Πῶς ἡ ἐξομολόγηση θεραπεύει τήν ψυχή. Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

ΠΩΣ Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΘΕΡΑΠΕΥΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ.
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα Ἁγιορείτου στίς 27-08-2011
(Συνάξεις νέων στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ἱ. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης)

http://hristospanagia3.blogspot.gr/ 

Ἐφημερεῦον Πνευματικό νοσοκομεῖο-μοναστῆρι (Ὅσιος Πορφύριος )

Α. ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΩΣ

Ἐφημερεῦον Πνευματικό νοσοκομεῖο-μοναστῆρι

Ὁ Ἅγιος Πορφύριος σχετικά μέ τό ἱερό Μυστήριο τῆς Ἐξομολόγησης ὁραματιζόταν κάτι μεγαλειῶδες:

Ἀρχιμανδρίτης Κύριλλος Γεραντώνης, Καθηγούμενος Ἱ.Μ. Ὁσίου Δαυΐδ τοῦ Γέροντος (30.10.1938 - 30.03.2012)

ΤΡΙΑ χρόνια πέρασαν ἀπὸ τὴν εἰς Κύριον ἐκδημίαν τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος καὶ Ἡγουμένου τῆς Ἱ. Μ. Ὁσίου Δαυΐδ Κυρίλλου Γεραντώνη. Ἦταν ἡ τριακοστὴ Μαρτίου τοῦ ἔτους 2012, ὅταν ὁ μακαριστὸς π. Κύριλλος ἄφησε τὴν τελευταία του πνοὴ στὸ Ναυτικὸ Νοσοκομεῖο.
Ἄξιος διάδοχος τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος π. Ἰακώβου Τσαλίκη ὑπηρέτησε ὡς ἡγούμενος πάνω ἀπὸ 20 χρόνια. Μετὰ τὴν στρατιωτική του θητεία προσῆλθε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ὁσίου Δαυΐδ, ὅπου καὶ ἐκάρη Μοναχὸς τὴν 1η Ὀκτωβρίου τοῦ ἔτους 1965 ἀπὸ τὸν τότε μακαριστὸ ἡγούμενο Ἀρχιμανδρίτη Νικόδημο Θωμᾶ († 1977), λαβών τὸ ὄνομα Κυπριανός. Στὶς 27 Μαρτίου 1971 χειροτονήθηκε
Διάκονος στὸν Ἱ. Ν. Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου Λίμνης, λαβών τὸ ὄνομα Κύριλλος. Στὶς 28 Μαΐου 1971 χειροτονήθηκε πρεσβύτερος στὴν Ἱ. Μ. Ὁσίου Δαυὶδ ἀπὸ τὸν μακαριστὸ Μητροπολίτη Χαλκίδος Νικόλαο († 1975).

Ἐρώτηση: Πάτερ Ραφαήλ, Νόικα πῶς μπορῶ νά φυλάγομαι ἀπό τούς κακούς λογισμούς πού μοῦ ἔρχονται στόν νοῦ;

Ερώτηση: Πάτερ Ραφαήλ, πώς μπορώ να φυλάγομαι από τους κακούς λογισμούς που μου έρχονται στον νου;

Απάντηση: Δεν μπορείς να φυλάγεσαι! Όλα αυτά που αποκαλούμε εντολές του Θεού, όλα όσα μας φαίνονται φοβερά δύσκολα, δεν είναι απλώς δύσκολα: είναι αδύνατα! Όταν αισθάνεσαι απελπισμένος, όταν φτάνεις στο σημείο να πεις: «Θα μπορέσω άραγε κάποτε εγώ να πετύχω το τάδε;», η φύση σου ομολογεί ότι εκείνο το τάδε δεν είναι δικό μας, δεν ανήκει στη βιολογική μας φύση. Όμως, από τον Θεό να μην περιμένετε κάτι λιγότερο από εκείνο που πραγματικά είναι αδύνατο! Ο Θεός μόνο στα αδύνατα εργάζεται, διότι αυτά που μας είναι δυνατά μπορούμε να τα κάνουμε και εμείς. Δεν θα σου ανακατέψει ο Θεός τον τραχανά! Όταν όμως πρόκειται για τις εντολές του Θεού, τότε μόνο το Πνεύμα του Θεού μπορεί να τις εργαστεί μέσα σου.

Οἱ συμπροσευχές πληγώνουν τό Ὀρθόδοξο αἴσθημα καί προκαλοῦν σύγχυση

[ΑΙ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΑΙ] ΠΛΗΓΩΝΟΥΝ ΤΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΔΟΓΜΑΤΙΚΟΝ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟΝ ΑΙΣΘΗΜΑ ΚΑΙ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΣΥΓΧΥΣΙΝ

Ἐπιστολή Ἱ. Κοινότητος Ἁγίου Ὄρους πρός τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη

Καρυαί τῇ 18ῃ/31ῃ Δεκεμβρίου 2014

Ἀριθ. Πρωτ. Φ. 2/7/3012

Τῇ Αὐτοῦ Θειοτάτῃ Παναγιότητι

Τῷ Οἰκουμενικῷ Πατριάρχῃ

Κυρίῳ κῳ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙῼ

Πανσεβάστῳ Πατρί ἡμῶν καί Δεσπότῃ

Εἰς Φανάριον

 

Παναγιώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

 Τήν Ὑμετέραν Θειοτάτην Παναγιότητα βαθυσεβάστως ἐν Κυρίῳ προσαγορεύομεν, ὑποβάλλοντες τό υἱϊκόν ἡμῶν σέβας και τάς ταπεινάς εὐχάς διά τήν ἐπί θύραις ἐπιτολήν τοῦ νέου ἐνιαυτοῦ τῆς χρηστότητος τοῦ Κυρίου, νυχθημερόν μνημονεύοντες τοῦ σεπτοῦ Ὑμῶν ὀνόματος ἐν ταῖς πρός Κύριον ταπειναῖς δεήσεσιν ἡμῶν.

Οἱ «μικρές» καί οἱ «μεγάλες» ἁμαρτίες

 ( † Μητροπ. Αντωνίου Μπλούμ) 

Ιδού και ένα τρίτο σημείο που αφορά στην αμαρτία: δεν πρέπει να μας παραπλανά η ιδέα ότι υπάρχουν βαριά και ελαφριά αμαρτήματα. Ασφαλώς και δεν πρέπει να τα βάζουμε όλα στο ίδιο σακί. Όμως ακόμη και μία συγγνωστή αμαρ­τία, αν διαπράττεται με τη θέλησή μας, εν πλήρει συνειδήσει, και έχει προμελετηθεί με κυνισμό, είναι δυνατόν να παρασύρει την ψυχή στον θάνατο.

Στη διάρκεια του πολέμου ήμουν γιατρός. Μια νύχτα μεταφέρουν από το μέτωπο στον τομέα ευθύνης μας έναν αξιωματικό βαριά πληγωμένο, διάτρητο παντού από τις ριπές ενός μυδραλιοβό­λου. Θα μπορούσαμε να καθίσουμε με σταυρω­μένα χέρια και να περιμένουμε το αναπόφευκτο.Κι όμως σ' αυτον τον άνθρωπο δεν είχε πειραχτεί κανένα από τα ζωτικά του όργα­να.

Τελικά τον εγχειρήσαμε, τον περιθάλψαμε και επέζησε. Την ίδια εκείνη νύχτα, με κάλεσαν για έναν άλλο νεαρό στρατιώτη που είχε εμπλακεί σε φασαρία μ’ ένα συμφαντάρο του.

Πόσα χρόνια πρέπει νά περάσουν γιά νά κάνουμε ἐκταφή τοῦ νεκροῦ μας;

Ο τότε πρωτοσύγκελος Ιωαννίνων Θεόκλητος (+) Κατά την ανακομιδή των λειψάνων του Νεομάρτυρος Γεωργίου Ιωαννίνων, ασπαζόμενος την κάρα του Αγίου.

 Κανονικά, εκταφή του νεκρού ΔΕΝ γίνεται, εκτός αν υπάρχει σοβαρός λόγος…(μεταφορά οστών στην πατρίδα του νεκρού, ταφή μέλους ίδιας οικογένειας στον ίδιο τάφο κλπ). Εκταφή δεν γινότανε ούτε παλιά και αυτό πιστοποιείται από τις αρχαιολογικές ανασκαφές που ακόμα και σήμερα φέρνουν στο φως χριστιανικούς τάφους πολλών αιώνων που ουδέποτε ανοίχτηκαν. Ακόμα από ορισμένους κανόνες που τιμωρούν την τυμβωρυχία (όπως ο ζ’ κανόνας του Γρηγορίου Νύσσης) φαίνεται ότι υπονοούν ότι δεν επέτρεπε η τότε συνήθεια να μετακινούνται από τους τάφους τα οστά. Δεν θα υπήρχε βέβαια ωραιότερο πράγμα από το να αναπαύεται κανείς «μέχρι της κοινής αναστάσεως» στον τάφο του, προσβλέποντας κατά τον ωραίο συμβολισμό προς την ανατολή και περιμένοντας την έσχατη σάλπιγγα. (Ι.Μ.Φουντούλης)
Αν πρέπει όμως για κάποιους λόγους να γίνει εκταφή, καλό είναι να έχουν περάσει τουλάχιστον 3 χρόνια, ή τέλος πάντων διάστημα αρκετό ώστε να έχει γίνει πλήρης αποσύνθεση του σώματος και σε καμία περίπτωση χρονικό διάστημα μικρότερο των 2 ετών.

Μάρθα καί Μαρία στό σήμερα

Και οι δύο μανάδες:  Τρία παιδιά η Μάρθα, 

άλλα τόσα η Μαρία  Οι σύζυγοι απ το πρωί ως το σούρουπο στη δουλειά …επιστατούμενοι …

Όλα τα υπόλοιπα λοιπόν περνούν από το χέρι των δυο γυναικών …

Πρόγραμμα καθημερινό: 
Στο πόδι απ τις έξι …Δύσκολο το ξύπνημα των παιδιών …Ετοιμασίες, ντύσιμο, πλύσιμο, πρωινό … Η Μαρία πριν καθίσουν στο τραπέζι τους δίνει να πιούν αγιασμό στο όνομα της Αγίας Τριάδος … Η Μάρθα τους βάζει ν ακούσουν μουσική για να χαλαρώσουν πριν φύγουν όλοι μαζί για το σχολείο …Το ίδιο και έπειτα στο αυτοκίνητο, φρεσκάροντας και λίγο τα μαθήματα της πρώτης ώρας …

Ἀπό τήν ζωή στά φρικτά Καρούλια

Κάθε ἄνθρωπος ἔχει τρεῖς φίλους…

Κάθε ἄνθρωπος ἔχει τρεῖς φίλους…

Ὁ ἕνας τὸν ἐγκαταλείπει κατὰ τὴν ὥραν τοῦ θανάτου, ὁ ἄλλος κατὰ τὸν ἐνταφιασμὸν καὶ ὁ τρίτος τὸν συνοδεύει πέραν τοῦ τάφου.

31 Μαρτίου Συναξαριστής. Ὑπατίου Ἱερομάρτυρα, Ἀκακίου Ὁμολογητή, Θεοφίλου καὶ τῶν σὺν αὐτῶ μαρτυρησάντων, Μενάνδρου καὶ Σαβίνου Μαρτύρων, Βλασίου Ὁσίου, Στεφάνου Θαυματουργοῦ, Ἰωάννου πρίγκιπα, Ἰωνὰ Μητροπολίτου, Ἰννοκεντίου Μητροπολίτου.

Ὁ Ἅγιος Ὑπάτιος ὁ Ἱερομάρτυρας Ἐπίσκοπος Γαγγρῶν

Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Ὑπάτιος ἦταν Ἐπίσκοπος Γαγγρῶν κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Μεγάλου Κωνσταντίνου καὶ ἔλαβε μέρος στὴν Α’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, ἡ ὁποία συνῆλθε τὸ ἔτος 325 μ.Χ., στὴ Νίκαια τῆς Βιθυνίας. Διακρίθηκε γιὰ τὴν πιστότητά του στὰ ὀρθόδοξα δόγματα καὶ τὴν σφοδρὴ πολεμική του κατὰ τῶν δυσσεβῶν αἱρετικῶν καὶ μάλιστα τῶν Ἀρειανῶν.

Ἡ στάση του αὐτὴ ἐξήγειρε τοὺς πληγέντες Νοβατιανούς, οἱ ὁποῖοι ζητοῦσαν μὲ κάθε τόπο τὴν ἐξόντωσή του. Γιὰ τὸν σκοπὸ αὐτόν, τὸ ἔτος 326 μ.Χ. πλήρωσαν κάποιους εἰδωλολάτρες, οἱ ὁποῖοι σὲ κρημνώδη περιοχὴ ἐπιτέθηκαν κατὰ τοῦ Ἁγίου μὲ ξύλα καὶ πέτρες καὶ τὸν ἄφησαν μισοπεθαμένο. Πρὶν ξεψυχήσει, μία ἐκ τῶν φανατικῶν αἱρετικῶν γυναικῶν τὸν θανάτωσε διὰ λίθου.

Ἔτσι ὁ Ἅγιος Ὑπάτιος μαρτύρησε καὶ κληρονόμησε τὴν Βασιλεία τῆς Τριαδικῆς Θεότητος.

Τί πρέπει νά κάνουμε μετά τήν ἐξομολόγηση.Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ.Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα Ἁγιορείτου στίς 04-07-10

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ὅσιος Πορφύριος: Τό Μυστήριο τῆς Ἐξομολόγησης εἶναι προσφορά τοῦ Θεοῦ, ἀπαλλαγή ἀπό τό κακό καί τά ἀδιέξοδα

Α. ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΩΣ

     Προσφορά τοῦ Θεοῦ, ἀπαλλαγή ἀπό τό κακό καί τά ἀδιέξοδα

Ὁ Θεόπνευστος Ὅσιος Πορφύριος, πού ἀπό πολύ μικρός πλουτίστηκε μέ πλῆθος Ἁγιοπνευματικῶν χαρισμάτων, χάρις στήν συνεχή του μετάνοια-ἐξομολόγηση καί τήν τέλεια ὑπακοή του στούς Πνευματικούς του Πατέρες, δίδασκε ὅτι: «ἡ ἐξομολόγηση εἶναι ἕνας τρόπος γιὰ νὰ ἔρθει ὁ ἄνθρωπος εἰς τὸν Θεό. Εἶναι προσφορὰ τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο. Τίποτα καὶ κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ στερήσει ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο αὐτὴν τὴν ἀγάπη»[1]. Ἡ θεραπεία τοῦ ἀσθενοῦς πνευματικά ἀνθρώπου ἀρχίζει μέ τήν μετάνοια καί τήν ἐξομολόγηση. «Ἐγώ δέν ἔχω τίποτε», ἔλεγε. «Ἕνα πράγμα ξέρω. Μετάνοια, ἐξομολόγησι, ζωή μέσα στήν Ἐκκλησία»[2].

Πνευματικό του παιδί ἀποκαλύπτει: Ὁ Ὅσιος «ἔλεγε πώς, μὲ τὸ μυστήριο τῆς Ἐξομολογήσεως, ὅ,τι εἶναι πεσμένο χάμω ἀνορθώνεται. Μᾶς εἶπε κάποτε τὴν συγκινητικὴ περίπτωση ἑνὸς μοναχοῦ, ὁ ὁποῖος εἶχε πάει μικρὸς στὸ Ἅγιο Ὄρος καὶ εἶχε πολλὰ χαρίσματα, ποὺ τὸν ἔκαμναν νὰ νιώθει ὅτι ζοῦσε μέσα στὸν παράδεισο.

« Ἕκαστος ὅπου σώζεται, ἐκεῖ δικαίως καὶ προστρέχει·[1] ».( Πρεσβυτέρου Ἀθανασίου Μηνᾶ)

Αὐτές τίς Ἅγιες ἡμέρες τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος, ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Μεσσίας, καλεῖ ἐργάτες νά ἐργασθοῦν στόν Ἀμπελῶνα Του, νά τηρήσουν τίς Ἅγιες ἐντολές Του[2] καί προσφέρει δωρεάν κληρονομιά τήν Βασιλεία τοῦ Πατρός Του[3]. Ἀντίθετα, ὁ Ἑωσφόρος, μέ δόλο καί ἀπάτη, δεικνύει τούς δικούς του «ἀγρούς», καλώντας κι’ αὐτός  ἐργάτες  βόσκειν χοίρους, ὁδηγώντας τούς ἀφελεῖς εἰς αἰώνιον ἀπώλειαν. Ἀφ’ἑνός ἔχουμε τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί ἀφ’ἑτέρου τήν δυναστεία τοῦ διαβόλου. Ἐν τούτοις, παραθέτουμε ἐνδεικτικά τά χωρία ἐκεῖνα τῆς Ἁγίας Γραφῆς μέ τά ὁποῖα τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, ἀπό ἄκραν εὐσπλαχνίαν καί φιλανθρωπίαν, προειδοποιεῖ γιά τό χάος καί τήν ἄβυσσον, τήν τραγικότητα ὡς συνέπεια τοῦ σαρκικοῦ φρονήματος, τῶν σαρκικῶν ἁμαρτημάτων, πρός ἀποφυγήν τῶν ἔργων τοῦ βορβόρου. Ἐπίσης, παραθέτουμε λόγους Πατέρων, σύγχρονων Θεολόγων καί ἀσκητῶν.                                           

Ἐρώτηση: Πάτερ Ραφαήλ Νόικα ἀναφέρατε πολλές φορές τήν ἀληθινή ἀγάπη, στήν ὁποία ἐμπεριέχονται ἡ συγχώρηση, νηστεία, ἡ θυσία. Πῶς ἐξηγεῖτε τό ὅτι αὐτή ἡ ἀγάπη κατάντησε νά γίνει ἐμπαθής;

Ερώτηση: Πάτερ Ραφαήλ, αναφέρατε πολλές φορές την αληθινή αγάπη, στην οποία εμπεριέχονται η συγχώρηση, νηστεία, η θυσία. Πώς εξηγείτε το ότι αυτή η αγάπη κατάντησε να γίνει εμπαθής;

Απάντηση: Κάθε άνθρωπος ζητάει την αλήθεια, αναζητά τη ζωή. Ψάχνει να βρει από πού έρχεται και πού πηγαίνει. Θυμάμαι που είχε πει κάποτε ο γέροντας Σωφρόνιος: «Κανένας άνθρωπος δεν θέλει να αμαρτήσει». Και ακούγοντάς το έμεινα έκπληκτος, διότι ήξερα ότι όλοι θέλουμε να αμαρτήσουμε, μόνο που απαγορεύεται. Όμως, πράγματι, δεν είναι αλήθεια! Αυτό που ζητάει ο άνθρωπος δεν είναι η αμαρτία. Η αμαρτία ουσιαστικά είναι μια παραμόρφωση. Η αμαρτία είναι το μη ον, δεν υπάρχει. Δεν τη δημιούργησε ο Θεός και ό,τι δεν δημιούργησε ο Θεός, δεν υπάρχει.

Τι είναι αμαρτία; Αυτό που είπαμε: μια παραμόρφωση. Για παράδειγμα θα σας πω μια ιδέα που ήρθε στον νου μου για τη βρομιά• για την κοπριά, ας πούμε.

Δέν τό πιστεύω..! Νηστεύεις;

Σε κάποια δεξίωση της Ρωσικής Ιντελιγκέντσιας του πρώτου μισού του 19ου αιώνα, κάποια Μεγάλη Τεσσαρακοστή, παρευρισκόταν και ο  θεολόγος και διανοητής Αντώνιος Χομιακώφ (1804-1860). Παρ᾿ ότι Μεγάλη Τεσσαρακοστή, τα παρατιθέμενα στην δεξίωση ήταν αρτύσιμα! Ο Χομιακώφ περιοριζόταν να παίρνει λίγο ψωμί ή ένα δυο τουρσιά. Κάποιοι που "παραφύλαγαν" να δουν τι θα κάνει, τον πλησίασαν και, ούτε λίγο ούτε πολύ, του "επετέθησαν" λέγοντας:
- Τι παριστάνεις τώρα εσύ; Εδώ είναι όλη η Ρωσική διανόηση και αφρόκρεμα! Αυτοί όλοι είναι αμαρτωλοί κι εσύ ο άγιος; [Ίσως να ‘ταν μεταξύ τους και κάποιοι κληρικοί που (από τότε), επικαλούμενοι ποιμαντική διάκριση (!!;;) και για να μη... σκανδαλίσουν (ως καλεσμένοι!!), δεν νήστευαν, χωρίς να σκέφτονται ότι σκανδαλισμός υπάρχει απ’ την παράβαση του νόμου του Θεού, όχι από την τήρησή του!!!]. Τι θες να μας παραστήσεις; Δεν είναι το σπουδαιότερο η νηστεία!Οὐχί τά εἰσερχόμενα, ἀλλά τα ἐξερχόμενα...!
Ο Χομιακώφ, ξέροντας όπως κι εμείς όλες αυτές τις ανόητες "απολογητικές" αυταπάτες, μετέφερε το θέμα στην ουσία του και τους απάντησε με τα όσα δέχεται η Εκκλησία για την νηστεία.- Αυτή την περίοδο, και κάθε Τετάρτη και Παρασκευή, η Εκκλησία μου νηστεύει!

Σφοδρή πολεμική στό open.gov γιά τήν ἠλεκτρονική «κάρτα τοῦ πολίτη»

Ρεκόρ ἀρνητικῶν σχολίων στή δημόσια διαβούλευση

Η πιλοτική εφαρμογή της «κάρτας πολίτη» αποτελεί την πιο… αντιδημοφιλή ρύθμιση στο πρώτο σχέδιο νόμου Κατρούγκαλου!

Δεν είναι μόνο ότι η πρόβλεψη για την ηλεκτρονική ταυτοποίηση του πολίτη συγκεντρώνει, κατά τη δημόσια διαβούλευση, τα περισσότερα σχόλια σε σχέση με τα υπόλοιπα 35 άρθρα του σχεδίου νόμου, το οποίο αφορά κυρίως την επαναπρόσληψη των απολυμένων στο Δημόσιο, την αποκατάσταση των «διαθέσιμων» αλλά και αλλαγές στη δημόσια διοίκηση.

Στη συντριπτική τους πλειονότητα, όσοι επέλεξαν να σχολιάσουν τη ρύθμιση για την κάρτα του πολίτη τοποθετούνται αρνητικά, εκφράζοντας την πλήρη αντίθεση με αυτήν. Ξεκινούν από το αίτημα απόσυρσης και φτάνουν ως τη διατύπωση ότι αν «περάσει» και εφαρμοστεί, εκείνοι δεν θα παραλάβουν την κάρτα.

Φόβος Θεοῦ (Γέροντος Ἰωσήφ Ἡσυχαστοῦ)

Λοιπόν, όταν εσύ δεν αμαρτάνεις, δεν ψεύδεσαι, δεν κατακρίνεις, δεν πονηρεύεσαι κατά του πλησίον σου, τότε έχεις φόβο Θεού. Τότε είσαι σοφός και κατανοείς το Θεό, και για να μην Τον λυπήσεις δεν αμαρτάνεις. Και αυτή είναι η όραση του Θεού, και ο Θεός που βλέπει τα πάντα σε σκεπάζει από τις παγίδες του σατανά.

Όλες τις θλίψεις, παιδί μου, αν τις υπομένουμε, βρίσκουμε Χάρη παρά Κυρίου. Γι αυτό μας αφήνει ο Κύριος να πειραζόμαστε, για να μας δοκιμάζει και να μας πλέξει στεφάνους.

Παραιτήσου από το δικό σου θέλημα, για να βρεις ειρήνη ψυχής. Γιατί το θέλημα του ανθρώπου έχει γίνει χάλκινο τείχος και εμποδίζει το φωτισμό και την ειρήνη Όντως μέγα είναι, στ αλήθεια, το μυστήριο της υπακοής! Αφού ο γλυκύς μας Ιησούς πρώτος χάραξε το δρόμο και έγινε παράδειγμα για μας, πόσο μάλλον εμείς είμαστε οφειλέτες να Τον μιμηθούμε.

Μοναχός Σεραφείμ, Φθάσαμε «μετα-πατερικῶς» καί στόν «ἀντι-παλαμισμό»; (Γ΄-τελευταῖο)

Φθάσαμε «μετα-πατερικῶς» καί στόν «ἀντι-παλαμισμό»;

Μέ ἀφορμή μία ἐπιστολή Ἀρχιμανδρίτου ...

τοῦ Μοναχοῦ Σεραφείμ

(ΜΕΡΟΣ Γ')

8. Τό Θαβώριον Φῶς δέν εἶναι κτιστό.

Ἡ θέση τῆς ἐπιστολῆς τοῦ Πανοσ. Ἀρχιμανδρίτου πρός τόν «Ἐφημέριο», ὅτι τό Θαβώριον Φῶς εἶναι κτιστό καί γι΄ αὐτό ἔγινε ὁρατό - ἐπειδή ὁ Θεός εἶναι «φῶς οἰκῶν ἀπρόσιτον, ὅν εἶδεν οὐδείς ἀνθρώπων, οὐδέ ἰδεῖν δύναται»[72] - δεικνύει μονομερῆ γνώση τῆς Ἁγίας Γραφῆς· τόσο ἡ παραπάνω ἁγιογραφική ρήση, ὅσον καί τό ὅτι «Θεόν οὐδείς ἑώρακε πώποτε»[73]συμπληρώνονται ἀπό ἀντίθετες διαπιστώσεις, ὅτι «ἐθεασάμεθα τήν δόξαν αὐτοῦ, δόξαν ὡς μονογενοῦς παρά Πατρός», ὅτι «μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοί τόν Θεόν ὄψονται» καί ὅτι «ὀψόμεθα αὐτόν καθώς ἐστι»[74]. Πῶς ἐπιλύεται ἡ φαινομενική αὐτή ἀντίφαση;  Ἐπιλύεται, καθώς μᾶς ὑποδεικνύουν οἱ ἱεροί Κανόνες, μέ τή μόνη ἐπιτρεπτή ἑρμηνευτική μέθοδο τῆς Ὀρθοδοξίας, τήν καταφυγή στίς ἑρμηνεῖες τῶν ἁγίων Πατέρων.

Ἄλλωστε, ἡ ἴδια ἡ Ἁγία Γραφή μᾶς ὑποδεικνύει πώς μόνον τῶν θεωθέντων, τῶν ἁγίων, ἡ ἑρμηνεία εἶναι ἡ κατάλληλη γιά τήν κατανόηση τῶν προφητειῶν[75]. Γράφει λοιπόν ὁ 19ος ἱ. Κανών τῆς Πενθέκτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου· «ἄν ἀνακινηθεῖ ἁγιογραφικό θέμα, νά μή τό ἑρμηνεύσουν διαφορετικά, παρά ὅπως οἱ φωστῆρες καί διδάσκαλοι τῆς Ἐκκλησίας παρέθεσαν διά τῶν συγγραμμάτων τους»[76].

Τί λέγουν λοιπόν οἱ Πατέρες σχετικῶς;

Προβλήματα στόν αὐχένα λόγω tablet (Μαρία Παπαδοδημητράκη)

Έχουν γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας πολλών από εμάς και βρίσκονται στην τσάντα μας μαζί με το smartphone και το πορτοφόλι.

Ωστόσο, οι ταμπλέτες φαίνεται να θέτουν σε κίνδυνο τον αυχένα μας, προειδοποιούν ειδικοί. Πιο συγκεκριμένα, η χρήση συσκευών, όπως τα iPads, έχει σαν αποτέλεσμα να ασκείται 3 φορές περισσότερη πίεση στους μύες της περιοχής από ότι αν χρησιμοποιούσαμε επιτραπέζιους υπολογιστές, γεγονός που με τη σειρά του μπορεί να προκαλέσει πόνο στην πλάτη και μια σειρά από άλλα προβλήματα.

Ἡ ἐνάρετη ζωή μας ὡς προσφορά γιά τήν ἀνάπαυση τῶν κεκοιμημένων

Μπορούμε να βοηθούμε τους κεκοιμημένους μας με την ενάρετη ζωή μας. Οι Πνευματικοί συνιστούν να είμαστε στο δρόμο του Θεού, να ζούμε ζωή αγιασμού, να κόβουμε τα ελαττώματά μας, να καθαρίζουμε την ψυχή μας στο φιλάνθρωπο Μυστήριο της ιεράς Εξομολογήσεως, να προσερχόμαστε στο άγιο Ποτήριο και να κοινωνούμε των Αχράντων Μυστηρίων.

ρήματα Ζωῆς: Τό εὔκολο καί τό δύσκολο

Γι’ αυτό είναι εύκολο να γίνει κανείς αιρετικός, χιλιαστής, μασόνος, οτιδήποτε άλλο, αλλά είναι δύσκολο να γίνει Χριστιανός Ορθόδοξος. Για να γίνεις Χριστιανός Ορθόδοξος, πρέπει να δεχθείς ότι κέντρο του κόσμου δεν είσαι εσύ αλλά ο Χριστός.

 Γέροντας Γεώργιος Γρηγοριάτης (Καψάνης)

http://www.pemptousia.gr/rimata_zois/rimata-zois-to-efkolo-ke-to-diskolo/

Συμβουλές γιά κάθε πνευματικό ἀγωνιστή. Ἀνοιξιάτικοι κίνδυνοι.

ΤΗΝ προηγούμενη φορά σου έδωσα δυο-τρεις απλούς κανόνες . Θα προσθέσω τώρα και δυο-τρία προφυλακτικά μέτρα.

1)     Πρώτα απ’ όλα, μη νομίσεις ποτέ ότι πέτυχες κάτι. Είναι τόση η αδυναμία , μας, ώστε μόλις παρουσιαστεί μέσα μας ένα απειροελάχιστο καλό, αμέσως κραυγάζουμε με κενόδοξη αυτοϊκανοποίηση: “Να, το κατόρθωσα!”. Τέτοιους λογισμούς να τους διώχνεις. Γιατί το αγαθό ποτέ δεν έρχεται εύκολα και γρήγορα, όπως παραπλανητικά μας λέει ο εχθρός. Αν τον πιστέψεις, η ενεργητικότητά σου θα καταπέσει. Και τότε ο εσωτερικός διχασμός θα ξαναδημιουργηθεί. Για να μην υποκύψεις, λοιπόν, σ’ αυτόν τον ολέθριο λογισμό, κάθε πρωί, όταν σηκώνεσαι από το κρεβάτι, να σκέφτεσαι και να αισθάνεσαι ότι βρίσκεσαι στην πρώτη μέρα του πνευματικού αγώνα.

Ἡ πράξη τοῦ κακοῦ τυφλώνει τόν ἄνθρωπο, ὥστε δέν βλέπει τόν Θεό καί συχνά ἰσχυρίζεται πῶς δέν ὑπάρχει Θεός.

 

Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς

Πίσω από κάθε καλό στέκει ο Αγαθός, ο Πανάγαθος. Αυτός δίνει τις δυνάμεις, Αυτός ωθεί τον άνθρωπο να πράττει το καλό. Εάν κάνει ο άνθρωπος το καλό, είναι σημάδι ότι πνευματικά ενώθηκε με τον Μόνο Αγαθό, με τον Θεό, τόσο ενώθηκε, ώστε μέσα του όλες οι πνευματικές δυνάμεις γεννιούνται από τον Θεό, εκπορεύονται από τον Θεό.

Δεν υπάρχει καλό στον άνθρωπο που να μην είναι από τον Θεό. Αλλά το αυτό δεν υπάρχει κακό στον άνθρωπο που να μην είναι από τον διάβολο. Από την πράξη του κακού στην ψυχή σηκώνεται κάποια μαύρη ομίχλη, που επισκιάζει τον Θεό από την πνευματική όραση, ώστε ο άνθρωπος δεν βλέπει τον Θεό, ούτε στον εαυτό του ούτε επάνω απ’ τον εαυτό του, ούτε στον κόσμο ούτε επάνω από τον κόσμο.

Περί τοῦ ἀνθρώπου, Ἱερομονάχου Ραφαήλ Νόικα

Περί του ανθρώπου

Η ανθρωπολογία, για να γνωρίσει ποιος είναι ο άνθρωπος, μελετά τον άνθρωπο, εμείς όμως, για να δούμε ποιος είναι ο άνθρωπος, μελετάμε τον Χριστό. Ο Χριστός είναι Θεός, αλλά Θεός που πήρε τη φύση μας και έγινε άνθρωπος, για να μας δείξει ποιος είναι ο άνθρωπος όπως Αυτός τον σκέφτηκε και τον θέλησε από την αρχή. Ούτε ένας από τους απογόνους του Αδάμ δεν μπόρεσε να φτάσει στη δόξα που θα έπρεπε να έχει ένας τέλειος άνθρωπος. Και τότε ο Θεός, σαν ένας αρχιτεχνίτης, “σήκωσε τα μανίκια” και ήρθε στη θέση του μαθητευόμενου, για να του δείξει πώς να εργάζεται. Έγινε δηλαδή άνθρωπος, πήρε την ανθρώπινη φύση, που ο Ίδιος δημιούργησε, και μας έδειξε ποιος είναι ο Άνθρωπος.

Τι ήταν ο Αδάμ πριν την πτώση; Τι είναι η αμαρτία τελικά; Η αμαρτία δεν είναι απλώς η γνώση του καλού και του κακού, όπως είπε το φίδι: «διανοιχθήσονται υμών οι οφθαλμοί καί εσεσθε ως θεοί γινώσκοντες καλόν καί πονηρόν».  Δηλαδή ο Θεός, χωρίς να είναι ο ίδιος αμαρτωλός, γνωρίζει και διακρίνει το καλό και το κακό. Το φαγητό είναι μια κοινωνία: ο Αδάμ κοινώνησε το κακό. Φαγητό είναι το να λάβεις ζωή από αυτό που τρως, το να αφομοιώσεις• επομένως, η ζωή που έλαβε ο Αδάμ από την κοινωνία του με το κακό ήταν η φθαρτότητα, η δηλητηρίαση της ζωής του.

Ἡ μεταστροφή μίας βουδίστριας στήν Ὀρθοδοξία μετά ἀπό θαῦμα τοῦ Χριστοῦ

Ι. Μ. Αγίας Μαρίνης καί Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου καί Ειρήνης, στήν Κωμόπολι Ξυλοτύμπου τής Ιεράς Μητροπόλεως Κιτίου.

Πήγα καί στήν Κύπρο. Οι αναμνήσεις μου πολλές, τά διδάγματά μου αρκετά, θά τά καταγράψω εν συντομία.

Πρώτον μέν, ένας κλέφτης μου έκλεψε τήν φωτογραφική μου μηχανή. Τήν είχα βάλει στίς αποσκευές πού έδωσα στό αεροπλάνο καί κάποιος υπάλληλος άνοιξε τό σακίδιό μου καί τήν πήρε. Εύχομαι νά φωτογραφίζει καλά τοπία καί καλές στιγμές τής ζωής του.

Τό δεύτερο δέ, πού θέλω νά καταγράψω είναι ότι ό κύριος πού κάθισε στό διπλανό κάθισμα στήν πτήση από Αθήνα γιά Λάρνακά μου εξομολογήθηκε δύο τινά: Όταν ήτο φοιτητής μέ αθέμιτο τρόπο έβαλε στό πορτοφόλι τού 500 δραχμές. Όμως τήν ίδια ήμερα έσπασε τό τζάμι από τήν πόρτα τού εξώστη τού διαμερίσματός του, τό όποιο στοίχισε 500 δραχμές.

Τό δεύτερο τό έπαθε όταν γέρασε. Υπηρέτησε γιά μία τριετία ως επίτροπος στόν ενοριακό του Ιερό Ναό.

Κάποια μέρα τον έστειλε ό εφημέριος στήν Ιερά Μονή τού Αγίου Γεωργίου γιά νά αγοράσει ένα κανδήλι, τό όποιο στοίχιζε 28ο ευρώ. Ό ηγούμενος τής εν λόγω Ιεράς Μονής τού δώρισε τό κανδήλι καί…

στόν επίτροπο τού ήλθε ό εξής λογισμός:

Ἡ εἰσήγηση γιά συζήτηση τοῦ θέματος τῆς νηστείας στήν ἁγία καί μεγάλη σύνοδο.

«Καθαρθώμεν και ημείς, νηστεία την καρδίαν και οψόμεθα Χριστόν», από την Υμνολογία της Εκκλησίας μας.

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

__________________

Γίνεται αναφορά σε προτεινόμενη θεματολογία, για συζήτηση στην  Αγία και Μεγάλη Σύνοδο και για το θέμα νηστείας.  Είναι αυτονόητο ότι αυτό που  εξυπονοείται είναι ‘’ελάφρυνσή’’ της.  Ποία ανάγκη υποβολής θέματος για τη νηστεία υπάρχει;

Το προς  αποφυγή παράδειγμα των κακοδόξων στο θέμα της νηστείας, τόσο των Προτεσταντών όσο και των Παπικών, είναι χρήσιμο για οποιαδήποτε περί νηστείας συζήτηση.  Mετά που εξέπεσαν σε πλήθος κακοδοξιών, οι προαναφερθέντες αιρετικοί έχουν παραποιήσει την Πατροπαράδοτη νηστεία,.  Εφαρμόζουν οι αιρετικοί αυτοί τέτοια νηστεία, που εγγίζει μάλλον στα όρια δίαιτας, παρά νηστείας.

«Τον φωτεινόν της νηστείας, ενδυθέντες χιτώνα», ψάλλομε στην Εκκλησία μας, καταδεικνύοντας το μεγαλείο της άσκησης της αρετής τούτης.  Για ποιο λόγο να αλλοιωθούν οι Αγιοπατερικές υποδείξεις για την άσκηση της αρετής τούτης;  Οικονομία;  Μα τούτη μπορεί με άριστο τρόπο να ασκηθεί με διάκριση από τον κάθε πνευματικό. Προς τι οι λογισμοί ‘’ελάφρυνσής’’ της;

Ο Άγιος Πασιος έλεγε πως «στα Φάρασα, την Μεγάλη Σαρακοστή όλοι, μικροί-μεγάλοι έκαναν ενάτη» και «στις τρεις το απόγευμα που χτυπούσε η καμπάνα για Προηγιασμένη, πήγαιναν και κοινωνούσαν».

Σύναξη τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Βάτου, ἐν τῷ ὄρει Σινᾶ.

Η εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου της Βάτου τιμάται στη μονή του όρους Σινά.

Η εκ Πνεύματος Αγίου σύλληψη του Χριστού από την Αγία Παρθένο, αποτελεί υπόθεση που υπερβαίνει τα λεκτικά σχήματα, γι' αυτό το «σημεῖον» είναι αληθινά παράδοξο και υπερμεγέθες.

Το μυστήριο της άφθορης γεννήσεως του Χριστού από την Υπεραγία Θεοτόκο δεν νοείται ως μεμονωμένη και αποκομμένη πραγματικότητα της Καινής Διαθήκης.

 Αντίθετα, αποτελεί αποκάλυψη της αλήθειας του τύπου, στον οποίο πίστεψαν και πάνω στον οποίο στηρίχθηκαν οι Προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, για να προδιατυπώσουν την ένσαρκη φανέρωση του Θεού Λόγου στην ιστορία.

Ἡ ἁγιασμένη ἐπανάσταση (Φ. Κόντογλου)

Η Ελληνική Επανάσταση είναι η πιο πνευματική επανάσταση που έγινε στο κόσμο. Είναι αγιασμένη.
Η επανάσταση γίνεται τις περισσότερες φορές από κάποιες υλικές αιτίες, που είναι η σκλαβιά, η στέρηση, η κακοπέραση, τα βασανιστήρια, η περιφρόνηση. Η λευτεριά είναι η θεότητα που λατρεύει ο επαναστάτης, και γι’ αυτή χύνει το αίμα του. Μα τη λευτεριά, πολλές φορές, σαν την αποχτήσει ο επαναστάτης, δεν τη μεταχειρίζεται για πνευματικούς σκοπούς, αλλά για να χαρεί την υλική ζωή μονάχα. Κοντά στην υλική ζωή έρχεται κ’ η πνευματική, μα τις περισσότερες φορές για πνευματική ζωή θεωρούνε οι άνθρωποι κάποιες απολαύσεις που είναι κι αυτές υλικές, κι ας φαίνονται σαν πνευματικές. Ένας επαναστάτης της γαλλικής επανάστασης, να πούμε, θεωρούσε για πνευματικά κάποια πράγματα που, στ’ αλήθεια, δεν ήτανε πνευματικά. Αυτός ήθελε ν’ αποχτήσει τη λευτεριά, για να κάνει αυτά που νόμιζε πως είναι σωστά και δίκαια για τη ζωή των ανθρώπων σε τούτο τον κόσμο μοναχά, δηλαδή για την υλική ζωή τους, μη πιστεύοντας πως υπάρχει τίποτ’ άλλο για να το επιδιώξει ο άνθρωπος. Γι’ αυτό λέγω πως, για τις περισσότερες επαναστάσεις, οι αιτίες που τις κάνανε να ξεσπάσουνε σταθήκανε υλικές, και η ελευθερία που επιδιώξανε ήτανε προορισμένη να ικανοποιήσει μονάχα υλικές ανάγκες.

Ὁ σεσοφισμένος δισταγμός τῆς Παναγίας κατά τόν Εὐαγγελισμό της. Ἀρχ. Ἀρσένιος Κατερέλος

Κατά τόν Εὐαγγελισμό τῆς Θεοτόκου, ἀπό τήν πλευρά τῆς Παναγίας, δεσπόζει ὁ ἀρχικός θεοφιλής δισταγμός Της στά λόγια τοῦ Ἀρχαγγέλου Γαβριήλ. Ἡ ταραχή Της δέν ἦτο προϊόν ἀπιστίας, ἀλλά ὠφείλετο στόν φόβο μή τυχόν πλανηθῆ, ὅπως ἡ Εὔα παλαιότερα. Ἐάν ἀπιστοῦσε, δέν θά ἔλεγε μετά τό «νά, ἡ δούλη Κυρίου, ἄς μοῦ γίνη κατά τόν λόγο σου».

Ἦταν δέ τόσο μεγάλος ὁ συντελεστής ἀσφαλείας πού ἡ Παναγία ''ἀπαιτοῦσε'' διά τοῦ ἀγγέλου νά ἔχη ὁ ἑαυτός Της, ὥστε ἐρωτᾶ τόν ἄγγελο ''πῶς αὐτά θά μοῦ συμβοῦν;'' καί ὁ ἄγγελος, χαίρων, βλέποντας τήν σύνεσί Της, γιά νά τήν πείση καί ἑδραιώση μέσα Της τήν ἀλήθεια τῶν λόγων του, Τήν ἔστειλε στήν Ἐλισάβετ, τήν μητέρα τοῦ Τιμίου Προδρόμου πού ἦταν ἕξη μηνῶν ἔγκυος, στήν Ὀρεινή τῆς Ἰουδαίας.

Μοναχός Νικόλαος Ἁγιορείτης, Διακυβεύεται ἡ πίστις ἀπὸ τὴν λαίλαπα τοῦ οἰκουμενισμοῦ

ΟΦΕΙΛΟΜΕΝ ΝΑ ΔΙΑΦΥΛΑΞΩΜΕΝ ΤΗΝ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ 

 

Διακυβεύεται ἡ πίστις ἀπὸ τὴν λαίλαπα τοῦ οἰκουμενισμοῦ

 

Τοῦ μοναχοῦ Νικολάου, Ἁγιορείτου

 

Η ΕΙΣΟΔΟΣ στὴ Μ. Τεσσαρακοστή μᾶς καλεῖ ἐπάνω ἀπ᾽ ὅλα γιὰ ἐξομολόγηση καὶ μετάνοια. Ἀλλὰ ὅταν ἡ πίστη μας κινδυνεύει, ἀπὸ τὰ πυκνὰ καὶ μαῦρα οἰκουμενιστικὰ σύννεφα, ἡ ἐξομολόγηση ἀρχίζει ἀπὸ τὰ ὅσα παράνομα γίνονται στὸ χῶρο τῆς Ἁγίας Ὀρθοδοξίας μας, ἀπὸ τὶς συχνὲς παράνομες καὶ προκλητικὲς συμπροσευχὲς τῶν οἰκουμενιστῶν μὲ τοὺς αἱρετικοὺς παπικούς. Σὰν ἐξομολόγηση ἀναφέρουμε ὅτι μικρὴ μερίδα ρασοφόρων πατέρων ὑποστηρίζουν ὅτι οἱ συμπροσευχὲς αὐτὲς γίνονται, διότι ὁ Πατριάρχης δέχεται πιέσεις ἀπὸ τὸ παρασκήνιο, ἄλλοι ὑποστηρίζουν ὅτι τὶς κάνει γιὰ λόγους πολιτικῆς, καὶ ἄλλοι ὑποστηρίζουν ὅτι αὐτὰ ἐγίνοντο καὶ παλαιότερα.

Σὲ αὐτὲς τὶς προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις ἡ ἀπάντησή μας εἶναι ἡ ἑξῆς. Πρῶτον σὲ ὅλο τὸ διαρρεῦσαν χριστιανικὸ παρελθόν, οἱ Νεομάρτυρες, οἱ Μάρτυρες, οἱ Ὁμολογητές, οἱ Ἱεράρχες, οἱ Ὅσιοι, οἱ Ἀπόστολοι, οἱ Δίκαιοι καὶ οἱ Προφῆται, ἐδέχοντο ἀφόρητες πιέσεις, ἀπὸ τὸ προσκήνιο καὶ τὸ παρασκήνιο, ἀπὸ τὶς δυνάμεις τῆς ἀνομίας καὶ τοῦ σκότους, ἀλλὰ δὲν ἐνέδιδαν σὲ ὅ,τι ἐπίστευαν στὰ βάθη τῆς ψυχῆς καὶ τῆς καρδιᾶς τους, καὶ μᾶς ἄφησαν ὡς παρακαταθήκη τὴν ἁγία καὶ ἀμώμητο ὀρθόδοξο πίστη. «οὐ χωρεῖ συγκατάβασις εἰς τὰ τῆς πίστεως».

Κυριακή Ε' νηστειῶν: Ἀπόστολος -Εὐαγγέλιο-Ὁμιλία γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

 ΟΣΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ Ο ΕΝ ΚΑΛΥΜΝΩ (1865-1948)
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Θ´ 11 - 14

¹¹ Χριστὸς δὲ παραγενόμενος ἀρχιερεὺς τῶν μελλόντων ἀγαθῶν διὰ τῆς μείζονος καὶ τελειοτέρας σκηνῆς, οὐ χειροποιήτου, τοῦτ’ ἔστιν οὐ ταύτης τῆς κτίσεως, ¹² οὐδὲ δι’ αἵματος τράγων καὶ μόσχων, διὰ δὲ τοῦ ἰδίου αἵματος εἰσῆλθεν ἐφάπαξ εἰς τὰ Ἅγια, αἰωνίαν λύτρωσιν εὑράμενος. ¹³ Εἰ γὰρ τὸ αἷμα ταύρων καὶ τράγων καὶ σποδὸς δαμάλεως ῥαντίζουσα τοὺς κεκοινωμένους ἁγιάζει πρὸς τὴν τῆς σαρκὸς καθαρότητα, ¹⁴ πόσῳ μᾶλλον τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ὃς διὰ Πνεύματος αἰωνίου ἑαυτὸν προσήνεγκεν ἄμωμον τῷ Θεῷ, καθαριεῖ τὴν συνείδησιν ὑμῶν ἀπὸ νεκρῶν ἔργων εἰς τὸ λατρεύειν Θεῷ ζῶντι; 

ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ Ι. ΚΟΛΙΤΣΑΡΑ

ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Θ´ 11 - 14

¹¹ Και πράγματι ο Χριστός, όταν ήλθεν ως Αρχιερεύς των αγαθών, τα οποία δια την Π. Διαθήκην ήσαν μέλλοντα, εισήλθε δια της μεγαλυτέρας και τελειοτέρας σκηνής, που δεν είχε κατασκευασθή από ανθρώπινα χέρια, δηλαδή όχι δια μέσου των υλικών κτισμάτων, αλλά με το άγιον και τίμιον σώμα δια της αειπαρθένου Μαρίας.

ρήματα Ζωῆς: Τό δικό σου… Θυσιαστήριο

Δεν μπορείς την Κυριακή να πας Εκκλησία γιατί έχεις υπηρεσία; Μπορείς αυτήν την ώρα να κάνεις τον εαυτό σου Θυσιαστήριο λέγοντας προσευχή.

Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης      

 http://www.pemptousia.gr/rimata_zois/rimata-zois-to-diko-sou-thisiastirio/

Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Κυριακής 29-03-2015

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2015. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Εβραίους κεφ. θ΄ 11 - 14 

θ΄ 11 - 14



Ευαγγέλιον: Κατά Μάρκον κεφ. Ι΄ 32 - 45

Ι΄ 32 - 45

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Λόγος εἰς τήν Ε’ Κυριακή τῶν Νηστειῶν (Ἅγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

(Μαρκ. ι´ 32-45)

Η ταπείνωση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού είναι ένα γεγονός τόσο αξιοθαύμαστο, όσο είναι τα θαύματα κι η Ανάστασή Του. Είναι το θαύμα των θαυμάτων. Φόρεσε το στενόχωρο ανθρώπι­νο σώμα σαν σκλάβος κι έγινε Δούλος των δούλων Του.

Γιατί οι άνθρωποι προσπαθούν να φαίνονται πιο σπου­δαίοι και πιο καλοί απ’ ό,τι πραγματικά είναι; Τα χόρ­τα του αγρού δεν το επιδιώκουν αυτό, ούτε τα ψάρια στο νερό ή τα πουλιά στον αέρα. Γιατί τότε οι άνθρω­ποι το θέλουν τόσο πολύ και το προσπαθούν; Επειδή έναν καιρό ήταν πραγματικά πιο σπουδαίοι και πιο κα­λοί απ’ ό,τι είναι σήμερα κι η σκιά της μνήμης αυτής τους πιέζει να υπερβάλουν σε μεγαλοσύνη και καλοσύ­νη. Κινούνται πάνω σ’ ένα νήμα που πότε τεντώνουν και πότε χαλαρώνουν οι δαίμονες.

Απ’ όλα τα πράγματα που έχουν να μάθουν οι άνθρω­ποι, η ταπείνωση είναι το πιο δύσκολο. Ο Κύριος Ιησούς επομένως διατύπωσε τη διδασκαλία Του για την ταπείνωση με τον καλλίτερο δυνατό τρόπο, τόσο με το λόγο όσο και με το έργο, με το παράδειγμά Του.

Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης, Ἀκολουθοῦντες τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ

Ἀκολουθοῦντες τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ 

 

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ μας οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι ἀρνοῦνται τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ καί μιλοῦν μόνο γιά δικαιώματα. Πιστεύουν ὅτι οἱ ἐντολές δυσκολεύουν τή ζωή καί ἐμποδίζουν τή δημιουργικότητα. Τίς ἐκλαμβάνουν ὡς ἐμπόδια πού πρέπει νά ἐκλείψουν, γιατί καταργοῦν τήν ἐλευθερία τους! Αὐτό, ὡστόσο, συμβαίνει μόνο στήν περίπτωση πού οἱ ἄνθρωποι ἐπιλέγουν τό κακό, τό ἄδικο, τό ἰδιοτελές καί κάθε ἐγωιστική καί προκλητική ἐνέργεια. Ἀντίθετα, οἱ δίκαιοι, οἱ ταπεινοί, οἱ ἐργατικοί καί ἀγαθοεργοί δέχονται ὅτι οἱ ἐντολές, ὄχι μόνο δέν ἐμποδίζουν, ἀλλά ἀνοίγουν τό δρόμο, γιά νά προχωρήσουν ἐλεύθερα, δραστηριοποιούμενοι μέ ὅλες τους τίς δυνάμεις στά ἔργα πού ἐπιλέγουν καί ἀποφασίζουν νά πραγματοποιήσουν.

Τήν ἀλήθεια αὐτή οἱ κοσμικοί καί ἀδιάφοροι περί τήν πίστη προσπαθοῦν νά τήν ξεχάσουν, γιατί ἔχουν χάσει κάθε πνευματικό προσανατολισμό.