Ἡ φαντασία καί ἡ ἀγωγή τῶν παιδιῶν_mp3

Π. Σάββας 2010-06-06_Ἡ φαντασία καί ἡ ἀγωγή τῶν παιδιῶν_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 06-06-10 (Σύναξη σέ γονεῖς στό ἀρχονταρίκι).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, ‘Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία)

Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα του Σαββάτου 18-01-14

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2014. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Εβραίους κεφ. ιγ΄ 7 - 16  

ιγ΄ 7 - 16

Ευαγγέλιον: Κατά Ματθαίον κεφ. Ε΄ 14 - 19  

Ε΄ 14 - 19
 

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Ὁ Ἅγιος Γέροντας Πορφύριος γιά τή Θεία Λειτουργία & τήν Ὀρθόδοξη Λατρεία (Β)

Η στάση μας στη θεία λειτουργία
Βρέθηκα τελευταία σε μια κεντρική εκκλησία των Αθηνών και έζησα βαθύ πόνο. Την ώρα που κοινωνούσαν οι αρχιερείς και οι ιερείς, γύρω μου είχαν στηθεί "πηγαδάκια" - και όχι από ανθρώπους χωρίς παιδεία. Δέκα βήματα από το Άγιο Ποτήριο, και οι "τρελές αγελάδες" με το "ουράνιο" των βαλκανίων εκάλυπταν την παρουσία του Κυρίου.
Η θλιβερή αυτή σκηνή έφερε στη μνήμη μου μια συζήτηση με τον Γέροντα Πορφύριο πριν από πολλά χρόνια. Θα προσπαθήσω να μεταφέρω μερικά κεντρικά νοήματα από εκείνα που μου έλεγε και έμειναν ζωηρά στη μνήμη μου. Ήταν και εκείνος στεναχωρημένος, γιατί οι πιστοί είχαν απαιτήσεις -και δικαίως- από τον ιερέα, να είναι προσευχόμενος στο άγιο βήμα, αλλά οι ίδιοι πολλές φορές με τη στάση τους δεν τον βοηθούν.
-Εγώ, έλεγε, τους θυμιάζω και εκείνοι δεν υποκλίνονται. Λέω "στώμεν καλώς" και αυτοί κάθονται. Τους ευλογώ και εκείνοι κουβεντιάζουν. Και το τραγικότερο, λέω "πίετε εξ αυτού πάντες" και προσέρχονται στη Θεία Κοινωνία ελάχιστοι. Μεγάλος πόνος για τον ιερέα.
-Βρε, δεν το λέω εγώ. Το λέει ο Κύριος. "Πάντες"!

Ἡ ἀγωγή τῶν παιδιῶν στό σχολεῖο_Ἁγίου Πορφυρίου_mp3

 Π. Σάββας 2011-05-22_Ἡ ἀγωγή τῶν παιδιῶν στό σχολεῖο_Ἁγίου Πορφυρίου_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 22-05-2011 (Σύναξη σέ γονεῖς στό ἀρχονταρίκι).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, ‘Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία)

Ἡ οἰκογένεια μέσα στήν ἐποχή τῆς μεγάλης ἀποστασίας 1 (Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος, Καθηγούμ. Ἱ. Μ. Σταυροβουνίου)

Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,
“χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε”!

.           Εἰς τὰς ἡμέρας μας ἤδη καλλιεργεῖται καὶ βιοῦται μέσα εἰς τὸν κόσμο ἡ κατ’ ἐξοχὴν Μεγάλη Ἀποστασία, περὶ τῆς ὁποίας ὁμιλοῦν καὶ προφητεύουν τόσον ἡ Ἁγία Γραφὴ ὅσον καὶ οἱ θεῖοι Πατέρες.
.           Αὐτὴ ἡ παρουσιαζομένη σήμερα πρωτοφανὴς Ἀποστασία ἀπὸ ὅσα ὁρίζει ὁ Νόμος καὶ ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, προετοιμάζει τὸ σαθρό, διεφθαρμένο καὶ ἐξαθλιωμένο περιβάλλον, μέσα ἀπὸ τὸ ὁποῖο θὰ δυνηθῆ νὰ ἀναδυθῆ καὶ νὰ ἀναφανῆ ὁ προφητευμένος Ἔσχατος Ἀντίχριστος!

Αὐτοέλεγχος καί αὐτοκριτική

ΑΥΤΟΕΛΕΓΧΟΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ

Όπως σημειώσαμε και πιο πάνω, πολλοί προσερχόμενοι στην εξομολόγηση, δεν γνωρίζουμε πολλά πράγματα ή δεν έχουμε κάτι να πούμε και φέρνουμε σαν δικαιολογία την αδύναμη μνήμη μας. Γι’ αυτό και ζητάμε από τον ιερέα να μας βοηθήσει. Όπως λέει και ο π. Αλέξανδρος Ελτσιανίνωφ, «η αδύναμη μνήμη και η ξεχασιά δεν αποτελεί πάντα δικαιολογία. Μπορεί να προέρχεται από έλλειψη σοβαρότητος απέναντι στην αμαρτία, από την πώρωσή μας. Η αμαρτία που βαραίνει τη συνείδησή μας δεν θα ξεχαστεί».

Είναι απαραίτητο πριν προσέλθουμε στον πνευματικό, να καθίσουμε σ’ ένα ήσυχο μέρος, να προσευχηθούμε θερμά στον Θεό να μας δώσει αληθινή μετάνοια , να φωτίσει τα κρυπτά των καρδιών μας και να κάνουμε μια όσο το δυνατόν τίμια βυθοσκόπηση. Ένας από τους κύριους σκοπούς αυτού του μικρού βιβλίου είναι να βοηθήσει σε μια καλύτερη προετοιμασία και σ’ ένα τίμιο αυτοέλεγχο.

Διάβολος καί μετάνοια συμβαδίζουν;

ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΣΥΜΒΑΔΙΖΟΥΝ;

Η ακόλουθη διήγησις που προέρχεται μάλλον από κάποια λιγότερο γνωστή παραλλαγή της συστηματικής συλλογής του Γεροντικού* σκοπό έχει να διδάξη πόσο μεγάλη είναι η φιλανθρωπία του Θεού και ότι κανένας αμαρτωλός δεν πρέπει να απελπίζεται, ακόμη κι αν νομίζη ότι έχει γίνει όμοιος στην αμαρτία με τον διάβολο. Κάποιος άγιος γέροντας, μεγάλος και διορατικός, έχοντας νικήσει και ξεπεράσει όλους τους πειρασμούς των δαιμόνων, είχε λάβει το χάρισμα να βλέπη οφθαλμοφανώς το πώς επιδρούν στην ζωή των ανθρώπων οι άγγελοι και οι δαίμονες·πώς δηλ. ο καθένας από την πλευρά του αγωνίζονται για την ψυχές των ανθρώπων. Ήταν δε τόσο μεγάλος και υψηλός στην αρετή, που τα ακάθαρτα πνεύματα τον υπολόγιζαν πολύ και συστέλλονταν μπροστά του. Πολλές φορές τα κορόιδευε και τα ύβριζε θυμίζοντας τους την πτώσι τους από τους ουρανούς και την αιώνια κόλασι του πυρός που τα περιμένει. Οι δαίμονες λοιπόν μιλούσαν με θαυμασμό για τον μεγάλο γέροντα κι έλεγαν ότι κανένας να μη τολμήση στο εξής να παλέψη μαζί του ή έστω και να τον πλησίαση, μη τυχόν και πληγωθή από τον γέροντα, διότι έχει ανέλθει σε μεγάλο πλούτο απάθειας και έχει τύχει της θεώσεως με την χάρι του Παναγίου Πνεύματος. Ενώ λοιπόν έτσι είχαν τα πράγματα, κάποιος δαίμονας ρωτά έναν σύντροφο του:

Ἡ ἑορτὴ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν καὶ οἱ δόλιες μεθοδεύσεις ἐναντίον της

Ἡ ἑορτὴ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν

τοῦ περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ», ἀρ. τ, 2081, 15.01.2014 

.             Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας ἔστειλε ἐμπεριστατωμένο ἔγγραφο στὸν Ὑπουργὸ Παιδείας, μὲ τὸ ὁποῖο «ἐπιθυμεῖ νὰ ἐκφράσει τὴν ἔντονη πικρία της, διότι, σύμφωνα μὲ ὑ πουργικὸ ἔγγραφο (…) ἡ ὡς ἄνω σχολικὴ ἑορτὴ χαρακτηρίζεται πλέον ‘‘ἀργία’’, μὲ ἁπλὴ δυνατότητα ‘‘συμμετοχῆς σὲ ἐκκλησιασμὸ’’ ἢ ‘‘σὲ ἑορταστικὲς ἐκδηλώσεις’’. Καθίσταται σαφὲς δι’ αὐτοῦ τοῦ ἐγγράφου ὅτι ἐπέρχεται πλήρης ἀλλοίωση τοῦ νοήματος τῆς ἑορτῆς τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν ὡς προστατῶν τῆς παιδείας μας».

ΕΝΑ ΗΡΩΑΣ 13 ΕΤΩΝ ΜΕ ΚΑΡΚΙΝΟ ΠΟΥ ΝΙΚΗΣΕ ΟΡΘΟΔΟΞΩΣ ΤΟΝ ΦΟΒΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ «Μόνο ὁ ἀβάσταχτος, ὁ βαθύς πόνος φέρνει τήν ἀναγέννηση, τό νέο ἄνθρωπο».

ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ 13 ΕΤΩΝ ΜΕ ΚΑΡΚΙΝΟ ΠΟΥ ΝΙΚΗΣΕ ΤΟΝ ΦΟΒΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

Ἀπόσπασμα ὁμιλίας τοῦ Μητρ. Ναυπάκτου Ἱεροθέου
στὸ 2ο Συμπόσιο Νοσηλευτικῆς Ὀγκολογίας
στό Γενικό Νοσοκομεῖο τῆς Ἀεροπορίας 251,
τό  φθινόπωρο τοῦ 2013

.                      […] Πρόκειται γιά ἕνα παιδί πού προσβλήθηκε ἀπό καρκίνο σέ ἡλικία 13 ἐτῶν καί τελικά πέθανε σέ ἡλικία 18 ἐτῶν. Ἦταν ἕνα ζωηρό παιδί μέ ὄνειρα γιά τήν ζωή, μέ ἔντονη κοινωνική δραστηριότητα, τό ὁποῖο ὅμως κατά τήν διάρκεια τῆς ἀντιμετώπισης τοῦ καρκίνου βοηθήθηκε ἀπό τήν μάνα του καί χρησιμοποίησε τήν νηπτική παράδοση τῆς Ἐκκλησίας.
.                     Τήν ὅλη περιπέτεια τῆς ἀσθενείας περιγράφει ἡ μάνα του σέ βιβλίο πού κυκλοφορεῖ μέ τόν τίτλο «ὑπόσχεση».[…]
.                       […] Ὅταν τό παιδί ἀρρώστησε στήν ἡλικία τῶν 13 ἐτῶν ἄρχισε μιά συναρπαστική περιπέτεια. Ἀπό τήν μιά μεριά ἔπρεπε νά ἀντιμετωπισθῆ ἡ ἀσθένεια, χρησιμοποιώντας ὅλες τίς μεθόδους, ἰατρικές θεραπεῖες, ἐναλλακτικές θεραπεῖες, ψυχολογικές, διαλογισμός, ἀπό τήν ἄλλη μεριά ἔπρεπε νά ἀντιμετωπισθῆ ὁ ψυχικός πόνος καί τῶν δύο, ἀλλά κυρίως τό πρόβλημα τοῦ θανάτου πού ἐμφανίσθηκε μπροστά τους.
Τό παιδί «ἦταν πανέξυπνο, ἐρευνητικό μυαλό, ἔψαχνε γιά τά πάντα καί διψοῦσε γιά τή γνώση». Ἡ μάνα «γαλουχήθηκε μέ τό ὅραμα ν’ ἀλλάξει τόν κόσμο. Ἡ γενιά τοῦ Πολυτεχνείου, οἱ τελευταῖοι μαρξιστές, πίστεψαν σ’ αὐτό τό δόγμα». «Μέ τήν ἔπαρση τῆς ἀριστερῆς ἰδεολογίας κάποτε, ἦταν φουσκωμένη μέ ὁράματα, ἰδέες, λύσεις».

Τί θέλουμε ἀληθινά ἀπό τό Χριστό;

Επισκόπου Antony Bloom

Ο Θεός είναι διατεθειμένος να μείνη τελείως έξω από την ζωή μας, είναι έτοιμος να το σηκώση αυτό σαν ένα σταυρό, αλλά δεν είναι καθόλου διατεθειμένος να γίνη απλώς ένα μέρος της ζωής μας.

Έτσι όταν σκεπτόμαστε την απουσία του Θεού, δεν αξίζει να ερωτήσουμε τον εαυτό μας: ποιος φταίει γι’ αυτό;

Πάντοτε αποδίδουμε την ενοχή στον Θεό, πάντοτε κατηγορούμε Εκείνον, είτε κατ’ ευθείαν, είτε μπροστά στους ανθρώπους, ότι είναι απών, ότι ποτέ δεν είναι παρών όταν Τον χρειαζόμαστε, ποτέ δεν ανταποκρίνεται οσάκις καταφεύγουμε σ’ Αυτόν.

Είναι στιγμές που είμαστε περισσότερο «ευσεβείς» και λέμε ευλαβικά:

ΟΜΙΛΙΑ Ζ΄ Ἡ σωτηρία κατορθώνεται καί μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ καί μέ τή θέληση τοῦ ἀνθρώπου

«Οὐδεὶς ἐπιγινώσκει τὸν Υἱὸν εἰ μὴ ὁ πατήρ, οὐδὲ τὸν πατέρα τις ἐπιγινώσκει εἰ μὴ ὁ Υἱὸς καὶ ᾧ ἐὰν βούληται ὁ Υἱὸς ἀποκαλύψαι»

( Μτ. ια’ 27 )

Παρά το γεγονός ότι η θεία φιλανθρωπία είναι άπειρη , και πλούσια η Χάρη του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου, εντούτοις η σωτηρία είναι αδύνατη χωρίς τη συγκατάθεση  και τη συνεργασία του ανθρώπου. Πρώτος αυτός οφείλει να συναισθανθεί ότι αμάρτησε∙ να μεταμεληθεί, να επιθυμήσει και να επιζητήσει τη σωτηρία του και έτσι η Χάρη να τον επιβραβεύσει με αυτήν. Διότι και η συναίσθηση και η μεταμέλεια, ο πόθος της σωτηρίας, και η αναζήτησή της, είναι ένδειξη επιστροφής προς τον Θεό , είναι σημείο αποστροφής της αμαρτίας και διάθεση ασκήσεως στην αρετή, είναι κατά κάποιο τρόπο επίκληση της θείας ευσπλαχνίας, η οποία βιάζεται να ελεήσει τον παραπλανημένο. Ώστε  για να μας σώσει η Χάρη, πρέπει να θέλουμε να σωθούμε.

Ὁ Ὅσιος Ἰωάννης ὁ Καλυβίτης

AΓ. ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΚΑΛΥΒΙΤΗΣ

.      Μὲ τοὺς Συναξαριστές, ποὺ τόσο πολὺ ἀγαπᾶμε ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, φέρνουμε στὴ μνήμη μας τοὺς ἄθλους τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας.
.      Ἡ πνευματικότητα τῆς Ἐκκλησίας ἀσκήθηκε ἰδιαίτερα ἀπὸ τοὺς καθημερινὰ ἐορταζoμένους Ἁγίους, οἱ ὁποῖοι παρουσίασαν τοὺς ἑαυτούς τους ξένους τοῦ βίου αὐτοῦ καὶ γενναίους μαχητὲς ἐναντίον τοῦ κόσμου καὶ τοῦ σώματος καὶ τῶν ἐπαναστάσεων ποὺ ἔρχονται ἀπ’ αὐτά.

******

.      Ὁ ὅσιος Ἰωάννης, ὁ διὰ Χριστὸν Πτωχός, γεννήθηκε στὴν Κωνσταντινούπολη ἐπὶ βασιλείας Λέοντος Α΄ (457-474). Γιὸς τοῦ πλουσίου καὶ ἰσχυροῦ συγκλητικοῦ Εὐτροπίου, ἔλαβε ἐξαιρετικὴ μόρφωση ἀπὸ ὀνομαστοὺς διδασκάλους καὶ ἐπέδειξε ἀπὸ παιδὶ μεγάλη εὐλάβεια. Ὄντας ἀκόμη δωδεκαετής, συνάντησε μία ἡμέρα ἕνα μοναχὸ τῆς Μονῆς τῶν Ἀκοιμήτων ὁ ὁποῖος ἑτοιμαζόταν νὰ ἀναχωρήσει γιὰ προσκύνημα στὰ Ἱεροσόλυμα, καὶ τὸν πίεσε νὰ τοῦ μιλήσει γιὰ τὴν πολιτεία τῶν μοναχῶν, τὴν ἄσκηση, τὴν ἀδιάλειπτο δοξολογία καὶ τὴν ἀπερίσπαστο προσευχή τους.

Ἡ Ἁγία Κορυφή τοῦ Σινᾶ

Η ΑΓΙΑ ΚΟΡΥΦΗ ΤΟΥ ΣΙΝΑ 2014