Οἱ καλοὶ λογισμοί-Τα θεραπευτικὰ μέσα τῆς Ἐκκλησίας, Τὸ μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας κατὰ τὸν Ὅσιο Πορφύριο.Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Οἱ καλοὶ λογισμοί-Τα θεραπευτικὰ μέσα τῆς Ἐκκλησίας, Τὸ μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας κατὰ τὸν Ὅσιο Πορφύριο, 27-3-24,

 Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, 

 

Ὁ ἀληθινὰ ταπεινὸς δὲν μπορεῖ νὰ ὀργισθεῖ -Μὲ ποιούς τρόπους ἀποκτᾶται ἡ ταπείνωση (Ἀββα Δωροθέου) , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ὑπάρχει δίκαιος-ἀναμάρτητος θυμός; Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Πῶς μπορῶ νὰ ἀνακαλύψω τὴν κρυμμένη ὑπερηφάνεια μου; Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ἡ κάθ' ὑπόστασιν ἕνωσις τῶν δύο φύσεων στὸν Κ. Ἡ. Ἰ. Χριστό, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ κάθ' ὑπόστασιν ἕνωσις τῶν δύο φύσεων στὸν Κ. Ἡ. Ι. Χριστό, Κανὼν Εὐαγγελισμοῦ-Ε' ὠδή, Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου-Εορτοδρόμιο, 27-3-2024,

 Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

 http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Ψαλμός 73, 9, Ἡ καθυστέρηση τῆς Θείας Παιδαγωγίας, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

73 Ψαλμός , στίχος 9, «Τὰ σημεῖα αὐτῶν οὐκ εἴδομεν»,Ἡ καθυστέρηση τῆς Θείας Παιδαγωγίας (Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου), Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

 Ὁμιλία  τοῦ π. Σάββα  στίς 13-10-2017 (Κήρυγμα) 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

 http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Ψαλμός 73, 10-12, Ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ μέσα μας, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ψαλμός 73, 10-12, Ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ μέσα μας, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης, 14-10-2017

 

Θρῆνος καὶ ἐλπίδα

Θρῆνος καὶ ἐλπίδα

Σοφία Μπεκρῆ, φιλόλογος - θεολόγος

Τὴν Κυριακὴ τῆς Τυρινῆς «ἀνάμνησιν ποιούμεθα» ἑνὸς θλιβεροῦ γεγονότος﮲ τῆς ἐξόδου τοῦ Ἀδάμ ἀπὸ τὸν Παράδεισο τῆς τρυφῆς, ὅπως ἀναφέρεται στὸ Συναξάρι τῆς ἡμέρας. Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ ὑμνολογία ὅλη κατ’ αὐτὴν τὴν ἡμέρα εἶναι ἀφιερωμένη στὴν ἔκπτωση τοῦ πρωτοπλάστου καὶ στὸν «ἀδαμιαῖο θρῆνο».

Ὁ ὑμνογράφος ὅμως δὲν στέκεται μόνον στὸν γοερὸ θρῆνο τοῦ Ἀδάμ, ἀλλὰ παρουσιάζει θαυμάσια καὶ τὴν ἱκεσία τοῦ ἰδίου καὶ κάθε ἔκπτωτου ἀνθρώπου γιὰ ἀνάκληση καὶ ἐπαναφορὰ στὴν γλυκιὰ ἀγκαλιὰ καὶ στὸν παραδεισένιο οἶκο τοῦ Πατρός, ποὺ τὸν στερήθηκε διὰ τῆς πονηρίας τοῦ διαβόλου καὶ τῆς δικῆς του αὐτονομήσεως.

Γι’ αὐτὸ λοιπόν τοποθετοῦν οἱ Πατέρες τὴν ἀνάμνηση τῆς ἐξόδου τοῦ Ἀδὰμ ἀπὸ τὸν Παράδεισο, ἀκριβῶς πρὶν ἀπὸ τὴν εἴσοδο στὴν Ἁγία καὶ Μεγάλη Τεσσαρακοστή, διότι ὅσο μεγάλη ἦταν ἡ πτώση καὶ ἡ στέρηση, ἄλλο τόσο μακρὺς χρειάζεται νὰ εἶναι καὶ ὁ ἀγώνας γιὰ τὴν ἐπανάκτηση τῶν χαμένων ἀγαθῶν. Καὶ ἐπειδὴ ὁ παλαιὸς Ἀδὰμ δὲν μπόρεσε νὰ ἀντισταθῆ στὴν ἐπιθυμία γιὰ ἀπόλαυση τοῦ γλυκοῦ καρποῦ, χρειαζόταν νὰ ἔρθῃ ὁ νέος Ἀδάμ, γιὰ νὰ μᾶς δείξῃ μὲ τὴν δική του ἄσκηση καὶ μάλιστα μὲ τὴν νηστεία του τὸν δρόμο γιὰ τὴν ἐπανόρθωση τῆς πτώσεως.

Ἐξ ἄλλου ἡ προπαρασκευαστικὴ περίοδος τοῦ Τριῳδίου αὐτὸ ἀκριβῶς τὸν στόχο ἔχει. Νὰ μᾶς προετοιμάσῃ καταλλήλως, γιὰ νὰ εἰσέλθωμε στὸ κυρίως στάδιο τοῦ ἀγῶνος, ποὺ θὰ ὁδηγήσῃ καὶ ἐμᾶς στὴν λύτρωση καὶ στὴν ἀνάσταση. Νὰ θυμίσωμε ὅτι ἡ ταπείνωση τοῦ Τελώνου, ἡ εἰσαγωγικὴ αὐτὴ ἀρετὴ τοῦ Τριῳδίου, εἶναι ἡ κατ’ ἐξοχὴν ἀρετὴ τοῦ Κυρίου, ὁ Ὁποῖος ἔγινε ὑπήκοος τοῦ Πατρός καὶ μάλιστα μέχρι θανάτου γιὰ τὴν δική μας σωτηρία.

Φώτης Κόντογλου: Ἂν θέλεις νὰ δοκιμάσεις τὴν πίστη ἑνὸς χριστιανοῦ, μίλησέ του γιὰ τὸν ἀσκητισμό

Όταν μιλήσεις στους ψευτοχριστιανούς για σκληρή άσκηση στο κορμί και στο πνεύμα για την αγάπη του Χριστού, θυμώνουνε, σε λένε φακίρη, ειδωλολάτρη, βάρβαρο.

Αν θέλεις να δοκιμάσεις την πίστη ενός χριστιανού, μίλησέ του για τον ασκητισμό. Ο πιστός θα νοιώσει κατάνυξη, ο χλιαρός, δηλαδή ο ψεύτικος, ο άπιστος, θα διαμαρτυρηθεί. Τι αν λέγει ο Χριστός: «Μακάριοι όσοι αφήσανε τα πάντα και μ’ ακολουθήσανε», ή «Η βασιλεία του Θεού βιάζεται και οι βιασταί αρπάζουσιν αυτήν», και πως «θλίψιν έξετε», και πως «στενή και τεθλιμ­μένη η οδός η απάγουσα εις την ζωήν»;

Εμείς θέλουμε να είμαστε Χριστιανοί χωρίς Χριστό, δηλ. χωρίς θλίψη πνευματική, χωρίς να σηκώνουμε τον σκληρό σταυρό, αλλά να περπατάμε στον πλατύν δρόμο. Αυτοί οι ψεύτικοι χριστιανοί, σαν τους μιλά κανένας για σκληρή και στερημένη ζωή, για θυσία, για άσκηση, λένε πως αυτά δεν τα θέλει ο Χριστός, και πως αυτά είνε παρακαμώματα.

Ἐπιτροπὴ τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν (Π.Σ.Ε.) συνεδριάζει στὴν Κωνσταντινούπολη, φιλοξενούμενη ἀπὸ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο.

Οικουμενικός Πατριάρχης: Δεν μπορεί ποτέ να υπάρξει μια «Τρίτη Ρώμη». Υπάρχει μόνο η Πρεσβυτέρα και η Νέα Ρώμη-Κωνσταντινούπολη

Στην πολυδιάστατη σημασία του διαχριστιανικού και του διαθρησκειακού διαλόγου, αλλά και στον εν εξελίξει πόλεμο στην Ουκρανία, αναφέρθηκε η Α.Θ. Παναγιότης ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος, υποδεχόμενος στο Φανάρι, την Τετάρτη, 13 Μαρτίου 2024, τον Γενικό Γραμματέα του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών (Π.Σ.Ε.) Αιδεσιμ. Πάστορα Δρα Jerry Pillay, Καθηγητή, μαζί με τους συμμετέχοντες στην Permanent Committee on Consensus & Collaboration, του διεθνούς αυτού διεκκλησιαστικού οργανισμού.

Η Επιτροπή, της οποίας συμπρόεδροι είναι ο Γέρων Χαλκηδόνος κ. Εμμανουήλ και η Προτεστάντης κ. Sally Dyck, και απαρτίζεται από 14 μέλη εκ των οποίων 7 είναι Ορθόδοξοι, συνεδριάζει τις ημέρες αυτές στην Πόλη, φιλοξενούμενη από το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Στον χαιρετισμό του, ο Παναγιώτατος, δήλωσε υπερήφανος γιατί το Οικουμενικό Πατριαρχείο είναι ένα από τα ιδρυτικά μέλη του ΠΣΕ, το 1948, και εξέφρασε την ικανοποίησή του για το έργο της Μόνιμης αυτής Επιτροπής, ενθαρρύνοντας τα μέλη της να συνεχίσουν την αποστολή τους σε διαφανή και ανοιχτό διάλογο με τους άλλους.

Υπενθύμισε τη θέση της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας, που συγκλήθηκε στην Κρήτη το 2016, ότι: “O ειλικρινής διαθρησκειακός διάλογος συμβάλλει εις την ανάπτυξιν αμοιβαίας εμπιστοσύνης, εις την προώθησιν της ειρήνης και της καταλλαγής. Η Εκκλησία αγωνίζεται διά να καταστήση αισθητοτέραν την «άνωθεν ειρήνην» επί της γης. Η αληθινή ειρήνη δεν επιτυγχάνεται με την δύναμιν των όπλων, αλλά μόνον διά μέσου της αγάπης, ήτις «ου ζητεί τα εαυτής» (Α’ Κορ. ιγ´, 5). Το έλαιον της πίστεως πρέπει να χρησιμοποιήται διά να απαλύνη και να θεραπεύη τας παλαιάς πληγάς των άλλων και όχι να αναρριπίζη νέας εστίας μίσους.” (Εγκύκλιος, παρ. 17). Όπως είπε, ο Πατριάρχης, η Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως κατανοεί τη δύναμη του διαλόγου για την ενίσχυση της ενότητας μεταξύ των Ορθοδόξων, για την προώθηση της συμφιλίωσης μεταξύ των Χριστιανών και για την οικοδόμηση γεφυρών ειρήνης μεταξύ των θρησκειών, και σημείωσε ότι αυτό το άνοιγμα στον διάλογο περιλαμβάνει επίσης κοινωνικά ζητήματα, ιδιαιτέρως την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος.

Σε άλλο σημείο της ομιλίας του, ο Πατριάρχης, επεσήμανε ότι σε έναν κόσμο σε κρίση, με πολλές εστίες συγκρούσεων παγκοσμίως, χρειάζεται να εντείνουμε τις προσευχές μας στον Τριαδικό Θεό για ειρήνη και δικαιοσύνη. “Ανησυχούμε ιδιαίτερα για τον αδικαιολόγητο πόλεμο στην Ουκρανία και την ανάγκη ειρηνικού τερματισμού των συγκρούσεων στη Μέση Ανατολή. Δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε και σε άλλες περιπτώσεις στην Αφρική, την Ασία και την Κεντρική Αμερική, όπου χριστιανικές κοινότητες βρίσκονται σε κίνδυνο. Οι προσευχές μας είναι με τους πιο ευάλωτους και τους εμπερίστατους”, είπε και ευχήθηκε ο Άρχων της Ειρήνης να δώσει τη δυνατότητα στον κόσμο να ζήσει ξανά ειρηνικά.

Ἡ Ὀρθοδοξία ὡς θεραπεία (Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος Ἀναστασίου)

Πανοσιολογιωτάτου Ἀρχιμ. Ἀθανασίου Ἀναστασίου

Προηγουμένου Ἱερᾶς Μονῆς Μεγάλου Μετεώρου

«Ἡ Ὀρθοδοξία ὡς θεραπεία»

Ὁμιλία στόν Ἱερό Ναό Ἁγ. Ἀθανασίου Μπάρας, 10 Μαρτίου 2024

Σεβαστοί πατέρες, προσφιλέστατοι ἀδελφοί μας

Τό θέμα πού θά ἀναπτύξουμε ἀπόψε εἶναι πρωταρχικῆς σημασίας καί ἀφορᾶ ἄμεσα τήν σωτηρία μας. Ἐπειδή θά ἀναφερθοῦμε καί σέ ἐπιμέρους λεπτά καί δυσκολονόητα θεολογικά ζητήματα, γι’ αὐτό θά σᾶς παρακαλοῦσα νά μοῦ χαρίσετε τήν ἰδιαίτερη προσοχή σας καί ἴσως λίγο περισσότερο χρόνο.

Ὁ τίτλος τοῦ ἀποψινοῦ μας θέματος εἶναι «Ἡ Ὀρθοδοξία ὡς θεραπεία». Ὁ μακαριστός παπα-Γιώργης ὁ Μεταλληνός συνήθιζε νά λέει ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ «θεραπεία ἀπό τήν ἀρρώστια τῆς θρησκείας»[1]. Καί πράγματι αὐτό πού διαφοροποιεῖ κυρίως τόν χριστιανισμό ἀπό τίς θρησκεῖες τοῦ κόσμου εἶναι ὅτι ὁ Χριστιανισμός δέν εἶναι θρησκεία, ἀλλά Θεία Ἀποκάλυψη.

Οἱ κοινές θρησκεῖες ἀποτελοῦν ἀνθρώπινη ἐπινόηση καί ἀποτυπώνουν τήν ἔμφυτη ἐπιδίωξη τοῦ ἀνθρώπου νά βρεῖ τόν δημιουργό του. Περιλαμβάνουν κυρίως ἕνα παγιωμένο σύνολο ἀξιῶν, ἀντιλήψεων καί πρακτικῶν πού ἀφοροῦν στήν σχέση τοῦ ἀνθρώπου μέ τό θεῖο. Στήν πραγματικότητα, δηλαδή, ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος κατασκευάζει τόν Θεό του. Σέ ὅλες τίς κοινές θρησκεῖες, δηλαδή, ἔχουμε μία ἀνοδική κίνηση τοῦ ἀνθρώπου νά πλησιάσει τό θεῖο.

Στήν Ὀρθοδοξία ἔχουμε ἀκριβῶς τήν ἀντίθετη κατεύθυνση. Δέν ἐπιχειρεῖ ὁ ἄνθρωπος μέ τίς ἀτομικές του δυνάμεις νά ἀνακαλύψει τόν Θεό. Ἀντίθετα, ὁ ἴδιος ὁ Θεός ἀποκαλύπτεται στόν ἄνθρωπο. Ὁ Ἴδιος ὁ Θεός, ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, γίνεται ἄνθρωπος, τέλειος ἄνθρωπος καί τέλειος Θεός. Γίνεται ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός πού ἦρθε στήν γῆ, κήρυξε τόν λόγο Του, τό Εὐαγγέλιό Του, καί μᾶς ἔδωσε τίς ἐντολές Του. «Καὶ ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν, καὶ ἐθεασάμεθα τὴν δόξαν αὐτοῦ, δόξαν

ὡς μονογενοῦς παρὰ πατρός, πλήρης χάριτος καὶ ἀληθείας»[2]. (Δηλαδή, Ὁ Λόγος ἔγινε ἄνθρωπος καί κατοίκησε ἀνάμεσά μας, καί εἴδαμε τήν δόξα Του, δόξα πού ἔχει ὡς μονογενής Υἱός τοῦ Πατρός, γεμάτος μέ χάρη καί ἀλήθεια.)

Ἡ ὀρθόδοξη πίστη καί ἀλήθεια δέν εἶναι ἀνθρώπινη ἐπινόηση. Ἡ Ἀλήθεια στήν Ἐκκλησία δέν εἶναι ὑποκειμενική, «ἡ Ἀ­λή­θεια στήν Ἐκ­κλη­σί­α δέν εἶ­ναι ἰ­δέ­α, δέν εἶ­ναι ἄ­πο­ψη. Εἶ­ναι Ὑ­πο­στα­τι­κή [Πρόσωπο]. Εἶ­ναι ὁ ἴ­διος ὁ Χρι­στός»[3], ἡ ἔνσαρκη Παναλήθεια. Ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός μᾶς διαβεβαίωσε γιά τόν Ἑαυτό Του: «Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδός καί ἡ ἀλήθεια καί ἡ ζωή»[4]. «Ἐγώ εἰς τοῦτο γεγέννημαι καί εἰς τοῦτο ἐλήλυθα εἰς τόν κόσμον, ἵνα μαρτυρήσω τῇ ἀληθείᾳ»[5]. (Δηλαδή, Γι’ αὐτό γεννήθηκα καί γι’ αὐτό ἦλθα στόν κόσμο, γιά νά μαρτυρήσω τήν ἀλήθεια.)

Εἴμαστε τρισευτυχισμένοι, γιατί ἔχουμε τήν καλύτερη Πίστη, τήν Ὀρθόδοξη Πίστη μας, τή μόνη ἀποκεκαλυμμένη καί ἀληθινή! Ἡ Ὀρθοδοξία δέν εἶναι θρησκεία, δέν εἶναι φιλοσοφικό σύστημα, δέν εἶναι ἀξιακό σύστημα, δέν εἶναι κοινωνικό σύστημα. «Ὁ Θεός [γιά μᾶς] δέν εἶναι ‘‘συμπαντική δύναμη’’, κατά τή γλώσσα τῆς Νέας Ἐποχῆς (‘‘ὅλοι ἕνα, ὅλοι Θεός!’’), διότι ὡς δημιουργός [Θεός] ὑπέρκειται τοῦ σύμπαντος, ὄντας στήν οὐσία Του ‘‘Κάτι’’ ἐντελῶς ἄλλο (“Das ganz Andere”). Oὐδεμία ἀναλογική σχέση ὑπάρχει μεταξύ κτιστοῦ [σύμπαντος κόσμου, ἀνθρώπου] καί Ἀκτίστου. Καί γι’ αὐτό τό Ἄκτιστο [ὁ Θεός -ἄκτιστος=ἀδημιούργητος], γνωρίζεται [μόνο] μέ τήν αὐτοαποκάλυψη (αὐτοφανέρωσή) Του»[6]. [Δηλαδή, μόνο ὁ Ἄκτιστος-ἀδημιούργητος Θεός μπορεῖ νά αὐτοαποκαλύπτεται καί νά αὐτοφανερώνεται στόν καθαρό νοῦ-καρδιά τοῦ ἀνθρώπου]. Ἄρα ἡ πίστη μας δέν εἶναι μιά σειρά ἀπό ἐντολές καί ἀπό κανόνες, πού ἡ τήρησή τους θά μᾶς ἐξασφαλίσει μιά θέση στόν Παράδεισο. Ἡ Ἐκκλησία δέν εἶναι ἕνα σύνολο ἐναρέτων καί ἠθικῶν ἀνθρώπων, πού ἐπιτελοῦν καλές πράξεις, ὥστε νά ἀνταμειφθοῦν γιά αὐτές στήν ἄλλη ζωή. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἰατρεῖο καί θεραπευτήριο ψυχῶν, ὅπου οἱ Χριστιανοί μέ τή θεραπευτική μέθοδό της καθαρίζουν τήν καρδιά ἀπό τά πάθη καί τό νοῦ ἀπό τούς λογισμούς, ὥστε νά δεχθοῦν τήν αὐτοαποκάλυψη-αὐτοφανέρωση τοῦ Θεοῦ.

Μεταναστευτικό: Σὲ κόκκινο συναγερμὸ ἡ Γαῦδος καὶ ἡ κυβέρνηση «κοιμᾶται» – Χιλιάδες λαθρομετανάστες ἀπὸ τὴ Λιβύη ἀναμένουν γιὰ «ἀπόβαση»!

Μεταναστευτικό: Σε κόκκινο συναγερμό η Γαύδος και η κυβέρνηση «κοιμάται» – Χιλιάδες λαθρομετανάστες από τη Λιβύη αναμένουν για «απόβαση»!

Γαύδος: SOS εκπέμπουν οι Αρχές του νησιού - Κύμα λαθρομεταναστών απειλεί να «βουλιάξει» το νησί - Δεν υπάρχουν υποδομές, ούτε προσωπικό να τους διαχειριστεί

Συντάκτης: Πέτρος Δημόπουλος

Σε κόκκινο συναγερμό βρίσκονται οι Αρχές στο μικρό νησί της Γαύδου, λόγω της ολοένα και αυξανόμενης ροής λαθρομεταναστών από τα παράλια της Λιβύης, και συγκεκριμένα από το λιμάνι του Τομπρούκ.

Σύμφωνα με τα τρέχοντα στοιχεία, τις τελευταίες ημέρες έχουν φτάσει στο νησί 100 άτομα, ενώ το τελευταίο τρίμηνο, 1.500 μετανάστες έχουν αποβιβαστεί στο νησί. Στην πλειονότητά τους είναι Αιγύπτιοι, με ένα ποσοστό να είναι από το Μπαγκλαντές και το Πακιστάν.

Η έκρηξη των μεταναστευτικών ροών παρατηρείται σε όλα τα νότια παράλια της Κρήτης, ήδη από την έναρξη του πολέμου του Ισραήλ με τη Χαμάς.

Να τονιστεί ότι η Γαύδος έχει μόλις 208 κατοίκους και ιδιαίτερα τον χειμώνα οι κάτοικοι δεν ξεπερνούν τους 70 και στην πλειοψηφία τους είναι ηλικιωμένοι. Οπότε καταλαβαίνει κανείς ότι δημιουργείται μια εκρηκτική ανισορροπία πληθυσμών που θα μπορούσε να οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις!

Ὁ Πατριάρχης Σερβίας γιὰ τὶς συνέπειες τοῦ Νόμου περὶ Ἰσότητας τῶν Φύλων: Δὲν δεχόμαστε τὸν ὅρο Γονέας 1 καὶ Γονέας 2

Ο Πατριάρχης Σερβίας κ.κ. Πορφύριος παρευρέθηκε και μίλησε σε επιστημονική συνάντηση με τίτλο «Νομικές πτυχές και συνέπειες του Νόμου περί Ισότητας των Φύλων», που πραγματοποιήθηκε σήμερα στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Σερβίας.

Της Σβετλάνα Λεβίτσκι

Η συνάντηση διοργανώθηκε από το Τμήμα Πληροφοριών της εν Σερβία Ορθοδόξου Εκκλησίας και της Μάτιτσα Σρπσκα που είναι το παλαιότερο επιστημονικό και πολιτισμικό ίδρυμα της χώρας.

“Οι άνθρωποι που ζουν εδώ δεν συμφωνούν με την αντικατάσταση της μητέρας και του πατέρα με τις λέξεις “Γονέας 1″ και ‘Γονέας 2” και ίσως και “Γονέας 3” και “Γονέας 4″. Δεν θέλουμε τα παιδιά μας να μην γνωρίζουν ποια είναι η μητέρα τους και ποιος είναι ο πατέρας τους, και στο τέλος να μην γνωρίζουν ποιοι είναι οι ίδιοι”, ανέφερε στην αρχή της ομιλίας του ο Μακαριώτατος.

Ο Νόμος περί Ισότητας των Φύλων ψηφίστηκε το 2021, και αποτελεί νόμο-ομπρέλα καθώς περιλαμβάνει διατάξεις για την προστασία των δικαιωμάτων των γυναικών, τροποποιήσεις ισχύοντα νόμου για την απαγόρευση των διακρίσεων, Στρατηγική για την Πρόληψη και την Καταπολέμηση της Βίας με βάση το Φύλο και της Ενδοοικογενειακής Βίας για το διάστημα 2021 – 2025, καθώς και μια νέα εθνική στρατηγική για την ισότητα των φύλων.

...ἔτσι καὶ μὲ τὴ Μετάνοια ἐξέρχεται ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο τὸ κακὸ πνεῦμα καὶ εἰσέρχεται τὸ Ἅγιο Πνεῦμα!

Όπως το παράθυρο του σπιτιού, χρησιμοποιείται για δύο ανάγκες: για να βγει από αυτό ο ακάθαρτος αέρας και να μπει ο καθαρός, έτσι και με τη Μετάνοια εξέρχεται από τον άνθρωπο το κακό πνεύμα και εισέρχεται το Άγιο Πνεύμα!

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

https://proskynitis.blogspot.com/2024/03/blog-post_904.html

28 Μαρτίου. Ἱλαρίωνος ὁσίου τοῦ νέου, ἡγουμένου μονῆς Πελεκητῆς (†754)· Ἡρῳδίωνος ἐκ τῶν 70 ἀποστόλων. Ἁγιογραφικό ανάγνωσμα.

Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα. Τριθέκτης (Ἡσαΐας ς΄ 1-12).

Ησ. 6,1              Καὶ ἐγένετο τοῦ ἐνιαυτοῦ, οὗ ἀπέθανεν Ὀζίας ὁ βασιλεύς, εἶδον τὸν Κύριον καθήμενον ἐπὶ θρόνου ὑψηλοῦ καὶ ἐπῃρμένου, καὶ πλήρης ὁ οἶκος τῆς δόξης αὐτοῦ.

Ησ. 6,1                       Κατά το έτος εκείνο, κατά το οποίον απέθανεν ο βασιλεύς Οζίας, είδον εν οράματι τον Κυριον να κάθεται επάνω εις ένα θρόνον υψηλόν και μετέωρον· και είδα ακόμη να είναι γεμάτος από απερίγραπτον δόξαν ο ναός αυτός.