Γιατί μᾶς πειράζουν οἱ δαίμονες.Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

Π.ΣΑΒΒΑΣ-ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΠΕΙΡΑΖΟΥΝ ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ 1

Πηγή: Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

 

Μάθετε νά εἶστε διδάσκαλοι τῶν ἄλλων μέ τή ζωή σας (Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος)

 

ΜΑΘΕΤΕ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΙ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΣΑΣ

“Ὁ δάσκαλος ὅμως δέ διδάσκει μόνο μέ λόγια, ἀλλά καί μέ ἔργα, γιατί αὐτή εἶναι ἡ ἄριστη διδασκαλία τοῦ δασκάλου. Γιατί καί ὁ κυβερνήτης, ὅταν βάζει δίπλα του τό μαθητή, τοῦ δείχνει βέβαια πώς νά κρατάει τό τιμόνι, ἀλλά προσθέτει καί λόγια στήν πράξη, καί δέ λέγει μόνο, οὔτε ἐργάζεται μόνο. Τό ἴδιο καί ὁ οἰκοδόμος, ἀφοῦ τοποθετήσει δίπλα του ἐκεῖνον πού θέλει νά μάθει πῶς χτίζεται ὁ τοῖχος, τοῦ δείχνει βέβαια μέ τήν πράξη, τοῦ δείχνει ὅμως καί μέ λόγια. Τό ἴδιο κάνει καί ὁ ὑφαντής καί κεντητής καί χρυσοχόος καί χαλκουργός, καί κάθε τέχνη ἔχει τό δάσκαλό της καί μέ λόγια καί μέ ἔργα. Ἐπειδή λοιπόν καί ὁ Χριστός ἦρθε νά μᾶς διδάξει κάθε ἀρετή, γι’ αὐτό καί λέγει νά κάνουμε καί τά κάμνει ὁ ἴδιος. Γιατί λέγει “ὅποιος ἔκαμε καί δίδαξε, αὐτός θά ὀνομασθεῖ μεγάλος στή βασιλεία τῶν οὐρανῶν” (Ματθ. ε΄ 19).

Πρόσεχε ὅμως, πρόσταξε νά εἴμαστε ταπεινόφρονες καί πρᾶοι καί τά δίδαξε αὐτά μέ τά λόγια, Βλέπε πῶς τά διδάσκει αὐτά καί μέ τίς πράξεις.

Χρῆστος Σαλταούρας, πόσες ὧρες ἦταν στόν Σταυρό ὁ Ἰησοῦς;

ΠΟΣΕΣ ΩΡΕΣ ΗΤΑΝ ΣΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ Ο ΙΗΣΟΥΣ;

ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΑΛΤΑΟΥΡΑΣ

        Χαρακτηριστικό της εποχής μας είναι η σύγχυση. Ο κόσμος έχει σύγχυση σε πολλά θέματα. Σε θέματα που άπτονται της Αγίας Γραφής, την μεγαλύτερη σύγχυση την προκαλούν οι διάφοροι αιρετικοί που παρουσιάζονται ως δήδεν ερμηνευτές της Βίβλου. Και ενώ οι αιρετικοί έχουν άγνοια περί την Γραφή, με την προπαγάνδα τους καταφέρνουν να ξεγελούν πολλούς. Γιαυτό είναι επιτακτική ανάγκη να δίδονται απαντήσεις και να φιμώνονται οι προπετείς διαστρεβλωτές των Ιερών Γραφών.

Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΩΣΗΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΨΕΥΔΟΕΡΜΗΝΕΙΕΣ  ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ

        Ενώ για την ώρα θανάτου του Ιησού υπάρχει συμφωνία ανάμεσα στους διάφορους ερμηνευτές, δεν συμβαίνει το ίδιο με την ώρα της έναρξης της Σταύρωσης.

Ὁ Ἅγιος Πέτρος ὁ τελώνης. Γέροντος Κλεόπα Ἡλιέ

Ὁ Ἅγιος Πέτρος ὁ τελώνης.

 Ἐκλεκτές διηγήσεις καί προσευχές γιά μικρά παιδιά

 

Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

Στά μέρη τῆς Ἀφρικῆς ζοῦσε κάποτε ἕνας τελώνης μέ τό ὄνομα Πέτρος. Ἦταν πολύ τσιγκούνης, διότι οὐδέποτε εἶχε ἐλεήσει τούς πτωχούς, οὔτε ποτέ σκεπτόταν τόν θάνατο καί οὔτε ἐπήγαινε στήν ἐκκλησία. Ἔτσι αὐτός, ἐβούλωνε τά αὐτιά του, μπροστά σ᾿ αὐτούς πού τοῦ ζητοῦσαν ἐλεημοσύνη. Καί ὁ Φιλάνθρωπος Θεός, ὁ Ὁποῖος δέν θέλει τόν θάνατο τοῦ ἁμαρτωλοῦ, ἀλλά φροντίζει γιά τήν σωτηρία ὅλων, μέ μία καλωσύνη τοῦ Πέτρου τόν ἔφερε στήν σωτηρία. Καί ἰδού πῶς:
Κάποια φορά  ἀρκετοί πτωχοί καί πεινασμένοι ἐστέκοντο σ᾿ ἕνα δρομάκι καί ἄρχισαν νά ἐπαινοῦν τούς  ἐλεήμονες καί νά προσεύχωνται στόν Θεό γι᾿ αὐτούς, ἐνῶ κατηγοροῦσαν τούς ἀνελεήμονες. Ἔφθασε αὐτός ὁ λόγος τῶν πτωχῶν καί στά αὐτιά τοῦ Πέτρου γιά τόν ὁποῖον ἔλεγαν ὅτι εἶναι μέγας τσιγκούνης καί ὅτι διώχνει κάθε πτωχό πού θά πάη νά τοῦ ζητήση ψωμί.
Καί μεταξύ τους οἱ πτωχοί ἐρωτοῦσαν ὁ ἕνας τόν ἄλλον, ἐάν ἐπῆραν ποτέ ψωμί ἀπό τά χέρια τοῦ Πέτρου. Καί ὅλοι ἔλεγαν ὅτι δέν ἐπῆρε κανένας ἀπ᾿ αὐτόν κάτι. Μετά σηκώθηκε ἕνας πτωχός ἀνάμεσά τους καί τούς εἶπε:

«Σέ παρακαλῶ γέροντα προσευχήσου γιά μένα» – Μακαριστός γέρων Ἀρσένιος ὁ Σπηλαιώτης

Σε μιάν άλλην μικρήν συνάθροισιν με λαϊκούς, ένας ευλαβής νέος του είπε :

- Παππού, σε παρακαλώ να εύχεσαι και για μένα.

- Πώς σε λένε ;

- Με λένε Ανδρέα.

- Εγώ να εύχομαι για τον Ανδρέα, αλλά για να πιάση η δική μου προσευχή πρέπει να ενδιαφέρεται και να εύχεται και ο Ανδρέας για τον εαυτόν του. Ο Άγιος Αντώνιος λέγει, «ούτε εγώ σ΄ ελεώ ούτε ο Θεός σ΄ ελεεί, αν δεν ελεήσης εσύ πρώτα τον εαυτόν σου».

- Δηλαδή, Γέροντα ;

- Μα δεν το καταλαβαίνεις ; Καλά^. τότε να σου πω κάτι που συνέβη εδώ, επί των ημερών μου.

Εὐχή καί φωτισμός τοῦ νοῦ

ΕΥΧΗ ΚΑΙ ΦΩΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΝΟΥ

Πρίν ἀπό χρόνια, ἕνας ἀγωνιζόμενος πιστός χριστιανός, πού καλλιεργοῦσε τήν Εὐχή, ὅπως τήν διδάχθηκε ἀπό τόν Γέροντά του, ταξίδευε μέ λεωφορεῖο ἀπό Ἀθήνα γιά Θεσσαλονίκη.

Σέ μία εἰκοσάλεπτη στάσι τοῦ λεωφορείου στοῦ “Λεβέντη”, κατέβηκε καί στάθηκε στήν ρίζα ἑνός παρακειμένου δένδρου μέ πολλή σκιά καί συνέχισε νά λέγη νοερά, τήν Εὐχούλα «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με», πρᾶγμα πού τό ἔκανε συνεχῶς καί σ᾿ ὅλο του τό ταξίδι.

Ξαφνικά..., καί χωρίς καμμιά προειδοποίησι, κατέβηκε καί εἰσῆλθε ὁ νοῦς μαζί μέ τήν Εὐχή στήν καρδιά του, μέ πλήρη τήν νοερά ἐνέργειά της. Καί τότε ἦλθε σέ ἔκστασι!... Ἦτο σάν νά χάθηκε...

Τό ὅραμα τοῦ Ἱερομάρτυρα Δανιήλ Σισόεβ

ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΑ ΔΑΝΙΗΛ ΣΙΣΟΕΒ +2009.

Τέλος, στο τελευταίο βιβλίο του «Οδηγίες για τους αθάνατους, ή τι να κάνετε εάν τελικά πεθάνετε», υπάρχουν τα έξης λόγια: «Ο καλύτερος θάνατος για τον Χριστιανό, βεβαίως, είναι ο μαρτυρικός θάνατος για τον Σωτήρα Χριστό. Ουσιαστικά αυτός είναι ο καλύτερος θάνατος, ο οποίος είναι δυνατόν να τύχει σέ ένα άνθρωπο. Ορισμένοι στέλνανε τα συλλυπητήρια στην OPTINA μετά τη δολοφονία τριών μοναχών, άλλ’ όμως για έναν χριστιανό, αυτό στην ουσία είναι η μέγιστη χαρά. Στην αρχαία Εκκλησία ποτέ δεν στέλνανε συλλυπητήρια όταν κάποτε δολοφονούσαν κάποιον. Τότε όλες οι εκκλησίες στέλνανε αμέσως τα συγχαρητήρια. Φανταστείτε, συγχαρητήρια για το γεγονός ότι έχουν ένα νέο προστάτη στον ουρανό! Ο μαρτυρικός θάνατος ξεπλένει όλες τις αμαρτίες, εκτός από την αίρεση και το σχίσμα...».

Ἡ ὡραιότατη προσευχή τῆς μάνας γιά τό παιδί της

 Αγίος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
Κάνε μου την τιμή γιε μου να σταθείς ανδρείος για το Χριστό.Να Τον ομολογήσεις άφοβα και χωρίς δισταγμό! Ελπίζω μέσα στην καρδιά μου ότι σύντομα θα ανθίσει επάνω σου το στεφάνι του μαρτυρίου..
Προς τιμή μου και προς σωτηρία πολλών μη φοβηθείς τις απειλές ή τα ξίφη ή τους πόνους ή τις πληγές ή την πυρά. Τίποτα να μη σε χωρίσει από το Χριστό, αλλά να κοιτάξεις προς τον ουρανό.

ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ ΤΡΙΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ (ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ) ) ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ."Γιατί ὁ Κύριος κάνει τήν κλήση αὐτή σ’ ἐκείνους πού ἀναλαμβάνουν τό σταυρό τους;"

  Η παράκλησή μας όμως, πάνω απ’ όλα είναι μεγάλη επειδή μας καλεί ο Κύριος να τον ακολουθήσουμε. «Ακολουθήτω μοι», λέει. Γιατί ο Κύριος κάνει την κλήση αυτή σ’ εκείνους πού αναλαμβάνουν το σταυρό τους; Πρώτα για να μην πέσουν και τσακιστούν κάτω από το βάρος του. Η ανθρώπινη ράτσα είναι τόσο οδυνηρά αδύναμη, πού κι ο ελαφρύτερος σταυρός φαίνεται βαρύς στο δυνατότερο άνθρωπο, αν τον φέρει χωρίς τη βοήθεια του ουρανού. Βλέπουμε πώς απελπίζονται οι άπιστοι στο ελαφρύτερο χτύπημα. 

Πώς εναντιώνονται στον ουρανό και τη γη με το πού θα τούς κεντήσει μια καρφίτσα. Πώς παραπατούν δεξιά κι αριστερά αβοήθητοι, αναζητώντας κάποια στήριξη και αρωγή στο κενό αυτού του κόσμου κι όταν ο κόσμος αυτός δεν μπορεί να τούς προσφέρει στήριξη και βοήθεια, τότε ισχυρίζονται πώς ο  κόσμος ολόκληρος δεν είναι παρά ένα κενό απόγνωσης.

Στὸν κάθε πλησίον ὑπάρχει ὁ Χριστός

Ὅσιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος - Στὸν κάθε πλησίον ὑπάρχει ὁ Χριστός

Ὅλοι οἱ πιστοὶ χριστιανοὶ ὀφείλουμε νὰ σκεπτόμαστε ὅτι στὸν κάθε ἄλλο πιστὸ ὑπάρχει ὁ Χριστὸς καὶ πρέπει νὰ ἔχουμε τόσην ἀγάπη πρὸς αὐτόν, ὥστε νὰ εἴμαστε ἕτοιμοι νὰ θυσιάσουμε πρὸς χάρη του τὴν ψυχή μας. Δὲν ἔχουμε δὲ δικαίωμα νὰ ὀνομάζουμε ἢ νὰ θεωροῦμε κάποιον κακό, ἀλλὰ πρέπει νὰ τοὺς βλέπουμε ὅλους σὰν καλούς.

1 Απριλίου Συναξαριστής. Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας, Ἀχὰζ Δικαίου, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ἀλεξάνδρου, Διονυσίου, Ἰνγενιανῆς, Παντέρου ἢ Πανταίνου, Παρθενίου καὶ Σατουρνίνου, Βασιλείδου καὶ Γεροντίου Μαρτύρων, Πολυνίκου Μάρτυρα, Ἑρμοῦ καὶ Θεοδώρας Μαρτύρων, Μακαρίου Ὁσίου, Ἀβρααμίου Νεομάρτυρα, Εὐθυμίου τοῦ Θαυματουργοῦ, Γεροντίου Κανονάρχου, Ἰωάννου τοῦ Φιλοσόφου, Εὐλογίου Ὁσίου, Βαρσανουφίου Ὁσίου, Μακαρίου τοῦ Νέου.

Ἡ Ὁσία Μαρία ἡ Αἰγυπτία

Τὸν Βίο τῆς Ὁσίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας συνέγραψε ὁ Ἅγιος Σωφρόνιος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων (τιμᾶται 11 Μαρτίου), ὁ ὁποῖο συνέγραψε διάφορα ἀσκητικὰ καὶ ὑμνογραφικὰ κείμενα ποὺ διαποτίζονται ἀπὸ τὸ  πνεῦμα τῆς Ὀρθοδόξου θεολογίας καὶ τῆς ἀσκητικῆς παραδόσεως.
Ἡ Ὁσία Μαρία γεννήθηκε στὴν Αἴγυπτο καὶ ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Ἰουστινιανοῦ (527-565 μ.Χ.). Ἀπὸ τὰ δώδεκα χρόνια της πέρασε στὴν Αἴγυπτο μία ζωὴ ἀσωτίας, ἀφοῦ ἀπὸ τὴν μικρὴ αὐτὴ ἡλικία διέφθειρε τὴν παρθενία της καὶ εἶχε ἀσυγκράτητο καὶ ἀχόρταγο τὸ πάθος τῆς σαρκικῆς μείξεως. Ζωντας αὐτὴν τὴν ζωὴ δὲν εἰσέπραττε χρήματα, ἀλλὰ ἁπλῶς ἱκανοποιοῦσε τὸ πάθος της.
Ἡ ἴδια ξαγορεύθηκε στὸν Ἀββᾶ Ζωσιμὰ ὅτι διετέλεσε: «δημόσιον προκείμενη τῆς ἀσωτίας ὑπέκκαυμα, οὐ δόσεως τινός, μὰ τὴν ἀλήθειαν, ἕνεκεν», κάνοντας δηλαδὴ τὸ ἔργο της δωρεάν, «ἐκτελοῦσα τὸ ἐν ἐμοὶ καταθύμιον». Καὶ ὅπως τοῦ ἀπεκάλυψε, εἶχε ἀκόρεστη ἐπιθυμία καὶ ἀκατάσχετο ἔρωτα νὰ κυλιέται στὸ βόρβορο ποὺ ἦταν ἡ ζωή της καὶ σκεπτόταν ἔτσι ντροπιάζοντας τὴν ἀνθρώπινη φύση.