Μακάριοι οἱ ἱερεῖς πού δέν θά ὑποκύψουν στίς πιέσεις, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (ἀπόσπασμα)

Μακάριοι οι ιερείς που δεν θα υποκύψουν στις πιέσεις, 7-2-2021, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (Απόσπασμα)

H Z Οικουμενική Σύνοδος απαγορεύει στους Επισκόπους να δέχονται το κλείσιμο των ναών οποιαδήποτε αιτία και αν υφίσταται. Κανών Δ΄ τῆς Ἁγίας καί Οἰκουμενικῆς Ἑβδόμης (Ζ΄) Συνόδου τῆς ἐν Νικαίᾳ: «…Εἴ τις οὖν δι΄ ἀπαίτησιν χρυσοῦ, ἤ ἑτέρου τινός εἴδους, εἴτε διά τινα ἰδίαν ἐμπάθειαν, εὐρεθείη ἀπείργων τῆς λειτουργίας, καί ἀφορίζων τινά τῶν ὑπ΄ αὐτόν κληρικῶν, ἤ σεπτόν ναόν κλείων, ὡς μή γίνεσθαι ἐν αὐτῷ τάς τοῦ Θεοῦ λειτουργίας, καί εἰς ἀναίσθητον τήν ἑαυτοῦ μανίαν ἐπιπέμπων, ἀναίσθητος ὄντως ἐστί, καί τῇ ταυτοπαθείᾳ ὑποκείσεται, καί ἐπιστρέψει ὁ πόνος αὐτοῦ ἐπί τήν κεφαλήν αὐτοῦ, ὡς παραβάτης ἐντολῆς Θεοῦ καί τῶν Ἀποστολικῶν διατάξεων…». Ἑρμηνεία Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Ἱερόν «Πηδάλιον», σελίδα 266: «Ὅποιος λοιπόν Ἀρχιερεύς εὑρεθῇ νά ἀργίζῃ ἤ νά ἀφορίζῃ τινά ἱερέα, ἤ Κληρικόν, ἤ νά κλείῃ Ἐκκλησίας διά νά πάρῃ ἄσπρα ἤ διά καμμίαν του ἄλλην ἐμπάθειαν, οὗτος ἄς παθαίνῃ ἐκεῖνο ὁπού κάμνει, ἤτοι ἄς ἀργίζεται, καί ἄς ἀφορίζεται, Ἐπίσκοπος μέν ὤν ἀπό τόν Μητροπολίτην του, Μητροπολίτης δέ ὤν ὧν ἀπό τόν Πατριάρχην του».

«Μηδέν ἔχοντες καί πάντα κατέχοντες» (Β΄ Κορ. 6, 1-10), 7-2-2021, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (Κήρυγμα)

 Κήρυγμα_

«Μηδέν ἔχοντες καί πάντα κατέχοντες» (Β΄ Κορ. 6, 1-10), Ἐπ. Σταυρουπόλεως Νικηφ. Θεοτόκη, Ἑρμ. ἀποστολικῆς περικοπῆς Κυριακῆς ΙΣΤ΄ Ματθ., 7-2-2021, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.com​​, http://hristospanagia.gr​​ καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

α) Ἡ ἐξουσία χωρίς φόβο Θεοῦ εἶναι καταστροφή, β)Ἡ ἀμέλεια, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου

α)Ὅποιος ἀναλαμβάνει ἐξουσία χωρίς νά ἔχει τόν φόβο τοῦ Θεοῦ καταστρέφεται, β)Ἡ ἀμέλεια, Γεροντικό-Ἀποφθέγματα Ἀββᾶ Ὀρσισίου, 8-2-2021, Ἀρχ. Σάββα ἉγιορείτουἹ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.com​, http://hristospanagia.gr​ καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Τά πάθη καί ἡ ἀντιμετώπισή τους κατά τούς Ἀγίους Πατέρες Δ', Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Τα πάθη και η αντιμετώπιση τους κατά τους Αγίους Πατέρες Δ', Αρχιμ. Σάββα Αγιορείτου

Δέν μπορεῖ νά εἶναι κανείς τέλειος, ἐάν δέν ἀποκτήσει ταπείνωση μεγάλη στήν καρδιά καί στό σῶμα, ἐάν δεν μάθει δηλαδή....

Αββάς Μακάριος

Ένας αδελφός ρώτησε τον αββά Μακάριο τον μέγα σχετικά με την τελειότητα. Και απάντησε ο Γέροντας τα εξής:

"Δεν μπορεί να είναι κανείς τέλειος, εάν δεν αποκτήσει ταπείνωση μεγάλη στην καρδιά και στο σώμα, εάν δεν μάθει δηλαδή:

- Να μην υπολογίζει τον εαυτό του σε καμιά περίπτωση αλλά να προτιμά να βάζει ταπεινά τον εαυτό του χαμηλότερα απ' όλη την κτίση, να μην κρίνει διόλου κάποιον, παρά μόνο τον εαυτό του, να υπομένει την καταφρόνια και να αποστρέφεται ολόψυχα κάθε κακία.

- Να βιάζει τον εαυτό του να' ναι μακρόθυμος, αγαθός, ν' αγαπά τους αδελφούς, να είναι σώφρων, να κυριαρχεί στον εαυτό του, γιατί λέει η αγία Γραφή "η Βασιλεία των Ουρανών ανήκει σ' αυτούς που ασκούν βία στον εαυτό τους και αυτοί οι αγωνιστές την κερδίζουν".

Ἐνοχλεῖτε τό Θεό μέ τό νά φωνάζετε πρός βοήθειά σας...

Παιδάκια μου ευλογημένα του Τρισαγίου Θεού εν Χριστώ.

Χαίρετε καί υγιαίνετε.

Συγγνώμη που σας ενοχλώ πάλι με την αγραμματοσύνη μου καί αναξιότητα.

Μη δειλιάζετε στα γεγονότα της παρούσης ζωής. 

Ο αγώνας θα συνεχίσει με ποικιλία κακών γεγονότων γενικά στην ανθρωπότητα. Οι αμαρτίες μας είναι μεγάλες, με βρώμικες πράξεις. Ότι σπείρουμε τούτο καί θά θερίσουμε. Αγωνιστείτε με πίστη και θάρρος στον Κύριον Ιησούν. Μην απελπίζεται. Ο αγώνας θα είναι σκληρός και επικίνδυνος. Η προστασία του Θεού θα σώζει τα γνήσια παιδιά του.

Περί βασκανίας, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (Ἀπόσπασμα)

 Απόσπασμα από την ομιλία "Γιατί σκοτίζεται ἡ διάνοιά μας, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης,17-12-2017"

Ὁμιλία στούς ἁγίους Τρεῖς Ἱεράρχες († Ἀρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ἱ. Μ. Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους)

Εορτάζουμε σήμερα, πατέρες και αδελφοί, την μνήμη των αγίων ενδόξων Τριών Ιεραρχών, Βασιλείου του Μεγάλου, Γρηγορίου του Θεολόγου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Ήσαν οι τρεις αγιώτεροι και σοφώτεροι άνθρωποι της εποχής τους. Γνώρισαν την κοσμική σοφία όσο κανείς άλλος στην εποχή τους. Σπούδασαν στα μεγαλύτερα Πανεπιστήμια της τότε ανθρωπότητος. Ήσαν από οικογένειες ευγενείς, αρχοντικές και πλούσιες.

Είχαν και αυτοί τον πειρασμό, σαν νέοι άνθρωποι, να ακολουθήσουν μία καριέρα κοσμική και να δοξαστούν κοσμικά. Αλλά η αγάπη του Χριστού τους έκανε να περιφρονήσουν την κοσμική δόξα, να γίνουν μοναχοί, ιερείς, επίσκοποι, και να αφιερώσουν την ζωή τους στον Χριστό, στην Εκκλησία και στους Χριστιανούς. Και έτσι, επειδή αγάπησαν πολύ τον Θεό και αγάπησαν πολύ τους ανθρώπους, έγιναν μεγάλοι ευεργέτες, μεγάλοι διδάσκαλοι, μεγάλοι πνευματικοί Πατέρες, αληθινοί οδηγοί των ανθρώπων, και προς τον δρόμο τους προς την Βασιλεία του Θεού αλλά και στα προβλήματα της ζωής τους.

Οι Τρεις Ιεράρχες εξακολουθούν να είναι μεγάλοι παιδαγωγοί όλων των ανθρώπων και όλων των Χριστιανών, και ιδιαιτέρως των Ορθοδόξων Χριστιανών. Γι’ αυτό η Εκκλησία τους τιμά και ιδιαιτέρως, αλλά τους τιμά και τους Τρεις μαζί σήμερα. Για να εκδηλώσει την ευγνωμοσύνη της σ’ αυτούς τους τρεις μεγάλους και φωτισμένους και θεοφόρους άνδρες, οι οποίοι μας άφησαν την σοφή διδασκαλία τους, με την οποία οδηγούμαστε στη ζωή μας.

Οι άγιοι Τρεις Ιεράρχες κατενόησαν, ότι θα μπορούσαν και να σωθούν οι ίδιοι αλλά και να βοηθήσουν τον κόσμο, εάν έμεναν πιστά μέλη της Εκκλησίας του Θεού. Δεν έκαναν αυτό που έκαναν άλλοι άνθρωποι σοφοί της εποχής εκείνης, να μείνουν έξω από την Εκκλησία και να προσπαθήσουν έξω από την Εκκλησία να δοξαστούν και να βοηθήσουν τους ανθρώπους. Οι άγιοι Τρεις Ιεράρχες με ταπείνωση κατάλαβαν ότι μόνο στην Εκκλησία υπάρχει η δυνατότητα ο άνθρωπος να σωθεί, να φωτισθεί, να αγιασθεί. Και γι’ αυτό μπήκαν και οι ίδιοι ταπεινά στην Εκκλησία και μέσα από την Εκκλησία εργάστηκαν για το καλό της ανθρωπότητος.

Ὁ πατὴρ Γεώργιος Μεταλληνὸς γιὰ τὸν Μέγα Φώτιο

 

Ὁμιλία τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου πατρὸς Γεωργίου Μεταλληνοῦ, ἐκφωνήθηκε στὸν Ἱερὸ Ναὸ Ἁγίου Ἀντίππα τῆς Ὀδοντιατρικῆς Σχολῆς Ἀθηνῶν, Πέμπτη 8 Φεβρουαρίου 2018 μὲ θέμα τὸν Μ. Φώτιο.
http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2021/02/blog-post_80.html?m=0&fbclid=IwAR1xQsGLLnXBshxicktRab38CuQmax2t7RlYphmB3G9NdeO9_yXv-khjyUU

Ἡ Ὑπαπαντή τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ (Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Σαράντα ήμερες μετά από τη γέννηση του Υιού της, η Ύπεραγία Θεοτόκος προσέφερε το θείο Βρέφος στο Ναό της Ιερουσαλήμ, σύμφωνα με το Νόμο, για να το αφιερώσει στον Θεό και για να εξαγνιστεί η ίδια (Λευϊτικόν 12:2-7, Έξοδος 12:2). Μολονότι ούτε το ένα ούτε το άλλο ήταν αναγκαία, ο Νομοθέτης επιθυμούσε να μην παραβιάσει ούτε κατ’ ελάχιστον τον δικό Του Νόμο, τον οποίον είχε δώσει μέσω του δούλου Του και προφήτη Μωυσή. Τον καιρό εκείνο υπηρετούσε στον Ναό ο αρχιερέας Ζαχαρίας, ο πατέρας του αγίου Ιωάννη του Προδρόμου.

Ο Ζαχαρίας οδήγησε την Παναγία όχι στον γυναικωνίτη του Ναού, αλλά στον χώρο που προοριζόταν για τις παρθένες. Τότε ακριβώς εμφανίστηκαν στον Ναό δύο πολύ ιδιαίτερα πρόσωπα: ο Γέροντας Συμεών και η Άννα, η θυγατέρα του Φανουήλ. Ο Δίκαιος Συμεών, βαστάζοντας στα χέρια του τον Μεσσία, είπε: Νυν απολύεις τον δούλον σου Δέσποτα ότι είδον οι οφθαλμοί μου το σωτήριόν Σου (Λουκ. 2:29-30). Ο Συμεών ανέφερε επίσης τα ακόλουθα για το παιδίον Ιησούν (Λουκ. 2:27): Ιδού ούτος κείται εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών εν τω Ισραήλ (Λουκ. 2:34). 

Η προφήτις Άννα, η οποία από τη νεότητά της υπηρετούσε τον Θεό με νηστείες και δεήσεις, αναγνώρισε στο πρόσωπό Του τον Μεσσία και δόξασε το Θεό.

Ὅταν ὅμως οἱ ἄνθρωποι ἀντιμετωπίζουν τίς δοκιμασίες κοσμικά, βασανίζονται...

Αν καταλάβη κανείς τα μυστικά της πνευματικής ζωής και τον μυστικό τρόπο με τον οποίο εργάζεται ο Θεός, παύει να στεναχωριέται για ό,τι του συμβαίνει, γιατί δέχεται με χαρά τα πικρά φάρμακα που του δίνει ο Θεός για την υγεία της ψυχής του. Όλα τα θεωρεί αποτελέσματα της προσευχής του, αφού ζητάει συνέχεια από τον Θεό να του λευκάνη την ψυχή.

Όταν όμως οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τις δοκιμασίες κοσμικά, βασανίζονται. Αφού ο Θεός όλους μας παρακολουθεί, πρέπει να παραδίνεται κανείς εν λευκώ σ’ Αυτόν.

Τούς ἐχθρούς τῆς πίστεώς μας ὁ Κύριος θά τούς συντρίψη ὡς σκεύη κεραμέως...

Εις τάς παρούσας πονηράς ημέρας, ο άρχων του σκότους ετοιμάζει πόλεμον κατά τής ’Ορθοδόξου Εκκλησίας καί τών ολίγων ορθοδόξων εκλεκτών Χριστιανών. ’Έχει όλα του τά στρατεύματα έτοιμα, ορατούς καί αοράτους δούλους του, μέσα εις τούς οποίους ευρίσκονται καί πάπαι καί πατριάρχαι καί βασιλείς καί άρχοντες τών εθνών καί τών εκκλησιών, αλλά μήν τούς φοβηθώμεν νά μένωμεν ασάλευτοι εις τήν ορθόδοξον πίστιν μέχρι θανάτου, διά νά κληρονομήσωμεν τήν ουράνιον Βασιλείαν. Τούς εχθρούς της πίστεώς μας ο Κύριος θά τούς συντρίψη ως σκεύη κεραμέως καί ημείς θά ψάλλωμεν... Ούτως απολούνται οι άμαρτωλοί από προσώπου του Θεου, καί οι δίκαιοι ευφρανθήτωσαν

Γέρων Φιλόθεος Ζερβάκος

8 Φεβρουαρίου. Τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου τοῦ Στρατηλάτου καί τοῦ Ἁγίου Προφήτου Ζαχαρίου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Παραλειφθέν. Κυρ. ιθ΄ ἐπιστ. (Β΄ Κορ. ια΄ 31 - ιβ΄ 9).

Β Κορ. 11,31      ὁ Θεὸς καὶ πατὴρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ οἶδεν, ὁ ὢν εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας, ὅτι οὐ ψεύδομαι.

Β Κορ. 11,31              Ο Θεός και πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, που είναι ευλογημένος και δοξασμένος στους αιώνας, γνωρίζει ότι δεν ψεύδομαι, αλλ' ότι αυτά που θα σας πω είναι απολύτως αληθινά.

Β Κορ. 11,32      ἐν Δαμασκῷ ὁ ἐθνάρχης Ἀρέτα τοῦ βασιλέως ἐφρούρει τὴν Δαμασκηνῶν πόλιν πιάσαι με θέλων,

Β Κορ. 11,32             Εις την Δαμασκόν ο διοικητής ο διωρισμένος από τον βασιλέα Αρέταν εφρουρούσε την πόλιν των Δαμασκηνών, επειδή ήθελε να με συλλαβή·

Β Κορ. 11,33      καὶ διὰ θυρίδος ἐν σαργάνῃ ἐχαλάσθην διὰ τοῦ τείχους καὶ ἐξέφυγον τὰς χεῖρας αὐτοῦ.

Β Κορ. 11,33             και από κάποιο παράθυρο, μέσα εις ένα καλάθι πλεγμένο με σχοινί με κατέβασαν έξω από το τοίχος και εξέφυγα από τα χέρια του.

Β Κορ. 12,1        Καυχᾶσθαι δὴ οὐ συμφέρει μοι· ἐλεύσομαι γὰρ εἰς ὀπτασίας καὶ ἀποκαλύψεις Κυρίου.

Β Κορ. 12,1               Να καυχηθώ δια τόσα και τόσα άλλα, που υπέστην και έπραξα δια το Ευαγγέλιον, δεν με συμφέρει από πνευματικής απόψεως. Θα προχωρήσω όμως εις οράματα και αποκαλύψεις, που έλαβα εκ μέρους του Κυρίου.

Β Κορ. 12,2        οἶδα ἄνθρωπον ἐν Χριστῷ πρὸ ἐτῶν δεκατεσσάρων· εἴτε ἐν σώματι οὐκ οἶδα, εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος οὐκ οἶδα, ὁ Θεὸς οἶδεν· ἁρπαγέντα τὸν τοιοῦτον ἕως τρίτου οὐρανοῦ.

Β Κορ. 12,2              Γνωρίζω ένα άνθρωπον, που εζούσε εν Χριστώ, και ο οποίος προ δεκατεσσάρων ετών-είτε ευρίσκετο στο σώμα του κατά την ώραν εκείνην δεν γνωρίζω· είτε ήτο εκτός του σώματος, δεν γνωρίζω, ο Θεός το γνωρίζει-είχεν αρπαγή και αναληφθ έως τον τρίτον ουρανόν.

Β Κορ. 12,3        καὶ οἶδα τὸν τοιοῦτον ἄνθρωπον· εἴτε ἐν σώματι εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος οὐκ οἶδα, ὁ Θεὸς οἶδεν·

Β Κορ. 12,3               Και γνωρίζω, ότι αυτός ο άνθρωπος-είτε με το σώμα του έξω από το σώμα του, δεν γνωρίζω, ο Θεός γνωρίζει-

Β Κορ. 12,4        ὅτι ἡρπάγη εἰς τὸν παράδεισον καὶ ἤκουσεν ἄῤῥητα ῥήματα, ἃ οὐκ ἐξὸν ἀνθρώπῳ λαλῆσαι.

Β Κορ. 12,4              ότι ηρπάγη έως στον παράδεισον και ήκουσε λόγους, τους οποίους ανθρωπίνη γλώσσα δεν ημπορεί να διατυπώση και τους οποίους δεν είναι επιτετραμμένον στον άνθρωπον να τους είπη και τους αποκαλύψη.

Β Κορ. 12,5        ὑπὲρ τοῦ τοιούτου καυχήσομαι, ὑπὲρ δὲ ἐμαυτοῦ οὐ καυχήσομαι εἰ μὴ ἐν ταῖς ἀσθενείαις μου.

Β Κορ. 12,5               Δια τον άνθρωπον αυτόν θα καυχηθώ, που τον ετίμησε τόσον πολύ ο Θεός. Δια τον ευατόν μου όμως δεν θα καυχηθώ, παρά μόνον δια τας ασθενείας μου, όπως αυταί αφάνησαν εις τας περιόδους των διωγμών και των κινδύνων.

Β Κορ. 12,6        ἐὰν γὰρ θελήσω καυχήσασθαι, οὐκ ἔσομαι ἄφρων· ἀλήθειαν γὰρ ἐρῶ· φείδομαι δὲ μή τις εἰς ἐμὲ λογίσηται ὑπὲρ ὃ βλέπει με ἢ ἀκούει τι ἐξ ἐμοῦ.

Β Κορ. 12,6              Εάν όμως θελήσω να καυχηθώ δια τους αγώνας μου και δια τα έργα, τα οποία με την βοήθειαν του Θεού υπέρ του Ευαγγελίου έκαμα, δεν θα είμαι άφρων, διότι θα πω την αλήθειαν. Διστάζω όμως και αποφεύγω να το πράξω, μήπως τυχόν κανείς σχηματίση δι' εμέ ιδέαν ανωτέραν, από ο,τι βλέπεις εις εμέ η απ' ο,τι ακούει από εμέ.

Β Κορ. 12,7        Καὶ τῇ ὑπερβολῇ τῶν ἀποκαλύψεων ἵνα μὴ ὑπεραίρωμαι, ἐδόθη μοι σκόλοψ τῇ σαρκί, ἄγγελος σατᾶν, ἵνα με κολαφίζῃ ἵνα μὴ ὑπεραίρωμαι.

Β Κορ. 12,7               Και ένεκα του πολλού πλήθους των αποκαλύψεων, δια να μη υπερηφανεύωμαι, επέτρεψεν ο Θεός και μου εδόθη σκληρό αγκάθι στο σώμα, άγγελος δηλαδή του σατανά, δια να με γρονθοκοπή και να με ταλαιπωρή, ανίατος ασθένεια δια να μη το παρώ επάνω μου.

Β Κορ. 12,8        ὑπὲρ τούτου τρὶς τὸν Κύριον παρεκάλεσα ἵνα ἀποστῇ ἀπ᾿ ἐμοῦ·

Β Κορ. 12,8              Δια την θλίψιν και δοκιμασίαν αυτήν τρεις φορές παρεκάλεσα τον Κυριον να μου την απομακρύνη.

Β Κορ. 12,9        καὶ εἴρηκέ μοι· ἀρκεῖ σοι ἡ χάρις μου· ἡ γὰρ δύναμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται. ἥδιστα οὖν μᾶλλον καυχήσομαι ἐν ταῖς ἀσθενείαις μου, ἵνα ἐπισκηνώσῃ ἐπ᾿ ἐμὲ ἡ δύναμις τοῦ Χριστοῦ.

Β Κορ. 12,9              Και ο Κυριος μου είπε· “σου αρκεί η χάρις μου· διότι η δύναμίς μου φαίνεται ολοένα και τελειοτέρα μέσα εις την ανθρωπίνην αδυναμίαν με τα μεγάλα και θαυμαστά έργα που κατορθώνει”. Με πολύ μεγάλην εσωτερικήν γλυκύτητα και ευχαρίστησιν θα καυχώμαι περισσότερον δια τας ασθενείας μου, ώστε να μένω έτσι εις την ταπεινοφροσύνην, δια να κατοικήση εις εμέ η δύναμις του Χριστού.

 

Εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα. Παραλειφθέν. Κυρ. γ΄ Λουκᾶ. Λκ. ζ΄ 11-16).

Λουκ. 7,11         Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἑξῆς ἐπορεύετο εἰς πόλιν καλουμένην Ναΐν· καὶ συνεπορεύοντο αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἱκανοὶ καὶ ὄχλος πολύς.

Λουκ. 7,11                 Επειτα από αυτά, επήγαινε ο Ιησούς προς την πόλιν Ναΐν. Και μαζή του επήγαιναν αρκετοί μαθηταί του και λαός πολύς.

Λουκ. 7,12         ὡς δὲ ἤγγισε τῇ πύλῃ τῆς πόλεως, καὶ ἰδοὺ ἐξεκομίζετο τεθνηκὼς υἱὸς μονογενὴς τῇ μητρὶ αὐτοῦ, καὶ αὕτη ἦν χήρα, καὶ ὄχλος τῆς πόλεως ἱκανὸς ἦν σὺν αὐτῇ.

Λουκ. 7,12                 Μολις δε επλησίασε εις την πύλην της πόλεως και ιδού εγίνετο η εκφορά ενός νεκρού, ο οποίος ήτο μονογενής υιός εις μητέρα χήραν και αποστράτευτον και πολύς λαός με πολλήν συμπάθειαν προς αυτήν παρακολουθούσε μαζή της την κηδείαν.

Λουκ. 7,13         καὶ ἰδὼν αὐτὴν ὁ Κύριος ἐσπλαγχνίσθη ἐπ᾿ αὐτῇ καὶ εἶπεν αὐτῇ· μὴ κλαῖε·

Λουκ. 7,13                 Και όταν την είδε ο Κυριος, την ευσπλαγχνίσθη και της είπε· “μη κλαίεις”.

Λουκ. 7,14         καὶ προσελθὼν ἥψατο τῆς σοροῦ, οἱ δὲ βαστάζοντες ἔστησαν, καὶ εἶπε· νεανίσκε, σοὶ λέγω, ἐγέρθητι.

Λουκ. 7,14                 Και αφού επλησίασε, ήγγισε το φέρετρον, ενώ εκείνοι που το εκρατούσαν εσταμάτησαν, και είπε· “νεανίσκε, εις σε λέγω· Σηκω”.

Λουκ. 7,15         καὶ ἀνεκάθισεν ὁ νεκρὸς καὶ ἤρξατο λαλεῖν, καὶ ἔδωκεν αὐτὸν τῇ μητρὶ αὐτοῦ.

Λουκ. 7,15                 Και αμέσως εσηκώθη και εκάθισε ο νεκρός και ήρχισε να ομιλή. Ο δε Ιησούς έδωκε αυτόν εις την μητέρα του.

Λουκ. 7,16         ἔλαβε δὲ φόβος πάντας καὶ ἐδόξαζον τὸν Θεόν, λέγοντες ὅτι προφήτης μέγας ἐγήγερται ἐν ἡμῖν, καὶ ὅτι ἐπεσκέψατο ὁ Θεὸς τὸν λαὸν αὐτοῦ.

Λουκ. 7,16                 Και κατέλαβε φόβος όλους και εδόξαζαν τον Θεόν λέγοντες ότι “προφήτης μέγας παρουσιάσθη μεταξύ μας και ότι ο πανάγαθος Θεός επεσκέφθηκε τον λαόν του”.

http://www.imgap.gr/file1/AG-Pateres/AG%20KeimenoMetafrasi/KD/01.%20Math.htm