Οι
ψυχές όσων μιμούνται θεοφιλώς την φιλοπονία και εργατικότητα των
μελισσών, ελκύονται από την γλυκύτητα των θείων λόγων και δρέπουν από
αυτούς χρήσιμα και ωφελιμότατα πράγματα, πετώντας όπως εκείνες επάνω από
τους λειμώνες και συλλέγοντας από όλα τα αμάραντα βότανα και τα άνθη
ό,τι χρησιμώτερον υπάρχει εκεί. Και από άλλους μεν λόγους συλλέγουν το
άνθος της σωφροσύνης· από άλλους δε το της δικαιοσύνης· από άλλους το
της φρονήσεως· από άλλους το της ανδρείας· από αλλούς το άνθος της
συμπαθείας και της φιλανθρωπίας προς τους ομοδούλους· το της πραότητος
και της επιεικείας από εδώ, το της υπομονής και της καρτερίας στα δεινά
από εκεί. Και γενικώς, απανθίζοντας από παντού όλα όσα συντελούν στην
σωτηρίαν της ψυχής, τα εναποθέτουν στην κυψέλη της καρδίας, τα
κατεργάζονται και παρασκευάζουν εκεί το «υπέρ μέλι και κηρίον γλυκάζον»
μέλι των αρετών.
Αυτούς, λοιπόν, ας μιμούμεθα και εμείς, αδελφοί μου, και όταν προσερχώμεθα στον θείο και περικαλλή αυτόν λειμώνα, την Εκκλησίαν, ας μη χρησιμοποιούμε την εδώ προσέλευσί μας σαν αφορμή για συζητήσεις μεταξύ μας, αλλά να περιεργαζώμεθα τις θείες Γραφές, οι οποίες αναγιγνώσκονται για την σωτηρία μας, και να ζητούμε το ψυχικόν όφελος που πηγάζει από αυτές, επιμελώς, με μεγάλην προσοχή και εξεταστικήν διάθεσι.
Αυτούς, λοιπόν, ας μιμούμεθα και εμείς, αδελφοί μου, και όταν προσερχώμεθα στον θείο και περικαλλή αυτόν λειμώνα, την Εκκλησίαν, ας μη χρησιμοποιούμε την εδώ προσέλευσί μας σαν αφορμή για συζητήσεις μεταξύ μας, αλλά να περιεργαζώμεθα τις θείες Γραφές, οι οποίες αναγιγνώσκονται για την σωτηρία μας, και να ζητούμε το ψυχικόν όφελος που πηγάζει από αυτές, επιμελώς, με μεγάλην προσοχή και εξεταστικήν διάθεσι.