154. Ἡ προετοιμασία γιά τόν θάνατο, 29-7-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

154. Ἡ προετοιμασία γιά τόν θάνατο, Βίος καί Λόγοι-Ἁγ. Πορφυρίου, 29-7-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

153. Πρός γονεῖς πού κοιμήθηκε τό παιδί τους, 28-7-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

153. Πρός γονεῖς πού κοιμήθηκε τό παιδί τους, Βίος καί Λόγοι-Ἁγ. Πορφυρίου, 28-7-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

-- An excerpt of the medical conclusion of the Georgian Soviet government who tried to commit St Gabriel (Urgebadze) in a psycho-neurological hospital forever. Now let us ask: were we to be 'evaluated

"The patient is stationed in the city psycho-neurological hospital and is brought from the prison for forced treatment. Diagnosis: psychopathic person, inclined to schizophrenia-like psychosis blanks. According to the patients account, he had a vision of a ghostly evil spirit with horns on the head at the age of 12… The patient proves that everything bad that is taking place in the world is due to Evil. From the age of 12 he started to go to churches, prayed, bought icons, and studied church literature… He ate nothing on Wednesdays and Fridays. Grown-ups and soldiers laughed at his nonsense: “On Wednesday Judas sold Christ for thirty silver coins, and on Friday the Jewish priests crucified him”; he was totally hallucinating. It was clear from the case that at the 1 May 1965 demonstration, he burnt a big portrait of Lenin, hanging on the building of the Council of Ministers.

Τέτοιους μεθύστακες ἀγαπᾶ ὁ Θεός!

Σε επίσκεψη του αββά Δανιήλ από τη Σκήτη σε ένα γυναικείο μοναστήρι που ονομαζόταν του αββά Ιερεμία αντίκρισε μέσα στην εσωτερική αυλή μια μοναχή να κοιμάται, φορώντας σχισμένα παλαιά ρούχα.

Λέει ο γέροντας· «Ποιά είναι αυτή που κοιμάται;».

Του άπαντα μία από τις αδελφές· «Είναι μεθυσμένη και δεν ξέρουμε τι να την κάνουμε. Να την πετάξουμε έξω από το μοναστήρι φοβόμαστε το κρίμα, αν την αφήσουμε όμως σκανδαλίζει τις αδελφές».

Λέει ο γέροντας στον μαθητή του· «Πάρε τη λεκάνη και άδειασε την πάνω της». Όταν το έκανε, αμέσως αυτή σηκώθηκε σαν από μεθύσι.

Του λέει η ηγουμένη· «Δέσποτα έτσι είναι πάντοτε».

Τά πρόσφορα γιά τή Κερασιά!

Ένας Γέροντας από τη Κερασιά του Αγίου Όρους έστειλε τον υποτακτικό του π. Συμεών στην Ι. Μονή Γρηγορίου για να ζητήσει μερικά πρόσφορα, που τους ήταν απαραίτητα για την Θ. Λειτουργία.

Ο Γέροντας δεν έβλεπε σ΄ αυτή την αποστολή κανέναν άλλο σκοπό. Ο Θεός όμως σχεδιάζει να προσφέρει στον υποτακτικό και κάποια ευλογημένη έκπληξη.

Να του ανοίξει ένα παράθυρο από τον κόσμο των θείων χαρισμάτων. Να τον διδάξει ακόμη ότι οι θυσίες της μοναχικής ζωής βραβεύονται με ουράνιες δωρεές.

Ανεβαίνοντας λοιπόν ο π. Συμεών από το λιμάνι προς το μοναστήρι σκεπτόταν πώς θα ενεργήσει. Κατ΄ αρχήν θα έπρεπε να βρει τον ηγούμενο και να του αναφέρει την υπόθεση.

Τό ἔμβρυο καί οἱ ὁπαδοί τοῦ Ἡρώδη καί τοῦ Χίτλερ (Γιῶργος Ν. Παπαθανασόπουλος)

Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος αποφάσισε η Κυριακή μετά την ημέρα των Χριστουγέννων να είναι αφιερωμένη στην προστασία της ζωής του αγέννητου παιδιού. Είναι η ημέρα που η Εκκλησία μνημονεύει τη σφαγή χιλιάδων νηπίων στη Βηθλεέμ από τον Ηρώδη….

Η μνήμη των «αναιρεθέντων» νηπίων και η υπόμνηση της αξίας και του σεβασμού της ζωής του ανθρώπου από την στιγμή της γονιμοποιήσεως του ωαρίου έως τον φυσικό του θάνατο είναι δημοκρατικό δικαίωμα του κάθε πολίτη και φυσικά της Συνόδου σε μια ελεύθερη δημοκρατική πολιτεία. Η Εκκλησία ενημερώνει, συμβουλεύει, δεν επιβάλλει. Επιθυμεί και επιδιώκει η κάθε έγκυος γυναίκα, που σκέπτεται την έκτρωση και ο κάθε μελλοντικός πατέρας που συμμετέχει στην απόφαση να ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ. Από κει και πέρα η απόφαση είναι της γυναίκας, που έχει στα σπλάχνα της έναν αδύναμο εν τη γενέσει του άνθρωπο, και του συζύγου – συντρόφου της.

Από πότε η έκφραση άποψης είναι «μεσαίωνας»; Από πότε η προστασία της ζωής είναι κάτι το «οπισθοδρομικό»; Ήδη από το 2003 η Ιερά Σύνοδος εξέφρασε την άποψή ότι:

 Α) Η άμβλωση δεν αποτελεί ατομικό δικαίωμα, αλλά ηθικά απαράδεκτη πράξη, η δε νομιμοποίησή της, έμμεση ή άμεση, ανεπίτρεπτη κοινωνική εκτροπή. Και

Β) Ενώ υπερτονίζεται η ανάγκη προστασίας της υγείας και των ατομικών δικαιωμάτων της μητέρας, συστηματικά παρασιωπώνται τα δικαιώματα του εμβρύου.

Είναι λυπηρό ότι ΜΜΕ αντί να σχολιάσουν με επιχειρήματα, χαρακτηρίζουν με απαράδεκτο τρόπο την απόφαση της Συνόδου και την άποψη της περί προστασίας της ζωής, ως «επιστροφή στον Μεσαίωνα». Θα μπορούσε κανείς να αντείπει ότι όσοι υποστηρίζουν τον φόνο των εμβρύων ακολουθούν τους προ του Ιπποκράτη (460-377) βαρβάρους, ότι διακατέχονται από το σύνδρομο του Ηρώδη, ότι η άποψή τους και το μένος τους κατά των εμβρύων έχει μόνο ιδεολογικό και ωφελιμιστικό υπόβαθρο και ότι η ιδεολογία τους ομοιάζει με αυτή που χρησιμοποίησαν κατά βρεφών και εμβρύων οι επιστήμονες του Χίτλερ.

π. Ἰωάννης Ρωμανίδης: Τὰ πραγματικὰ αἴτια τοῦ σχίσματος

Μελέτη τοῦ π. Ἰωάννου Ρωμανίδου 

«Ὀρθόδοξος καὶ Βατικάνειος Συμφωνία περὶ Οὐνιτισμοῦ» δημοσιευθείσης εἰς τὸν τόμον «Καιρός», ἀφιέρωμα στὸν καθηγητὴ Δαμιανὸ Δόϊκο, Θεσ/νίκη 1995

Ἡ γέννησις τοῦ Φραγκικοῦ Πολιτισμοῦ περιγράφεται εἰς ἐπιστολὴν τοῦ Ἁγίου Βονιφατίου πρὸς τὸν Πάπα τῆς Ρώμης Ζαχαρίαν (natione Graecus) τὸ 1741. Οἱ Φράγκοι εἶχον διώξει ὅλους τούς Ρωμαίους ἐπισκόπους ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Φραγκίας καὶ εἶχαν διορίσει τὸν ἑαυτόν τους ὡς τοὺς ἐπισκόπους καὶ ἡγουμένους τῆς Γαλλίας. Ἤρπασαν τὴν περιουσίαν τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὴν ἐχώρισαν εἰς τιμάρια, τῶν ὁποίων τὴν ἐπικαρπίαν διένειμαν ὡς Φέουδα, συμφώνως πρὸς τὸν βαθμὸν ποὺ κετεῖχε ἕκαστος εἰς τὴν πυραμίδα τῆς στρατιωτικῆς ἱεραρχίας. Αὐτοὶ οἱ Φράγκοι ἐπίσκοποι δὲν εἶχον Ἀρχιεπίσκοπον καὶ δὲν εἶχον συνέλθει εἰς σύνοδον στὰ 80 χρόνια ἀπὸ τότε ποὺ κατέλαβαν τὴν ἱεραρχίαν. Συνήρχοντο διὰ τὰ ἐθνικοεκκλησιαστικὰ θέματα μαζὶ μὲ τοὺς βασιλεῖς καὶ λοιποὺς ὁπλαρχηγοὺς συναδέλφους τους. Κατὰ τὸν Ἅγιον...

Βονιφάτιον, ἤσαν «ἀδηφάγοι λαϊκοί, μοιχοὶ καὶ μέθυσοι κληρικοί, οἱ ὁποῖοι μάχονται εἰς τὸν στρατὸν μὲ πλήρη πολεμικὴν ἐξάρτησιν καὶ μὲ τὰς χείρας των σφάζουν χριστιανοὺς καὶ εἰδωλολάτρας».

Οἱ Φράγκοι καταδίκασαν τοὺς Ἀνατολικοὺς Ρωμαίους ὡς «αἱρετικοὺς» καὶ «Γραικοὺς» ἤδη τὸ 794 καὶ τὸ 809, δηλαδὴ 260 χρόνια ἐνωρίτερα ἀπὸ τὸ λεγόμενο σχίσμα τοῦ 1054. Οἱ Φράγκοι εἶχαν ἀρχίσει ἀπὸ τὸ 794 νὰ ἀποκαλοῦν τοὺς ἐλευθέρους Ρωμαίους μὲ τὰ ὀνόματα «Γραικοὶ» καὶ «αἱρετικοὶ» μὲ σκοπὸ οἱ ὑπόδουλοι Δυτικοὶ Ρωμαῖοι νὰ ξεχάσουν βαδμηδὸν τοὺς συναδέλφους τους εἰς τὴν Ἀνατολήν.

Οἱ Φράγκοι διήρεσαν συγχρόνως τοὺς Ρωμαίους Πατέρες σὲ λεγομένους Λατίνους καὶ Γραικοὺς καὶ  ἐταύτισαν τὸν ἑαυτόν τους μὲ τοὺς λεγομένους Λατίνους Πατέρες. Ἔτσι ἐδημιούργησαν τὴν ψευδαίσδησιν ὅτι ἡ Φράγκο-Λατινική τους παράδοσις εἶναι ἕνα συνεχόμενον μέρος τῆς παραδόσεως τῶν Λατινοφώνων Ρωμαίων Πατέρων. Γενόμενοι οἱ Δυτικοὶ Ρωμαῖοι δουλοπάροικοι τοῦ Φραγκο-Λατινικοῦ Φεουδαλισμοῦ ἔπαυσαν νὰ παράγουν ἐπισκόπους καὶ ἡγουμένους καὶ ὀλίγους γνωστοὺς ἁγίους.

Κατὰ τὴν διάρκειαν τῶν ἐτῶν 1009 μὲ 1046 οἱ Φραγκο-Λατίνοι αὐτοκράτορες τῆς Φραγκίας ἵδρυσαν τὸν σημερινὸ Παπισμὸ σὲ δύο στάδια. Πρῶτα ἐγκατέστησαν διὰ πρώτη φορὰ αἱρετικοὺς Ρωμαίους πάπες τῆς Ρώμης. Δηλαδὴ οἱ ἐν λόγω πάπες ἀπέκτησαν τοὺς θρόνους τους ὑπὸ τὸν ὄρον ὅτι ἀποδέχονται τὴν προσθήκην τοῦ Filioque στὸ Σύμβολον τῆς Πίστεως. Τὸ δεύτερον στάδιον ἄρχισε τὸ 1046 ὅταν ὁ Φράγκος Αὐτοκράτωρ Ἐρρίκος Γ' (1049-1056) ἀντικατέστησε τὸν Ρωμαῖον πάπα Γρηγόριον ΣΤ' (1045-1046) μὲ τὸν Φραγκο-Λατίνον πάπα Κλήμεντα Β' (1046-1047). Ἀπὸ τότε μέχρι σήμερον οἱ πάπες εἶναι σχεδὸν ὅλοι Τεύτονες ἀνήκοντες στὴν τάξιν τῶν Φραγκο-Λατίνων εὐγενῶν κατακτητῶν τῆς Δυτικῆς Ρωμαιοσύνης.

Ἑπομένως τὸ λεγόμενο σχίσμα μεταξὺ Ἐκκλησιῶν Δύσεως καὶ Ἀνατολῆς δὲν ἔγινε μεταξὺ Δυτικῶν καὶ Ἀνατολικῶν Ρωμαίων, ἀλλὰ μεταξὺ τῶν Φράγκων κατακτητῶν τῶν Δυτικῶν Ρωμαίων καὶ τῶν ἐλευθέρων Ρωμαίων τῆς Δύσεως καὶ τῆς Ἀνατολῆς. Μάλιστα τὸ 1054 οἱ Κέλτες καὶ οἱ Σάξωνες τῆς Ἀγγλίας καὶ οἱ Ρωμαῖοι τῆς Ἀραβοκρατουμένης Ἱσπανίας καὶ Πορτογαλίας ἦταν Ὀρθόδοξοι.

Νά ''κυνηγᾶμε'' τήν εὐχή

Στήν ώρα τής διακονίας (εργασίας) μας, ή οτιδήποτε άλλο κάνουμε, αντί νά αργολογήσουμε, αντί νά συζητήσουμε, αντί να πούμε ιστορίες, αντί νά πούμε πνευματικά, καλύτερα είναι νά λέμε τήν "ευχή". 

Γιατί μέσα καί στά πνευματικά ακόμη θά υπάρχει καί μία κατάκριση, ένα κουτσομπολιό, μία αργολογία, μία μεμψιμοιρία,, θά υπάρξουν αστεϊσμοί, διάφορα.

Όταν μάς έρχεται διάθεσις γιά συζήτηση, όταν μάς πιάνει πλήξη, μάς πιάνει στενοχώρια, νά ξέρετε είναι γιατί δέν κυνηγάμε τήν "ευχή". 

Πατήρ Κωνσταντῖνος Στρατηγόπουλος γιά τούς γέροντες

Είναι μερικοί γεροντάδες , που με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος μας οδηγούν στην Ελευθερία , δια της Αληθείας και της Αγάπης !

Ἡ πέτρα πού ἔβαλε τό χέρι της ἡ Ἁγία Παρασκευή νά τήν ἀποκεφαλίσουν ἔκανε βαθούλωμα. Βρίσκεται στό καναλάκι Πρεβέζης δίπλα στόν τάφο της .Μεγάλη ἡ χάρη σου Ἁγία τοῦ Θεοῦ!!

http://apantaortodoxias.blogspot.com/2019/07/blog-post_485.html

19 Αὐγούστου. Ἀνδρέου μεγαλομάρτυρος. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. Ἡμέρας. Δευτ. ι΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Α΄ Κορ. ιε΄ 12 - 20).

Α Κορ. 15,12      Εἰ δὲ Χριστὸς κηρύσσεται ὅτι ἐκ νεκρῶν ἐγήγερται, πῶς λέγουσί τινες ἐν ὑμῖν ὅτι ἀνάστασις νεκρῶν οὐκ ἔστιν;

Α Κορ. 15,12             Εάν δε από όλους μας κηρύσσεται ότι ο Χριστός έχει αναστηθή, πως μερικοί, αντιλέγοντες στο ομόφωνον κήρυγμα των Αποστόλων, ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχει ανάστασις νεκρών;