Ἄγνοια, τό πρῶτο κακό καί δεύτερο ἡ ἀπιστία, Ἀββᾶ Μᾶρκου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (κήρυγμα)

 ΚΗΡΥΓΜΑ_319. Ἄγνοια, τό πρῶτο κακό καί δεύτερο ἡ ἀπιστία, Ἀββᾶ Μάρκου-Τά 226 κεφάλαια περί αὐτῶν πού νομίζουν ὅτι ἀπό τά ἔργα τους δικαιώνονται, Φιλοκαλία τόμος Α', 4-4-2022, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου,

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Τὸ μίσος τοῦ Κοραῆ καὶ τοῦ Βελουχιώτη πρὸς τὸν Καποδίστρια! Ἕνα πολύτιμο μάθημα γιὰ τοὺς Ἕλληνες, ἀπὸ τὸν Βρετανὸ Christopher Woodhouse

Γράφει ὁ Παναγιώτης Γ. Παῦλος, Πανεπιστήμιο τοῦ Ὄσλο

Ὑπάρχουν προσωπικότητες τῶν ὁποίων τὸ ἔργο ὄχι μόνον εἶναι συνυφασμένο μὲ μερικὲς ἀπὸ τὶς πιὸ κρίσιμες σελίδες τῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας ἀλλὰ καὶ παρέχει τεκμήρια πολύτιμα γιὰ τὴν αὐτοσυνειδησία ἠμῶν τῶν Ἑλλήνων καὶ τὴν ὀρθὴ θέαση τοῦ μέγιστου ἱστορικοῦ γεγονότος τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπανάστασης τοῦ 1821 ποὺ ἑορτάζει σήμερα ὅλος ὁ Ἑλληνισμός.

Τέτοια ἦταν καὶ ἡ προσωπικότητα τοῦ Βρετανοῦ πολιτικοῦ, στρατιωτικοῦ, ἀγωνιστῆ τῆς Ἀντίστασης κατὰ τοῦ Ναζισμοῦ, μέλους τῶν Βρετανικῶν μυστικῶν ὑπηρεσιῶν, διπλωμάτη καὶ...ἱστορικοῦ, Christopher Montague ‘Monty’ Woodhouse, Βαρώνου τοῦ Terrington, ὁ ὁποῖος πέθανε τὸ 2001 σὲ ἡλικία 83 ἐτῶν.

Ὅσον ἀφορᾶ στὰ ἑλληνικὰ πράγματα, ἡ συνεισφορὰ τοῦ Woodhouse εῖναι ἐκπληκτικὰ εὐρεία. Σὲ ἐπιχειρησιακὸ ἐπίπεδο σχετίζεται μὲ σειρὰ γεγονότων κατὰ τὴν διάρκεια τῆς Γερμανικῆς Κατοχῆς. Τὸ 1941 ἦταν ἐκ τῶν Ἐκτελεστικῶν ἀξιωματούχων τῶν Βρετανικῶν Ἀποστολῶν (Special Operations Executive) ποὺ στάλθηκαν στὴν Κρήτη προκειμένου νὰ ὀργανώσουν τὶς δυνάμεις Ἀντίστασης. Τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 1942 τὸν συναντοῦμε ὡς ἀλεξιπτωτιστὴ στὴν ἠπειρωτικὴ Ἑλλάδα, ὑποδιοικητὴ τῆς Δύναμης Ηarling ὅταν μαζὶ μὲ τὸν Διοικητή Εddie Μyers, εἶχαν ὡς ἀποστολὴ τὴν ἀνατίναξη τῆς γέφυρας τοῦ Γοργοποτάμου. Μετὰ τὴν ἐπιτυχῆ ἔκβασή της, ὁ Woodhouse παρέμεινε στὴν Ἑλλάδα, καθὼς ἦταν ἀπὸ τοὺς λίγους Βρετανοὺς ἀξιωματικοὺς ποὺ μιλοῦσαν ἑλληνικὰ καὶ συχνὰ συνομιλοῦσε μὲ ἑλληνικοὺς πολιτικοὺς παράγοντες στὴν Ἀθήνα, ἐνῶ τὸν Ἰούλιο τοῦ 1943 τό Foreign Office τόν ὅρισε ἐπικεφαλῆς τῆς Βρετανικῆς Στρατιωτικῆς Ἀποστολῆς στὴν Ἑλλάδα.

Τὸ ἐνδιαφέρον, ὡστόσο τοῦ Woodhouse γιά τὴν Ἑλλάδα, δὲν περιορίζεται στὴν στρατιωτικὴ συνδρομή του. Ἔχοντας μετὰ τὸν πόλεμο ἤδη διατελέσει Βουλευτὴς τῶν Συντηρητικῶν (1959-1966), ὅταν παράλληλα ὑπῆρξε καί Fellow στό Nuffield College στό Πανεπιστήμιο τῆς Ὀξφόρδης, ὅπου ἄλλωστε εἶχε πραγματοποιήσει Κλασσικὲς Σπουδές, ὑπῆρξε πολυγραφότατος συγγραφέας πληθώρας ἔργων ποὺ περιστρέφονται γύρω ἀπὸ τὸν Ἑλληνισμὸ καὶ τὴν Ἑλλάδα.

Ἀπὸ τὴν ἐκτενῆ βιβλιογραφία του, σταθμὸς εἶναι τὸ ἔργο του, Καποδίστριας: Ὁ Θεμελιωτὴς τῆς Ἑλληνικῆς Ἀνεξαρτησίας (Capodistria, The Founder of Greek Independence), ποὺ ἐκδόθηκε ἀπὸ τὸ Πανεπιστήμιο τῆς Ὀξφόρδης τὸ 1973, δηλαδὴ ἕνα ἔτος πρίν ὁ Woodhouse ὁλοκληρώσει τὴν δεύτερη Κοινοβουλευτικὴ θητεία του ὡς Βουλευτὴς Ὀξφόρδης (1970-1974). Πρόκειται γιὰ μία ὀγκωδέστατη μελέτη, ἀποτελούμενη ἀπὸ ΄21. Κεφάλαια ποὺ κατανέμονται σὲ 6 τμήματα μίας ἔκδοσης 500 σελίδων, μὲ ἐκτενέστατη βιβλιογραφία πρωτογενῶν καὶ δευτερογενῶν πηγῶν, ὑποστηριζόμενη ἀπὸ πίνακες καὶ χάρτες.

Αὐτὸ ποὺ ἔχει ἐκπληκτικὸ ἐνδιαφέρον εἶναι ἡ ἀναφορὰ τοῦ ἰδίου τοῦ Woodhouse στό πῶς ἀποφάσισε νὰ ἀσχοληθεῖ συστηματικὰ μὲ τὸν πρῶτο Κυβερνήτη τῆς Ἑλλάδας. Γράφει χαρακτηριστικὰ ὁ Woodhouse (σελ. vii / μετάφραση Π.Γ.Π.):

Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης: "Νὰ εὐχαριστῆτε τὸν Θεὸ γιὰ ὅλα. Κοιτάξτε νὰ ἀνδρωθῆτε. Σφιχτῆτε λιγάκι. Βλέπω τί μᾶς περιμένει, γι ̓ αὐτὸ πονάω"

Ἀπό τό Βιβλίο Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου

ΛΟΓΟΙ Β' «Πνευματικὴ Ἀφύπνιση»

ἐκδόσεις ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ὁ ΘΕΟΛΟΓΟΣ» ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Βλέπω τί μᾶς περιμένει, γι ̓αὐτὸ πονάω

Περνοῦν τὰ χρόνια καὶ τί δύσκολα χρόνια! Δὲν τελείωσαν τὰ θέματα. Βράζει τὸ καζάνι. Ἂν δὲν εἶναι λίγο δυναμωμένος κανείς, πῶς θὰ μπορέση νὰ ἀντιμετωπίση μιὰ δύσκολη κατάσταση; Ὁ Θεὸς δὲν ἔκανε ἀνεπρόκοπους ἀνθρώπους. Πρέπει νὰ καλλιεργήσουμε τὸ φιλότιμο. Ἀλήθεια, Θεὸς φυλάξοι, ἂν γίνη ἕνα τράνταγμα,πόσοι θὰ σταθοῦν ὄρθιοι; Πρὶν ἀπὸ τὸν πόλεμο τοῦ ̓40, στὴν Κόνιτσα, ἐκεῖ ποὺ εἶχα τὸ μαραγκούδικο ἦταν ἡ ἀγορὰ καὶ ἔφερναν οἱ χωρικοὶ καλαμπόκι, σιτάρι κ.λπ. Μερικοὶ πλούσιοι –τί πλούσιοι, αὐτοὶ δηλαδὴ ποὺ ἔπαιρναν κάποιους τόκους ἀπὸ τὶς Τράπεζες –, ὅταν πήγαιναν οἱ καημένοι οἱ χωρικοὶ τὸ καλαμπόκι στὴν ἀγορά, γιὰ νὰ τὸ πουλήσουν, αὐτοὶ τὸ κλωτσοῦσαν μὲ τὸ πόδι καὶ ρωτοῦσαν...πόσο ἔχει. Ὅταν ἦρθε ὁ πόλεμος καὶ ἀναγκάσθηκαν νὰ τὰ πουλήσουν ὅλα, «καλημέρα» ἔλεγε ὁ ἕνας, «ἔχεις καλαμπόκι;» ρωτοῦσε ὁ ἄλλος. Γι' αὐτὸ τώρα νὰ εὐχαριστῆτε τὸν Θεὸ γιὰ ὅλα. Κοιτάξτε νὰ ἀνδρωθῆτε. Σφιχτῆτε λιγάκι. Βλέπω τί μᾶς περιμένει, γι ̓ αὐτὸ πονάω. Μὴν ἀφήνετε τὸν ἑαυτό σας χαλαρό. Ξέρετε τί τραβᾶνε ἀλλοῦ οἱ Χριστιανοί 5; Στὴν Ρωσία μέσα στὰ κάτεργα. Τί δυσκολίες!

Ἡ δαιμονική καί ἀποκρυφιστική ὑφή τοῦ οἰκουμενισμοῦ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 28η Μαρτίου 2022

Η ΔΑΙΜΟΝΙΚΗ ΚΑΙ ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΤΙΚΗ ΥΦΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ

Ο Οικουμενισμός είναι το πλέον δαιμονικό σύστημα στην δισχιλιόχρονη ιστορία της εκκλησίας μας. Δεν είναι απλά μία αίρεση πλάι στις υπάρχουσες χιλιάδες, αλλά ένα συνονθύλευμα αιρέσεων που εμπερικλείει και ανακεφαλαιώνει όλες τις πλάνες του παρελθόντος και του παρόντος. Δεν υπάρχει πλάνη και κακοδοξία του παρελθόντος, που να μην συμπεριλαμβάνεται στις ολέθριες και σατανικές δοξασίες του.

Το πλέον παράδοξο είναι ότι ο Οικουμενισμός δεν απορρίπτει τίποτε, αλλά και δεν ανάγει τίποτε σε μοναδική και απόλυτη αλήθεια. Εδώ βρίσκεται η μεγάλη παγίδα: Να πνιγεί, να εξαφανιστεί η Μία και μοναδική αλήθεια - Χριστός της Εκκλησίας μας μέσα στον κυκεώνα του ψεύδους. Ο πατήρ του ψεύδους, ο διάβολος, το πρώτο και μέσο και τελευταίο κακό, όταν διαπίστωσε ότι δεν μπορούσε να πλήξει καίρια την Εκκλησία με τις διάφορες αιρέσεις, επινόησε στους εσχάτους καιρούς που ζούμε αυτή την παναίρεση, με την συνέργεια δε των σκοτεινών δυνάμεων του Διεθνούς Σιωνισμού και της Μασονίας, επιχειρεί εδώ και ένα αιώνα να ξεθεμελιώσει την Εκκλησία του Χριστού, με απώτερο στόχο να ματαιώσει το θείο σχέδιο της σωτηρίας του κόσμου.

Μεγάλοι και αγιασμένοι γέροντες της εποχής μας ομοφώνως μαρτυρούν και διακηρύσσουν ότι όντως ο Οικουμενισμός έχει σαφώς δαιμονική προέλευση και υφή. Ο νεοφανής άγιος της Εκκλησίας μας, ο άγιος Ιουστίνος ο Πόποβιτς στο μνημειώδες έργο του «Ορθόδοξος Εκκλησία και Οικουμενισμός» σημειώνει: «Ο Οικουμενισμός είναι κοινόν όνομα δια τους ψευδοχριστιανισμούς, δια τας ψευδοεκκλησίας της Δυτικής Ευρώπης. Μέσα του ευρίσκεται η καρδιά όλων των ευρωπαϊκών ουμανισμών με επικεφαλής τον Παπισμό. Όλοι δε αυτοί οι ψευδοχριστιανισμοί, όλαι αι ψευδοεκκλησίαι δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία αίρεσις παραπλεύρως εις την άλλην αίρεσιν.

Ὁμιλία γιά τήν μετάνοια († Ἀρχιμ. Φιλόθεος Ζερβάκος)

Τι είναι μετάνοια;

Ψευδής και αληθής μετάνοια

Πώς πρέπει να μετανοούμε;

Πώς θα απαλλαγούμε από την αμαρτία;

Α’

Τι είναι μετάνοια

Μετάνοια είναι μεταστροφή ή μεταλλαγή εννοιών και φρονημάτων. Μεταμέλεια δια το κακόν το οποίον επράξαμε, μεταβολή εκ του χείρονος εις το κρείττον, επιστροφή και επάνοδος μετά έννοια, διάγνωση και στόχαση εκ της αμαρτίας εις την αρετήν, εκ του παρά φύσιν εις το κατά φύσιν, εκ του διαβόλου προς τον Θεό. Μετανοώ κατόπιν του σφάλματος ή του κακού όπερ έπραξα, νοώ διαφορετικά, σκέπτομαι ότι δεν έπραξα καλά. Προ της αμαρτίας δεν υπήρχε μετάνοια· η μετάνοια εδόθη υπ’ αυτού του Θεού μετά την αμαρτία προς καταπολέμηση, προς αναίρεση, αφανισμό και εξάλειψη της αμαρτίας. Οι πρώτοι από τους ανθρώπους που ετέλεσαν την αμαρτία ήσαν οι πρωτόπλαστοι. Ο πανάγαθος και φιλάνθρωπος Θεός δεν τους ετιμώρησε ή ήλεγξε ευθύς μετά την παράβαση και παρακοή, αλλά θέλησε να τους φέρει εις μετάνοια και με τρόπο τους ερώτησε· μήπως παρέβησαν την εντολή, μήπως έφαγαν εκ του απαγορευμένου καρπού. Αλλ’ αυτοί αντί να μετανοήσουν, να ομολογήσουν ότι αμάρτησαν, ζητήσουν συγχώρηση, δικαιολόγησαν τον εαυτό τους και έρριψαν την αιτία της αμαρτίας ο ένας εις τον άλλο. Ο Αδάμ είπε: «Δεν φταίω εγώ, αλλά η Εύα, η γυναίκα που μου έδωσες». Η Εύα πάλι έρριψεν την αιτία εις τον όφιν ειπούσα: «ο όφις με ηπάτησε». Έκαμαν αυτό το οποίο και σήμερα κάνουν οι πλείστοι των ανθρώπων όταν πηγαίνουν εις τον Πνευματικόν να εξομολογηθούν· αντί να κατηγορούν τον εαυτό τους κατηγορούν τους άλλους· ο ανήρ κατηγορεί τη γυναίκα του και λέγει: «εγώ είμαι ένας καλός άνθρωπος, αλλ’ η γυναίκα μου είναι διεστραμμένη, είναι γλωσσού και με κάνει και θυμώνω και οργίζομαι και αγανακτώ και βλασφημώ και γίνομαι κακός άνθρωπος». Η γυναίκα πάλι κατηγορεί τον άντρα της, οι γονείς κατηγορούν τα παιδιά, η πεθερά τη νύφη, οι κυρίες τις υπηρέτριες, οι κύριοι τους υπαλλήλους και τανάπαλιν, και φοβούμαι μήπως με την τέτοια εξομολόγηση κλείσει και εις εμάς ο Θεός την θύρα. Μη γένοιτο!

Επειδή λοιπόν οι πρωτόπλαστοι δεν μετανόησαν ο Θεός τους εξώρισε του Παραδείσου της τρυφής· έκτοτε ησθένησεν η φύσις των ανθρώπων, έλαβε ροπή προς την αμαρτία, εκυρίευσε η αμαρτία και δι’ αυτό ο φιλάνθρωπος Θεός όρισε μετάνοια για τους αμαρτωλούς. Βλέπουμε εις την Παλαιά Διαθήκη πολλούς αμαρτήσαντας και μετανοήσαντας, ως τον Δαβίδ, τον Μανασσή, τον Εζεκία, τους Νινευΐτας και άλλους. Βλέπουμε Προφήτας κηρύττοντας μετάνοια και αυτόν τον Πρόδρομο κηρύττοντα εις τον έρημο μετάνοια και λέγοντα· «Μετανοείτε· ήγγικε γαρ η βασιλεία των ουρανών» (Ματθ. 3, 2). Αλλ’ η μετάνοια κείνη είχε μεν την χάρη και τη δύναμη να παρέχει συγχώρηση εις τους μετανοούντας, να τους σώζει από ασθένειες, από κινδύνους, από συμφορές, από θανάτους σωματικούς, δεν είχε όμως και την χάρη και τη δύναμη να σώζει τις ψυχές των ανθρώπων από την αιώνια καταδίκη, έως ου ο πανάγαθος Θεός σπλαγχνισθείς το πλάσμα του εξαπέστειλε τον μονογενή του υιόν, ο οποίος Θεός ων, δια την ημετέρα σωτηρία έγινε άνθρωπος όμοιος με εμάς κατά πάντα εκτός της αμαρτίας και, δια του ΣΤΑΥΡΙΚΟΎ Του θανάτου, επλήρωσε το χρέος των αμαρτιών ημών, μας εξηγόρασε εκ της κατάρας του νομού, μας ελευθέρωσε των δεσμών του θανάτου και της φθοράς, και επανήγαγε πάλιν εις τον Παράδεισο, εις την πρώτη πατρίδα, εις την αρχαία μακαριότητα, την οποία απωλέσαμε δια την παράβαση και παρακοή των Πρωτοπλάστων.

Ἡ σύνδεση τῆς χριστιανικῆς ἐλευθερίας μέ τήν Ἐλευθερία τῆς Πατρίδας

Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής ΑΠΘ

Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενώσεως Θεολόγων

Η σύνδεση της χριστιανικής ελευθερίας με την Ελευθερία της Πατρίδας

Χιλιάδες εκκλησιαστικά κείμενα, από τα οποία δεχόταν επιδράσεις το ευσεβές γένος μας, αρκετές εκατοντάδες χρόνια πριν την Τουρκοκρατία και την Επανάσταση του 1821, εξυμνούν την εν Χριστώ απελευθέρωση του ανθρώπου από την δουλεία του εχθρού, δηλαδή, από την κατάσταση της Πτώσεως, στην οποία κατάφερε και έριξε τους πρωτόπλαστους ο πανούργος διδάσκαλος του ψεύδους, της πονηρίας, της απάτης και της διαβολής διάβολος.

Όπως γνωρίζουμε, οι Προφήτες είχαν μιλήσει για την απελευθέρωση του ανθρώπου από τις συνέπειες της πτώσεως, προαναγγέλλοντας την Αποκάλυψη του Θεού στον κόσμο και την πραγματοποίηση του Πρωτευαγγελίου, ως θεϊκής υποσχέσεως.

Στο βιβλίο της Γενέσεως της Παλαιάς Διαθήκης, ο ίδιος ο Θεός, αμέσως μετά την έξοδο των Πρωτοπλάστων από τον Παράδεισο, βλέποντας το πλάσμα του να αυτοεξορίζεται από τον Παράδεισο και να παραδίνεται στα νύχια του διαβόλου, έρχεται να του προσφέρει μια αχτίδα φωτός, παρηγοριάς, αγάπης και ελπίδας για την ελευθερία του από τη δουλεία στην οποία υπέπεσε.

Πόσο μᾶς λείπει ἕνας Μακρυγιάννης...

…Έτσι από μερικά παλληκάρια κρατήθηκε το Έθνος!

Όσοι πεθαίνουν παλληκαρίσια, δεν πεθαίνουν. Αν δεν υπάρχει ηρωισμός, δεν γίνεται τίποτα. Και να ξέρετε ο πιστός είναι και γενναίος.

Ο Μακρυγιάννης ο καημένος τι τράβηξε! Και σε τι χρόνια!

-”Κάπνισαν τα μάτια μου”, λέει κάπου Γέροντα.

-Ναι κάπνισαν τα μάτια του. Από την ένταση και την αγωνία που είχε, ήταν σαν να έβγαζαν υδρατμούς τα μάτια του.

Βρέθηκε σ’ εκείνη την κατάσταση και από πόνο και αγάπη θυσιαζόταν συνέχεια. Δεν σκέφθηκε, δεν υπολόγισε ποτέ τον εαυτό του. Δεν φοβήθηκε μην τον σκοτώσουν, όταν αγωνιζόταν για την Πατρίδα.

Ο Μακρυγιάννης ζούσε πνευματικές καταστάσεις. Αν γινόταν καλόγερος, πιστεύω ότι από τον Άγιο Αντώνιο δε θα είχε μεγάλη διαφορά.

«Μπορεῖτε νά μέ βασανίζετε ὅσο θέλετε, ἀλλά δέν ἀπαρνιόμαστε τόν Χριστό!».

«Με έκαψαν με κόκκινο σίδερο στα πέλματα μου, μου μάδησαν τα γένια, με χτύπησαν, αλλά τους είπα: «Μπορείτε να με βασανίζετε όσο θέλετε, αλλά δεν απαρνιόμαστε τον Χριστό!». 

Ιερέας Κωνσταντίνος Σαρμπού

https://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/03/blog-post_207.html

5 Ἀπριλίου. Κλαυδίου, Νικηφόρου κ.λπ. μαρτύρων· Θεοδώρας ὁσίας τῆς ἐν Θεσσαλονίκῃ. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα Τριθέκτης. Ἡσαΐας Μ΄ 18-31.

Ησ. 40,18          τίνι ὡμοιώσατε Κύριον καὶ τίνι ὁμοιώματι ὡμοιώσατε αὐτόν;

Ησ. 40,18                  Σεις, που παρασύρεσθε εις την ειδωλολατρείαν, με τι παρομοιάσατε τον Κυριον; Με ποιά εικόνα παρομοιάσατε αυτόν.

Ησ. 40,19          μὴ εἰκόνα ἐποίησε τέκτων, ἢ χρυσοχόος χωνεύσας χρυσίον περιεχρύσωσεν αὐτόν, ὁμοίωμα κατεσκεύασεν αὐτόν;

Ησ. 40,19                  Μηπως ο ειδωλολάτρης τέκτων κατεσκεύασεν εικόνα και ο χρυσοχόος, αφού έλυωσε το χρυσίον μέσα στο χωνευτήριόν του, την περιεχρύσωσε και έτσι κατεσκεύασεν ομοίωμα του Θεού;