της ειδωλολατρικής πλάνης και της ασεβείας είδε μεγάλο πνευματικό φως, τον Χριστό˙ κι έλαμψε φως από τον ουρανό σε εκείνους που κάθονται στη χώρα που σκιάζεται από το πυκνότατο σκοτάδι της αμαρτίας και του θανάτου”)».

Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης: Ὁ φωτισμένος ἀσκητής τῶν νεώτερων χρόνων (14 Ἰουλίου †)

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου - Καθηγητοῦ

Στίς 14 Ἰουλίου ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τή μνήμη τοῦ ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτη. Πρόκειται γιά μιά σπουδαία ἐκκλησιαστική προσωπικότητα τοῦ 18ου αἰῶνα, ἡ ὁποία ἔβαλε τή δική της σφραγῖδα στήν Ἐκκλησία καί τό Γένος μας τήν κρίσιμη ἐκείνη περίοδο, ὅπου ἡ Ὀθωμανική αὐτοκρατορία βρισκόταν στό ἀπόγειο τῆς δύναμής της. Συνετέλεσε ἐπίσης στήν ἀποσόβηση τοῦ κινδύνου τῆς ἀλλοιώσεως τοῦ ὀρθοδόξου φρονήματος, ἀπό τήν ἐπέλαση πολυαρίθμων παπικῶν καί προτεσταντικῶν «ἱεραποστόλων», οἱ ὁποῖοι ἀσκοῦσαν ἀσφυκτικό προσηλυτισμό εἰς βάρος τῶν ὑποδούλων Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων. Ὁ ἅγιος Νικόδημος, μέ τόν πολύπλευρο ἀγῶνα του βοήθησε τά μέγιστα γιά τή σωτηρία τῆς Ὀρθοδοξίας καί... τοῦ Ἑλληνισμοῦ.

Γεννήθηκε στή Νάξο τό 1749. Τό κοσμικό του ὄνομα ἦταν Νικόλαος Καλλιβρούτσης. Οἱ γονεῖς του Ἀντώνιος καί Ἀθανασία φρόντισαν νά τοῦ δώσουν χριστιανική ἀνατροφή καί νά τόν μορφώσουν μέ τό ὑστέρημά τους. Φοίτησε ἀρχικά στή Σχολή τοῦ Ἁγίου Γεωργίου στή Νάξο, ἔχοντας διδάσκαλο τόν ἀδελφό τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, Χρύσανθο. Στή συνέχεια πῆγε στή Σμύρνη γιά ἀνώτερες σπουδές, στήν περίφημη Εὐαγγελική Σχολή. Ἦταν τέτοια ἡ ἐπίδοσή του ὥστε ὁ μητροπολίτης Ἰερόθεος τόν προόριζε γιά μελλοντικό διευθυντή τῆς Σχολῆς. Σπούδασε Θεολογία, Φιλολογία, Φιλοσοφία, Οἰκονομία, Ἰατρική, Ἀστρονομία, ἀκόμα καί Στρατιωτικά. Ἔμαθε ἄπταιστα γαλλικά, ἰταλικά καί λατινικά, ἔχοντας ἰσχυρότατη μνήμη.

Ἡ εἰκόνα τῆς Ἁγίας Τριάδας τοῦ Ρουμπλιώβ στήν Λαύρα τῆς Ἁγίας Τριάδας τοῦ Ἁγίου Σέργιου

Η εικόνα της Αγίας Τριάδας του Ρουμπλιώβ μεταφέρθηκε για λίγες ημέρες από το Μουσείο Τετριακώβ της Μόσχας στην Λαύρα της Αγίας Τριάδας του Αγίου Σέργιου με την ευκαιρία του εορτασμού των 600 χρόνια από την ανακομιδή των λειψάνων του Αγίου Σεργίου του Ραντόνεζ το 1422

Το σκήνωμα του Αγίου Σεργίου μπορεί σήμερα να το προσκυνήσει κάποιος μέσα σε αυτόν τον ναό, που είναι αφιερωμένος στην Αγία Τριάδα και αποτελεί το παλαιότερο από όλα τα σωζόμενα σήμερα κτίσματα της Μονής. Οι μεγαλύτεροι αγιογράφοι της μεσαιωνικής Ρωσίας, οι Αντρέι Ρουμπλιόφ και Δανιήλ Τσιόρνι, κλήθηκαν να αγιογραφήσουν το καθολικό

* * * * * *

Τριάντα περίπου χρόνια είχαν περάσει από την κοίμηση του Οσίου Σεργίου του Ραντονέζ (✞ 25 Σεπτεμβρίου 1392). Κοντά στη Λαύρα της Αγίας Τριάδος ζούσε ένας ενάρετος Χριστιανός, που ευλαβούνταν τον Όσιο Σέργιο και πήγαινε συχνά στον τάφο του για να προσευχηθεί.Μια νύχτα, καθώς κοιμόταν, ο Όσιος του εμφανίστηκε σε όνειρο και του είπε:

Λυπᾶμαι γιά τούς Πνευματικούς Πατέρες πού ἰσχυρίζονται ὅτι...

Λυπᾶμαι γιά τούς Πνευματικούς Πατέρες πού ἰσχυρίζονται ὅτι δέν ἀρκεῖ ἡ Πνευματική ζωή, ἀλλά χρειάζεται καί ἡ ψυχολογία.

Ὅσιος Σωφρόνιος Σαχάρωφ.

https://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/07/blog-post_37.html