The rectification

 

BASIC DOGMATIC TEACHING

An Orthodox Handbook

by Protopresbyter Fr. Anthony Alevizopoulos (1931 – 1996)

Dr. of Theology, Dr. of Philosophy

Chapter  8 - The rectification

1. The Protevangelion (First Gospel)

As we have seen, the result of the fall was a differentiation in the very nature of man.  Consequently, the legacy of fallen Adam was a ponderous one: the legacy of a sickly nature, of an old, decaying root whose fate was death and deterioration.

So, how could Adam's descendants - all of humankind - be saved?

To achieve salvation, a new "root" was necessary - the root of a new Adam, and not someone from the old Adamian root. There was need of a new patriarch, who would restore man's nature back to its union with God and would make man a participant once again in the life of God. 

Ἡ ἀγάπη πρός τόν συνάνθρωπό μᾶς παρακινεῖ σέ ἱεραποστολή.Πρέπει νά ἀγαπᾶμε τήν Ἐκκλησία διότι εἶναι ἡ Μητέρα Μας

  Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ 

ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟ

 ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β΄

3) ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ

Ἡ ἀγάπη πρός τόν συνάνθρωπό μᾶς παρακινεῖ σέ ἱεραποστολή.

Ὁ χριστιανός, σύμφωνα μέ τήν διδασκαλία τοῦ π. Πορφυρίου, πρέπει νά πονᾶ, νά ἐνδιαφέρεται γιά ὅλους. Ὀφείλει νά μεριμνᾶ καί γιά ἐκείνους τούς ἀδελφούς του, πού δέν εἶναι ἀκόμη ἐνεργά, ζωντανά μέλη τῆς Ἐκκλησίας. Διά τοῦτο καί πρέπει νά δραστηριοποιεῖται ἱεραποστολικά.

Ὁ Γέροντας θεωροῦσε τήν ἱεραποστολική διάθεση καί δράση, ὡς ἀπαραίτητο στοιχεῖο τῆς ταυτότητάς μας ὡς χριστιανῶν. Ἐπεσήμαινε ὅμως, ὅτι ἡ καλλίτερη ἱεραποστολή γίνεται μέ τό καλό μας παράδειγμα, τήν ἀγάπη μας, τήν πραότητά μας.

Ἡ προσευχή πού γίνεται διά μέσου μελέτης καί θεωρίας.

 Ο Αόρατος πόλεμος 

ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

 Απόδοση στη νέα Ελληνική: Ιερομόναχος Βενέδικτος

Έκδοση Συνοδείας Σπυρίδωνος Ιερομονάχου, Νέα Σκήτη, Άγιον Όρος

 

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΜΖ΄  Ἡ προσευχή πού γίνεται διά μέσου μελέτης καί θεωρίας.

Επειδή και η διάνοια με την οποία ο νους θεωρητικά μεταβαίνει από ένα νόημα σε άλλο και κάνει τους συλλογισμούς του ονομάζεται λόγος διανοητικός, γι αυτό και η θεωρία και μελέτη όταν γίνεται με τον παρόμοιο διανοητικό λόγο στα θεία και πνευματικά νοήματα, από τους πατέρες θεωρείται ως προσευχή (87), και όταν στο τέλος της παρόμοιας μελέτης ζητήσουμε από τον Θεό να μας δώση κάποια χάρι και αρετή που επιθυμούμε, με την δύναμι των νοημάτων εκείνων που μελετήσαμε. Γιατί κατά κάποιον τρόπο η μεταβατική εκείνη κίνησις του νού και θεωρία και μάλιστα αυτή που γίνεται με κάποια κατάνυξι και με τα θεοφιλή πάθη της καρδιάς, είναι νοητή φωνή και προσευχή, την οποία ο Κύριος που είναι ο πρώτος Νους και ποιητής των νόων. Γι αυτό και συ, θέλοντας να προσευχηθής για κάποιο διάστημα χρονικό, για παράδειγμα για μισή ώρα ή για μία ή και περισσότερη ώρα, μπορείς να προσθέσης στην προσευχή σου και μια μελέτη πνευματική, όπως η ζωή και το πάθος του Ιησού Χριστού, αναφέροντας και καταθέτοντας πάντοτε τις πράξεις του στην αρετή εκείνη που εσύ ζητείς και επιθυμείς· όπως, για παράδειγμα, αν επιθυμής και θέλης να λάβης την αρετή της υπομονής, θα μελετήσης κάπως το Μυστήριο της Μαστιγώσεως και του δαρμού του Κυρίου με τον εξής τρόπο:

Ἡ δύναμις τοῦ Ψαλτηρίου. Ἡ ζωή καί οἱ ἀγῶνες τοῦ Γέροντος π. Κλεόπα Ἡλίε.

 Ἡ δύναμις τοῦ Ψαλτηρίου

π.Ἰωαννίκιος  Μπάλαν

 

Μᾶς ἔλεγε ὁ π. Κλεόπας πᾶς ἐταξίδευσαν καί οἱ τρεῖς 'Αδελφοί στό Κέρναουτς, τό καλοκαίρι τοῦ 1930. Δεδομένου ὅτι ὁ Γεώργιος ὑπηρέτησε ἐκεῖ τήν στρατιωτική του θητεία, ἀπεφάσισαν νά ὑπάγουν μαζί γιά νά πάρουν τό δικό του ἀπολυτήριο τοῦ στρατοῦ.
Παίρνοντας εὐλογία ἀπό τόν π. 'Ιωαννίκιο, τόν ἡγούμενο τῆς Σκήτης, ἀνεχώρησαν μέ τά πόδια ἀπό τό Νεάμτς γιά τήν βορεινή Μολδαβία. Καθ' ὁδόν συμφώνησαν νά περπατοῦν σέ μιά ἀπόστασι 10-15 βημάτων μακριά ὁ ἕνας ἀπό τόν ἄλλον γιά νά λέγουν συνεχῶς τήν εὐχή καί τούς Ψαλμούς τοῦ Δαβίδ, τούς ὁποίους ἤξεραν ἀπό στήθους.
'Ο πρῶτος σταθμός πού ἔκαναν ἦτο τό Μοναστήρι τοῦ 'Αγίου Νεομάρτυρος 'Ιωάννου τῆς Σουτσεάβας. Κατόπιν ἀναχωρῶντας γιά τό Κέρναουτς, ἔφθασαν σ' ἕνα χωριό τοῦ νομοῦ Ντοροχόϊ καί δέν εὕρισκαν τόπο νά ξεκουρασθοῦν τήν νύκτα. 'Αλλά μία εὐσεβής γυναῖκα, βλέποντας τούς ξένους, τούς εἶπε:
-Τί ἐπιθυμεῖτε, ἀδελφοί;

Τό Δεσποτικό Αἷμα. Φῶς καί Φωτιά. Θαύματα καί ἀποκαλύψεις ἀπό τή Θεία Λειτουργία

Το Δεσποτικό Αίμα

Κατά τη διάρκεια της θείας λειτουργίας στο χωριό Ζάρκα της Ιορδανίας, στις 21 Απριλίου 1991, μετά τη μεγάλη είσοδο, ο ορθόδοξος ιερέας τοποθέτησε τα τίμια Δώρα στην αγία τράπεζα.
   Ξαφνικά είδε το δισκάριο γεμάτο αίμα. Από τον άγιο Άρτο ξεχυνόταν επίσης αίμα ζεστό. Ο ιερέας έβαλε τις φωνές, και οι πιστοί έτρεξαν στο ιερό να δουν τι συμβαίνει.
   Βλέποντας το θαυμαστό γεγονός, έμειναν άφωνοι. Άλλοι προσπαθούσαν να μεταλάβουν μερικές σταγόνες, ενώ άλλοι να χρίσουν το σώμα τους.
   "Επισκέφθηκα την πόλη", διηγείται αυτόπτης μάρτυρας, "για να δω από κοντά το θεϊκό σημείο. Χιλιάδες κόσμου είχαν κατακλύσει την περιοχή. Ο ιερέας είχε κατορθώσει να φυλάξει δύο κομματάκια Άρτου. Ομολογώ πως αυτό που έβλεπα δεν ήταν άρτος και οίνος. Ήταν Σώμα και Αίμα Χριστού".

Ἡ Ἅλωση τῆς ἐθνικῆς μας ταυτότητας. Κωνσταντῖνος Χολέβας

 Η Άλωση της εθνικής μας ταυτότητας

Κωνσταντίνος Χολέβας- Πολιτικός Επιστήμων

Στις 29 Μαίου κάθε χρόνο τιμούμε αυτούς που αγωνίσθηκαν και έπεσαν υπέρ Πίστεως και Πατρίδος στα τείχη της Βασιλεύουσας το 1453. Θυμόμαστε την υπερήφανη απάντηση του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου προς τον Μωάμεθ τον Πορθητή, μία απάντηση που έρχεται να προστεθεί στη χορεία των πολλών ΟΧΙ του Ελληνισμού. Και διδασκόμαστε από τα γεγονότα μετά την Άλωση.
Για να γίνει η Ιστορία δίδαγμα για το παρόν και το μέλλον πρέπει να μαθαίνουμε από τα παθήματα του Γένους και να αντλούμε δυνάμεις από τις ζωογόνες πηγές που κράτησαν όρθιους τους προγόνους μας και τους βοήθησαν να μην τουρκέψουν.
Οι δυνάμεις αυτές, οι οποίες διατήρησαν την εθνική ταυτότητα και το αντιστασιακό πνεύμα των Ελλήνων, ήσαν η Ορθόδοξη Εκκλησία, η αγάπη για την Παιδεία και τα γράμματα, η Μεγάλη Ιδέα, η συνείδηση της συνέχειας και της διαχρονικότητας του Ελληνισμού, η αλληλεγγύη, ο θεσμός των κοινοτήτων, το εμπορικό μας δαιμόνιο.

Οἱ Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ δέν ἑορτάζουν τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά τό θάνατό του!

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ & ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ
Ἀκτὴ Θεμιστοκλέους 190, 185 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ, Τηλ. +30 210 4514833 (19), Fax +30 210 4528332 e-mail: impireos@hotmail.com

Εν Πειραιεί τη 29η Μαΐου 2013

ΔΕΛΤΙΟΝ ΤΥΠΟΥ

ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΔΕΝ ΕΟΡΤΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ΑΛΛΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ!

Αναφορά σε μια κολοσσιαίων διαστάσεων σύγχρονη πλάνη.

Με την δύναμη και την Χάρη της λαμπροφόρου Αναστάσεως του Κυρίου μας Ιησού Χριστού θέλουμε με το παρόν να γνωρίσουμε στο χριστεπώνυμο πλήρωμα της τοπικής μας Εκκλησίας μια σοβαρή παρεκτροπή. Την στιγμή που σύμπας ο χριστιανικός κόσμος, εορτάζει με ξεχωριστό τρόπο την Ανάσταση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, το μεγαλύτερο και λαμπρότερο γεγονός της ανθρώπινης ιστορίας, η Εταιρεία «Σκοπιά», η οργάνωση των Μαρτύρων του Ιεχωβά, αποτελούν θλιβερή εξαίρεση, αρνούνται την Ανάσταση του Χριστού και ως εκ τούτου δεν θέλουν να την εορτάζουν, αν και τελευταία αυτοαποκαλούνται «χριστιανοί». Και δεν σταματούν εκεί, αλλά χαρακτηρίζουν τη μεγάλη εορτή του Πάσχα, εορτή σατανικής εμπνεύσεως, ειδωλολατρική εορτή (Σκοπιά, 15-5-95, σελ.18-19)! Αντί της Αναστάσεως του Χριστού, εορτάζουν, στις 14 του εβραϊκού μήνα Νισάν, μαζί με το εβραϊκό Πάσχα, την εορτή του θανάτου Του! Αρνούνται να εορτάσουν την Ανάσταση του Κυρίου και εορτάζουν το θάνατό Του!

Συζήτηση μέ τόν γέροντα Θαδδαῖο γιά τόν θρησκευτικό τουρισμό

ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΘΑΔΔΑΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΤΟΥΡΙΣΜΟ

Ερώτηση: Ποια είναι η γνώμη σας για τις δημοφιλείς στις μέρες μας οργανωμένες τουριστικές επισκέψεις στα μοναστήρια, και για τις άλλες μοντέρνες τάσεις της εκκλησίας μας;

Απάντηση: Είναι λάθος να επισκέπτονται οι άνθρωποι τα μοναστήρια από ενδιαφέρον για την αρχιτεκτονική και την ιστορία τους. Αλλά εκείνοι που πηγαίνουν σ' αυτές τις επισκέψεις όχι μόνο για να δουν παλιές τοιχογραφίες, αλλά και για να βρουν ειρήνη στην ψυχή τους, θα επιστρέψουν από το ταξίδι τους με χαρά στην ψυχή τους.

Ἡ γενοκτονία καί ὁ διωγμός τῶν Χριστιανῶν στή Συρία. Κωνσταντῖνος Παπαδόπουλος

Η γενοκτονία και ο διωγμός των Χριστιανών στη Συρία

 Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος
Ο Χριστιανισμός στη Συρία χρονολογείται, επίσημα, από τον 1^ο μ.Χ. αιώνα. Ελληνορθόδοξοι και καθολικοί απαριθμούνται περίπου στα 2,5 εκ., συνολικά, χριστιανοί στη χώρας Το σχέδιο εξόντωσής τους, με την αφορμή του εμφυλίου, έχει πάρει σάρκα και οστά από τους φανατικούς ισλαμιστές αντάρτες. Έτσι μεταφράζεται η πολυδιαφημιζόμενη «αραβική άνοιξη».
Υπό την ανοχή των δυτικών, οι ένοπλοι αντάρτες που συνεργάζονται με τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό, με την δικαιολογία αντιποίνων, έχουν προχωρήσει τον τελευταίο καιρό σε σφαγές χριστιανών, ανεξαρτήτου φύλου ή ηλικίας. Ολόκληρα χωριά έχουν σφαγιαστεί.

Περί αἱρέσεως και αἱρετικῶν (Μέγας Ἀθανάσιος)

Μέγας Ἀθανάσιος
 Κάθε αἵρεσις ἔχει ὡς πατέρα τῆς πλάνης της τόν διάβολο, ὁ ὁποῖος ἀπό τήν ἀρχή μετεστράφη καί ἔγινε ἀνθρωποκτόνος καί ψεύστης. Οἱ αἱρετικοί ὅμως δέν θέλουν νά παρουσιάζωνται ὡς ὁπαδοί τοῦ διαβόλου.

Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Παρασκευής 31-05-13.

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2012. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Πράξεις Των Αποστόλων κεφ. ι΄ 44 - ια΄ 10

ι΄ 44 - ια΄ 10 

 

Ευαγγέλιον: Κατά Ιωάννην κεφ. Η΄ 21 - 30  

Η΄ 21 - 30 
 

 Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Hisijía y Teología Ortodoxas por el Metropolita Ierózeos Vlajos

Hisijía y Teología Ortodoxas

por el Metropolita Ierózeos Vlajos

Cap. F) El templo increado y el templo creado (pág. 238, 239, 249)

Lo dicho anteriormente es válido también para el templo creado e increado. El culto se hace dentro de un Templo concreto, pero simultáneamente con la oración noerá y la teología empírica el hombre puede introducirse en un Templo increado, el Templo de la Deidad.

El Apóstol Pablo habla sobre la tienda creada de Moisés y la tienda increada del Logos. Tienda creada es la que construyó Moisés por mandamiento de Dios e increada es el misterio que vive uno con la encarnación del Hijo y Logos de Dios. (Ver la epístola a los Hebreos 8,1-2 y 9,11).

Templo increado es la contemplación de Dios que los Profetas se hacen dignos y merecedores de ver. En el libro del Apocalipsis, San Juan el Evangelista analiza y explica todo el Templo increado en el que se hizo merecedor de entrar, mientras se encontraba dentro de la cueva de la Apocalipsis en la isla de Patmos.

The Fall

  BASIC DOGMATIC TEACHING

An Orthodox Handbook

by Protopresbyter Fr. Anthony Alevizopoulos (1931 – 1996)

Dr. of Theology, Dr. of Philosophy

Chapter  7 - The Fall

1. The fall of the demons

God's creations were discerned for their inner unity and harmony.  The divine love was the life-giving force for the entire world.

But man did not remain faithful to that communion with the divine love, and sought to emancipate himself from his Creator.

However, even before man's Fall, another fall had taken place among the angels which had been created prior to the visible world.

«How is fallen from heaven the Day Star, which used to rise early in the morning!»  asks the Prophet Isaiah (Isaiah 14:12) and he replies that this was on account of his excessive vanity :

Πῶς ἀντιμετωπίζεται τό κακό.Ὄχι κατάκριση ἀλλά ἀγάπη

  Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ 

ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟ

 ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β΄

3) ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ

Πῶς ἀντιμετωπίζεται τό κακό.

Πολλές φορές ἐρχόμαστε ἀντιμέτωποι μέ κακές συμπεριφορές. Πῶς πρέπει νά ἐνεργοῦμε;

-Πάντα πρέπει νά ἔχουμε ἀγάπη, τόνιζε ὁ π. Πορφύριος, καί νά μήν ἀφήνουμε οὔτε τήν ἐλάχιστη κακή σκέψη γιά τόν πλησίον, νά μένει μέσα μας.Ὑπογράμμιζε δέ, ὅτι ποτέ δέν πρέπει νά ἀγανακτοῦμε μέ τόν συνάνθρωπό μας, ἀλλά νά στέλνουμε πάντα τήν ἀγαθή μας διάθεση πρός ὅλους.

Συμβούλευε νά ἔχουμε ἀγάπη, πραότητα, εἰρήνη, γιά νά βοηθᾶμε τόν συνάνθρωπό μας ὅταν κυριεύεται ἀπό τό κακό. Νά μήν λέμε λόγια γιά τή ζωή τοῦ ἄλλου, ἀλλά νά εἴμαστε ἐλεήμονες καί νά τόν συγχωροῦμε. Νά μήν ἀγανακτοῦμε μέ τούς βλάσφημους, ἀλλά νά προσευχόμαστε γι’ αὐτούς.

Τί εἶναι ἡ νοερή προσευχή καί πῶς πρέπει νά γίνεται.

 Ο Αόρατος πόλεμος 

ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

 Απόδοση στη νέα Ελληνική: Ιερομόναχος Βενέδικτος

Έκδοση Συνοδείας Σπυρίδωνος Ιερομονάχου, Νέα Σκήτη, Άγιον Όρος

 

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΜΣΤ΄  Τί εἶναι ἡ νοερή προσευχή καί πῶς πρέπει νά γίνεται.

Η νοερή και καρδιακή προσευχή, σύμφωνα με τους Αγίους Πατέρες τους καλουμένους Νηπτικούς, είναι η συγκέντρωσις του ανθρώπινου νού στην καρδιά του κυρίως, και χωρίς να ομιλή με το στόμα, με μόνο τον ενδιάθετο λόγο, ο οποίος ομιλείται μέσα στην καρδιά, να λέγη αυτή τη σύντομη και μονολόγιστη προσευχή· δηλαδή το «Κύριε, Ιησού Χριστέ, Υιε του Θεού, ελέησόν με», κρατώντας λίγο και την αναπνοή (85). Καταχρηστικά όμως και ευρύτερα νοερή προσευχή λέγεται και κάθε άλλη δέησις που δεν θα γίνη με το στόμα, αλλά με τον ενδιάθετο λόγο της καρδιάς που αναφέρθηκε.

Αν, λοιπόν, αδελφέ, αγαπάς να εισακουσθής πιο εύκολα από τον Θεό και να λάβης εκείνο που του ζητάς, αγωνίζου όσο μπορείς σ αυτή τη νοερή προσευχή, παρακαλώντας τον Θεό με όλο σου τον νού και την καρδιά για να σε ελεήση και να σου δώση εκείνα που είναι απαραίτητα και σε συμφέρουν για τη σωτηρία σου.

Οἱ πρῶτοι πειρασμοί τοῦ Δοκίμου Κωνσταντίνου. Ἡ ζωή καί οἱ ἀγῶνες τοῦ Γέροντος π. Κλεόπα Ἡλίε.

Οἱ πρῶτοι πειρασμοί τοῦ Δοκίμου Κωνσταντίνου

Ἡ ζωή καί οἱ ἀγῶνες τοῦ Γέροντος π. Κλεόπα Ἡλίε

Κεφάλαιο δεύτερο. 

π.Ἰωαννίκιος  Μπάλαν

 

῞Οταν ὁ ἀδελφός Κωνσταντῖνος ἦτο τσοπάνης μέ τά βόδια τῆς Μονῆς, ἔμενε στό κελλί μ' ἕναν ἄλλο 'Αδελφό, ὀνόματι Νικόλαο, στόν ὁποῖον τοῦ ἄρεσε πολύ ἡ τάξις καί ἡ καθαριότης. ῞Οταν ἐπέστρεψε κάποτε ἀπό τό διακόνημα ὁ Κωνσταντῖνος, ἔβγαλε τά τσαρούχια του ἔξω καί μπῆκε μέσα στό κελλί, χωρίς νά τινάξη τά ροῦχα του. 'Ο Δόκιμος Νικόλαος, ὅταν τόν εἶδε, τοῦ ἔδωσε μία μέ τό χέρι, διότι δέν διατηροῦσε τήν καθαριότητα.
Τότε ὁ Κωνσταντῖνος ἐπῆγε στούς μεγαλυτέρους 'Αδελφούς, ξυπόλυτος καί μισόγυμνος, ὅπως ἦτο, καί τούς εἶπε αὐτό πού τοῦ συνέβη, ἐνῶ αὐτοί τόν ἐπέπληξαν λέγοντάς του: «'Αδελφέ Κωνσταντῖνε, ποῦ εἶναι οἱ πληγές τοῦ Χριστοῦ στό σῶμα σου;»
'Αργότερα μᾶς ἔλεγε ὁ π. Κλεόπας: «Νά, πῶς μέ παρηγόρησαν οἱ μεγαλύτεροι 'Αδελφοί μου! καί μή ἔχοντας καταφύγιο, μ' ἐπῆρε ὁ ἀδελφός Βασίλειος, ὁ μελισσοκόμος τῆς Σκήτης, καί μέ φιλοξένησε γιά λίγο καιρό σέ μιά ἀποθήκη, ὅπου διατηροῦσε τίς κυψέλες».

Μια πειστική ἀπόδειξη. Θαύματα καί ἀποκαλύψεις ἀπό τή Θεία Λειτουργία

Μια πειστική απόδειξη

   Στον ιερό ναό του Τιμίου Σταυρού της Λαύρας του αγίου Αλεξάνδρου Νέφσκι, στην Πετρούπολη της Ρωσίας, συνέβη κάποτε το ακόλουθο συγκλονιστικό περιστατικό:
   Στη διάρκεια μιας θείας λειτουργίας, ο λειτουργός αρχιερέας Στέφανος, αφού διάβασε την ευχή "Πιστεύω, Κύριε, και ομολογώ...",σήκωσε το κάλυμμα του αγίου ποτηρίου κι έμεινε σαν αποσβολωμένος.
Είδε μέσα σάρκα κι αίμα ανθρώπινα! Γύρισε τότε στο διάκονο, τον κατοπινό στάρετς Σαμψών (1979), και του είπε: "Βλέπεις, πάτερ";
   Τι να έκαναν;... Ο επίσκοπος αφού τοποθέτησε το άγιο ποτήριο στην αγία τράπεζα, γονάτισε και ικέτεψε τον Κύριο να κάνει έλεος. Πώς θα μετέδιδε σάρκα ανθρώπινη στους πιστούς; Ποιός θα την έπαιρνε;

«Σύμφωνα μὲ τὰ γεγονότα ποὺ βιώνουμε σήμερα, μποροῦμε να ἐλπίζουμε καὶ πῶς;». Πρεσβ. Ἀθανασίου Μηνᾶ

«Σύμφωνα μὲ τὰ γεγονότα ποὺ βιώνουμε σήμερα, μποροῦμε να ἐλπίζουμε καὶ πῶς;»

«Καὶ δὸς ἡμῖν σήμερον τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον» (μιὰ διαφορετικὴ ἑρμηνεία στὸ σήμερα)

Πρεσβ. Ἀθανασίου Μηνᾶ

Ὁ Τριαδικὸς Θεὸς καὶ ὁ Σωτήρας Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι καὶ τὸ ἀντικείμενο τῆς ἐλπίδος μας καὶ ὁ Δημιουργός της.

Ἐλπίς, μὴ στηριζομένη ἐπὶ τοῦ Σωτῆρος Μεσσίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, εἶναι πλάνη καὶ ἀπάτη.                                                           

 Ὁ ἅγιος γέροντας Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης, μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ, εἶχε προειδοποιήσει: «Ὅλα ὅσα λέγονται καὶ γίνονται στὶς ἡμέρες μας διέπονται καὶ διαποτίζονται ἀπὸ τὸ πνεῦμα τῆς πλάνης καὶ τῆς ἀπάτης». Ἀλλὰ καὶ στὴν Καινὴ Διαθήκη παροτρύνει ὁ Ἀπ. Παῦλος στὴν πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολή, κεφ. γ΄, 13: «ἀλλὰ παρακαλεῖτε ἑαυτοὺς καθ᾿ ἑκάστην ἡμέραν ἄχρις οὗ τὸ σήμερον καλεῖται, ἵνα μὴ σκληρυνθῇ ἐξ ὑμῶν τις ἀπάτῃ τῆς ἁμαρτίας».  Ἐκτὸς τούτου καὶ στὸ μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος, τοῦ εἰσαγωγικοῦ ἀπαραιτήτου μυστηρίου γιὰ τὴ σωτηρία μας, κατὰ τὴν εὐχὴ ποὺ σφραγίζει ὁ ἱερεὺς τὸ νερό, λέει: «Ἐπιφάνηθι Κύριε τούτῳ· καὶ δὸς μεταποιηθῆναι τὸν ἐν αὐτῷ βαπτιζόμενον, εἰς τὸ ἀποθέσθαι μὲν τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον, τὸν φθειρόμενον κατὰ τὰς ἐπιθυμίας τῆς ἀπάτης, ἐνδύσασθαι δὲ τὸν νέον, τον ἀνακαινούμενον κατ᾿ εἰκόνα τοῦ κτίσαντος αὐτόν, ἵνα γενόμενος σύμφυτος τῷ ὁμοιώματι τοῦ θανάτου σου διὰ τοῦ Βαπτίσματος, κοινωνὸς και τῆς ἀναστάσεώς σου γένηται...».

Τί είναι η Μεσοπεντηκοστή;

«Ο Μεσσίας (= Χριστός), όταν η εορτή ήταν στο μέσο, στάθηκε ανάμεσα στους διδασκάλους του μωσαϊκού Νόμου και τους δίδασκε».

Την εορτή της Μεσοπεντηκοστής την εορτάζουμε για την τιμή των δύο μεγάλων εορτών, δηλαδή του Πάσχα και της Πεντηκοστής, επειδή αυτή και ενώνει και συνδέει τις δύο αυτές εορτές. Η εορτή της Μεσοπεντηκοστής θεσπίστηκε για τον εξής λόγο: Μετά το υπερφυές θαύμα που έκαμε ο Χριστός στο παράλυτο, οι Ιουδαίοι, σκανδαλισμένοι δήθεν για το Σαββάτου (διότι πράγματι, Σάββατο θεράπευσε ο Κύριος τον παράλυτο), Τον καταδίωκαν και ζητούσαν να τον σκοτώσουν. Για το λόγο αυτό ο Ιησούς έφυγε από τα Ιεροσόλυμα και πήγε στη Γαλιλαία, όπου και διέμενε στα όρη της περιοχής εκείνης με τους μαθητές Του. Εκεί έκανε το υπερφυές θαύμα του πολλαπλασιασμού των πέντε άρτων και των δύο ιχθύων, και έφαγαν και χόρτασαν πέντε χιλιάδες άνδρες, χωρίς να υπολογίζονται στον αριθμό αυτό γυναίκες και παι­διά.

Ἡ ΕE ἀποφάσισε τήν προώθηση ὅπλων στούς μισθοφόρους ἀντάρτες τῆς Συρίας τήν ὥρα πού μόλις κατέσφαξαν ἕνα ὁλόκληρο χωριό χριστιανῶν στήν Συρία

Ούτε τα προσχήματα δεν κρατούν πλέον στην αγαπητή "οικογένεια στην οποίαν ανήκομεν", την "Δύσην"!
24 ώρες μετά την χειρότερη σφαγή χριστιανών που έγινε από την αρχή της εισβολής των μισθοφόρων δολοφόνων ισλαμιστών στην Συρία, Τούρκων, Τσετσένων, Βοσνίων, και λοιπών "δημοκρατών", η Ε.Ε αποφάσισε την επιχορήγηση των δολοφόνων ισλαμιστών με οπλισμό δυτικής προελεύσεως.

Ας δούμε πρώτα την απίστευτη ολική σφαγή αμάχων χριστιανών, και μετά την απόφαση των Στοών της Ε.Ε.

Ασύλληπτη θηριωδία! Ισλαμιστές κατέσφαξαν γυναίκες, παιδιά, γέροντες, όλους, σε χριστιανικό χωριό στην Συρία .

Γερόντισσα Μακρίνα-Λόγια καρδιᾶς

Στήν ώρα της διακονίας (εργασίας) μας, ή οτιδήποτε άλλο κάνουμε, αντί νά αργολογήσουμε, αντί νά συζητήσουμε, αντί να πούμε ιστορίες, αντί νά πούμε πνευματικά, καλύτερα είναι νά λέμε τήν "ευχή". Γιατί μέσα καί στά πνευματικά ακόμη θά υπάρχει καί μία κατάκριση, ένα κουτσομπολιό, μία αργολογία, μία μεμψιμοιρία,, θά υπάρξουν αστεϊσμοί, διάφορα. Όταν μάς έρχεται διάθεσις γιά συζήτηση, όταν μάς πιάνει πλήξη, μάς πιάνει στενοχώρια, νά ξέρετε είναι γιατί δέν κυνηγάμε τήν "ευχή".

Στοχασμοί του Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

 

Η ψυχή πιο σημαντική από το σώμα

Ο άνθρωπος είναι σαν το πουλί , που ο καιρός το στολίζει με πολύχρωμα πούπουλα. ¨Όμως, σαν έρθει θα μαδήσει τα πούπουλά σου. Άμα δέσεις υπερβολικά την ψυχή σου με τα πούπουλα ,  ο καιρός μαζί με τα πούπουλα θα μαδήσει και την ψυχή σου. Ω, πόσο άσχημη θα είναι τότε η γύμνια σου!

Ο άθεος είναι δήμιος του εαυτού του

Όταν ο άνθρωπος στρέψει το πρόσωπό του στον Θεό, όλοι οι δρόμοι οδηγούν σ’ Αυτόν. Όταν ο άνθρωπος αποστρέψει το πρόσωπό του από τον Θεό, όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην καταστροφή.

Όποιος αρνηθεί τον Θεό, με τον λόγο και την καρδιά, τίποτα δεν μπορεί να κάνει στη ζωή, που να μην οδηγεί στην ολοκληρωτική ερήμωση του σώματος και της ψυχής.

Γι’ αυτό μην βιάζεσαι να ψάξεις δήμιο για τον άθεο. Τον βρήκε μόνος του στον εαυτό του, πιο αξιόπιστο, απ’ όσο όλος ο κόσμος μπορούσε να του προσφέρει.

Χρυσοστομικοί λόγοι

 

Ἀνεξήγητη εἵναι ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ καί ἀκατάλητη ἡ στοργή Του,
ἀνέκφραστη ἡ ἀγαθότητα Του καί ἀνεξιχνίαστη ἡ φιλανθρωπία Του.

Definición del término Iglesia Según el Yérontas Porfirio

 

Ὁρισμός τῆς Ἐκκλησίας

ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟ

Definición del término Iglesia Según el Yérontas Porfirio

- ¿Qué es la Iglesia?

-La Iglesia, según la única definición que existe y es del Apóstol Pablo, es el Cuerpo mistiríaco del Θεάνθρωπος (zeántropos Dios y hombre) Cristo. Es una realidad que es indefinible, si no se vive no se puede definir. Y se vive también de la persona que se incorpora y permanece incorporada orgánicamente en Ella.

Se debe recalcar desde el principio que, cuando utilizamos el término Iglesia, entendemos la Iglesia Ortodoxa y sólo Ella.

Ninguna otra, de las llamadas “Iglesias”, es la verdadera Iglesia, puesto que Una es la Iglesia que ha fundado el Cristo. Sólo ella ha mantenido sin cambiar nada, totalmente enteros, los dogmas de los siete Sínodos Ecuménicos y también la Santa Παράδοση (parádosi, divina entrega y tradición; que son la Santa escritura, los Santos Cánones, los escritos de los Santos Padres, el Culto, los Misterios o Sacramentos, la Iconografía y generalmente la ética, conducta moral y dogmas ortodoxos).

Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Πέμπτης 30-05-13.

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2012. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Πράξεις Των Αποστόλων κεφ. ι΄ 34 - 43

ι΄ 34 - 43

 

Ευαγγέλιον: Κατά Ιωάννην κεφ. Η΄ 12 - 20

Η΄ 12 - 20

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

The image of the Trinitarian God

  BASIC DOGMATIC TEACHING

An Orthodox Handbook

by Protopresbyter Fr. Anthony Alevizopoulos (1931 – 1996)

Dr. of Theology, Dr. of Philosophy

Chapter  6 - The image of the Trinitarian God
1. The image and the prototype
«Then God said, “Let us make humankind according to Our image and according to likeness, and let them (man and woman) rule the fish of the sea and the birds of the sky and the cattle and all the earth and all the creeping things that creep upon the earth.” And God made humankind; according to divine image He made it; male and female He made them.»  (Gen.1:26-27. Cmp Gen.5:1, 9:6, Wisd.Solomon 2:23)
Man, therefore, was created according to the image of the Trinitarian God ("in the image of"). This means that in order to actually know what man is - in his own nature - we need to know about God Himself, Who is man's prototype. This signifies that man is not the prototype; he is an image of the prototype.

Δέν πρέπει νά κατακρίνουμε τούς ἐκπροσώπους τῆς Ἐκκλησίας. Δέν πρέπει νά κατακρίνουμε κανένα

  Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ 

ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟ

 ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β΄

3) ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ

Δέν πρέπει νά κατακρίνουμε τούς ἐκπροσώπους τῆς Ἐκκλησίας.

Τόνιζε ὁ Γέροντας ὅτι δέν πρέπει νά δεχόμαστε τούς ἱεροκατηγόρους· νά μήν ἐπιτρέπουμε νά κατηγοροῦν τούς ἐκπροσώπους τῆς Ἐκκλησίας. Δέν θά πρέπει νά πιστεύουμε τούς κατηγόρους τῶν ἱερωμένων. Ἀκόμη οὔτε καί νά σκεπτόμαστε τά λεγόμενά τους. Οὔτε νά τά μεταφέρουμε σέ ἄλλους.

Ὅσοι κατηγοροῦν τούς ἐκπροσώπους τῆς Ἐκκλησίας, δέν Τήν ἀγαποῦν. Ὅποιος ἀγαπάει θυσιάζεται, προσεύχεται, ἀγκαλιάζει τόν ἄλλον. Σκεπάζει τά λάθη τοῦ ἄλλου, μιμούμενος τον Χριστό. Ἀνταποδίδει καλό στό κακό.

Ἡ προσευχή

 Ο Αόρατος πόλεμος 

ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

 

 Απόδοση στη νέα Ελληνική: Ιερομόναχος Βενέδικτος

Έκδοση Συνοδείας Σπυρίδωνος Ιερομονάχου, Νέα Σκήτη, Άγιον Όρος

 

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΜΕ΄  Ἡ προσευχή

Αν και η απιστία προς τον εαυτό μας και η ελπίδα προς τον Θεό και η εξάσκησις, είναι τόσο απαραίτητα στον πόλεμο αυτόν, όπως αποδείχθηκε μέχρις εδώ, περισσότερο αναγκαία και από τα τρία αυτά είναι η προσευχή (που είπαμε ότι είναι το τέταρτο όπλο στο πρώτο κεφάλαιο)· με αυτήν μπορούμε να λάβουμε από τον Κύριό μας, όχι μόνον εκείνα που είπαμε, αλλά και κάθε άλλο καλό. Γιατί η προσευχή είναι μέσον και όργανο για να λάβουμε όλες εκείνες τις χάρες που μας πλημυρίζουν προερχόμενες από εκείνη την πηγή της αγάπης και της αγαθότητος του Θεού· με την προσευχή θα βάλης το μαχαίρι στο χέρι του Θεού, για να πολεμά και να νικά για σένα. Και για να μεταχειρισθής καλά την προσευχή αυτή, πρέπει να την κάνης παντοτεινή και να γίνη συνήθεια, και να κοπιάζης για να έχης τα εξής αποτελέσματα.

Γέρων Θαδδαῖος-Περί οἰκογενειακῆς ζωῆς-Ὁ πατέρας, ἡ νύφη καί ἡ πεθερά

 

ΓΕΡΩΝ ΘΑΔΔΑΙΟΣ- ΠΕΡΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΖΩΗΣ- Ο ΠΑΤΕΡΑΣ Η ΝΥΦΗ ΚΑΙ Η ΠΕΘΕΡΑ.

Περί  οικογενειακής ζωής

 Πριν από οκτώ χρόνια ήρθε σε μένα κάποιος εμφανώς στενοχωρημένος. Τα μάτια του ήταν γεμάτα δάκρυα. «Τι συμβαίνει;», τον ρώτησα. O άνθρωπος αυτός είχε δύο γιους. O ένας απ' αυτούς, φοιτητής ιατρικής, είχε σταματήσει να πηγαίνει στις παραδόσεις των μαθημάτων της σχολής του τα τελευταία δύο χρόνια. Δεν υπήρχε σπίθα χαράς μέσα του — είχε χάσει κάθε διάθεση ζωής. Το παιδί ήταν ολότελα μπερδεμένο. Του είπα να μην ανησυχεί και να αρχίσει να πηγαίνει τον γιο του για τρέξιμο στο βουνό Αβάλα, κοντά στο Βελιγράδι, κάθε μέρα, ειδικά μεσοβδόμαδα, που δεν έχει πολύ κόσμο. Το παιδί ήταν απλώς πολύ κουρασμένο και εξουθενωμένο από όλη την πίεση της σχολής του. Ο πατέρας ρώτησε αν έπρεπε να φέρει το παιδί σε μένα, αλλά του είπα ότι δεν ήταν απαραίτητο. Είπα ότι θα τα ξαναλέγαμε, όταν θα ερχόμουν στο Βελιγράδι.

Συναντηθήκαμε όντως κάποια μέρα, μπροστά στο ναό του Αγίου Γεωργίου στο Βελιγράδι, στο προάστιο του Μπάνοβο Μρντο. Το παιδί ήταν μια χαρά και δεν υπήρχε πάνω του ίχνος από την προηγούμενη κατάπτωση και απάθεια. Το κορμί του χρειαζόταν οξυγόνο, προκειμένου να τραφεί το μυαλό.

Ἡ ἁμαρτία τοῦ γέρο Αὐγουστίνου. Θαύματα καί ἀποκαλύψεις ἀπό τή Θεία Λειτουργία

 Η αμαρτία του γέρο Αυγουστίνου

      Ένας ευλογημένος αγιορείτης μοναχός, ο γερο-Αυγουστίνος ο Ρώσος (1882-1965), ήταν πολύ ενάρετος, πολύ ταπεινός και πολύ αγωνιστής.
   Κάποτε παρουσιάστηκε ο διάβολος μέσα στο κελί του σαν σκύλος φοβερός. Πετούσε φωτιές από το στόμα και όρμησε πάνω στο γέροντα για να τον πνίξει, επειδή, όπως του είπε, καιγόταν από τις προσευχές του.
   Ο γερο-Αυγουστίνος τον άρπαξε και τον πέταξε στον τοίχο φωνάζοντας:
   - Κακέ διάβολε, γιατί πολεμάς τα πλάσματα του Θεού;

Διωγμὸς ἀντίστοιχος τῶν σφαγῶν τοῦ Διοκλητιανοῦ.

Ἀντιγράφουμε ἀπὸ «τὸ Βῆμα τῆς Κυριακῆς» (19-5-2013): «Ἕνα ἑκατομμύριο χριστιανοί – ἐπὶ συνόλου 2,5 ἑκατομμυρίων – καὶ ἀρκετὲς δεκάδες χιλιάδες ἀλεβίτες – ἐπὶ συνόλου 2 ἑκατομμυρίων ἀλεβιτῶν – εἶναι στόχος τῶν μουσουλμάνων ''ἐξεγερμένων'' στὴ Συρία μὲ προτεραιότητα τὴ σφαγὴ τῶν χριστιανῶν κληρικῶν καὶ τὴν καταστροφὴ τῶν ἐκκλησιῶν τους. Ἐκκλήσεις ἀπὸ τὸ Βατικανό, τὰ Ὀρθόδοξα πατριαρχεῖα, ἀπὸ τὴ Γενικὴ Γραμματεία τοῦ ΟΗΕ καὶ τὶς κυβερνήσεις τῆς Ἑλλάδας, τῆς Ρωσίας, τοῦ Καναδᾶ καὶ τῶν ἄλλων χωρῶν μένουν ἀναπάντητες. Τὸ γερμανικὸ ‘‘Spiegel’’ προεξοφλοῦσε στὶς ἀρχὲς Μαΐου ὅτι ἂν συνεχιστεῖ ὁ ἐμφύλιος, ''τὸ μέγα θύμα'' του δὲν θὰ εἶναι οὔτε ὁ πρόεδρος τῆς Συρίας Μπασὰρ ἂλ Ἄσαντ οὔτε τὸ Ἰράν. ''Θὰ εἶναι δυστυχῶς τὸ χριστιανικὸ κομμάτι τοῦ πληθυσμοῦ'' της».

Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος, Κατά τίς ἔσχατες ἡμέρες θά ἔρθουν καιροί δύσκολοι

Τί διαβάστηκε λοιπόν σήμερα; «Να γνωρίζετε και αυτό, ότι κατά τις έσχατες ημέρες θα έρθουν καιροί δύσκολοι». Στον Τιμόθεο πάλι γράφει ο Παύλος. Φοβερή είναι η απειλή, αλλά ας προσέξουμε. Γιατί αναφέρεται στους σημερινούς καιρούς και τους επόμενους και αυτούς που θα πλησιάζει το τέλος του κόσμου. «Να γνωρίζετε και αυτό, ότι κατά τις έσχατες ημέρες θα έρθουν καιροί δύσκολοι». Σύντομος ο λόγος και μεγάλη η δύναμή του.

Γιατί όπως τα αρώματα φανερώνουν τη μυρωδιά τους όχι με το πλήθος αλλά με τη φύση τους, έτσι και οι θείες Γραφές μάς παρέχουν όλη την ωφέλειά τους όχι με το πλήθος των λόγων αλλά με τη δύναμη του περιεχομένου τους. Έτσι και η φύση του θυμιάματος και από μόνη της μοσχοβολάει, όταν όμως τη ρίξεις στη φωτιά, τότε φανερώνει όλη την ευχαρίστηση που προσφέρει. Έτσι και η θεία Γραφή και από μόνη της είναι γλυκύτατη, όταν όμως κυριέψει την ψυχή σας σαν να έπεσε σε θυμιατήριο, όλο τον οίκο τον γεμίζει από τη μυρωδιά της.

«Να γνωρίζετε και αυτό, ότι κατά τις έσχατες ημέρες θα έρθουν καιροί δύσκολοι». Μιλάει για τη συντέλεια του κόσμου.

Νέα Αἱρετική Ὁμάδα: Ἡ θρησκεία τοῦ Hanif τοῦ Προφήτη Ἀβραάμ

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ & ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ
Ἀκτὴ Θεμιστοκλέους 190, 185 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ, Τηλ. +30 210 4514833 (19), Fax +30 210 4528332 e-mail: impireos@hotmail.com

Εν Πειραιεί τη 27η Μαΐου 2013

ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ

ΝΕΑ ΑΙΡΕΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ: Η Θρησκεία του Hanif του Προφήτη Αβραάμ.

Χριστιανοί της Ιεράς Μητροπόλεώς μας μας κοινοποίησαν φυλλάδιο μιας ακόμα αιρετικής ομάδας, η οποία δραστηριοποιείται στην εκκλησιαστική μας περιφέρεια και γενικότερα  στη χώρα μας. Πρόκειται για την «Θρησκεία του Hanif του Προφήτη Αβραάμ», την οποία προωθεί κάποιο ίδρυμα με την επωνυμία «Διεθνές Ίδρυμα M.I.H.R για την Ένωση στη Θρησκεία του  Hanif του Προφήτη Αβραάμ». 

Σύμφωνα με τα λίγα στοιχεία που παραθέτει το φυλλάδιο για τη νέα αυτή αίρεση συμπεραίνουμε πως ανήκει στο Ισλάμ και είναι στρατευμένη να προωθήσει τον οικουμενισμό για λογαριασμό του. Αρχίζει με τη διαπίστωση ότι ο σημερινός κόσμος είναι χωρισμένος σε διάφορες θρησκείες και πίστεις σφόδρα εχθρικές μεταξύ τους, οι οποίες διεκδικούν η καθεμιά την σωστότερη θρησκεία και την αλήθεια. Πολλοί πιστοί αυτών των θρησκειών προωθούν την εχθρότητα προς τους πιστούς των άλλων θρησκειών, φτάνοντας σε πράξεις αιματοχυσίας και τρομοκρατικών ενεργειών.

Ξενάγηση ἀπό ἕνα ἀγγελούδι

Επισκέφθηκε την Ι. Μονή τον Ιανουάριο του 2008 ένας μαθητής του Γέροντος Παΐσίου και συμπατριώτης του. Ήταν Φαρασιώτης, από τα Φάρασα της Καππαδοκίας, από κει που καταγόταν και ο αγιασμένος αυτός αγιορείτης Γέροντας.
Οικογενειάρχης , με τέσσερα παιδάκια, πολύ ευλαβής και πιστός χριστιανός, μας είπε:
“Είχα μεγάλο σύνδεσμο με τον Γέροντα Παΐσιο. Ήταν πνευματικός μου Πατέρας αλλά και συμπατριώτης μου. Πολλές φορές ανέβαινα στο Άγιον Όρος και, επειδή είμαι κι εγώ ξυλουργός, όπως ήταν και ο Γέροντας, πήγαινα και τον βοηθούσα σε ξυλουργικές εργασίες.
Μετά που κοιμήθηκε ο Γέροντας, συνέβη να μου πεθάνει το τρίτο κατά σειρά παιδάκι μου. Ευτυχώς, προφθάσαμε και το βαπτίσαμε. Η αλήθεια είναι ότι το πόνεσα πολύ. Ήταν αγγελουδάκι.
Εκείνο τον καιρό πολύ αναζητούσα τον Γέροντα. Πόσο θα ήθελα να ήταν κοντά μου, να με ενίσχυε! Κι ο καλός Θεός μου τον έστειλε, ενώ βρισκόμουν σε μια μέση κατάσταση μεταξύ ύπνου και ξύπνιου. Αυτό που είδα, είχε μέσα του γεύσεις ουράνιας χαράς.

Ἡ Πόλη ἔπεσε διότι συλλειτουργήσαμε μέ τούς Παπικούς.

 

Η πτώση της Κωνσταντινουπόλεως την 29η Μαΐου του 1453 ήταν το αποκορύφωμα της φθίνουσας δόξας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, του λεγομένου Βυζαντίου. Γύρω από τα αίτια της πτώσης αυτής εγράφησαν πολλά, τα οποία παρουσιάζουν την κατάσταση στην οποία βρισκόταν τότε η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία-Βυζάντιο, αφού είχε χαθή όλη η Μικρά Ασία, η Ανατολική Θράκη και είχε μείνει μόνον η Κωνσταντινούπολη και τα περίχωρά της. Οι κατά καιρούς εχθροί είχαν προξενήσει μεγάλη ζημία, με αποκορύφωμα και τελειωτικό κτύπημα την κατάληψη της Κωνσταντινουπόλεως από τους Φράγκους, κατά την Δ Σταυροφορία την 13η Απριλίου του έτους 1204. Η μετά από λίγα χρόνια (1261) ανακατάληψή της και ελευθέρωσή της δεν προσέφερε ουσιαστικά πράγματα, διότι ήδη η Πόλη είχε καταστραφή και λεηλατηθή ολοσχερώς.

Διά τρία ζητήματα ἀπορῶ...

 

Διά τρία ζητήματα ἀπορῶ:

Διά τήν ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ·
διά τήν μακροθυμία τοῦ Θεοῦ·
διά τήν ἐνανθρώπησι τοῦ Χριστοῦ,
καί τό τέταρτο:Πῶς εἴμεθα πτωχοί πνευματικά
ἔχοντες ἕναν πλούσιο Πατέρα.

ΠΗΓΗ:ἠλεκτρονικό ταχυδρομεῖο