Ὄχι στόν ὀρθολογισμό εἶπε ὁ Ἁγ. Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Ὄχι στόν ὀρθολογισμό εἶπε ὁ Ἁγ. Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, 14-11-2022, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ Ἐκκοσμίκευση στήν Ἐκκλησία καί ὁ Ἁγ. Ἰωάννης Χρυσόστομος, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Ἡ Ἐκκοσμίκευση στήν Ἐκκλησία καί ὁ Ἁγ. Ἰωάννης Χρυσόστομος,13-11-2022, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορειτου

Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Νοητῶς καί αἰσθητῶς τήρησε τίς ἐντολές--Ἅγιου Ἠσύχιου τοῦ Πρεσβύτερου - Πρός τόν Θεόδουλο.Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Κήρυγμα 470. Νοητῶς καί αἰσθητῶς τήρησε τίς ἐντολές- Ἡ ἐσωτερική, μέσα  στήν καρδιά τήρηση τοῦ θείου θελήματος ὁδηγεῖ καί στήν ἐξωτερική,μέ τό σῶμα ἐκπλήρωση τοῦ θείου θελήματος, Ἅγιου Ἠσύχιου τοῦ Πρεσβύτερου - Πρός τόν Θεόδουλο, Λόγος περί νήψεως καί ἀρετῆς χωρισμένος σέ 203 κεφάλαια (τά λεγόμενα ἀντιρρητικά καί εὐκτικά), Φιλοκαλία τόμος Α', Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορειτου, 13-11-2022

Τί συμβαίνει μετά τήν κοίμηση τοῦ ἀνθρώπου; Ἀρχιμ. Σάββα ἁγιορείτου

Τί συμβαίνει μετά τήν κοίμηση τοῦ ἀνθρώπου; (Ὑπάρχουν τελώνια;), 11-1-2020, Ἀρχιμ. Σάββα ἁγιορείτου,  Παναγίτσα Ἄρνισσας

http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

Ὁ καθένας κλείνεται στό καβούκι του καί φροντίζει γιά τό συμφέρον του (Ὅσιος Θεοφάνης ὁ Ἔγκλειστος)

Όσο για τις άλλες πλευρές της κοσμικής ζωής που ανέφερες, θα έλεγα πως είναι αναπόφευκτες. Πώς να το κάνουμε; Αυτή είναι η ζωή του μεταπτωτικού ανθρώπου, που χαρακτηρίζεται πρωταρχικά από την υπερηφάνεια, τον εγωισμό.

Ο κύριος στόχος και η βασική επιδίωξη του ανθρώπου είναι η ικανοποίηση του εγωισμού του, ενώ όλοι οι άλλοι και όλα τ’ άλλα αποτελούν όργανα και μέσα για την επίτευξη αυτού του στόχου. Έτσι ο καθένας προσπαθεί, έμμεσα ή άμεσα, να επιβάλει τις επιθυμίες του στους άλλους. Είναι αυτό που πολύ σωστά αποκάλεσες “τυραννία”.

Δεν έχει σημασία το πόσο έντεχνα καμουφλάρουμε τις επιθυμίες μας, γεγονός είναι ότι πίσω τους στέκει πάντα ο εγωισμός, που πασχίζει να μας μπλέξει στα θελήματά του ή να μας χρησιμοποιήσει ως όργανά του. Ο στόχος του είναι τούτος: Να μας εξαπατήσει, να μας παραπλανήσει.

Και χρησιμοποιεί ένα απατηλό τέχνασμα: τη συγκάλυψη των σφαλμάτων, δηλαδή το κουκούλωμα τους, όπως θα λέγαμε, και όχι την επανόρθωσή τους. Γι’ αυτό ακριβώς, επειδή δεν διορθώνουμε αλλά κρύβουμε τον κακό εαυτό μας, δεν σταματάει ποτέ η ιδιοτελής χρησιμοποίηση του ανθρώπου από το συνάνθρωπό του.

Και γι’ αυτό παρατηρείται αυτή η γενική ψυχρότητα, επειδή ο καθένας κλείνεται στο καβούκι του, φροντίζει για το συμφέρον του και δεν μπορεί να χαρίζει ζεστασιά, τη ζεστασιά της αληθινής, της ανυπόκριτης, της ανυστερόβουλης αγάπης.

Θαύματα τοῦ Ἁγίου Μηνᾶ [1]

Θαύματα τοῦ Ἁγίου Μηνᾶ

Ἀλλὰ καὶ ὁ Χριστὸς τοιουτοτρόπως τὸν ἐτίμησε καὶ εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ καὶ εἰς ἐτοῦτον τὸν κόσμον, ὅτι μετὰ τὸν θάνατον τοῦ ἄπειρα θαύματα ἔκαμεν, ἀπὸ τὰ ὁποῖα βούλομαι νὰ διηγηθῶ μερικὰ εὐσεβέστατοι χριστιανοί, ἀλλὰ πρὸ τοῦ νὰ ἀρχίσω τὴν διήγησιν, τοῦτο δέομαι τὴν αὐθεντία σας, νὰ μὴν ἀπιστῆτε εἰς αὐτά, ἐὰν εἶναι καὶ παράδοξα, διότι ἡ δύναμις τοῦ Χριστοῦ οὐ μόνον τοιαῦτα δύνεται νὰ τελειώσῃ, ἀλλὰ καὶ ἄλλα μεγαλήτερα, θαῤῥῶ δὲ ὅτι καθ᾿ ἑκάστην ἡμέραν τοιαῦτα καὶ ἄλλα παραδοξότερα ἀκούομεν ἀπὸ τὸς γραφάς, ὁποῦ ἐγίνοντο ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Μάρτυρας καὶ ὁσίους εἰς τοὺς παλαιοὺς καιρούς. Μὴ γοῦν ἀπιστοῦμε καὶ εἰς ταῦτα, ἀλλὰ μετὰ πίστεως καὶ καθαροῦ συνειδότος ἂς ἀκούσωμεν καὶ τὴν περὶ τούτων διήγησιν, ἵνα λάβωμεν καὶ τέλειον τὸν μισθὸν τοῦ κόπου μας παρὰ τοῦ Μεγαλομάρτυρος Μηνᾶ.

Εἰς τὴν Κωνσταντινουπολιν ἦτο ποτὲ ναὸς τοῦ Ἁγίου τούτου ἐπιφανὴς καὶ περίβλεπτος, εἰς τὸν ὁποῖον ἐσύντρεχαν πανταχόθεν τὰ περίχωρα, καὶ ἑώρταζαν τὴν πανήγυριν τοῦ Ἁγίου, κατὰ τὴν σήμερον ἡμέραν. Ἕνας γοῦν Χριστιανὸς εὐσεβὴς καὶ φοβούμενος τὸν Θεόν, θέλοντας νὰ ἔλθῃ εἰς τὴν πανήγυριν τοῦ Ἁγίου, ἐπῆρε καὶ μερικὰ ἄσπρα μετὰ τοῦ λόγου του νὰ ἀγοράσῃ πραγματείαν, καὶ ἐπειδὴ ἐνύκτωσε, καὶ δὲν ἐφτασε νὰ ἔμβῃ μέσα εἰς τὰ κάστρον, ἔμεινε εἰς τινὸς Χριστιανοῦ ὁσπίτιον, θαῤῥώντας ὅτι εἶναι ξενοδόχος καλός, ἐκεῖνος δέ, ὡς εἶδε τὸν ξένον μοναχόν, καὶ ὅτι εἶχε καὶ ἄσπρα πλησίον του, εἰς πόσα φέρνει ἡ φιλαργυρία τὸν ἄνθρωπον! σηκώνεται τὴν νύκτα καὶ φονεύει τον. Καὶ διὰ νὰ μὴ φαίνεται ἀκέραιον τὸ κορμί, ἐπίασε καὶ κατέκοψέν το εἰς λεπτὰ κομμάτια, ἔπειτα ἔβαλέν το εἰς ἕνα δισάκκιον, καὶ ἐκρέμασεν τὸ εἰς τὸ παράμεσον κελλάρι, ἀπαντυχαίνοντας, πότε νὰ εὕρῃ καιρὸν ἐπιτήδειον νὰ τὸ παραμερίσῃ, καὶ νὰ τὸ ῥίξῃ εἰς ἀπόκρυφον τόπον. Πρὸς δὲ τὸ ταχὺ φαίνεται ὁ ἅγιος Μηνᾶς εἰς στρατιώτου σχῆμα καβαλλάρης, καὶ ἐρωτᾷ τον διὰ τὸν ξένον ὁποῦ ἐπέζευσεν ἀποσπερῆς.

Ποιμαντική καί ἐκκοσμίκευση

Πρωτοπρεσβυτέρου πατρός Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου, 

Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο «Ἐκκλησία καί Ἐκκοσμίκευση», ἐκδόσεις Μυριόβιβλος.

Ὁρισμοί

Ἡ Ἐκκλησία μας σαρκώνεται καί ζεῖ μέσα στόν κόσμο. Προσλαμβάνει τόν κόσμο καί ἁγιάζει τόν κόσμο. Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος ὁρίζει προσφυέστατα: «Τό ἀπρόσληπτον καί ἀθεράπευτον». Ὁ διττός αὐτός στόχος ὁρίζει τήν ποιμαντική τῆς Ἐκκλησίας. Πρόσληψη καί θεραπεία. Ἡ ἔννοια τῆς προσλήψεως δέν ἀρνεῖται τήν παρουσία τῆς Ἐκκλησίας μέσα στόν κόσμο, ἀρνεῖται, ὅμως, τήν ἀντίστροφη κίνηση, τήν πρόσληψη τῆς Ἐκκλησίας ἀπό τόν κόσμο. Διαφέρει ἡ πρόσληψη τοῦ κόσμου ἀπό τήν Ἐκκλησία, συγκρινόμενη μέ τήν ἐκκοσμίκευση καί τόν συσχηματισμό.

Ἡ ἔννοια τῆς θεραπείας δέν ἀρνεῖται τή χρησιμοποίηση θεραπευτικῶν μέσων, ἀντιτάσσεται, ὅμως, στή χρησιμοποίηση μή ἐκκλησιαστικῶν μέσων θεραπείας...

Ἡ προοιμιακή αὐτή τοποθέτηση προσδιορίζει, ἤδη, τήν ἐκκοσμίκευση τῆς ποιμαντικῆς στήν λανθασμένη θεώρηση τῶν δύο ἀφετηριακῶν ὁρισμῶν τῆς προσλήψεως καί τῆς θεραπείας.

Ἡ ἐκκοσμίκευση στήν πρόσληψη

Ἡ πρόσληψη τοῦ κόσμου καί τῶν μεγεθῶν του ἀποτελοῦν ἕνα καίριο σημεῖο ἀναφορᾶς τῆς ποιμαντικῆς της Ἐκκλησίας. Ἀφοῦ ἡ πρόσληψη γίνεται πρός θεραπεία, πρέπει νά γίνει σαφής διάκριση ἀνάμεσα στόν προσλαμβανόμενο καί στά στοιχεῖα τῆς ζωῆς του. Ἡ πρόσληψη ἀφορᾶ πάντοτε πρόσωπα καί ὄχι ἀντικείμενα. Ἡ Ἐκκλησία προσλαμβάνει πάντα τήν οὐσία τοῦ ἀνθρώπου καί ὄχι τήν περιουσία του.

Ἡ ἐκκοσμίκευση θά ἦταν ἡ πρόσληψη ἑνός ἀξιωματούχου τῶν ἀνωτέρων κοινωνικῶν τάξεων μέ παράλληλη ἐξάρτηση ἀπό τή ἰσχύ τοῦ ἀξιώματος καί τή δύναμη τῶν οἰκονομικῶν του συντελεστῶν. Ἡ ἔμφαση στήν περιουσία τοῦ προσλαμβανόμενου μπορεῖ νά καταστρέψει καί τήν οὐσία τῆς σωτηριώδους θεραπευτικῆς τοῦ προσώπου.

Ἀκρότατη ἐκκοσμίκευση θά ἦταν, κατ' ἐπέκταση, ἡ πρόσληψη μόνο τῆς περιουσίας χωρίς τήν ὁποιαδήποτε παρουσία τοῦ προσώπου στό χῶρο τῆς πρόσληψης. Οἱ παροχές ἀπό ἀπρόσωπο μηχανισμό, ὅπως ἀναπτυξιακά προγράμματα ἐπιχειρήσεων, μόνο ἐξαρτήσεις καί ὑποχρεώσεις θά φέρουν στήν Ἐκκλησία. Ἡ ἀπουσία προσώπου - οὐσίας δίνει τήν ἐντύπωση πώς ἡ «δραστηριότητα» τῆς Ἐκκλησίας μετατοπίζεται ἀπό τό πρόσωπο στήν κεφαλαιική ἐπιφάνεια πού παρέχουν οἱ ἀπρόσωποι μηχανισμοί. Ὅπως δέν ὑπάρχει στό χῶρο τῆς Ὀρθοδόξου ἁγιογραφίας εἰκόνα χωρίς πρόσωπο, ἄλλο τόσο δέν μπορεῖ νά ὑπάρχει ποιμαντική χωρίς πρόσωπο.

Ὅταν προσευχόμαστε γιά τούς ἄλλους μποροῦμε νά λέμε «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με»,Βίος καί Λόγοι Ἁγίου Πορφυρίου. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

66. Ὅταν προσευχόμαστε γιά τούς ἄλλους μποροῦμε νά λέμε «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με», 15-02-2019

Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός εἶπε τήν παραβολή ταύτην γιά νά μήν ἀποκάμνουμεν εἰς τήν προσευχήν, ἀλλά νά ἐπιμένουμε καί νά προσευχόμεθα, συνεχῶς. Λέγει ὁ Κύριος, ἄν αὐτός ὁ κριτής ὁ ἄδικος τελικά ὑποχώρησε στίς ἐπίμονες παρακλήσεις τῆς γυνής αὐτῆς, τῆς ταλαιπώρου καί ἀπροστατεύτου χήρας, γιά νά μήν τόν κουράζει καί τόν φορτώνεται, πόσο μᾶλλον ὁ Κύριος πού εἶναι δίκαιος κατά πάντα δέν θά εἰσακούσει τίς προσευχές, τίς δεήσεις, τίς παρακλήσεις, ὅλων ἐκείνων οἱ ὁποῖοι ἐπιμένουν καί παραμένουν κοντά Του αἰτούμενοι τά συμφέροντα γιά τίς ψυχές τους; Ὁ Κύριος θέλει ἀδιαλείπτως νά Τόν ἐπικαλούμαστε, νά μιλᾶμε μαζί Του, νά προσευχόμεθα. Νά προσευχόμεθα γιά τήν σωτηρία ὅλου τοῦ κόσμου. Νά προσευχόμαστε γιά τούς συνανθρώπους μας, νά προσευχόμαστε καί γιά τήν δική μας τή σωτηρία.

«Νά προσεύχεστε γιά τήν Ἐκκλησία», ἔλεγε ὁ Ἅγιος Πορφύριος, «γιά τόν κόσμο, γιά ὅλους. Ὅλη ἡ χριστιανοσύνη εἶναι μέσα στήν εὐχή. Ἄν προσεύχεστε μόνο γιά τόν ἑαυτό σας, αὐτό κρύβει ἰδιοτέλεια. Ἐνῶ ὅταν προσεύχεστε γιά τήν Ἐκκλησία, μέσα στήν Ἐκκλησία εἶστε κι ἐσεῖς. Στήν Ἐκκλησία εἶναι ὁ Χριστός ἑνωμένος μέ τήν Ἐκκλησία, ἀλλά καί μέ τόν Πατέρα καί μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα. Ἡ Ἁγία Τριάδα καί ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἕνα. Ἡ λαχτάρα σας πρέπει νά εἶναι πάνω σέ αὐτό: τό νά ἁγιάσει ὁ κόσμος, νά γίνουν ὅλοι τοῦ Χριστοῦ. Τότε μπαίνετε στήν Ἐκκλησία, ζεῖτε στήν χαρά τοῦ παραδείσου, στόν Θεό. Γιατί ὅλο τό πλήρωμα τῆς θεότητος κατοικεῖ στήν Ἐκκλησία»[1]. Ὅπως τονίζει ὁ Ἅγιος, ἐπειδή ὁ κάθε ἕνας ἀπό μᾶς εἴμαστε μέλος τῆς Ἐκκλησίας, ἀφοῦ ἔχουμε βαπτιστεῖ καί ἔχουμε χριστεῖ, μποροῦμε ἑπομένως νά εἴμαστε βέβαιοι ὅτι ὅταν προσευχόμαστε γιά τήν Ἐκκλησία, προσευχόμαστε καί γιά τόν ἑαυτό μας. Ὅταν προσευχόμαστε καί γιά τούς ἄλλους, προσευχόμαστε καί γιά ἐμᾶς τούς ἴδιους, γιατί ὅλοι εἴμαστε ἀλλήλων μέλη, ὁ ἕνας κομμάτι τοῦ ἄλλου.

Ποιοί εἶναι οἱ ἠθικοί αὐτουργοί τῆς ἀποχαλίνωσης;

Δημήτρης Νατσιός

δάσκαλος-Κιλκίς

Ὅταν κάποτε οἱ ἀδηφάγες κάμερες τῆς τηλεόρασης στράφηκαν στό πρόσωπο ἑνός νεαροῦ ἐγκληματία, πού ἔβγαινε σιδηροδέσμιος ἀπό ἀνακριτικά γραφεῖα, κάποιος δημοσιογράφος τόν ρώτησε:

- «Ἐσύ ἔκανες τό ἔγκλημα;»

- «Ὄχι, ἐσεῖς», ἀποκρίθηκε ὁ νεαρός.

Ἡ ἀπάντηση συνοψίζει τό πρόβλημα καί ἔχει πολλούς ἀποδέκτες, κυρίως τρεῖς. ΜΜΕ (ἐξαθλίωσης), σχολεῖο, οἰκογένεια. Αὐτό τό ἀδυσώπητο "ἐσεῖς" στρέφεται πρωτίστως στήν... πανίσχυρη τηλεοπτική ἐξουσία. Ὑπολογίστηκε ὅτι κατά μέσο ὅρο ἕνα παιδί, μέχρι νά τελειώσει τό Λύκειο ἔχει ἀφιερώσει στήν «λατρεία» τῆς μικρῆς ὀθόνης καί τοῦ διαδικτύου 28.000 ὧρες, πού σημαίνει 1100 μέρες ἤ, χονδρικά, 3 περίπου χρόνια τηλεοπτικῆς αἰχμαλωσίας.

Ἀκόμη στήν Ἀμερική σύμφωνα μέ ἔρευνες, ἕνα παιδί «μετέχει», παρακολουθεῖ, ἐτησίως περίπου 3.000 καί πάνω φόνους στήν τηλεόραση ἤ, χειρότερα, μέσῳ τῶν ἠλεκτρονικῶν παιχνιδιῶν, «διαπράττει» τό ἴδιο, ἑκατοντάδες φόνους.

Ἡ φράση δείχνει καί τήν οἰκογένεια. Παραθέτω κάτι ἀπό τόν ἅγιο Χρυσόστομο, ἐπικαιρότατο. Στηλιτεύει ὁ ἅγιος τήν ἀδικαιολόγητη ἀνοχή τῶν γονέων στά παραπτώματα τῶν παιδιῶν. «Πολλοί γονεῖς», γράφει, «ἐπειδή δέν θέλουν νά μαλώσουν ἤ νά λυπήσουν τά παιδιά τους, γιά τήν ἄτακτη ἤ ἀπρεπῆ συμπεριφορά τους, τά εἶδαν ἀργότερα πολλές φορές νά συλλαμβάνονται, ἐπειδή ὑπέπεσαν σέ μεγάλα ἐγκλήματα».

Δυστυχῶς σήμερα οἱ πιό πολλές οἰκογένειες ἔχουν σάν κέντρο τῆς ζωῆς τους τίς ἐπιθυμίες καί τά κέφια τοῦ παιδιοῦ. Ἱκανοποιοῦν κάθε του ἐπιθυμία. Γίνεται τό παιδί ἕνας κακομαθημένος, ἀχαλίνωτος τυραννίσκος, γιατί δέν τό παιδαγωγοῦν οἱ γονεῖς του. Ἀλλά παιδεία θά εἰπεῖ γλῶσσα. Καί ἡ ἑλληνική γλῶσσα εἶναι πρῶτα δουλειά τῆς μάνας. Οἱ μαστοί της εἶναι τρεῖς. Οἱ δύο γιά τό γάλα καί ὁ τρίτος τό στόμα της, ἡ λαλιά της, ἡ γνήσια καί ἄδολη πηγή τῆς γλώσσας. Ποιά μάνα σήμερα μεταβιβάζει μέ τό στόμα της, στό παιδί της, τήν μακραίωνη παράδοση τοῦ λαοῦ μας; Ποιά τό νανουρίζει; (Τά τρισάθλια βιβλία Γλώσσας, ὅπως ἔχω γράψει, ζητοῦν ἀπό τά

Ὁ Ἅγιος Γαβριήλ ὡς φύλακας στόν μητροπολιτικό ναό Σιόνι

Ο π. Γαβριήλ, τον καιρό που έχτιζε την εκκλησία, δούλευε και ως φύλακας στον μητροπολιτικό ναό Σιόνι. Του είχαν δώσει άδεια να καθαρίζει και το Ιερό.

Την περίοδο εκείνη Καθολικός Πατριάρχης της Γεωργίας ήταν ο Μελχισεδέκ Γ’. Γι’ αυτόν έλεγε ο π. Γαβριήλ ότι ήταν ένας επιβλητικός ηγέτης, με βαθιά πίστη, ο οποίος όμως απαιτούσε ο ναός να αστράφτει σε τέτοιο βαθμό, ώστε όταν έμπαινε στο Ιερό ήλεγχε το πάτωμα με το δάχτυλό του για να διαπιστώσει αν ήταν καθαρό ή όχι. Αλίμονο στον υπεύθυνο αν δεν ήταν!

Παρά την αυστηρότητά του, ο Θεός τον είχε χαριτώσει με το διορατικό χάρισμα, αποφεύγοντας έτσι κατά τη διάρκεια της θητείας του να χειροτονήσει οποιονδήποτε άνθρωπο σταλμένο από την Κα Γκε Μπε.

14 Νοεμβρίου. † Φιλίππου ἀποστόλου ἐκ τῶν ιβ ́. Γρηγορίου ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης τοῦ Παλαμᾶ (†1340) καὶ τῶν λοιπῶν Ἁγίων Οἰκογενῶν αὐτοῦ. Κωνσταντίνου νεομάρτυρος τοῦ Ὑδραίου (†1800). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τοῦ ἀποστόλου, Κυρ. ι΄ ἐπιστ. (Α΄ Κορ. δ΄ 9-16).

Α Κορ. 4,9          δοκῶ γάρ ὅτι ὁ Θεὸς ἡμᾶς τοὺς ἀποστόλους ἐσχάτους ἀπέδειξεν, ὡς ἐπιθανατίους, ὅτι θέατρον ἐγενήθημεν τῷ κόσμῳ, καὶ ἀγγέλοις καὶ ἀνθρώποις.

Α Κορ. 4,9                Αλλ' ημείς οι Απόστολοι κάθε άλλο παρά βασιλείαν και δόξαν έχομεν κερδήσει στον κόσμον αυτόν. Διότι νομίζω, ότι ο Θεός ημάς τους Αποστόλους μας έχει δείξει εις τα μάτια όλων των ανθρώπων σαν τους πιο τελευταίους, σαν καταδικασμένους εις θάνατον, που βαδίζουν στον τόπον της εκτελέσεως. Διότι εγίναμεν παράδοξον θέαμα εις όλον τον κόσμον, στους αγγέλους που θαυμάζουν, και στους ανθρώπους που χλευάζουν.

Κέλτικο Λειμωνάριο:Ἡ συνέπεια τῆς Μπρίγκιτ

Ἡ συνέπεια τῆς Μπρίγκιτ

Λέγεται γιὰ τὴν ὁσία Μπρίγκιτ ὅτι ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς μοναχικῆς της ζωῆς δὲν κοίταξε δίπλα της, παρὰ μόνο ἴσια μπροστά της. Ἦταν στὴ ζωή της σὰν ἕνα πουλὶ πάνω στὸν βράχο, καὶ κοιμόταν τὸν ὕπνο τοῦ αἰχμαλώτου, γιὰ χάρη τοῦ Υἱοῦ τῆς Μαρίας. Δὲν παραδόθηκε στὸν ὕπνο, δὲν ἦταν ἀσυνεπὴς στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ· οὔτε ἀγόρασε πλοῦτο οὔτε κυνήγησε τὸ κέρδος τούτου τοῦ κόσμου.

http://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/11/6.html