Κεφ. 31.Γεροντικό. Περί ὑπακοῆς - ὑποταγῆς. Γεροντικό.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Κεφ. 31.Γεροντικό. Περί ὑπακοῆς - ὑποταγῆς. Γεροντικό.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 11-3-2017 (Σύναξη στό Ἀρχονταρίκι)
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
http://HristosPanagia3.blogspot.gr

«Σύγχρονη εἰδωλολατρία»,Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἀκοῦστε τήν ὁμιλία ἐδῶ:«Σύγχρονη εἰδωλολατρία»

Ὁμιλία στίς 4-3-2017

Καλησπέρα σας. Νά εὐχαριστήσω τόν Πανάγιο Τριαδικό Θεό πού μέ ἀξιώνει γιά ἄλλη μία φορά νά εἶμαι μαζί σας, καθώς καί τόν ἐπίσκοπό σας τόν κ.κ. Γεώργιο γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια πού μᾶς δίνει μέ πολύ χαρά καί ὅλους ἐσᾶς πού ἀνταποκρίνεστε στήν πρόσκληση. Παρακαλῶ ὅλοι νά εὐχηθεῖτε, ὥστε καί αὐτή ἡ ὁμιλία νά εἶναι πρός δόξαν Θεοῦ καί πρός πνευματική οἰκοδομή ὅλων μας.

Βρισκόμαστε στήν ἀρχή τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς πού εἶναι ἡ πιό ἀγωνιστική -πνευματικά- περίοδος μέσα στό ἐκκλησιαστικό ἔτος καί ὁπωσδήποτε ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι τονωτικός καί γιά τόν ὁμιλοῦντα καί γιά τοῦς ἀκροατές. Εἶναι, ὅπως εἶπε ὁ Κύριός μας, ἡ τροφή: «οὐκ ἐπ᾿ ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ἄνθρωπος, ἀλλ᾿ ἐπί παντί ῥήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ» (Ματθ.4,4), δέν ζεῖ ὁ ἄνθρωπος μόνο μέ ψωμί ἀλλά μέ τόν λόγο τοῦ Θεοῦ.

Σήμερα τό θέμα μας, ὅπως ἔχει ἀνακοινωθεῖ, εἶναι ἡ «Σύγχρονη εἰδωλολατρία». Βεβαίως, ἡ εἰδωλολατρία εἶναι ἀρχαῖο φαινόμενο. Θά ποῦμε λίγα γιά αὐτό καί θά ἐπικεντρωθοῦμε στίς σύγχρονες μορφές, πού εἶναι πάρα πολλές καί δέν μποροῦν νά καλυφθοῦν μέ λεπτομέρεια σέ μιά ὁμιλία. Ἄς ἀρχίσουμε λοιπόν, μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ. Λέει ἡ Ἁγία Γραφή τήν πρώτη ἐντολή τοῦ Θεοῦ: «Μήν ἔχεις ἄλλους θεούς ἐκτός ἀπό Ἐμένα», ὁμιλεῖ ὁ Θεός, «οὐ ποιήσεις σεαυτῷ εἴδωλον», δέν θά φτιάξεις γιά τόν ἑαυτό σου εἴδωλο. Ἐντέλλεται ὁ Θεός: «Μήτε ὁμοίωμα κάποιου ἀπό ὅσα εἶναι στόν οὐρανό πάνω ἤ ὅσα εἶναι στήν γῆ κάτω ἤ ὅσα εἶναι στά νερά, κάτω ἀπό τήν γῆ». Τίποτα δηλαδή ἀπό τά κτιστά δέν πρέπει νά τό κάνεις εἴδωλο, νά τό βάλεις στή θέση τοῦ Θεοῦ. «Μήν τά προσκυνήσεις, μήτε νά τά λατρεύσεις, ἐπειδή ἐγώ Κύριος ὁ Θεός σου εἶμαι Θεός ζηλότυπος, πού ἀνταποδίδω τίς ἁμαρτίες τῶν πατέρων ἐπάνω στά παιδιά μέχρι τρίτης καί τετάρτης γενεᾶς ἐκείνων πού μέ μισοῦν καί κάνω ἔλεος σέ χιλιάδες γενεές ἐκείνων πού μέ ἀγαποῦν καί τηροῦν τά προστάγματά μου» (Ἔξοδ. 20,3-6). Εἶναι ἀπό τήν Ἔξοδο ἀπό τό 20^ο Κεφάλαιο, 3-6 στίχος.

Πρέπει νά ποῦμε ὅτι ἡ εἰδωλολατρία, σύμφωνα μέ τήν Ὀρθόδοξη πίστη μας, εἶναι ἡ χειρότερη συνέπεια τῆς πτώσης τοῦ ἀνθρωπίνου γένους.

«Τό πάθημα τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Νύσσης»

Οι Άγιοι της Εκκλησίας μας δε διστάζουν μέσα στις ομιλίες τους να αναφέρουν και προσωπικά τους γεγονότα, αυτά που συνέβησαν στη ζωή τους.

Σε μια ομιλία του ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης, για τους Αγίους Τεσσαράκοντα Μάρτυρες, μάς διηγείται αυτό που έπαθε σε μικρή ηλικία την ημέρα μνήμης των Αγίων Μαρτύρων.

Το διηγείται ο ίδιος και ας το διαβάσουμε για να ωφεληθούμε:

"Αν πρέπει να προσθέσω και κάτι από όσα αποκλειστικά με αφορούν, θα σας πω. Όταν ήταν να τελέσω την πρώτη πανήγυρη για τα λείψανά τους και ν’ αποθέσομε τη λάρνακά τους στον άγιο σηκό, η μητέρα μου (γιατί αυτή ήταν που συγκέντρωνε και οργάνωνε την εορτή) με διέταξε να πάω για να λάβω μέρος στα δρώμενα, ενώ βρισκόμουν μακριά και ήμουν νέος ακόμα και ανήκα στους λαϊκούς.

Κι όπως κάνομε σε πράγματα πολύ βιαστικά, επειδή ήμουν απασχολημένος, δέχτηκα την πρόσκληση με κάποια δυσαρέσκεια.

Έψεξα τη μητέρα μου που δεν ανέβαλε για μια άλλη ευκαιρία την πανήγυρη, αλλά αποσπώντας με από πολλές φροντίδες με τραβούσε εκεί και μάλιστα μπροστά σε όλη τη συγκέντρωση.

Εὐλογίες καί ἐπισκέψεις τῆς Παναγίας στόν Ἅγιο Παΐσιο

Ιερομοναχος Ισαάκ (†)

Διηγήθηκε ο Γέροντας Παΐσιος: «Ήταν Δεκαπενταύγουστος. Ύστερα από την θεία Λειτουργία με έστειλε ο Γέροντάς μου για μια εργασία. Ήμουν εξαντλημένος από τη νηστεία και την προηγούμενη αγρυπνία, και μετά την θεία Λειτουργία δεν έφαγα, γιατί δεν μου είπε ο Γέροντας.

»Έφθασα στων Ιβήρων και περίμενα το «μοτόρι» (καραβάκι). Ενώ θα ερχόταν το μεσημέρι, έφθασε το βράδυ και ακόμα να φανή. Ήμουν τελείως εξαντλημένος. Λέω να κάνω ένα κομποσχοίνι στην Παναγία κάτι να μου οικονομήση. Αλλά μετά λέω στον εαυτό μου:

«Βρε χαμένε, για τέτοια μικροπράγματα θα ενοχλείς την Παναγία;» Δεν πρόλαβα να τελειώσω και έρχεται ένας αδελφός από μέσα. Μου δίνει ένα δεματάκι και λέει: «Να, αδελφέ, για την χάρι της Κυρίας Θεοτόκου».

»Το άνοιξα. Είχε μέσα μισό ψωμάκι, σύκα και σταφύλια. Μόλις κρατήθηκα από τα κλάματα μέχρι να φύγη ο αδελφός».

Αυτό συνέβη στο κιόσκι της Ιβήρων. Και άλλοτε έλαβε αμεσώτερη πείρα της θεομητορικής προνοίας στον Αρσανά του αυτού Μοναστηριού. Τα δύο γεγονότα έχουν πολλές ομοιότητες αλλά και αρκετές διαφορές. Και στην δεύτερη περίπτωση ήταν άγρυπνος και νηστικός και περίμενε το «μοτόρι».

Διηγήθηκε ο Γέροντας:

Ἀντιλαμβάνονται ὅσοι γίνονται Ἀνάδοχοι, ὅτι θά δώσουν λόγο ἑνώπιον τοῦ Θεοῦ γιά τά πνευματικά τους παιδιά;

To πρόσωπο του Αναδόχου είναι ιερό, συνάπτει δεσμούς πνευματικής συγγένειας με τον Αναδεκτό και την οικογένειά του. Και λόγω της φύσεώς του λειτουργήματός του επιβάλλεται να τυγχάνει εμπιστοσύνης και εγκρίσεως της Εκκλησίας. Ο Ανάδοχος πρέπει να ξαναβρεί το ρόλο του, δηλ να γίνει για τον Αναδεκτό «εγγυητής εις Χριστόν, ώστε τηρείν τα της πίστεως και Χριστιανικώς ζήν».

Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης αναφέρει: «Ότι αν οι Ανάδοχοι ήξεραν το τι λένε, τι υπόσχονται κατά τις κατηχήσεις και το βάπτισμα και τι μεγάλη ευθύνη αναλαμβάνουν, δεν θα ήθελαν να βαπτίσουν, ούτε και αν με θερμά παρακάλια τους παρότρυναν».

Ο Άγιος Συμεών Θεσσαλονίκης αναφέρει σχετικά με τον Ανάδοχο: «Αναδόχους ποιείσθαι φιλευσεβείς και διδασκάλους σχεδόν της πίστεως».

Ὁμιλία στοὺς Ἁγίους Σαράντα Μάρτυρες

Ἅγιος Βασίλειος ὁ Μέγας

 

(Τὸ θαυμάσιο τοῦτο κείμενο δὲ ξέρουμε ποιὸ χρόνο γράφηκε. Ἐκφωνήθηκε ὅμως στὴ μνήμη τῶν 40 Μαρτύρων, ποὺ τὸ 320 θανατώθηκαν κατὰ τὸ διωγμὸ τοῦ Λικινίου. 

Τοὺς ἱεροὺς αὐτοὺς ἀθλητές, ἐπειδὴ γενναίως ὁμολόγησαν πίστη στὸν Χριστό, τοὺς σύναξαν καὶ τοὺς ἔστησαν στὴν παγωμένη λίμνη στὸ κέντρο τῆς Σεβάστειας. Ὁ Μέγας Βασίλειος, χάρη στὶς ἄριστες ἰατρικές του γνώσεις, περιγράφει μὲ τρόπο ἐκπληκτικὸ τὶς διεργασίες ποὺ συντελοῦνται στὸν ἀνθρώπινο ὀργανισμὸ ἀπὸ τὸ ψύχος καὶ τὸ πάγωμα καὶ πῶς ἐπέρχεται ὁ θάνατος. Πέραν ὅμως τούτου ἔχουμε στὰ μάτια μας ἕνα πολὺ ἀρρενωπὸ κείμενο, ἔξοχα δομημένο, ποὺ δίνει ἀνάγλυφη τὴ θεολογία τοῦ μαρτυρίου, τὴ σημασία ποὺ αὐτὸ ἔχει γιὰ τὸν ἴδιο τὸ μάρτυρα, γιὰ τοὺς λοιποὺς πιστοὺς καὶ γιὰ τὴν Ἐκκλησία γενικά.)

Ποῖος κορεσμὸς θὰ ἠμποροῦσε νὰ ὑπάρξῃ ἀπὸ τὴν μνήμην τῶν μαρτύρων, δι᾿ αὐτὸν ὁ ὁποῖος ἀγαπᾷ τοὺς μάρτυρας; Διότι ἡ τιμὴ πρὸς τοὺς ἀνδρείους ἀπὸ μέρους τῶν συνδούλων των, ἀποδεικνύει τὴν εὔνοιαν πρὸς τὸν κοινὸν Κύριον. Εἶναι ἄλλωστε ὁλοφάνερον ὅτι αὐτὸς ὁ ὁποῖος παραδέχεται τοὺς γενναίους ἄνδρας, δὲν θὰ ὑστερήσῃ κατὰ τὴν μίμησιν, ὅταν εὑρεθῇ εἰς παρομοίας περιστάσεις. Νὰ μακαρίσῃς ἀληθινὰ αὐτὸν ποὺ ἐμαρτύρησε, διὰ νὰ γίνῃς μάρτυς κατὰ τὴν διάθεσιν, καὶ θὰ καταλήξῃς νὰ ἀξιωθῆς τοὺς ἰδίους μισθοὺς μὲ ἐκείνους, χωρὶς νὰ διωχθῆς, χωρὶς νὰ καῆς εἰς τὴν φωτιάν, χωρὶς νὰ μαστιγωθῆς.

Νηστεία καί φιλοξενία. Νηστεία καί συνεστιάσεις. Νηστεία καί σκανδαλισμός. Π. Ἐπιφανίου Θεοδωρόπουλου

Νηστεία και φιλοξενία

Είχα εξομολογηθεί στον Γέροντα προ ετών, θυμάται ένα πνευματικοπαίδι του, ότι είχαμε φιλοξενήσει στο σπίτι κάποιον εξάδελφο, λίγο κοσμικό στο φρόνημα σε ημέρα νηστείας και γι’ αυτό δεν είχαμε νηστεύσει. Ο Γέροντας υπήρξε αυστηρός:

-Την μια ο εξάδελφος, την άλλη ο κουμπάρος, την τρίτη ο μπατζανάκης, μετά ο φίλος! Αν το πάτε έτσι, δεν πρόκειται να νηστεύετε.

Καλά κάνετε και φιλοξενείτε. Αυτό σας το συνιστώ. Ακόμη και σε μέρες νηστείας. Αλλά θα προσφέρετε νηστήσιμα φαγητά.

Περιποιημένα και νόστιμα αν θέλετε να τιμήσετε κάποιον, αλλά νηστίσιμα. «Σήμερα», θα του λέτε απλά, «είναι νηστεία, γι’ αυτό σου έχουμε νηστίσιμο φαγητό. Δεν θέλουμε να παραβούμε τις εντολές της Εκκλησίας».

Τί ἔλεγε ὁ Ἅγιος Γέροντας Πορφύριος γιά τό «ποδαρικό»

Μια μέρα, ρώτησα τον Άγιο Γέροντα Πορφύριο (1906—1991) εάν είναι σωστό να πιστεύουμε στο κοινώς λεγόμενο «ποδαρικό», και μου διηγήθηκε το παρακάτω συμβάν:

«Ένα πρωϊνό πήγε ένας παπάς, παιδί μου, σ’ έναν μανάβη για ν’ αγοράσει μήλα. Βέβαια, στο μέρος αυτό υπήρχαν και άλλοι εκεί μανάβηδες, οι οποίοι, είχαν μήλα και, από τους οποίους, αγόραζε ο κόσμος. Όμως αυτός εκεί, ειδικά εκείνη την ημέρα, δεν είχε πουλήσει τίποτα.

«Ο παπάς που μπήκε μέσα, τον καλημέρισε και του ζήτησε μία σακκούλα να διαλέξει μερικά. “Ναι, παππούλη!”, του απάντησε ο μανάβης και τού ’δωσε την σακούλα, αφήνοντάς τον να διαλέξει μόνος του σιγά—σιγά.

Πάντων προστατεύεις Ἀγαθή ...

Πάντων προστατεύεις Αγαθή, των καταφευγόντων εν πίστει τη κραταιά σου χειρί. άλλην γαρ ουκ έχομεν, αμαρτωλοί προς Θεόν, εν κινδύνοις και θλίψεσιν, αεί μεσιτείαν, οι κατακαμπτόμενοι, υπό πταισμάτων πολλών, Μήτερ του Θεού του Υψίστου. όθεν σοι προσπίπτομεν. ρύσαι, πάσης περιστάσεως τους δούλους σου.

 

https://paraklisi.blogspot.gr/2017/03/blog-post_557.html

21 Μαρτίου Συναξαριστής. Ἰακώβου τοῦ Ὁμολογητοῦ, Θωμὰ Πατριάρχου, Βηρύλλου Ἐπισκόπου, Δομνίνου καὶ Φιλήμονος Μαρτύρων, Μαρίας Μάρτυρος, Σεραπίωνος Ὁσίου, Μιχαὴλ Νεομάρτυρος, Θεοδώρου Ἱερομάρτυρος, Σεραφεὶμ Ὁσίου.

Ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Ὁμολογητὴς

Ὁ Ὅσιος Ἰάκωβος ὁ Ὁμολογητὴς ἀκολούθησε τὸν ἀσκητικὸ βίο ἀπὸ πολὺ μικρὴ ἡλικία. Ἔγινε μοναχός, ἀφοῦ προηγουμένως εἶχε ἤδη προετοιμάσει τὸν ἑαυτό του μὲ νηστεία, ἀγρυπνία, προσευχὴ καὶ τὴν μελέτη τῶν Θείων Γραφῶν καὶ μετέπειτα ἀξιώθηκε νὰ ἀνέλθει στὸ Ἐπισκοπικὸ ἀξίωμα.
Στὰ χρόνια τῶν ἀσεβῶν εἰκονομάχων, ἐπειδὴ ἐξαναγκάστηκε ἀπὸ ἐκείνους νὰ ἀρνηθεῖ τὴν προσκύνηση τῶν Ἁγίων καὶ σεπτῶν εἰκόνων καὶ ἐπειδὴ δὲν πρόδωσε τὴν πατρῴα εὐσέβεια, ὑπέμεινε πολλοὺς πειρασμούς, ἐξορίες καὶ ἄλλες κακουχίες, ποὺ ἐπινόησαν ἐναντίων του οἱ ἀσεβεῖς. Στὴν συνέχεια παράδωσε τὴν μακάρια ψυχή του στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ, γιὰ τὸν Ὁποῖο ἀγωνίσθηκε μέχρι τὸν θάνατο μὲ προθυμία καὶ ἱερὸ ζῆλο.
Γι’ αὐτὸ καὶ ὀνομάζεται Ὁμολογητής.
Ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης, ἀναφέρει κάποιον Ὁμολογητὴ Ἰάκωβο, ὁ ὁποῖος πέθανε τὸ ἔτος 818 μ.Χ., ἀλλὰ δὲν ἀναφέρει ὅτι ἦταν Ἐπίσκοπος.


Ἀπολυτίκιο. Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Ἐγκράτειας ἐκλάμψας Πάτερ Ἰάκωβε, ὡς Ἱεράρχης τοῦ Λόγου καὶ ἀληθὴς λειτουργός, ὠρθοτόμησας πιστῶς λόγον τὸν ἔνθεον οὗπερ τὴν χάριν βέβαιων, δι' ἀγώνων εὐαγῶν, ἐδίδαξας προσκυνεῖσθε, τὴν τοῦ Σωτῆρος Εἰκόνα, ὦ καὶ πρεσβεύεις ὑπὲρ πάντων ἠμῶν.