28. Τό μπαστούνι τοῦ Ἁγίου Γερασίμου, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, 4-12-2018 _Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

28. Τό μπαστούνι τοῦ Ἁγίου Γερασίμου, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, 4-12-2018 _Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης ζωντανή μετάδοση_ Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης_http://hristospanagia3.blogspot.gr_ht... καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...

27. Ἁπλότητα, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, 3-12-2018_Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

27. Ἁπλότητα, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, 3-12-2018_Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, ζωντανή μετάδοση_ Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης_http://hristospanagia3.blogspot.gr_ht... καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...

26. Ἡ συγκέντρωση στή Θεία Λειτουργία, Ἁγ. Πορφυρίου-Βίος καί Λόγοι, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

26. Ἡ συγκέντρωση στή Θεία Λειτουργία, Ἁγ. Πορφυρίου-Βίος καί Λόγοι, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 28-11-2018,ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/20... Διαβάστε Online http://www.hristospanagia.gr/?p=61046 http://www.hristospanagia.gr/wp-conte... http://online.pubhtml5.com/lowz/fxek

Πατρικαί Νουθεσίαι Γέροντος 'Ἐφραίμ Φιλοθεΐτου - «Περί θλίψεων, πόνων καί κόπων» [Ἐπιστολή 9η - 14η]

9) Επιστολή

Δεν γνωρίζεις, παιδί μου, ότι δωρεάν σώζει τον άνθρωπον ο Θεός; Βεβαίως οι κόποι δείχνουν την προαίρεσιν του ανθρώπου και όχι αυτοί καθ’ εαυτοί δύνανται να απαλλάξουν τον άνθρωπον εκ των παθών του, αλλά δια να μάθωμεν να ελπίζωμεν εις τον Θεόν και όχι εις τους κόπους μας, επιτρέπει ο Θεός μετά από κόπον να μην έχωμεν φυλαχθή από το κακόν. Συν τω κόπω να λέμε λοιπόν ότι, εάν δεν φυλάξη ο Θεός τον άνθρωπον, τα έργα του είναι άνεμος και φεύγουν κούφια.

 

10) Επιστολή

Πως λοιπόν θα δικαιολογηθώμεν, όταν σκεφθώμεν ότι ο Χριστός μας έπαθε τόσα φοβερά παθήματα, χωρίς να πράξη κανένα αμάρτημα, διότι ήτο Θεός; Σκέψου την φοβεράν συγκατάβασιν του απείρου Θεού, να γίνη άνθρωπος και να πάθη τόσα αισχύνης γέμοντα πάθη χάριν ημών των αμαρτωλών, των ενόχων και κατακρίτων! Να ραπισθή εις το πρόσωπον, να Τον μαστιγώσουν, να Τον υβρίσουν, να Τον σταυρώσουν, να αποθάνη με τον πιο κακόν θάνατον, «επικατάρατος πας ο κρεμάμενος επί ξύλου» ( Γαλ. 3,13 ). Αυτός ως Θεός δι’ ημάς τους αμαρτωλούς έπαθε τόσα, τι έχομεν να απολογηθώμεν, εάν δεν υπομένωμεν ένα πειρασμόν δια την αγάπην Του, ή έστω και δια τας αμαρτίας μας;

Δια των θλίψεων σώζεται ο άνθρωπος, χωρίς θλίψεις κανείς δεν εσώθη. Ο δρόμος που πηγαίνει εις τον Θεόν είναι στενός και ακανθώδης και όποιος θέλει να τον περιπατήση, στενοχωρείται και ματώνει και ιδρώνει. Αυτόν ας περιπατήσωμεν, δια να πάμε εις την αιώνιον ζωήν.

 

11) Επιστολή

Μη φοβού, μηδέ δειλιάτω η καρδία σου, ο Χριστός μας αοράτως σε βοηθεί κρυφία χειρί, σε δοκιμάζει δια να σου δώση την χάριν Του.

Όσον γεωργείται η γη της καρδίας και όσον πιο βαθειά ο γεωργός βάζει το αλέτρι, τόσον περισσότερον καρπόν θα δώση το χωράφι εις τον καιρόν του. Ούτω κάνει και ο μέγας γεωργός, ο Θεός, την ψυχήν μας. Μας αφήνει να έρχονται πειρασμοί και θλίψεις και πόνος και στενοχωρία, να εισέρχωνται βαθειά εις την καρδίαν και πολλάκις να ευρισκώμεθα εις αδιέξοδον, το πώς θα τα καταφέρωμεν με αυτόν ή εκείνον τον πειρασμόν, και πάσχει και οδυνάται ο άνθρωπος, αλλά εις τους 

αγαπώντας τον Θεόν, συνεργεί ο Θεός να γίνωνται εις αγαθήν έκβασι.

Τό θαυματουργό εἰκόνισμα τοῦ Ἁγ.Ἀνδρέα καί ἡ Μικρασία

   Μέχρι και οι εικόνες που έφεραν οι Μικρασιάτες βοούν «ήρθε ο καιρός να επιστρέψουμε πίσω» 

Αυτή την μαρτυρία την λάβαμε στα μέσα του Οκτωβρίου που μας πέρασε και κρίναμε σκόπιμο να την αναφέρουμε όταν θα πλησιάζει η εορτή του ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΝΔΡΕΑ.

 

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας 

  Όταν οι κατατρεγμένοι πρόγονοι μας αφήσαν τις πατρίδες στην γη της Ιωνίας της Μικράς Ασίας για να περάσουν στα απέναντι νησιά του ΑΙΓΑΙΟΥ μέσα στις βάρκες, τα μόνα πράγματα που πήραν ήταν τα άγια εικονίσματα τους. Αυτά ήθελαν να γλυτώσουν από την καταστροφική μανία των αγαρηνών. Αυτά τα εικονίσματα τα θεωρούσαν δικά τους πρόσωπα αγαπημένα και δεν μπορούσαν να τα αποχωριστούν. 

Αλλά στην παραπάνω αναρτημένη εικόνα του ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΝΔΡΕΑ αυτό το γεγονός ίσχυε στην κυριολεξία. 

Τι συνέβαινε με αυτό το εικόνισμα, όπως μας ειπώθηκε από οικογένεια Μικρασιατών; Η οικογένεια που το μετέφερε από την Μικρά Ασία μετέδωσε στις επόμενες γενιές, τον λόγο της αγιογράφησης του εικονίσματος του ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΥ. 

 Αυτή η οικογένεια έχασε ένα δεκατετράχρονο παιδί στον πρώτο διωγμό το καλοκαίρι του 1914. Το παιδί αυτό το απήγαγαν και σαν αιχμάλωτο το κατέταξαν στα περιβόητα καταναγκαστικά τάγματα εργασίας. Από τότε οι δικοί του έχασαν τα ίχνη του και το θεωρούσαν αγνοούμενο. Μαζί με τον αβάσταχτο πόνο, τους έμεινε η προσευχή και η ελπίδα μήπως το ξαναβρούνε. Για αυτό αγιογράφησαν την παραπάνω εικόνα του ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΝΔΡΕΑ γιατί το χαμένο παιδάκι τους το έλεγαν ΑΝΔΡΕΑ.

  Πέρασαν λίγα χρόνια και ήρθε πιο μεγάλη συμφορά. Ο βίαιος εκτοπισμός τους έγινε τώρα με δραματικό τρόπο από τις εστίες τους. Φωτιά, τσεκούρι, η μυρωδιά του αίματος τους ακολουθούσε μέχρι να αποβιβαστούν στην μητέρα Ελληνική γη. Η μικρασιατική καταστροφή του 1922 γραφόταν στα δίπτυχα της ζωής τους, αλλά αυτοί αντί για τον βιο τους είχαν σφιχταγκαλιάσει και μετέφεραν τα εικονίσματα τους, ως την μόνη παρηγοριά, λες και μετέφεραν μαζί με αυτά τις αλησμόνητες πατρίδες τους στη μάνα Ελλάδα. 

  Έτσι ήρθε η εικόνα αυτή πρώτα στην Χίο και μετά με την κατανομή των προσφυγικών οικογενειών στην Αν. Μακεδονία. Όμως ο μικρός αγνοούμενος Ανδρέας έμεινε στην μικρασιατική γη. Μόνο το εικόνισμα αυτό θύμιζε με πόνο την ιστορία του. Πέρασαν λίγα χρόνια και νέα φουρτούνα ξέσπασε. Τα στίφη των Βουλγάρων κατακτητών άναβαν φωτιές στην Μακεδονία και την Θράκη που τους τις παραχώρησαν οι συνεταίροι τους ναζιστές Γερμανοί.

Θαυμαστά Σημεῖα Γέροντος Ἰάκωβου

 Ἀγγελικῆς Μοσχονᾶ

 

Μετά ἀπό παρότρυνση ἑνός φιλικοῦ ζευγαριοῦ, οἱ γονεῖς μου μᾶς πῆραν καί πήγαμε στό Μοναστήρι τοῦ Ὁσίου Δαυΐδ. »Ἄν καί εἴμαστε τρία ἀδέρφια, ἀκολουθήσαμε ἐγώ (Ἀγγελική) καί ἡ ἀδερφή μου Ἄννα–Μαρία. Μόλις φτάσαμε στό μοναστήρι, μᾶς ὑποδέχτηκε στήν εἴσοδο ὁ ἴδιος ὁ γέροντας Ἰάκωβος, λέγοντάς μας: “Καλῶς ἤλθατε! Γειά σου Ἀγγελική, γειά σου Ἄννα–Μαρία…, ὁ Δημητράκης ποῦ εἶναι, γιατί δέν τόν φέρατε;” (ἀναφερόμενος στόν ἀδερφό μας). Καί χωρίς νά μᾶς ἔχη ξαναδεῖ ποτέ!

»Ὁ πατέρας ἀκόμα τότε ἦταν λαϊκός καί δούλευε ὡς νοσηλευτής. Πολλές φορές ὅμως στήν ζωή του ἔμενε ἄνεργος. Χωρίς νά γνωρίζη τίποτα ὁ Γέροντας, τοῦ εἶπε: “Γιατί, παιδί μου; δέν γνωρίζεις ὅτι τό φαγητό μας πρέπει νά τό βγάζουμε μέ τόν ἱδρῶτα τοῦ προσώπου μας;”. »Τό ἴδιο ἀπόγευμα, θυμᾶμαι, ἔγινε Παράκληση, ὥστε νά ἐλεήση ὁ Θεός νά βρέξη, γιατί εἶχε πάρα πολύ καιρό νά βρέξη. Καί ξαφνικά ἄνοιξαν οἱ οὐρανοί!!! Οἱ μοναχοί γύριζαν στήν αὐλή γεμᾶτοι χαρά! »Τό βράδυ κοιμηθήκαμε ἐκεῖ· καί τήν ἑπομένη τό πρωΐ πήγαμε στήν θεία Λειτουργία. Ἡ μητέρα μου ἔβλεπε τόν Γέροντα νά μήν πατᾶ στήν γῆ. Λειτουργοῦσε καί ἦταν...ὑπερυψωμένος μισό μέτρο ἀπό τό ἔδαφος!

 

»Ἤμουν πολύ ζωηρό παιδί. Πρίν πᾶμε, λοιπόν, στό μοναστήρι, κάνοντας ποδήλατο ἔπεσα πάνω σέ μία κολώνα, κάνοντας μία πολύ μεγάλη γρατζουνιά στό μάγουλο. Γιά νά ἐπουλωθῆ ἤθελε σίγουρα εἴκοσι μέρες καί φυσικά θά μοῦ ἄφηνε κάποιο σημάδι!

Ὑπάρχουν ὅρια στήν διάθεση τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος; Θεολογική καί ἐπιστημονική προσέγγιση

Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου

Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ.Ἱερόθεος στις 30-03-2018 συμμετεῖχε στήν Διημερίδα Βιοηθικῆς, πού διοργανώθηκε ἀπό τά Ἀρσάκεια Σχολεῖα Πατρῶν σέ συνεργασία μέ τό Τμῆμα Φιλοσοφίας τοῦ Πανεπιστημίου Πατρῶν. Στήν συνέχεια δημοσιεύουμε τήν εἰσήγηση τοῦ Σεβασμιωτάτου.

Τό θέμα πού μοῦ δόθηκε νά ἀναπτύξω στήν Διημερίδα αὐτή Βιοηθικῆς εἶναι: «Ὑπάρχουν ὅρια στήν διάθεση τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος; Θεολογική καί ἐπιστημονική προσέγγιση». Ὅπως ἀντιλαμβάνεσθε τό θέμα αὐτό εἶναι μεγάλο καί θά ἀρκεσθῶ σέ μερικές ἀπαραίτητες ἐπισημάνσεις.

Κατ’ ἀρχάς διαβάζοντας τήν ἐρωτηματική πρόταση καί τήν καταφατική πρόταση πού μοῦ δόθηκε, ἀντιλαμβάνομαι ὅτι ἀπό ἐμένα θέλετε νά σᾶς πῶ γιά τήν «διάθεση τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος», δηλαδή τίς μεταμοσχεύσεις, γιά τό ἄν «ὑπάρχουν ὅρια» σέ αὐτήν τήν διάθεση καί ποιά εἶναι αὐτά, καθώς ἐπίσης νά κάνω μιά μικρή θεολογική καί ἐπιστημονική προσέγγιση τοῦ σοβαροῦ αὐτοῦ θέματος καί ὅλα αὐτά σέ χρονικό διάστημα εἴκοσι λεπτῶν. 

Ἐν πάσῃ περιπτώσει θά τονίσω μερικά σημεῖα καί στήν συζήτηση πού θά γίνη θά δώσω εὐρύτερες ἐξηγήσεις. Στήν ἀρχή θά τονίσω τά...

θεωρητικά καί μετά τά πρακτικά.

 

1. Μερικές βασικές θεολογικές ἀρχές γιά τήν ζωή καί τόν θάνατο

Ἐπειδή εἶμαι Κληρικός καί θεολόγος πρέπει νά τονίσω τίς βασικές θεολογικές ἀρχές γιά τήν ζωή καί τόν θάνατο.

Πρώτη βασική θεολογική ἀρχή εἶναι ὅτι, κατά τήν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ζωή τοῦ ἀνθρώπου εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος τό τονίζει αὐτό ἐπιγραμματικά: «Τό τεκεῖν ἄνωθεν ἔχει τήν ἀρχήν, ἀπό τῆς τοῦ Θεοῦ προνοίας, καί οὔτε γυναικός φύσις, οὔτε συνουσία, οὔτε ἄλλο οὐδέν αὔταρκες πρός τοῦτο ἐστίν». Αὐτό σημαίνει ὅτι ἡ ζωή δέν εἶναι ἰδιοκτησία κανενός, δέν ἔχουμε ἀποκλειστική κατοχή πάνω σέ αὐτήν. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός κάνει τήν διάκριση μεταξύ τοῦ «ἐφ’ ἡμῖν», δηλαδή τοῦ αὐτεξουσίου καί τοῦ «οὐκ ἐφ’ ἡμῖν», στό ὁποῖο ὑπάγονται ὅσα ἀνήκουν στόν Θεό, ἤτοι ἡ ζωή καί ὁ θάνατος, ὅπως καί ἀπό τά γινόμενα ἄλλο εἶναι στήν ἐξουσία μας καί ἄλλο δέν εἶναι. Γιά παράδειγμα, δέν εἶναι στήν ἐξουσία μας καί στήν θέλησή μας νά δημιουργήσουμε ἕνα Σύμπαν.

Φιλαυτία:Ἡ μητέρα ὅλων τῶν κακῶν

ΦΙΛΑΥΤΙΑ: Η ΜΗΤΕΡΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΚΩΝ!

Του Αγίου Μάξιμου του Ομολογητού

Αυτός πού φοβάται την ασθένεια του σώματος, δεν φτάνει στο μέτρο των φυσικών του δυνατοτήτων ούτε μπορεί ν' αποκτήσει τις αρετές- αν όμως προσπέφτει κανείς στο Θεό σε κάθε κόπο του, ο Θεός έχει τη δύναμη να τον αναπαύσει.

Γιατί, αν ο Γεδεών δεν έσπαγε τις στάμνες, δεν θα μπορούσε να δει το φως των λαμπάδων (Κριτ. 7:20). Έτσι και ο άνθρωπος, αν δεν καταφρονήσει το σώμα, δεν θα μπορέσει να δει το φως της Θεότητας.

Πρόσεχε τον εαυτό σου από τη μητέρα των κακών, τη φιλαυτία, πού είναι ή παράλογη αγάπη του σώματος. Άπ' αυτή γεννιούνται, μοιάζοντας εύλογοι, οι πρώτοι και εμπαθείς και γενικότατοι λογισμοί, δηλαδή της γαστριμαργίας, της φιλαργυρίας και της κενοδοξίας, πού σχηματίζονται παίρνοντας αφορμή από την αναπόφευκτη τάχα ανάγκη του σώματος κι άπ' αυτούς πάλι γεννιέται όλος ο κατάλογος των κακών.

Είναι ανάγκη λοιπόν να προσέχουμε και να την πολεμούμε με μεγάλη νήψη. Και όταν αφανιστεί ή φιλαυτία, αφανίζονται μαζί της όλα όσα γεννιούνται άπ' αυτή.

Το πάθος της φιλαυτίας στον μεν μοναχό υποβάλλει να λυπάται το σώμα του και να του χορηγεί τροφή πέρα άπ' όσο πρέπει συγκαταβατικά δήθεν, για να μπορεί να κυβερνηθεί , κι έτσι σιγά-σιγά παρασύρεται και πέφτει στο βάραθρο της φιληδονίας· στον κοσμικό, από το άλλο μέρος, υποβάλλει να φροντίζει πώς να ικανοποιεί τις επιθυμίες του. Τη φιλαυτία αντιμάχονται ή αγάπη και ή εγκράτεια.

Πῶς ἄρχισε νά θαυματουργεῖ ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κροστάνδης

  Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης (1829-1908).

Ξεκίνησα μ’ αυτόν τον τρόπο: Κάποιος στην Κροστάνδη αρρώστησε. Ζήτησαν την βοήθεια της προσευχής μου.

Εγώ είχα την συνήθεια να μην αποκρούω καμιά παράκλησι. Άρχισα λοιπόν να προσεύχωμαι, αναθέτοντας τον ασθενή στο έλεος του Θεού και ζητώντας με θέρμη την εκδήλωσι του θείου θελήματος.

Ήλθε τότε σε μένα μια εξαιρετικά ευλαβής ηλικιωμένη γυναίκα, που πέρασε όλη την ζωή της θεάρεστα. Η γυναίκα αυτή μου ζήτησε επίμονα να προσευχηθώ όχι αόριστα για τον ασθενή, αλλά ειδικά για την θεραπεία του.

Ενθυμούμαι ότι ξαφνιάσθηκα: “Πώς εγώ μπορώ να έχω τέτοια τόλμη”;

Ωστόσο εκείνη πίστευε στην δύναμι της προσευχής μου και επέμενε στο αίτημά της.

Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ ὑπέρτατη φιλοσοφία

Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ ὑπέρτατη φιλοσοφία

Ἐγώ εἶμαι ἀγράμματος. Μή νομίζετε. Δέν ἔχω πάει σέ σχολεῖα. Ἔχω μεγαλώσει μέσα στήν ἔρημο καί ἔχω κάνει ὑπακοή σέ δύο γέροντες σεβαστούς. Δέν μπορῶ νά μιλήσω. Εἶμαι γέρος ἐνενήντα χρονῶν καί κουράζομαι. Καμιά φορά, ὅταν ξυπνήσω,... Νά, τώρα ἔχω ξυπνήσει ἀπό κάποιον ὕπνο, ἐπειδή ἤμουν ἄγρυπνος τήν νύχτα καί ἔχω λίγο κουράγιο καί μιλάω.

Ὑποκριτής εἶσαι, ὅταν εἰς μέν τόν ναόν φιλεῖς τό χέρι τοῦ ἱερέως..εἰς τάς διαφόρους συναναστροφάς σου τόν λούεις μέ ὕβρεις...

   Υποκριτής είσαι, όταν εις μεν τον ναόν φιλείς το χέρι του ιερέως και γονατίζεις εμπρός του και επιζητής τας προς τον Θεόν ευχάς του και, όταν χρειάζεσαι βάπτισιν, τρέχεις και τον αναζητείς, εις το σπίτι σου δε και εις τας διαφόρους συναναστροφάς σου τον λούεις με ύβρεις ή ανέχεσαι να κακολογούν και να καταλαλούν άλλοι τους περιβεβλημένους το ιερατικόν αξίωμα!

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

https://proskynitis.blogspot.com/2018/11/blog-post_86.html?m=1

4 Δεκεμβρίου Συναξαριστής. Βαρβάρας Μεγαλομάρτυρος, Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ, Ἰωάννου Ἐπισκόπου, Ἰουλιανῆς, Χριστοδούλου καὶ Χριστοδούλης, Μνήμη τῶν 12 Προφητῶν, Σεραφεὶμ τοῦ νέου Ἱερομάρτυρα, Κασσιανοῦ Ὁσίου, Κρύσπου, Δαμάσου.

Ἡ Ἁγία Βαρβάρα ἡ Μεγαλομάρτυς

Ἀποτελεῖ κόσμημα τῶν μαρτύρων τοῦ 3ου αἰώνα μ.Χ. Ὁ πατέρας της ἦταν ἀπὸ τοὺς πιὸ πλούσιους εἰδωλολάτρες τῆς Ἠλιουπόλεως καὶ ὀνομαζόταν Διόσκορος.
Μοναχοκόρη ἡ Βαρβάρα, διακρινόταν γιὰ τὴν ὀμορφιὰ τοῦ σώματός της, τὴν εὐφυΐα καὶ σωφροσύνη της. Στὴν χριστιανικὴ πίστη κατήχησε καὶ εἵλκυσε τὴν Βαρβάρα μία εὐσεβῆς χριστιανὴ γυναίκα. Τὴν ζωή της μέσα στὸ εἰδωλολατρικὸ περιβάλλον ἡ Βαρβάρα περνοῦσε «ἐν πάσῃ εὐσεβείᾳ καὶ σεμνότητι». Δηλαδὴ μὲ κάθε εὐσέβεια καὶ σεμνότητα.
Ὅμως τὸ γεγονὸς αὐτό, δὲν ἔμεινε γιὰ πολὺ καιρὸ μυστικό. Ὁ Διόσκορος ἔμαθε ὅτι ἡ κόρη του εἶναι χριστιανὴ καὶ ἐκνευρισμένος διέταξε τὸν αὐστηρὸ περιορισμό της. Ἀλλὰ ἡ Βαρβάρα κατόρθωσε καὶ δραπέτευσε. Ὁ πατέρας της τότε ἐξαπέλυσε ἄγριο κυνηγητὸ μέσα στὶς σπηλιὲς καὶ τὰ δάση, ὅπου κρυβόταν ἡ κόρη του. Τελικά, κατόρθωσε καὶ τὴν συνέλαβε.
Ἀλλὰ ὁ ἄσπλαχνος καὶ πωρωμένος εἰδωλολάτρης πατέρας, παρέδωσε τὴν κόρη του στὸν ἡγεμόνα Μαρκιανό.

4 Δεκεμβρίου. Βαρβάρας μεγαλομάρτυρος. Ἰωάννου ὁσίου τοῦ Δαμασκηνοῦ. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Τῆς ἁγίας. Πέμ. ιε΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Γαλ. γ΄ 23 - δ΄ 5).

Γαλ. 3,23           Πρὸ δὲ τοῦ ἐλθεῖν τὴν πίστιν ὑπὸ νόμον ἐφρουρούμεθα συγκεκλεισμένοι εἰς τὴν μέλλουσαν πίστιν ἀποκαλυφθῆναι.

Γαλ. 3,23                   Πριν δε να έλθη η δια της πίστεως λύτρωσις και σωτηρία, όλοι εφρουρούμεθα από τον Νομον, κλεισμένοι και περιμανδρωμένοι, προοριζόμενοι δια την πίστιν, που έμελλε εν καιρώ να αποκαλυφθή.