Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Παρασκευής 15-05-2014

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2015. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Γαλάτας κεφ. ε΄ 22 - στ΄ 2  

ε΄ 22 - στ΄ 2



Ευαγγέλιον: Κατά Ματθαίον κεφ. Ια΄ 27 - 30

Ια΄ 27 - 30
 

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

When God is obliged

Insofar as someone suffers a variety of trials, be they bodily or spiritual and bears them consciously and thanks God, then, if nothing else, God’s obliged to send His consolation to cool their souls.
The more you suffer, the greater’s your reward.
» Elder Ephraim of Arizona

Source:  pemptousia.com
http://www.diakonima.gr/2015/05/06/when-god-is-obliged/

Ἡ ἀναγκαιότητα τῆς ἄσκησης καί τῆς ἐγκράτειας.β' μέρος

Δ. ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΗ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ

Ἡ ἀναγκαιότητα τῆς ἄσκησης καί τῆς ἐγκράτειας

Ἡ ἄσκηση σύμφωνα μέ τόν Ἅγιο Πορφύριο περιλαμβάνει τίς μετάνοιες, τίς ἀγρυπνίες, καί τίς διάφορες ἄλλες κακοπάθειες[132].

Μία ἀπό τίς κύριες συνιστῶσες τῆς ἄσκησης, εἶναι ἡ ἐγκράτεια στό φαγητό, ἡ νηστεία. Ὁ Ἅγιος Πορφύριος πολλές φορές δίδασκε γιά τίς πολύ μεγάλες ὠφέλειες τῆς νηστείας. Τήν θεωροῦσε ἀπαραίτητη. Ἡ νηστεία συμβάλλει ἀποφασιστικά στήν πνευματική ὑγεία, διότι λεπταίνει τόν νοῦ, ἀφοῦ, ὅπως ἔλεγε, «παχεῖα γαστήρ λεπτόν οὐ τίκτει νόον». Ἐπίσης, χαρίζει καί σωματική ὑγεία. Δανείζεται τήν διδασκαλία του ἀπό τούς Ἁγίους Πατέρες, οἱ ὁποῖοι μᾶς διδάσκουν νά ἀποφεύγουμε τά δυσκολοχώνευτα, παχιά καί λιπαρά φαγητά. Αὐτά, ὅπως τό κρέας, βλάπτουν τό σῶμα καί ἡ ψυχή[133]. Ὠφελοῦν τά χόρτα καί τά λαχανικά καί προπάντων ἡ ἁγία ζωή.

Ρωμαίοι, Ἕλληνες καί τά συντάγματα

Κωστής Παλαμάς και Ρωμηοσύνη

Το ελληνικόν έθνος, κατά τα εν λόγω συντάγματα, δεν είναι έθνος ήδη υπάρχον εκ του οποίου τινές επαναστάτησαν και άλλοι δεν επαναστάτησαν.  Έλληνες είναι οι επαρχιώται αυτόχθονες της παλαιάς ρωμαίϊκης επαρχίας της Ελλάδος.  Δηλαδή το επαρχιακόν όνομα έγινε εθνικόν.  Είς τους επαναστήσαντες εις άλλα μέρη Ρωμαίους εδόθη το δικαίωμα να γίνουν Έλληνες, αλλά μόνον όταν έρθουν και εγκατασταθούν μονίμως εις την Ελλάδα.  Επομένως οι εκτός της Ελλάδος Ρωμαίοι δεν θεωρούνται συνταγματικώς Έλληνες διότι επολέμησαν, αλλά μόνον όταν και εφ’ όσον έλθουν και κατοικήσουν εις την Ελλάδα.

Ἡ ἀνθρώπινη ἀχαριστία καί πῶς πρέπει νά τήν ἀντιμετωπίζουμε. Ἡ συμπάθεια πρός τόν ἄνθρωπο. (Ἀρχ. Σωφρόνιος Σαχάρωφ τοῦ Ἔσσεξ)

«Το Βρέφος Χριστός είχε έναν κήπο.
Και πολλά ρόδα καλλιεργούσε σε αυτόν…
Όταν όμως τα ρόδα άνθισαν
Αυτός προσκάλεσε τα παιδιά των Εβραίων,
Αλλά αυτά ξερίζωσαν τα άνθη,
Και ερημώθηκε ολόκληρος ο κήπος…
Τα παιδιά τότε από τα αγκάθια
Έπλεξαν γι’ Αυτόν ακάνθινο στεφάνι»

(παλιό ρωσικό παιδικό τραγούδι).

Τέτοια είναι η οδός που προσφέρεται σε όλους μας, για να μείνουμε έπειτα αιώνια μαζί Του: Να μην περιμένουμε ευγνωμοσύνη από κανέναν για όλα όσα κάναμε γι’ αυτούς· να τους ευεργετούμε όλους, αν είναι δυνατό να συμπάσχουμε με αυτούς, γιατί δεν γνωρίζουν ακόμη την Αλήθεια της Αιώνιας Αγάπης του Ουρανίου Πατρός.


Όταν κάποιος από τους κοντινούς μας υπομένει οποιαδήποτε συμφορά ή καταστροφή ή ηθική πτώση, τότε συμπάσχουμε έντονα. Με τον ίδιο όμως τρόπο πρέπει να συμπάσχουμε και όταν η συμφορά βρει τον γείτονα ή ακόμη και τον μακρινό άνθρωπο. Η δύναμη του βιώματος εκείνου, που έπεσε στον κλήρο μας, αναμφίβολα την ίδια αυτή στιγμή επισκέπτεται πλήθος άλλων ανθρώπων, ίσως πολλά εκατομμύρια από αυτούς. Για να μάθουμε λοιπόν να συμπάσχουμε με όλη την ανθρωπότητα, πρέπει να αποδεχόμαστε το καθένα από τα βιώματά μας ως αποκάλυψη για τα παθήματα όλου του κόσμου.

Ἅγιος Νικόλαος ἐν Βουνένοις, ἑνα συνεχιζόμενο θαῦμα: Δένδρα πού αἱμοραγοῦν

Ἑρμηνεία Παλαιᾶς Διαθήκης (Θ΄) – (Μητροπολίτου Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμία)

          IEΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ

Δημητσάνα, Παρασκευή 1 Μαΐου 2015

ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ

ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ ΣΕ ΣΥΝΕΧΕΙΕΣ

(Ἡ ἑρμηνεία παρά τήν συντομία της καί τήν ἁπλότητά της εἶναι ἐπιστημονική)

Ἡ ἐργασία αὐτή προσφέρεται στούς ἀναγνῶστες σέ συνέχειες ἑκάστη Δευτέρα καί Παρασκευή διά ἐξεύρεση λαθῶν ἐκ μέρους τους καί ἐνημέρωσή μας πρός διόρθωση, πρίν ἀπό τήν τελική δημοσίευση τοῦ ἔργου.

IV. ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΙΩΣΗΦ (37,1-50,26)

Ὁ Ἰωσήφ καί οἱ ἀδελφοί του (37,1-11)

(Προλογικό σημείωμα τῆς περικοπῆς)

Τά γεγονότα πού περιγράφονται στό κεφάλαιο ἐδῶ ἔλαβαν χώρα ἕντεκα περίπου χρόνια μετά τήν ἐπιστροφή τοῦ Ἰακώβ ἀπό τήν Χαρράν, ὅταν αὐτός θά ἦταν σέ ἡλικία 108 ἐτῶν (βλ. 30,25 καί 27,1). Στήν παράγραφό μας ἐδῶ βλέπουμε ὅτι οἱ υἱοί τοῦ Ἰακώβ ζηλοφθόνησαν τόν Ἰωσήφ γιά τίς ἑξῆς αἰτίες: (α) Ἀνέφερε στόν πατέρα Ἰακώβ κάποια κακή διαγωγή τους (στίχ. 2β κατά τό Ἑβρ.). (β) Γιατί ὁ Ἰακώβ ἀγαποῦσε αὐτόν περισσότερο ἀπό αὐτούς καί τό ἐξεδήλωσε μάλιστα αὐτό κάνοντάς του ἕνα ποικιλόχρωμο χιτώνα (στίχ. 3.4). Καί (γ) ζηλοφθόνησαν τόν Ἰωσήφ γιά τά ὄνειρα πού εἶδε καί μάλιστα τά ἀνακοίνωσε· ἐσήμαιναν δέ τά ὄνειρα αὐτά τήν μελλοντική ἀνάδειξή του, τήν ὑπεροχή του ἀπό ὅλη του τήν οἰκογένεια (στίχ. 5-8. 9-10). Ἀπό τά ἐδῶ ὄνειρα τοῦ Ἰωσήφ βλέπουμε ὅτι, ὅπως ὁ Θεός μιλοῦσε παλαιά στόν Ἀβραάμ, στόν Ἰσαάκ καί στόν Ἰακώβ, ἔτσι ἄρχισε νά μιλάει καί στόν πατριάρχη Ἰωσήφ ἀπό μικρό ἀκόμα, γιατί τόν βρῆκε ἀντάξιό τους. Ὁ Ἰωσήφ μισήθηκε ἀπό τά ἀδέλφια του λόγω τῆς ἀρετῆς του. Πραγματικά, ἡ τιμή τῆς ἀρετῆς προκαλεῖ ἔχθρα.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟΥ * ΠΕΜΠΤΗ 14-5-2015

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟΥ * ΠΕΜΠΤΗ 14-5-2015 

 

Εκπομπές  Ημερήσιου Προγράμματος του Ραδιοφώνου

«ΑΓΙΑ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ»  8:00 - 24:00

Διεύθυνση ραδιοφώνου: 

http://agiatapeinosi.listen2myradio.com/

  8:00    Χριστός Ανέστη

             Εθνικός Ύμνος

             Θεία Λειτουργία-Άγιον Όρος

             Ακολουθία Θείας Ευχαριστίας

             Ηχητικό Αγιολόγιο 14ης Μαΐου

10:15    Αρχιμ. Σάββας Αγιορείτης_ΙΒ΄   Περιπέτειες ενός προσκυνητού

11:15    Δ. Παναγόπουλος: Επιστροφή στον Χριστό

12:15   Έκφρασις Μοναχικής Εμπειρίας_Γέρ. Ιωσήφ Ησυχαστού

12:45    Αρχιμ. Σάββας Αγιορείτης__Τι είναι ο άνθρωπος κατά τον Άγ. Πορφύριο

13:45   Π. Στέφανος Αναγνωστόπουλος_Κάθαρση από τα πάθη-Νοερά Προσευχή

14:30    Γ. Εφραίμ Αριζόνας_ Ψαλμός 103ος   

«Ὁ χριστιανός καί τά πάθη»

Ἁγίου Μπριαντσανίνωφ

Ἕνας μεγάλος ἀσκητής, ὁ στάρετς Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ, εἶπε ὅτι πρέπει νά ὑπομένουμε τά ἐλαττώματά μας ἔτσι ὅπως ὑπομένουμε καί τῶν συνανθρώπων μας τά ἐλαττώματα. Νά ἀντιμετωπίζουμε μέ συγκατάβαση τίς ἀδυναμίες καί τίς ἀτέλειες τῆς ψυχῆς μας, χωρίς ὡστόσο νά πέφτουμε στή νωθρότητα καί τήν ἀμέλεια. Ἀπεναντίας, μάλιστά, ν᾿ ἀγωνιζόμαστε μέ ζῆλο γιά τή διόρθωση καί τήν πνευματική προκοπή μας¹.

«Τό νά ταράζεται κανείς, ὅταν ἐνοχλεῖται ἀπό κάποιο πάθος, εἶναι σημάδι ἀγνωσίας καί ὑπερηφάνειας», ἀποφαίνεται ἕνας ἀπό τούς Πατέρες, «καί αὐτό προέρχεται ἀπό τήν ἄγνοια τῆς καταστάσεώς του καί ἀπό τή φυγοπονία του. Τό καλύτερο, λοιπόν, εἶναι, γνωρίζοντας τά μέτρα του μέ ταπείνωση, νά ὑπομένει μέ προσευχή, ὥσπου νά τόν ἐλεήσει ὁ Θεός»².

Κάτω ἀπό τό φῶς τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ πρέπει νά ἐξετάσουμε τή στάση μας ἀπέναντι στά πάθη καί τίς ἀδυναμίες μας, γιά ν᾿ ἀποκτήσουμε ὀρθή γνώση τοῦ ἑαυτοῦ μας καί νά τόν κατευθύνουμε ἀλάθητα μέ βάση αὐτή τήν ὀρθή γνώση.

Τρόποι ἐπανενεργοποίησης τῆς Θείας Χάρης: 1)Μετάνοια, 2)Ἀδιάλειπτη προσευχή_mp3+ Κείμενο

Π. Σάββας 2011-10-20_ΤΡΟΠΟΙ ΕΠΑΝΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΙΚΗΣ ΘΕΙΑΣ ΧΑΡΗΣ 1)Η ΣΥΝΕΧΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑ, 2)Η ΑΔΙΑΛΕΙΠΤΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ (2η Σύναξη Κυκλαρχισσῶν)_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 20-10-11 (Συνάξεις Κυκλαρχισσῶν στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ι. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης-2η Συναξη γιά τό 2011-12).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, ‘Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή

ΚΕΙΜΕΝΟ:

Γίνονται αὐτά σήμερα;

Φιλάρετος Καρουλιώτης-Καρούλια, 1872-1962. Foto: Jacques Lacarière, 1954

του αρχιμ. Ιακώβου Κανάκη

Τα χρόνια πέρασαν και ο γέροντας ασθένησε… έχασε τον έναν πνεύμονά του. Χρειάζεται περίθαλψη και αντ’ αυτού προχωράει σε μεγαλύτερη άσκηση. Μα αυτά τα διαβάζαμε στα Συναξάρια, γίνονται και σήμερα;
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ένας ευσεβής πόθος κατέκλεισε την ψυχή του για ολοκληρωτική αφιέρωση στο Θεό. Η σπίθα έγινε πυρκαγιά και πλέον μετρούσε τις μέρες για να φύγει. Βρήκε όμως τόπο αφιλόξενο, απαράκλητο… Χωρίς φως, νερό και τηλέφωνο. Ποιός θα έμενε εκεί; Σίγουρα, όχι κάποιος τυχαίος, ίσως κάποιος σαλός ή κάποιος προφήτης σαν αυτόν που τρεφόταν από τον κόρακα, ένας επίγειος άγγελος και πράγματι τέτοιος είναι. Τα πρώτα χρόνια πολύ δύσκολα αφού το μόνο που υπήρχε ήταν μια σπηλιά. Κάποιος όμως τον συνάντησε και του έχτισε ένα εκκλησάκι. Εκεί ζει τώρα τις χαρές του. Πιο μετά του έφτιαξαν και ένα μικρό κελλί. Πριν να αποκτήσει δικό του ναΰδριο σηκωνόταν νύχτα και πήγαινε σε ένα εξωκκλήσι για τις ακολουθίες. Κάθε νύχτα!

Ἡ φωνή τῆς Ὁσίας Σοφίας τῆς Κλεισούρας

https://www.youtube.com/watch?v=GXxGq2G6mIc

Ἅγιος Νεκτάριος τῆς Ὄπτινα(+29 Ἀπριλίου 1928)

 Ο Όσιος Νεκτάριος της Όπτινα, κατά κόσμον Νικόλαος Τύχωνωφ, γεννήθηκε το 1853 μ.Χ. στην πόλη Γιελέτς της επαρχίας Οριόλ, από γονείς ευσεβείς και φιλόθεους, τον Βασίλειο και την Ελένη. Όταν ο Νικόλαος ήταν επτά ετών, έχασε τον πατέρα του. Λίγο πριν το θάνατό του, ευλόγησε τον υιό του με την εικόνα του Αγίου Νικολάου αναθέτοντας το παιδί του στην κηδεμονία του μεγάλου αυτού Αγίου. Ο μελλοντικός Στάρετς δεν αποχωρίσθηκε την εικόνα αυτή σε ολόκληρη την ζωή του. Εκτός από τον Νικόλαο η μητέρα του είχε και άλλα μικρότερα τέκνα, τα οποία πέθαναν πρόωρα από πείνα και ασθένειες.
Ο μικρός Νικόλαος είχε θερμή καρδιακή σχέση με την μητέρα του. Οι προσευχές της και η αυστηρή ανατροφή, που του έδωσε, τον προστάτευαν από πειρασμούς και συμφορές. Σιγά - σιγά μεγάλωνε και έγινε πράος, ήσυχος και ευλαβής, έξυπνος και φιλομαθής. Λόγω της μεγάλης φτώχειας της οικογένειάς του αναγκάσθηκε να φοιτήσει όχι στο δημόσιο σχολείο, αλλά στο ενοριακό σχολείο του χωριού του, όπου φοιτούσαν οι άποροι. Εκεί λοιπόν έμαθε να διαβάζει, να γράφει, να μετράει και να μελετά το νόμο του Θεού.

Ἔστω καί στόν ὕπνο μου…

Έφθασα στο τέρμα. Δεν άντεχα άλλο. Ζητούσα βοήθεια. Τότε είδα τον γερο-Ιωσήφ στον ύπνο μου.

14 Μαΐου Συναξαριστής. Ισιδώρου τοῦ ἐν Χίῳ, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ἀλεξάνδρου, Βαρβάρου καὶ Ἀκολούθου, Καρτεγίου Ἐπισκόπου, Θεράποντος Ἐπισκόπου Κύπρου, Λεοντίου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων, Ἰσιδώρου διὰ Χριστὸν σαλοῦ, Ἀντωνίου Ἱερομάρτυρα καὶ τῶν σὺν αὐτῶ Μαρτυρησάντων, Δανιὴλ Ἱερομάρτυρα καὶ τῶν σὺν αὐτῶ Μαρτυρησάντων, Μάρκου Νεομάρτυρα, Ἰωάννου τοῦ Βουλγάρεως Νεομάρτυρα, Νικήτα τοῦ Ἐγκλείστου, Σύναξη τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐν Ἱεροσλάβλ, Ἅγιοι Ἀριστοτέλης καὶ Λέανδρος.

Ὁ Ἅγιος Ἰσίδωρος ὁ Μάρτυρας ἐν Χίῳ
 
Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Ἰσίδωρος καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἀλεξάνδρεια. Οἱ γονεῖς του ἦταν εἰδωλολάτρες. Ὑπηρέτησε στὸ ρωμαϊκὸ στρατὸ ἐπὶ βασιλέως Δεκίου (249-250 μ.Χ.) καὶ προήχθη στὸ ἀξίωμα τοῦ Ὀπτίωνος.
Ὁ Ἅγιος εἶχε ἑλκυσθεῖ στὴν Χριστιανικὴ πίστη κατὰ τὸ τελευταῖο του ταξίδι ἀπὸ ἄλλους Χριστιανοὺς ποὺ ὑπηρετοῦσαν μαζί του στὴ ναυτικὴ στρατιωτικὴ δύναμη.
Ὅταν ᾖλθε στὴ Χῖο ὁ Κεντυρίων Ἰούλιος τὸν διέβαλε ἀναφέροντας στὸ ναύαρχο Νουμέριο ὅτι ἦταν Χριστιανὸς καὶ ἀρνιόταν νὰ προσφέρει θυσία στοὺς θεούς. Τότε τὸν συνέλαβαν καὶ τὸν ἀπείλησαν, γιὰ νὰ ἀρνηθεῖ τὴν πίστη του στὸν Χριστό. Ὑποβλήθηκε σὲ φρικτὰ βασανιστήρια καὶ σὲ σκληρὸ ξυλοδαρμὸ ποὺ κατανίκησε μὲ τὴν ἀδάμαστη πίστη του. Ὁ πατέρας του, ὅταν ἔμαθε ὅτι ἦταν Χριστιανός, ἐξεπλάγη.
Ἔτσι, ξεκίνησε τὸ ταξίδι γιὰ τὴν Χῖο, ὅπου ἔφθασε μὲ πολὺ κόπο. Ἀμέσως ζήτησε νὰ δεῖ τὸν φυλακισμένο υἱό του καὶ ὁ ναύαρχος Νουμέριος, νομίζοντας ὅτι ἡ πατρικὴ παρέμβαση θὰ ἄλλαζε τὴν πίστη τοῦ Μάρτυρα, τὸ ἐπέτρεψε. Ὁ Ἅγιος ἱκέτευε τὸν πατέρα του νὰ ἀνοίξει τὰ μάτια τῆς ψυχῆς του καὶ νὰ δεῖ τὴν ἀλήθεια.