44. Περί Πίωρ, Λαυσαϊκόν-Ἁγίου Παλλαδίου, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

44. Περί Πίωρ, Λαυσαϊκόν-Ἁγίου Παλλαδίου, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 26-7--2018 (κήρυγμα στήν ἀγρυπνία), ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr,ht... καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...

Κυριακή Θ Ματθαίου (Ματθ. 14,22-34). Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ(Ματθ.14,22-34)

 Eπιλεγμένα αποσπάσματα από τον υπομνηματισμό του αγίου Ιωάννου, αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Χρυσοστόμου στην ευαγγελική περικοπή της Κυριακής Θ΄Ματθαίου (ομιλία Ν΄ από το υπόμνημα του αγίου στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο)

   «Καὶ εὐθέως ἠνάγκασεν ὁ Ἰησοῦς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἐμβῆναι εἰς τὸ πλοῖον καὶ προάγειν αὐτὸν εἰς τὸ πέραν, ἕως οὗ ἀπολύσῃ τοὺς ὄχλουςκαὶ ἀπολύσας τοὺς ὄχλους ἀνέβη εἰς τὸ ὄρος κατ᾿ ἰδίαν προσεύξασθαι. ὀψίας δὲ γενομένης μόνος ἦν ἐκεῖ. τὸ δὲ πλοῖον ἤδη μέσον τῆς θαλάσσης ἦν, βασανιζόμενον ὑπὸ τῶν κυμάτων· ἦν γὰρ ἐναντίος ὁ ἄνεμος. (:Και αμέσως ο Ιησούς, για να μην παρασυρθούν οι μαθητές Του από τον ενθουσιασμό του πλήθους που ήθελε να Τον ανακηρύξει βασιλιά [μετά από το θαύμα του χορτασμού των πεντακισχιλίων] τους ανάγκασε να εισέλθουν στο πλοίο και να περάσουν πριν από Αυτόν στο απέναντι μέρος της λίμνης, ωσότου Αυτός διαλύσει τα πλήθη του λαού. Και αφού διέλυσε τα πλήθη, ανέβηκε στο όρος, για να προσευχηθεί μόνος και απερίσπαστος. Κι όταν άρχισε να νυκτώνει, ήταν μόνος Του εκεί. Το πλοίο όμως βρισκόταν πλέον στο μέσο της λίμνης και κλυδωνιζόταν πολύ από τα κύματα, διότι ήταν αντίθετος ο άνεμος)»[Ματθ.14,22-27][ερμην. απόδοση Παν. Τρεμπέλα].

     Για ποιο λόγο ανεβαίνει στο όρος; Για να μας διδάξει ότι είναι καλό πράγμα η ερημιά και η μόνωση όταν πρέπει να επικοινωνήσουμε με τον Θεό. Για τον λόγο αυτόν βέβαια καταφεύγει συχνά στις ερήμους και εκεί πολλές φορές διανυκτερεύει προσευχόμενος για να μας διδάξει να επιδιώκουμε την απόλυτη ησυχία κατά την προσευχή και από τον χρόνο και από τον τόπο. Διότι η έρημος είναι μητέρα της ησυχίας και τόπος γαλήνης και λιμάνι που μας απαλλάσσει από κάθε θόρυβο.

   Και ο μεν Ιησούς για τον λόγο αυτόν ανέβαινε εκεί στο όρος, οι μαθητές Του όμως κλυδωνίζονται και πάλι από τη θαλασσοταραχή και υποφέρουν από την κακοκαιρία όπως και σε κάποια προηγούμενη φορά [πρβλ. Ματθ.8,23-27: «Καὶ ἐμβάντι αὐτῷ εἰς τὸ πλοῖον ἠκολούθησαν αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ. καὶ ἰδοὺ σεισμὸς μέγας ἐγένετο ἐν τῇ θαλάσσῃ, ὥστε τὸ πλοῖον καλύπτεσθαι ὑπὸ τῶν κυμάτων· αὐτὸς δὲ ἐκάθευδε. καὶ προσελθόντες οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἤγειραν αὐτὸν λέγοντες· Κύριε, σῶσον ἡμᾶς, ἀπολλύμεθα. καὶ λέγει αὐτοῖς· τί δειλοί ἐστε, ὀλιγόπιστοι; τότε ἐγερθεὶς ἐπετίμησε τοῖς ἀνέμοις καὶ τῇ θαλάσσῃ, καὶ ἐγένετο γαλήνη μεγάλη. οἱ δὲ ἄνθρωποι ἐθαύμασαν λέγοντες· ποταπός ἐστιν οὗτος, ὅτι καὶ οἱ ἄνεμοι καὶ ἡ θάλασσα ὑπακούουσιν αὐτῷ;(: Και όταν μπήκε στο πλοίο, Τον ακολούθησαν οι δώδεκα μαθητές Του.

Στήν προσευχή σου μή ζητᾶς οὔτε φῶτα, οὔτε χαρίσματα καθόλου, παρά μετάνοια (Ὅσιος Παΐσιος)

"Ελεγε επίσης:«Στην προσευχή σου μη ζητάς τιποτε άλλο εκτός από την μετάνοια·ούτε φώτα, ούτε χαρίσματα καθόλου, παρά μετάνοια.

  Η μετάνοια θα σου φέρει την ταπείνωση, η ταπείνωση θα σου φέρει την χάρη του Θεού... 

 Κατ' αυτό τον τρόπο, την Ευχή θα την αισθανούμε σαν ανάγκη και δεν θα νοιώθουμε κούραση, και η καρδιά μας θα νοιώθει ένα γλυκό πόνο όταν λέει την Ευχή, και ο Χριστός θα μας σκορπάη και Αυτός την γλυκιά Του παρηγοριά μέσα στην καρδιά μας. 

 Η προσευχή, λοιπόν, δεν κουράζει, αλλά ξεκουράζει.

Διδάγματα ἀπὸ τὸν βίο τοῦ ἁγίου Παντελεήμονος (+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

Διδάγματα ἀπὸ τὸν βίο τοῦ ἁγίου Παντελεήμονος

(Ομιλία του †Επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, ἑορτάζει ἕνας ἀπὸ τοὺς μεγαλυτέρους ἀθλητὰς τῆς πίστεώς μας, ὁ ἅγιος Παντελεήμων. Τὰ ἐγκώμια ποὺ τοῦ ψάλλει ἡ Ἐκκλησία εἶνε πολλά. Ἀλλὰ τὸ μεγαλύτερο ἐγκώμιο νομίζω ὅτι εἶνε τὸ ἴδιο τὸ ὄνομά του, τὸ ὄνομα Παντελεήμων.

Δὲν δίνει ἡ Ἐκκλησία τυχαίως τὸ ὄνομα στὸν καθένα μας. Ὅλοι ἔχουμε ὀνόματα· δὲν εἴμαστε μὲ νούμερα. Σὲ ἄλλα κράτη εἶνε μὲ νούμερα. Θά ᾿ρθῃ ἐποχὴ ποὺ θὰ σβήσουν τὰ ὀνόματα καὶ οἱ ἄνθρωποι θά ᾿ναι μὲ νούμερα. Ἀλλὰ ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα οἱ ἄνθρωποι δὲν εἶναι μὲ νούμερα. Ἐδῶ ἔχει ὁ καθένας τὸ ὄνομά του. Ἄλλος λέγεται Γεώργιος, ἄλλη Μαρία… Εἴμαστε λοιπὸν ὑποχρεωμένοι νὰ τιμήσουμε τὸ ὄνομά μας μὲ τὴ ζωή μας. Μὴ μᾶς ποῦν οἱ ἅγιοι, ὅταν πᾶμε πάνω στοὺς οὐρανούς, Τί σχέσι εἴχατε σεῖς μαζί μας; Καθένας ἐδῶ νὰ τιμήσῃ τὸ ὄνομά του, ὅπως τὸ τίμησε ὁ ἅγιος Παντελεήμων καὶ ἀποτελεῖ αὐτὸ ἐγκώμιό του.

Ἡ Κυρία Θεοτόκος, ἡ Γοργοεπήκοος καί τό Μοναστήρι της στή Μάνδρα

 Χρυσούλα Χατζηγιαννιού, Φιλόλογος

Μια μέρα πού πήγαν οι τέσσερις μοναχές στο Καπανδρίτι, ήρθε μαζί τους και μια κυρία, γνωστή, και μόλις είδε την καταπράσι­νη πεδιάδα με τα πλατάνια και τα πολλά νερά, είπε:

– Δεν είναι αυτό το μέρος πού θα κτισθεί το Μοναστήρι. Εγώ, το είδα στο όνειρό μου. Θα κτισθεί πάνω σε οροσειρά.

Γέλασαν εκείνες και της είπαν:

 

Δεν πιστεύουμε στα όνειρα. Άλλωστε, ο τόπος είναι σχεδόν αγορασμένος, αφού έχουμε δώσει και προκαταβολή….

 

– Εδώ δε γίνεται Μοναστήρι, είπε κάποιος άλλος. Θα κάνουν εξαγωγή μαρμάρου.

 

Αυτό το τελευταίο, πού μπορεί να ήταν πιθα­νόν, …κι ακόμα οι αναβολές για τη Θεία Λειτουργία, πού τόσο πε­ρί ποθούσαν οι Μοναχές, τις έριξε σε συλλογή.

 

Και τότε, έφτασε στην ακοή τους ξανά, η πρόταση πού τους είχε γίνει κάποτε, για να κτίσουν το Μοναστήρι στην οροσειρά της Μάνδρας, και την είχαν απορρίψει. Μα τούτη τη φορά, δεν την απέρρι­ψαν…

 

Δεν πάμε να ρίξουμε μια ματιά; Και πήγαν. Ήρθε μαζί τους και κείνη η κυρία πού είδε το όνειρο, και άλλοι. Μακρυά απ΄ το δρόμο, μόλις φάνηκε η οροσειρά, φώναξε η κυρία:

 

– Αυτή είναι η οροσειρά, πού θα κτιστεί το Μο­ναστήρι.

 

 

Ανέβηκαν ως την κορφή του βουνού, με πολύ κόπο. Πραγματικά, η θέα ήταν θαυμάσια, κι όλη η θάλασσα της Ελευσίνας απλωνόταν μπροστά τους. Όμως, γύρω ο τόπος, απότομος, κρημνώδης, δύσ­βατος, άνυδρος, όλο πέτρα, βράχους και θάμνους. Μόνο για πουλιά.

 

Μεσα τους απόφαση δεν έπαιρναν, γιατί και το Καπανδρίτι τους άρεσε, με τα πλατάνια και τα νερά του και τις απλοχωριές του. Άλλωστε είχαν δώσει και γερή προκαταβοή. Τελικά είπαν:

 

– Και κείνο καλό και τούτο καλό. Ας μιλήσει η Παναγία.

 

Κι η Παναγία μίλησε…

Γιόγκα: Μύθοι καί ἀλήθειες

  Ρακοβαλή Αθανάσιου

 

Πριν από 25 χρόνια περίπου η γιόγκα ήταν άγνωστη στην Ελλάδα. Σήμερα διαφημίζεται παντού. Εφημερίδες, περιοδικά μεγάλης κυκλοφορίας και πολλά βιβλία προσπαθούν να την «περάσουν» στον κόσμο, ενώ υπάρχουν και πολλές σχετικές οργανώσεις και σχολές. Τα περισσότερα γυμναστήρια, σε κάθε σχεδόν συνοικία, έχουν και ένα τμήμα γιόγκα.

Προσπαθούν να την εισαγάγουν ακόμα και στα νοσοκομεία και στην εκπαίδευση! Φαίνεται ότι αυτό το σύστημα κάνει για όλα, πως είναι μία πανάκεια!

Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Μόνο κάποιος που έχει προσωπική εμπειρία, μπορεί να ξέρει. Εμείς σήμερα θα τολμήσουμε μια κριτική, λέγοντας πράγματα που κρύβονται.[1] Γιατί εμείς γνωρίζουμε τα πράγματα από «μέσα». Κάποιοι από μας ήμασταν μαθητές, οπαδοί, φίλοι, τρώγαμε μαζί, συζητούσαμε και παρακολουθούσαμε τις σχετικές ομιλίες και τα σεμινάρια τότε, στην αρχή, γύρω στο 1980. Ξέρουμε πολλά περισσότερα από τους σημερινούς μαθητές.

Ξέρουμε γνωστούς που τρελάθηκαν από την μακροχρόνια εξάσκηση αυτών των «τεχνικών», αλλά και κάποιον που αυτοκτόνησε.[2] Ξέρουμε όλα τα ψέματα που λένε και τον τρόπο με τον οποίο συνεχώς διαστρέφουν την πραγματικότητα και παραπληροφορούν. Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα με τη σειρά:

1. ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ

Από τη μια λένε ότι δεν είναι κερδοσκοπικά σωματεία, από την άλλη όμως οργανώνουν σεμινάρια, που για να συμμετάσχεις πρέπει να πληρώσεις τεράστια ποσά. Στην πραγματικότητα τίποτα δεν δίνεται δωρεάν. Είναι μία καλοστημένη εμπορική επιχείρηση που πουλάει «φιλοσοφία», «κοσμοθεωρία», «υπαρξιακή αναζήτηση», «αυτογνωσία», «ψυχολογική υποστήριξη» και ό,τι παραπλήσιο θέλετε.

Ὁ καιρός πού πρέπει νά βάλλουμε στήν ἐξάσκησι κάθε ἀρετῆς· καί περί τῶν σημείων τῆς προκοπῆς μας

  

 Ο Αόρατος πόλεμος 

ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

 Απόδοση στη νέα Ελληνική: Ιερομόναχος Βενέδικτος

Έκδοση Συνοδείας Σπυρίδωνος Ιερομονάχου, Νέα Σκήτη, Άγιον Όρος

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΜΑ΄  Ὁ καιρός πού πρέπει νά βάλλουμε στήν ἐξάσκησι κάθε ἀρετῆς· καί περί τῶν σημείων τῆς προκοπῆς μας.

Όσον αφορά το χρονικό διάσημα το οποίο πρέπει να διαθέτουμε για την εξάσκησι της κάθε αρετής, αυτό δεν πρέπει να το καθορίσουμε εμείς. Γιατί αυτό πρέπει να το κανονίζη κανείς σύμφωνα με την θέσι του, την ανάγκη του, την πρόοδο που κάνει στην πνευματική ζωή και σύμφωνα με την διάκρισι εκείνου του Γέροντα ή του Πνευματικού που μας καθοδηγεί σ αυτήν. Αν όμως δείξουμε επιμέλεια πραγματική και χρησιμοποιούμε τους τρόπους που είπαμε, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μέσα σε λίγες εβδομάδες σημειώνεται μεγάλη πρόοδος. Σημείο ότι είχαμε κάποια πρόοδο στην αρετή, είναι η σταθερή συνέχισις της εξασκήσεως στην αρετή. Και αυτό πρέπει να συμβαίνη ακόμη και τον καιρό της σκοτίσεως και στενοχώριας της ψυχής, ακόμη και τον καιρό που θα αφαιρεθούν από εμάς, κατά θεία οικονομία, οι πνευματικές χαρές και παρηγοριές (77).

Κάποια μοναχή ἀπό τήν Σερβία γράφει. Γέρων Σωφρόνιος Σαχάρωφ

  

Ὑπάρχει μία «γεροντική» ἔκφραση: κάθε καλή πράξη προηγεῖται ἤ ἀκολουθεῖται ἀπό πειρασμό. ΣΤΑΡΕΤΣ ΝΙΚΟΝ (Vorobiev)

Υπάρχει μια «γεροντική» έκφραση: κάθε καλή πράξη προηγείται ή ακολουθείται από πειρασμό. Και τέτοιες καλές πράξεις όπως η προσευχή από την καρδιά, και ειδικά η Θεια  Κοινωνία, δεν μπορούν να παραμείνουν χωρίς την εκδίκηση του διαβόλου. Χρησιμοποιεί όλη του τη δύναμη για να σταματήσει να προσεύχεσαι  σωστά και να λάβεις την Θεια κοινωνία.

Γέροντα, ποιός πρέπει νά κάνει τίς δουλειές στό σπίτι;

- Γέροντα, ποιός πρέπει να κάνει τις δουλειές στο σπίτι; - Όποιος προλάβει πρώτος! Όσιος Παΐσιος Αγιορείτης (✞ 12 Ιουλίου)

http://apantaortodoxias.blogspot.com/2018/07/12_12.html

28 Ιουλίου Συναξαριστής. Των Αγίων Προχόρου, Νικάνωρ, Τίμων και Παρμένα, Ευσταθίου Μάρτυρα, Ακακίου, Δροσίδος, Ειρήνης Χρυσοβαλάντου, Παύλου Ξηροποταμινού, Χριστοδούλου Μάρτυρα, Αυξεντίου εν Λαοδικία, Εγκαίνια Ναού Υπεραγίας Θεοτόκου τοις Διακονίσσης.

Οἱ Ἅγιοι Πρόχορος, Νικάνωρ, Τίμων καὶ Παρμενᾶς οἱ Ἀπόστολοι καὶ Διάκονοι

«Ὃς ἐὰν θέλη ἐν ἡμῖν μέγας γενέσθαι, ἔσται ὑμῶν διάκονος». Ὅποιος, δηλαδή, θέλει νὰ γίνει μέγας
μεταξύ σας, εἶπε ὁ Κύριος, ἂς εἶναι ὑπηρέτης σας καὶ ἂς μαθαίνει νὰ γίνεται ἐξυπηρετικὸς στοὺς ἄλλους.
Σ’ αὐτὴ τὴν κατηγορία ἀνθρώπων ἀνήκαν καὶ οἱ ἀπόστολοι – ἀπὸ τοὺς 70 μαθητὲς τοῦ Κυρίου – Πρόχορος, Νικάνωρ, Τίμων καὶ Παρμένος. Αὐτοὶ ἦταν μεταξὺ τῶν ἑπτὰ ἐκλεγμένων διακόνων τῆς πρώτης χριστιανικῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων (Πράξ. στ’ 5).
Τὸ ἔργο τους ἦταν νὰ ὑπηρετοῦν καὶ νὰ ἐπιστατοῦν στὴ διατροφὴ τῶν ἀπόρων μελῶν τῆς Ἐκκλησίας, ἰδιαίτερα τῶν ὀρφανῶν καὶ τῶν χηρῶν. Ἀλλὰ ὑπηρετοῦσαν καὶ στὴ διάδοση τοῦ Θείου Λόγου. Ἔτσι ἀργότερα, ὁ μὲν Πρόχορος ἀκολούθησε τὸν εὐαγγελιστὴ Ἰωάννη στὴ Μικρὰ Ἀσία, ὅπου ἔγινε ἐπίσκοπος Νικομήδειας καὶ ἀναδείχθηκε τέλειος διάκονος τοῦ ἐπισκοπικοῦ καθήκοντος.
Ὁ δὲ Τίμων ὑπέστη μαρτυρικὸ θάνατο στὰ Βόστρα τῆς Ἀραβίας, ὅπου εἶχε σταλεῖ νὰ ὑπηρετήσει τὸ Εὐαγγέλιο.

28 Ἰουλίου. Προχόρου, Νικάνορος, Τίμωνος καί Παρμενᾶ τῶν ἀποστόλων. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Τῶν ἁγίων. Ζήτει τῇ Κυριακῇ τῶν μυροφόρων. (Πρξ. ς΄ 1-7). 

Πραξ. 6,1           Ἐν δὲ ταῖς ἡμέραις ταύταις πληθυνόντων τῶν μαθητῶν ἐγένετο γογγυσμὸς τῶν Ἑλληνιστῶν πρὸς τοὺς Ἑβραίους, ὅτι παρεθεωροῦντο ἐν τῇ διακονίᾳ τῇ καθημερινῇ αἱ χῆραι αὐτῶν.

Πραξ. 6,1                  Κατά τας ημέρας δε αυτάς, καθώς ηύξανε ο αριθμός των πιστών, οι Εβραίοι Χριστιανοί, οι οποίοι κατήγοντο από ξένας περιοχάς και ωμιλούσαν την ελληνικήν γλώσσαν και ελέγοντο Ελληνισταί, ήρχισαν να γογγύζουν και να παραπονούνται εναντίον των Εβραίων Χριστιανών της Ιουδαίας, διότι αι χήραι αυτών παρεμερίζοντο και παρημελούντο εις την καθημερινήν υπηρεσίαν της διανομής τροφών και βοηθημάτων.