Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Κυριακής 16-11-2014

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2014. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Προς Ρωμαίους κεφ. ι΄ 11 - ια΄ 2  

ι΄ 11 - ια΄ 2


Ευαγγέλιον: Κατά Ματθαίον κεφ. Θ΄ 9 - 13

Θ΄ 9 - 13 
 

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Étapes de la vie spirituelle (3)

Le Monastère a été fondé avec une conscience dogmatique orthodoxe

Je parlerai d’abord de trois personnes : du Père Kyrill, du Père Syméon et de moi ; nous avions cette vision dogmatique pour entreprendre de fonder un Monastère. Le Monastère n’a pas été fondé comme ça, en l’air, “avos” (à l’aventure), comme disent les Russes, non, mais avec cette vision qui, assimilée par la grâce, devient le contenu de notre vie. Et maintenant je peux, j’ose vous recommander d’étudier cette suite, comme le Père Syméon l’a présentée dans ce livre. Je vous dirai que quatre de mes frères et de mes sœurs ici présents m’ont dit qu’ils étaient très contents d’avoir entendu la lecture de cet article au réfectoire. J’ajouterai encore ceci. Quand Sœur Z. m’a demandé quelque chose au sujet du travail qu’elle fait maintenant, la conversation a dévié et elle m’a dit qu’elle avait lu cet article. Je lui ai dit : « Sœur Z., je sais que vous êtes très intelligente, mais, à vrai dire, je n’avais pas jamais eu le sentiment que vous étiez une intellectuelle. » Et quelle fut sa réponse ? « Mais il n’est pas nécessaire d’être une intellectuelle, c’est tellement concret, les choses sont présentées d’une manière tellement claire ! » [Il rit] Voilà, Sœur Z., en présence des autres [il rit] j’ai dévoilé votre refus d’être considérée comme une intellectuelle et votre capacité d’appréhender la doctrine dogmatique, – très difficile, au fond. Très difficile. Mais je ne parlerai pas de cela maintenant. Encore…

Τά δάκρυα, Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου

Ἀποστόλου & Εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου.Δὲν μπορεῖς τὸ μεγάλο; Κάνε τὸ μικρό! (+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Καντιώτου)

Δὲν μπορεῖς τὸ μεγάλο; Κάνε τὸ μικρό!

(Ομιλία του †Επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

Ἐάν, ἀγαπητοί μου, σᾶς πῇ κάποιος, ὅτι ἕνας λύκος ἔγινε ἀρνί, ποιός θὰ τὸ πιστέψῃ; Κανείς. Γιατὶ ὁ λύκος τρώει ἀρνιά. Γεννιέται λύκος καὶ λύκος πεθαίνει. Ὁ λαός μας λέει· «ὁ λύκος τρίχα ἀλλάζει, ἀλλὰ τὴ γνώμη(=τὸ νοῦ) δὲν τὸν ἀλλάζει», μένει λύκος. Αὐτὸ ὅμως ποὺ δὲν συμβαίνει στὸ φυσικὸ κόσμο, συμβαίνει στὸν πνευματικὸ καὶ ἠθικὸ κόσμο. Θέλω δηλαδὴ νὰ πῶ, ὅτι ὑπάρχουν ἄνθρωποι γεμᾶτοι κακίες καὶ ἐλαττώματα,ποὺ εἶνε σὰν ἄγρια θηρία, καὶ ὅμως αὐτοὶμπορεῖ ν᾿ ἀλλάξουν, νὰ γίνουν καλοί, νὰ γίνουν ἅγιοι.

Ἕνας λύκος μπορεῖ νὰ γίνῃ ἀρνί ·αὐτὸ μᾶς λέει σήμερα τὸ εὐαγγέλιο (βλ. Ματθ.9,9-13).Γιά νὰ δοῦμε, πῶς γίνονται αὐτὰ τὰ θαυμαστὰ πράγματα;

1.Περὶ ψυχῆς, περὶ σκέψεων καὶ νοημάτων στὸν ἄνθρωπο, 2.Περὶ τοῦ βασικοῦ δόγματος τῆς πατερικῆς παραδόσεως, 3.Περὶ τῆς ἐμπειρίας τῆς θεώσεως_Πατερικὴ Θεολογία_8ο μέρος_π. Ἰωάννου Ρωμανίδη_mp3

 

Π. Σάββας 2014-10-04_1.Περὶ ψυχῆς, περὶ σκέψεων καὶ νοημάτων στὸν ἄνθρωπο, 2.Περὶ τοῦ βασικοῦ δόγματος τῆς πατερικῆς παραδόσεως, 3.Περὶ τῆς ἐμπειρίας τῆς θεώσεως_Πατερικὴ Θεολογία_8ο μέρος_π. Ἰωάννου Ρωμανίδη_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 04-10-2014 (Σύναξη στὸ Ἀρχονταρίκι στόν Ι. Ν. Ἁγίων Ἀναργύρων Πενταπλάτανου Γιαννιτσῶν).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, 'Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία).

Τό πνεῦμα τοῦ δυτικοῦ διαφωτισμοῦ (Φώτης Δημητρακόπουλος, Καθηγητής Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν)

Στην Ευρώπη ο διαφωτισμός παρουσιάσθηκε πολύ πιο πριν απ’ ό,τι στην Ελλάδα: στην ελληνική σκέψη γενικότερα τοποθετείται από το 1770 ως το 1820. Στα ίδια χρόνια με τη φιλοκαλική αναγέννηση. Για τη σκέψη των διαφωτιστών, των δικών μας και των Ευρωπαίων, ο κόσμος βρίσκεται σε πρόοδο —η έννοια της προόδου είναι δεσπόζουσα στην πορεία του πολιτισμού— τελείως γραμμική αντίληψη, που σημαίνει ότι όσο περνάει ο καιρός, τόσο ο κόσμος προοδεύει. Είναι γνωστό ότι ο διαφωτισμός συνδέθηκε με τον θαυμασμό της αρχαιότητας και κυρίως του Λόγου που αυτή είχε εισηγηθή. Όμως στην αρχαιότητα δεν έλειπε βεβαίως ο Μύθος και η θρησκεία, ούτε το εξωλογικό στοιχείο. Ο διαφωτισμός ταύτισε τον Μύθο με την πρόληψη, και τη θρησκεία με τη δεισιδαιμονία. Στην ακμή του μάλιστα ο διαφωτισμός υποστήριξε την αθεΐα. Η Πρόνοια του Θεού αντικαθίσταται από την πρόοδο του ανθρώπου.

Συντριπτική διήγηση ἐξομολογήσεως 1

Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΜΙΧΑΗΛ

Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Ὁ π. Ἀρσένιος», ἔκδ. Ἱ. Μ. Παρακλήτου Ὠρωποῦ, 1998, σελ. 112-123.

.               Ἡ ἐπιθεώρηση τελείωσε. Οἱ κρατούμενοι ὡδηγήθηκαν μὲ φωνὲς καὶ βία πίσω στοὺς θαλάμους τους, ὁ καθένας μὲ τὸν ἀριθμό του, καὶ ἡ πόρτα κλειδώθηκε. Πρὶν κοιμηθοῦν, μποροῦσαν νὰ κουβεντιάσουν γιὰ λίγο, ν’ ἀνταλλάξουν ἐντυπώσεις τους ἀπὸ τὸ στρατόπεδο, νὰ ποῦν τὰ νέα τῆς ἡμέρας, νὰ νικήσουν κάποιον στὸ ντόμινο ἢ νὰ ξαπλώσουν στὶς σανίδες τῆς κουκέτας τους ἢ ἁπλὰ ν’ ἀναπολήσουν τὰ περασμένα. Δυό ὧρες ἀργότερα ἀκούγονταν ἀκόμα κάποιες σκόρπιες κουβέντες κι αὐτὲς ὅμως σιγὰ-σιγὰ ὑποχωροῦσαν. Ἡ σιωπὴ κυριαρχοῦσε, καθὼς οἱ κρατούμενοι παραδίνονταν στὸν ὕπνο.
.               Γιὰ πολλὴ ὥρα μετὰ τὸ κλείσιμο τῆς παράγκας ὁ π. Ἀρσένιος στεκόταν πλάι στὸ κρεβάτι του καὶ προσευχόταν. Ὕστερα ξάπλωνε κι αὐτός, συνεχίζοντας τὴν προσευχὴ ὥσπου ν᾽ ἀποκοιμηθεῖ.
.               Κάποια νύχτα, μιὰ ὥρα περίπου μετὰ τὰ μεσάνυχτα, ἔνιωσε κάποιον νὰ τὸν σκουντάει. Πετάχτηκε πάνω καί ἄκουσε μία ταραγμένη φωνή νά τοῦ ψιθυρίζει:

Ἁπλά...συναρπαστικό!!!

ΠΕΛΑΓΙΑ,  Η ΚΑΛΥΜΝΙΑ  ΜΟΝΑΧΗ  ΠΟΥ  ΕΙΧΕ  ΜΕΣΑ ΤΗΣ ΤΟ  ΑΓΙΟ  ΠΝΕΥΜΑ

«Τίς ἐπί τοιαύτας βλασφημίας οὐκ ἐξίσταται;» (Γιά τή βλασφημία τοῦ ἀνίερου κορανίου)

«ΤΙΣ ΕΠΙ ΤΟΙΑΥΤΑΣ ΒΛΑΣΦΗΜΙΑΣ ΟΥΚ ΕΞΙΣΤΑΤΑΙ;» ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ

(Για τη βλασφημία του ανίερου κορανίου)

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

Προικώον δώρημα στη Εκκλησία, είναι οι «Κατά Αρειανών» λόγοι του Αγίου Αθανασίου Πατριάρχου Αλεξανδρείας.  Ο Μέγας αυτός Ιεράρχης της Εκκλησίας μας, πολέμησε την αρειανική μάνητα.  Νέος ακόμα Διάκονος, το έτος 325 μ.Χ. συνόδευσε τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας Αλέξανδρο στη Νίκαια, όπου είχε συγκληθεί η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος.  Η Σύνοδος αυτή κατεδίκασε την αίρεση του Αρείου. Ο ίδιος ο Άγιος Αθανάσιος αναφέρει (Κατά Αρειανών Α΄) «Δια τούτο γαρ και η Οικουμενική Σύνοδος ταύτα λέγοντα τον Άρειον εξέβαλε της Εκκλησίας και αναθεμάτισεν ου φέρουσα την ασέβειαν». 

Η παρουσία του Αγίου Αθανασίου στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο ήταν καθοριστική.   Προς τούτο συνηγορεί και η αναφορά στην εν Αλεξανδρεία Σύνοδο του έτους 399 μ.Χ.  για τον Άγιο Αθανάσιο, ότι «την νόσον του Αρειανισμού έστησεν».  Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι όλη η ζωή του σχεδόν ήταν ένας αγώνας κατά της αίρεσης του Αρείου. Οι πολυποίκιλοι διωγμοί που είχε υποστεί, καταμαρτυρούν το μεγαλείο του αγώνα του για την αλήθεια της Πίστεως.

Οἱ δαίμονες καί γιατί μᾶς πολεμοῦν_1ο μέρος_mp3

Π. Σάββας 2011-10-27_ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΠΟΛΕΜΟΥΝ_1οΜΕΡΟΣ  

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 27-10-11 (Σύναξη Νέων).

Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, 'Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία).

Ἡ προφητική, ἀποστολική καί πατερική συνείδηση τοῦ Ὁσίου Γέροντα Φιλόθεου Ζερβάκου (Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης)

Και ερχόμεθα τώρα, στην παρουσίαση σε αδρές γραμμές των στοιχείων που τον παρουσιάζουν, πέραν των άλλων πλευρών της πολυμερούς του προσωπικότητος και της πολυποίκιλης δράσης του, ως αγωνιστή και ομολογητή της Ορθοδοξίας. Βάσει αυτών των στοιχείων, ιδιαίτερα της αυστηρής αλλά δίκαιης κριτικής που ασκεί στις εκ της Δύσεως επιρροές και στο χώρο του ήθους, της ηθικής ζωής, αλλά και στο χώρο του δόγματος, στις εκτροπές από την ορθόδοξη πίστη, ο Γέροντας όσιος Φιλόθεος υπερτερεί όλων των άλλων οσίων Γερόντων του περασμένου αιώνος και αναδεικνύεται σε εφάμιλλη των Αγίων Πατέρων και Διδασκάλων μορφή. Συντάσσει θαρραλέα υπομνήματα προς πολιτικούς και εκκλησιαστικούς άρχοντες αλλά και προς τον λαό, και ως προφήτης της μετανοίας διαβλέπει ότι, αν συνεχιστεί αυτή η ηθική διάβρωση και η αποστασία από την πίστη, ο Θεός θα αποσύρει την Χάρη και την ευλογία Του παιδαγωγικά από το ελληνικό έθνος, όπως το έπραξε και στο παρελθόν.

Μεγάλα κακά ἔρχονται στήν Ἑλλάδα ἐξ αἰτίας τῶν βλασφημιῶν

«ΑΝΤΙΒΛΑΣΦΗΜΙΚΟΣ ΑΓΩΝ»  Βιβλιο Μητροπολίτου Φλωρίνης

π. Αυγουστίνου Καντιώτου, σελίδα 137-144

ΕΛΛΗΝΕΣ, ΑΙΣΧΥΝΘΗΤΕ

Ευρίσκετο προ ετών εις την Πατρίδα μας μία μικρά ομάς νεαρών Αιθιόπων, οι οποίοι ήλθον εκ της μακρινής των χώρας δια να σπουδάσουν εδώ την Θεολογικήν επιστήμην. Εφοίτων εις την Ιερατικήν Σχολήν Κορίνθου. Επιμελείς, κατώρθωσαν μέσα εις μικρόν χρονικόν διάστημα να μάθουν την Ελληνικήν γλώσσαν. Ζωηρός πόθος των εκλεκτών αυτών νέων της Αιθιοπίας ήτο να μορφωθούν, να προσλάβουν ότι καλόν έχει η Ελλάς, δια να μεταδώσουν κατόπιν εις την πατρίδαν των. Με τους νέους αυτούς συνηντήθην και συνωμίλουν, η δε συνομιλία μας περιεστρέφετο γύρω από την θρησκευτικήν κατάστασιν της πατρίδος των. Εις μίαν δε ερώτησιν μου εάν υπάρχουν βλάσφημοι εις την χώραν των, οι ξένοι ιεροσπουδασταί μου απήντησαν, ότι εις όλην την Αιθιοπίαν δεν ακούεται βλασφημία. Εξέφρασαν δε την βαθείαν λύπην, την οποίαν εδοκίμασαν, όταν αποβιβασθέντες εις την Ελλάδα ήκουσαν δια πρώτην φοράν εις την ζωήν των τας φρικτάς βλασφημίας των Θείων.

Ἀπό τό Συναξάρι - Ὁ ἅγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως

Ο Άγιος πατήρ ημών Νεκτάριος γεννήθηκε την 1η Οκτωβρίου 1846, στη Σηλυβρία της Θράκης, απο γονείς φτωχούς, αλλά ευσεβείς χριστιανούς, τον Δήμο και τη Μαρία Κεφαλά. Το βαπτιστικό του ήταν Αναστάσιος και από μικρός έδειξε μεγάλη ευλάβεια και βαθειά αγάπη για τη μελέτη. Όταν η μητέρα του τού μάθαινε τον 50ό ψαλμό, εκείνος αρεσκόταν να επαναλαμβάνει τον στίχο: Διδάξω ανόμους τας οδούς σου… (Ψαλμ. 50, 15). Αφού έμαθε τα πρώτα του γράμματα στην πατρίδα του, στάλθηκε από τους γονείς του στην Κωνσταντινούπολη για να συνεχίσει τις σπουδές του, εργαζόμενος ταυτόχρονα ως υπάλληλος σε κατάστημα. Το νεαρο αγόρι έμενε απερίσπαστο από την τύρβη του κόσμου και ενασχολούνταν μονάχα με το να οικοδομεί εντός του νυχθημερόν τον κρυπτόν της καρδίας άνθρωπον κατ’ εικόνα του Χριστού, με την προσευχή και την εμβάθυνση στα γραπτά των αγίων Πατέρων. Σε ηλικία είκοσι χρόνων άφησε την Κωνσταντινούπολη για να γίνει δημοδιδάσκαλος στη νήσο Χίο.

Ὅποιος ἔχει μέσα του φαρμάκι, σημαίνει ὅτι δὲν ἀκουμπᾶ τὰ προβλήματά του στὸν Χριστό.

Στὸν ἄνθρωπο δὲν ὑπάρχει φαρμάκι, γιατί, ἂν τὸ φαρμάκι τὸ ἀκουμπήση στὸν Χριστὸ γίνεται γλυκὸ σιρόπι.

 Ὅποιος ἔχει μέσα του φαρμάκι, σημαίνει ὅτι δὲν ἀκουμπᾶ τὰ προβλήματά του στὸν Χριστό. 

Γέροντας Παΐσιος

 http://proskynitis.blogspot.gr

http://ahdoni.blogspot.gr/2014/09/blog-post_30.html